Zerwanie po 3 latach z chłopakiem który odsiaduje wyrok

[Maja98]

Witam , moje konto tutaj jest nowe a temat który poruszę jest dla mnie bardzo intymny oraz osobisty wiec bardzo proszę o wyrozumiałość . Zacznę od tego ze w wieku 18 lat zauroczył mnie pewien chłopak z którym zaczęłam się spotykać , na początku było wspaniale, byłam w niego zapatrzona jak w obrazek ale po pewnym czasie pewne jego zachowania irytowały mnie i dwukrotnie z nim zrywałam , głównie przez zazdrość. Byłam z nim tak półtorej roku, po czym dostał wezwanie sądowe do odsiedzenia 3 lat wyroku, przeżywałam wtedy najcięższy okres w życiu , chciał popełnić samobójstwo, uciec a ja zapewniałam go ze wytrzymam 3 lata ze poczekam na niego i tego fakty trzymałam się dłuższy czas . Przez cały związek wiedziałam ze jest karany , nie zabił nikogo , nie okradł , lecz nie dopuszczalam do siebie , on także ze wyrok dojdzie do skutku a co więcej ze dostanie największy wyrok z możliwych . W razie pytań i wątpliwości , dostal tak długi wyrok z wielu czynników które nie były do końca zależne od czynu jaki popełnił , niezasłużenie skazano go na 3 lata pozbawienia wolności, normalny wymiar kary wynosiłby maksymalnie 2/1 . ( odsiedział już wcześniej półtorej roku w areszcie ) przechodząc do sedna wspierałam go dotychcczas podczas trwania odsiadki ponieważ czułam taka powinność , kochalam go na swój sposób , chciałam się o niego zatroszczyć lecz w międzyczasie nie byłam do niego w stu procentach szczera . Miałam romas , spotykałam się z innymi chłopakami . Mimo wszystko nigdy nie stworzyłam poważnej relacji ponieważ to on był dla mnie priorytetem i chciałam go wspierać co by się nie zadziało , jest wspaniałym człowiekiem inteligentnym dobrym i ogromnie mnie kocha , całym sercem, Ja również go kocham , ale jaka miłością ? Chciałabym całym sercem go wspierać lecz ostatnimi czasy moi rodzice odkryli ze mój chłopak odsiaduje wyrok i zakazali mi konkatu z nim. Zostal mu niecały rok . Czekałam troszczyłam się i pilnowałam by nie robił głupstw 2 lata a dzisiaj zerwałam . Okropnie cierpie ale nie myśle o sobie myśle o nim czy sobie poradzi i czy to dobrze go teraz zostawiać . On mnie tak kocha , ułożył sobie ze mną życie , chciał się ze mną ożenić, wiem ze już nikt mnie tak nie pokocha ale nie chce być egoistka , okłamywałam go i czy nadal nie będę go okłamywać ? Moja rodzina nigdy tego nie zaakceptuje , nie wiem jak pogodzić się z faktem ze już nigdy go nie usłyszę i nie zobaczę. Czuje jakby ktoś wyrwał mi dziecko z piersi i nie wiem co robić ... . Wrócić i czekać na niego , ukryć to przed rodzicami , ale co wtedy powiedzieć ze go zdradziłam ? Nie być pewna uczuc , poczekać i upewnić się czy naprawdę chce z nim być i czy go kocham ? Czy zostawić go w spokoju bo napewno sobie poradzi i znajdzie lepsza kobietę niż ja która go nie oklamie .. nie wiem czy będę w stanie pokochać kogoś innego niż on i być z nim tak blisko

[tinkerver2]

Kurde te więzienia są pełne niewinnych, bo każdy twierdzi, że niesprawiedliwie, został skazany. Jest w pierdlu drugi raz, raczej nie skazali go za kradzież batonika, ty go zdradzasz. No nie, do nie brzmi. Odpuść sobie.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[Mija62]

Współczuję sytuacji, bo tak naprawdę każda opcja jest zła. Czekać na niego? Moim zdaniem i tak go nie kochasz, bo byś nie zdradziła. Czekając na niego i tak nie masz pewności, czy na wolności on będzie Cię jeszcze kochać, bo będąc Tam to wiadomo. Zostawić go w trakcie wyroku, ale żeby sobie niczego złego nie zrobił--jest najlepszą opcją, bo oszukując go ze czekasz, a po powrocie koniec, to jeszcze większą masakra. Byłaś zbyt młoda i naiwna wchodząc z nim w związek i teraz płacicie za to największą kare.

[tinkerver2]

Poza tym, serio, masz pewnie 20-21 lat, ani z nim nie masz ślubu, ani dzieci, nie szkoda ci młodości na czekanie na kryminaliste?

