Psychologia - licencjackie czy jednolite magisterskie?

[Kirkenay]

Hej.

Po 3 latach od ukończenia liceum postanowiłam wybrać się na studia. Już wcześniej o tym myślałam, ale niestety należę do osób, które nie są pewne tego co chcą robić w przyszłości. Pomysłów miałam już tysiące, ale szybko rezygnowałam. Tym razem postanowiłam nie przejmować się pracą w zawodzie - a pójść na kierunek, który po prostu mi się podoba. Dla samej siebie.
Jednym z nich jest psychologia. Myślę, że może to być bardzo rozwijające człowieka. Przejrzałam wiele uczelni i jedyną opcją, jaką widzę, są studia jednolite magisterskie to znaczy 5 letnie. Znalazłam jednak jedną uczelnię, na której znajduje się psychologia licencjacka - 3 letnia oraz standardowa jednolita. (Akademia Ekonomiczno-Humanistyczna w Warszawie) I teraz mam dylemat co wybrać...

Psychologia jednolite magisterskie - od razu nieprzerwanie 5 lat, zakończenie z dyplomem i tytułem magistra, pierwsze 3 lata psychologia ogólna - a kolejne 2 do wyboru specjalizacje, przy tej opcji są akurat takie, które mnie interesują (tzn kliniczna lub mediów). Ryzykuję jednak, że po 3, 4 latach mogę zrezygnować i zostaję z niczym.

Psychologia I stopnia tj licencjackie - standardowe 3 lata, zakończenie z dyplomem i tytułem licencjata. To jest psychologia ogólna, bez specjalizacji. Po obronie licencjatu jest możliwość pójścia na studia II stopnia tzn magisterskie i to jest tak jakby specjalizacja. Niestety w tym przypadku, na dzień dzisiejszy nie ma żadnej kontynuacji, która by mnie interesowała. Jedynie ekonomiczna i w zarządzaniu. Ryzykuję, że nie będę chciała sobie tego rozszerzyć - chociaż równie dobrze mogą dodać którąś specjalizację z moich upodobań, ale tego nie wiem. Zostaję z licencjatem, ale zawsze coś. Choć mogę żałować, że bez ciekawej specjalizacji jak w opcji pierwszej. Ale tam z kolei mogę po prostu zrezygnować i nie mieć nic.

I taki oto mam problem. Gdyby na II stopniu były te rozszerzenia, które mi się podobają to nawet nie zastanawiałabym się.
Równie dobrze studia mogą mi się nie spodobać i zrezygnuję jeszcze szybciej, nie mając nawet licencjatu, wybiorę inną ścieżkę, ale jeśli już się zapisuję to ZAKŁADAM, że to skończę. I wolałabym nie dostać odpowiedzi typu "olej studia jak nie chcesz być psychologiem". Nie wiem czy chcę. Ale chcę spróbować, a dodatkowo ten kierunek wydaje mi sie właśnie rozwijający człowieka i uniwersalny.

Wiem, że decyzja należy do mnie i daję sobie jeszcze parę dni na przemyślenia, ale jestem ciekawa co wy o tym sądzicie A może znajdzie się osoba, która w ogóle studiuje psychologie w Warszawie i trochę opowie o kierunku? (poziom trudności, czy ma życie poza nauką , czy czuje, że go to rozwija itp)

*A no i zaoczne, ale to raczej nie ma znaczenia.

[konto_tymczasowe1]

Nikt nie traktuje poważnie studiów licencjackich z psychologii. Niby ustawodawca na to pozwala, ale po protestach środowiska wszystkie poważne uczelnie się z tego wycofały.

[Kirkenay]

Napisałam wyraźnie, że są to studia licencjackie 3 letnie a następnie (tak jak w przypadku baaardzo wielu kierunków) można dodać sobie 2 lata magistra i wychodzi na to samo. Po prostu są inne specjalizacje.