Wrócić czy zostać

[Arnika5]

Jestem w rozterce. 4 lata temu rozstałam się z partnerem po 10 latach związku. Powodem był bardzo słaby seks. Poznałam innego i zamieszkałam z nim. Seks na bardzo przyzwoitym poziomie. Niestety pojawiły się wątpliwości. Z poprzednim partnerem nawiązaliśmy naprawdę przyjacielską więź, wiele nas łączyło. To był związek od czasów studenckich. Mamy ogromną wspólną historię. W aktualnym partnerze niestety wiele cech mnie denerwuje. Czuję się z nim na co dzień znacznie gorzej. Na początku była bajka, ale po wspólnym zamieszkaniu parę rzeczy zaczęło na mnie źle wpływać. Były był bardziej zaradny, ten niestety mniej, mamy gorszą sytuację mieszkaniową, bo wynajmujemy, a poprzedni partner miał własne mieszkanie, które kupiliśmy zresztą razem (po rozstaniu dostałam zwrot mojego wkładu). Utrzymuję kontakty z byłym i coraz częściej myślę o powrocie, bo po prostu z nim czułam się na co dzień lepiej, mieliśmy wspólne zainteresowania itp. Z tym aktualnym jesteśmy bardzo różni, co przekłada się na problemy w spędzaniu czasu razem. Wiem, że on też nie jest tym usatysfakcjonowany, że często się nudzimy razem lub każde robi coś osobno. Poza tym większych konfliktów nie ma. Na razie nie wiem czy i jak to zakończyć. Niezależnie od decyzji, największy problem mam z konfrontacją i tym jak któremuś z nich zakomunikować, że jednak nic z tego. Jak to powiedzieć facetowi, z którym mieszkam? Albo jak powiedzieć byłemu, że do niego nie wrócę i lepiej urwać kontakty? On ma duże nadzieję, że może się jednak zejdziemy. A jeśli nie wrócę, to i tak będzie mi go brakować jako przyjaciela (on chce mnie mieć tylko dla siebie, więc nie ma mowy o zwykłej znajomości na przyszłość).

[karola11]

Napisane przez Arnika5

Jestem w rozterce. 4 lata temu rozstałam się z partnerem po 10 latach związku. Powodem był bardzo słaby seks. Poznałam innego i zamieszkałam z nim. Seks na bardzo przyzwoitym poziomie. Niestety pojawiły się wątpliwości. Z poprzednim partnerem nawiązaliśmy naprawdę przyjacielską więź, wiele nas łączyło. To był związek od czasów studenckich. Mamy ogromną wspólną historię. W aktualnym partnerze niestety wiele cech mnie denerwuje. Czuję się z nim na co dzień znacznie gorzej. Na początku była bajka, ale po wspólnym zamieszkaniu parę rzeczy zaczęło na mnie źle wpływać. Były był bardziej zaradny, ten niestety mniej, mamy gorszą sytuację mieszkaniową, bo wynajmujemy, a poprzedni partner miał własne mieszkanie, które kupiliśmy zresztą razem (po rozstaniu dostałam zwrot mojego wkładu). Utrzymuję kontakty z byłym i coraz częściej myślę o powrocie, bo po prostu z nim czułam się na co dzień lepiej, mieliśmy wspólne zainteresowania itp. Z tym aktualnym jesteśmy bardzo różni, co przekłada się na problemy w spędzaniu czasu razem. Wiem, że on też nie jest tym usatysfakcjonowany, że często się nudzimy razem lub każde robi coś osobno. Poza tym większych konfliktów nie ma. Na razie nie wiem czy i jak to zakończyć. Niezależnie od decyzji, największy problem mam z konfrontacją i tym jak któremuś z nich zakomunikować, że jednak nic z tego. Jak to powiedzieć facetowi, z którym mieszkam? Albo jak powiedzieć byłemu, że do niego nie wrócę i lepiej urwać kontakty? On ma duże nadzieję, że może się jednak zejdziemy. A jeśli nie wrócę, to i tak będzie mi go brakować jako przyjaciela (on chce mnie mieć tylko dla siebie, więc nie ma mowy o zwykłej znajomości na przyszłość).

Z obecnym, o ile nie znajdziecie współnej pasji to rozstaniecie się prędzej czy później bo oboje będziecie się ze sobą męczyć.
Z eksem łączą was przeżyte wspólnie lata i wspólne pasje, więc to normalne, że brakuje Ci tego, ale mimo to czeka Cię z nim kiepski seks, który był powodem waszego rozstania, przed którym nie powtrzymały Cię wasze wspólne zainteresowania i przyjaźć (która owszem, jest bardzo w związku ważna).
Do eksa ciągnie Cię z sentymentu i to też jest zrozumiałe. Jednak z jakiegoś powodu odeszłaś, coś nie do końca Cię satysfakcjonowało i podejrzewam, że to się nie zmieni.
Na Twoim miejscu rozstałabym się z obecnym, do eksa nie wracała, pobyła trochę sama i jak się pojawi ktoś zupełnie nowy na horyzoncie to bym się nim zainteresowała.

[Arnika5]

Mam problem z przeprowadzeniem takiej rozmowy końcowej. Nie potrafię żadnemu sprawić przykrości. Co mam im w ogóle powiedzieć?

[niemamklimatu]

Napisane przez karola11

Z obecnym, o ile nie znajdziecie współnej pasji to rozstaniecie się prędzej czy później bo oboje będziecie się ze sobą męczyć.
Z eksem łączą was przeżyte wspólnie lata i wspólne pasje, więc to normalne, że brakuje Ci tego, ale mimo to czeka Cię z nim kiepski seks, który był powodem waszego rozstania, przed którym nie powtrzymały Cię wasze wspólne zainteresowania i przyjaźć (która owszem, jest bardzo w związku ważna).
Do eksa ciągnie Cię z sentymentu i to też jest zrozumiałe. Jednak z jakiegoś powodu odeszłaś, coś nie do końca Cię satysfakcjonowało i podejrzewam, że to się nie zmieni.
Na Twoim miejscu rozstałabym się z obecnym, do eksa nie wracała, pobyła trochę sama i jak się pojawi ktoś zupełnie nowy na horyzoncie to bym się nim zainteresowała.

Bardzo trafne podsumowanie!

Napisane przez Arnika5

Mam problem z przeprowadzeniem takiej rozmowy końcowej. Nie potrafię żadnemu sprawić przykrości. Co mam im w ogóle powiedzieć?

Powiedz im prawdę. Dokładnie to, co napisała Karola. Jednemu, że nie czujesz się wystarczająco dobrze z nim, a eksowi, że jest fajny i wiele Was łączy ale nie wpakujesz się drugi raz w problemy, przez które się rozstaliście. No chyba, że ten eks jakoś się podszkolił w tematach seksu (tego nie wiesz i raczej nie sprawdzisz dopóki nie rozstaniesz się z obecnym), ale jeśli do niego już wrócisz, a w tym temacie nic się jednak nie zmieniło to jest opcja a)będziesz się znowu męczyć latami bo słaby seks b)znowu się rozstaniecie za jakiś czas.

[Arnika5]

Ok, dziękuję za sugestie, ale jest jeszcze jedna rzecz, o której zapomniałam napisać, a która mnie niesamowicie męczy i mam wyrzuty sumienia. Mój obecny partner nie wie, że utrzymuję kontakty z byłym. Czuję się z tego powodu z dnia na dzień coraz gorzej. Czy powinnam mu powiedzieć o tym? Jeśli np. z nim zostanę, to boję się, że straci do mnie zaufanie i poczuje się oszukany.
Co do exa, to nic się nie poprawi w sprawie seksu, bo on mnie po prostu już nie pociąga :/

[niemamklimatu]

