Demencja starcza/alzheimer

[wicherwi]

Cześć wszystkim, wiem, że forum nie zastąpi prawdziwego lekarza, ale nie wiem co robić w tej sytuacji... Od początku: mieszkam razem z mamą i babcią. Ojca nie znam, nie utrzymujemy z nim żadnych kontaktów. Problem dotyczy babci. Ma 82 lata i jej zdrowie psychiczne jest w bardzo złym stanie. Od paru lat dało się zauważać, że jej pamięć się pogarsza, zapominała gdzie coś położyła, co ktoś powiedział chwilę temu etc. Nie brałyśmy to za nic poważnego, z wiekiem pamięć przecież kuleje. Babcia wiedziała, że jest z czymś problem, chodziła do różnych lekarzy: tego od cukrzycy, do neurologa. Przyjmowała leki zgodnie z zaleceniem. Jednak z czasem wszystko się zmieniło od ok 2 lat miewa różne napady złości. Z początku zdarzały się one co jakiś czas, stosunkowo rzadko. Od mniej więcej roku babcia przestała przyjmować leki, mówiąc ze bez nich czuje się znacznie lepiej co doprowadziło do nasilonych ataków wściekłości. Oskarża mnie i mamę o kradzież pieniędzy, leków (których i tak nie bierze), o wypijanie jej alkoholu, podtruwanie itp. Jest to bardzo krzywdzące, szczególnie że mama i ja staramy się, aby miała jak najlepiej. Nie przebiera w słowach: wyzywa nas od kurew, dziwek, życzy nam śmierci, mówi same okropne rzeczy. Ostatnio podczas jednego z takich ataków wzięła siekierę i podeszła do mnie, grożąc, że ''u☠☠☠☠☠☠☠i mi łeb i roz☠☠☠☠☠☠☠i cały dom'' Obawiam się, że niedługo może dojść do takich rzeczy... Mama nie wytrzymuje psychicznie, cały czas płacze i jest załamana. Nie wiem jak jej pomóc. Nie możemy namówić babci na pójście do psychiatry, ponieważ ona jest przekonana, że jest całkowicie zdrowa: to my z mama jesteśmy problemem, my ją okradamy, życzymy jej śmierci, jesteśmy najgorszym co ją spotkało. Do innych członków rodziny odnosi się w normalny sposób. Potrafi w jednej chwili stać się miłą i spokojną kobietą, np. po jednej akcji, kiedy zostałam oskarżona o kradzież i wypicie jej spirytusu, przyszła pani listonosz z rentą, babcia otworzyła jej z uśmiechem, gawędziła z nią i żartowała, mimo, że sekundę wcześniej potrafiła zwyzywać mnie od najgorszych. Babcia zaczęła też wszystko chować, do swojego pokoju znosi różne rzeczy, chowa pod kanapą oleje, szynki, piwa, wodę, mleko, czasem potrafi schować nawet mięso w swoich ubraniach, część pieniedzy chowa pod dywanem... Do tego pokoju babacia jakieś pół roku temu postanowiła dorobić zamek. Myślałyśmy, że będziemy miały z mamą chwilę spokoju. Wszystko było ok do czasu, gdy nie zgubiła klucza i wina spadła na nas. Trzy razy kazała sobie dorabiać nowy zamek, co gorsza gdy strzelała fochu po jakiejś awanturze postanowiła się zamknąć i nie jeść nic ani nie pić czasem dzień czasem dwa, a my nie miałyśmy dostępu do jej pokoju, bo zamknęła się od środka. Czasem są momenty, że z babcią da się normalnie pogadać, siedzimy wszystkie trzy przy obiedzie, jest wtedy całkiem świadoma i po prostu normalna, ale zaraz znajdzie się jakaś rzecz, o którą oskarża nikogo innego jak mnie i mamę. Co robić? Czy któraś z Was miała podobną sytuację? Dom opieki odpada, nie mamy na tyle pieniędzy, czytałam, że są leki które trochę hamują agresję i po prostu wyciszają chorą osobę, ale żeby dostać takie leki, trzeba iść z babcią do lekarza, a siłą jej tam nie zaciągnę... Co robić? (wiem, że napisałam to trochę, chaotycznie, mam nadzieję, że coś z tego zrozumiecie)

[malinowegruszki]

Może namów mamę by udała się do swojego lekarza i opisała sytuację albo zamówcie wizytę domową. Lekarz rodzinny też będzie w stanie ocenić sytuację.