Nazwisko po ślubie

[femaa]

Co sądzicie o zachowaniu własnego nazwiska po ślubie albo posiadanie dwuczłonowego nazwiska pod warunkiem, że mąż także będzie takie posiadał? Czy nie jest trochę tak, że kobiety godzą się na nazwisko męża pod wpływem presji rodziny, społeczeństwa? Ja osobiście liczę, że kiedyś przekazywanie nazwiska męża stanie się przezytkiem.

[michal321]

Taka tradycja, ja mam nadzieje że przeżytkiem stanie się noszenie obrączek.

[Taka_tam_jedna]

Ja nie widzę niczego złego w żadnej z tych opcji: przejęcie nazwiska po mężu, zostawienie sobie swojego nazwiska, posiadanie nazwiska łączonego, facet noszący nazwisko żony - jak ktoś chce to proszę bardzo. Dla mnie to mało ważne. Wśród moich koleżanek - albo mają nazwiska po mężach albo mają łączone. Nie spotkałam się z przejęciem przez faceta nazwiska po żonie - myślę, że faceci uważają to za niemęskie, w Polsce już tak się utarło, że faceci nie przejmują nazwisk po żonach - dla mnie to nie przeszkadza, bo jak pisałam dla mnie to mało ważna kwestia. Nie dałabym dzieciom ani sama nie chciałabym mieć nazwiska łączonego - mało to praktyczne, dużo pisania w dokumentach, nie zawsze jest miejsce w rubryce - po co utrudniać sobie życie?

[KrwawaMary86]

Ja jestem przywiązana do swojego nazwiska i nie wiem czy przyjmę po mężu. Ciągle się nad tym zastanawiam. Dwuczłonowe mi się nie podobają. Znam 2 pary, które postąpiły wbrew tradycji. W jednej mąż przyjął nazwisko żony a w drugiej oboje pozostali przy swoich nazwiskach.

[SOCKI]

Napisane przez femaa

Co sądzicie o zachowaniu własnego nazwiska po ślubie albo posiadanie dwuczłonowego nazwiska pod warunkiem, że mąż także będzie takie posiadał? Czy nie jest trochę tak, że kobiety godzą się na nazwisko męża pod wpływem presji rodziny, społeczeństwa? Ja osobiście liczę, że kiedyś przekazywanie nazwiska męża stanie się przezytkiem.

Jeśli ktoś lubi swoje nazwisko i mąż się na to zgadza do dlaczego nie?

Ja tam chcę zachować swoje, czy przyszły mąż będzie chciał zmieniać swoje to nie wiem, kiedyś powiedział, że tak. Moje jest ładniejsze, rzadkie i zdecydowanie łatwiejsze do wymówienia w miejscu w którym mieszkam.
Jest też zdecydowanie za długie, żeby dokładać mu drugi człon.

Michał a czemu obrączki nie? To tylko symbol, a i tak nieobowiązkowy, jeśli Twoja partnerka tego nie chce. Nie musisz nic zmieniać w papierach nawet, wystarczy ściągnąć

[skara]

Ja zostałam przy swoim, kilka moich koleżanek też. Bez kresek, dwóch członów ani innych wymysłów.
Myślę, że to zależy od osoby i od pary.
Nie noszę też obrączki, ale to dlatego że mi palce puchną i ciśnie.

[201803290936]

Ja dopiero po ślubie zgadałam się z TŻ, że mu wisiało, czy zostawię sobie swoje nazwisko, czy wezmę od niego drugi człon (bo na taką opcję się zdecydowałam). Jakbym wiedziała, to bym zostawiła sobie swoje, bez bawienia się w dwuczłonowe. Natomiast przyjmowania całkowicie nazwiska męża, gdzie moje niejako znika, sobie nie wyobrażam.

[mary_poppins]

Mnie wisi, jakie kto nosi nazwisko - czy zmienia czy nie zmienia. Nie przywiązuję do tego wagi, sama pewnie wybrałabym to nazwisko, które by mi się bardziej podobało Z obserwacji widzę, że teraz najczęściej kobiety zostawiają swoje nazwisko lub przyjmują podwójne, kiedy są pod swoim nazwiskiem w jakiś sposób znane - czy to pisały prace naukowe, czy w swoim środowisku zawodowym coś osiągnęły; w przeciwnym razie przyjmują nazwisko męża. Ale mnie jest to bez różnicy, nie mam nic przeciwko temu żeby małżonkowie nosili podwójne nazwiska lub tylko swoje rodowe, ba - coraz częściej nawet mężczyźni przyjmują z jakichś powodów nazwisko żony, co też mi się podoba. Ni mnie to grzeje ni ziębi, według mnie to powinna być sprawa do dogadania między dwojgiem ludzi biorących ślub, a nie calymi rodzinami.

[Chatul]

Napisane przez femaa

Co sądzicie o zachowaniu własnego nazwiska po ślubie albo posiadanie dwuczłonowego nazwiska pod warunkiem, że mąż także będzie takie posiadał?

Nie mam nic przeciwko. To nazwisko jest dla ludzi, a nie ludzie dla nazwiska, więc niech każdy robi tak, jak chce. Zwłaszcza, że nazwisko to coś, z czym jest identyfikowany i z czym będzie żył każdego dnia.

Czy nie jest trochę tak, że kobiety godzą się na nazwisko męża pod wpływem presji rodziny, społeczeństwa?

Niektóre kobiety na pewno tak robią, ale też jest wiele kobiet, które same z siebie chcą przyjąć nazwisko męża (z różnych powodów).

Ja osobiście liczę, że kiedyś przekazywanie nazwiska męża stanie się przezytkiem.

Mnie jest to obojętne dopóki są też inne możliwości. W chwili obecnej polskie prawo daje naprawdę szeroki wybór Małżonkowie mogą mieć nazwisko po żonie albo po mężu, mogą mieć łączone w dowolnej kolejności, tylko jeden małżonek może mieć łączone w dowolnej kolejności, każdy może mieć swoje nazwisko rodowe… Jeśli dobrze kojarzę to nawet od jakiegoś czasu małżonkowie mogą się wymienić nazwiskami. Uważam, że przy tylu opcjach każdy znajdzie jakąś odpowiednią dla siebie

[Precious things]

Napisane przez KrwawaMary86

Ja jestem przywiązana do swojego nazwiska i nie wiem czy przyjmę po mężu. Ciągle się nad tym zastanawiam. Dwuczłonowe mi się nie podobają. Znam 2 pary, które postąpiły wbrew tradycji. W jednej mąż przyjął nazwisko żony a w drugiej oboje pozostali przy swoich nazwiskach.

Mam tak samo. Dwuczłonowe raczej odpada, bo swoje nazwisko mam dość długie.
Znam za to parę, gdzie kobieta w końcu została niejako zmuszona do przyjęcia nazwiska męża, bo jak mu oświadczyła jakiś czas przed ślubem, że chce dwuczłonowe to skończyło się to awanturą i fochem ze strony faceta.

[201803290936]

Napisane przez skara

(...)
Nie noszę też obrączki, ale to dlatego że mi palce puchną i ciśnie.

Ja nie noszę, bo nie noszę. Próbowałam, ale jak zdjęłam raz do mycia, to już potem nie włożyłam. Mąż nosi, bo chce. Mnie to obojętne.

[suszarka]

Napisane przez Doris1981

Ja dopiero po ślubie zgadałam się z TŻ, że mu wisiało, czy zostawię sobie swoje nazwisko, czy wezmę od niego drugi człon (bo na taką opcję się zdecydowałam). Jakbym wiedziała, to bym zostawiła sobie swoje, bez bawienia się w dwuczłonowe. Natomiast przyjmowania całkowicie nazwiska męża, gdzie moje niejako znika, sobie nie wyobrażam.

mam tak samo.

[classic_chic]

Podobają mi się bardzo niektóre podwójne nazwiska Ale u mnie się to nie sprawdzi, gdyż mam jedno z najbardziej popularnych nazwisk w Polsce, więc Nowak-Kowalska, Kwiatkowska-Kowalska czy Woźniak-Nowak brzmiałoby co najmniej komicznie. Chętnie je więc zmienię

Ale nie rozumiem kompletnie tego, aby mężczyzna mógł się nie zgodzić, na nieprzejęcie nazwiska przez żonę.

[201803080934]

ja jestem jedynaczką i jeśli miałabym jakieś ładne niespotykane nazwisko, to na pewno chciałabym przy nim pozostać, żeby nie zginęło
tak jak mój eks, jego nazwisko nosi w polsce 10 osób, z czego 6 osób mieszka w warszawie, czyli on, jego rodzice i rodzeństwo, a pozostałe [jakieś ciotki/wujkowie/etc] w innym mieście.
w takim wypadku na pewno nie zmieniłabym nazwiska, bo jest unikalne, i tylko ich rodzina na całą polskę ma takie

ale ponieważ moje nazwisko nosi w polsce ponad 50 tysięcy osób, no to cóż, wisi mi to i chętnie przyjmę nazwisko mojego przyszłego męża

[LoveMessages]

Ja mam wciąż swoje nazwisko, nie zmieniłam.

[_ema_]

Ja po ślubie przyjmuję nazwisko męża.
Dla mnie ślub jest momentem symbolicznego założenia nowej jednostki społecznej, nowej rodziny. Nie wyobrażam sobie rodziny, gdzie istnieją różne nazwiska. Skoro chcę być z tym człowiekiem to symbolicznie przyjmuję jego 'barwy' i idziemy razem na 'front'. Moi rodzice wiedzą, że ich kocham, wiedzą, że dozgonnie będę im pomagać i nie wymagają ode mnie jakichś demonstracji wierności w stylu 'nie zmienię nazwiska, bo jestem X od dziecka i X zostanę'.
Wiem także, jak przykre jest to dla mężczyzny z tradycyjnym podejście do rodziny, bo widziałam takie coś z drugiej strony.

Co do nazwisk łączonych to owszem, jeśli kobieta ma dorobek naukowy, firmę czy inne elementy z przeszłości wiążące się bezpośrednio z nazwiskiem panieńskim - warto rozważyć taką opcję. W innym wypadku nie widzę sensu, no chyba jeszcze w momencie, gdy nazwisko męża jest wyraźnie ośmieszające czy brzydkie [ale wyraźnie, a nie 'mi tam się Nowak nie podoba, to zostanę przy Kowalskiej]

[201803080934]

Napisane przez _ema_

Ja po ślubie przyjmuję nazwisko męża.
Dla mnie ślub jest momentem symbolicznego założenia nowej jednostki społecznej, nowej rodziny. Nie wyobrażam sobie rodziny, gdzie istnieją różne nazwiska. Skoro chcę być z tym człowiekiem to symbolicznie przyjmuję jego 'barwy' i idziemy razem na 'front'. Moi rodzice wiedzą, że ich kocham, wiedzą, że dozgonnie będę im pomagać i nie wymagają ode mnie jakichś demonstracji wierności w stylu 'nie zmienię nazwiska, bo jestem X od dziecka i X zostanę'.

no to przecież żaden problem, facet może przyjąć nazwisko żony i też będzie nowa jednostka, nowa rodzina, z tym samym nazwiskiem, on `przyjmie jej barwy` i będzie git.

Wiem także, jak przykre jest to dla mężczyzny z tradycyjnym podejście do rodziny, bo widziałam takie coś z drugiej strony.

a to uważam za chore. mi by było przykro jeśli facet by mnie męczył o przyjęcie jego nazwiska.

[_ema_]

Napisane przez Grin

no to przecież żaden problem, facet może przyjąć nazwisko żony i też będzie nowa jednostka, nowa rodzina, z tym samym nazwiskiem, on `przyjmie jej barwy` i będzie git.