Napisane przez Arnika5

Ok, dziękuję za sugestie, ale jest jeszcze jedna rzecz, o której zapomniałam napisać, a która mnie niesamowicie męczy i mam wyrzuty sumienia. Mój obecny partner nie wie, że utrzymuję kontakty z byłym. Czuję się z tego powodu z dnia na dzień coraz gorzej. Czy powinnam mu powiedzieć o tym? Jeśli np. z nim zostanę, to boję się, że straci do mnie zaufanie i poczuje się oszukany.
Co do exa, to nic się nie poprawi w sprawie seksu, bo on mnie po prostu już nie pociąga :/

Napisałaś, że eks i tak nie będzie chciał utrzymywać stosunków przyjacielskich, więc możesz zerwać z nim kontakt raz na zawsze i powiedzieć obecnemu, że to etap zamknięty. Jeśli mu powiesz teraz całą prawdę to na pewno zburzy jego zaufanie do Ciebie, nie jest to fair wobec niego, że mu nie powiedziałaś, jednak Ty mu powiesz i zrzucisz z siebie poczucie winy, a on z tym zostanie.

Jeśli eks Cię nie pociąga to odpuść go sobie i daj jemu też szansę na znalezienie kogoś, bo on też pewnie czeka na Twoją decyzję.

[ParasolkaMaryPoppins]

Napisane przez karola11

Na Twoim miejscu rozstałabym się z obecnym, do eksa nie wracała, pobyła trochę sama i jak się pojawi ktoś zupełnie nowy na horyzoncie to bym się nim zainteresowała.

Według mojej oceny ani z tym, ani z tamtym Ci nie po drodze.

[NocnaWiedma]

Rzucić obu. Seks zbyt ważny by się męczyć bez niego, ale aktualny też Ci nie odpowiada.

[Arnika5]

Napisane przez niemamklimatu

Napisałaś, że eks i tak nie będzie chciał utrzymywać stosunków przyjacielskich, więc możesz zerwać z nim kontakt raz na zawsze i powiedzieć obecnemu, że to etap zamknięty. Jeśli mu powiesz teraz całą prawdę to na pewno zburzy jego zaufanie do Ciebie, nie jest to fair wobec niego, że mu nie powiedziałaś, jednak Ty mu powiesz i zrzucisz z siebie poczucie winy, a on z tym zostanie.

Jeśli eks Cię nie pociąga to odpuść go sobie i daj jemu też szansę na znalezienie kogoś, bo on też pewnie czeka na Twoją decyzję.

Po rozstaniu powiedziałam mu, że mogę być tylko przyjaciółką. On stwierdził, że nie chce być przyjacielem i się obraził. Po jakimś czasie odezwał się jakby nic się nie stało "co słychać?" i tak zaczął zacieśniać więź systematycznie do tego stopnia, że teraz regularnie do siebie piszemy. Ja naprawdę myślę o nim tylko w kategoriach kumpla. Raz z nim rozmawiałam, że naprawdę nic z tego nie będzie, ale on tak jakby nie przyjmował tego do wiadomości i dalej do mnie pisze. Ja mu odpisuję i z nim rozmawiam, bo go lubię, mam sentyment, jest bliską mi osobą, ale nie chcę znowu wracać do tego co było. Nie mam jednak serca mu tego powiedzieć. Gdy próbowałam w przeszłości, to on tak jakby nie rozumiał i kontynuował kontakt. Nie wypisuje mi poematów miłosnych, po porostu rozmawia ze mną po przyjacielsku, ale powiedział mi kiedyś, że zawsze mogę wrócić.
Boję się, że oskarży mnie o to, że go zwodzę, ale tak naprawdę to on nie chciał się odczepić.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Arnika5

