Czekające na oświadczyny i te, które się z nami doczekały :D cz. XX

[asik1503]

Napisane przez pixelova

Ja takie mam całe życie bo... taka specyfika moich włosów. Są długie, cienkie, delikatne i proste. Żadna fryzura tego nie zmieni, żadne układanie bo ile bym nie miała kosmetyku na głowie to i tak się wyprostują, więc jedyne co mogę zmienić to długość

Mam od ponad pół roku pierwszy wolny weekend

Edit: zapomniałam! Czy można się do Was przyłączyć? Czytałam, że ponoć to magiczne miejsce

witaj

Ja chciałam zmienić fryzurę po zdjęciu aparatu ortodontycznego na razie skończyło się na podcięciu końców o kilka centymetrów xD bo w sumie w krótkich wyglądam niekorzystnie to za wiele nie poszaleję

[lovebird]

pixelova, hej

tamtaglista, dużo ścięłaś?
Ja tam mam długie i proste włosy i je kocham. Ile można chodzić z takimi? A można Moim zdaniem takie są najlepsze

[tamtaglista]

Napisane przez lovebird

pixelova, hej



tamtaglista, dużo ścięłaś?

Ja tam mam długie i proste włosy i je kocham. Ile można chodzić z takimi? A można Moim zdaniem takie są najlepsze

Impuls wygrał - z tylu były sporo za łopatki zrobiłam long boba


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mojwa]

Hej

[kalinolistek]

Napisane przez Mojwa

Hej

No w końcu! Hej!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Animka11]

Mojwa ! Ile Ciebie nie było witamy ,opowiadaj co słychać

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mojwa]

No hej



Mieszkamy na nowym, nie mamy jeszcze wieeelu rzeczy zrobionych ale od tygodnia już mamy funkcjonalne wszystkie pomieszczenia, więc już czuję luksus.
Najbardziej brakuje mi kuchni, TŻ zrobił prowizorkę z kawałkiem blatu i pseudo szafką, więc indukcja chodzi no ale rzeczy kuchenne stoją w kartonach, nie mam piekarnika itp



Ale jest super, w końcu mam normalne pełnowymiarowe biureczko

[Niezapominajka09]

Ale co na swoim, to na swoim zobaczysz, jak będziecie to wspominać po latach, trochę takie studenckie życie

[Animka11]

Super Mojwa ,powoli do przodu gratuluję ,że już na swoim

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karolinaaa92]

Mojwa, najważniejsze, że razem i na swoim.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tamtaglista]

Dokładnie. Ja ani nie na swoim ani nie razem chwilowo.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maga_83]

Dziewczyny, mam nadzieję, że miejsce faktycznie jest takie magiczne i dziewczyny w mig zamieniają się w młode panny.
Dlatego postanowiłam dołączyć. Bo tylko cud może mnie "uratować".

Jesteśmy z TŻ ze sobą od 3 lat, 35/40. On po rozwodzie z kilkuletnim synem. Relacje z Młodym mam świetne, za to z TŻ na początku było różnie. Po około roku dotarliśmy się i od tego momentu jest super. Z każdym dniem coraz lepiej. Więc generalnie sielanka, mieszkamy razem, git. Jednak co jakiś czas ostatnio (1,5 roku) z mojej inicjatywy wraca temat założenia rodziny. Chcę być żoną i matką. Chcę być jego żoną i matką naszego dziecka. Ale za każdym razem natrafiałam na ścianę. Że on nie jest pewien, że się boi, że to się rozwali, itp, itd. Fakt, że małżonkę miał bardzo toksyczną, ale bez przesady. Nie chcę, by przelewał na mnie swoje traumy. Nie jestem nią. Żeby nie było, to jak się zaczęliśmy spotykać, to rozmawialiśmy o tych sprawach. On był chętny i na posiadanie drugiej żony i na drugie dziecko.

Czas mi ucieka, młodsza nie będę, a i może się okazać, że zdrowie nie pozwoli mi za jakiś czas zostać matką. Trzy miesiące temu po rozmowie, a właściwie moim monologu i jego równoważnikach zdań powiedziałam mu, że mogę zaczekać na niego do wielkanocy 2019. Ma 9 miesięcy. Po tym czasie rozejdziemy się, jeśli on nie zdecyduje się na założenie rodziny. To nie ma być ultimatum, ale ja mam plany i marzenia i jeśli nie jest nam ze sobą po drodze, to nie ma innego wyjścia. Kocham go, ale nie będę szczęśliwa nie mogąc zaspokoić swoich potrzeb. Na razie minęło 30% czasu i nic. On "ma to cały czas w głowie", ale nic się nie dzieje. Ja szczerze mówiąc nie wierzę, że on podejmie "prorodzinną" decyzję i nie planuję nic wspólnego na przyszły rok. Ale, jak wspomniałam, liczę na cud

[tamtaglista]

Witaj w gronie ale magia nie na każdego działa


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maga_83]

domyślam się
ale cóż poza nadzieją mi pozostało

[Mojwa]

Czesc Maga.

Trzymam kciuki, zeby jednak sie ogarnal - rozumiem traume ale mógł to od razu ppwiedziec...

Tamta a jak u Ciebie w ogole? Kiedy znowu razem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Misia452]

Napisane przez maga_83

Dziewczyny, mam nadzieję, że miejsce faktycznie jest takie magiczne i dziewczyny w mig zamieniają się w młode panny.
Dlatego postanowiłam dołączyć. Bo tylko cud może mnie "uratować".

Jesteśmy z TŻ ze sobą od 3 lat, 35/40. On po rozwodzie z kilkuletnim synem. Relacje z Młodym mam świetne, za to z TŻ na początku było różnie. Po około roku dotarliśmy się i od tego momentu jest super. Z każdym dniem coraz lepiej. Więc generalnie sielanka, mieszkamy razem, git. Jednak co jakiś czas ostatnio (1,5 roku) z mojej inicjatywy wraca temat założenia rodziny. Chcę być żoną i matką. Chcę być jego żoną i matką naszego dziecka. Ale za każdym razem natrafiałam na ścianę. Że on nie jest pewien, że się boi, że to się rozwali, itp, itd. Fakt, że małżonkę miał bardzo toksyczną, ale bez przesady. Nie chcę, by przelewał na mnie swoje traumy. Nie jestem nią. Żeby nie było, to jak się zaczęliśmy spotykać, to rozmawialiśmy o tych sprawach. On był chętny i na posiadanie drugiej żony i na drugie dziecko.

Czas mi ucieka, młodsza nie będę, a i może się okazać, że zdrowie nie pozwoli mi za jakiś czas zostać matką. Trzy miesiące temu po rozmowie, a właściwie moim monologu i jego równoważnikach zdań powiedziałam mu, że mogę zaczekać na niego do wielkanocy 2019. Ma 9 miesięcy. Po tym czasie rozejdziemy się, jeśli on nie zdecyduje się na założenie rodziny. To nie ma być ultimatum, ale ja mam plany i marzenia i jeśli nie jest nam ze sobą po drodze, to nie ma innego wyjścia. Kocham go, ale nie będę szczęśliwa nie mogąc zaspokoić swoich potrzeb. Na razie minęło 30% czasu i nic. On "ma to cały czas w głowie", ale nic się nie dzieje. Ja szczerze mówiąc nie wierzę, że on podejmie "prorodzinną" decyzję i nie planuję nic wspólnego na przyszły rok. Ale, jak wspomniałam, liczę na cud

Trzymam kciuki

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[asik1503]

maga witaj i kciuki za poważne deklaracje tża

[Animka11]

Witam nowa

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Niezapominajka09]

Napisane przez maga_83

Dziewczyny, mam nadzieję, że miejsce faktycznie jest takie magiczne i dziewczyny w mig zamieniają się w młode panny.
Dlatego postanowiłam dołączyć. Bo tylko cud może mnie "uratować".

