Ilu macie znajomych po 30

[CHUDAPO30]

Hej

Nie wiem gdzie umieścić ten wątek więc wrzucam tutaj. Piszę, bo nie mam się gdzie i komu wyżalić.
Jestem osobą 37 letnią, mieszkam w Szczecine, mam męża, syna 4 letniego jesteśmy szczęśliwi , jedyne czego mi brakuje to koleżanki i jakiś przyjaciół, żeby się spotkać od czasu do czasu na spacer czy u nas, u nich..

próbowaliśmy z mężem zapraszać, rozkręcać ale nie widzimy inicjatywy i chęci na kontynuację,znajomi ze studiów się pourywali, została rodzina.
Brakuje nam parki z którą można spotkać się na spacer na kolację , czy po prostu zrobić imprezę. Poznałam przez ostatnie kilka lat parę dziewczyn ale zawsze to ja muszę się odzywać, ciągnąć proponować. Nie widzę żeby spotykało się to z wdzięcznością i wzajemnością

Jak to u Was wygląda? Czy macie wielu znajomych/ przyjaciół? Czy chodzicie do siebie?
Pochodzę z rodziny gdzie rodzice naprawdę mieli bardzo bujne życie towarzyskie, ciągle imprezy, spotkania po domach, kultywowanie imienin,

Mam wrażenie, że bardzo ciężko jest poznać w tym wieku kogoś, ludzie nie chcą się otwierać, każdy ma rodzinę, obowiązki, pracę i swoich już chyba utartych przyjaciół. Najgorsze, że nawet jak próbujesz, zapraszasz, wychodzisz z inicjatywą to ludzie i tak mnie olewają, nie rozumiem tego.
Przyjść zaproszeni przyjdą ale żeby się odprosić czy zaproponować kawę nawet w mieście to cisza.

Brak chęci, potrzeb? Zapełniony grafik innymi ludźmi, ? Zazdrość? o co chodzi>>>???
Dlaczego tak ciężko dorosłym ludziom spotkać kogoś kto też chce ,,.>

[Manequinnsuicides]

Ja mam dwie bardzo bliskie przyjaciółki + szersze grono znajomych, z którymi bywa różnie - nieregularne spotkania na luzie, czasem od razu wychodzi, czasem plany niestety są odwlekane na wieczne nigdy. Mój facet ma też 2-3 bliskich przyjaciół, przy czym nasze środowiska raczej nie czują do siebie chemii (on jest z małej miejcowości i ma kumpli z dzieciństwa, którzy w większości pracują fizycznie, mają dość prawicowe poglądy).

Myślę, że dobrym sposobem na poznawanie przyjaciół w tym wieku jest zaangażowanie w jakieś hobby/pasję, coś, co robi się regularnie i wspólnie z innymi ludźmi, np. jakieś warsztaty w domu kultury, sport. W ten sposób relacje nawiązywane są naturalnie, od razu jest wspólny temat do rozmów, wspólne cele i wartości.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[DzieckoHagrida]

Mam 8 bliskich znajomych, ale wszystkich online. Codziennie ktoś dzwoni i rozmawiamy, ale spotykam się z ludźmi średnio raz na pół roku.
Ale mi to wystarcza. Spotkania online satysfakcjonują mnie tak samo jak realne.

[skara]

Ja mam dużo znajomych, ale bliskich jest garstka. Ogólnie też raczej nie przepadam za częstymi spotkaniami, lepiej odpoczywam z mężem lub sama. Ogólnie możesz spróbować odświeżyć dawne przyjaźnie, nawet z dzieciństwa i być otwartą na nowych ludzi - nawet z sąsiadami z bloku ludzie potrafią stworzyć relacje. Nie zawsze też szukam imprez w większym gronie, czasami kawa z koleżanką jest miłą odskocznią od codzienności.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Po 30tce- 2 bliskie kumpele (jedna mieszka za granicą więc stały kontakt online, druga mieszka blisko i spotykamy się raz w m-cu). Mam też kilka koleżanek przed 30tka- też spotkania raz na 2-3 m-ce.
Mój mąż widuje sie raz w m-cu z kolegami na boisku.


Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[DrDoom]

Napisane przez CHUDAPO30

Hej

Nie wiem gdzie umieścić ten wątek więc wrzucam tutaj. Piszę, bo nie mam się gdzie i komu wyżalić.
Jestem osobą 37 letnią, mieszkam w Szczecine, mam męża, syna 4 letniego jesteśmy szczęśliwi , jedyne czego mi brakuje to koleżanki i jakiś przyjaciół, żeby się spotkać od czasu do czasu na spacer czy u nas, u nich..

próbowaliśmy z mężem zapraszać, rozkręcać ale nie widzimy inicjatywy i chęci na kontynuację,znajomi ze studiów się pourywali, została rodzina.
Brakuje nam parki z którą można spotkać się na spacer na kolację , czy po prostu zrobić imprezę. Poznałam przez ostatnie kilka lat parę dziewczyn ale zawsze to ja muszę się odzywać, ciągnąć proponować. Nie widzę żeby spotykało się to z wdzięcznością i wzajemnością

Jak to u Was wygląda? Czy macie wielu znajomych/ przyjaciół? Czy chodzicie do siebie?
Pochodzę z rodziny gdzie rodzice naprawdę mieli bardzo bujne życie towarzyskie, ciągle imprezy, spotkania po domach, kultywowanie imienin,

Mam wrażenie, że bardzo ciężko jest poznać w tym wieku kogoś, ludzie nie chcą się otwierać, każdy ma rodzinę, obowiązki, pracę i swoich już chyba utartych przyjaciół. Najgorsze, że nawet jak próbujesz, zapraszasz, wychodzisz z inicjatywą to ludzie i tak mnie olewają, nie rozumiem tego.
Przyjść zaproszeni przyjdą ale żeby się odprosić czy zaproponować kawę nawet w mieście to cisza.

Brak chęci, potrzeb? Zapełniony grafik innymi ludźmi, ? Zazdrość? o co chodzi>>>???
Dlaczego tak ciężko dorosłym ludziom spotkać kogoś kto też chce ,,.>

Cóż, żeby to miało sens, inicjatywa musi być z obu stron.
Skoro nie ma zaangażowania ze strony innych, może jesteście odbierani za zbyt nudnych/specyficznych/drażliwych/, cóż, przyczyn może być sporo.


Sam jestem w Twoim wieku, partnerka po 30tce. Ze swojej strony ze znajomymi ze studiów czy rodziną regularnych/bliższych kontaktów nie utrzymuję, przeprowadziłem się w inny rejon Polski. Za to znajomych poznanych około i po 30 tce sporo. Z pracy, z wolontariatu partnerki, poznanych na imprezie czy z przedszkola córki więc nie widzę żadnych przeszkód aby i po 30tce poznawać nowe osoby/pary z którymi można się wybrać do kina, zrobić domówkę czy polecieć na wakacje.

[Hermiona83]

Mam 40 lat, mąż i niemowlę na stanie. A przyjaciół i znajomych tyle, że nie ma kiedy się spotykać W okolicach trzydziestki ułożyłam sobie życie towarzyskie i to mi procentuje.

[karawanna]

Napisane przez Hermiona83

Mam 40 lat, mąż i niemowlę na stanie. A przyjaciół i znajomych tyle, że nie ma kiedy się spotykać W okolicach trzydziestki ułożyłam sobie życie towarzyskie i to mi procentuje.

Tak z ciekawości - podjęłaś jakieś konkretne kroki (w stylu praca nad sobą, bywanie w nowych miejscach itd) czy po prostu samo wyszło naturalnie i spotkałaś na swojej drodze odpowiednich ludzi?

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Hermiona83]

Poszłam na terapię Serio. I popracowałam na niej nad poczuciem własnej wartości.

No i trafiłam do świetnej społeczności internetowej, a potem samo poszło

[karawanna]

Napisane przez Hermiona83

Poszłam na terapię Serio. I popracowałam na niej nad poczuciem własnej wartości.

No i trafiłam do świetnej społeczności internetowej, a potem samo poszło

Ooo super, gratulacje!

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Gwiazdeczka223]

Ja tam nie przepadam za takimi wieczorkami ze znajomymi - mamy kilka par (z 3?) z którymi spotykamy się kilka razy do roku, i nie jesteśmy chętni na nowe znajomosci bo te co mamy nam wystarczą. Wolimy spędzić weekend w dwójkę, szczególnie ja po całym tygodniu pracy jestem często przebodźcowana, dużo też wyjeżdżamy i po prostu nie mamy ochoty na takie spotkania.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Mija62]

Jakoś dziwnie trafiasz.

Mam sporo znajomych, zresztą mam tę łatwość za poznawania ludzi, czy to właśnie jak ktoś wyżej wspomniał z przedszkola syna, który chodzi tam od września, ale poznałam jedną fajną dziewczynę.

Trzymam też mocny kontakt, że szkolnymi znajomymi, wiadomo coś się wykruszyło - wyjechali za granicę, ale zawsze dojdzie ktoś nowy, bilans strat i zysków pozostaje zachowany.

Myślę, że w dużej mierze, twój problem wynika z tego, że szukasz "parki" to już 4 osoby muszą się spasować.

BTW, jestem po 40stce

[goslawka]

Ja od siebie mogę zaproponować spotkania z innymi rodzicami np z przedszkola. Ja osobiście poznałam trochę rodziców od innych dzieci z grup przedszkolnych/szkolnych oraz na placu zabaw

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Miss_Suze]

Mam 25 lat. Ale się wypowiem. Mam bardzo wąskie grono znajomych. W pracy lubię się z innymi pracownikami, ale nie wychodzi to poza pracę. Mam jedną dobrą koleżankę, z którą widuję się maks dwa razy w miesiącu. Z kolei mam drugą koleżankę poznaną na studiach, piszemy codziennie, ale mieszkamy w innych miastach, widzę ją raz / dwa razy w roku. To samo mam z kumplem. Mój czas to głównie praca, dom, studia, partner, albo wieczór solo. Ale mi to odpowiada, bo jestem typem samotnika i cenię sobie święty spokój. Częste spotkania towarzyskie mnie męczą.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[pfffh]

Mam 44 lata, męża, dwoje dzieci. Mam 3 kolegów że studiów (studiowałam typowo męski kierunek dlatego brak koleżanek) z którymi utrzymuje jako taki kontakt. Dzwonimy do siebie, spotykamy się sporadycznie bo dzieli nas odległość. Nie mam przyjaciółki, nie spotykam się na kawki, herbatki, ploteczki. Nie mam takiej potrzeby. Koleżanki mam w pracy. Z pracy wychodzę i już. Mój mąż ma dwóch kolegów. Rzadko spotyka się z nimi. Czasami gadam z sąsiadkami jak się spotkamy na osiedlu. Nie czuję potrzeby, po prostu nie chce mi się prowadzić bogatego życia towarzyskiego.

[Sylwka933]

Zauważyłam, że osób w podobnej sytuacji do Twojej jest coraz więcej. Stąd powstała inicjatywa do stworzenie aplikacji dla kobiet do poznawania innych kobiet. Jest już w trakcie realizacji

Co myślisz o takim rozwiązaniu?

Pozdrawiam

[HerbatkaKawka]

Napisane przez CHUDAPO30

zawsze to ja muszę się odzywać, ciągnąć proponować. Nie widzę żeby spotykało się to z wdzięcznością i wzajemnością

Myślę, że to może być ten błąd. Że kiedy widzisz słabe zainteresowanie u kogoś, to zamiast się od razu wycofać, to proponujesz, zapraszasz i masz nadzieję na wzajemność.
Lepiej by było w takiej sytuacji szukać nowych osób, co będą równie chętne do spotkań towarzyskich.
Nie każdy potrzebuje takich spotkań, więc tu trzeba szukać takich osób o podobnych potrzebach. Może tamte przychodzą na siłę, bo nie chcą Cię urazić czy nie potrafią odmówić, a się tylko męczą tak naprawdę na tych spotkaniach. A w tym czasie inne, towarzyskie osoby, marzą o takiej koleżance jak Ty, co by ich tak zapraszała, a oni ją do siebie? I następuje tylko strata czasu, energii, i nikt nie może zyskać na tym.
Jeszcze pomyślałam, czy nie robicie z mężem czegoś, co te osoby jakoś może zniechęca do dalszej znajomości. Nic o czymś takim nie napisałaś co prawda, ale można by przemyśleć też swoje zachowanie, to nigdy nie zaszkodzi. Ja bym pomyślała, że skoro ktoś raz przyszedł, a potem już nie chce i nie zaprosi ze swojej strony też, no to chyba się tym osobom nie spodobało to spotkanie za specjalnie.

[evonla]

Szczerze to mam kilku znajomych, z którymi mogę pogadać czy gdzieś wyjść, ale nie mam do tego kompletnie chęci. Z wiekiem stałam się wybredna co do znajomych, koleżanek, itp i raczej stawiam tutaj na jakość. Nie interesuje mnie wyjście na kawę i gadanie o byle czym czy słuchanie o problemach osób, z którymi mi nie po drodze, a niestety większość przyjaźni z młodszych lat gdzieś się rozwiała.. Chciałabym natrafić jeszcze na kogoś, z kim połączy mnie flow, takie samo poczucie humoru, światopogląd, jednak w tym wieku raczej o to ciężko, większość osób po 30tce ma swoje własne grono znajomych, albo zakładają już rodziny.