Jestem w rozterce. 4 lata temu rozstałam się z partnerem po 10 latach związku. Powodem był bardzo słaby seks. Poznałam innego i zamieszkałam z nim. Seks na bardzo przyzwoitym poziomie. Niestety pojawiły się wątpliwości. Z poprzednim partnerem nawiązaliśmy naprawdę przyjacielską więź, wiele nas łączyło. To był związek od czasów studenckich. Mamy ogromną wspólną historię. W aktualnym partnerze niestety wiele cech mnie denerwuje. Czuję się z nim na co dzień znacznie gorzej. Na początku była bajka, ale po wspólnym zamieszkaniu parę rzeczy zaczęło na mnie źle wpływać. Były był bardziej zaradny, ten niestety mniej, mamy gorszą sytuację mieszkaniową, bo wynajmujemy, a poprzedni partner miał własne mieszkanie, które kupiliśmy zresztą razem (po rozstaniu dostałam zwrot mojego wkładu). Utrzymuję kontakty z byłym i coraz częściej myślę o powrocie, bo po prostu z nim czułam się na co dzień lepiej, mieliśmy wspólne zainteresowania itp. Z tym aktualnym jesteśmy bardzo różni, co przekłada się na problemy w spędzaniu czasu razem. Wiem, że on też nie jest tym usatysfakcjonowany, że często się nudzimy razem lub każde robi coś osobno. Poza tym większych konfliktów nie ma. Na razie nie wiem czy i jak to zakończyć. Niezależnie od decyzji, największy problem mam z konfrontacją i tym jak któremuś z nich zakomunikować, że jednak nic z tego. Jak to powiedzieć facetowi, z którym mieszkam? Albo jak powiedzieć byłemu, że do niego nie wrócę i lepiej urwać kontakty? On ma duże nadzieję, że może się jednak zejdziemy. A jeśli nie wrócę, to i tak będzie mi go brakować jako przyjaciela (on chce mnie mieć tylko dla siebie, więc nie ma mowy o zwykłej znajomości na przyszłość).

Czyli masz wybór pomiędzy kiepskim partnerem i lepszym seksem, a lepszym partnerem ale kiepskim seksem?
A nie możesz pobyć sama i poczekać, aż spotkasz kogoś, kto będzie dobrym partnerem i z kim będziesz miała dobry seks?

Po co się fiksujesz na tych dwóch facetach?

[lifjaa]

Jeżeli chodzi o ostatnią rozmowę to ja bym na prawdę szczerze podziękowała za wspólnie spędzony czas, za wspólne rozmowy, za jego uczucie względem Ciebie i to, że jednak czujesz, że gdzieś wasze drogi i charaktery rozjeżdżają.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Czy nie było już prawie identycznego wątku niedawno?

[nocbezgwiazd]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88819570]Czy nie było już prawie identycznego wątku niedawno? [/QUOTE]
no właśnie coś mi się wydawało że czytałam

[karola11]

Napisane przez niemamklimatu

Napisałaś, że eks i tak nie będzie chciał utrzymywać stosunków przyjacielskich, więc możesz zerwać z nim kontakt raz na zawsze i powiedzieć obecnemu, że to etap zamknięty. Jeśli mu powiesz teraz całą prawdę to na pewno zburzy jego zaufanie do Ciebie, nie jest to fair wobec niego, że mu nie powiedziałaś, jednak Ty mu powiesz i zrzucisz z siebie poczucie winy, a on z tym zostanie.

Jeśli eks Cię nie pociąga to odpuść go sobie i daj jemu też szansę na znalezienie kogoś, bo on też pewnie czeka na Twoją decyzję.

Dokładnie.

[Gwiazdeczka223]

Z obecnym łączy Cię tylko seks, a z byłym wszystko oprócz seksu.
W udanym związku powinno grać wszystko, inaczej nie będziesz w pełni szczęśliwa. Zrezygnowałabym z obydwu panów i dała sobie szansę na znalezienie innego, odpowiedniego dla Ciebie pod każdym względem mężczyzny.

