Kiedy kariera, a kiedy dziecko?

[3bab1895ed7a4a0113eb29e79654b8b86ef03e4e_657f8b8281285]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87500123]Ale na stronach, ktore podalas nigdzie nie jest napisane nic o 4 razach w wieku, ktory podalas (chyba, ze cos przegapilam).[/QUOTE]
Tak na poważnie nie potrafisz analizować wykresów?
Jeżeli w wieku 25 lat jest prawdopodobieństwo 0,1%, a 35 lat 0,4% - to jest 4 razy tyle.

[farmaceutka88]

Napisane przez elvegirl

Ja urodziłam po trzydziestce i niestety jestem jednym z tych przypadków, dla których różnica między "przed trzydziestką" a "po trzydziestce" w zdrowiu jest kolosalna. Ciąża bezproblemowa, dziecko zdrowe, ale ze mną zdecydowanie gorzej. Gdybym mogła cofnąć czas, to bym wolała urodzić wcześniej. Natomiast chyba nie jestem jednak regułą, bardziej chyba odstępstwem od niej

Dooookładnie! Mam to samo. Osobiście zazdroszczę parom, którym ciąża się udała w wieku 20-paru lat. Jakoś po tej 30stce odczuwam powoli SKS Pęd za pieniędzmi, praca na 2 etaty przez X lat po to, by mieć swoje gniazdko zbierają żniwo. Pewnie jest to spowodowane też opieką nad niemowlęciem (noszenie, bezsenne noce itd. dają się we znaki i śmieszy mnie, gdy ktoś ma wizję, że dziecko to samo się sobą zajmie gdy dasz mu zabawkę, a Ty będziesz czytać książkę i się relaksować). Wcześniej regenerowałam się jakoś ... łatwiej, szybciej. Teraz potrzebuję o wiele więcej snu niż np. kiedyś.



Nie znam Twojej dokładnej sytuacji Autorko, ale jeśli zdrowie TERAZ Wam dopisuje, nic Wam nie dolega, macie dobre wyniki badań, macie czas na relaks, odpoczynek, a przy tym finansowo stoicie bardzo ok, to ja bym nie czekała. JA. Ale widzę, że dużo kobiet ma inne zdanie. Cóż. Sama zdecyduj.

[Paprotka_]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500043]O nie, zadne siedzenie w domu przez 10 lat Tak jak powiedzialam: po porodzie max 1,5 roku w domu, a potem tatus przejmuje stery.

Raczej chodzi o to, ze mlodzi rodzice czesto musza brac wolne, bo dziecko nagle chore, juz nie zostaniemy w pracy do 18, tylko raczej max do 16, wiec sila rzeczy nie dostawalabym najlepszych projektow i zadan, a takze bylabym wylaczona z ciekawych delegacji i konferencji zagranicznych. Ja bardzo lubie swoja dzialke i chetnie chodze do pracy.

A praca to nie w stylu kariera, bo kierownik oddzialu we Wroclawiu, tylko raczej szef dzialu centralna Europa (przykladowo). Taki top topow. No i nie ukrywam, ze bardzo duze pieniadze.[/QUOTE]


A masz pewność, że tatuś nie wycofa się z tego planu i faktycznie przejmie stery? Różne sytuacje widuję wokół siebie, tak tylko pytam.

Jeżeli przez 3 lata zatrzymasz dziecko w domu, to jest spore ryzyko, że zacznie chorować później. Etapu chorób nie da się ominąć - tak organizm buduje odporność. Oczywiście nie każdy choruje równie intensywnie, ale z tego co obserwuję dzieci nieżłobkowe po prostu chorują w przedszkolu. Może być tak, że tak czy śmak, coś Cię jednak w pracy ominie. Moim zdaniem trzeba brać to pod uwagę planując dziecko i być na to gotowym, żeby później nie mieć żalu do dziecka.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

Napisane przez Paprotka_

A masz pewność, że tatuś nie wycofa się z tego planu i faktycznie przejmie stery? Różne sytuacje widuję wokół siebie, tak tylko pytam.