Jesteśmy z TŻ ze sobą od 3 lat, 35/40. On po rozwodzie z kilkuletnim synem. Relacje z Młodym mam świetne, za to z TŻ na początku było różnie. Po około roku dotarliśmy się i od tego momentu jest super. Z każdym dniem coraz lepiej. Więc generalnie sielanka, mieszkamy razem, git. Jednak co jakiś czas ostatnio (1,5 roku) z mojej inicjatywy wraca temat założenia rodziny. Chcę być żoną i matką. Chcę być jego żoną i matką naszego dziecka. Ale za każdym razem natrafiałam na ścianę. Że on nie jest pewien, że się boi, że to się rozwali, itp, itd. Fakt, że małżonkę miał bardzo toksyczną, ale bez przesady. Nie chcę, by przelewał na mnie swoje traumy. Nie jestem nią. Żeby nie było, to jak się zaczęliśmy spotykać, to rozmawialiśmy o tych sprawach. On był chętny i na posiadanie drugiej żony i na drugie dziecko.

Czas mi ucieka, młodsza nie będę, a i może się okazać, że zdrowie nie pozwoli mi za jakiś czas zostać matką. Trzy miesiące temu po rozmowie, a właściwie moim monologu i jego równoważnikach zdań powiedziałam mu, że mogę zaczekać na niego do wielkanocy 2019. Ma 9 miesięcy. Po tym czasie rozejdziemy się, jeśli on nie zdecyduje się na założenie rodziny. To nie ma być ultimatum, ale ja mam plany i marzenia i jeśli nie jest nam ze sobą po drodze, to nie ma innego wyjścia. Kocham go, ale nie będę szczęśliwa nie mogąc zaspokoić swoich potrzeb. Na razie minęło 30% czasu i nic. On "ma to cały czas w głowie", ale nic się nie dzieje. Ja szczerze mówiąc nie wierzę, że on podejmie "prorodzinną" decyzję i nie planuję nic wspólnego na przyszły rok. Ale, jak wspomniałam, liczę na cud

Witaj Maga Widzę, że z tym monologiem, to mamy podobnie i to jest błąd ja wiem, ale czasem przelewa się czara goryczy sama wiesz...ale jak ja Cię doskonale rozumiem...nie chcę dawać ultimatum, ale nie dam rady być z Tobą w pełni szczęśliwa bez rodziny...a jak sobie pomyślę, że jakbyśmy się rozstali to rok-dwa i ożeni się z jakąś małolatą to mnie szlag trafia, że ze mną po 7 nie był gotowy

[tamtaglista]

Napisane przez Mojwa

Czesc Maga.

Trzymam kciuki, zeby jednak sie ogarnal - rozumiem traume ale mógł to od razu ppwiedziec...

Tamta a jak u Ciebie w ogole? Kiedy znowu razem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tego nie wie nikt. Na razie zaginam czasoprzestrzeń pracując 10h poza domem, 4w domu i próbując się wyspać


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[asik1503]

Napisane przez Niezapominajka09

Witaj Maga Widzę, że z tym monologiem, to mamy podobnie i to jest błąd ja wiem, ale czasem przelewa się czara goryczy sama wiesz...ale jak ja Cię doskonale rozumiem...nie chcę dawać ultimatum, ale nie dam rady być z Tobą w pełni szczęśliwa bez rodziny...a jak sobie pomyślę, że jakbyśmy się rozstali to rok-dwa i ożeni się z jakąś małolatą to mnie szlag trafia, że ze mną po 7 nie był gotowy

A może to Ty byś w rok, dwa wyszła za jakiegoś spoko gościa kto to wie...

[5e34ff6befca073180cbcc66321058714c7d55ca_5effb872cc7f0]

Hejo napisze wam ze bylam w zwiazku 9 lat zareczona 4 I sie okazalo ze moj byly nie chcial slubu I dzieci a zwodzil mnie ze chce :/ rozstalam sie 1 pazdziernika 2017 a od 19 pazdziernika jestem w szczesliwym zwiazku z osoba ktora Byla caly czas obok I jestem w ciazy oboje chcemy slubu ale Poki Co remontujemy dom

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maga_83]

Dziękuję, za przyjęcie do grupy. Nie miałam świadomości, że to taki częsty problem. Myślałam, że to ze mną coś nie tak, że niby ok, a on nie chce.. Ale nie dziękuję za kciuki, aby nie zapeszać.



Niezapominajko, cudownie, że się rozumiemy... Tak, jak piszesz o tym szybkim potem ożenku, o dziwo często ponoć się zdarza. Nie wiem, z czego to wynika. Z tego, że faktycznie z nami coś nie tak, to nie TO, a może facet uczy się na błędach i skoro przez opieszałość stracił nas po wielu latach, to nie chce wypuścić z rąk kolejnej kobiety i się jej szybko deklaruje. Mój swojej ex oświadczył się po 6 miesiącach. Można? Można. Jednak z tego co wiem, to go jakoś "naprowadziła".. Mnie trudno sobie wyobrazić siebie z kimś innym i jego z kimś innym, a wyobrażenie, że z nią się żeni i planuje dziecko powoduje, że mam ochotę zalać się łzami.

Ale tak, jak i Ty piszesz. Nie będziemy szczęśliwe w związku z ukochanym mężczyzną, jeśli marzymy o pełnej rodzinie, a on proponuje układ na wyłączność, jednak bez zobowiązań (bo to dla mnie jest taki związek/układ, niby razem, partnerstwo, wspólne mieszkanie, wakacje, rodzinne imprezy, oczywiście wierność, ale jednak bez zobowiązań większych niż wspólne zakupy dla domu). Prędzej niż później będziemy odliczać czas do ostatniego momentu naszej płodności, będąc "dziewczyną" narastać będzie w nas frustracja i słodko/pierdzący idealny związek się skończy. Więc chyba lepiej prędzej i mieć - w moim przypadku - iluzoryczne szanse na normalny dom. Ale to tak boli


motopana123 - gratuluję! świetne zakończenie, chociaż w naszych sytuacjach trudno sobie wyobrazić, że tak może być...

[klatka]

Napisane przez maga_83

Dziękuję, za przyjęcie do grupy. Nie miałam świadomości, że to taki częsty problem. Myślałam, że to ze mną coś nie tak, że niby ok, a on nie chce.. Ale nie dziękuję za kciuki, aby nie zapeszać.



Niezapominajko, cudownie, że się rozumiemy... Tak, jak piszesz o tym szybkim potem ożenku, o dziwo często ponoć się zdarza. Nie wiem, z czego to wynika. Z tego, że faktycznie z nami coś nie tak, to nie TO, a może facet uczy się na błędach i skoro przez opieszałość stracił nas po wielu latach, to nie chce wypuścić z rąk kolejnej kobiety i się jej szybko deklaruje. Mój swojej ex oświadczył się po 6 miesiącach. Można? Można. Jednak z tego co wiem, to go jakoś "naprowadziła".. Mnie trudno sobie wyobrazić siebie z kimś innym i jego z kimś innym, a wyobrażenie, że z nią się żeni i planuje dziecko powoduje, że mam ochotę zalać się łzami.

Ale tak, jak i Ty piszesz. Nie będziemy szczęśliwe w związku z ukochanym mężczyzną, jeśli marzymy o pełnej rodzinie, a on proponuje układ na wyłączność, jednak bez zobowiązań (bo to dla mnie jest taki związek/układ, niby razem, partnerstwo, wspólne mieszkanie, wakacje, rodzinne imprezy, oczywiście wierność, ale jednak bez zobowiązań większych niż wspólne zakupy dla domu). Prędzej niż później będziemy odliczać czas do ostatniego momentu naszej płodności, będąc "dziewczyną" narastać będzie w nas frustracja i słodko/pierdzący idealny związek się skończy. Więc chyba lepiej prędzej i mieć - w moim przypadku - iluzoryczne szanse na normalny dom. Ale to tak boli


motopana123 - gratuluję! świetne zakończenie, chociaż w naszych sytuacjach trudno sobie wyobrazić, że tak może być...

