PANICZNIE boję się studiów...

[tosolvemyproblems]

xxx

[Vanir410]

Jesteś WWO?
Poczytaj o tym. Ode mnie polecam Ci książkę Wysoko wrażliwi Elaine N. Aron

90 % osób idących na studia jest sama. Wierz mi, wystarczy, że staniesz przy grupie i powiesz "cześć", a już nawiążesz jakiś kontakt. Ktoś się przypałęta.

[tosolvemyproblems]

Napisane przez Vanir410

Jesteś WWO?
Poczytaj o tym. Ode mnie polecam Ci książkę Wysoko wrażliwi Elaine N. Aron

90 % osób idących na studia jest sama. Wierz mi, wystarczy, że staniesz przy grupie i powiesz "cześć", a już nawiążesz jakiś kontakt. Ktoś się przypałęta.

Kojarzę termin WWO i tak, wydaje mi się, że jestem osobą wysoko wrażliwą. Książkę chętnie poczytam, dziękuję za polecenie.

[j_fly]

Studia to nie gimnazjum, czy liceum. Tam uczęszczają dorośli ludzie, więc teoretycznie zachowania też powinni mieć dorosłe. Dlaczego mieliby Cię wyśmiewać? Po prostu podejdź do jakiejś osoby, czy grupy, przywitaj się, możesz np. zapytać skąd są, a rozmowa poleci dalej sama.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tosolvemyproblems]

Napisane przez j_fly

Studia to nie gimnazjum, czy liceum. Tam uczęszczają dorośli ludzie, więc teoretycznie zachowania też powinni mieć dorosłe. Dlaczego mieliby Cię wyśmiewać? Po prostu podejdź do jakiejś osoby, czy grupy, przywitaj się, możesz np. zapytać skąd są, a rozmowa poleci dalej sama.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Przed liceum też mi wszyscy mówili, że w szkole średniej będą prawie dorośli ludzie, że nie będzie wśród nich dziecinnych zachowań, dzielenia się na grupki, upatrywania sobie kozłów ofiarnych. Potem okazało się, że mentalnie ludzie w liceum niewiele różnili się od tych, których spotkałam w gimnazjum, dlatego też teraz potwornie boję się, że historia powtórzy się na studiach.

Dlaczego mieliby mnie wyśmiewać? Na etapie, na którym teraz się znajduję, zdziczałam z mojej nieśmiałości, aspołeczności i samotności, a to od razu się wyczuwa i jakby nie patrzeć jest to powód, dla którego można od razu przypiąć mi łatkę ofiary losu...

[j_fly]

Napisane przez tosolvemyproblems

Przed liceum też mi wszyscy mówili, że w szkole średniej będą prawie dorośli ludzie, że nie będzie wśród nich dziecinnych zachowań, dzielenia się na grupki, upatrywania sobie kozłów ofiarnych. Potem okazało się, że mentalnie ludzie w liceum niewiele różnili się od tych, których spotkałam w gimnazjum, dlatego też teraz potwornie boję się, że historia powtórzy się na studiach.

Dlaczego mieliby mnie wyśmiewać? Na etapie, na którym teraz się znajduję, zdziczałam z mojej nieśmiałości, aspołeczności i samotności, a to od razu się wyczuwa i jakby nie patrzeć jest to powód, dla którego można od razu przypiąć mi łatkę ofiary losu...

Ale na studia zapisują się nie tylko dzieciaki po liceum, ale też starsi. Wątpię, żeby już na samym początku powstały grupki, przecież tam zdecydowana większość będzie sama. Studia mogą być dla Ciebie szansą na nowe otwarcie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Vanir410]

Napisane przez j_fly

Ale na studia zapisują się nie tylko dzieciaki po liceum, ale też starsi. Wątpię, żeby już na samym początku powstały grupki, przecież tam zdecydowana większość będzie sama. Studia mogą być dla Ciebie szansą na nowe otwarcie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Grupki stworzą się dość szybko, pierwszy miesiąc. Dlatego ważne, żeby podejść na początku, gdy jeszcze ich nie ma. Przynajmniej u mnie tak było, ludzie powymieniali się danymi itp.

