Partner ma niższe libido, gdy jesteśmy razem

[Zelda]

Witam,

trudno pisać o tak intymnych sprawach, ale czuję, że już powoli nie daję sobie z tym rady, a mój partner uważa, że problem nie istnieje.

Jesteśmy przed trzydziestką, spotykamy się od 4 lat, żyjemy w związku na odległość i widujemy się mniej więcej co miesiąc (jesteśmy wtedy razem około tygodnia). Za pół roku mam się do niego przeprowadzić. Wszystko wydaje się być super, jest nam razem dobrze, niedawno się zaręczyliśmy. Niestety nasze życie seksualne pozostawia dla mnie wiele do życzenia.

Mam wysokie libido, ale gdy jesteśmy osobno, staram się jakoś je hamować, natomiast gdy się spotykamy, chciałabym kochać się kilka razy dziennie.
Niestety z moim partnerem jest odwrotnie
Wiem, że gdy żyjemy osobno, codziennie ogląda pornografię i masturbuje się przy niej. Trochę mi przykro z tego powodu, ale nie ingeruję w jego przyzwyczajenia czy potrzeby. Uznałam, że widocznie potrzebuje rozładować swój popęd.
Niestety jego popęd praktycznie zanika, gdy jesteśmy razem. Kochamy się wtedy na początku naszego spotkania, a potem partner nie czuje już takiej potrzeby. Wszelkie moje próby prowokowania go lub bezpośredniego zachęcania do zbliżenia kończą się fiaskiem. Czasami zdarzają się jeszcze jakieś kolejne stosunki, ale wyłącznie z mojej inicjatywy i polegają raczej na tym, że partner pozwala mi zaspokoić jego.
Narzeczony chętnie mnie przytula, prawi stale komplementy i seksualnie prowokuje, ale gdy odwzajemniam pieszczoty i "niebezpiecznie" zbliżamy się do seksu, partner przestaje i proponuje np. obejrzenie filmu lub - w ostateczności - udaje, że śpi.

Jestem przez to stale sfrustrowana. Czuję się, jakby się ze mną bawił w kotka i myszkę.
W dodatku czuje się z tym beznadziejnie, jako kobieta. Wydaje mi się, że muszę być bardzo mało atrakcyjna i w dodatku kiepska w łóżku. Staram się o siebie dbać, regularnie ćwiczę na siłowni, mam zgrabną sylwetkę. Wiem, że nie każdemu się podobam, ale przecież nikt nie każe mojemu partnerowi ze mną być, a jeśli jest, to chyba przynajmniej kiedyś mu się podobałam.

Gdy próbuję na ten temat porozmawiać, partner mówi, że problem nie istnieje, a ja powinnam się cieszyć, że "tak na niego działam", że jest mu dobrze ze mną i nie potrzebuje seksu. Podczas zbliżeń staram się robić to, co lubi, nawet gdy sama tego nie lubię tylko po to by go jakoś zachęcić. Sama szybko szczytuję, natomiast u niego trwa to zawsze dłużej. Po zbliżeniu mówi, że jestem świetna itd, ale potem oczywiście nie ma nigdy ochoty na kolejny raz. Gdy próbuję zagaić rozmowę na temat tego, co mogłabym poprawić by mu było lepiej, twierdzi, że wszystko jest świetnie.

Gdy próbuje sobie wszystko poskładać, to przychodzi mi do głowy, że :
a) nie podobam mu się, ale jest mu ze mną dobrze i nie chce mnie stracić, nawet jeśli nie czuje już do mnie pożądania;

b) przez lata masturbacji wykształcił u siebie ściśle określone przyzwyczajenia dotyczące tej sfery życia i teraz partnerski seks jest dla niego niezadowalający;

c) seks służy mu głownie do redukcji wszelkiego napięcia i relaksu, a gdy jest zrelaksowany, nie potrzebuje go.

Nie mam pojęcia co robić. Szukałam w internecie wątków na ten temat, ale większość dotyczy niskiego libido u mężczyzn, a mój partner ma libido chyba niestabilne, bo niskie jest "tylko" wtedy, gdy ja jestem blisko
Nie mam już na to siły. Czy ktoś z Was zna może podobny przypadek i może mi coś doradzić?

Pozdrawiam

[marchewkowe pole]

nie wiem w sumie co Ci poradzić, mam podobnie jak Twój partner - jak dostępu do seksu nie ma, to chodzę jak napalona wiewiórka, i wyobrażam sobie że będziemy się kochać non stop, a potem jak przychodzi co do czego to raz, i dalej już nie bardzo mi się chce, ew seks oralny. szczerze mówiąc nie wiem czym jest to sopowodowane.

