zachowanie w żałobie

[derSchatzix3]

Witam

ponad dwa miesiące temu zmarł mój tata. To był dla mnie naprawdę trudny czas, jednak praca i codzienne obowiązki pozwoliły mi chociaż trochę wrócić do normalnego życia. Codziennie myślę o tacie, wspominam. Jest mi z tym ciężko. Jednak w weekend dałam upust emocjom i trochę potańczyłam na spotkaniu ze znajomymi, z czym nie jest mi do końca najlepiej. Z jednej strony czuję się lepiej, zrzuciłam troszkę stres, a z drugiej jest mi źle, jakbym nie miała szacunku do taty. Co o tym sądzicie? To nie jest tak, że zapomniałam, że mam to gdzieś i teraz już wszystko jest normalnie i będę chodzić na imprezy, bo tak nie jest. Jednak źle mi z tą sytuacją.

[Overcooked]

Napisane przez derSchatzix3

Witam

ponad dwa miesiące temu zmarł mój tata. To był dla mnie naprawdę trudny czas, jednak praca i codzienne obowiązki pozwoliły mi chociaż trochę wrócić do normalnego życia. Codziennie myślę o tacie, wspominam. Jest mi z tym ciężko. Jednak w weekend dałam upust emocjom i trochę potańczyłam na spotkaniu ze znajomymi, z czym nie jest mi do końca najlepiej. Z jednej strony czuję się lepiej, zrzuciłam troszkę stres, a z drugiej jest mi źle, jakbym nie miała szacunku do taty. Co o tym sądzicie? To nie jest tak, że zapomniałam, że mam to gdzieś i teraz już wszystko jest normalnie i będę chodzić na imprezy, bo tak nie jest. Jednak źle mi z tą sytuacją.

Wyluzuj. Przecież chciałby byś żyła dalej i sobie poradziła a nie udręczała na siłę w imię pokazywania "szacunku". To nie jest tak że jak chwilkę się wyluzujesz czy nie wiem, obejrzysz komedię albo pośmiejesz z jakieś sytuacji, ucieszysz z awansu to nie masz szacunku, bo przez rok powinno się trwać w marazmie 24h na dobę przez 365 dni.

[rybeczkawizaz]

nie obwiniaj sie kochana, to nie jest absoleutnie jakis brak szacunku z Twojej strony,, Tata na pewno nie chciałby żebyś się wykańczała żałobą, tęsknotą etc ..

najważniejsze,ze o Nim
pamiętasz, jak minie 1 rocznica, mam nadzieję ,ze będzie//powinno być coraz łatwiej,
wszystkiego najlepszego, trzymaj się : )

[Antoiineette]

Myślę, że każdy powinien przeżywać żałobę po swojemu. Mam trochę podobną sytuację, z tym że mi we wrześniu zmarła babcia, która była dla mnie bardzo bliską osobą i wychowywała mnie wspólnie z moją mamą. Praktycznie już w październiku normalnie spotykalam się ze znajomymi. Nie chodziłam na nie wiadomo jakie imprezy, bo covid i obostrzenia na to nie pozwalają. Ale normalne spotkania ze znajomymi przy winku/piwku/muzyce jak najbardziej. Na Sylwestrze też tańczyłam. Ale ja po prostu wiem jaka była moja babcia, że lubiła zabawę i spotkania ze znajomymi i wiem, że nie miałaby nic przeciwko, bo zawsze sama mówiła o tym, że póki jestem młoda mam się bawić, bo za jej czasów było inaczej, szybko ślub i dzieci, a teraz młodzi mają przecież tyle okazji do zabawy i rozrywki i czemu by z tego nie korzystać. Babcia też sama nigdy nie przeżywała długo żałoby, nie ubierała się na czarno itp.
Wg mnie nie ma przeszkód, by jednego dnia spotkać się ze znajomymi i trochę się wyluzować po ciężkim tygodniu pracy, a na drugi dzień iść na cmentarz zapalić znicz u bliskiej osoby. To, że spotykasz się normalnie z koleżankami i kolegami nie oznacza przecież, że nie jest Ci smutno z powodu śmierci taty i że zapomniałaś już o nim.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lapis_Lazuli]

Nie rozumiem, minely dwa miesiace i masz wyrzuty sumienia że wyluzowalas sie na potańcówie? Ile ma trwac docelowo ta żałoba i dlaczego zabrania ci robienia normalnych rzeczy?

