Kłamstwo w związku

Infamia · 2020-05-09, 19:06

Piszę, z prośbą o radę i spojrzenie na moją sytuację z dystansem.

Od 3 lat jestem w związku do tej pory wydawałomi się, że udanym i szczerym. Wszystko się zmieniło gdy dowiedziałam się o kłamstwie.

Otóż na początku mojego związku z - nazwijmy go T - on brał narkotyki. Był to dla mnie wtedy temat zupełnie obcy, nasza relacja trwała tydzień czy kilka, nie chciałam mu zakazywac bez powodu. W końcu wszystko jest dla ludzi, byle by z umiarem itp. Jednak po niedługim czasie stwierdziłam, że nie jest po narkotykach sobą (tak to odczuwałam), przerażały mnie wtedy reakcje jego ciała i mózgu (szczękościsk, przyśpieszone bicie serca, pot, wygląd oczu, zachowanie). On z kolei stwierdzil, że zaczyna mieć z tym problem i czas przestać. Powiedziałam mu wtedy uczciwie, że jeśli ma zamiar kiedykolwiek brać to z nami koniec, że tego nie akceptuję. On się zgodził, obiecał mi że nigdy nie weźmie. Mamy już za sobą 3 lata związku, mieliśmy niewiele gorszych chwil, ale bardzo dużo pięknych wspomnień.

Jeśli chodzi o nasze dogadywanie się i plany na przyszłość to myślimy bardzo podobnie, lubimy podróżować, jeździć na festiwale, spędziliśmy każdy dzień wspólnie i od początku razem mieszkaliśmy .

Ale przejde może do obecnej sytuacji. Przez cały związek zdarzyło mu się kilka razy wybuchnąć, mieć dziwne stany. Było to naprawdę rzadkie, raz na pół roku powiedzmy. To się zdarzało i mijało, godziliśmy się. Ostatnio te stany zaczęły przychodzić kilka razy w ciągu dnia. Nie mogłam już tego znieść i zasugerowałam mu terapię. Nie było mu łatwo (każdy ma chyba w tej kwestii na początku opory), ale nie zmuszałam go. Poszedł do pani terapeutki, z czego byl potem bardzo zadowolony, cieszył sie, że w końcu został zrozumiany i zdecydowal, że chce nad sobą pracować. Stwierdzono u niego zaburzenie osobowości borderline. Chodziłam na terapię razem z nim (czekałam poza gabinetem). Podczas jednej z wizyt usłyszałam (radio w korytarzu było wyłączone a T mówił głośno, na tyle że słyszałam każde slowo), że podczas naszego związku (już po tym jak stwierdził, że nie będzie brał) ćpał jakieś ok. 6 razy.

Nie miałam pojęcia jak zareagować, właśnie dowiedziałam się, że przez cały związek mnie okłamywał. Postanowiłam zostawić ta informacje dla siebie do póki sama sobie tego nie ułoze. Po tygodniu on zauważył coś nie tak w moim zachowaniu, a ja postanowiłam mu o tym powiedzieć, przyznał się do kłamstwa, wziął na siebie cała odpowiedzialność i powiedział, że nie chce kończyć naszego związku. Przepraszał, dużo o tym rozmawialiśmy. Powiedział, że przeżyliśmy tyle pięknych chwil i możemy przeżyć kolejne. Że popełnił błąd i nie może go usprawiedliwić, nawet tym że ma borderline. Że chce się zmieniać, pracować nad sobą i chodzic na terapię. Że to nie będzie łatwe ale nad zaufaniem można pracować. Powiedział, że bardzo chce nad sobą pracować, i zmieniać się, a jeszcze bardziej chciał by to robić prze mnie, bym widziałajego postępy.

No właśnie, chodzi o to, że przez te lata bardzo mu zaufałam. A teraz przez to kłamstwo czuje się jak ktoś naiwny, trochę mnie to psychicznie upokorzylo.

Były sytuację w których cos podejrzewałam. Jedna z nich miała miejsce gdy był u nas znajomy. Nocował u nas pokoju. Siedzieliśmywe trójkę, a ja poszłam spać. W pół śnie, ledwo świadoma musiałam usłyszeć coś o narkotykach i że oboje je wzięli. Pamiętam tez słowa "ciszej, bo się obudzi" i po jakimś czasie się obudziłam. Nie byłam świadoma co się dzieje, przyglądałam się mojemu facetowi, zapytałam czy nic nie bral, co się z nim dzieje. On że nic i że próbuje tylko usnąć. Gapilam się na niego przez jakieś dwie godziny niemal bez mrugnięcia okiem. W końcu usnęłam, rano jak o tym rozmawialiśmy to powiedział tylko, że czuł się przerażony, że gdy tylko otworzył oczy to miałam w niego wlepiony wzrok. No i poczułam się jak paranoiczna, głupio mi bylo, że mogłam mu choć przez chwilę nie ufac i tak się zachowywać. Pomyslalam, że coś mi się przyśniło i mój mózg zaczął wariować. Poczułam, że to ja jestem wariatka, a on jest niczemu nie winny.

Teraz po tym wszystkim nie wiem co robić. Wydaje mi się, że w innych kwestiach mnie nie okłamywał i był ze mną szczery. Gdy pytałam czemu to zrobił, powiedział, że bal się jak zareaguję gdy mi się przyzna, ale że wie, że to go nie usprawiedliwia.

Teraz jestem rozdarta, bo serce podpowiada mi żeby wybaczyć i starać się znów zaufać. Nie wiem tylko co naprawdę powinnam zrobić i co będzie dobrą decyzją.

Burza_1994 · 2020-05-09, 21:42

Wiadomo, że zaufanie jest nadszarpnięte i to będzie boleć. I uważam, że w każdym związku będą mniejsze lub większe kłamstewka.
Wstydził się przyznać, a widać przecież, że ma z tym problem. Rozumiem go. Każdy się do czegoś nie przyznaje. Ja bym go nie skreślała. Poszedł na terapię więc plus dla niego. Miałabym na niego oko już zawsze pod tym względem. Na dwoje babka wróżyła. Albo zaprzestanie brać, albo co jakiś czas to będzie wracać. Uważam, że jeśli jesteście w związku 3 lata, a brał ok 6 razy, to wyjdzie z nałogu. Pytanie, czy jak pojawi się kryzys w jego życiu, to czy znowu nie zacznie... Nie ma jednakowej odpowiedzi. Moim zdaniem to loteria...

**ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2** · 2020-05-09, 21:44

Ja tez bym go nie skreslala.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

**Hultaj** · 2020-05-10, 00:16

Cytat:

No właśnie, chodzi o to, że przez te lata bardzo mu zaufałam. A teraz przez to kłamstwo czuje się jak ktoś naiwny, trochę mnie to psychicznie upokorzylo.

Cytat:

Gapilam się na niego przez jakieś dwie godziny niemal bez mrugnięcia okiem. W końcu usnęłam, rano jak o tym rozmawialiśmy to powiedział tylko, że czuł się przerażony, że gdy tylko otworzył oczy to miałam w niego wlepiony wzrok. No i poczułam się jak paranoiczna, głupio mi bylo, że mogłam mu choć przez chwilę nie ufac i tak się zachowywać. Pomyslalam, że coś mi się przyśniło i mój mózg zaczął wariować. Poczułam, że to ja jestem wariatka, a on jest niczemu nie winny.

Jak dla mnie okłamał cię nie dlatego by zrobić z ciebie idiotkę albo jest patologicznym kłamcą ale dlatego że jest/był, ma epizodyczne nawroty, narkomanem. Trochę jednak czarujesz rzeczywistość starając się traktować wasza relację jako zwyczajną. Nie jest taka i nie będzie.

Moim zdaniem nie czuj się paranoiczna nie przepraszaj i nie wkręcaj sobie że przesadzasz a przecież on się stara, obiecał, i wogule. Nawet jeśli to masz powody by mu kompletnie od czasu do czasu nie ufać i traktować jak ostatniego smarkacza którego trzeba sprawdzić jak dziecko. I zorientuj się w temacie testów na wykrywalnośc, na przyszłość zamiast usiłować rozkminić czy kłamie i np. wgapiać się bezsensownie, niech zrobi test i będziesz wiedziała. I nie żadne tam ''siku osobno w łazience'' tylko żebyś była pewna że czegoś nie zakombinował. W sensie oczywiście nie chodzi o odmówienie prywatności tylko sprawdź sobie dobrze żeby nie podmienił jakoś próbki czy coś.