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[b86fbd8625d9b7713dc397c4b023b1c18a236704_5f3b0c85ccdaa]

Autorko, według mnie powinnaś zrozumieć obawy rodziców o to, że boją się i nie chcą żebyś była z facetem, który odsiaduje wyrok. Ludzie nie idą do więzień niewinnie, a 3 lata jak na polskie warunki to nie jest mały wyrok i gwarantuje Ci, że Twój ukochany niestety z pewnością nie jest śnieżnobiały.


Musisz chyba mentalnie dorosnąć i uporządkować sobie w głowie kilka spraw. Szczególnie myślenie na zasadzie ,,już nikt mnie tak nie pokocha i ja nikogo tak nie pokocham" wydaje mi się dosyć dziecinne. Nie wiem jak relacja wygląda z jego strony, natomiast z Twojej, według mnie, brzmi to bardziej jak zauroczenie.

[Hultaj]

Skoro go kochasz to po co go zdradzasz, po 2 nie martwisz się że jak się dowie to cię może pobić...

[Minna]

Taki wspaniały, taki wyjątkowy, inteligentny, cudowny... ciekawe co w takim razie robi w więzieniu.
Rodzice mają rację, powinnaś sobie dać spokój, zresztą nawet go nie kochasz, bo go zdradzałaś, skończ te melodramaty i troski jak sobie poradzi i zajmij się sobą. Posłuchaj rodziców. Chciałabyś, żeby Twoja córka u progu dorosłego życia ugrzęzła z kryminalistą?

[Mijanou]

Jestem ostatnią osobą, ktora kogoś by "naznaczyła" piętnem "kryminalista", ale z tego, co zrozumiałam to już drugi wyrok u tego faceta. Nie jest to więc sytuacja, w której komuś powinęła się noga, zbłądził, popełnił błąd a recydywa. Nie jest to też drobne przestępstwo, bo dostałby za nie wyrok w zawieszeniu a nie bezwzględny nakaz stawienia się do odsiadki.

Rodzicom nie możesz odmówić słuszności. Troszczą się o Ciebie i martwią jaka będzie Twoja przyszłość z tym człowiekiem. Ty sama chyba wewnetrznie czujesz to samo i jesteś pełna rozterek, skoro założyłaś tu wątek i prosisz o radę/ opinie. Czyli działa instynkt samozachowawczy. Podejrzewam, że ten sam insytynkt kazał Ci się spotykać z innymi chłopakami, szukać normalnych relacji. Tym bardziej, że czułas, że coś jest nie tak ZANIM on poszedł do więzienia i próbowałas z nim zerwać.

Moim zdaniem, zrobiłaś dobrze zrywając oficjalnie ten "związek" (daruj cudzysłów, ale od czasu, gdy on poszedł siedzieć trudno mówić tu o zdrowym, normalnym związku dwojga ludzi). Serio, chciałabyś z nim być gdy on wyjdzie na wolność i poznawać jego kumpli spod celi i innych recydywistów z kręgu jego znajomych? Martwić się, czy facet znowu czegoś nie wywinie i znowu będzie siedzieć? Drżeć, czy jako dwukrotnie karany recydywista on znajdzie jakąś uczciwą pracę? I zastanawiać się, czy akurat nie aresztowała go policja gdy nie wróci na noc?
Ja bym nie chciała tak zyć. I nikomu innemu nie radzę i nie życzę takiego losu.

[Vanir410]

W wieku 18 lat jesteśmy wyrośnietymi dziećmi. Wiele spraw wydaje się zupełnie inne niż w rzeczywistości. Każda miłość jest tą prawdziwą. Gdyby on nie poszedł do więzienia, pewnie rozstalibyście się i byli dla siebie tylko wspomnieniem, a tak relacja została sztucznie przedłużona.
Zerwałaś z nim i dobrze. Rodzina ma rację, a Ty go nie kochałaś, skoro biegałaś na boki. Dorosły facet, poradzi sobie.

[Lexie]

Napisane przez Maja98

On mnie tak kocha , ułożył sobie ze mną życie , chciał się ze mną ożenić, wiem ze już nikt mnie tak nie pokocha ale nie chce być egoistka , okłamywałam go i czy nadal nie będę go okłamywać ?

On sobie nie ułożył z Tobą żadnego życia bo siedzi w więzieniu. Mógł co najwyżej rozmyślać o układaniu życia.
Skoro go regularnie zdradzałaś, to raczej go tak naprawdę nie kochasz, może jesteś uzależniona w jakiś sposób, wydaje Ci się że nikogo lepszego nie poznasz, czujesz się zobowiązana bo obiecałaś czekać - ale żadna z tych rzeczy to nie miłość, ani nie powód by zostawać w takiej relacji.