[j_fly]

Napisane przez Vanir410

Grupki stworzą się dość szybko, pierwszy miesiąc. Dlatego ważne, żeby podejść na początku, gdy jeszcze ich nie ma. Przynajmniej u mnie tak było, ludzie powymieniali się danymi itp.

Właśnie chodzi mi o to, żeby Autorka podeszła do kogoś już pierwszego dnia. Im dłużej będzie zwlekać, tym gorzej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[KotLeopold]

Hej, jak cię czytam to jest mi cię bardzo, bardzo żal.
Nie przejmuj się, na studiach (od tej ludzkiej strony)jest fajnie i twoje obawy są bezpodstawne. No chyba, że to jakieś porąbane studia, ale takich chyba jest mało. Ja też jestem introwertykiem i też miałem problemy z poznawaniem nowych ludzi, ale na studiach było całkiem spoko. Choć powiem ci, że nie wróciłbym tam z inncych powodów, nie chciałoby mi się zdawać kolejnych egzaminów. Moim zdaniem nie masz się co bać i przejmować. Będzie spoko. Pozdrawiam.

[tosolvemyproblems]

Napisane przez KotLeopold

Hej, jak cię czytam to jest mi cię bardzo, bardzo żal.
Nie przejmuj się, na studiach (od tej ludzkiej strony)jest fajnie i twoje obawy są bezpodstawne. No chyba, że to jakieś porąbane studia, ale takich chyba jest mało. Ja też jestem introwertykiem i też miałem problemy z poznawaniem nowych ludzi, ale na studiach było całkiem spoko. Choć powiem ci, że nie wróciłbym tam z inncych powodów, nie chciałoby mi się zdawać kolejnych egzaminów. Moim zdaniem nie masz się co bać i przejmować. Będzie spoko. Pozdrawiam.

Dziękuję za współczucie i wsparcie, to naprawdę dużo dla mnie znaczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[evonla]

Sama jestem osobą wysoko wrażliwą i nauczyłam się już z tym żyć. Swego czasu wmawiano mi, że z wieloma rzeczami przesadzam, zbyt wiele myślę, analizuję, dopatruję się zawsze ukrytych intencji u ludzi, itp.. Gdybym nie natrafiła na książkę ''jak mniej myśleć'', pewnie uwierzyłabym w te wszystkie słowa, które kierowali do mnie inni i w dalszym ciągu podejrzewałabym, że jest coś ze mną nie tak. Z tym, że ja ogólnie jestem takim mixem - trochę introwertyk, który ceni sobie domowe zacisze, trochę taki ekstrawertyk - gdzie się nie pojawię to potrafię się odnaleźć.. jednakże najlepiej czuję się, gdy mam tą chwilę odetchnienia od ludzi, nadmiar ludzi mnie zwyczajnie męczy.
Musisz sama zastanowić się czy w ogóle inni są Ci potrzebni do życia. Studia to ogólnie super czas na zawieranie nowych znajomości, gdyż każdy tam rozpoczyna swoją przygodę z ''czystą kartą'' i tylko od Ciebie zależy, jak będą Ciebie postrzegali inni, czy zawrzesz nowe znajomości, itp. Nie Ty jedna nie będziesz znała tam nikogo, dlatego warto się przełamać, a być może jakość Twojego życia ulegnie poprawie.

[KotLeopold]

Napisane przez tosolvemyproblems

Dziękuję za współczucie i wsparcie, to naprawdę dużo dla mnie znaczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Z tego co pamiętam, to napisałem, że jest mi Ciebie żal, a to wg mnie nie jest tym samym co współczucie. Ja niczego nie współczuje, no bo jak? ale to w ogóle jest inny problem. Nieważne, zostawmy to. Mam nadzieję, że twoje studia nie będą takie straszne i twoja przyszła edukacja sprawi ci radość. Pozdrawiam cię tak jak introwertyk pozdrawia innego introwertyka.

[tosolvemyproblems]

Napisane przez KotLeopold

Z tego co pamiętam, to napisałem, że jest mi Ciebie żal, a to wg mnie nie jest tym samym co współczucie. Ja niczego nie współczuje, no bo jak? ale to w ogóle jest inny problem. Nieważne, zostawmy to. Mam nadzieję, że twoje studia nie będą takie straszne i twoja przyszła edukacja sprawi ci radość. Pozdrawiam cię tak jak introwertyk pozdrawia innego introwertyka.