[parallel_roads]

To ile jeszcze chcesz rezygnować z przyjemności? Moim zdaniem bez sensu takie coś, mocno to przeżyłaś, zareagowałaś oddaniem się pracy, teraz miałaś ochotę, to się bawiłaś, nic złego nie zrobiłaś, nie będziesz do końca życia tylko pracować chyba?

Ja w dzień pogrzebu mojej babci, zaraz po ceremonii, spotkałam się z rodziną i miło spędziliśmy czas, nikt przez 2 miesiące nie rezygnował z życia. Niepotrzebnie się zadręczasz, nie obwiniaj się za swoje emocje

[Agoorka]

Żałoba ma swoje etapy, człowiek na prawo do swoich emocji.To naprawdę trudny czas, każdy przeżywa go indywidualnie, choć emocje, które towarzyszą są bardzo podobne.Sama ciężko przechodziłem stratę bliskiej osoby,wtedy myślałam,że świat mi się skończył,że nigdy nie będę się cieszyć,ani być wesołą osobą.Uwierz,że to minie.Nie wyzbywaj się pozytywnych uczyć, zachowań,bo wpadniesz w totalny marazm.Nie możesz się karać za to,że przed Tobą jeszcze dobre chwile,a przed zmarłym bliskim już nie.Ten świat jest tak stworzony,że jedni odchodzą,inni zostaja.Życie toczy się dalej, jakkolwiek może to w tej chwili brzmieć irracjonalnie dla Ciebie,to tak, masz prawo się śmiać, spotykać z ludźmi, żyć, czerpać radość.To nie jest brak szacunku,to są koleje losu.Za jakiś czas spojrzysz z dystansem na wszystko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

Pamiętam jak umarł mój dziadek. To było z 20 lat temu. Trumna była otwarta, wystawiona w domu, było nocne czuwanie. I przez noc siedzieliśmy przy tej trumnie i wspominaliśmy dziadka. I co chwila wybuchalismy śmiechem. Bo dziadek był wesołym, przyjaznym człowiekiem i podchodził do życia z humorem. Myślę że byłby zadowolony z tego, że mamy takie wesołe wspomnienia z jego osobą. I myślę, że twój tato też byłby szczęśliwy widząc ciebie radosną, a nie umartwiajaca się bo "tak należy".

[Frozen_Rose]

Napisane przez derSchatzix3

Witam

ponad dwa miesiące temu zmarł mój tata. To był dla mnie naprawdę trudny czas, jednak praca i codzienne obowiązki pozwoliły mi chociaż trochę wrócić do normalnego życia. Codziennie myślę o tacie, wspominam. Jest mi z tym ciężko. Jednak w weekend dałam upust emocjom i trochę potańczyłam na spotkaniu ze znajomymi, z czym nie jest mi do końca najlepiej. Z jednej strony czuję się lepiej, zrzuciłam troszkę stres, a z drugiej jest mi źle, jakbym nie miała szacunku do taty. Co o tym sądzicie? To nie jest tak, że zapomniałam, że mam to gdzieś i teraz już wszystko jest normalnie i będę chodzić na imprezy, bo tak nie jest. Jednak źle mi z tą sytuacją.

Każdy żałobę przeżywa inaczej. Ja 2 dni po śmierci babci wybrałam się do kina i wróciłam szybko do mojego poprzedniego stylu życia, przed jej chorobą. Nie zapomniałam oczywiście o niej, tęskniłam za nią i będę tęsknić. Ale dlaczego mam przez 6 miesięcy zakazywać sobie przyjemności i chodzić ubrana na czarno, tylko dlatego, że ktoś kiedyś w Polsce takie zasady ustanowił? Moja babcia na pewno nie chciałaby, żebym tak przeżywała jej śmierć. No i nie przeżywałam. Życie toczy się dalej, trzeba zająć się sobą, patrzeć w przyszłość i żyć do końca, bo i tak każdy kiedyś umrze.
Twój tata również nie chciałby, żebyś przez okrągły rok opłakiwała go i zabraniała sobie rozrywki. Nie przestajesz go szanować, jednocześnie pozwalając sobie na zabawę. A nawet jeśli poszalejesz, to i wyjdzie ci to na dobre. Trzeba czasem uwolnić emocje, zwłaszcza po złych przeżyciach, ponieważ trzymanie ich w sobie do niczego dobrego nie prowadzi. Jak masz potrzebę jeszcze raz spotkać się ze znajomymi i zatańczyć, to zrób to. Jak chcesz się śmiać, to się śmiej, a jak chcesz płakać, to płacz. W żałobie wszystkie emocje są dozwolone. Po prostu zrób to na co masz ochotę, nie obwiniaj siebie i nie patrz na ludzi, którzy będą kręcić nosami.

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Pewnie chodzi o to, ze dość często jednak jak ludzie widza kogoś krotki czas po pogrzebie ubranym na czarno, czy tańczącego to dziwnie patrzą.

Jak słyszę, ze minimum rok powinno sie być w żałobie po rodzicach. Sylwestra spędzić w domu, broń ci panie iść na jakies wesele to mi ręce opadają.


Autorko każdy z nas przeżywa inaczej. Myśle, ze co co zmarli bardzo by chcieli aby w ich ukochanych była radość i szczęście a nie ból i smutek.

[mariola_rudakowska]

W połowie sierpnia,miną 2 lata, jak nie ma, mojego Taty.Nie wyobrażam sobie, zachować się, w podobny sposób.Dla mnie nie do pomyślenia.Przepraszam,al e aż się popłakałam

[karola11]

Każdy zachowuje się według siebie. Wychodzę z założenia, że prawdziwą żałobę nosi się w sercu a nie pokazuje ubraniem czy zachowaniem. Ubieramy się tak, jak czujemy, zachowujemy się tak jak czujemy.
Dwa miesiące po śmierci mojej mamy byłam na weselu. Nie oznacza to, że robiłam piruety na parkiecie i niewiadomo co.
Wiem, że moja mama nie chciałaby abym rezygnowała z niektórych rzeczy. Minął już dłuższy czas, żyję 'normalnie', ale żałobę w sercu mam nadal.

[Vanir410]

Nawet w kwestii pogodzenia się z śmiercią członka rodziny są jakieś normy? Każdy żałobę przechodzi inaczej.


Potańczyłaś, było fajnie, więc w czym problem? Czy mniej kochasz ojca? Mniej tęsknisz? Zapomnisz o nim przez to? Nie.


W moim przypadku - nigdy przez żałobę nie zmieniałam trybu życia. Imprezowa nie jestem, ale spotkanie z koleżanką, wyjście do kina. Czemu nie? Żeby sąsiedzi nie pomyśleli źle? Wspominam w sercu zmarłego, opowiem o nim moim przyszłym dzieciom, odwiedzę grób, pomodlę się.

Fakt, że będę chodziła strapiona i odmawiała wszelkim przyjemnościom, bo żałoba pomoże w czymś zmarłemu?

---------- Dopisano o 14:45 ---------- Poprzedni post napisano o 14:41 ----------

Napisane przez pfffh

Pamiętam jak umarł mój dziadek. To było z 20 lat temu. Trumna była otwarta, wystawiona w domu, było nocne czuwanie. I przez noc siedzieliśmy przy tej trumnie i wspominaliśmy dziadka. I co chwila wybuchalismy śmiechem. Bo dziadek był wesołym, przyjaznym człowiekiem i podchodził do życia z humorem. Myślę że byłby zadowolony z tego, że mamy takie wesołe wspomnienia z jego osobą. I myślę, że twój tato też byłby szczęśliwy widząc ciebie radosną, a nie umartwiajaca się bo "tak należy".

klask i:

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Napisane przez Vanir410

Nawet w kwestii pogodzenia się z śmiercią członka rodziny są jakieś normy? Każdy żałobę przechodzi inaczej.


Potańczyłaś, było fajnie, więc w czym problem? Czy mniej kochasz ojca? Mniej tęsknisz? Zapomnisz o nim przez to? Nie.


W moim przypadku - nigdy przez żałobę nie zmieniałam trybu życia. Imprezowa nie jestem, ale spotkanie z koleżanką, wyjście do kina. Czemu nie? Żeby sąsiedzi nie pomyśleli źle? Wspominam w sercu zmarłego, opowiem o nim moim przyszłym dzieciom, odwiedzę grób, pomodlę się.

Fakt, że będę chodziła strapiona i odmawiała wszelkim przyjemnościom, bo żałoba pomoże w czymś zmarłemu?

---------- Dopisano o 14:45 ---------- Poprzedni post napisano o 14:41 ----------




klask i:

Ja sie spotkałam z tym, ze ktos wymieniał jak powinna wyglądać żałoba.
Co wypada robic a co nie...