Nie zycze Ci zadnych lez ale moje doswiadczenie mowi, warto pocierpiec i swoje przeplakac zeby spotkac kogos kto chce dokladnie tego co Ty. Moj poprzedni zwiazek nie rozpadl sie przez brak oswiadczyn ale tez nie wyobrazalam sobie siebie z kims innym a mysl o tym, ze ex moze miec dziecko z inna kobieta przyprawiala mnie o najgorszy placz nie tylko w domowym zaciszu. Wystarczyla drobna iskra gdziekolwiek.
Warto bylo przez to przejsc i nie cofac sie. Po stokroc warto.

Hej Mojwa! Milo, ze znowu jestes.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maga_83]

Napisane przez klatka

Nie zycze Ci zadnych lez ale moje doswiadczenie mowi, warto pocierpiec i swoje przeplakac zeby spotkac kogos kto chce dokladnie tego co Ty. Moj poprzedni zwiazek nie rozpadl sie przez brak oswiadczyn ale tez nie wyobrazalam sobie siebie z kims innym a mysl o tym, ze ex moze miec dziecko z inna kobieta przyprawiala mnie o najgorszy placz nie tylko w domowym zaciszu. Wystarczyla drobna iskra gdziekolwiek.
Warto bylo przez to przejsc i nie cofac sie. Po stokroc warto.

Najgorsze, że to będzie mój wybór. To ja z niego zrezygnuję, choć nie musiałabym. Zawsze, a na pewno przez długi czas będę się zastanawiała, czy dobrze zrobiłam. Tym bardziej, że to mój ideał. Wiadomo, ma swoje wady, ale do siebie jesteśmy dobrani idealnie. Trudno z czegoś takiego samemu zrezygnować. Pęka mi serce. Ciekawe tylko, czy mając świadomość tego, co się stanie, jeśli TŻ się nie określi, jemu nie pęknie na myśl o rozstaniu.


Nie będę umiała patrzeć, jak pakuje swoje rzeczy i się wyprowadza. Gdyby mnie skrzywdził, to jeszcze czułabym złość. A tu nic takiego nie ma miejsca. To takie trudne..


Ale widzicie, łapie się na tym, że on ma jeszcze 6 długich miesięcy, a ja już przeżywam rozstanie. Już widzę jego minę, swoje reakcje, proces wyprowadzki. Ma to wpływ na nas, bo ciągle chodzę podtruta. Te 6 miesięcy będą koszmarem. Bo to oznacza, że rozstanie będę przeżywać o 6 miesięcy dłużej. Bo nie wierzę, że coś w nim drgnie. Ciągle widzę jego wbitą w podłogę twarz i te pojedyncze zdania, że mu przykro, ze mnie rozczarował, że on nie jest gotowy i nie wie, ile czasu potrzebuje. Ja po prostu nie wierzę. Chociaż czasem czekam na ten moment, łudzę się, że może jednak czeka na dobrą okazję. A potem przychodzi rozsądek, że to nigdy nie nastąpi. Mam wrażenie, że ten czas nie jest na przemyślenie dla niego, a na oswojenie się z sytuacją dla mnie. Sobie go dałam.

[Animka11]

Mega ciężka sprawa. Jak dla mnie to ,że facet nie chce mieć dziecka to chyba by przekreslalo go. Nie wiem ,ale wydaje mi się ,że skoro Ty bardzo chcesz a on nie to ważniejsze jest dużo niż ślub. Co się stanie jeśli z nim zostaniesz ,bo bardzo go kochasz a potem okaże się ,że już dzieci nei możesz mieć i to będzie decyzja której nie można cofnąć ,bo czasu nie cofniesz. Tym bardziej ,nie obraz się ale już młodzi nie jesteście więc ciężko to wszystko zgrać. Bardzo Ci współczuję ,spróbuj z nim porozmawiać tak na poważnie ,bo to naprawdę jest bardzo ważna rzecz

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mojwa]

Ze slubem mozna dojsc do kompromisu. Mozna wziac slub bez wesela, bez pompy, tylko symbolicznie.
Z dzieckiem nie ma. Gdyby mi nagle TZ powiedzial, ze chce miec dziecko to nie miałabym serca go trzymac przy sobie i zwodzic.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Animka11]

Właśnie o tym pisałam. To napewno ważniejsze od ślubu z którym można jakoś się dogadać. Tutaj nie ma kompromisu. Albo chcemy dziecko oboje albo niestety nie da się razem żyć. A najgorsze ,że gdy kobieta postawi wszystko na faceta który mówi otwarcie ,że dzieci nie chce i będzie żałowała tego po latach nie ma już odwrotu. Niestety to jest coś czego nie da się przeskoczyć ,ale myślę ,że każda kobieta ma swój rozum i wie o tym .

Mojwa jak się mieszka na nowym ? ta sama dzielnica co wcześniej ? Bo już nie pamiętam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mojwa]

Ale dlaczego tylko kobieta? Facet tez moze byc w tej sytuacji, ze ona nie chce a on chce.
Ale tak, masz racje, tutaj trzeba byc dogadanym. Ja swojej decyzji bylam pewna od wieku nastoletniego i takiego partnera szukalam - z TZtem sie dobrze pod tym względem dobralismy, chociaż za kotami nie przepadal ale sie zgodzil

Mieszka sie fajnie, przeraza mnie ta powierzchnia bo nigdy nie mieszkalam w tak duzym mieszkaniu (65mkw). Juz wiem ze najdalej w przyszlym roku kupuje automatycznego robota bo jak z miotla chodzę to mnie szlag trafia.
Kot szaleje


Teraz choruje, wczoraj wieczorem mialam prawie 40 st goraczki wiec nie ma mnie w robocie dwa dni, mam nadzieje ze juz do poniedzialku bedzie OK. W sumie juz dzis jest lepiej, bo 38 nie przekraczam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[maga_83]

Ja zdaje sobie sprawę z tego wszystkiego doskonale. Przy czym, jak zaznaczyłam, on na początku nie robił z niczego problemu. Moja mama miała obawy, czy facet po rozwodzie i z dzieckiem będzie chciał drugi raz, to gdy mu o nich powiedziałam, zareagował fajnie. Problemy zaczęły się dopiero, gdy ja zaczęłam przebąkiwać, że chciałabym wejść na wyższy poziom w związku. Fakt, że może za bardzo napastliwie próbowałam z nim rozmawiać, ale jak nawet chciałam na luzie, ale czułam, że on się usztywnia, to mnie szlag trafiał.



" Gdyby mi nagle TZ powiedzial, ze chce miec dziecko to nie miałabym serca go trzymac przy sobie i zwodzic. " - prosiłam go o to samo, tłumacząc, że to zły pomysł zwodzić mnie latami, aż organizm zaniemoże zajść w ciążę. Że to nie spowoduje, że będziemy ze sobą bez dziecka, bo ja takiego przekrętu nie wybaczę. Ja w ogóle nie rozumiem jego rozumowania. Sprawa jest dość prosta. Albo budujemy razem przyszłość/rodzinę, albo ja chcę, on nie, więc koniec z nami. Nie wiem, nad czym się tu zastanawiać i to tak długo



Nie jestem ani głupia ani naiwna. Zdaję sobie sprawę z tego wszystkiego, co napisałyście. Doskonale. To są moje myśli przez Was spisane. Trudno mi uwierzyć jednak w to, że on mógłby tam ze mną zaigrać. Dlatego łudzę się, że sam musi dojrzeć, stąd ten czas/ultimatum do kwietnia. I pewnie zaczekam, bo nie zmienia się reguł gry w trakcie jej trwania, ale widzę, ile to mnie będzie kosztowało.




Mojwa, a Ty z jakiego powodu jesteś na wątku?