Ech, no okay, niech będzie... xD

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tosolvemyproblems]

Napisane przez evonla

Sama jestem osobą wysoko wrażliwą i nauczyłam się już z tym żyć. Swego czasu wmawiano mi, że z wieloma rzeczami przesadzam, zbyt wiele myślę, analizuję, dopatruję się zawsze ukrytych intencji u ludzi, itp.. Gdybym nie natrafiła na książkę ''jak mniej myśleć'', pewnie uwierzyłabym w te wszystkie słowa, które kierowali do mnie inni i w dalszym ciągu podejrzewałabym, że jest coś ze mną nie tak. Z tym, że ja ogólnie jestem takim mixem - trochę introwertyk, który ceni sobie domowe zacisze, trochę taki ekstrawertyk - gdzie się nie pojawię to potrafię się odnaleźć.. jednakże najlepiej czuję się, gdy mam tą chwilę odetchnienia od ludzi, nadmiar ludzi mnie zwyczajnie męczy.
Musisz sama zastanowić się czy w ogóle inni są Ci potrzebni do życia. Studia to ogólnie super czas na zawieranie nowych znajomości, gdyż każdy tam rozpoczyna swoją przygodę z ''czystą kartą'' i tylko od Ciebie zależy, jak będą Ciebie postrzegali inni, czy zawrzesz nowe znajomości, itp. Nie Ty jedna nie będziesz znała tam nikogo, dlatego warto się przełamać, a być może jakość Twojego życia ulegnie poprawie.

Ja zdecydowanie jestem introwertykiem, takim skrajnym introwertykiem i melancholikiem.

Dziękuję za polecenie kolejnej książki, będzie co czytać na wakacjach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[evonla]

Napisane przez tosolvemyproblems

Ja zdecydowanie jestem introwertykiem, takim skrajnym introwertykiem i melancholikiem.

Dziękuję za polecenie kolejnej książki, będzie co czytać na wakacjach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Musisz to w sobie zaakceptować i nauczyć się przede wszystkim z tym żyć. Z czasem zaczniesz doceniać to, jaka jesteś (mocno wrażliwi mają cudowną umiejętność jaką jest intuicja). Mogę polecić również kolejną książkę o takiej tematyce: ''mówili mi, że jestem zbyt wrażliwa''

[KotLeopold]

Napisane przez tosolvemyproblems

Ech, no okay, niech będzie... xD

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Hej, Ja idę spać, tu nie ma miejsca na żadne ech no okay, ja swoje zdobycze w piwnicy upolowałem, trzymaj się.
Pozdrawiam tak jak introwertyk pozdrawia introwertyka. Mam nadzieję, że pójdiesz na te studia i aż takim radykalnym introwertykiem nie będziesz i poznasz ludzi, którzy będą ci odpowiadać. Jeśli moje poprzednie posty odbierasz za jakąś formę cwaniactwa to bardzo cię przepraszam. Mam nadzieję, że dobrze wszystko będzie ok. Trzymaj się.

[carca]

Ja też pięć lat temu tak myślałam ... studia jednak to co innego niż LO czy nieistniejące już gimnazjum... tam większość ludzi jest przyjaźnie do Ciebie nastawionych. Może poza małymi wyjątkami Dzięki studiom poznałam parę wspaniałych osób
Również jestem osobą nadwrażliwą

[myweakness118]

Na studiach ludzie są (w większości przypadków) dojrzalsi, i z reguły przyjaźni. Sama jestem introwertykiem (ale jak już kogoś poznam to jestem gadułą), a złapałam kontakt z chyba czteroma dziewczynami i paroma chłopakami. Nadal często siadałam na korytarzu w wolnym czasie sama (bo tak lubię), ale każdego dnia z kimś chwilkę rozmawiałam.
Jak sama chcesz zagadać to najprościej się chyba zapytać o salę Jako że te osoby będą dla ciebie nowe to możecie rozmawiać o tym skąd jesteście, gdzie chodziliście do liceum i inne takie, a jak już pochodzicie na zajęcia to można gadać o tym co jest do roboty, i generalnie narzekać na wykładowców ().
Też miałam przykre sytuacje w gimnazjum, a ludzie w liceum czasami byli dziwni, ale studia to serio co innego. Nie ma co się denerwować, bo i tak nie idziesz tam po to żeby być duszą towarzystwa, a żeby zdobyć dyplom
Jak ci mocno zależy żeby poznać ludzi to idź na spotkanie integracyjne albo juwenalia. Na przerwach nie zawsze jest czas na pogaduchy, chociaż zależy jaki kierunek, u mnie trzeba było co chwilę się na coś uczyć ;-)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[candydolls27]

