Długoletni związek a niedawno poznany facet

[spaceraven]

Hej wszystkim.
Piszę, właściwie sama nie wiem w jakim celu. Chyba, żeby się wygadać i zobaczyć co sądzą inni.
Jestem przed 30tka, pracuje i jestem w stałym związku od prawie 3 lat. Razem z partnerem mieszkamy razem już prawie 2 lata.
Zanim poznałam obecnego chłopaka miałam różne nieciekawe doświadczenia. Obecny związek nie zaczął się więc z jakimś wielkim hukiem, nie było jakichś wielkich motyli w brzuchu. Wybrałam stabilizacje. Mój chłopak to tzw dobry facet. Pracuje, sprząta, gotuje, nie szweda się z kolegami, można na niego liczyć itp. Mamy takie same poglądy, poczucie humoru.
Minus jest taki, że mamy zupełnie różne zainteresowania, on mojej pasji nie podziela i nie chce nawet spróbować. W związku z tym czasami robi mi wyrzuty, że na swoje zainteresowania poświęcam zbyt wiele czasu wolnego. W dodatku zaczyna mi czegoś brakować w tym związku. Siedzenie w domu zaczyna mnie irytować. Najgorsze jest to, że w pewnym sensie pojawił się ktoś inny. Mianowicie jest to klient który u mnie w pracy pojawia się co jakiś czas. Chłopak w moim wieku. Kilka miesięcy temu napisał do mnie na messengerze. Ja z początku zbywalam te wiadomości, lub odpisywałam niechętnie. Potem pojawił się u mnie w pracy jeszcze raz, znów do mnie pisał, aż w końcu uległam i zaczęłam odpisywać. Nie jestem pewna, czy on wie że kogoś mam,ale ja też jakoś nie wyrywałam się z tym zeby się do tego przyznać.
On w tych wiadomościach strasznie mnie bajeruje, co ja staram się traktować w formie żartów i zbywać śmiechem. Ale niestety zauważyłam że bardzo mi się to podoba. Parę razy też proponował mi spotkanie, ale ja odmawiałam tłumacząc się brakiem czasu i mówiąc "innym razem".
Nie wiem co mam robić, coraz więcej myślę o tym chłopaku, mam ochotę się z nim spotkać. Walczę ze sobą, żeby nie wciągać się w rozmowy z nim.

Nie wiem, co o tym myśleć. Z jednej strony chce stabilizacji, mój obecny chłopak to naprawdę dobry partner, nie chciałabym tego zmarnować dla czegoś blachego,niepewnego. Zwłaszcza też, że mamy wspólne życie, mieszkamy razem, mamy wspólnych znajomych.
Z drugiej strony chyba bardzo brakuje mi bycia adorowana, tego dreszczyka emocji.
Chodzę od kilku dni rozdrażniona i zła na siebie. Staram się ukrócić kontakt z tym drugim chłopakiem, ale boję się, że w końcu przegram sama ze sobą i się z nim spotkam.

Potrzebuje chyba kubła zimnej wody i potwierdzenia, że to, że ze sobą walczę i chce być uczciwa jest dobra decyzja.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Marcia9227]

Odpowiedź sobie na pytania- czy jesteś w typowym związku z rozsądku? Czy kochasz swojego partnera (ok nie było motylkowym ale może z czasem go pokochalas) czy jesteś z nim tylko z przyzwyczajenia, żeby nie być sama bo boisz sie ze lepszego nie znajdziesz (lub ze wcale nie znajdziesz innego na stale)? Bo opisalas to tak jakby Twój chłopak był tylko bezpieczna przystanią dla Ciebie.

[IronWidow]

A będziesz żałowała, jeśli rozejdziesz się ze swoim chłopakiem? Będziesz za nim tęskniła? Wyobrażasz sobie spędzić z nim całe życie? Jeśli nie, to rozstań się z nim tak, czy siak, bez względu na tamtego chłopaka, bo zauroczenie zauroczeniem, ale jeśli obecnego faceta nie kochasz i jesteś z nim tylko z rosądku, to jaki w ogóle jest sens tego związku? Sama się męczysz, chłopaka oszukujesz, oboje w efekcie nie jesteście szczęśliwi.
Czy kontynuować znajomość z tym drugim chłopakiem - to już Ty musisz sobie odpowiedzieć na to pytanie. Może być tak, że to Twoja prawdziwa miłość i z nim będziesz naprawdę szczęśliwa, a może być tak, że facet Cię tylko bajeruje, chce krótkiego romansu, a Ty zostaniesz z niczym, tracąc fajnego faceta dla niedługiej zabawy. Ale to już jest kwestia Twoich uczuć.

[I am Rock]

Czyli jesteś w niesatysfakcjonującym związku i kusi cię, by przeżyć przygodę. Tylko co będzie, jeśli okaże się, że ten facet to tylko bajerant, zaliczy i koniec? A skoro jest klientem, to będziesz zmuszona go widywać?

[Ellen_Ripley]

Bajeranta (sama go tak określiłaś) odstaw i zablokuj jeżeli trzeba. Chce pewnie zaliczyć bez zobowiązań i wie, że jesteś w związku. Natomiast zastanów się, czy warto ciągnąć ten niesatysfakcjonujący Cię związek, w którym występuje między Wami tyle znaczących różnic. To zaledwie 3 lata a Ty już masz dosyć. Z właściwym facetem nadal byłabyś na etapie ochów i achów a nie chłodnych kalkulacji, że to taki dobry chłopak i w sumie krzywdy nie robi.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez Ellen_Ripley

Bajeranta (sama go tak określiłaś) odstaw i zablokuj jeżeli trzeba. Chce pewnie zaliczyć bez zobowiązań i wie, że jesteś w związku. Natomiast zastanów się, czy warto ciągnąć ten niesatysfakcjonujący Cię związek, w którym występuje między Wami tyle znaczących różnic. To zaledwie 3 lata a Ty już masz dosyć. Z właściwym facetem nadal byłabyś na etapie ochów i achów a nie chłodnych kalkulacji, że to taki dobry chłopak i w sumie krzywdy nie robi.

Popieram. W związku ci ewidentnie czegoś brakuje i szukasz emocji i pociechy w pierwszej nadarzającej się okazji. W normalnych warunkach i będąc w szczęśliwym związku nigdy bys nie zwróciła uwagi na klienta bajeranta. To stały klient, dobrze wiesz, że to nie jest żaden materiał na coś poważnego, a wręcz może przynieść problemy. Odpuść sobie bajeranta i zastanów się lepiej czy naprawdę chcesz być z facetem z rozsądku i całe życie czuć, że czegoś brakuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ballantines_1]

Napisane przez Ellen_Ripley

Bajeranta (sama go tak określiłaś) odstaw i zablokuj jeżeli trzeba. Chce pewnie zaliczyć bez zobowiązań i wie, że jesteś w związku. Natomiast zastanów się, czy warto ciągnąć ten niesatysfakcjonujący Cię związek, w którym występuje między Wami tyle znaczących różnic. To zaledwie 3 lata a Ty już masz dosyć. Z właściwym facetem nadal byłabyś na etapie ochów i achów a nie chłodnych kalkulacji, że to taki dobry chłopak i w sumie krzywdy nie robi.

No niekoniecznie wie, ona mu nie powiedziała
Nie oceniałabym chłopaka tak surowo - ot wpadła mu w oko i jest zdeterminowany żeby nawiązać znajomość, ale nie wiemy czy tylko łóżkową.
Co do reszty się zgodzę. 3 lata to nie jest jakoś oszałamiająco długo, jesteście na fajnym etapie życia, bez zobowiązań, zapewne stabilni finansowo. To czas na realizowanie pasji, spełnianie razem marzeń, Ty marnujesz to siedząc w domu (sama to napisałaś).
Zastanów się więc jaki tak na prawdę uczucia żywisz do obecnego TŻ i czy to jest ten facet, czy widzisz się z nim za 5, 10, 25 lat. Szczera odpowiedź powinna dać Ci jakiś ogląd sytuacji.
Na nowego pana by się nie napalała i na pewno nie podejmowała decyzji pod jego kątem, bo nie wiesz kto to jest i może okazać się rzeczywiście bajerantem. Decyzję musisz pojąć bardziej na zasadzie "rozpoczynam nowy etap" i być gotowa na ponowne rozpoczęcie randkowania i poszukiwanie nowego partnera, co może potrwać i to też musisz mieć na uwadze.

[spaceraven]

Odpowiadając tu wszystkim: myślę, że kocham mojego obecnego TŻ. Myślę, że tęskniłabym za nim.
W przelosci, we wszystkich związkach kierowałam się za bardzo emocjami i źle się to kończyło zwłaszcza dla mnie i mojej psychiki. Weszłam w ten związek właśnie dlatego, żeby zaznac bardziej stabilizacji i normalności.
Przeraża mnie ten brak wspólnych zainteresowań. Jego zainteresowania nie wymagają np wychodzenia z domu. W moim przypadku jest odwrotnie. On też nie ma potrzeby żadnych wyjazdów, ja odwrotnie.
Czy widzę się z nim za kilka lat? Tak, ale też i nie. To nie jest tak że mnie to przeraża. Bardziej martwię się o to czy za kilka lat się nie zjemy nawzajem. Oboje mamy dosyć ciężkie charaktery, sporo się sprzeczamy o głupoty.
Dużo rozmów rozmów już przeprowadzaliśmy na te tematy i widzę, że on się w pewnym stopniu stara ale czasem naprawdę mam dość.

Co do drugiego Pana myślę, że jednak nie wie, że kogoś mam.
Nie wyczuwam od niego złych intencji. Tzn oczywiście nie znam go na tyle żeby mieć pewność co z niego za człowiek. Z tym że mnie bajeruje to może użyłam złego słowa. Podrywa mnie, ale nie jest to w żaden sposób jakieś napastliwe czy jakieś "tanie" czy zmierzające do jednego.

Myślę o tej całej sytuacji z obecnym TŻ i mam mętlik czy faktycznie jest mi tak źle cyz może po prostu go nie doceniam i sama już wymyślam i nie wiem czego chce :/


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Napisane przez spaceraven

Odpowiadając tu wszystkim: myślę, że kocham mojego obecnego TŻ. Myślę, że tęskniłabym za nim.
W przelosci, we wszystkich związkach kierowałam się za bardzo emocjami i źle się to kończyło zwłaszcza dla mnie i mojej psychiki. Weszłam w ten związek właśnie dlatego, żeby zaznac bardziej stabilizacji i normalności.
Przeraża mnie ten brak wspólnych zainteresowań. Jego zainteresowania nie wymagają np wychodzenia z domu. W moim przypadku jest odwrotnie. On też nie ma potrzeby żadnych wyjazdów, ja odwrotnie.
Czy widzę się z nim za kilka lat? Tak, ale też i nie. To nie jest tak że mnie to przeraża. Bardziej martwię się o to czy za kilka lat się nie zjemy nawzajem. Oboje mamy dosyć ciężkie charaktery, sporo się sprzeczamy o głupoty.
Dużo rozmów rozmów już przeprowadzaliśmy na te tematy i widzę, że on się w pewnym stopniu stara ale czasem naprawdę mam dość.

Co do drugiego Pana myślę, że jednak nie wie, że kogoś mam.
Nie wyczuwam od niego złych intencji. Tzn oczywiście nie znam go na tyle żeby mieć pewność co z niego za człowiek. Z tym że mnie bajeruje to może użyłam złego słowa. Podrywa mnie, ale nie jest to w żaden sposób jakieś napastliwe czy jakieś "tanie" czy zmierzające do jednego.

Myślę o tej całej sytuacji z obecnym TŻ i mam mętlik czy faktycznie jest mi tak źle cyz może po prostu go nie doceniam i sama już wymyślam i nie wiem czego chce :/


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Co na litość jest przerażającego w braku wspólnych zainteresowań? To nie jest nieodłączny składnik udanego związku.

U mnie jest odwrotnie jak u ciebie. To mąż wyjeżdża, by swoją pasję realizować, ja w tym czasie z koleżanką zaliczam dłuższą trasę rowerową. W życiu do głowy by mi nie przyszło, że to nam w jakiś sposób szkodzi, ba, nawet się cieszę, że on sobie pojedzie, zamiast kisnąć na kanapie, bo zawsze wraca zadowolony i pełen energii.
Jednak u was raczej nie jest problemem brak wspólnych zainteresowań, tylko brak dopasowania jako takiego. Trwacie ze sobą, bo nic lepszego się nie trafiło, a przynajmniej tak to wygląda. Może pora się zastanowić w imię czego to ciągniesz.

[Ellen_Ripley]

Tęsknota nie jest żadnym wyzbacznikiem, że to miłość. Jak dla mnie za dużo kalkulujesz, nie brzmisz jak ktoś, kto widzi się z tym człowiekiem za kilka lat - nie w szczęśliwym związku. Koniecznie musisz być z kimś? Może musiałabyś nieco pobyć sama, aby zrozumieć swoje potrzeby.

[spaceraven]

Napisane przez I am Rock

Co na litość jest przerażającego w braku wspólnych zainteresowań? To nie jest nieodłączny składnik udanego związku.

U mnie jest odwrotnie jak u ciebie. To mąż wyjeżdża, by swoją pasję realizować, ja w tym czasie z koleżanką zaliczam dłuższą trasę rowerową. W życiu do głowy by mi nie przyszło, że to nam w jakiś sposób szkodzi, ba, nawet się cieszę, że on sobie pojedzie, zamiast kisnąć na kanapie, bo zawsze wraca zadowolony i pełen energii.
Jednak u was raczej nie jest problemem brak wspólnych zainteresowań, tylko brak dopasowania jako takiego. Trwacie ze sobą, bo nic lepszego się nie trafiło, a przynajmniej tak to wygląda. Może pora się zastanowić w imię czego to ciągniesz.

Jest przerażające trochę to, że ja jego pasje akceptuje i próbuje w nich uczestniczyć. Natomiast on o moich stwierdza, że nie spróbuje nawet bo to nie dla niego. Po czym ma do mnie pretensje, że np nie ma mnie całą sobotę w domu. Bardziej o to mi chodziło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[robcia]

" Myślę , że go kocham" . Dla mnie to wszystko w temacie . Jak sie kocha to sie nie myśli , tylko wie , bez zastanawiania się.
Co do zainteresowan. Ja za mlodu włoczykij , mąż domator. Obecnie jest na odwrót . Razem 29 lat .
Wydaje mi się , że sie nudzisz a ten facet to pretekst do zmian

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez spaceraven

Jest przerażające trochę to, że ja jego pasje akceptuje i próbuje w nich uczestniczyć. Natomiast on o moich stwierdza, że nie spróbuje nawet bo to nie dla niego. Po czym ma do mnie pretensje, że np nie ma mnie całą sobotę w domu. Bardziej o to mi chodziło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No nie wiem, jakby ktoś próbował mnie wyciągać np. na narty jako współudział w zainteresowaniach, to też bym odmówiła. Bo to bez sensu jak nóg w nartach utrzymać nie umiem xD ale to jeszcze nie skreśla zwiazku. Absolutnie nic takiego nie ma, co byście lubili robić razem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ballantines_1]

Napisane przez I am Rock

Co na litość jest przerażającego w braku wspólnych zainteresowań? To nie jest nieodłączny składnik udanego związku.

U mnie jest odwrotnie jak u ciebie. To mąż wyjeżdża, by swoją pasję realizować, ja w tym czasie z koleżanką zaliczam dłuższą trasę rowerową. W życiu do głowy by mi nie przyszło, że to nam w jakiś sposób szkodzi, ba, nawet się cieszę, że on sobie pojedzie, zamiast kisnąć na kanapie, bo zawsze wraca zadowolony i pełen energii.
Jednak u was raczej nie jest problemem brak wspólnych zainteresowań, tylko brak dopasowania jako takiego. Trwacie ze sobą, bo nic lepszego się nie trafiło, a przynajmniej tak to wygląda. Może pora się zastanowić w imię czego to ciągniesz.

Tylko właśnie, Ty organizujesz sobie czas sama i obydwoje jesteście zadowoleni z danego dnia. Tutaj on ma pretensje, że ona śmiała spędzić dzień poza domem, realizując swoje hobby.
Wspólne zainteresowania jako tako są fajne, ale to nie jest niezbędne. Tutaj problem jest inny - zupełnie różne podejście do spędzania czasu wolnego. I o ile prawdziwy domator z prawdziwą powsinogą się dogada, bo każdy będzie robił w wolnym dniu to, co chce, o tyle u niego to raczej nie jest domatorstwo, a zwykłe męczenie dupy i taki syndrom psa ogrodnika - mi się nie chce wyjść, to Ty też nie powinnaś
Z takim człowiekiem mało kto się dogada, ja bardzo nie lubię tego typu osób, bo są męczący. Poniekąd więc nie dziwię się autorce.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez spaceraven

Jest przerażające trochę to, że ja jego pasje akceptuje i próbuje w nich uczestniczyć. Natomiast on o moich stwierdza, że nie spróbuje nawet bo to nie dla niego. Po czym ma do mnie pretensje, że np nie ma mnie całą sobotę w domu. Bardziej o to mi chodziło.

Czyli to nie brak wspólnych zainteresowań jest problemem, tylko pretensje.

Napisane przez robcia

" Myślę , że go kocham" . Dla mnie to wszystko w temacie . Jak sie kocha to sie nie myśli , tylko wie , bez zastanawiania się.

Wcale nie. Nie ma jednego słusznego sposobu na kochanie kogoś.

[spaceraven]

Napisane przez Ballantines_1

Tylko właśnie, Ty organizujesz sobie czas sama i obydwoje jesteście zadowoleni z danego dnia. Tutaj on ma pretensje, że ona śmiała spędzić dzień poza domem, realizując swoje hobby.
Wspólne zainteresowania jako tako są fajne, ale to nie jest niezbędne. Tutaj problem jest inny - zupełnie różne podejście do spędzania czasu wolnego. I o ile prawdziwy domator z prawdziwą powsinogą się dogada, bo każdy będzie robił w wolnym dniu to, co chce, o tyle u niego to raczej nie jest domatorstwo, a zwykłe męczenie dupy i taki syndrom psa ogrodnika - mi się nie chce wyjść, to Ty też nie powinnaś
Z takim człowiekiem mało kto się dogada, ja bardzo nie lubię tego typu osób, bo są męczący. Poniekąd więc nie dziwię się autorce.

Tak, o to też chodzi, że on chciałby żebym została z nim w domu i robiła najlepiej z nim to co on chce. A mnie to irytuje, bo jako że pracuję na tygodniu na swoje zainteresowania mam czas głównie w weekend. A nie chce z nich rezygnować na rzecz siedzenia w domu zwłaszcza teraz jak robi się coraz cieplej :/

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[krycha_krycha]

O tak, walka o zainteresowania, znam to. Ex każde moje pretensje o cokolwiek w związku odbijał tym, że ja niby nie chcę spędzać z nim czasu na jego hobby, a to niby było szalenie ważne dla związku. Tylko że to wspólne spędzanie czasu miało polegać na tym, że ja robię dokładnie to, co on chce, i jaram się dokładnie tym, czego on chce. Oczywiście w drugą stronę to nie działało, co więcej, jak chciałam się zająć czymś swoim to też były wyrzuty, nawet jeśli w tym czasie on nie planował ze mną nic konkretnego.

Każdy dorosły pracujący człowiek ma ograniczoną ilość wolnego czasu. Albo ustalicie sposób jego spędzania, który będzie odpowiadał Wam obojgu, albo będziecie nieszczęśliwi w tym związku. Nie możesz ciągle się do niego dopasowywać, bo Cię szantażuje fochami. Zaproponuj kompromis, ale nie daj sobie wejść na głowę. Jeśli Wasze hobby są niekompatybilne to musicie zaakceptować fakt, że spędzacie jakąś ilość czasu osobno. To nic strasznego.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez spaceraven

Tak, o to też chodzi, że on chciałby żebym została z nim w domu i robiła najlepiej z nim to co on chce. A mnie to irytuje, bo jako że pracuję na tygodniu na swoje zainteresowania mam czas głównie w weekend. A nie chce z nich rezygnować na rzecz siedzenia w domu zwłaszcza teraz jak robi się coraz cieplej :/

Rozmijacie się w tym i będzie to coraz bardziej widoczne. I frustrujące dla obydwu stron. Uważam, że przy braku jednak jakichś wspólnych punktów i wychodzenia sobie na przeciw, skrajny domator się z kimś outdoorowo aktywnym nie dogada, bo z tego się jednak robi trochę życie obok siebie. A jak jeszcze dochodzą do tego pretensje, to... Wręcz gwarancja katastrofy.

[robcia]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88551484]Czyli to nie brak wspólnych zainteresowań jest problemem, tylko pretensje.
Wcale nie. Nie ma jednego słusznego sposobu na kochanie kogoś.[/QUOTE]Ja nie mowie o sposobie kochania tylko o samym uczuciu. Mam tak , że bezsprzecznie kocham męża ale bywa , że go nie lubię. Jednak nawet wtedy nie mam wątpliwości co do tego , że go kocham.
Ja wiem , że kochac można na wiele sposobów , różnie okazywać miłość ( lub nie)i jest wiele rodzajow milosci jednak jesli musisz sie zastanowić czy to jest własnie to uczucie to jest sygnał , że nie .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez robcia

Ja nie mowie o sposobie kochania tylko o samym uczuciu. Mam tak , że bezsprzecznie kocham męża ale bywa , że go nie lubię. Jednak nawet wtedy nie mam wątpliwości co do tego , że go kocham.
Ja wiem , że kochac można na wiele sposobów , różnie okazywać miłość ( lub nie)i jest wiele rodzajow milosci jednak jesli musisz sie zastanowić czy to jest własnie to uczucie to jest sygnał , że nie .

Dla mnie miłość to w ogóle nie jest uczucie, tylko decyzja.

[Lapis_Lazuli]

Musisz sobie sama odpowiedzieć czego ty wlasciwie chcesz od zycia. Motylki w brzuchu są zawsze chwilowe i w pewnym momencie nie bedziesz juz miala komfortu gonic za nowymi. Sama sobie odpowiedz czy warto.

[dfa92456d73d4ef7a78ce2327709265e19ebf5a3_60cd257269584]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88552390]Dla mnie miłość to w ogóle nie jest uczucie, tylko decyzja.[/QUOTE]
Zgadzam się w 100%

[Krystal_26]

Słabo to brzmi, nie wyobrażam sobie nie mieć z partnerem żadnych (!) wspólnych zainteresowań, to jak wy w ogóle spędzacie razem czas ? Jednak wspólna pasja bardzo łączy, a tak niby być w związku a nawet nie mieć z kim wyjechać na weekend albo urlop to przykre. Szczególnie jak facet ma pretensje i chce, żebyś ty zrezygnowała z hobby, bo on tego akurat nie lubi. Jakbyś kiedyś chciała mieć dziecko to już w ogóle z takim partnerem mogłaby być katastrofa, zamiast cię wspierać i odciążyć to pewnie by cię w ogóle zaczął terroryzować, że masz siedzieć w domu, bo masz małe dziecko. Zastanów się niestety czy na pewno chcesz dalej ciągnąć taki związek, jak wyjeżdżasz na weekendy, rozwijasz to hobby, to może tam poznasz kogoś, z kim będziecie trochę bardziej dopasowani charakterem i zainteresowaniami

[spaceraven]

Napisane przez Krystal_26

Słabo to brzmi, nie wyobrażam sobie nie mieć z partnerem żadnych (!) wspólnych zainteresowań, to jak wy w ogóle spędzacie razem czas ? Jednak wspólna pasja bardzo łączy, a tak niby być w związku a nawet nie mieć z kim wyjechać na weekend albo urlop to przykre. Szczególnie jak facet ma pretensje i chce, żebyś ty zrezygnowała z hobby, bo on tego akurat nie lubi. Jakbyś kiedyś chciała mieć dziecko to już w ogóle z takim partnerem mogłaby być katastrofa, zamiast cię wspierać i odciążyć to pewnie by cię w ogóle zaczął terroryzować, że masz siedzieć w domu, bo masz małe dziecko. Zastanów się niestety czy na pewno chcesz dalej ciągnąć taki związek, jak wyjeżdżasz na weekendy, rozwijasz to hobby, to może tam poznasz kogoś, z kim będziecie trochę bardziej dopasowani charakterem i zainteresowaniami

Ostatanio to mam wrażenie, że bardziej żyjemy obok siebie, bo ciągle się mijamy w domu, a wieczorami każdy tak naprawdę spędza czas osobno.
Czasem oglądamy wspólnie jakiś film czy wychodzimy do znajomych, ale mi to już po prostu przestalo wystarczać.
Rozmawialiśmy już na ten temat niedawno: niestety mam wrażenie, że nic się nie zmieniło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Barbarella05]

Napisane przez spaceraven

Hej wszystkim.
Piszę, właściwie sama nie wiem w jakim celu. Chyba, żeby się wygadać i zobaczyć co sądzą inni.
Jestem przed 30tka, pracuje i jestem w stałym związku od prawie 3 lat. Razem z partnerem mieszkamy razem już prawie 2 lata.
Zanim poznałam obecnego chłopaka miałam różne nieciekawe doświadczenia. Obecny związek nie zaczął się więc z jakimś wielkim hukiem, nie było jakichś wielkich motyli w brzuchu. Wybrałam stabilizacje. Mój chłopak to tzw dobry facet. Pracuje, sprząta, gotuje, nie szweda się z kolegami, można na niego liczyć itp. Mamy takie same poglądy, poczucie humoru.
Minus jest taki, że mamy zupełnie różne zainteresowania, on mojej pasji nie podziela i nie chce nawet spróbować. W związku z tym czasami robi mi wyrzuty, że na swoje zainteresowania poświęcam zbyt wiele czasu wolnego. W dodatku zaczyna mi czegoś brakować w tym związku. Siedzenie w domu zaczyna mnie irytować. Najgorsze jest to, że w pewnym sensie pojawił się ktoś inny. Mianowicie jest to klient który u mnie w pracy pojawia się co jakiś czas. Chłopak w moim wieku. Kilka miesięcy temu napisał do mnie na messengerze. Ja z początku zbywalam te wiadomości, lub odpisywałam niechętnie. Potem pojawił się u mnie w pracy jeszcze raz, znów do mnie pisał, aż w końcu uległam i zaczęłam odpisywać. Nie jestem pewna, czy on wie że kogoś mam,ale ja też jakoś nie wyrywałam się z tym zeby się do tego przyznać.
On w tych wiadomościach strasznie mnie bajeruje, co ja staram się traktować w formie żartów i zbywać śmiechem. Ale niestety zauważyłam że bardzo mi się to podoba. Parę razy też proponował mi spotkanie, ale ja odmawiałam tłumacząc się brakiem czasu i mówiąc "innym razem".
Nie wiem co mam robić, coraz więcej myślę o tym chłopaku, mam ochotę się z nim spotkać. Walczę ze sobą, żeby nie wciągać się w rozmowy z nim.

Nie wiem, co o tym myśleć. Z jednej strony chce stabilizacji, mój obecny chłopak to naprawdę dobry partner, nie chciałabym tego zmarnować dla czegoś blachego,niepewnego. Zwłaszcza też, że mamy wspólne życie, mieszkamy razem, mamy wspólnych znajomych.
Z drugiej strony chyba bardzo brakuje mi bycia adorowana, tego dreszczyka emocji.
Chodzę od kilku dni rozdrażniona i zła na siebie. Staram się ukrócić kontakt z tym drugim chłopakiem, ale boję się, że w końcu przegram sama ze sobą i się z nim spotkam.

Potrzebuje chyba kubła zimnej wody i potwierdzenia, że to, że ze sobą walczę i chce być uczciwa jest dobra decyzja.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Może Pogadaj o tym czego Ci brakuje i czego oczekujesz ze swoim partnerem?

Komunikacja to podstawa w związku. Nie zbudujesz żadnej stałej relacji jeśli będziesz wszystko dusić w sobie i liczyć na to iż on się łaskawie domyśli.
Nie domyśli się, to mężczyzna a nie Wróżka Zębuszka.
Poza tym, nawet kobieta by się nie domyśliła.

To, że w stałej relacji ktoś nas zafascynuje - zdarza się i będzie się zdarzało, bo to zależne od fizjologi typu hormony itp. Uważam, że partner powinien wiedzieć o takiej fascynacji, czasem to nawet dobrze robi dla związku

Najważniejsze, żeby dbać o relacje/związek w którym się czujesz dobrze, stabilnie i bezpiecznie CODZIENNIE poprzez komunikację i to szczerą.
Faceci mają inny punkt widzenia trochę niż kobiety. Laski - większość, ale nie wszystkie - lubią być adorowane przez swoich partnerów. Często im o tym nie mówią wprost i się rozstają z naprawdę fajnymi ludźmi bo " nigdy nie dostałam ani jednego kwiatka!". A mówiła mu o tym? "Nie , a co on nie wie że ja chciałam kwiatka?" Problem w tym, że nikt nie umie czytać w myślach i trzeba mówić jasno i wyraźnie co się czuje oraz czego się oczekuje.

Przykład ; Znam parę, gdzie dziewczyna jasno powiedziała dla swojego partnera że nie oczekuje od niego kwiatów itp. ALE byłoby jej miło gdyby od czasu do czasu, sam z siebie pomyślał o jakiejś małej niespodziance dla niej typu książka, kupienie jej ulubionej kanapki z McDonalda wracając do domu czy też zrobienie jakiejś fajnej niespodzianki. Co zrobił chłopak? Dokładnie to o co go poprosiła i miał z tego wielką frajdę, bo widział że ona jest zadowolona i uśmiechnięta co skutkowało również i jego zadowoleniem. Facet cały czas się starał, urozmaicał im wspólnie spędzony czas kiedy naszła ich na to ochota a kiedy nie, robili sobie leniwe dni i też zawsze wtedy zamawiał im jedzenie jakie tylko sobie obydwoje chcieli.
Wszystko było porządku, sielanka.
Do czasu aż facet stwierdził że tylko on się stara w tym związku i on wychodzi z inicjatywą randek itd.
Co zrobił ?
Porozmawiał na spokojnie i bez wyrzutów od razu ze swoją kobietą o tym co widzi, jak się z tym czuje, co on o tym myśli i poprosił o to aby powiedziała mu jak to wygląda z jej strony.
Okazało się, że ona też nie czuła się z tym komfortowo ale stwierdziła, ze skoro on do tej pory nic nie mówił to może tak jej partner ma i lubi ale również chciała o tym z nim porozmawiać.
Poskutkowało to poprawą jakości ich związku, ich wspólnych oczekiwań i również poprawą ich komunikacji.
Są ze sobą szczęśliwi.

Wyszło im to na dobre, bo są w tym momencie najbardziej lubianą przeze mnie parą właśnie przez to, że umieją ze sobą rozmawiać i się tego nie boją,

Polecam

[Ellen_Ripley]

Napisane przez spaceraven

Ostatanio to mam wrażenie, że bardziej żyjemy obok siebie, bo ciągle się mijamy w domu, a wieczorami każdy tak naprawdę spędza czas osobno.
Czasem oglądamy wspólnie jakiś film czy wychodzimy do znajomych, ale mi to już po prostu przestalo wystarczać.
Rozmawialiśmy już na ten temat niedawno: niestety mam wrażenie, że nic się nie zmieniło.

Ale rozmawialiście o czym dokładnie? Postanowiliście wprowadzić konkretne zmiany, czy każdy dobie ponarzekał i na tym się skończyło?

W obecnej formie ten związek jest skazany na porażkę. Piszę z doświadczenia. Pytanie, czy jest co ratować, czy już Wam nie zależy chwilowo, czy to trwały i ostateczny stan, bo po prostu nie pasujecie do siebie na dłuższą metę. Samo "trwanie" w relacji nie podnosi jej jakości. A to zaledwie 3 lata.