jak przestać myśleć o tym że nie mam faceta

[dotka128]

ehhh tak jak pisałam staram się robić różne rzeczy żeby w domu nie siedzieć ale tak jak zostało wcześniej napisane mam już dość robienia tego wszystkiego sama, zwyczajnie bycie singlem mnie już zmęczyło, mam dość chcę mieć kogoś!

do tego wieczne pytania typu "dlaczego nikogo nie masz" no kurna... co za durne pytanie , jakby to ode mnie zależało, jakby się dało pstryknąć palcami żeby kogoś mieć to już bym to dawno zrobiła!

(ktoś wczesniej pytał więc odpowiadam mam 28 lat - tu kolejny dołek się szykuje wiekszosc znajomych sparowana i dzieciata, chętnie sie z nimi spotykam ale ile razy mozna isc na impreze na ktorej jestem jedyna nie sparowana i wszyscy gadaja o slubach dizeciach itp)

[cigarettesmoke]

Napisane przez dotka128

Kolejny rok mija a ja myślę że coś mi ucieka przez palce i nie mogę tego złapać. Nie wiem czy jestem jakaś wybrakowana czy co że nie mogę sobie nikogo znaleźć czy co... poznałam kilku facetów od ostatniego związku ( w którym byłam 4 lata temu!!) ale szybko się okazywało że na dłuższą metę nic z tego nie będzie no i ciągle jestem sama... kolejne święta, imprezy rodzinne, wakacje a ja wiecznie sama... mam dość już... wiem niby że żeby znaleźć trzeba przestać szukać ale o tym się nie da przestać myśleć, nie da się patrzeć na szczęśliwe pary dookoła, facetów z obrączkami i nie myśleć że dla mnie już chyba zabrakło!!

Napiszecie żebym zaczęła robić coś dla siebie, zajęła się czymś.. i to robię już od dawna, chodzę na fitness, spotykam się ze znajomymi, czytam książki, staram się poznawać nowych ludzi itp ale jak tylko spotkanie się kończy czy wychodzę z zajęć w klubie znowu zaczynam myśleć i się dołować to jest silniejsze ode mnie...
czy da się to jakoś wyłączyć?
ja już naprawdę nie mam siły do tego wszystkiego

A moze sprobujesz sie pogodzic z tym, ze to nie jest jeszcze Twoj czas? Oddaj sie mysli, ze czas sprawia ze wyczekana milosc bedzie smakowac jeszcze piekniej. Swojego czasu lubilam myslec, ze los szykuje dla mnie kogos wyjatkowego Pomysl tez, ile zwiazkow zaczyna sie poniekad na sile, bo jedna strona desperacko chce kogos miec. I znajduje, ale co z tego?
Nie lepiej poczekac, nawet te lata, zeby pozniej byc pewna, ze to wlasnie to?
Naprawde da sie zyc bez faceta i musisz w to uwierzyc. Oczywiscie, ze jedna z elementarnych ludzkich potrzeb jest posiadanie takiej bliskiej osoby (i jestem przekonana ze takowa znajdziesz ) ale nic na sile!
Nie wyczekuj tego tak niecierpliwie. To przyjdzie, mozesz byc o tym przekonana, ale skup sie na samorozwoju i rob to dla siebie! Ciesz sie tym! A nie dlatego, zeby nie myslec o braku partnera, bo to zabawne kolo - ciagle myslisz o tym, zeby o tym nie myslec, wiec koniec koncow myslisz wylacznie o tym
Dbaj o siebie, rob co lubisz, nie traktuj kazdego poznanego faceta jako potencjalnego przyszlego partnera, tylko czerp radosc z poznawania tych ludzi i poznawania w ten sposob siebie i swoich potrzeb

[lanalee]