Mimo wszystko życzę wam abyście sobie z tym poradzili, natomiast ufaj samej sobie, że to jest duży problem a nie błahy i jeśli coś ci nie będzie grało to nie obwiniaj siebie o brak zaufania czy podejrzenia. Nie musisz go zadręczać ale nie daj też z siebie robić ostatniej wrednej, i że nie ufasz misiowi, i że on jest dorosły i wie co robi, i chyba coś ci mówi, itd. Dowiedz się jak z tymi testami wg mnie to może ci bardzo pomóc jesli jeszcze miałabyś kiedyś odczuwać wątpliwości co do tego czy akurat na pewno jest czysty.

**gryx82** · 2020-05-10, 00:50

Oj tam, teraz każdy ćpa. Weźcie ślub i zróbcie sobie bąbelka. On się wtedy zmieni

Limonka2738 · 2020-05-10, 03:54

Już bym nie zaufała. Są tylko trzy opcje:

1. od początku nie miał zamiaru cię posłuchać i chciał się z tym lepiej kryć.

Ale wtedy to w tym związku nie ma miejsca na zaufanie.

2. Chciał dobrze, ale koledzy go namówili i się dał przekonać.

Nie chciałabym faceta, który się kolegom daje przekonywać do głupoty. Plus, gdyby mój partner mi obiecał, to oczekiwałabym, że przyjdzie i ze mną pogada, że raz na jakiś czas chciałby brać.

3. Jest narkomanem i zwyczajnie nie mógł się powstrzymać.

Uciekaj.

Podsumowanie: wszystkie z tych opcji są beznadziejne.

Infamia · 2020-05-10, 07:07

Co masz na myśli, mówiąc, że czaruje rzeczywistośc i nasza relacja nie jest zwyczajna?

Jeśli chodzi o testy to dosyć droga sprawa. Te apteczne stosunkowo czesto się mylą, laboratoryjne (i apteczne też) wykrywają coś do 3 dni po zażyciu (a czasem może być to tylko 24h). Są jeszcze testy z włosów i te wykrywają nawet po kilku tygodniach, ale koszt to 1600zl, a to już zdecydowanie zbyt wiele. I podobno rozjaśniacz do włosów zaburza ich wiarygodność.

Pomyślę, może jeśli znajdę się w dwuznacznej sytuacji to poproszę o wykonanie takiego testu.

Z terapią też sama nie wiem co mam myśleć. Na pierwszej wizycie pani od razu postawiła diagnozę (slyszalam, że często trzeba wiele czasu by to zaburzenie poprawnie zdiagnozować). Później przez około 4 kolejne wizyty poznawała go (dzieciństwo, teraźniejszośc itp). Na wizycie, która była ostatnio rozmawiali o tym co mu powiedziałam (że się dowiedziałam o jego kłamstwie). Pani terapeutka stwierdzila, że jego reakcja była bardzo dojrzała, nie wybuchał, nie kierowały nim emocje nad którymi nie potrafil zapanować, podejmował najlepsze decyzje biorąc pod uwagę sytuacje w jakiej się znalazł (wiele w tym prawdy). Nie chciał mnie zatrzymywać dziecinnymi sztuczkami itp. I teraz puenta - stwierdziła, że nie widzi człowieka, który ma jeszcze jakieś problemy. Że czułaby się nieuczciwie gdyby brała od niego dalej pieniądze za leczenie. I że czasem u mężczyzn zdarza się tak, że błyskawicznie dojrzewają i nie wymaga już dalszego leczenia. Niby dobrze, że nie chce w nieskończoność brać od niego pieniędzy, brzmi uczciwie. No ale był u niej zaledwie 5 razy z czego możena dwóch wizytach wdrożyli terapię (określony plan leczenia i rozmowa i planie nad sposobami pracy nad swoimi zlymi zachowaniami). Czy możliwe jest takie nagle "ozdrowienie"?

squirrelqa · 2020-05-10, 07:41

Cytat:

Napisane przez Infamia

Co masz na myśli, mówiąc, że czaruje rzeczywistośc i nasza relacja nie jest zwyczajna?