Jeżeli przez 3 lata zatrzymasz dziecko w domu, to jest spore ryzyko, że zacznie chorować później. Etapu chorób nie da się ominąć - tak organizm buduje odporność. Oczywiście nie każdy choruje równie intensywnie, ale z tego co obserwuję dzieci nieżłobkowe po prostu chorują w przedszkolu. Może być tak, że tak czy śmak, coś Cię jednak w pracy ominie. Moim zdaniem trzeba brać to pod uwagę planując dziecko i być na to gotowym, żeby później nie mieć żalu do dziecka.

Nie znam nikogo, kto bylby w zlobku, ja tez nie bylam i nic mi nie jest.

Tak, bo moj maz jest rodzinny i wiem ze on chce w domu tez spedzic czas z dzieckiem, o to sie nie martwie.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Ja tylko bym chciała nadmienić, że planowanie dziecka na konkretny rok to jest trochę śmiech na sali. Niektóre pary starają się latami o dziecko. Nikt Ci autorko nie obieca, że jak się w końcu zdecydujesz na to dziecko to rach ciach powiesz "tak" i zajdziesz w ciążę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Paprotka_]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500153]Nie znam nikogo, kto bylby w zlobku, ja tez nie bylam i nic mi nie jest.

Tak, bo moj maz jest rodzinny i wiem ze on chce w domu tez spedzic czas z dzieckiem, o to sie nie martwie.[/QUOTE]


Nie wątpię Odniosłam się do tego, co napisałaś o braniu wolnego bo dziecko chore. Chodziło mi o to, że zatrzymanie w domu dziecka na 3 lata nie gwarantuje Ci, że nie będziesz musiała tego wolnego brać później, bo dziecko może zacząć wtedy chorować.

[elvegirl]

Napisane przez Paprotka_

Nie wątpię Odniosłam się do tego, co napisałaś o braniu wolnego bo dziecko chore. Chodziło mi o to, że zatrzymanie w domu dziecka na 3 lata nie gwarantuje Ci, że nie będziesz musiała tego wolnego brać później, bo dziecko może zacząć wtedy chorować.

Ja zrozumiałam, że autorka sobie z tego zdaje sprawę i dlatego rzuciła tekst o wyhamowaniu kariery na 5-7 lat.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=3bab1895ed7a4a0113eb29e 79654b8b86ef03e4e_657f8b8 281285;87500128]Tak na poważnie nie potrafisz analizować wykresów?
Jeżeli w wieku 25 lat jest prawdopodobieństwo 0,1%, a 35 lat 0,4% - to jest 4 razy tyle.[/QUOTE]

I na ktorym z wykresow zobaczylas te wartosci?... Bo na tym o zespole Downa nie sa tak dokladnie zaznaczone, a jesli chodzi o ten drugi zespol, to przeciez prawdopodobienstwo 0.4% wystepuje dopiero w wieku 42 lat, przeciez widac jak byk?

Dalej, dla mnie to jednak troche paranoja az tak przejmowac sie prawdopodobienstwem rzedu 0.4%...

[la'Mbria]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87499847]Zdaje sobie sprawe z tego, ze temat kontrowersyjny, ale wloze kij w mrowisko.
Disclaimer: chce miec dzieci i o ile egoistycznie bede mogla je miec, to odpowiedzi w stylu 'nie miej dzieci' raczej mi nie pomoga.

Nie udzielam sie za bardzo, ale jesli ktos mnie kojarzy z forum, to wie, ze mam dosc udana kariere i z moim mezem jestem w rocznym rozjezdzie (do polowy 2020).

Mam 25 lat i nie ukrywam, ze chcialabym miec dziecko troche wczesniej niz 30, glownie z racji minimalizowania ryzyka chorob, a o ile jestem pro-choice, to nie chce zwiekszac szansy tego, ze ten wybor bede musiala podjac decydujac sie na dziecko np. w wieku 35 lat.

Nie rozpisujac sie o mojej karierze duzo, tak sie stalo ze jestem na dobrej drodze do bycia managerem wyzszego stopnia w duzej miedzynarodowej firmie z branzy automotive i mam szanse na bardzo duze zarobki za jakies 5 lat. Ale wiadomo, ze jesli zajde w ciaze, to zawsze zostane na srednim szczeblu, albo przynajmniej sie tam zatrzymam na co najmniej kolejne 10 lat. Moj maz tez bardzo dobrze zarabia, obecnie bym szacowala nasze wspolne przychody na 8 tysiecy euro miesiecznie, w perspektywie 5 lat pewnie by sie to podwoilo, gdybym awansowala. Wiec ogolnie rzecz biorac - hajsu jak lodu mamy, stac nas na dzieci. Ale ja lubie ten wyscig szczurow, zycie na wysokich obrotach i podroze zwiazane z praca.

Z TZ mamy ustalone, ze najpierw ja 'siedze w domu', a jak mnie to zmeczy po np. roku-poltora (nie, nie mam zamiaru wynajmowac nianii ani oddawac polroczniaka do zlobka), to on mnie zmieni i on pojdzie na rodzicielski.

Przeraza mnie troche fakt tego, ze nie ma dobrego momentu na dziecko - jak jest sie mlodym, to trzeba sie dorobic, a jak jest sie starszym to wchodza w gre wieksze szanse na wady rozwojowe no i nie wiem czy mi sie chce chodzic na wywiadowki majac 45 lat. Wolalabym miec wtedy juz starsze nastolatki w domu, a nie dziesieciolatka, ktory nadal potrzebuje duzo uwagi i jest dosyc niesamodzielny.[/QUOTE]Zacznę od końca- 10latek jest już bardzo samodzielnym dzieckiem o ile rodziców dbali o jego samodzielność od najmłodszych lat (nie myl z "porzucali"z kluczem na szyi). 10latek to już taki nastolatek który robi tylko malutkie awanturki, nie ucieka jesscze z domu i nie bluzga. Ale to już osobnik który potrafi zostać parę godzin sam, wróci ze szkoły sam, ogarnie zrobienie śniadania/ jajecznicy/ ugotuje sam sobie ryż.

Najgorsze pod względem "bycia uwiazanym rodzicem" są 3 pierwsze lata życia dzieciaka. Wtedy też najwięcej choruje jesli ma kontakt z rówieśnikami (i dobrze- wtedy jest czas na chorowania tj na naukę dla ukl odpornosciowego).

Masz pewność że urlop wychowawczy może wziąć ojciec? Bo nie pamiętam (Coś tam mi się obija że kiedyś mogła tylko matka albo tylko 1 z rodziców i jesli zaczęła go matka to tylko ona mogła kontynuować).

Urodziłam 1 dziecko mając 28lat i wg mnie to było ciut za późno. Najlepszy wiek wg mnie na 1 dziecko to tak do 26lat. Potem nie jest źle...Ale człowiek łatwiej się z wiekiem męczy, szczególnie noce nieprzespane mocniej się odczuwa więc jeśli chcesz więcej niż 1 dziecko to proponuję za priorytet wziąć urodzenie przed 30stką.

Wg mnie- jesli teraz ciebie kręci kariera i "wyścig szczurów" to idź w to. Bo macierzyństwo wymaga zwolnienia tempa. Teraz rób karierę. Nad dzieckiem pomyślcie za te 2-3 lata.
Może zmienisz zdanie co do kariery, a może odechce ci się dzieci?

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[cava]

Napisane przez Paprotka_

A masz pewność, że tatuś nie wycofa się z tego planu i faktycznie przejmie stery? Różne sytuacje widuję wokół siebie, tak tylko pytam.

Jeżeli przez 3 lata zatrzymasz dziecko w domu, to jest spore ryzyko, że zacznie chorować później. Etapu chorób nie da się ominąć - tak organizm buduje odporność. Oczywiście nie każdy choruje równie intensywnie, ale z tego co obserwuję dzieci nieżłobkowe po prostu chorują w przedszkolu. Może być tak, że tak czy śmak, coś Cię jednak w pracy ominie. Moim zdaniem trzeba brać to pod uwagę planując dziecko i być na to gotowym, żeby później nie mieć żalu do dziecka.

To nie jest prawda co piszesz.
System odpornościowy u każdego dziecka dojrzewa w innym trybie, natomiast nie jest mu do niczego potrzebne wystawianie jak najwcześniej na tłum chorujących innych dzieci.
Wręcz przeciwnie, to może go dodatkowo opóźniać i osłabiać.
Dziecko chore nie rozwija się, lub rozwija wolniej, także jego odporność.
Stabilizacja odporności u dziecka następuje dopiero koło 6 roku życia, zwłaszcza dzieci alergiczne, powinny być chronione przed ekspozycjami na choróbska, bo to tylko pogarsza ich stan.

[elvegirl]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87500183]
Dalej, dla mnie to paranoja az tak przejmowac sie prawdopodobienstwem rzedu 0.4%...[/QUOTE]
Nie rzucę Ci teraz linkiem bo nie mam jak, ale generalnie wygląda to tak, że ZD u dwudziestolatek to w zaokrągleniu 1 na 1500 urodzeń, u trzydziestopięciolatek 1:300. Pewnie, dla niektórych to żadne ryzyko.
Natomiast to jest zawsze loteria i generalnie dla własnego zdrowia psychicznego lepiej jest robić jak się czuje że jest właściwie.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

Urlop rodzicielski nie jest problemem, bo za te kilka lat jedno z nas utrzyma rodzinę z jednej pensji, więc nawet jakby urlop po roku dla mojego TZ nie byl możliwy, to ja nas utrzymam z jednej pensji.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez la'Mbria

Zacznę od końca- 10latek jest już bardzo samodzielnym dzieckiem o ile rodziców dbali o jego samodzielność od najmłodszych lat (nie myl z "porzucali"z kluczem na szyi). 10latek to już taki nastolatek który robi tylko malutkie awanturki, nie ucieka jesscze z domu i nie bluzga. Ale to już osobnik który potrafi zostać parę godzin sam, wróci ze szkoły sam, ogarnie zrobienie śniadania/ jajecznicy/ ugotuje sam sobie ryż.

Najgorsze pod względem "bycia uwiazanym rodzicem" są 3 pierwsze lata życia dzieciaka. Wtedy też najwięcej choruje jesli ma kontakt z rówieśnikami (i dobrze- wtedy jest czas na chorowania tj na naukę dla ukl odpornosciowego).

Masz pewność że urlop wychowawczy może wziąć ojciec? Bo nie pamiętam (Coś tam mi się obija że kiedyś mogła tylko matka albo tylko 1 z rodziców i jesli zaczęła go matka to tylko ona mogła kontynuować).

Urodziłam 1 dziecko mając 28lat i wg mnie to było ciut za późno. Najlepszy wiek wg mnie na 1 dziecko to tak do 26lat. Potem nie jest źle...Ale człowiek łatwiej się z wiekiem męczy, szczególnie noce nieprzespane mocniej się odczuwa więc jeśli chcesz więcej niż 1 dziecko to proponuję za priorytet wziąć urodzenie przed 30stką.

Wg mnie- jesli teraz ciebie kręci kariera i "wyścig szczurów" to idź w to. Bo macierzyństwo wymaga zwolnienia tempa. Teraz rób karierę. Nad dzieckiem pomyślcie za te 2-3 lata.
Może zmienisz zdanie co do kariery, a może odechce ci się dzieci?

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

Ja mam zgoła inne doświadczenia względem chorowania dzieci. Większość dzieci jakie znam najbardziej chorowało w wieku 3-5lat a nie od urodzenia do 3r.ż.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[melkmeisje]

Napisane przez la'Mbria

Urodziłam 1 dziecko mając 28lat i wg mnie to było ciut za późno. Najlepszy wiek wg mnie na 1 dziecko to tak do 26lat. Potem nie jest źle...Ale człowiek łatwiej się z wiekiem męczy, szczególnie noce nieprzespane mocniej się odczuwa więc jeśli chcesz więcej niż 1 dziecko to proponuję za priorytet wziąć urodzenie przed 30stką.

Czy ty aby nie przesadzasz trochę? Co ja czytam... 28 lat, za późno, człowiek się już szybciej męczy... What the actual F Miałam się tu nie wypowiadać, bo absurd goni absurd i można uwierzyć, że po 30tce zaczyna się menopauza, ale ten post mnie po postu powalił

---------- Dopisano o 18:37 ---------- Poprzedni post napisano o 18:34 ----------

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500200]Urlop rodzicielski nie jest problemem, bo za te kilka lat jedno z nas utrzyma rodzinę z jednej pensji, więc nawet jakby urlop po roku dla mojego TZ nie byl możliwy, to ja nas utrzymam z jednej pensji.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Czyli on się wtedy zwolni z pracy czy jak to sobie wyobrażacie?

Moim zdaniem histeryzujesz. Masz DOPIERO 25 lat, jesteś bardzo młoda, twój facet zresztą też, dopiero zaczynasz karierę i masz spokojnie 5-10 lat na takie rozkminy. Ja bym się teraz skupiła na pracy, rozwoju i zarabianiu pieniędzy, zwłaszcza jeśli masz fajne perspektywy.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Ja na twoim miejscu zamroziłabym gotowe zarodki albo jajeczka i użyła ich gdy znudzi mi się robienie kariery. Przy waszych zarobkach to żadnej problem.

[7ccce98bd1fb37e774261cb8463420b8c7814618_5eb735f295b28]

Nie, pojdzie na roczny bezplatny urlop.

Ale to raczej sie nie stanie, bo z tego co wiem, to w Niemczech rodzice moga sie wymienic urlopem.

A nawet jesli, to to nie jest problem finansowo.


Ale co jest dla ciebie absurdalne? To ze nie chce w wieku 45 lat miec 10 latka w domu?


Lisbeth, no wlasnie tu jest miec ciastko i zjesc ciastko, bo mnie nie jara w wieku 47 lat bycie aktywnym rodzicem

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez melkmeisje

Czy ty aby nie przesadzasz trochę? Co ja czytam... 28 lat, za późno, człowiek się już szybciej męczy... What the actual F Miałam się tu nie wypowiadać, bo absurd goni absurd i można uwierzyć, że po 30tce zaczyna się menopauza, ale ten post mnie po postu powalił

Tez mnie to dziwi, ale wolalam sie nie odzywac... Kurcze, ja mam prawie 26 lat, nic mi nie dolega, czuje ze jestem na poczatku zycia, wywijam na silowni od niedawna i czuje sie lepiej niz kiedy bylam nastolatka, mam znajome prawie wylacznie w wieku 28-32 lata, niektore z nich baluja do rana co tydzien albo i kilka razy w tygodniu, takze serio?

[skara]

Ja najpierw dzieci nie chciałam, potem byłam niezdecydowana, w wieku 33 lat stwierdziliśmy, że spróbujemy. Karierę rozwinęłam na wystarczającą dla mnie skalę, ale jestem tuż przed 40-stką a dzieci nadal nie mam. Jeśli rzeczywiście CHCECIE dziecka, to ja bym nie czekała.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[paczanga]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500226]

Lisbeth, no wlasnie tu jest miec ciastko i zjesc ciastko, bo mnie nie jara w wieku 47 lat bycie aktywnym rodzicem [/QUOTE]

Jeśli cię nie jara taka opcja to masz prostą sytuację- starajcie się o dziecko teraz czy za rok, jeżeli to też nie jest opcją to można też zrezygnować z rodzicielstwa lub potem zaadoptować starsze dziecko.

[melkmeisje]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500226]Ale co jest dla ciebie absurdalne? To ze nie chce w wieku 45 lat miec 10 latka w domu?[/QUOTE]

No to jeżeli nie chcesz, to albo wóz , albo przewóz, musisz sama zdecydować, co jest dla ciebie ważniejsze. Zresztą to jest prosta matematyka, możesz sobie policzyć, ile masz jeszcze maksymalnie czasu. Moim zdaniem właśnie absurdalne jest ustalanie sobie na siłę takich ram czasowych, jakby między 30-letnią hortensją a 32-letnią hortensją była taka ogromna różnica, albo jakby 45-latka była inną mamą 10-latka niż 42-latka.

[elvegirl]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87500233]Tez mnie to dziwi, ale wolalam sie nie odzywac... Kurcze, ja mam prawie 26 lat, nic mi nie dolega, czuje ze jestem na poczatku zycia, wywijam na silowni od niedawna i czuje sie lepiej niz kiedy bylam nastolatka, mam znajome prawie wylacznie w wieku 28-32 lata, niektore z nich baluja do rana co tydzien albo i kilka razy w tygodniu, takze serio?[/QUOTE]
No serio, tak się zdarza. Życie.

[Paprotka_]

Napisane przez cava

To nie jest prawda co piszesz.
System odpornościowy u każdego dziecka dojrzewa w innym trybie, natomiast nie jest mu do niczego potrzebne wystawianie jak najwcześniej na tłum chorujących innych dzieci.
Wręcz przeciwnie, to może go dodatkowo opóźniać i osłabiać.
Dziecko chore nie rozwija się, lub rozwija wolniej, także jego odporność.
Stabilizacja odporności u dziecka następuje dopiero koło 6 roku życia, zwłaszcza dzieci alergiczne, powinny być chronione przed ekspozycjami na choróbska, bo to tylko pogarsza ich stan.

To nie prawda co piszesz. Infekcje nie powodują wolniejszego rozwoju dziecka. Gdyby tak było mielibyśmy społeczeństwo opóźnione w rozwoju. I nie twierdzę, że trzeba wystawiać dziecko na tłum chorych rówieśników przed 3 rokiem życia, tylko że trzeba być gotowym na jego choroby również po 3 roku życia, szczególnie jeżeli wcześniej nie miało kontaktu z rówieśnikami.



[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;87500205]Ja mam zgoła inne doświadczenia względem chorowania dzieci. Większość dzieci jakie znam najbardziej chorowało w wieku 3-5lat a nie od urodzenia do 3r.ż.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


A mieli przed 3 rokiem życia kontakt z rówieśnikami?




Autorko, jak zaczniesz planować, to okaże się, że nie ma właściwego momentu

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez elvegirl

No serio, tak się zdarza. Życie.

Ale ja nie mowie, ze sie nie zdarza. Jednak nie wydaje mi sie, zeby to byla regula.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez Paprotka_

To nie prawda co piszesz. Infekcje nie powodują wolniejszego rozwoju dziecka. Gdyby tak było mielibyśmy społeczeństwo opóźnione w rozwoju. I nie twierdzę, że trzeba wystawiać dziecko na tłum chorych rówieśników przed 3 rokiem życia, tylko że trzeba być gotowym na jego choroby również po 3 roku życia, szczególnie jeżeli wcześniej nie miało kontaktu z rówieśnikami.






A mieli przed 3 rokiem życia kontakt z rówieśnikami?




Autorko, jak zaczniesz planować, to okaże się, że nie ma właściwego momentu

Mieli. Może nie w takiej skali jak podczas pójścia do przedszkola, ale tak, jakieś warsztaty dla mam z dziećmi, sale zabaw, dzieci w rodzinie, plac zabaw itp. Dopiero po pójściu do przedszkola dzieciaki zaczynały tak serio serio chorować na potęgę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[elvegirl]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87500282]Ale ja nie mowie, ze sie nie zdarza. Jednak nie wydaje mi sie, zeby to byla regula.[/QUOTE]
Też nie wydaje mi się to regułą, ale no cóż. Ja też mając 26 lat czułam się lepiej niż nastolatka

[lulka19]

Napisane przez melkmeisje

No to jeżeli nie chcesz, to albo wóz , albo przewóz, musisz sama zdecydować, co jest dla ciebie ważniejsze. Zresztą to jest prosta matematyka, możesz sobie policzyć, ile masz jeszcze maksymalnie czasu. Moim zdaniem właśnie absurdalne jest ustalanie sobie na siłę takich ram czasowych, jakby między 30-letnią hortensją a 32-letnią hortensją była taka ogromna różnica, albo jakby 45-latka była inną mamą 10-latka niż 42-latka.

Podajesz tu różnicę tylko 3 lat. Ka tez noe chciałabym byc w wiek 45 lat mama 10 latka , ale moje chcenie to jedno , a życie pisze własne scenariusze.
Ja pierwsze urodziłam w wieku 26 lat , a na drugie zwlekam ...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=7ccce98bd1fb37e774261cb 8463420b8c7814618_5eb735f 295b28;87500226]
Lisbeth, no wlasnie tu jest miec ciastko i zjesc ciastko, bo mnie nie jara w wieku 47 lat bycie aktywnym rodzicem [/QUOTE]
Jeszcze nie wiesz co cię będzie jarać w wieku 47 lat

[cava]

Napisane przez Paprotka_

To nie prawda co piszesz. Infekcje nie powodują wolniejszego rozwoju dziecka. Gdyby tak było mielibyśmy społeczeństwo opóźnione w rozwoju. I nie twierdzę, że trzeba wystawiać dziecko na tłum chorych rówieśników przed 3 rokiem życia, tylko że trzeba być gotowym na jego choroby również po 3 roku życia, szczególnie jeżeli wcześniej nie miało kontaktu z rówieśnikami.






A mieli przed 3 rokiem życia kontakt z rówieśnikami?




Autorko, jak zaczniesz planować, to okaże się, że nie ma właściwego momentu

Rozwój to nie tylko rozwój intelektualny, ale np. właśnie budowanie odporności.
Serio to nie jest tak, ze człowiek musi za wczesnego dzieciaka odchorować x angin, i wysmarkać x litrów glutow, bo jak nie, to będzie musiał nadrobić później.
To tak nie działa.

[amillia]

Jestem w identycznej sytuacji i na pewno nie zdecydowałabym się tak wcześnie na dziecko. Nie chciałabym całe życie sobie pluć w brodę, że mogłam osiągnąć szczyt w wymarzonym zawodzie, a wybrałam pieluchy. 25 lat to młody wiek, nie widzę powodu do pośpiechu. Sama zamierzam się zacząć starać po 30 urodzinach, ryzyko nadal jest małe, a medycyna wciąż idzie do przodu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Paprotka_]

Napisane przez cava

Rozwój to nie tylko rozwój intelektualny, ale np. właśnie budowanie odporności.
Serio to nie jest tak, ze człowiek musi za wczesnego dzieciaka odchorować x angin, i wysmarkać x litrów glutow, bo jak nie będzie musiał nadrobić później.
To tak nie działa.

No nie wiem, immunolog mojej córki twierdzi, że jeżeli nie wychorujesz się do 12 roku życia (ponownie podkreślam, że nie każdy choruje z taką samą intensywnością, nie twierdzę, że u każdego musi to być festiwal określonych chorób raz w miesiącu) to odczujesz to jako dorosły.