Slowa mojej poprzedniczki sa jak najbardziej prawdziwe, jednakze trudno tak nie myslec o tym i zupelnie sie przestawic. Ja sprobuje nie myslec O TYM, sprobuje byc szczesliwsza i miec ten cholerny usmiech na twarzy moze faktycznie cos w tym jest,zebysmy nie szukali nic na sile bo i tak nic z tego nie wyjdzie

---------- Dopisano o 19:21 ---------- Poprzedni post napisano o 19:17 ----------

Onna88 , hmm... Nie wiem jak to byc w zwiazku i nie mam pojecia co ci poradzic ale wiem,ze lepiej nie rozpamietywac tego co bylo kiedys i ciesz sie z kazdego szarego dnia,ktory mozesz zmienic na kolorowy i to tylko od ciebie zalezy jakich nabierze barw

[solideja]

Napisane przez Gregorius_

Nie wiem co mogę doradzić. Jeśli robisz to co robisz i nie znajdujesz nikogo to może ... zacznij robić coś innego, albo choć trochę zmień swój grafik ? Zamiast chodzić na kawę w czwartek, może warto pójść we wtorek ??

Nie wiem czy to pomoże Autorce wątku, ja przez trzy lata naprawdę nie mogłam narzekać na monotonię, w ciągu jednego roku poznaję tak na oko ponad 200 osób (wiadomo, z niektórymi zawiązują się na chwile znajomości, z niektórymi na dłużej, inni znikają bardzo szybko), ale przy takim przemiale ludzi i aktywnym życiu - no po prostu to jest aż dziwne żeby nie wynikło zainteresowanie z dwóch stron. No dobra, na te trzy lata zdarzyło mi się to RAZ I nie, nie jestem jakąś desperatką, nie traktuję każdego spotkanego faceta jak mojego potencjalnego (nie wyrobiłabym z myśleniem o wszystkich na raz) i poznaję ich wszędzie, z różnych środowisk. Wszyscy się dziwią jak taka dziewczyna jak ja może nie mieć kogoś... a jednak

[Gregorius_]

Napisane przez solideja

Nie wiem czy to pomoże Autorce wątku, ja przez trzy lata naprawdę nie mogłam narzekać na monotonię, w ciągu jednego roku poznaję tak na oko ponad 200 osób (wiadomo, z niektórymi zawiązują się na chwile znajomości, z niektórymi na dłużej, inni znikają bardzo szybko), ale przy takim przemiale ludzi i aktywnym życiu - no po prostu to jest aż dziwne żeby nie wynikło zainteresowanie z dwóch stron. No dobra, na te trzy lata zdarzyło mi się to RAZ I nie, nie jestem jakąś desperatką, nie traktuję każdego spotkanego faceta jak mojego potencjalnego (nie wyrobiłabym z myśleniem o wszystkich na raz) i poznaję ich wszędzie, z różnych środowisk. Wszyscy się dziwią jak taka dziewczyna jak ja może nie mieć kogoś... a jednak

Hehe, jestem w stanie to sobie wyobrazić

Mnie się wydaje, że niektórzy mają po prostu problem, aby znaleźć się w odpowiednim miejscu, w odpowiednim czasie, z odpowiednią osobą

Ja dla odmiany miałem dość zamknięty krąg znajomych, ale potem jak zacząłem chodzić na różne eventy, poznawać nowych ludzi to krąg kolegów, koleżanek się poszerzył, choć nie mogę powiedzieć, aby to jakoś szczególnie pomogło - nie znalazłem tam żadnej dziewczyny, którą byłbym zainteresowany. Jedyny plus to znalazłem .... miejsce (kawiarnia), które potem okazało się kluczowe Mam wrażenie, że bardziej w tym wszystkim pomógł ślepy los... Równie dobrze ten ślepy los mógłby sprawić, że wygram w totka, albo auto mnie przejedzie na pasach...

Z tym zdziwieniem to faktycznie śmiesznie. Dość często jak np. mniej atrakcyjne (ode mnie) koleżanki się dowiadywały, że jestem wolny to było takie niedowierzanie i spoglądanie na mnie jakbym był jakimś białym krukiem Kiedyś tam zdarzało się, że dziewczyny same mnie zaczepiały więc z moją atrakcyjnością nie było źle , no ale gdy chciałem coś znaleźć to nawet (heh, jak to zabrzmi) ... nie było w czym wybierać.

Inna sprawa, że nigdy nie byłem gościem, który ot tak, na ulicy, w ciągu 5 sekund weźmie numer telefonu. Zawsze byłem jak ... baba Musiałem poznać dziewczę dłużej, choć trochę porozmawiać, aby wiedzieć czy w ogóle sam chcę. Możliwe też, że kiepski byłem w czytaniu sygnałów. Niedawno kuzynka ze mną robiła zakupy w sklepie dla dzieci, no i przy kasie tam jakaś młoda dziewczyna kasowała moje towary, no i po odejściu od kasy, kuzynka powiedziała, że tamta była zainteresowana. Przyznam, że ... nie zauważyłem. Byłem zajęty szukaniem w portfelu pieniędzy

Inna sprawa, że moi znajomi, najczęściej spotykali swoje połówki nie na ulicy, nie w ciągu 5 sekund , ale zwyczajnie gdzieś tam na ognisku, czy gdziekolwiek indziej, gdzie można niezobowiązująco porozmawiać z dziewczyną. W sumie chyba ... niewiele jest takich miejsc.

Właściwie to nie wiem co poradzić autorce. Sam jestem otwarty, byłem bardzo aktywny jeśli chodzi o wychodzenie do ludzi (choć nie jest to 200 osób na rok), ale to wbrew pozorom nie daje tyle ile możnaby się spodziewać

Może tyle powiem, że znajdziesz tego kogoś w dniu, który możliwe, że będzie słaby, możliwe, że niczego się nie będziesz spodziewać dobrego po tym dniu.

[Leara]

Napisane przez lanalee

Gregorius, a co jesli moje dotychczasowe zycie to niekonczaca sie monotonnia?moze ja tez powinnam chodzic do kawiarni?w celu.,wyciszenia sie? w sumie to mam swoj cel,skonczyc technikum i isc na studia ,ale do tego jeszcze pare lat

Ogólnie z doświadczenia wiem, że w tym czasie fajnie też się przyłożyć bardziej do nauki i potem nie mieć problemu z dostaniem się na dobre wymarzone studia a to, że nie masz chłopaka to problem podrzędny raczej. Jak się trafi to fajnie, ale właśnie na siłę nie szukać w każdym nowym poznanym facecie przyszłego tżta.... szkoda tylko czasu na wkręty.
Wiadomo, nie poświęcać też wszystkiego dla nauki bo to śmieszne XD [ i nierealne ] ale nie zwracać całej swojej uwagi tylko na tym byciu samym [ co innego samotnym ] i chodzić zdołowaną, bo nie masz faceta. Uśmiechać się często i być pogodną osobą

[solideja]

Napisane przez Gregorius_

Może tyle powiem, że znajdziesz tego kogoś w dniu, który możliwe, że będzie słaby, możliwe, że niczego się nie będziesz spodziewać dobrego po tym dniu.

Dziękuję.

Zazdroszczę Ci tego szczęścia i zapoznania się z Twoją kobietą w takich okolicznościach. Ja też muszę z kimś pogadać, lepiej poznać zanim się zdecyduję czy w ogóle jest szansa na dalsze kierowanie znajomości na bardziej romantyczne tory Wydawało mi się, że ostatnio kogoś takiego niespodziewanie poznałam, mogłabym nawet powiedzieć, że taką bratnią duszę, ale chyba jego zainteresowanie wygasło. Bywa

Do młodszych dziewczyn: Wy się w ogóle nie przejmujcie, pójdziecie na studia, powiększy Wam się grono znajomych i może gdzieś tam będzie ON, schody zaczynają się kiedy praca pochłania większość czasu, a znajomi wszyscy już sparowani z planami ślubnymi, ale chyba i wtedy nie ma co tracić nadziei, w końcu nie mamy po 70 lat, żeby tracić nadzieję :P

[lanalee]

na szczescie,z nauka u mnie dobrze oprocz matematyki,wiec mam co robic marzą mi sie studia w ASP.
dokladnie,nic na siłe wszystko przyjdzie z czasem

[dotka128]

no tak jak pisałam wcześniej mam dość myślenia o tym wszystkim a nie wiem już co robić żeby przestać, robię różne rzeczy ale mi to nie wystarcza.

"robienie czegoś nowego, czegoś dla siebie, szukanie nowych pasji, ludzi itp" - robie to juz od dobrych 4 lat i mam dość

wśród swoich znajomych których znam od lat faceta nie znajdę, moi znajomi wiedzą że chciałabym kogoś mieć wiec jakby mieli kogoś dla mnie to bym wiedziała o tym.

skończyłam się już uczyć, a w pracy mam bardzo mało osób i tu też nikogo nie znajdę

chcę poznawać nowe osoby ale w sumie nie wiem już jak i gdzie, jestem pozapisywana do kilku grup na fb, chodziłam czasem na jakieś spotkania tych grup, poznawałam ludzi przez różne portale, gumtree itp ale czuję że to nie są trwałe znajomości i trochę jest to dla mnie takie wymuszone, że to takie robienie czegoś na siłę, źle się czuje z tym

[lanalee]

Dotka128 , ja rowniez nie moge ot tak przestac o NIM myslec,tymbardziej ze dzisiaj go widzialam w szkole i cholera..zle sie czulam.

Myslalas o jakis kursach plastycznych?zajeciach z literatury?

[Gregorius_]

Napisane przez solideja

schody zaczynają się kiedy praca pochłania większość czasu, a znajomi wszyscy już sparowani z planami ślubnymi

Oj tak. I to chyba paradoksalnie dołuje najbardziej, mimo, że sam nigdy nie byłem zbyt uczuciową istotą. Koniec końców dojrzałem jako facet, czułem się stabilnie (zwłaszcza gdy zacząłem mieć pracę, mieszkanie itd.) no i oglądanie tych wszystkich sparowanych, faktycznie było z miesiąca na miesiąc, coraz gorszym doświadczeniem.

Może faktycznie im dłużej się czeka, tym większą niespodziankę szykuje los

Napisane przez dotka128

"robienie czegoś nowego, czegoś dla siebie, szukanie nowych pasji, ludzi itp" - robie to juz od dobrych 4 lat i mam dość

chcę poznawać nowe osoby ale w sumie nie wiem już jak i gdzie, jestem pozapisywana do kilku grup na fb, chodziłam czasem na jakieś spotkania tych grup, poznawałam ludzi przez różne portale, gumtree itp ale czuję że to nie są trwałe znajomości i trochę jest to dla mnie takie wymuszone, że to takie robienie czegoś na siłę, źle się czuje z tym

Znam to z autopsji. Niektóre eventy okazywały się porażką, inne całkiem niezłe, ale ogólnie też czasami miałem wrażenie, że robię to na siłę. Plus tego wszystkiego był jednak taki, że poznałem kilku znajomych, z którymi utrzymuję kontakt na FB, czasem gdzieś tam się widzimy. To też jakaś wartość, zwłaszcza w sytuacji, gdy dotychczasowi znajomi, zmienili się w kanapowe egzemplarze, nigdzie nie wychodzące

[Mocny Akcent]

Napisane przez dotka128

no tak jak pisałam wcześniej mam dość myślenia o tym wszystkim a nie wiem już co robić żeby przestać, robię różne rzeczy ale mi to nie wystarcza.

"robienie czegoś nowego, czegoś dla siebie, szukanie nowych pasji, ludzi itp" - robie to juz od dobrych 4 lat i mam dość

wśród swoich znajomych których znam od lat faceta nie znajdę, moi znajomi wiedzą że chciałabym kogoś mieć wiec jakby mieli kogoś dla mnie to bym wiedziała o tym.

skończyłam się już uczyć, a w pracy mam bardzo mało osób i tu też nikogo nie znajdę

chcę poznawać nowe osoby ale w sumie nie wiem już jak i gdzie, jestem pozapisywana do kilku grup na fb, chodziłam czasem na jakieś spotkania tych grup, poznawałam ludzi przez różne portale, gumtree itp ale czuję że to nie są trwałe znajomości i trochę jest to dla mnie takie wymuszone, że to takie robienie czegoś na siłę, źle się czuje z tym

piona, jestem w identycznej sytuacji. 2 miesiace temu kolny, enty zwiazek zakonczyl sie porażka. A lata lecą. - w pracy spoko, ale to nie miejsce na flirt itd; znajomi - każdy już w parze, niektórzy już mają dzieci. No cóż, życie, przerażające jest to, ze boje sie, że nie zasluguje na milosc

[Individualist]

Im więcej o tym myślisz tym bardziej się dołujesz. Rozumiem że jest ciężko, oglądanie par nie pomaga itd. Nie ma na to złotej recepty. Nie jesteś wybrakowana i nie powinnaś tak myśleć, myślę że każdy ma swój czas. Babcia mojej koleżanki powtarzała "Dłuższe czekanie lepsze śniadanie", mało pocieszające wiem ale zaufaj że jak trafisz na tego jedynego zrozumiesz czemu tak długo Ci nie wychodziło z nikim innym.
Głowa do góry i 3mam kciuki

[Safia]

Odkąd sie rozstałam ze swoim chłopakiem w lutym, nie mam nikogo i wręcz obsesyjnie mnie ta myśl prześladuje. Wielu znajomych znajduje swoje drugie połówki, a ja nadal sama. Odnoszę wrażenie, że faceci nie zwracają na mnie uwagi. Może natura nie obdarzyła mnie boską urodą, ale totalną brzydulą też nie jestem. Staram się zawsze wyglądać schludnie- mieć dobrze zestawiony ubiór, ułożone włosy, lekki makijaż. Szukałam kiedyś szczęścia na sympatia.pl , lecz internetowe randkowanie to nie dla mnie. Według mnie, za bardzo to zalatuje "castingiem na partnera/partnerkę", a mniej naturalnym zainteresowaniem drugą osobą, choć wiem, że jest gro ludzi, którzy się w ten sposób sparowali Nie zamierzam się angażować na siłę- już jeden związek taki przeżyłam i zdaję sobie sprawę, ile przez to straciłam.

[paula796132]

Może ktoś tu jeszcze zajrzy, może nie... ale muszę się wygadać.

Nie wiem czy źle mi przez to, że jestem sama, czy przez to, że myślę o byłym - nie wiem. Ale wiem jedno, że źle mi samej. Ktoś tu ładnie napisał "chcę kochać" - dokładnie czuję to samo. Chcę z kimś być w każdym znaczeniu tego słowa. Co z tego, że mam pracę, studia, dodatkowe zajęcia, plany, ambicje, zainteresowania i koleżanki? Nic. To nic nie zmienia. Całe dnie na siłę wychodze z domu by nie myśleć o mojej beznadziejnej sytuacji, wieczorem wracam tak zmęczona i idę spać. Ale rano płacze prawie codziennie.

Ja wiem, że bycie z kims to nie jest wyznacznik tego, czy jest się wspaniałym czy nie, ale po prostu... źle mi samej. Strasznie.

[White_Dove]

Autorko wiem jak sie czujesz bo tez długo byłam sama, bardzo długo. Kolezanka poznała faceta na jednej imprezie a nie była imprezowa. Miała szczescie po prostu. Ja chodziłam na randki z internetu i nic i nic. Co randka to rozczarowanie. A to natret, cham, niezbyt zainteresowany, a to gadka sie nie kleiła. Zagadywałam do 2 facetow którzy mi sie podobali też bez odzewu. Chodziłam po domu zdołowana. Co jest ze mna nie tak zastanawiałam sie.
Zainteresowałam sie wtedy Prawem Przyciągania i tym jak ważne jest by czuć sie dobrze i odpuszczaniem, wypisałam liste cech faceta, ktorego chciałabym poznac. Wiedziałam kogo szukam, kogo nie chce. Ważne jest by nie odczuwać "braku faceta" bo wtedy dostajesz tego braku wiecej i bardziej sie dołujesz. Wyobrażałam go sobie, rózne sytuacje, jacy jestesmy szczesliwi i uśmiechnięci, bo to juz sie stało , my juz jestesmy razem i odpuszczałam i dalej byłam na portalu randkowym ale luźniej to traktowałam, bo wiedziałam że gdzies tam jest, idzie do mnie, jest blisko. Kazdy facet którego poznawałam miał jakies cechy które chciałam. Wiedziałam że niedługo spotkam tego mojego. W momencie kiedy odpusciłam, pomyślałam "w sumie to mam gdzies te randki, dobrze mi samej!" napisał do mnie na portalu randkowym obecny tż. Jest idealny. Wszystkie cechy sie zgadzają z wyglądu tez mi pasuje, motylko tez sa
Mozecie sie śmiac ale akurat mi Prawo Przyciagania wiele pomogło. Ważne to być szczesliwym samej ze sobą że tak naprawdę moge byc szczesliwa bez faceta. Kiedy to zrozumiałam i odpusciłam to go poznałam.

Co do randek internetowych to ważny jest efekt koncowy nie sposób.

[FacetZ]

Czy ty przypadkiem nie masz takiego syndromu że szukasz zbyt wyidealizowanego faceta?

Czasami jak zgrywam elokwentnego intelektualistę to takie dziewczyny się pojawiają, i od razu mnie od nich odrzuca. O dziwo te kobiety mają taką wspólną cechę że nie mogą faceta znaleźć. Problem w tym że nie da się być z natury elokwentnym, zawsze szarmanckim i idealnym. To jest tylko gra.

Zrozumiałe jest że facet musi być zaradny i silny, ale ideałów nie ma. A to że kobieta szuka ideału wynika z tego że ma ona w sobie braki które chce nim wypełnić.

[chiarrra]

Hihi, przeczytałam ten post. I cóż sytuacja wypisz wymaluj moja. I ja również długo się tym dobijałam i stresowałam. Ale..
Nie ma czym i nie ma po co. Zaakceptuj taki stan rzeczy, ciesz się wolnością. Co ma być - to będzie. Zwłaszcza że jesteś sama ale nie jesteś samotna. Przepraszam że nie jest to porada na pięćset linijek.. Ale dla mnie sprawa jest prosta! Ciesz się wolnością póki jest

[lady666macbeth]

tak czytam to co napisałaś autorko, i powiem Ci że rozumiem Cię , bo miałam podobnie. Odchodziłam już od zmysłów. Samotność mnie dobijała.
Załóż konto na badoo. Chodź z facetami na randki.
Ja właśnie tam znalazłam swojego TŻ z którym jestem już prawie 2 lata.
Wiadomo że na badoo trafisz na zboczeńców, desperatów i frajerów, ale są tam na pewno też normalni faceci.
To jedyne co mogę Ci poradzić.

[201707261519]

Napisane przez solideja

Wiem, co czujesz, jestem singlem już trzy lata z jedną przelotną relacją, która bardziej mnie złamała niż uskrzydliła. Ostatnio myślałam, że to się zmieni, nawet zakończyłam układ ff, który trwał dłuuugo... ale najwyraźniej nie dla mnie związki i też jestem pechowa

Najgorsza ta zima, też robię dużo dla siebie, pracuję, uprawiam kilka sportów, uczę się dwóch języków, czytam książki, doszkalam się z mojej dziedziny, piszę licencjat, chodzę sobie rekreacyjnie na basen, spotykam się ze znajomymi, których mam naprawdę olbrzymie grono, chodzę na imprezy, ale przychodzą takie dni jak niedziela, że wszyscy mają coś do roboty z kimś a ja siedzę sama oglądając filmy i powstrzymując się przed zjedzeniem góry ciastek na poprawę humoru.

I patrzę jak znajomi się zaręczają, śluby biorą (ci troszkę starsi), niektórzy swoje pociechy odchowują albo spodziewają się dziecka.
Chyba najbardziej mnie boli, gdy muszę wtargać na górę zakupy na dwa razy, albo zepsuje się coś w domu i muszę sama długo dochodzić jak coś naprawić, gdy nie ma kto zawieźć do szpitala, czy pójść po głupie leki przeciwbólowe, kiedy ja nie mam siły. Muszę wszystko planować tak, żeby w każdej sytuacji kryzysowej dać sobie sama radę (przyjaciółki mieszkają kawał drogi, choć i tak nie raz ratowały mi tyłek w najgorszych momentach). I gdy wydarzy się coś złego nie ma kto pocieszyć i przytulić, a gdy coś dobrego - nie ma tej osoby, do której chce się zadzwonić i o tym opowiedzieć.

Dlatego bardzo dobrze Cię rozumiem, ale nie doszłam do żadnego konkretnego wniosku poza tym, że szczęście jest wydzielone między ludzi bardzo nierównomiernie i dla mnie na tej płaszczyźnie życia po prostu go zabrakło.

Pomyśl, że do tego miałabyś jakiegoś dupka na głowie jeszcze. A uwierz, że w większości "udanych" związków to tak wygląda.... Tylko na zewnątrz cukier.

[arrow789]

Nie lubię gadania typu: nic na siłę, miłość sama przyjdzie, czy widocznie los szykuje Ci coś wyjątkowego itp. Najczęściej mówią to osoby które ni miał nigdy problemu ze znalezieniem drugiej połówki albo musiały dłużej poczekać i ktoś się pojawił i teraz są w związku. A bywa tak, że nic się w tej kwestii nie zmienia i dalej pozostaje się singlem. I dotyczy to osób ładnych, zadbanych, ogarniętych życiowo, towarzyskich, mających wiele pasji i zainteresowań, przyjacielskich i otwartych ludzi, nieuważających, że partner rozwiąże ich problemy.

Bycie samemu to nie żadna tragedia, czasem to lepszy niż bycie w niejednym nieudanym związku. Ale mimo wszystko fajnie jest mieć wieczorem się do kogoś przytulić, spędzić razem weekend,wyjść gdzieś w nowe miejsce, snuć wspólne plany, dzielić porażki i sukcesy. Po prostu mieć kogoś swojego i być czyimś, kochać i być kochanym.
Zwłaszcza jak wokoło wszyscy sparowani, a Ty ciągle sama, aż czasami człowiek poczuje się po prostu jakiś gorszy.

Wszystkie rady typu: wygląd, nastawienie, poczucie własnej wartości, zainteresowania i pasje, poznawanie nowych ludzi włącznie z internetem przerobione, zastosowane w życiu a tu dalej nic...

[Mmi2]

Hej jakbym czytała o sobie, też dotyczy mnie ten problem. Byłam w długoletnim związku który się zakończył, pozniej długo byłam sama i wspominam ten czas jako smutny. Do tego stopnia boję się tej sytuacji ponownie, że nie potrafię zakończyć związku w którym jestem teraz i jestem nieszczęśliwa ciągle klotnie, mój chłopak staje się agresywny po alkoholu a ja nie chce z kimś takim spędzić życia. Jednocześnie mam lęk że już nie spotkam nikogo innego więc lepszy ten niż żaden, dodam że mam 26 lat. Co jest ze mną nie tak