Jeśli chodzi o testy to dosyć droga sprawa. Te apteczne stosunkowo czesto się mylą, laboratoryjne (i apteczne też) wykrywają coś do 3 dni po zażyciu (a czasem może być to tylko 24h). Są jeszcze testy z włosów i te wykrywają nawet po kilku tygodniach, ale koszt to 1600zl, a to już zdecydowanie zbyt wiele. I podobno rozjaśniacz do włosów zaburza ich wiarygodność.

Pomyślę, może jeśli znajdę się w dwuznacznej sytuacji to poproszę o wykonanie takiego testu.

Z terapią też sama nie wiem co mam myśleć. Na pierwszej wizycie pani od razu postawiła diagnozę (slyszalam, że często trzeba wiele czasu by to zaburzenie poprawnie zdiagnozować). Później przez około 4 kolejne wizyty poznawała go (dzieciństwo, teraźniejszośc itp). Na wizycie, która była ostatnio rozmawiali o tym co mu powiedziałam (że się dowiedziałam o jego kłamstwie). Pani terapeutka stwierdzila, że jego reakcja była bardzo dojrzała, nie wybuchał, nie kierowały nim emocje nad którymi nie potrafil zapanować, podejmował najlepsze decyzje biorąc pod uwagę sytuacje w jakiej się znalazł (wiele w tym prawdy). Nie chciał mnie zatrzymywać dziecinnymi sztuczkami itp. I teraz puenta - stwierdziła, że nie widzi człowieka, który ma jeszcze jakieś problemy. Że czułaby się nieuczciwie gdyby brała od niego dalej pieniądze za leczenie. I że czasem u mężczyzn zdarza się tak, że błyskawicznie dojrzewają i nie wymaga już dalszego leczenia. Niby dobrze, że nie chce w nieskończoność brać od niego pieniędzy, brzmi uczciwie. No ale był u niej zaledwie 5 razy z czego możena dwóch wizytach wdrożyli terapię (określony plan leczenia i rozmowa i planie nad sposobami pracy nad swoimi zlymi zachowaniami). Czy możliwe jest takie nagle "ozdrowienie"?

Podsluchalas to pod drzwiami gabinetu, czy on Ci tak powiedział?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Infamia · 2020-05-10, 08:26

Tak mi powiedział. Wiem co pomyślisz, ale zaproponował, żeby za kilka dni pójść razem na jeszcze jedną wizytę. Tym razem taką "dla par", gdzie terapeutka pomoże nam trochę w tej sytuacji. Zgodziłam się, czemu by nie spróbować, mam lekki mętlik w głowie, mysle, że to nie zaszkodzi.

Ale nie sądzę żeby mnie okłamał, bo wtedy nie szli byśmy tam razem.

Zastanawiam się tylko czy ta kobieta wie co robi.. wydaje mi się to trochę dziwne

Ellen_Ripley · 2020-05-10, 09:53

Cytat:

Napisane przez Infamia

(...)
Z terapią też sama nie wiem co mam myśleć. Na pierwszej wizycie pani od razu postawiła diagnozę (slyszalam, że często trzeba wiele czasu by to zaburzenie poprawnie zdiagnozować). Później przez około 4 kolejne wizyty poznawała go (dzieciństwo, teraźniejszośc itp). Na wizycie, która była ostatnio rozmawiali o tym co mu powiedziałam (że się dowiedziałam o jego kłamstwie). Pani terapeutka stwierdzila, że jego reakcja była bardzo dojrzała, nie wybuchał, nie kierowały nim emocje nad którymi nie potrafil zapanować, podejmował najlepsze decyzje biorąc pod uwagę sytuacje w jakiej się znalazł (wiele w tym prawdy). Nie chciał mnie zatrzymywać dziecinnymi sztuczkami itp. I teraz puenta - stwierdziła, że nie widzi człowieka, który ma jeszcze jakieś problemy. Że czułaby się nieuczciwie gdyby brała od niego dalej pieniądze za leczenie. I że czasem u mężczyzn zdarza się tak, że błyskawicznie dojrzewają i nie wymaga już dalszego leczenia. Niby dobrze, że nie chce w nieskończoność brać od niego pieniędzy, brzmi uczciwie. No ale był u niej zaledwie 5 razy z czego możena dwóch wizytach wdrożyli terapię (określony plan leczenia i rozmowa i planie nad sposobami pracy nad swoimi zlymi zachowaniami). Czy możliwe jest takie nagle "ozdrowienie"?