[madzil]

Przecież już był taki wątek i dostałaś odpowiedzi. I są takie same jak tutaj. Autorka potrzebuje męskich gaci do życia. Nie chcę zostać singielką. Szkoda że nie chce sobie pomóc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

A ten były to wie, że w ogóle cię nie kręci i że ci się nie podoba?? Może nigdy nie powiedziałaś mu wprost? A wypadałoby, a tobie niby go żal, to nie mówisz. A nie żal ci zwodzić go latami? Przecież sam fakt, że minęły 4 lata, a dalej utrzymujesz ten kontakt, to dajesz mu złudna nadzieję. Powinnaś go urwać, a tak to on sobie wmawia, że może kiedyś uczucie odżyje. Nie powinnaś go wybierać tylko z wygody, że jest ciekawszym człowiekiem i bardziej zaradnym i ma mieszkanie. Coś czuję, że jak do niego wrócisz i po latach poznasz lepszego faceta, który będzie ci się podobał, to znowu go zostawisz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Zerwij kontakty z oboma. Z czasem pewnie trafisz na kogoś, kto odpowiada ci w każdej sferze.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

dziwna rozkminka, czy tylko tych dwóch facetów jest na świecie?

[Ellen_Ripley]

[1=2f6abb6d3878858271ffdb3 efd65c95d1f4fde9b_623d0cb 3af0b6;88821722]dziwna rozkminka, czy tylko tych dwóch facetów jest na świecie?[/QUOTE]

No dokładnie. Straszna desperacja bije z takiego "ex czy obecny". Koniecznie musi być jakiś?

[Arnika5]

Ciekawe, która z Was nie byłaby "zdesperowana" np. mając 40-45 lat na karku, mieszkając w małej miejscowości, gdzie trudno kogoś poznać, mając mało znajomych i nie mając rodzeństwa i dużej rodziny, z którą chociaż można spędzić święta :P
Nie mówię, że to moja sytuacja, bo nic więcej osobistego nie napiszę, ale proszę się postawić na miejscu takiej osoby bez lepszych perspektyw. Niekiedy trzeba pójść w życiu na jakiś kompromis, jeśli nie chce się spędzić reszty życia samotnie, w czterech ścianach z depresją, nie mając po śmierci rodziców absolutnie NIKOGO. Wtedy życie bez seksu lub życie z kimś, kto nie jest ideałem wydaje się lepszą opcją. Jest z kim pogadać po pracy, obejrzeć film, wspólnie gdzieś wyjechać. Ludzie źle znoszą samotność.

[ParasolkaMaryPoppins]

Ale Autorka wątku nic nawet o tym nie napisała.

Na co zda się takie teoretyzowanie?

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Arnika5

Ciekawe, która z Was nie byłaby "zdesperowana" np. mając 40-45 lat na karku, mieszkając w małej miejscowości, gdzie trudno kogoś poznać, mając mało znajomych i nie mając rodzeństwa i dużej rodziny, z którą chociaż można spędzić święta :P
Nie mówię, że to moja sytuacja, bo nic więcej osobistego nie napiszę, ale proszę się postawić na miejscu takiej osoby bez lepszych perspektyw. Niekiedy trzeba pójść w życiu na jakiś kompromis, jeśli nie chce się spędzić reszty życia samotnie, w czterech ścianach z depresją, nie mając po śmierci rodziców absolutnie NIKOGO. Wtedy życie bez seksu lub życie z kimś, kto nie jest ideałem wydaje się lepszą opcją. Jest z kim pogadać po pracy, obejrzeć film, wspólnie gdzieś wyjechać. Ludzie źle znoszą samotność.

Ja rozumiem potrzebę posiadania partnera, ale nie rozumiem, że za wszelką cenę. Poza tym czy ta osoba nie ma szans przenieść się z małego miasteczka? W dobie internetu można szukać partnera poza swoim miejscem zamieszkania. Ludzie nawet zagranicę wyjeżdżają za miłością, więc jeśli ta osoba nie ma jakiś poważnych zobowiązań w swojej mieścinie to przeniesienie się do większego miasta nie powinno być kompletnie nieosiągalne.

---------- Dopisano o 09:28 ---------- Poprzedni post napisano o 09:24 ----------

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Ale Autorka wątku nic nawet o tym nie napisała.

Na co zda się takie teoretyzowanie?

To jest autorka wątku XD

[Arnika5]

Tak, to ja autorka
No to załóżmy, że mam 45 lat, mam zobowiązania w małym mieście, dobrą pracę, schorowanych rodziców, którzy potrzebują pomocy, a mają tylko mnie i brak gwarancji, że w większym mieście znajdę lepsze warunki zarobkowe. Większość małżeństw się wypala i niestety idąc tym tropem, 90% brałoby rozwody.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Arnika5

Ciekawe, która z Was nie byłaby "zdesperowana" np. mając 40-45 lat na karku, mieszkając w małej miejscowości, gdzie trudno kogoś poznać, mając mało znajomych i nie mając rodzeństwa i dużej rodziny, z którą chociaż można spędzić święta :P
Nie mówię, że to moja sytuacja, bo nic więcej osobistego nie napiszę, ale proszę się postawić na miejscu takiej osoby bez lepszych perspektyw. Niekiedy trzeba pójść w życiu na jakiś kompromis, jeśli nie chce się spędzić reszty życia samotnie, w czterech ścianach z depresją, nie mając po śmierci rodziców absolutnie NIKOGO. Wtedy życie bez seksu lub życie z kimś, kto nie jest ideałem wydaje się lepszą opcją. Jest z kim pogadać po pracy, obejrzeć film, wspólnie gdzieś wyjechać. Ludzie źle znoszą samotność.

To jest mój kandydat do nagrody złotego komentarza na dzisiaj, a taka wczesna godzina

Wybór faceta jest kompromisem 1 z 2, bo nie ma lepszych perspektyw
Biorę, co jest, bo lepiej nie będzie, a przecież sama nie zostanę

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Arnika5

Tak, to ja autorka
No to załóżmy, że mam 45 lat, mam zobowiązania w małym mieście, dobrą pracę, schorowanych rodziców, którzy potrzebują pomocy, a mają tylko mnie i brak gwarancji, że w większym mieście znajdę lepsze warunki zarobkowe. Większość małżeństw się wypala i niestety idąc tym tropem, 90% brałoby rozwody.

Jak mówią, dla chcącego nic trudnego.

To jest twoje życie, nikt za ciebie decyzji nie podejmie. Ze swojej strony powiem, że wbrew powszechnym teoriom, partner nie musi zaspokajać absolutnie wszystkich potrzeb. Także z panem nr 1 możecie się umówić, że jesteście razem, ale otwieracie jednostronnie związek i ty możesz zaspokajać swoje potrzeby seksualne poza związkiem. Albo w związku z panem nr 2 możesz zainteresowania, podróże dzielić z kimś innym np. jakąś koleżanką/grupą znajomych. Nie trzeba spędzać każdego wieczoru czy weekendu razem. Chociaż jeżeli on cię irytuje tak ogólnie to czarno widzę wspólne życie.

[ParasolkaMaryPoppins]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88822317]
To jest autorka wątku XD[/QUOTE]

Haha, LOL xD

A tak na serio: od Autorki wieje desperacją na kilometr.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Haha, LOL xD

A tak na serio: od Autorki wieje desperacją na kilometr.

Ale autorka otwarcie napisała, że nie ma lepszych perspektyw

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Arnika5

Tak, to ja autorka
No to załóżmy, że mam 45 lat, mam zobowiązania w małym mieście, dobrą pracę, schorowanych rodziców, którzy potrzebują pomocy, a mają tylko mnie i brak gwarancji, że w większym mieście znajdę lepsze warunki zarobkowe. Większość małżeństw się wypala i niestety idąc tym tropem, 90% brałoby rozwody.

Ok, każdy może wejść w związek z rozsądku, jeśli facet cię nie pociąga, ale miło z nim spędzasz czas i jestes w stanie zrezygnować z bliskości i fizyczności w związku. Nikt ci nie mówi, że nie możesz. Chodzi tylko o to, aby być uczciwym, czyli powiedzieć temu byłemu prawdę, że oczekujesz tak zwanego "białego związku" bo z wyglądu cię nie pociąga. Jeśli obu stronom to pasuje, to jest OK.

Gorzej, jeśli za jakiś czas poznasz kogoś idealnego który będzie spełniał wszystkie twoje potrzeby, a tego "obecnego exa" zranisz. W końcu tego drugiego też jakoś poznałaś.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz