Psychiatra - cz.4.

[201708160922]

Napisane przez OotS

Kontakt się urwał, bo zabrakło wspólnych tematów i chęci spędzania razem czasu. Ja byłam zbyt dumna, by się do nich odezwać i zostałam sama. Teraz za to płacę.
Dodatkowo boję się angażować w nowe (jedynie internetowe..) znajomości, właśnie przez to, że nagle drugiej stronie się znudzę, znów braknie tematów, ostatecznie kontakt się skończy, a ja ponownie będę sama, ze świadomością, że mogło być inaczej, a ja to zniszczyłam. Chyba lepiej nie wiedzieć jak miłe relacje są poza moim zasięgiem.

Od początku w LO było źle?

[201707171111]

Napisane przez CzasKomety

Od początku w LO było źle?

W nowe szkole nie wiedziałam jak do kogoś zagadać, więc nie udało mi się nawiązać żadnej relacji. Potem nabrałam złego nastawienia do klasy (przez ich totalnie lekceważący stosunek do lekcji) i ogólnie do ludzi.

[201708160922]

Napisane przez OotS

W nowe szkole nie wiedziałam jak do kogoś zagadać, więc nie udało mi się nawiązać żadnej relacji. Potem nabrałam złego nastawienia do klasy (przez ich totalnie lekceważący stosunek do lekcji) i ogólnie do ludzi.

Czyli w sumie zmiana szkoły była takim sporym bodźcem "niszczącym". To+hormony=mieszanka wybuchowa

[cassie91910]

Napisane przez OotS

W nowe szkole nie wiedziałam jak do kogoś zagadać, więc nie udało mi się nawiązać żadnej relacji. Potem nabrałam złego nastawienia do klasy (przez ich totalnie lekceważący stosunek do lekcji) i ogólnie do ludzi.

Przeżywałam to samo. Ludzie z mojej klasy jak na 19 lat zachowywali się jak stado pawianów Chamskie odzywki do nauczycieli, naśmiewanie się z nich, z reszty klasy, ze wszystkiego. Bekanie, pierdzenie, darcie papy, rzucanie przedmiotami, bieganie, piski itp. Oczywiście była też część klasy "ta poważniejsza" ale tamte dziewczyny znów były zbyt przemądrzałe tak mi się wydaje :c A ja stałam po środku i codziennie obserwowałam ten cyrk, kto wie czy przez to nie nabawiłam się tych zaburzeń, że kompletnie boję się wyluzować w towarzystwie, zaraz mi się wydaje, że ludziom puszczą hamulce. Wolę trzymać dystans.



I jeszcze poznałam kiedyś osobę w wieku 37 lat, która po alkoholu zachowywała się chyba gorzej niż ta cała moja klasa razem wzięta

[201708160922]

Powiem Wam, że odnośnie mnie i szkoły średniej, to jest mi smutno, że wtedy tyle robiłam, miałam tyle energii i w ogóle, a teraz jest mi tak ciężko (tzn. nadal udzielam się wolontariacko itd., ale mam wrażenie, że siły mam mniej). Nie wiem, czy ma to coś wspólnego z zaburzeniami (tzn. wtedy z wywiadu babeczka podejrzewała ChAD). Choroba? "Starość"?

---------- Dopisano o 00:35 ---------- Poprzedni post napisano o 00:25 ----------

Napisane przez Tolvaj

Że tak się wstącę... CzasKomety, a myślałaś może o oddziale dziennym? Nie wiem, jak to wygląda na pólnocy, ale u nas są też grupy popołudniowe, czyli np. 17-20 3 dni w tygodniu chyba obowiązkowe. Można dostać się szybciej niż na indywidualną (tzn. masz tam grupową i indywidualną raz w tygodniu).

Wiesz, sama na to nie wpadłam, a żaden z lekarzy mi tego nie zaproponował. Ogólnie tego swojego chyba powinnam zmienić, ale nie mam siły, żeby szukać. Wrzuciłam w google zapytanie oddział dzienny psychiatryczny i nazwę miasta i wyrzuciło mi informacje o dwóch ośrodkach, w których byłam w sprawie terapii (dwa duże ośrodki leczenia psychiatrycznego u mnie w mieście). Nie wiem, co mam robić. Lekarz, który mnie leczy obecnie szału nie robi, ale nie mam siły, by szukać nowego... Poza tym, bardzo chciałabym znaleźć kogoś, kto faktycznie zna się na borderach... Za miesiąc idę do pscyhiatry. Do tego czasu przemyślę temat.

A i jeszcze jedno... Ja i terapia grupowa? Nie jestem przekonana...

[kahoko hino]

Napisane przez CzasKomety

No i wróciłam. Jestem pozytywnie nastawiona. Babeczka zna się na refluksie.

Napisane przez OotS

Znowu nie mam ochoty na naukę, chyba na tym problemie powinnam się teraz skoncentrować na terapii. Jeśli przez te 4 miesiące nie nauczę się francuskiego na B2, to zmarnuję sobie życie.

dlaczego twierdzisz, że zmarnujesz sobie życie?

Napisane przez OotS

W nowe szkole nie wiedziałam jak do kogoś zagadać, więc nie udało mi się nawiązać żadnej relacji. Potem nabrałam złego nastawienia do klasy (przez ich totalnie lekceważący stosunek do lekcji) i ogólnie do ludzi.

Story of my life

Nienawidziłam ogólniaka. po prostu nienawidziłam. w maturalnej to już się ledwie na lekcjach pojawiałam, szłam do szkoły na godzinę lub dwie, potem do Coffee Heaven (jak jeszcze Costy nie było, stare dzieje ) i tam sobie zadania robiłam, próbne matury itp. do dziś nie utrzymuję kontaktu z nikim z liceum, nie mam o czym z nimi rozmawiać.

Napisane przez CzasKomety

Powiem Wam, że odnośnie mnie i szkoły średniej, to jest mi smutno, że wtedy tyle robiłam, miałam tyle energii i w ogóle, a teraz jest mi tak ciężko (tzn. nadal udzielam się wolontariacko itd., ale mam wrażenie, że siły mam mniej). Nie wiem, czy ma to coś wspólnego z zaburzeniami (tzn. wtedy z wywiadu babeczka podejrzewała ChAD). Choroba? "Starość"?

brak paliwa

Napisane przez CzasKomety

Wiesz, sama na to nie wpadłam, a żaden z lekarzy mi tego nie zaproponował. Ogólnie tego swojego chyba powinnam zmienić, ale nie mam siły, żeby szukać. Wrzuciłam w google zapytanie oddział dzienny psychiatryczny i nazwę miasta i wyrzuciło mi informacje o dwóch ośrodkach, w których byłam w sprawie terapii (dwa duże ośrodki leczenia psychiatrycznego u mnie w mieście). Nie wiem, co mam robić. Lekarz, który mnie leczy obecnie szału nie robi, ale nie mam siły, by szukać nowego... Poza tym, bardzo chciałabym znaleźć kogoś, kto faktycznie zna się na borderach... Za miesiąc idę do pscyhiatry. Do tego czasu przemyślę temat.

A i jeszcze jedno... Ja i terapia grupowa? Nie jestem przekonana...

też uważam, że oddział dzienny otwarty (czyli że przychodzisz sama, codziennie lub co drugi dzień) byłby dla Ciebie dobrym rozwiązaniem. i wiem, że jesteś sceptyczna do grupowej, ale wg mnie dobrze by Ci zrobiła

[201705080934]

Napisane przez CzasKomety

Powiem Wam, że odnośnie mnie i szkoły średniej, to jest mi smutno, że wtedy tyle robiłam, miałam tyle energii i w ogóle, a teraz jest mi tak ciężko (tzn. nadal udzielam się wolontariacko itd., ale mam wrażenie, że siły mam mniej). Nie wiem, czy ma to coś wspólnego z zaburzeniami (tzn. wtedy z wywiadu babeczka podejrzewała ChAD). Choroba? "Starość"?

Choroba. Też czasem myślę, że czuję się jak staruszka, a potem przypominam sobie staruszki stokroć aktywniejsze ode mnie w tej chwili. Wyjdziemy z tego, zobaczysz.

[angellika]

Czy nie myśleliście o założeniu grupy na fb? Byłoby łatwiej sobie codziennie pogadać

[kahoko hino]

chyba większośc osób woli pozostać anonimowa

[angellika]

Szkoda

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

dlaczego twierdzisz, że zmarnujesz sobie życie?

Jak nie zdam dobrze matury i nie dostanę się na jakiś sensowny kierunek, to będę musiała ją poprawiać za rok. Kolejny rok siedzenia w domu, w mieście gdzie nie mam i nie nawiążę żadnych znajomości. Już wystarczająco dużo głupich myśli pojawia mi się w aktualnym stanie. Porażka na maturze wzmocniłaby mojego doła i pewnie w końcu zrobiłabym sobie krzywdę, a matura to takie światełko w tunelu, jakiś cel do osiągnięcia. Duże miasto studenckie to chyba moja szansa.

[kahoko hino]

Napisane przez OotS

Jak nie zdam dobrze matury i nie dostanę się na jakiś sensowny kierunek, to będę musiała ją poprawiać za rok. Kolejny rok siedzenia w domu, w mieście gdzie nie mam i nie nawiążę żadnych znajomości. Już wystarczająco dużo głupich myśli pojawia mi się w aktualnym stanie. Porażka na maturze wzmocniłaby mojego doła i pewnie w końcu zrobiłabym sobie krzywdę, a matura to takie światełko w tunelu, jakiś cel do osiągnięcia. Duże miasto studenckie to chyba moja szansa.

w ten rok będziesz miała mnóstwo czasu, by pracować nad sobą. ale jeśli chcesz się wyrwać, to kuj rozbij cel zdania matury na pomniejsze cele, maksymalnie tygodniowe, i do nich dąż.

rozważałaś oddział dzienny? np. w wakacje?

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

w ten rok będziesz miała mnóstwo czasu, by pracować nad sobą. ale jeśli chcesz się wyrwać, to kuj rozbij cel zdania matury na pomniejsze cele, maksymalnie tygodniowe, i do nich dąż.

rozważałaś oddział dzienny? np. w wakacje?

I te małe cele będę sobie wyznaczać, ale boję się, że znowu poczuję się źle i nie wezmę się do roboty. Chyba faktycznie muszę zacząć brać jakieś leki. Rano miałam podły nastrój, a teraz czuję się ok. Ha, za pół godziny mam terapię, znowu wywlekanie problemów, więc dół do mnie powróci

Ledwo przystałam na terapię, do żadnego szpitala nie będę się zgłaszać. Już dosyć "lekarze specjaliści" przyczynili się do pogorszenia mojego stanu. Nigdy więcej...

[kahoko hino]

Napisane przez OotS

Ledwo przystałam na terapię, do żadnego szpitala nie będę się zgłaszać. Już dosyć "lekarze specjaliści" przyczynili się do pogorszenia mojego stanu. Nigdy więcej...

jak dla mnie powinnaś rozważyć branie leków antydepresyjnych. jeśli nie ufasz losowemu lekarzowi, idź do takiego z polecenia.

oddział dzienny na psychiatrii to głownie intensywne terapie, w tym również grupowe, 5 dni w tygodniu.

[201708160922]

Napisane przez kahoko hino

brak paliwa

też uważam, że oddział dzienny otwarty (czyli że przychodzisz sama, codziennie lub co drugi dzień) byłby dla Ciebie dobrym rozwiązaniem. i wiem, że jesteś sceptyczna do grupowej, ale wg mnie dobrze by Ci zrobiła

Brak paliwa? Tzn.?

Czemu myślisz, że dobrze by mi zrobiła? Jestem ciekawa, bo ktoś mi kiedyś tu napisał, że jestem bardziej zaburzona niż mi się wydaje...

Napisane przez Rany Koguta

Choroba. Też czasem myślę, że czuję się jak staruszka, a potem przypominam sobie staruszki stokroć aktywniejsze ode mnie w tej chwili. Wyjdziemy z tego, zobaczysz.

Z tym ChADem, to myślałam o górkach. Odnoszę wrażenie, że po depresji jestem inną osobą. Mniej aktywną, choć jak spojrzeć z boku, to nadal aktywną bardziej niż przeciętny Kowalski.

Napisane przez angellika

Czy nie myśleliście o założeniu grupy na fb? Byłoby łatwiej sobie codziennie pogadać

Racja, ale kahoko ma rację 😉

Napisane przez OotS

I te małe cele będę sobie wyznaczać, ale boję się, że znowu poczuję się źle i nie wezmę się do roboty. Chyba faktycznie muszę zacząć brać jakieś leki. Rano miałam podły nastrój, a teraz czuję się ok. Ha, za pół godziny mam terapię, znowu wywlekanie problemów, więc dół do mnie powróci

Ledwo przystałam na terapię, do żadnego szpitala nie będę się zgłaszać. Już dosyć "lekarze specjaliści" przyczynili się do pogorszenia mojego stanu. Nigdy więcej...

Powiem szczerze, że dziwię się, że nie bierzesz leków. Lekarze psychiatrzy czy inni?

---------- Dopisano o 16:28 ---------- Poprzedni post napisano o 16:26 ----------

Zjadłam bułkę z jajkiem i papryką i rogala z czekoladą. Jadę do domu gotować obiad.

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

jak dla mnie powinnaś rozważyć branie leków antydepresyjnych. jeśli nie ufasz losowemu lekarzowi, idź do takiego z polecenia.

oddział dzienny na psychiatrii to głownie intensywne terapie, w tym również grupowe, 5 dni w tygodniu.

Kiedyś już poszłam do "poleconego" psychiatry. Stwierdził, że skoro mam problemy w kontaktach z ludźmi i mam "nietypowe" zainteresowania, to mam zespół Aspergera. Potem spędziłam rok na diagnozowaniu, ostatecznie pomocy nie uzyskałam, bo wszyscy skupiali się na chorobie, której nie mam.

Na razie skupię się na terapii.

Napisane przez CzasKomety

Powiem szczerze, że dziwię się, że nie bierzesz leków. Lekarze psychiatrzy czy inni?

Brałam Setaloft, który nie działał - lekarz nie zaproponował nic w zamian, tylko jeszcze dołożył Depakine, jednak na ten lek się już nie zdecydowałam. Inny lekarz przepisał mi we wrześniu cuś o nazwie Zolaxa, ale nie zaczęłam brać. Terapeuta twierdzi, że powinnam zacząć coś łykać, więc pewnie w najbliższym czasie zacznę się podtruwać. Wspomniał o jakimś zamienniku Depakiny, tylko bez skutków ubocznych.
Psychiatrzy, ale inni lekarze też. Zawsze skupiają się na diagnozowaniu (błędnym), nie leczeniu.

[201612060923]

Dzisiaj jestem jakaś taka zła. Aż tydzień został mi do psychologa, aby wytrzymać.

Ja też się bałam leków, ale dzięki nim jestem w stanie wstać i walczyć(jeszcze). Przed trafieniem do psychiatry nie miałam siły zwlec się z łóżka, nic mi się nie chciało, wszyscy mnie wkurzali i czułam się okropnie, wszystko mnie bolało i nie mogłam spać. Leki mnie wspierają, dzięki nim jakoś odbijam się powoli od dna. Poza tym pomagają mi w zaśnięciu, uspokajają moje myśli lękowe i niepokój. Wcześniej potrafiłam tak się niepokoić(nie wiedząc czemu), że nikt nie mógł mnie uspokoić, chyba nawet histerie jakieś miałam. Teraz jestem bardziej spokojna, nie mam tej gonitwy i natłoku myśli.
Widzę jeden skutek uboczny, ten związany z piersiami, ale on przychodzi i odchodzi. Najgorzej boję się wypadania włosów, mam nadzieję, że może tego skutku ubocznego mieć nie będę.

Postanowiłam się posłuchać psychologa oraz psychiatry i odnowić kontakt z moją przyjaciółką z liceum, popisałyśmy sobie, nawet planujemy spotkanie w ferie. Z jednej strony się cieszę, bo ona była moją jedyną przyjaciółką i za nią tęsknię, z drugiej boję się, że ona nie chce się ze mną spotkać i przyjdzie tylko po to, aby mi nie było przykro.

[iPlynieSieDalej]

Napisane przez kahoko hino

chyba większośc osób woli pozostać anonimowa

Żaden problem pozakładać konta-odpowiedniki tutejszych

[201708160922]

Lol. Jak ty sobie wybierasz, co Ci pasuje, A co nie. Nie stosujesz się do zaleceń, to nie ma się czemu dziwić. Wkurza mnie taka postawa.

---------- Dopisano o 19:44 ---------- Poprzedni post napisano o 19:36 ----------

A jakie to są według psychiatry nietypowe zainteresowania?

[angellika]

Napisane przez iPlynieSieDalej

Żaden problem pozakładać konta-odpowiedniki tutejszych

Tez tak myślałam ...

[Tolvaj]

CzasKomety, u mnie taką terapie prowadzi Szpital Uniwersytecki, nie wiem, czy jeszcze jakieś miejsce tu prowadzi oddział dzienny też popołudniu. Może u Ciebie SU też ma coś takiego?
Moja lekarka uważa, że psychiatra mi niezbyt pomoże, muszę skupić się na psychoterapii. Od jakiegoś czasu mam nową psychiatrę, zakwestionowała zasadność brania stabilizatora, ale skoro miałam przepisywany wcześniej, to niech biorę

[201708160922]

Napisane przez Tolvaj

CzasKomety, u mnie taką terapie prowadzi Szpital Uniwersytecki, nie wiem, czy jeszcze jakieś miejsce tu prowadzi oddział dzienny też popołudniu. Może u Ciebie SU też ma coś takiego?
Moja lekarka uważa, że psychiatra mi niezbyt pomoże, muszę skupić się na psychoterapii. Od jakiegoś czasu mam nową psychiatrę, zakwestionowała zasadność brania stabilizatora, ale skoro miałam przepisywany wcześniej, to niech biorę

Na Akademii tego nie widziałam, ale dwa duże ośrodki psychiatryczne mają to w ofercie. Dopiero 9 lutego idę do lekarza. Może będę odstawiała Sertagen... Jak jest dobrze, to nawet wydaje mi się to możliwe.

[kahoko hino]

Napisane przez CzasKomety

Brak paliwa? Tzn.?

Czemu myślisz, że dobrze by mi zrobiła? Jestem ciekawa, bo ktoś mi kiedyś tu napisał, że jestem bardziej zaburzona niż mi się wydaje...

męczy Cię Twoja choroba, zużywasz na to energię, i przez to brak Ci sił na inne sprawy.

co do grupowej - jest to trochę terapia szokowa, bardzo pomaga zaakceptować siebie, swoje dolegliwości, oraz uczestnicy widzą, że mają wsparcie nie tylko w lekarzach i terapeutach, ale też w osobach, które do tej grupy należą. dla wielu osób jest to bardzo budujące.

Napisane przez OotS

Kiedyś już poszłam do "poleconego" psychiatry. Stwierdził, że skoro mam problemy w kontaktach z ludźmi i mam "nietypowe" zainteresowania, to mam zespół Aspergera. Potem spędziłam rok na diagnozowaniu, ostatecznie pomocy nie uzyskałam, bo wszyscy skupiali się na chorobie, której nie mam.

polecenie poleceniu nie równe jak poleca ciocia mamy Basi, to jest jedno. jak sprawdzasz np. opinie online i dany lekarz ma je bardzo dobre, to jest to nieco bardziej wiarygodne.

Inna sprawa, że jak człowiek siebie samego nie kocha, to często przyciąga takich 'specjalistów' i ogólnie ludzi, którzy nie szanują innych, lekceważą ich itp. to takie trochę błędne koło... ale nie poddawaj się, szukaj, a znajdziesz może Twój terapeuta współpracuje z jakimiś lekarzami? przecież to jest dość wąskie środowisko, ci ludzie się znają.

Na razie skupię się na terapii.

to na pewno jest dobre postanowienie

Terapeuta twierdzi, że powinnam zacząć coś łykać, więc pewnie w najbliższym czasie zacznę się podtruwać.

nie podtruwać, tylko odtruwać. Twój mózg jest teraz 'zatruty' samym sobą. masz zaburzoną równowagę neuroprzekaźników, i trzeba tę równowagę odbudować.

Napisane przez iPlynieSieDalej

Żaden problem pozakładać konta-odpowiedniki tutejszych

fałszywe konta, tj. takie, w których nie podaje się realnych danych, są przez fejsbuka nieuznawane i regularnie usuwane.

[blue3]

Napisane przez CzasKomety

Lol. Jak ty sobie wybierasz, co Ci pasuje, A co nie. Nie stosujesz się do zaleceń, to nie ma się czemu dziwić. Wkurza mnie taka postawa.

---------- Dopisano o 19:44 ---------- Poprzedni post napisano o 19:36 ----------

A jakie to są według psychiatry nietypowe zainteresowania?

Ja jestem lekooporna i po karmabazepinie i kwasie walproinowym miałam wszystkie książkowe skutki uboczne za to zero pozytywnych, jak któryś lekarz za nic ma zalecenia poprzednich lekarzy i na siłę mówił mi, że ten lek będzie odpowiedni to wkładałam receptę do kieszeni i wychodziłam, bo już nie miałam ochoty się kłócić. Psychiatrę w końcu znalazłam odpowiedniego, ale do neurologa jeżdżę 500km w jedną stronę.

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

polecenie poleceniu nie równe jak poleca ciocia mamy Basi, to jest jedno. jak sprawdzasz np. opinie online i dany lekarz ma je bardzo dobre, to jest to nieco bardziej wiarygodne.

Psycholog mi polecił tamtego lekarza na podstawie opinii innych swoich klientów. W internecie nie mogłam znaleźć opinii o lekarzach z mojej okolicy. Nie mieszkam w pobliżu żadnego dużego miasta.

Napisane przez kahoko hino

Inna sprawa, że jak człowiek siebie samego nie kocha, to często przyciąga takich 'specjalistów' i ogólnie ludzi, którzy nie szanują innych, lekceważą ich itp. to takie trochę błędne koło... ale nie poddawaj się, szukaj, a znajdziesz może Twój terapeuta współpracuje z jakimiś lekarzami? przecież to jest dość wąskie środowisko, ci ludzie się znają.

Tylko jak pokochać siebie, nie mając do tego podstaw? Mam nadzieję, że terapia w końcu to zmieni. Na razie mam na niej pracować nad swoimi błędnymi przekonaniami. Tylko jeszcze muszę się dowiedzieć które są błędne, bo na razie wiele z nich się sprawdza
Terapeuta ma jakiegoś znajomego psychiatrę, który zna jakiś autorytet w tej dziedzinie i ten znajomy ma mi przepisać leki.

Napisane przez kahoko hino

nie podtruwać, tylko odtruwać. Twój mózg jest teraz 'zatruty' samym sobą. masz zaburzoną równowagę neuroprzekaźników, i trzeba tę równowagę odbudować.

Gdybym mogła ograniczyć przepływ myśli, to nie musiałabym brać leków. Mój gorszy nastrój bierze się głównie z tego, że na podstawie mojej interpretacji zachowania innej osoby względem mnie stwierdzam, że jestem dla niej nudna, więc nikogo już nie zdołam zainteresować, więc na zawsze będę sama. Te myśli powodują uwolnienie kolejnych negatywnych, coraz gorszych, aż do samobójczych. Muszę sobie znaleźć jakieś pasjonujące zajęcie albo cokolwiek co będzie w stanie odwrócić moją uwagę od nadmiernego rozmyślania. W takim przypadku dobrzy znajomi naprawdę ułatwiają sprawę.

[kahoko hino]

Napisane przez OotS

Tylko jak pokochać siebie, nie mając do tego podstaw? Mam nadzieję, że terapia w końcu to zmieni. Na razie mam na niej pracować nad swoimi błędnymi przekonaniami. Tylko jeszcze muszę się dowiedzieć które są błędne, bo na razie wiele z nich się sprawdza

a słuchasz afirmacji? to są samosprawdzające się przepowiednie - póki w nie wierzysz, będą się sprawdzać.

Napisane przez OotS

Terapeuta ma jakiegoś znajomego psychiatrę, który zna jakiś autorytet w tej dziedzinie i ten znajomy ma mi przepisać leki.

super, trzymam kciuki!

Napisane przez OotS

Gdybym mogła ograniczyć przepływ myśli, to nie musiałabym brać leków. Mój gorszy nastrój bierze się głównie z tego, że na podstawie mojej interpretacji zachowania innej osoby względem mnie stwierdzam, że jestem dla niej nudna, więc nikogo już nie zdołam zainteresować, więc na zawsze będę sama. Te myśli powodują uwolnienie kolejnych negatywnych, coraz gorszych, aż do samobójczych. Muszę sobie znaleźć jakieś pasjonujące zajęcie albo cokolwiek co będzie w stanie odwrócić moją uwagę od nadmiernego rozmyślania. W takim przypadku dobrzy znajomi naprawdę ułatwiają sprawę.

z tym, że te myśli teraz wyglądają tak, a nie inaczej, z powodu braku równowagi neuroprzekaźników. Twój mózg nie funkcjonuje normalnie, więc nic dziwnego, że masz 'złe' myśli. pasja, znajomi - to są fajne dodatki, ale powrót do równowagi bez farmakoterapii jest niezmiernie trudny, dla większości po prostu niemożliwy.

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

a słuchasz afirmacji? to są samosprawdzające się przepowiednie - póki w nie wierzysz, będą się sprawdzać.

z tym, że te myśli teraz wyglądają tak, a nie inaczej, z powodu braku równowagi neuroprzekaźników. Twój mózg nie funkcjonuje normalnie, więc nic dziwnego, że masz 'złe' myśli. pasja, znajomi - to są fajne dodatki, ale powrót do równowagi bez farmakoterapii jest niezmiernie trudny, dla większości po prostu niemożliwy.

Ostatnio przerwałam na rzecz francuskich piosenek - co nieco z nich rozumiem Ale już dzisiaj wrócę do afirmacji.
Ale może to nie jest tak, że moje nastawienie sprowadza takie a nie inne zdarzenia? Może faktycznie pech istnieje, może ja jestem przeklęta lub ułomna w relacjach międzyludzkich? Muszę to z siebie wyrzucić: ludzie są okropni, egoistyczni i nieczuli, nie dostrzegają we mnie człowieka, ja mam ich dość. Muszę się wreszcie czymś zająć, a nie rozmyślać. Cały dzień spędzę na nauce francuskiego. Tak, francuski mnie wybawi. I power metal, jak tego słucham to nie potrafię się załamać
Ech, i znowu nie chce mi się jeść śniadania.

[kahoko hino]

Napisane przez OotS

Ale może to nie jest tak, że moje nastawienie sprowadza takie a nie inne zdarzenia?

dokładnie tak jest - Twoje nastawienie sprowadza na Ciebie takie, a nie inne wydarzenia.

Może faktycznie pech istnieje, może ja jestem przeklęta lub ułomna w relacjach międzyludzkich?

przeklęta - wątpię. ułomna - raczej nie nauczona poprawnych relacji. ale to się da nadrobić

Muszę to z siebie wyrzucić: ludzie są okropni, egoistyczni i nieczuli

jacy ludzie? ja taka jestem?

nie dostrzegają we mnie człowieka

a Ty go w sobie dostrzegasz? ludzie traktują Cię tak, jak Ty traktujesz samą siebie. jeśli gardzisz sobą, to ludzie będą Tobą gardzić. jeśli kochasz siebie i dbasz o siebie, ludzie będą Cię kochać i będą o Ciebie dbać.

[201707171111]

Napisane przez kahoko hino

jacy ludzie? ja taka jestem?

Ci ludzie, z którymi próbuję się zakolegować.Czuję się traktowana przez nich jak zapchajdziura. Albo znowu histeryzuję.

Napisane przez kahoko hino

a Ty go w sobie dostrzegasz? ludzie traktują Cię tak, jak Ty traktujesz samą siebie. jeśli gardzisz sobą, to ludzie będą Tobą gardzić. jeśli kochasz siebie i dbasz o siebie, ludzie będą Cię kochać i będą o Ciebie dbać.

Ja wiem, że jestem bardzo fajną, sympatyczną osóbką, z ciepłym serduszkiem, ciekawą świata i opinii innych ludzi. Czyli jest tu jakaś sprzeczność, coś robię źle. Chyba za często się żalę, a nie każdy sobie tego życzy. Och

[201705080934]

Napisane przez OotS

Może faktycznie pech istnieje, może ja jestem przeklęta (...)?

Czasem mamy pecha. Czasem wdepnie się w kupę na trawniku. Deszcz czasem zacznie padać zaraz po tym, jak wyjdziemy z domu bez parasolki. I jeszcze rajstopy się poprują w trakcie wielkiego balu.
Ale jeśli coś się zdarza notorycznie np. w relacjach międzyludzkich, to w pecha nie wierzę. Nie wierzę, że mam pecha do facetów. Z jakiegoś powodu z tłumu wyłapuję akurat tych, z którymi potem mam problemy, a ci "fajni, normalni" nie interesują się mną z wzajemnością. Zapewne podobnie masz ze znajomymi.
Nie sądzę też, żeby mogła na to pomóc jakaś instrukcja. Zdrowy zadowolony z życia człowiek przyciąga zdrowe relacje, które przynoszą mu jeszcze więcej zadowolenia. Dlatego trzeba się skupić na zdrowieniu.

---------- Dopisano o 13:44 ---------- Poprzedni post napisano o 13:34 ----------

Napisane przez OotS

Ja wiem, że jestem bardzo fajną, sympatyczną osóbką, z ciepłym serduszkiem, ciekawą świata i opinii innych ludzi. Czyli jest tu jakaś sprzeczność, coś robię źle. Chyba za często się żalę, a nie każdy sobie tego życzy. Och

Uważaj z żaleniem się osobom, które nie są bliskie, łatwo się na tym przejechać.
Przez net robisz wrażenie fajnej dziewczyny. Pogubionej, ale fajnej i upartej w pozytywnym sensie. Jestem przekonana, że dasz sobie radę i będzie w Twoim życiu coraz lepiej. Jesteś teraz na etapie, który dla większości jest ciężki, matura, taki rozstaj dróg. Daj sobie prawo do tego pogubienia.