Napisane przez tosolvemyproblems

Panicznie boję się studiów i dzieje się tak nie dlatego, że obawiam się, iż nie poradzę sobie z nauką — o to nie muszę się martwić, ale dlatego, że obawiam się, iż nie uda mi się z nikim zaprzyjaźnić. Jestem bardzo nieśmiałą dziewczyną, wręcz aspołeczną. Boję się ludzi. Wstydzę się rozmawiać z osobami obcymi oraz z tymi, które bardzo słabo znam. Nie wiem, co powinno się mówić w towarzystwie, aby było fajnie i ludzie poczuli sympatię do mnie. Mówię mało, w ogóle to robię to zazwyczaj wtedy, kiedy ktoś mnie o to poprosi. I gdy się już odezwę choć jednymi zdaniem, to mam wrażenie, że palnęłam straszną głupotę, że się skompromitowałam. Rozpamiętuję to do końca dnia i mam poczucie, iż ci wszyscy ludzie, którzy to słyszeli, śmiali się ze mnie w duchu, albo, co gorsza, śmiali się między sobą, kiedy mnie już nie było w pobliżu. Mam takie doświadczenia z przeszłości, że byłam nieakceptowana przez rówieśników, gdy próbowałam być sobą, to zawsze kończyło się to tak, iż dokuczali mi za to, kim jestem, co lubię, a czego nie, co potrafię, a czego nie itd. Po prostu zaszczuli mnie. Po takich sytuacjach już uwierzyłam sama to, że jestem nudna i tępa, że nie mam nic ciekawego do powiedzenia, że nie mam żadnej wartości. Przez to wszystko zamknęłam się w sobie. Muszę przyznać, że zawsze byłam dość nieśmiała, ale mam wrażenie, że mój problem pogarsza się z roku na rok. Ten problem ciągnie się za mną, brzydko mówiąc, jak smród za gaciami od czasów gimnazjum... Ludzie po prostu mnie nie lubią. Nie mam żadnych przyjaciół. Ludzie nie lubią mnie już od pierwszego wejrzenia, zanim zdążę cokolwiek powiedzieć lub zrobić. Nie wiem, musi coś być we mnie odpychającego. Może mam tzw. bitch face lub nieprzyjemny ton głosu. Ludzie traktują mnie z góry, lekceważąco tak, jakbym miałam na czole napisane, że jestem frajerką i pariasem społecznym, który na swój własny, bardzo nieskuteczny sposób żebrze o sympatię ludzką.

Bardzo mnie to męczy. Chciałabym w końcu żyć normalnie, mieć znajomych i jakiekolwiek życie towarzyskie, ale nie umiem sama rozwiązać tego problemu. Zazdroszczę ludziom, którzy, kiedy tylko gdzieś się pojawią, nawiązują w oka mgnieniu nowe znajomości. Byłam kiedyś u psychologa, ale ta osoba była, szczerze mówiąc, do dupy i szybko zniechęciła mnie do kontynuowania terapii. Bliscy też mnie nie rozumieją. Matka ma do mnie pretensje o to, że całymi dniami siedzę w domu, a kiedy próbuję wytłumaczyć jej, jaki jest mój problem, co tak naprawdę czuję, ona denerwuje się i mówi, że jestem dorosła i skoro mam nie w porządku z głową, to żebym szła do psychiatry, przypisze mi garść tabletek i się uspokoję...

Ten problem studiów spędza mi sen z powiek. Bardzo boję się, że znowu będą tam samotna i nielubiana, nieakceptowana przez rówieśników... Nie mogę przestać o tym myśleć.