Yyy? W jakim nurcie była to terapia? Trochę to wszystko dziwnie brzmi.

skara · 2020-05-10, 12:52

Ekspertką nie jestem, ale słyszę, że ludzie chodzą latami na terapię. Jesteś pewna, że to była psychoterapeuta a nie np. zwykła psycholożka?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

**Hultaj** · 2020-05-10, 13:27

Cytat:

I że czasem u mężczyzn zdarza się tak, że błyskawicznie dojrzewają i nie wymaga już dalszego leczenia. Niby dobrze, że nie chce w nieskończoność brać od niego pieniędzy, brzmi uczciwie. No ale był u niej zaledwie 5 razy z czego możena dwóch wizytach wdrożyli terapię (określony plan leczenia i rozmowa i planie nad sposobami pracy nad swoimi zlymi zachowaniami). Czy możliwe jest takie nagle "ozdrowienie"?

pomijając dziwny abstrakt przekazu płynącego z pierwszego zdania; facet jest dorosły, świadomy błędów które popelnia i tego co nim kieruje. Moim zdaniem nie ma potrzeby w kółko wałkować tego samego. To co on ma lub może mieć w przyszłości do przezwycięzenia to impulsy, chęć przyćpania sobie. Nazwanie problemu po imieniu nie jest jego samoistnym rozwiązaniem a nikt za nikogo nie przejmuje zadania narzucenia sobie samokontroli.

Cytat:

Co masz na myśli, mówiąc, że czaruje rzeczywistośc i nasza relacja nie jest zwyczajna?

To że jest obciążony narkomanią. Teraz nie ćpa i chwała mu za to i może nigdy nie wróci a może sięgnie po to za 3 miesiące lub 10 lat. I jak dla mnie decydując się na związek z taką osobą, nie ma sensu abyś funkcjonowała tylko w świadomości że coś obiecał zadeklarował ma zrobić lub nie jak to ma miejsce powiedzmy w zdrowych związkach kiedy można sobie nawzajem ufać bo żadne nieciekawe rzeczy się nie przydarzały. Nie twierdzę natomiast że masz z automatu akceptować tolerować i przymykać oczy na to co toksyczne dla ciebie ale to może być dla niego w pewnym momencie zbyt trudne, odmówić sobie zaćpania z kolegą w domu.
Dlatego jak dla mnie zawsze już będziesz musiała być czujna i czasem nawet go sprawdzić, a on nie powinien się dąsać że nie postrzegasz relacji z nim idyllicznie i mogą zdarzać się chwile gdy mu nie będziesz ufać.

Infamia · 2020-05-10, 19:01

Terapia w nurcie poznawczo-behawioralnym. Wiem tyle, że ma magistra psychologii i około 20 lat doświadczenia. Pytałam ją raz telefonicznie o wykształcenie i powiedziała właśnie o tym. Jak zapytalam o kurs psychoterapeutyczny to powiedziała, że miała z ale go nie ukończyła z przyczyn prywatnych, nie chciała tego rozwijać - mówiła, że chodzi o sprawy prywatne, ale nie chodzi o to, że go porzuciła, nie "zdała" ani nic z tych rzeczy. Więc nie wiem o co chodzi. Nie było za bardzo wyboru, bo jesteśmy zagranicą i to jedyna polskojęzyczna opcja terapii w okolicy. Nie wiem co mam o tym myśleć.. Wiem tyle, że mój T miał z nią dobry kontakt, więc nie chcialam drążyć z nim za bardzo tematu, podważać jej kompetencji i działań. Zwyczajnie się na tym nie znam i nie wiem jak do tego podejść.

kajks · 2020-05-10, 20:05

Lepiej zmienic nurt na psychodynamiczny w przypadku takiego zaburzenia. I tak, jego diagnoza jest możliwa po jednej sesji ze względu na to ze jest bardzo specyficzne i doświadczony psychoanalityk bez problemu wychwyci je po kilku minutach rozmowy.
Sama znam osobe ktora z takim zaburzeniem miała tendencje do okazjonalnego ćpania i bedac w zwiazku i w terapii całkowicie to porzuciła i nie zapowiada sie Tu nie chodzi o narkotyki same w sobie a o ucieczkę przed chaosem w głowie, ktory w terapii (co najmniej 2 lata) zniknie.

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

---------- Dopisano o 20:05 ---------- Poprzedni post napisano o 20:04 ----------

Wiec Nie sluchaj osób mówiących ze na pewno kiedys to wroci i bedziesz sie musiała ciagle martwic...

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Infamia · 2020-05-10, 21:05

Z tego co dowiedziałam się o borderline to skłonność do narkotyków jest dosyć częsta - wynika z tendencji do ryzykownych zachowań. Jednocześnie nie powinny mieć takie osoby skłonności do uzależnień. Myślę, że podobnie jest u T. Kłamstwo boli, ale nie czuje by był uzależniony. Wydaje mi się, że wzięło się to raczej z tego, że chciał te kilka razy poczuć jeszcze raz to co dawały mu narkotyki (euforia itp). Nie staram się go tutaj wybielać czy usprawiedliwić, tylko podejść do tego racjonalnie. Osoba, która wzięła narkotyki to niekoniecznie narkoman dla którego liczy się tylko, żeby zacpac i nim się obejrzysz to wyjmie ci pieniądze spod dywanu, wyniesie telewizor i powykreca krany na zlom...

Osoby z borderline mogą mieć też tendencje do nudzenia się danymi zajęciami, stąd brak problemu z nałogami (może nie zawsze, ale myślę że to tego przypadku było bardzo pasuje).

Z tego powodu T często nudził się na przykład pracą czy hobby. Jak się czegoś podejmuje, powiedzmy chciałby grać na gitarze to na początku jest tym zafascynowany, podekscytowany, ma ogromne pokłady pozytywnej energii, inicjatywy. Po czym bach... i przestaje to robic, czuje się tym znudzony.

kajks · 2020-05-10, 21:10

Dokładnie tak jest

i tak nie wydaje mi sie żeby był jednym z tych hardkorowych borderow, skoro dajecie rade w zwiazku, takze mysle ze szanse na szybkie wyjscie z terapii są duże.
A co do tej terapeutki, niektorzy nie chca pracowac z tym zaburzeniem.
Polecam raz jeszczcze psychodynamiczna koniecznie z terapeutą po np. krakowskiej szkole psychoterapii

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Infamia · 2020-05-10, 21:30

Przez większość związku nie miałam pojęcia, że ma jakieś zaburzenia, on zresztą też. Osoby z borderline mają dużo pozytywnych cech i od takiej strony go poznałam.

Zdarzyły mu się później zachowania, które mogły mi dać do zrozumienia, że to osoba zaburzona, ale była to może jedna sytuacja na pół roku. Nie wiedząc czym jest borderline myślałam, że każdy ma prawo raz na jakiś czas pod wpływem emocji zachowywać się nieracjonalnie.

Dopiero niedawno, gdy jego zaburzenia połączyły się z depresją odczułam to bardzo intensywnie.

Niestety tak jak mówiłam na razie nie mamy możliwości terapii w Polsce, może za jakiś czas, wydaje mi się też, że ważne są spotkania osobiste z terapeuta, online to jednak nie to samo.

Pójdę na tą najbliższą wizytę z moim T... Tylko nie wiem jak to ugryźć. Spytać wprost czy terapeutka nie chce pracować z takim przypadkiem? Jakie pytania powinnam zadać?

kajks · 2020-05-10, 21:35

Może zapytaj dlaczego nie chce kontynuowac współpracy skoro sama stwierdziła zaburzenie borderline, które (oczywista oczywistość) wymaga pilnego leczenia

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

januszpolak · 2020-05-10, 21:58

Cytat:

Napisane przez Infamia

Z tego co dowiedziałam się o borderline to skłonność do narkotyków jest dosyć częsta - wynika z tendencji do ryzykownych zachowań. Jednocześnie nie powinny mieć takie osoby skłonności do uzależnień. Myślę, że podobnie jest u T. Kłamstwo boli, ale nie czuje by był uzależniony. Wydaje mi się, że wzięło się to raczej z tego, że chciał te kilka razy poczuć jeszcze raz to co dawały mu narkotyki (euforia itp). Nie staram się go tutaj wybielać czy usprawiedliwić, tylko podejść do tego racjonalnie. Osoba, która wzięła narkotyki to niekoniecznie narkoman dla którego liczy się tylko, żeby zacpac i nim się obejrzysz to wyjmie ci pieniądze spod dywanu, wyniesie telewizor i powykreca krany na zlom...

Osoby z borderline mogą mieć też tendencje do nudzenia się danymi zajęciami, stąd brak problemu z nałogami (może nie zawsze, ale myślę że to tego przypadku było bardzo pasuje).

Z tego powodu T często nudził się na przykład pracą czy hobby. Jak się czegoś podejmuje, powiedzmy chciałby grać na gitarze to na początku jest tym zafascynowany, podekscytowany, ma ogromne pokłady pozytywnej energii, inicjatywy. Po czym bach... i przestaje to robic, czuje się tym znudzony.

Tak to sobie tłumacz. O matko co za wypracowanie usprawiedliwień, ludzie bez skłonności do uzależnień, ale ze skłonnością do ryzykownych zachowań - what?

Twarde narkotyki uzależniają fizycznie to nie jest związane z cechami charakteru, nie ma ludzi odpornych. Tak to sobie tłumacz, a ciekawa jestem co jeszcze odwalał za awanturki że w ogóle na tę terapię poszedł?

Pogrubione - tak ma większość ludzi, to się nazywa słomiany zapał i to żaden dowód na diagnozę omygy

---------- Dopisano o 22:58 ---------- Poprzedni post napisano o 22:54 ----------

Cytat:

Napisane przez Infamia

Przez większość związku nie miałam pojęcia, że ma jakieś zaburzenia, on zresztą też. Osoby z borderline mają dużo pozytywnych cech i od takiej strony go poznałam.

Zdarzyły mu się później zachowania, które mogły mi dać do zrozumienia, że to osoba zaburzona, ale była to może jedna sytuacja na pół roku. Nie wiedząc czym jest borderline myślałam, że każdy ma prawo raz na jakiś czas pod wpływem emocji zachowywać się nieracjonalnie.

Dopiero niedawno, gdy jego zaburzenia połączyły się z depresją odczułam to bardzo intensywnie.

Niestety tak jak mówiłam na razie nie mamy możliwości terapii w Polsce, może za jakiś czas, wydaje mi się też, że ważne są spotkania osobiste z terapeuta, online to jednak nie to samo.

Pójdę na tą najbliższą wizytę z moim T... Tylko nie wiem jak to ugryźć. Spytać wprost czy terapeutka nie chce pracować z takim przypadkiem? Jakie pytania powinnam zadać?

Co konkretnie się działo?

Kłamstwo to chyba czubek góry lodowej problemów w tym związku.

kajks · 2020-05-10, 21:58

No nie do konca, amfetamina uzależnia psychicznie, fizycznie bardzo słabo. MDMA zreszta tez. - fizycznie nie uzależnia wcale. Sugeruje douczyć sie zanim wyskoczysz z taka agresywna gadka

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

januszpolak · 2020-05-10, 22:02

Cytat:

Napisane przez kajks

No nie do konca, amfetamina uzależnia psychicznie, fizycznie bardzo słabo. MDMA zreszta tez. - fizycznie nie uzależnia wcale. Sugeruje douczyć sie zanim wyskoczysz z taka agresywna gadka

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ale uzależnia fizycznie, poza tym silnie psychicznie i żadne psychologiczne predyspozycje nie mają tutaj znaczenia. "On się nie uzależni bo jest borderline" to jest borderline, ale naiwności.

Infamia · 2020-05-11, 09:56

Cytat: