Jestem stara i przegrałam życie

[nie_powiem]

Napisane przez invisible_01

Ja z wiekiem bardzo doceniam to, że już nic nie muszę. Tak, wiem, że spotykanie się że znajomymi i prowadzenie bujnego życia towarzyskiego to żaden obowiązek, ale długie lata starałam się dopasować i być towarzyska, bo uważałam, że tak trzeba. Myślałam, że jak się przyznam, że w weekend siedziałam z książką, to wyjdę na lamusa. Teraz nie mam z tym żadnego problemu, zaszło że mnie ciśnienie na posiadanie ogromnej ilości znajomych, doceniam chwilę samotności, kiedy mogę robić co tylko mi się podoba, doceniam czas spędzony tak jak lubię i z kim chcę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dokładnie tak. Ja generalnie nigdy nie miałam parcia, by się dopasować, ale czułam, że wokół jest mnóstwo niedopasowanych osób (np. mieszkając na stancji z randomowymi ludźmi) i mnie to męczyło bardzo, bo nie bardzo miałam co z tym zrobić. Dlatego każdego dnia teraz cieszę się (choć już trwa to pewnie około dwóch lat), że mieszkam tylko z TŻem, który jest takim samym "lamusem" jak ja

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez kasztanka3

Prace znalezc tez musze. Jezykow sie ucze, jezdzic autem po zlej stronie drogi juz sie nauczylam.
Kurs z HR zrobie, jak zaoszczedze na niego pieniadze, bo nie chce za calosc placic z konta oszczednosciowego, a jakos za specjalnie mi sie z nim nie spieszy Ja to ogolnie jestem takim wyluzowanym czlowiekiem, co to zawsze ze wszystkim zdazy i nieszczegolnie sie stresuje czymkolwiek

Też mam takie podejście, że na wszystko mam czas. Chociaż moja rodzina wywiera caly czas na mnie presję, że wszystko musi być zrobione już natychmiast. Strasznie mnie to męczy.

Myślałam, że tylko mnie się pourywały kontakty z ludźmi. Trochę mi szkoda niektórych znajomości, ale nie może to być inicjatywa tylko z jednej strony.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamba00]

Mnie też pourywały się znajomości. Najczęściej z powodu wejścia w związek lub przeprowadzki. Mimo że jestem domatorem i najlepiej odpoczywam w domu, czasami brakuje mi kogoś, z kim mogłabym wyjść na koncert czy do kina. Nawet nie wiem, jak i gdzie miałabym teraz kogoś poznać.

[miziakizia]

Napisane przez Mamba00

Mnie też pourywały się znajomości. Najczęściej z powodu wejścia w związek lub przeprowadzki. Mimo że jestem domatorem i najlepiej odpoczywam w domu, czasami brakuje mi kogoś, z kim mogłabym wyjść na koncert czy do kina. Nawet nie wiem, jak i gdzie miałabym teraz kogoś poznać.

Mam tak samo. Prawie wszyscy powyjezdzali za granicę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ridja devojka]

Napisane przez Pani_Robot

Miałam znajomych, którzy już po 25rż tak osiedli. Jak jakaś posiadówa to u nich, wyjść na imprezę nie, bo lepiej usiąść u nich.
Teraz rozumiem takie podejście, bo jak ktoś chce się spotkać, to zapraszam do siebie, bo mi się nie chce tyłka ruszać. To jest w zasadzie normalne, że się osiada z wiekiem.

Co do znajomych, to faktycznie tych z małymi dziećmi wsysło, bo mamy są przyszyte na stałe do tych dzieciaków i zbyt zmęczone na jakiekolwiek spotkania towarzyskie. Wcale mnie to zresztą nie dziwi.

Pytanie czy je wsyslo czy tak wszyscy zakładają.
Mnie wcale nie wsyslo, po prostu niektórzy uznają że jak ktoś ma małe dzieci to nie warto sobie nim w ogóle zaprzątać głowy

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez ridja devojka

Pytanie czy je wsyslo czy tak wszyscy zakładają.
Mnie wcale nie wsyslo, po prostu niektórzy uznają że jak ktoś ma małe dzieci to nie warto sobie nim w ogóle zaprzątać głowy

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się. A ja teraz odżyłam wręcz, uwielbiam chodzić na spotkania towarzyskie, imprezy, doceniam to wszystko dwa razy bardziej niż gdy miałam to na wyciągnięcie ręki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87478966]Zgadzam się. A ja teraz odżyłam wręcz, uwielbiam chodzić na spotkania towarzyskie, imprezy, doceniam to wszystko dwa razy bardziej niż gdy miałam to na wyciągnięcie ręki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Jak się już spotykam z pewna grupa koleżanek, to najczęściej czas ma właśnie osoba z dzieckiem... Wydaje mi się, że nie wymyśla tysiąca wymówek, tylko faktycznie stara się zorganizować czas tak, żeby wyjść z tego domu.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[I am Rock]

A ja właśnie dopiero co zgadałam się z przyjaciółką, że najwięcej wychodziłyśmy, mając małe dzieci. Jakoś miałyśmy szczęście, że akurat jakaś kuzynka, czy koleżanka miała dzieci w tym samym wieku, które bez problemu się ze sobą bawiły, więc bardzo dobrze wspominam ten czas.
A dzieci były takie od 1,5 roku do 4 lat.
One na środku pokoju wśród swoich klamotów, rodzice za stołem, czy na kanapie w zależności od okoliczności.
Gdzie te czasy...
Teraz możemy wychodzić do upojenia, ale jakoś się nie chce...

[Pani_Robot]

Napisane przez ridja devojka

Pytanie czy je wsyslo czy tak wszyscy zakładają.
Mnie wcale nie wsyslo, po prostu niektórzy uznają że jak ktoś ma małe dzieci to nie warto sobie nim w ogóle zaprzątać głowy

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Kwestia zmęczenia dzieckiem, nieprzespanych nocy - tak, jak napisałam. Nie wiem czego nie zrozumiałaś To nie są domysły, tylko informacje od młodych mam. Poza tym akurat moje koleżanki nie bardzo chcą się rozstawać z maluchem, a dodatkowo nie mają na miejscu dziadków do opieki. Pewnie się to zmieni jak młodzież pójdzie do przedszkola, ale póki co jest jak jest.

[ridja devojka]

Napisane przez Pani_Robot

Kwestia zmęczenia dzieckiem, nieprzespanych nocy - tak, jak napisałam. Nie wiem czego nie zrozumiałaś To nie są domysły, tylko informacje od młodych mam. Poza tym akurat moje koleżanki nie bardzo chcą się rozstawać z maluchem, a dodatkowo nie mają na miejscu dziadków do opieki. Pewnie się to zmieni jak młodzież pójdzie do przedszkola, ale póki co jest jak jest.

A nie mają ojców te dzieci?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez ridja devojka

A nie mają ojców te dzieci?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No jak widać nie wszyscy ojcowie się angażują.

[MiamiGlow]

Najbardziej niesamowite jest to, że generalnie sporo ludzi skarży się na braki znajomych, wykruszanie kontaktów. A poznawanie nowych jest dość trudne, szczególnie tak od podstaw, nie przez znajomych znajomych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ridja devojka]

Napisane przez MiamiGlow

Najbardziej niesamowite jest to, że generalnie sporo ludzi skarży się na braki znajomych, wykruszanie kontaktów. A poznawanie nowych jest dość trudne, szczególnie tak od podstaw, nie przez znajomych znajomych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No dokładnie. Odkąd mam dzieci to coraz częściej spędzam czas po prostu z innymi ludźmi którzy mają dzieci niezależnie od tego czy wcześniej byliśmy dobrymi znajomymi. No ale to nie są jakieś zażyłe relacje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamba00]

Napisane przez MiamiGlow

Najbardziej niesamowite jest to, że generalnie sporo ludzi skarży się na braki znajomych, wykruszanie kontaktów. A poznawanie nowych jest dość trudne, szczególnie tak od podstaw, nie przez znajomych znajomych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wydaje mi się, że teraz jest mało czasu, bo praca, dom, jakiś kurs raz w tygodniu, niech ktoś jeszcze uprawia jakiś sport, to już dwa wieczory/popołudnia po pracy zajęte, do tego chciałoby się mieć chwile dla siebie, na odpoczynek, poza tym jak do tego dochodzi partner, to jest jeszcze czas spędzany razem i nagle tego czasu w tygodniu wcale nie ma aż tak wiele... i jak ktoś ma jakichś znajomych, to raczej woli rozwijać te znajomości niż szukać nowych. Tak mi się wydaje.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez MiamiGlow

Najbardziej niesamowite jest to, że generalnie sporo ludzi skarży się na braki znajomych, wykruszanie kontaktów. A poznawanie nowych jest dość trudne, szczególnie tak od podstaw, nie przez znajomych znajomych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez Mamba00

Wydaje mi się, że teraz jest mało czasu, bo praca, dom, jakiś kurs raz w tygodniu, niech ktoś jeszcze uprawia jakiś sport, to już dwa wieczory/popołudnia po pracy zajęte, do tego chciałoby się mieć chwile dla siebie, na odpoczynek, poza tym jak do tego dochodzi partner, to jest jeszcze czas spędzany razem i nagle tego czasu w tygodniu wcale nie ma aż tak wiele... i jak ktoś ma jakichś znajomych, to raczej woli rozwijać te znajomości niż szukać nowych. Tak mi się wydaje.

A mi się wydaje, że dużo w kontaktach międzyludzkich namieszał internet. Dla wielu ludzi jest to po prostu 'bezpieczna' i wygodna opcja - ot tak, gadać sobie i kontaktować się ze swojej kanapy z herbatą w ręku. Myśle, że stajemy się dzięki niemu aspołeczni. Tracimy, lub oduczamy się, umiejętności społecznych, gestów, mowy ciała, które pomagają w budowaniu lub podtrzymywaniu relacji. Więcej stukamy w komunikator niż spotykamy się twarzą w twarz ze znajomymi czy przyjaciółmi... Im więcej życia w wirtualnym świecie, tym coraz ciężej wychodzić do tego realnego. Dawniej nie było neta, nuda w domu, to ludzie się odwiedzali lub spotykali - pamiętam moją mame i jej koleżanki, drzwi się do domu nie zamykały, przychodziły codziennie z dziecmi i plotkowały. Poza tym, jakim internet jest wciągaczem czasu - tez wiadomo. Czasami myśle, że gdyby nie net, to może bym lepiej ogarniała własne myśli i lepiej planowała, znajdowała czas na to co naprawdę istotne i ważne, łapała oddech, a tu człowiek siądzie i się zazwyczaj zasiedzi tracąc rachube czasu, i tak dzień za dniem.

Sama widze po mojej siostrzenicy i jej koleżankach. Mnie w jej wieku w domu nie upatrzył, bo nuda i nie było co robić, więc non stop człowiek się spotykał ze znajomymi. A ją widzę często siedzącą w domu, oglądającą jakiś tik tok, i gadającą na grupach z koleżankami na messenger.

[MissScully]

Moj kolega z pracy nie ma 30, moi przelozeni są młodsi ode mnie. Zaczynam nowe szkolenie i będę w grupie tych najstarszych. Na tym etapie starosci wszyscy znajomi sa zagranica/w zwiazkacjh/wpracy/licho wie gdzie
Dla osłodzenia życia od marca mam szczeniaka w domu -owczarek niemiecki dziewczynka wzrostu nadwysookiego jak na tę rasę. 2 miesiace siedzialam z nia na macierzynskim a teraz usiluje znaleźc czas na spacey z nia...i sport i doksztalcanie i przydaloby sie REALNI zabrac sie za angielski...

[nie_powiem]

Napisane przez MissScully

Moj kolega z pracy nie ma 30, moi przelozeni są młodsi ode mnie. Zaczynam nowe szkolenie i będę w grupie tych najstarszych. Na tym etapie starosci wszyscy znajomi sa zagranica/w zwiazkacjh/wpracy/licho wie gdzie
Dla osłodzenia życia od marca mam szczeniaka w domu -owczarek niemiecki dziewczynka wzrostu nadwysookiego jak na tę rasę. 2 miesiace siedzialam z nia na macierzynskim a teraz usiluje znaleźc czas na spacey z nia...i sport i doksztalcanie i przydaloby sie REALNI zabrac sie za angielski...

A co to za starość? Ile lat?


Ja zdałam sobie dziś sprawę, że znaczna część osób, która ze mną studiowała pracuje w zawodzie, a tylko ja nie pracuję nie tylko nie w zawodzie, ale nigdzie, wcale. Żenada.

[MissScully]

Napisane przez nie_powiem

A co to za starość? Ile lat?


Ja zdałam sobie dziś sprawę, że znaczna część osób, która ze mną studiowała pracuje w zawodzie, a tylko ja nie pracuję nie tylko nie w zawodzie, ale nigdzie, wcale. Żenada.

Po 40 gdy życie się kończy, fryzjerka zaczyna podejmować rozmowy o farbowaniu, w pracy znajomi w podobnym wieku rozmawiaja o planach emerytalnych.
Nie przejmuj sie brakiem pracy, gdzies z 2 strony do tytulu jest moja historia, czyli jak nagle stalam sie piekna, bogata i z kariera po 40 jak mi sie udalo to Tobie też

[Pani_Robot]

Napisane przez MissScully

Moj kolega z pracy nie ma 30, moi przelozeni są młodsi ode mnie. Zaczynam nowe szkolenie i będę w grupie tych najstarszych. Na tym etapie starosci wszyscy znajomi sa zagranica/w zwiazkacjh/wpracy/licho wie gdzie
Dla osłodzenia życia od marca mam szczeniaka w domu -owczarek niemiecki dziewczynka wzrostu nadwysookiego jak na tę rasę. 2 miesiace siedzialam z nia na macierzynskim a teraz usiluje znaleźc czas na spacey z nia...i sport i doksztalcanie i przydaloby sie REALNI zabrac sie za angielski...

Ja, pół roku temu, randka i on dowiadując się, że studiuję: "Nie czujesz się staro na tych studiach? Pewnie jesteś najstarsza w grupie..." Drugiej randki nie było, a najstarsza studentka jest ode mnie 15 lat starsza i ma wnuki.

Mój syn ma 10,5 roku, też owczarek. Od początku jestem samotną matką i należałby mi się jakiś socjal, bo 500+ to kosztują jego leki.

Cinde jest tak, jak piszesz. Internet nas strasznie zubożył i upośledził umiejętności społeczne. Jeszcze za czasów kawiarenek internetowych, to wychodziło się do ludzi, ale wraz z ich zniknięciem każdy usiadł za szklanym ekranem u siebie w domu i tyle.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez Mamba00

Wydaje mi się, że teraz jest mało czasu, bo praca, dom, jakiś kurs raz w tygodniu, niech ktoś jeszcze uprawia jakiś sport, to już dwa wieczory/popołudnia po pracy zajęte, do tego chciałoby się mieć chwile dla siebie, na odpoczynek, poza tym jak do tego dochodzi partner, to jest jeszcze czas spędzany razem i nagle tego czasu w tygodniu wcale nie ma aż tak wiele... i jak ktoś ma jakichś znajomych, to raczej woli rozwijać te znajomości niż szukać nowych. Tak mi się wydaje.

To prawda. Budowanie nowych relacji wymaga bardzo dużo czasu. Nie wystarczy się spotkać raz na ruski rok, bo taka znajomość nigdy się nie rozwinie. Trzeba się zaangażować, dać dużo od siebie. A nie każdemu się chce to robić. Wręcz bym powiedziała, że większości się nie chce.


[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;87479484]A mi się wydaje, że dużo w kontaktach między ludzkich namieszał internet. Dla wielu ludzi jest to po prostu 'bezpieczna' i wygodna opcja - ot tak, gadać sobie i kontaktować się ze swojej kanapy z herbatą w ręku. Myśle, że stajemy się dzięki niemu aspołeczni. Tracimy, lub oduczamy się, umiejętności społecznych, gestów, mowy ciała, które pomagają w budowaniu lub podtrzymywaniu relacji. Więcej stukamy w komunikator niż spotykamy się twarzą w twarz ze znajomymi czy przyjaciółmi... Im więcej życia w wirtualnym świecie, tym coraz ciężej wychodzić do tego realnego. Dawniej nie było neta, nuda w domu, to ludzie się odwiedzali lub spotykali - pamiętam moją mame i jej koleżanki, drzwi się do domu nie zamykały, przychodziły codziennie z dziecmi i plotkowały. Poza tym, jakim internet jest wciągaczem czasu - tez wiadomo. Czasami myśle, że gdyby nie net, to może bym lepiej ogarniała własne myśli i lepiej planowała, znajdowała czas na to co naprawdę istotne i ważne, łapała oddech, a tu człowiek siądzie i się zazwyczaj zasiedzi tracąc rachube czasu, i tak dzień za dniem.

Sama widze po mojej siostrzenicy i jej koleżankach. Mnie w jej wieku w domu nie upatrzył, bo nuda i nie było co robić, więc non stop człowiek się spotykał ze znajomymi. A ją widzę często siedzącą w domu, oglądającą jakiś tik tok, i gadającą na grupach z koleżankami na messenger.[/QUOTE]
Zgadzam się w stu procentach. Dla mnie niepojęte jest jak teraz dzieci spędzają czas. Ja wiecznie biegałam po podwórku, siedziałam u jakiś koleżanek. Teraz te dzieciaki co znam, to za bardzo znajomych nie mają i siedzą głównie przed kompem.
A dzieciństwo to najlepszy czas na poznawanie ludzi, potem jest tylko gorzej.

Napisane przez nie_powiem

A co to za starość? Ile lat?


Ja zdałam sobie dziś sprawę, że znaczna część osób, która ze mną studiowała pracuje w zawodzie, a tylko ja nie pracuję nie tylko nie w zawodzie, ale nigdzie, wcale. Żenada.

Aj tam, nie przejmuj się. Niektórzy po prostu maja farta. Jak się trafi dobra praca na początku, to potem jest po prostu łatwiej. Ale to wcale nie znaczy, że są bardziej zdolni od Ciebie.


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Pani_Robot

Ja, pół roku temu, randka i on dowiadując się, że studiuję: "Nie czujesz się staro na tych studiach? Pewnie jesteś najstarsza w grupie..." Drugiej randki nie było, a najstarsza studentka jest ode mnie 15 lat starsza i ma wnuki.

Nie wiem czy śmiać się czy płakać. Tekst mega nietaktowny. To z pewnoscią jakaś solidna buraczyna była .

Napisane przez MissScully

Nie przejmuj sie brakiem pracy, gdzies z 2 strony do tytulu jest moja historia, czyli jak nagle stalam sie piekna, bogata i z kariera po 40 jak mi sie udalo to Tobie też

a już w szczególności, że z tego co kojarze, to nie_powiem, to jeszcze młoda dziewczyna - coś kojarze z innego wątku, że dopiero ma 25 lat!! Wszystko przed nią. Sytuacja może się odmienić w każdej chwili w przeciągu minuty. Trzeba jednak myśleć pozytywnie i być zdeterminowaną, a nie robić porównania i myśleć, że skoro inni, a nie ja, to pewnie coś ze mną nie tak i jestem beznadziejna i taka zostane.

[Mamba00]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;87479484]A mi się wydaje, że dużo w kontaktach międzyludzkich namieszał internet. Dla wielu ludzi jest to po prostu 'bezpieczna' i wygodna opcja - ot tak, gadać sobie i kontaktować się ze swojej kanapy z herbatą w ręku. Myśle, że stajemy się dzięki niemu aspołeczni. Tracimy, lub oduczamy się, umiejętności społecznych, gestów, mowy ciała, które pomagają w budowaniu lub podtrzymywaniu relacji. Więcej stukamy w komunikator niż spotykamy się twarzą w twarz ze znajomymi czy przyjaciółmi... Im więcej życia w wirtualnym świecie, tym coraz ciężej wychodzić do tego realnego. Dawniej nie było neta, nuda w domu, to ludzie się odwiedzali lub spotykali - pamiętam moją mame i jej koleżanki, drzwi się do domu nie zamykały, przychodziły codziennie z dziecmi i plotkowały. Poza tym, jakim internet jest wciągaczem czasu - tez wiadomo. Czasami myśle, że gdyby nie net, to może bym lepiej ogarniała własne myśli i lepiej planowała, znajdowała czas na to co naprawdę istotne i ważne, łapała oddech, a tu człowiek siądzie i się zazwyczaj zasiedzi tracąc rachube czasu, i tak dzień za dniem.

Sama widze po mojej siostrzenicy i jej koleżankach. Mnie w jej wieku w domu nie upatrzył, bo nuda i nie było co robić, więc non stop człowiek się spotykał ze znajomymi. A ją widzę często siedzącą w domu, oglądającą jakiś tik tok, i gadającą na grupach z koleżankami na messenger.[/QUOTE]To też prawda. W sumie my na Wizażu jesteśmy tego idealnym przykładem. Zamiast "wyjść do ludzi" i poszukać koleżanek, klepiemy posty tutaj. Też pamiętam jak do mojej mamy wpadały kolezanki na kawę. Teraz mam z 4 osoby na krzyż, które przychodzą bez zapowiedzi i nie muszę się przejmować, że włosy nieumyte, na środku kupa z ubrań, a w zalewie stos garów. Tyle, że to wszystko rodzina (dalsza, ale jednak).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamba00]

Napisane przez Pani_Robot

Ja, pół roku temu, randka i on dowiadując się, że studiuję: "Nie czujesz się staro na tych studiach? Pewnie jesteś najstarsza w grupie..." Drugiej randki nie było, a najstarsza studentka jest ode mnie 15 lat starsza i ma wnuki.

Mój syn ma 10,5 roku, też owczarek. Od początku jestem samotną matką i należałby mi się jakiś socjal, bo 500+ to kosztują jego leki.

Cinde jest tak, jak piszesz. Internet nas strasznie zubożył i upośledził umiejętności społeczne. Jeszcze za czasów kawiarenek internetowych, to wychodziło się do ludzi, ale wraz z ich zniknięciem każdy usiadł za szklanym ekranem u siebie w domu i tyle.

Pani_Robot, a można wiedzieć ile masz lat? Ja też studiuję i o ile mój wiek nikogo nie gorszy, to dziewczyny w wieku 21 lat dziwią się czemu jeszcze nie mam męża i dzieci. Dodatkowo to, że jestem zaręczona i nie biorę ślubu po 2 latach od zaręczyn jest dla nich nie do ogarnięcia. Przecież skoro już jakiegoś "usidliłam", to powinnam przeć przed ołtarz jak najszybciej i płodzić, płodzić, płodzić, bo zegar tyka, ostatni dzwonek i te sprawy. Tymczasem moje rówieśniczki dopiero zaczynają w związki, śluby, dzieci i te sprawy. Nie wiem skąd w tym młodym pokoleniu taki nacisk na założenie rodziny i przeświadczenie, że powinnam już mieć już z dwie pociechy pod pachą. Mam 27 lat

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ridja devojka]

Napisane przez Mamba00

To też prawda. W sumie my na Wizażu jesteśmy tego idealnym przykładem. Zamiast "wyjść do ludzi" i poszukać koleżanek, klepiemy posty tutaj. Też pamiętam jak do mojej mamy wpadały kolezanki na kawę. Teraz mam z 4 osoby na krzyż, które przychodzą bez zapowiedzi i nie muszę się przejmować, że włosy nieumyte, na środku kupa z ubrań, a w zalewie stos garów. Tyle, że to wszystko rodzina (dalsza, ale jednak).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No ale jak wyjść i szukać koleżanek? Nie mamy 6 lat że pójdziemy do piaskownicy i zapoznamy koleżanki ja nie wiem serio gdzie się zapoznaje nowe koleżanki będąc dorosła

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Mamba00

To też prawda. W sumie my na Wizażu jesteśmy tego idealnym przykładem. Zamiast "wyjść do ludzi" i poszukać koleżanek, klepiemy posty tutaj. Też pamiętam jak do mojej mamy wpadały kolezanki na kawę. Teraz mam z 4 osoby na krzyż, które przychodzą bez zapowiedzi i nie muszę się przejmować, że włosy nieumyte, na środku kupa z ubrań, a w zalewie stos garów. Tyle, że to wszystko rodzina (dalsza, ale jednak).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja to w ogóle mam problem troche, bo zauważyłam, że ciężko mi się spotkać też z ludzmi po latach. Nie wiem, boje sie, ze moze będą mnie oceniać, że może zmieniłam się na niekorzyść... Takie jakieś schizy, które nie wiem skąd dokładnie się biorą. Niedawno miałam spotkanie z przyjaciółką po latach - nasze drogi troche sie rozeszły - obie byłyśmy porozrzucane po świecie, kontakt się praktycznie urwał, ale po 8 latach, na ostatnich świętach udało nam się ponownie spotkać. O rany, tak się jakoś bałam wyjść z tego domu na to spotkanie, zaczęłam się wykręcać brakiem czasu, jakoś bezpieczniej czułam się rozmawiając na messenger, ale ona parła do tego spotkania i szła na wszystko byle się spotkać. Bałam się tego spotkania, że mnie może będzie oceniać, itp. a tu co? Rzuciła mi się na szyje i zaczęła płakać w niebogłosy nawet nie zwracając uwagi na to czy na tamto. W dupie miała to jak wyglądam, zatęskniła za mną jako za osobą. Dotarło do mnie jak głupia i pewnie próżna jestem, no ale myśle, że w dużej mierze jest to wina internetu Grunt, że zdaje sobie z tego sprawe i chce nad tym pracować.

Napisane przez Mamba00

Pani_Robot, a można wiedzieć ile masz lat? Ja też studiuję i o ile mój wiek nikogo nie gorszy, to dziewczyny w wieku 21 lat dziwią się czemu jeszcze nie mam męża i dzieci. Dodatkowo to, że jestem zaręczona i nie biorę ślubu po 2 latach od zaręczyn jest dla nich nie do ogarnięcia. Przecież skoro już jakiegoś "usidliłam", to powinnam przeć przed ołtarz jak najszybciej i płodzić, płodzić, płodzić, bo zegar tyka, ostatni dzwonek i te sprawy. Tymczasem moje rówieśniczki dopiero zaczynają w związki, śluby, dzieci i te sprawy. Nie wiem skąd w tym młodym pokoleniu taki nacisk na założenie rodziny i przeświadczenie, że powinnam już mieć już z dwie pociechy pod pachą. Mam 27 lat

Mam dokładnie ten sam problem, ale ja już mam 34 lata. Zaręczyłam się miesiąc temu, a teraz każdy kiedy ślub, i kiedy ślub... rany, ludzie, ochłoncie i dajcie mi się troche nacieszyć byciem narzeczoną a za ślubem pytania, kiedy dziecko i kiedy dziecko. Nie do wytrzymania to jest. Poza tym, pytania o dziecko są tak intymną sprawą danej osoby, że nie wiem skąd ludzie biorą czelność by w ogóle je zadawać.

Napisane przez ridja devojka

No ale jak wyjść i szukać koleżanek? Nie mamy 6 lat że pójdziemy do piaskownicy i zapoznamy koleżanki ja nie wiem serio gdzie się zapoznaje nowe koleżanki będąc dorosła

To też prawda. Z wiekiem jest dużo, dużo trudniej... W sumie w pracach najłatwiej, i też wiem z obserwacji i od koleżanek, że mamom jest się łatwiej poznawać dzięki dzieciom - mają wtedy wspólne tematy, wychodzą razem na spacery czy place zabaw, itd.

[nie_powiem]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;87480628]

a już w szczególności, że z tego co kojarze, to nie_powiem, to jeszcze młoda dziewczyna - coś kojarze z innego wątku, że dopiero ma 25 lat!! Wszystko przed nią. Sytuacja może się odmienić w każdej chwili w przeciągu minuty. Trzeba jednak myśleć pozytywnie i być zdeterminowaną, a nie robić porównania i myśleć, że skoro inni, a nie ja, to pewnie coś ze mną nie tak i jestem beznadziejna i taka zostane.[/QUOTE]


Dziękuję kochane!
Na pewno macie rację, tylko, że byłam dłuugi czas pozytywnie nastawiona, pewna siebie i zdeterminowana i niestety już jadę na resztkach tej pogody ducha . Ale staram się mimo to, jakoś nie podupadać.

[MiamiGlow]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;87479484]A mi się wydaje, że dużo w kontaktach międzyludzkich namieszał internet. Dla wielu ludzi jest to po prostu 'bezpieczna' i wygodna opcja - ot tak, gadać sobie i kontaktować się ze swojej kanapy z herbatą w ręku. Myśle, że stajemy się dzięki niemu aspołeczni. Tracimy, lub oduczamy się, umiejętności społecznych, gestów, mowy ciała, które pomagają w budowaniu lub podtrzymywaniu relacji. Więcej stukamy w komunikator niż spotykamy się twarzą w twarz ze znajomymi czy przyjaciółmi... Im więcej życia w wirtualnym świecie, tym coraz ciężej wychodzić do tego realnego. Dawniej nie było neta, nuda w domu, to ludzie się odwiedzali lub spotykali - pamiętam moją mame i jej koleżanki, drzwi się do domu nie zamykały, przychodziły codziennie z dziecmi i plotkowały. Poza tym, jakim internet jest wciągaczem czasu - tez wiadomo. Czasami myśle, że gdyby nie net, to może bym lepiej ogarniała własne myśli i lepiej planowała, znajdowała czas na to co naprawdę istotne i ważne, łapała oddech, a tu człowiek siądzie i się zazwyczaj zasiedzi tracąc rachube czasu, i tak dzień za dniem.

Sama widze po mojej siostrzenicy i jej koleżankach. Mnie w jej wieku w domu nie upatrzył, bo nuda i nie było co robić, więc non stop człowiek się spotykał ze znajomymi. A ją widzę często siedzącą w domu, oglądającą jakiś tik tok, i gadającą na grupach z koleżankami na messenger.[/QUOTE]Zgadzam się, że Internet miesza w relacjach... I w ogóle przeraża mnie styl zombie. Sama go czasem doświadczam. Mam na myśli ten moment, gdy scrolluję internet i robię to tak totalnie bezmyślnie, a zarazem trudno mi się od tego oderwać i przerwać. To naprawdę uzależnia. Na szczęście ostatnio jestem coraz bardziej tego świadoma i jak grzebię w telefonie to z większym sensem. :p

Napisane przez ridja devojka

No ale jak wyjść i szukać koleżanek? Nie mamy 6 lat że pójdziemy do piaskownicy i zapoznamy koleżanki ja nie wiem serio gdzie się zapoznaje nowe koleżanki będąc dorosła

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

O, to. Właśnie tak. No serio. Jeszcze żeby pogadać z kimś 5 minut to może, ale żeby faktycznie poznać to jest ciężko. Wszyscy mają swoje sprawy i wydają się dość zamknięci. Choć całkiem możliwe, że część z tych ludzi też czuje się samotna, ale nie wie jak podejść do poznawania innych i nie chce się narzucać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mamba00]

Napisane przez ridja devojka

No ale jak wyjść i szukać koleżanek? Nie mamy 6 lat że pójdziemy do piaskownicy i zapoznamy koleżanki ja nie wiem serio gdzie się zapoznaje nowe koleżanki będąc dorosła

Właśnie też nie wiem i dlatego brakuje mi koleżanek

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;87481278]Mam dokładnie ten sam problem, ale ja już mam 34 lata. Zaręczyłam się miesiąc temu, a teraz każdy kiedy ślub, i kiedy ślub... rany, ludzie, ochłoncie i dajcie mi się troche nacieszyć byciem narzeczoną a za ślubem pytania, kiedy dziecko i kiedy dziecko. Nie do wytrzymania to jest. Poza tym, pytania o dziecko są tak intymną sprawą danej osoby, że nie wiem skąd ludzie biorą czelność by w ogóle je zadawać. [/QUOTE]
Zwłaszcza, że niektórzy nie chcą mieć dziecka albo - gorzej - chcą, a nie mogą. I co taka osoba ma odpowiedzieć...

[MissScully]

Odpowiadam - to moja sprawa i omawiam ją wyłącznie z najbliższymi wiec sam/a rozumiesz...

Jeszcze jeden tekst działający sprzedam
- Jak mogłaś wybrać karierę, ja bym tak nie mogła
- A proponował Ci kiedykolwiek ktos jakakolwiek karierę?

Działa

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Napisane przez nie_powiem

A co to za starość? Ile lat?


Ja zdałam sobie dziś sprawę, że znaczna część osób, która ze mną studiowała pracuje w zawodzie, a tylko ja nie pracuję nie tylko nie w zawodzie, ale nigdzie, wcale. Żenada.

Z mojego roku po mojej specjalizacji chyba nikt nie pracuje w zawodzie. Część osób miała taki etap, ja też, ale się skończyło.