W Polskiej tradycji przyjęte jest przejmowanie nazwiska przez kobietę, więc jako, że jestem tradycjonalistką, nie uznaję innego rozwiązania. Chociaż pełną piersią popieram równouprawnienie, to jednak są elementy tradycyjne, które wolę pozostawiać niezmienione. Lubię czuć w swoim związku 'męskość' ze strony partnera. Takie tam pierdółki w stylu jest dla mnie oparciem, głową rodziny, nie podcieram mu siusiaka, no lubię po prostu męskość w tradycyjnym tego słowa znaczeniu

a to uważam za chore. mi by było przykro jeśli facet by mnie męczył o przyjęcie jego nazwiska.

Bardzo dosadne słowa, więc odpowiem takimi samymi - chore, to jest odbieranie drugiemu człowiekowi prawa do posiadania swoich wartości i nazywanie ich przez to chorymi Ty walczysz jak lwica o swoje panieńskie nazwisko, mężczyźni walczą o swoje - Ty jesteś nowoczesna, oni są chorzy. Cóż.

[SOCKI]

Napisane przez Grin

tak jak mój eks, jego nazwisko nosi w polsce 10 osób, z czego 6 osób mieszka w warszawie, czyli on, jego rodzice i rodzeństwo, a pozostałe [jakieś ciotki/wujkowie/etc] w innym mieście.
w takim wypadku na pewno nie zmieniłabym nazwiska, bo jest unikalne, i tylko ich rodzina na całą polskę ma takie

Tak jest w mojej rodzinie, jest nas łącznie 9 osób, moi rodzice, brat, siostra, ja i parę osób w Opolu. I jedynie moje rodzeństwo i ja jesteśmy w wieku, w którym mamy szansę na przedłużenie rodu
Zresztą w Austrii, skąd nazwisko pochodzi też jest unikalne. Ma wyjątkową pisownię, znak czasu związany z historią Polski.
Nie chciałabym, żeby moje nazwisko zginęło ot tak bez śladu.
Zwłaszcza, że mój partner ma ogromnie popularne nazwisko.

[Ijegrina]

Przyjmowanie nazwiska po mężu lub dopisywanie sobie drugiego nazwiska jest wygodniejsze. Zresztą problemem są też dzieci, które najczęściej przyjmują nazwisko po ojcu.
Zostanie przy swoim nazwisku jest problematyczne. Moja siostra tak zrobiła i musi teraz nosić akt ślubu do niektórych urzędów, chociażby na pocztę. Mają też problem z dzieciakiem. Po 4 latach zdecydowała się dopisać nazwisko męża, zeby uniknąc głupich tłumaczeń.
Niestety w Polsce jest taka tradycja, ze przyjmuje się nazwisko męża albo dopisuje, inaczej można mieć mniejsze i większe problemy. Zresztą wychodząc za mąż, tworzy się jakby nową rodzinę, chociażby i przez to, ze wszyscy się jednakowo nazywają

[vouvray]

Napisane przez _ema_

Nie wyobrażam sobie rodziny, gdzie istnieją różne nazwiska. Skoro chcę być z tym człowiekiem to symbolicznie przyjmuję jego 'barwy' i idziemy razem na 'front'.

a ja głupia myslałam, że tym wspólnym frontem jest miłość, a nie nazwisko.


Ja tam lubię swoje nazwisko, nigdy nie poznałam nikogo, o takim samym nazwisku, jak ja mam, mój facet też ma fajne nazwisko, ale wiadomo... nie umywa się do mojego

[suszarka]

Napisane przez _ema_

Ja po ślubie przyjmuję nazwisko męża.
Dla mnie ślub jest momentem symbolicznego założenia nowej jednostki społecznej, nowej rodziny. Nie wyobrażam sobie rodziny, gdzie istnieją różne nazwiska. Skoro chcę być z tym człowiekiem to symbolicznie przyjmuję jego 'barwy' i idziemy razem na 'front'. Moi rodzice wiedzą, że ich kocham, wiedzą, że dozgonnie będę im pomagać i nie wymagają ode mnie jakichś demonstracji wierności w stylu 'nie zmienię nazwiska, bo jestem X od dziecka i X zostanę'.
Wiem także, jak przykre jest to dla mężczyzny z tradycyjnym podejście do rodziny, bo widziałam takie coś z drugiej strony.

Co do nazwisk łączonych to owszem, jeśli kobieta ma dorobek naukowy, firmę czy inne elementy z przeszłości wiążące się bezpośrednio z nazwiskiem panieńskim - warto rozważyć taką opcję. W innym wypadku nie widzę sensu, no chyba jeszcze w momencie, gdy nazwisko męża jest wyraźnie ośmieszające czy brzydkie [ale wyraźnie, a nie 'mi tam się Nowak nie podoba, to zostanę przy Kowalskiej]

dla mnie moje nazwisko jest częścią mojej tożsamości i nie widzę żadnego ale to żadnego powodu dla którego miałabym część tej tożsamości utracić. jeżeli dla facet ma być to dowartościowanie, że noszę jego nazwisko to naprawdę nie chcę mieć takiego pana za męża.

[Bananalama]

Mam piękne, stare nazwisko szlacheckie i nie wyobrażam sobie, żeby je zmienić. W razie czego zostanę przy swoim

[_ema_]

Napisane przez vouvray

a ja głupia myslałam, że tym wspólnym frontem jest miłość, a nie nazwisko.

Wiesz, to była taka metafora.
Ale skoro już chcesz rozumieć te słowa dosłownie - to na froncie też mundury są jednakowe, a i sztandar jeden

[vouvray]

Napisane przez Grin

tak jak mój eks, jego nazwisko nosi w polsce 10 osób, z czego 6 osób mieszka w warszawie, czyli on, jego rodzice i rodzeństwo, a pozostałe [jakieś ciotki/wujkowie/etc] w innym mieście.
w takim wypadku na pewno nie zmieniłabym nazwiska, bo jest unikalne, i tylko ich rodzina na całą polskę ma takie

ja mam podobnie, chociaż w zasadzie trochę gorzej. Same baby, żadnego faceta do zachowania ciągłości

---------- Dopisano o 18:06 ---------- Poprzedni post napisano o 18:04 ----------

Napisane przez _ema_

Wiesz, to była taka metafora.
Ale skoro już chcesz rozumieć te słowa dosłownie - to na froncie też mundury są jednakowe, a i sztandar jeden

ja to dalej podpięłabym pod uczucie


Po prostu dziwi mnie takie coś, że ktoś gdzieś komuś będzie robił problemy albo krzywo patrzył, bo małżeństwo ma różne nazwiska.

[Magdalena_92]

Ja zdecyduję się na dwuczłonowe. To jest dobra opcja. Każdy ma swoje powody dla których chce zmienić nazwisko albo i nie. I to powinna być sprawa przyszłych małżonków a nie całej rodziny.

[_ema_]

Napisane przez vouvray

j
Po prostu dziwi mnie takie coś, że ktoś gdzieś komuś będzie robił problemy albo krzywo patrzył, bo małżeństwo ma różne nazwiska.

Ależ mnie to tez dziwi, bo uważam, że to sprawa tylko 2 osób - męża i żony. Nie wiem gdzie wyczytałaś coś innego

[Bananalama]

Napisane przez Magdalena_92

Ja zdecyduję się na dwuczłonowe. To jest dobra opcja. Każdy ma swoje powody dla których chce zmienić nazwisko albo i nie. I to powinna być sprawa przyszłych małżonków a nie całej rodziny.

Właśnie ja nie mogłabym mieć dwuczłonowego, bo moje jest długie

[sylwiszon757]

Ja w przyszłości będę miała dwuczłonowe nazwisko, ponieważ moje mi się strasznie podoba i jest rzadkie

[Magdalena_92]

Napisane przez Bananalama

Właśnie ja nie mogłabym mieć dwuczłonowego, bo moje jest długie

Moje też jest długie 9 liter