[Cerveza_]

Napisane przez marchewkowe pole

nie wiem w sumie co Ci poradzić, mam podobnie jak Twój partner - jak dostępu do seksu nie ma, to chodzę jak napalona wiewiórka, i wyobrażam sobie że będziemy się kochać non stop, a potem jak przychodzi co do czego to raz, i dalej już nie bardzo mi się chce, ew seks oralny. szczerze mówiąc nie wiem czym jest to sopowodowane.

Wydaje mi się, że to zależy od potrzeb człowieka. Raz dziennie to dużo mimo wszystko Nie wiem czy Autorka słusznie szuka problemu. Może po prostu jej facetowi to wystarczy i nie musi kochać się kilka razy dziennie. Nie popadajmy w paranoję, facet to nie zwierzak i też nie zawsze musi mieć ochotę.

[normalnyFacet]

Niedopasowanie...

Bo to nie jest normalne gdzie zdrowi ludzie mający potrzeby tak diametralnie się w nich różnią...tym bardziej w związku na odległość, gdzie głód seksualny powinien być zaspokojony..

[Navika]

A dla mnie autorka przesadza. Przecież uprawiają seks, więc nie jest tak, że partnerowi libido zanika jak ją widzi. Nie każdy musi, może i ma ochotę na seks raz za razem i nie ma w tym nic dziwnego, po prostu macie inne potrzeby i trzeba pogadać, poszukać kompromisu. Swoją drogą nie dziwi mnie to, że skoro autorka jest przez dłuższy czas wyposzczona to potem tak się nakręca i chciałaby kilka razy dziennie, a facet rozladowuje się na bieżąco, więc aż tak bardzo wyposzczony na tych spotkaniach nie jest. Ja mam odwrotnie - nie mieszkam z moim TŻ i żadko mamy okazję na co dzień się kochać i przez jakiś czas było tak, że jak razem wyjeżdżaliśmy to on oczekiwał seksu parę razy dziennie, tak jak autorka. Pierwszy raz danego dnia był super, a potem... szkoda gadać. Czasami się przełamywałam dla niego, ale potem żałowałam tego, bo to już nie było to samo, czułam się jakbym miała obowiązek się z nim kochać i w końcu sobie darowałam takie akcje. Teraz po prostu mówię że nie mam ochoty. I to wcale nie oznacza, że mój TŻ mi się nie podoba, po prostu żadko mam ochotę kochać się kilka razy pod rząd. Dlatego ja bym nie dorabiała ideologii do tego, co w gruncie rzeczy nie jest problemem. A poza tym TŻ autorki może czuć się potraktowany trochę przedmiotowo, no bo spotykają się rzadko i jeszcze ma robić wtedy za maszynkę do seksu Ja bym nie czuła się komfortowo, ale to ja

[laisla]

A ja nie czułabym się komfortowo wiedząc, że zaspokaja się oglądając super wyposażone panny w pornosach, a gdy ma mnie obok to mu się nie chce. Czułabym to samo co autorka, nie dziwię się jej. Ale tak naprawdę to wszystko się okaże czy to niedopasowanie czy nie gdy zamieszkają razem.. bo obecnie sytuacja jest dość jednak niecodzienna te ich spotkania..a może on tak zżył się z własną ręką, że inaczej już go tak nie pociąga (bo trzeba się trochę postarać, zadbać o dziewczynę), czy to w ogóle możliwe

[CytrynowaPannica]

Navika, facet nie ma robić za żadną maszynkę do seksu. To normalne, że kobieta potrzebuje zbliżeń z mężczyzną, którego kocha, a widuje rzadko.
Nie nakręcaj się i nie wymyślaj nowych teorii, jakoby partner Autorki był biednym, zaszczutym żuczkiem.

Niekomfortowo może czuć się kobieta, która żyje w świadomości, że jej facet ma wysokie libido wówczas, gdy jest daleko od niej. Nie powiedziałabym, że to szukanie problemu tam, gdzie go nie ma. Bo powiedzcie, jak inaczej nazwać sytuację, w której jedna ze stron jest niezadowolona i sfrustrowana; związek, w którym seks zastępowany jest masturbacją i filmami porno?
Partner autorki jasne powiedział, że seksu nie potrzebuje.

Moja rada? Zamiast stosunku spróbujcie czego innego. Może onanizujcie się przed sobą? Ty zajmij się swoim ciałem i patrz na to, co on robi ze swoim. Może jest coś, co kręci go bardziej od samego seksu?

Trzymam kciuki.

[albatros]

Ja proponuje wspólny spacer.
Też daje rozkosz.

[Annie1441]

Napisane przez albatros

ja proponuje wspólny spacer.
Też daje rozkosz.

... ^^

[ewulkaaa]

Napisane przez albatros

Ja proponuje wspólny spacer.
Też daje rozkosz.

[Zelda]

Dziękuje za Wasze opinie i rady
CytrynowaPannico, dziękuję za pomysł, myślę, że warto spróbować, choć czuję, że ciężko będzie mi partnera do tego namówić

Poczułam się trochę lepiej, gdy komuś o tym powiedziałam. Trudno dusić takie sprawy w sobie.

Nie jestem pewna czy nie pojawiło się trochę nieporozumień, dlatego na wszelki wypadek sprostuję kilka rzeczy.

Gdy jesteśmy razem kochamy się 1-2 razy w ciągu całego czasu spotkania, niezależnie od tego, ile czasu spędzamy razem (zwykle ok tygodnia), a nie, jak ktoś tu napisał, raz dziennie. Gdybyśmy kochali się raz dziennie, nie podnosiłabym alarmu

Gdyby mój partner miał po prostu mniejsze potrzeby seksualne niż ja, również łatwiej byłoby mi sobie z tym poradzić. Nie traktuję go jak maszynki do seksu. Mój niepokój i dyskomfort wynika głównie z faktu, że mniejsze potrzeby ma wyłącznie wtedy, gdy jesteśmy razem, a gdy jesteśmy osobno - jego potrzeby rosną.
Źle się czuje z tym, że gdy jestem obok, nie ma ochoty na seks, a dzień przed moim przyjazdem i dzień po wyjeździe już tej ochoty nabiera i zaspokaja się sam oglądając pornografię.

Nie wyglądam jak kobieta z tego typu filmów. Dawniej czasami zwracał mi uwagę, że np. mój biust jest mały, sugerował nawet bym go operacyjnie powiększyła. Gdy próbowałam porozmawiać na ten temat poważnie, obracał to w żart. Zawsze byłam szczupła, ale po jego uwagach zapisałam się na siłownię i od 2 lat intensywnie ćwiczę, co poprawiło moją sylwetkę. Niestety właściwie ciągle coś mu nie pasuje. Prawi mi komplementy i otwarcie nie przyzna, że coś jest nie tak, ale niekiedy pozawala sobie na nieprzyjemnie uwagi odnośnie mojego wyglądu. Sam nie przejmuje się tym, jak wygląda, ma 20 kg. nadwagi i nie ma ochoty ćwiczyć ani zdrowo się odżywiać więc nie jest chyba tak, że chce mnie podciągnąć do standardów, które sam stara się spełniać.


Wydaje mi się, że nasz kłopot może się składać z dwóch rzeczy:
- inny temperament seksualny (ja mam większe libido, on mniejsze)
- on woli pornografię i własną rękę niż mnie.

Z pierwszym pewnie dałabym sobie radę, z drugim jest mi trudniej.

Kocham narzeczonego, ale mam w sobie dużą dawkę rozsądku. Uważam, że nic na siłę. Jeśli przestałam go pociągać i nic nie mogę zrobić by to zmienić, nie chcę by się ze mną męczył. Tym bardziej, że ja też się męczę w takiej sytuacji.

Postanowiliśmy, że do niego wyjadę i pewnie rzeczywiście dopiero gdy razem zamieszamy, przekonamy się, jak to jest z tym wszystkim i czy nam razem dobrze.
Może dmucham na zimne, ale pewnie też przez to, że wyjazd do niego oznacza dla mnei właściwie porzucenie bliskich i kariery zawodowej, która teraz daje mi spororsatysfakcji (to inny kraj, w którym nie mogę wykonywać mojego zawodu). Boję się, jak to będzie.
Nie wiem, może rzeczywiście przesadzam.

[nurazuki]

Napisane przez albatros

Ja proponuje wspólny spacer.
Też daje rozkosz.

Ja proponuje zebys za każdym razem szedł na spacer jak Ci sie bedzie sexu chcialo jak to taka frajda

Co do problemu to wydaje mi sie ze to sie nie zmieni tym bardziej ze tak jak piszesz on problemu nie widzi, moja propozycja najpierw poradz sobie z tym, a potem przed ołtarz.

Moze poprostu po zamieszkaniu razem zmieni nawyki i wszystko bedzie tak jak trzeba ale to łatwe nie bedzie, moze poprostu jest leniwy:-/

[albatros]

Gdyby chodził na siłownie lub uprawiał jakieś sporty walki poleciłbym mu Tribulon (odżywka) aleeee nie napisałaś więc nie wiem a tego od tak nie można brać.

[laisla]

Autorko, jak teraz dopisałaś, że to w ogóle inny kraj, porzucenie przez Ciebie Twojego dotychczasowego satysfakcjonującego życia to ja w ogóle bym się grubo zastanawiała. Plus te teksty o powiększeniu biustu, ehh, szkoda słów Czy Ty będziesz tam daleko z nim szczęśliwa

[Zelda]

Właśnie też się boję, jak to będzie, gdy do niego wyjadę. Niestety aby to zrobić muszę zrezygnować z pracy, której nie będę mogła odzyskać po powrocie, a jest to trudna branża.

Ze ślubem nie zamierzam się śpieszyć. Myślę, że problemy w związku zawsze się pojawiają, ale martwi mnie to, że nie możemy/nie umiemy ich razem rozwiązywać. Partner twierdzi, ze jest dobrze i nie mam powodu do obaw, a ja czuję się źle

Co do ćwiczeń, to na siłownię chodzę jedynie ja. Partner próbował (przez miesiąc), ale mu się odechciało i w ogóle nie uprawia żadnego sportu.

Co do spacerów zamiast seksu, to w moim przypadku się nie sprawdza. Próbowałam jednak podkręcić intensywność ćwiczeń i gdy ćwiczyłam każdego dnia po 2 godziny było "lepiej" tzn. libido mi spadło.
Partnerowi nie podobało się jednak to, że jestem umięśniona, a ja sama byłam trochę za bardzo zmęczona po tych ćwiczeniach i teraz ćwiczę ok. godziny dziennie, a to mnie raczej rozbudza do życia we wszystkich sferach, też tej seksualnej.

Mówi się czasami, że bliskość zabija namiętność. Pomyślałabym, że może tak być w naszym przypadku, ale nie wiem czy w związku na odległość może to być w ogóle możliwe. Nieraz wydaje mi się, że byłaby z nas świetna para przyjaciół, ale do związku miłosnego czegoś nam jednak brakuje. Narzeczony lubi się przytulać, spacerować, po prostu być razem, a je też to bardzo lubię, ale jednak nie umiem nic poradzić na to, że to mi nie wystarcza.

[laisla]

To oczywiste, że Ci nie wystarcza. Właściwie przydałoby się pomieszkać powiedzmy na próbę..tylko tej pracy szkoda..A on nie mógłby przeprowadzić się tutaj
Wiesz, zajrzyj do wątku założonego na intymnym "Rzucić wszystko i zacząć od zera" kilka dni temu, 18 sierpnia. Częściowo Twój problem jest podobny do tamtej autorki, dziewczyny udzielały wielu dobrych rad.

[albatros]

A ja to widzę tak:
Albo ma ciężką prace że mu się nie chcę.
Albo ma kogoś innego a ciebie odwiedza jak w hotelu.

[przekora]

Napisałaś, że on ogląda pornografię i się przy niej zaspokaja - najwidoczniej to mu wystarcza

Jest taki przypadek - przepraszam, zapomniałam jak się nazywa, który mówi o tym, że jeśli przyzwyczaimy się już do jakiegoś typu seksu, to tam najłatwiej jest nam dochodzić i z tego czerpać korzyść. Np. kobieta podczas seksu masturbuje się dodatkowo, ciężko będzie jej w przyszłości dojść bez tej pieszczoty. Tak samo osoby, które często i regularnie korzystają ze stron pornograficznych, nie mają ochoy na zbliżenie realne, ale i inaczej postrzegają świat. Zaczynają marzyć o takim seksie jak w filmie, o takiej partnerce jak tam.

Wydaje mi się, że gdybyś porozmawiała z psychologiem lub seksuaologiem o tym, lepiej by Ci to wytłumaczył. Na tą chwilę sądzę, ze w tym problem.

[kejtigda]

Dla mnie osobiście to bardzo niepokojące, bo jak zamieszkacie razem a sytuacja nie ulegnie zmianie to będziesz się frustrować, Twoje poczucie własnej wartości będzie spadać i ciężko Ci będzie być szczęśliwą. Seks nie jest najważniejszy w związku ale jednak jest silną podstawą bez której ciężko, przynjamniej wg mnie kobiecie ze sporym temperamentem pogodzić się z jego brakiem albo śladową ilością. Ja bym chyba stawiała na rozmowę wprost, powiedziała jak się czuje, czego wymgam itp. Powiedz tylko, na początku Waszej znajomości też tak było?

[PaulinciaKWC]

Dla mnie twój facet jest dziwny. Jeśli zyjecie w związku na odleglosc, na chłopski rozum powinniscie się na siebie rzucić kiedy się spotykacie. A on gdy jest daleko ma ogromne potrzeby ogladania porno itd a gdy się spotykacie jest seks a potem cisza na morzu. To nie jest normalne.

[Navika]

Napisane przez Zelda

Dziękuje za Wasze opinie i rady
CytrynowaPannico, dziękuję za pomysł, myślę, że warto spróbować, choć czuję, że ciężko będzie mi partnera do tego namówić

Poczułam się trochę lepiej, gdy komuś o tym powiedziałam. Trudno dusić takie sprawy w sobie.

Nie jestem pewna czy nie pojawiło się trochę nieporozumień, dlatego na wszelki wypadek sprostuję kilka rzeczy.

Gdy jesteśmy razem kochamy się 1-2 razy w ciągu całego czasu spotkania, niezależnie od tego, ile czasu spędzamy razem (zwykle ok tygodnia), a nie, jak ktoś tu napisał, raz dziennie. Gdybyśmy kochali się raz dziennie, nie podnosiłabym alarmu

Gdyby mój partner miał po prostu mniejsze potrzeby seksualne niż ja, również łatwiej byłoby mi sobie z tym poradzić. Nie traktuję go jak maszynki do seksu. Mój niepokój i dyskomfort wynika głównie z faktu, że mniejsze potrzeby ma wyłącznie wtedy, gdy jesteśmy razem, a gdy jesteśmy osobno - jego potrzeby rosną.
Źle się czuje z tym, że gdy jestem obok, nie ma ochoty na seks, a dzień przed moim przyjazdem i dzień po wyjeździe już tej ochoty nabiera i zaspokaja się sam oglądając pornografię.

Nie wyglądam jak kobieta z tego typu filmów. Dawniej czasami zwracał mi uwagę, że np. mój biust jest mały, sugerował nawet bym go operacyjnie powiększyła. Gdy próbowałam porozmawiać na ten temat poważnie, obracał to w żart. Zawsze byłam szczupła, ale po jego uwagach zapisałam się na siłownię i od 2 lat intensywnie ćwiczę, co poprawiło moją sylwetkę. Niestety właściwie ciągle coś mu nie pasuje. Prawi mi komplementy i otwarcie nie przyzna, że coś jest nie tak, ale niekiedy pozawala sobie na nieprzyjemnie uwagi odnośnie mojego wyglądu. Sam nie przejmuje się tym, jak wygląda, ma 20 kg. nadwagi i nie ma ochoty ćwiczyć ani zdrowo się odżywiać więc nie jest chyba tak, że chce mnie podciągnąć do standardów, które sam stara się spełniać.


Wydaje mi się, że nasz kłopot może się składać z dwóch rzeczy:
- inny temperament seksualny (ja mam większe libido, on mniejsze)
- on woli pornografię i własną rękę niż mnie.

Z pierwszym pewnie dałabym sobie radę, z drugim jest mi trudniej.

Kocham narzeczonego, ale mam w sobie dużą dawkę rozsądku. Uważam, że nic na siłę. Jeśli przestałam go pociągać i nic nie mogę zrobić by to zmienić, nie chcę by się ze mną męczył. Tym bardziej, że ja też się męczę w takiej sytuacji.

Postanowiliśmy, że do niego wyjadę i pewnie rzeczywiście dopiero gdy razem zamieszamy, przekonamy się, jak to jest z tym wszystkim i czy nam razem dobrze.
Może dmucham na zimne, ale pewnie też przez to, że wyjazd do niego oznacza dla mnei właściwie porzucenie bliskich i kariery zawodowej, która teraz daje mi spororsatysfakcji (to inny kraj, w którym nie mogę wykonywać mojego zawodu). Boję się, jak to będzie.
Nie wiem, może rzeczywiście przesadzam.

Tym postem rzeczywiście wiele wyjaśniłaś. Na moje to jak tak to opisujesz to wychodzi, że on jest uzależniony od pornografii, zwłaszcza te jego teksty o Twoim wyglądzie są niepokojące. Ja bym nie rzucała dla niego wszystkiego póki nie weźmie sobie do serca, że macie problem i czegoś z tym nie zrobi (seksuolog by się może przydał). To za poważna decyzja o wyprowadzce do innego kraju, gdzie nie masz perspektyw w imię "żeby zobaczyć, czy problem sam się nie rozwiąże jak razem zamieszkamy", zwłaszcza, że problemy po wspólnym zamieszkaniu się raczej nasilają, jeżeli są nierozwiązane. W każdym razie konsultacja z seksuologiem na pewno nie zaszkodziłaby.

I przepraszam za wysnucie pochopnych (i w sumie krzywdzących) wniosków na podstawie pierwszego posta

[201803290936]

Zaręczanie się, wielkie plany - przecież Wy się niezbyt dobrze znacie (tak, pomimo 4 lat związku), jeżeli to jest cały czas związek na odległość. Nie rzucałabym w takiej sytuacji wszystkiego, tylko na próbę zamieszkała (wzięła urlop) z facetem i zobaczyła jak jest na co dzień. Jak dużo czasu spędziliście razem w jednym ciągu?

[Zelda]

Dziękuję za odpowiedzi.
Czuję się utwierdzona w przekonaniu, że nie robię z igły wideł i nie można tego problemu tak zostawić.

laisla - dzięki za wątek, przejrzałam go Muszę pomyśleć, jak mogłabym się zawodowo zabezpieczyć by nie palić mostów, ale na razie nic mi nie przychodzi do głowy. Niestety partner przez najbliższe 1,5 roku nie może wyjechać do mnie. Potem można byłoby to rozważyć.


Doris1981 - znamy się dłużej niż jesteśmy parą, wcześniej przyjaźniliśmy się. Przez pierwsze 1,5 roku związku widywaliśmy się codziennie lub przynajmniej kilka razy w tygodniu (ale nie mieszkaliśmy razem). Na odległość żyjemy od mniej więcej 2,5 lat.
Przez ten czas (na odległość) zdarzało nam się spędzić razem ze sobą prawie cały miesiąc, ale najczęściej był to tydzień raz w miesiącu.

kejtigda - na początku naszej znajomości było bardzo namiętnie. Wydawało mi się, że mamy podobne temperamenty i potrzeby. Gorzej jest od ogoło 2 lat. Wiem, że z czasem temperatura związku gaśnie, ale aby gasła aż tak bardzo? U niego pożadanie zmalało (w stosunku do mnie), u mnie nie.

Podobnie jak niektórym z Was, mi również wydaje się, że problem może być związany z jego umiłowaniem pornografii i masturbacji.

Sama mogę się wybrać do seksuologa, ale nie wiem czy to coś da. Partner nie chce się na taką wizytę zgodzić.
Rozmów na ten temat mieliśmy dużo, on uważa, że marudzę, a problemu nie ma. Zawsze po takiej rozmowie przez jakiś czas odsuwa się ode mnie i traktuje na dystans.

Nie lubię komuś czegokolwiek narzucać, ale zastanawiam się czy nie warto byłoby sprawdzić, jak wyglądałaby sytuacja, gdyby on na jakiś czas zrezygnował z pornografii i masturbacji. Jeśli jest od tego uzależniony, to może takie doświadczenie pomogłoby mu samemu uświadomić sobie, że może mieć problem. Jak myślicie?

[delicious__]

Napisane przez Zelda

Witam,

trudno pisać o tak intymnych sprawach, ale czuję, że już powoli nie daję sobie z tym rady, a mój partner uważa, że problem nie istnieje.

Jesteśmy przed trzydziestką, spotykamy się od 4 lat, żyjemy w związku na odległość i widujemy się mniej więcej co miesiąc (jesteśmy wtedy razem około tygodnia). Za pół roku mam się do niego przeprowadzić. Wszystko wydaje się być super, jest nam razem dobrze, niedawno się zaręczyliśmy. Niestety nasze życie seksualne pozostawia dla mnie wiele do życzenia.

Mam wysokie libido, ale gdy jesteśmy osobno, staram się jakoś je hamować, natomiast gdy się spotykamy, chciałabym kochać się kilka razy dziennie.
Niestety z moim partnerem jest odwrotnie
Wiem, że gdy żyjemy osobno, codziennie ogląda pornografię i masturbuje się przy niej. Trochę mi przykro z tego powodu, ale nie ingeruję w jego przyzwyczajenia czy potrzeby. Uznałam, że widocznie potrzebuje rozładować swój popęd.
Niestety jego popęd praktycznie zanika, gdy jesteśmy razem. Kochamy się wtedy na początku naszego spotkania, a potem partner nie czuje już takiej potrzeby. Wszelkie moje próby prowokowania go lub bezpośredniego zachęcania do zbliżenia kończą się fiaskiem. Czasami zdarzają się jeszcze jakieś kolejne stosunki, ale wyłącznie z mojej inicjatywy i polegają raczej na tym, że partner pozwala mi zaspokoić jego.
Narzeczony chętnie mnie przytula, prawi stale komplementy i seksualnie prowokuje, ale gdy odwzajemniam pieszczoty i "niebezpiecznie" zbliżamy się do seksu, partner przestaje i proponuje np. obejrzenie filmu lub - w ostateczności - udaje, że śpi.

Jestem przez to stale sfrustrowana. Czuję się, jakby się ze mną bawił w kotka i myszkę.
W dodatku czuje się z tym beznadziejnie, jako kobieta. Wydaje mi się, że muszę być bardzo mało atrakcyjna i w dodatku kiepska w łóżku. Staram się o siebie dbać, regularnie ćwiczę na siłowni, mam zgrabną sylwetkę. Wiem, że nie każdemu się podobam, ale przecież nikt nie każe mojemu partnerowi ze mną być, a jeśli jest, to chyba przynajmniej kiedyś mu się podobałam.

Gdy próbuję na ten temat porozmawiać, partner mówi, że problem nie istnieje, a ja powinnam się cieszyć, że "tak na niego działam", że jest mu dobrze ze mną i nie potrzebuje seksu. Podczas zbliżeń staram się robić to, co lubi, nawet gdy sama tego nie lubię tylko po to by go jakoś zachęcić. Sama szybko szczytuję, natomiast u niego trwa to zawsze dłużej. Po zbliżeniu mówi, że jestem świetna itd, ale potem oczywiście nie ma nigdy ochoty na kolejny raz. Gdy próbuję zagaić rozmowę na temat tego, co mogłabym poprawić by mu było lepiej, twierdzi, że wszystko jest świetnie.

Gdy próbuje sobie wszystko poskładać, to przychodzi mi do głowy, że :
a) nie podobam mu się, ale jest mu ze mną dobrze i nie chce mnie stracić, nawet jeśli nie czuje już do mnie pożądania;

b) przez lata masturbacji wykształcił u siebie ściśle określone przyzwyczajenia dotyczące tej sfery życia i teraz partnerski seks jest dla niego niezadowalający;

c) seks służy mu głownie do redukcji wszelkiego napięcia i relaksu, a gdy jest zrelaksowany, nie potrzebuje go.

Nie mam pojęcia co robić. Szukałam w internecie wątków na ten temat, ale większość dotyczy niskiego libido u mężczyzn, a mój partner ma libido chyba niestabilne, bo niskie jest "tylko" wtedy, gdy ja jestem blisko
Nie mam już na to siły. Czy ktoś z Was zna może podobny przypadek i może mi coś doradzić?

Pozdrawiam

No więc ja mogę Ci powiedzieć tyle autorko, że w moim przypadku to właśnie to A było powodem takiego zachowania tylko, że z mojej strony a nie ze strony partnera. Przez zmiany fizyczne mojego TŻ straciłam kompletnie pociąg do niego i choc bylo mi z nim dobrze, kochałam go to jeśli chodzi o seks unikałam jak ognia. Jesteś dorosła, więc musisz z nim poważnie porozmawiać, i powiedzieć, że Tobie taka sytuacja nie pasuje i widzisz w tym DUZY problem, bo co jak co ale jednak seks w związku jest ważny.. A jak uzna, że nie ma problemu to męcz go dopóki nie zrozumie, a jak nie będzie żadnych postępów to podziękuj mu za te piękne lata, ot tyle ode mnie.

Powodzenia

---------- Dopisano o 16:37 ---------- Poprzedni post napisano o 16:26 ----------

Nie lubię komuś czegokolwiek narzucać, ale zastanawiam się czy nie warto byłoby sprawdzić, jak wyglądałaby sytuacja, gdyby on na jakiś czas zrezygnował z pornografii i masturbacji. Jeśli jest od tego uzależniony, to może takie doświadczenie pomogłoby mu samemu uświadomić sobie, że może mieć problem. Jak myślicie?[/QUOTE]


Jezeli tylko twoj partner się zgodzi to jest zawsze jakieś rozwiązanie, ale może spróbuj tez przez pewien czas być dla niego trochę chłodniejsza.. Pokaz mu, ze tez nie musisz się tak często kochać i w ogóle, może wtedy on poczuje, że mu tego brakuje i będzie chciał uprawiać seks częściej z Tobą, chyba, że w takim przypadku zastąpi mu to porno filmik i rączka.. Próbuj .

[laisla]

Zelda jeśli problem w masturbacji i pornografii tkwi to na pewno warto byłoby mu to uświadomić i spróbować coś ustalić, tzn aby wstrzymał się od tego. Ale w praktyce jak to sprawdzisz?

[arcydiablica]

Napisane przez Zelda

Dziękuje za Wasze opinie i rady
CytrynowaPannico, dziękuję za pomysł, myślę, że warto spróbować, choć czuję, że ciężko będzie mi partnera do tego namówić

Poczułam się trochę lepiej, gdy komuś o tym powiedziałam. Trudno dusić takie sprawy w sobie.

Nie jestem pewna czy nie pojawiło się trochę nieporozumień, dlatego na wszelki wypadek sprostuję kilka rzeczy.

Gdy jesteśmy razem kochamy się 1-2 razy w ciągu całego czasu spotkania, niezależnie od tego, ile czasu spędzamy razem (zwykle ok tygodnia), a nie, jak ktoś tu napisał, raz dziennie. Gdybyśmy kochali się raz dziennie, nie podnosiłabym alarmu

Gdyby mój partner miał po prostu mniejsze potrzeby seksualne niż ja, również łatwiej byłoby mi sobie z tym poradzić. Nie traktuję go jak maszynki do seksu. Mój niepokój i dyskomfort wynika głównie z faktu, że mniejsze potrzeby ma wyłącznie wtedy, gdy jesteśmy razem, a gdy jesteśmy osobno - jego potrzeby rosną.
Źle się czuje z tym, że gdy jestem obok, nie ma ochoty na seks, a dzień przed moim przyjazdem i dzień po wyjeździe już tej ochoty nabiera i zaspokaja się sam oglądając pornografię.

Nie wyglądam jak kobieta z tego typu filmów. Dawniej czasami zwracał mi uwagę, że np. mój biust jest mały, sugerował nawet bym go operacyjnie powiększyła. Gdy próbowałam porozmawiać na ten temat poważnie, obracał to w żart. Zawsze byłam szczupła, ale po jego uwagach zapisałam się na siłownię i od 2 lat intensywnie ćwiczę, co poprawiło moją sylwetkę. Niestety właściwie ciągle coś mu nie pasuje. Prawi mi komplementy i otwarcie nie przyzna, że coś jest nie tak, ale niekiedy pozawala sobie na nieprzyjemnie uwagi odnośnie mojego wyglądu. Sam nie przejmuje się tym, jak wygląda, ma 20 kg. nadwagi i nie ma ochoty ćwiczyć ani zdrowo się odżywiać więc nie jest chyba tak, że chce mnie podciągnąć do standardów, które sam stara się spełniać.


Wydaje mi się, że nasz kłopot może się składać z dwóch rzeczy:
- inny temperament seksualny (ja mam większe libido, on mniejsze)
- on woli pornografię i własną rękę niż mnie.

Z pierwszym pewnie dałabym sobie radę, z drugim jest mi trudniej.

Kocham narzeczonego, ale mam w sobie dużą dawkę rozsądku. Uważam, że nic na siłę. Jeśli przestałam go pociągać i nic nie mogę zrobić by to zmienić, nie chcę by się ze mną męczył. Tym bardziej, że ja też się męczę w takiej sytuacji.

Postanowiliśmy, że do niego wyjadę i pewnie rzeczywiście dopiero gdy razem zamieszamy, przekonamy się, jak to jest z tym wszystkim i czy nam razem dobrze.
Może dmucham na zimne, ale pewnie też przez to, że wyjazd do niego oznacza dla mnei właściwie porzucenie bliskich i kariery zawodowej, która teraz daje mi spororsatysfakcji (to inny kraj, w którym nie mogę wykonywać mojego zawodu). Boję się, jak to będzie.
Nie wiem, może rzeczywiście przesadzam.

Łolaboga. jakbym czytała o swoim byłym. Matko, 2 lata w takim związku i nigdy więcej. Jak on tak może?! Od kiedy to kocha się za cycki, czy figurę

Nie przesadzasz. facetowi powinno zalezec też na TWOJEJ przyjemności, nie tylko swojej.

[Zelda]

Dziękuję Wam wszystkim za opinie.

Czuję się trochę zakręcona i chcę dać sobie więcej czasu na przemyślenie wszystkiego.
Wydawało mi się wcześniej, że między mną a partnerem jest świetnie z "małym" wyjątkiem, o którym pisałam. W miarę rozpatrywania tego tematu zrozumiałam, że gdyby było świetnie, to tego problemu, który mamy albo by nie było, albo przynajmniej moglibyśmy starać się coś z tym zrobić.
Mam już dosyć myślenia o tym, czego partner chce, czego nie chce i co ja mogę zmienić w sobie lub w sytuacji by było lepiej. Nie chcę ciągle sama szukać rozwiązań ani nim manipulować. Nie chcę też czuć się niezrozumiana lub nieakceptowana.

Porozmawiałam z nim, powiedziałam że dla mnie ten nasz problem to ważna sprawa i chcę by się sam zastanowił, co możemy z tym zrobić aby razem żyło nam się lepiej.

Przekazuję mu pałeczkę i daję sobie na jakiś czas spokój. Na razie zamiast zajmować się związkiem, spróbuję zająć się sobą.

Jeszcze raz dziękuję za rady i opinie

[laisla]

Świetna decyzja, powodzenia

[nurazuki]

Dzielna dziewczyna

[kaskaderka]

Świetna decyzja ale wątpię czy coś z tym zrobi skoro jemu się nic nie chce ani popracować nad sobą w kwestii wyglądu ani z waszym problemem.
Ewidentnie go nie pociągasz, bo apetyt na seks ma tylko nie z tobą. Chcesz żyć z taką świadomością nie mówiąc już o frustracji z powodu nie zaspokojonego popędu

Napisane przez PaulinciaKWC

Dla mnie twój facet jest dziwny. Jeśli zyjecie w związku na odleglosc, na chłopski rozum powinniscie się na siebie rzucić kiedy się spotykacie. A on gdy jest daleko ma ogromne potrzeby ogladania porno itd a gdy się spotykacie jest seks a potem cisza na morzu. To nie jest normalne.

Też tak uważam. Niestety może się okazać, że to co teraz ci i jemu nie pasuje, to dopiero wierzchołek góry lodowej... Później może zupa za słona będzie albo dlaczego tak wyzywająco się ubierasz. Możliwe, że będzie myślał, że go zdradzasz, bo masz taki popęd.

Polecam ci z całego serca książkę(ale książkę bo film jest po łepkach) " Biała Masajka" autentyczna historia wielkiej miłości białej kobiety, która zostawiła wszystko, by z ukochanym Masajem zamieszkać w jego świecie. Przeczytaj jak "tylko" jeden problem potrafił zniszczyć taką miłość.

Współczuje ci Zelda twojej sytuacji i wiem jak to jest kochać kogoś ale musieć odejść ze względu na brak dopasowania ale lepiej tak niż potem się męczyć, stracić swoją wartość i poharataną emocjonalnie zaczynać wszystko od początku .Powodzenia ci życzę w podjęciu mądrej decyzji.