Nie bój się. Potraktuj to jako nowy rozdział, który może być tylko lepszy. Przeszłość jest po to, aby się na niej uczyć a nie ją rozpamiętywać, było, minęło. Teraz spotkasz innych ludzi, na innym etapie życie - wcale nie musi być wszystko podobne jak kiedyś Masz teraz wakacje - skup się na relacji z samą sobą, polecam ćwiczenia jogi czy pilatesu. Postaraj się zaprzyjaźnić z samą sobą a cała reszta się ułoży. Dodatkowo na studia większość osób idzie samotnie, to już nie liceum czy gimnazjum i każdy odczuwa wewnętrzny lęk. Nie pozwól mu się zdominować 3 mam kciuki

[niemanicka]

Moze zdarzyć sie tak, ze z nikim sie nie zaprzyjaźnisz i to tez bedzie ok. To juz nie ten etap, gdzie rówieśnicy sa tylko w szkole. Znajomych mozna poznać rowniez poza uczelnia. Prędzej niz przyjaciela, znajdziesz tam po prostu znajomych. Jesli nie wiesz co mowic, poszukaj w internecie poradników i tematów rozmów, tzw. small talk. Wazne żebyś sie nie chowała po kątach, tylko próbuj zagadywać innych ludzi, nawet na błahe tematy. Trzeba dac cos od siebie, jesli nie wykażesz inicjatywy, to nikt nie bedzie na sile do ciebie zagadywał. Na studia sie idzie jednak dla wykształcenia, takze nawet jesli sie z nikim nie zaprzyjaznisz, to nie koniec świata. Osobiście nie spotkałam sie na studiach z taka sytuacja, zeby ktos kogos wyśmiewał. Powodzenia


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[ShaunBoswell]

Studia to studia. Relacje stają się dorosłe - ludzie sobie nie dokazują i nie śmieją. Samotnik może sobie być samotnikiem a ekstrawertyk moze przodować na imprezach. Na studiach robisz co chcesz.

[Cukier_Puder_]

Ale dlaczego mieliby ciebie nie lubić? To nie jest gimnazjum, poza tym dużo ludzi tam nie zna nikogo i każdy jest w takiej samej sytuacji jak ty. Poza tym to nie czaję tej presji, że musisz tam poznać nie wiadomo kogo. Ja na studiach bliższy kontakt złapałam tylko z 1 laską, natomiast reszta była mi obojętna, tzn. jak najbardziej można pogadać, ale jednak poza tą 1 osobą nikt nie nadawał dokładnie na tych samych falach, więc na small talku w okienkach się zazwyczaj te kontakty kończyły. Jak nikt ci nie podpasuje, to ludzi możesz poznać gdzieś indziej, z ludźmi ze studiów masz tylko kontakt na zajęciach, na których przecież i tak słuchasz wykładu lub robisz zadania. Jak się z kimś tam nie wiadomo jak nie zaprzyjaźnisz, to przecież nie oznacza, że nie będziesz mogła zagadać, zapytać, poprosić o coś. Zdarzają się cwaniaki i chamy, ale jednak u mnie zdecydowana większość ludzi była bardzo spoko. Jakieś tam grupki się potworzyły, ale to nie było tak, że krzywo na kogoś patrzą czy obgadują, zawsze można było dołączyć, często zresztą gadaliśmy i siedzieliśmy wszyscy razem. To nie gimnazjum

Po prostu na początku podejdź do ludzi, zagadaj, bądź otwarta i tyle, pewnie pójdziecie na jakiegoś integracyjnego browara i wszystko jakoś pójdzie. Niepotrzebnie sama się zniechęcasz i sobie wmawiasz, że jesteś zdziczała (?)

Ale i tak uważam, że najlepiej jak pójdziesz do psychologa, skoro sama sobie z tym nie poradzisz. Wybierz jakiegoś dobrego, a nie czytaj jakąś książkę, bo widzę, że problem jest u ciebie poważny

[An Angel]

Miałam podobnie. Wyprowadziłam się do innego województwa, musiałam szukać pracy na pełen etat (również obcy ludzie, miejsce, mieszkanie, byłam całkiem sama), do tego studia w weekendy. Gdyby nie to, że nie miałam wyjścia - dałam radę. Znalazłam grupę mojego kierunku jeszcze przed otwarciem studiów - dodałam się i po wypowiedziach dało się ogarnąć kto jest ok, a kto nie bardzo.
Pierwszego dnia obserwowałam i szukałam dziewczyny, która również stała sama i nie wiedziała co ze sobą zrobić. Podeszłam, powiedziałam cześć, spytałam czy też na ten kierunek, przedstawiłam się i dalej już paplanina o studiach, mieście, znajomych, skąd jesteś i tak dalej. Już jest pierwsza osoba, z którą możesz usiąść na pierwszych zajęciach. Nie musisz być lubiana. Tam są dorośli ludzie, którzy wybrali daną uczelnię z wyboru. To nie banda nastolatków z burzą hormonalną. Jeśli nie będziesz uciekać w popłochu na koniec sali i kłaść obok siebie torebki żeby tylko nikt się nie dosiadł, to sprawy potoczą się same.
Robiłam tak na obu kierunkach. Ostatecznie na drugim przeniosła się moja znajomość na inną osobę z grupy. Na obecnie kończonym kierunku poznałam trzy osoby, które zostały moimi przyjaciółmi, byłam u jednej na weselu w zeszłym roku.
To dobry czas, ostatnia okazja na to, że jeśli nie masz żadnych znajomych możesz ich zyskać teraz, żeby nie zostać samemu na starość. Im jesteśmy starsi tym trudniej znaleźć przyjaźń, później ludzie zakładają rodziny, mają dzieci (nie wszyscy, chyba nie muszę każdego zdania usprawiedliwiać) i preferencje spędzania wolnego czasu się zmieniają. Nie musisz czuć się gotowa. To naturalne, że boisz się nieznanego. Nie ma nic złego w strachu.

[linaya]

Studia nie gryzą. Pomyśl, że dla wszystkich nowych studentów to świeża, nowa sytuacja, tak samo jak Ty nikogo nie znają. Wielu z nich czuje onieśmielenie, czy skrępowanie, też chciałoby być zaakceptowanych przez nowych kolegów w nowym miejscu. Oraz to, że masz tu "carte blanche", nie ma twoich dawnych prześladowców, nikt się z Ciebie nie śmieje, bo po prostu Cię nie znają. Możesz nawiązać zupełnie inne, nowe, fajne znajomości, możesz pokazać się ze strony, z której nie miałaś śmiałości się pokazać w szkole średniej Tak jak napisał ktoś wcześniej - ludzie na studiach są dojrzalsi, niż w szkole średniej, mają inne podejście.


A co do wychodzenia ze skorupy introwertyzmu i nieśmiałości, znam ten ból. Pomaga praca nad sobą, drobne kroczki, wychodzenie do ludzi. Zagaduj do nieznajomych osób pierwsza (np. na studiach). O cokolwiek, o salę, zajęcia, dziekanat. Być może spotkasz kogoś, kto jest jeszcze bardziej nieśmiały niż Ty i będzie Ci za toi wdzięczny.

[Veredise]

Może dobrym pomysłem byłoby poszukać ludzi, z którymi będziesz studiować wcześniej w internecie? Często widzę takie posty na forach albo na Facebooku. To by była okazja do zapoznania się np. przez czat, dzięki czemu przy spotkaniu na żywo byłoby łatwiej, już by Cię ktoś znał i byłyby o czym mówić na początku.

Poza tym pomyśl też o tym, że studia z ludźmi, którzy Cię nie znają to jest duża szansa. Bo oni nie wiedzą, że jesteś nieśmiała. To wiesz tylko Ty. Na pewno nie będą Cię uważać za ofiarę losu, bo się mało odzywasz. Nie każdy jest super przebojowy. Ale to naprawdę nie powód, żeby kogoś z tego powodu wykluczać.
W grupie jest zazwyczaj miejsce dla różnych osób, dla tych które są trochę w tle też.

Poza tym wiesz, takie przebojowe osoby też są często męczące. Potrafią np. przeszkadzać na zajęciach albo chcą non stop skupiać na sobie uwagę. To też nie wszystkim się podoba. I dlatego niektórzy preferują towarzystwo osób, z którymi można pomilczeć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz