Problem z bratem bliźniakiem męża..

[justyna992]

. Potrzebuje rady w sprawie, która męczy mnie coraz bardziej. Mam prawie 27 lata, od dwóch lat jestem mężatką. Niby wszystko jest ok, chociaż ostatnio zdarza się, że coraz częsciej się z mężem kłócimy. To nie są jakies wielkie awantury, ale nie da się ukryć, że jest ich więcej niż dotychczas. Fakt, mąż zmienił pracę, w tej ma więcej obowiązków, więc staram się go tym tłumaczyć. Jednak nie w tym rzecz. Mój mąż ma brata bliźniaka. Dosc często się z nim spotykam, pomagałam mu przy jednej rzeczy, która była dla niego ważna. Normalne, zwykła relacja. Sęk w tym, że łapię się na tym, że coraz bardziej mnie do niego ciągnie. Lepiej mi się z nim rozmawia. W tym sensie, że jest człowiekiem bardzo spokojnym, bardziej wrażliwym, nie jest tak wybuchowy. Dobrze się czuje w jego towarzystwie, łączy nas też wspólna pasja. Zauważyłam, ze sama wynajduję powody, żeby się z nim spotkać, łapię się na tym, że jak biorę telefon do ręki, to pierwsze co, to mam ochotę napisać własnie do niego. Mam swiadomosc, że to nie jest w porządku, sama w myslach opieprzam się za to, ale to jest silniejsze ode mnie. To w końcu, do jasnej cholery, brat bliźniak mojego męża.. Mam ochotę walnąć głową w sciane, żeby się wreszcie opamiętać, bo chyba zaczyna to isc nie w tym kierunku, w którym isc powinno... Pytanie: co robić? Jak to wszystko rozegrać? Tak, ja wiem, że to prywatna sprawa, że ja sama muszę sobie poradzić, ale proszę o rady na chłodno, rady z boku, bo ja chyba coraz bardziej emocjonalnie podchodzę do tego wszystkiego. Z góry dziękuję

[squirrelqa]

Już były wątki na ten temat.
Ogranicz z tamtym kontakt do minimum. Nie kłóć się z mężem o głupoty. Ustabilizuj waszą relację.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Nie jesteś z tym bratem bliźniakiem na co dzień, spotykasz go okazyjnie. Ten człowiek może być dla ciebie miły i spokojny dlatego, ze jesteś jego bratową, więc stara sie utrzymywać poprawne stosunki.

Tak naprawdę, to nie masz pojęcia jak zachowywałby się wobec ciebie na co dzień w takich normalnych domowych watunkach, gdybyś była jego żoną.

Masz problemy z mężem i szukasz przygód gdzie indziej, ot i tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mahdab]

Zgadzam sie z dziewczynami, trawa po drugiej stronie zawsze bardziej zielona. Nie znasz go od tej strony co męża.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Minna]

Brat bliźniak wydaje Ci się lepszy i bardziej wartościowy, bo masz problemy w związku, traktujesz go jako odskocznię, zamiast zająć się mężem i rozwiązaniem napiętej atmosfery. Nie wiążą Cię z nim życiowe utrapienia, więc nie ma między Wami spięć, normalne.

Przestań szukać z nim kontaktu i porozmawiaj z mężem, spróbujcie jakoś rozwiązać Wasze problemy, nie szukaj na siłę zwady z byle powodu. Poświęć czas mężowi, a nie jego bratu, pochyl się nad jego zgryzotami, a nie cudzymi.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

rozwiedz sie z mezem i wyjdz za jego brata

[Mija62]

Musisz przeanalizować, co łączy Cię z mężem , a co ze szwagrem.
I co na to szwagier.

[justyna992]

Zanim wzięłam ślub z mężem, to wcześniej znaliśmy się od dobrych kilku lat. W związku z tym znałam tez jego brata. Zawsze był inny, bardziej spokojny, weselszy, pod względem charakteru totalne przeciwieństwo, ale na początku traktowałam go po prostu bardziej jak kumpla, wtedy nie było mowy o takich uczuciach. Fakt, była wspólna pasja, ale to wszystko. Z mężem układało się nam naprawdę dobrze, psuć się zaczęło, jak zaczął nowa prace. Nawał obowiązków się na nim odbija. Jest jak nigdy wcześniej marudny, zgryźliwy, właśnie kłótliwy. Szuka dziury w całym, potrafi zrobic kłótnie o byle głupoty, o jakieś nieistotne sprawy. Jak wspomniałam: to nie są mega awantury, ale jednak są. Fakt, ze jest zmęczony. Zaciskam zęby s miarę możliwości, bo nie chce kłótni. Ale i tak te się zdarzają. W weekendy mąż tez nigdzie nie chce wyjść, bo musi odpocząć. Miał problem o to, ze pomagam jego bratu, chociaż to chodziło o coś waznego. Już zmienił plany: już teraz wie, ze w sylwestra nie będzie chciał jechac do Zakopanego.

Wiem, ze muszę chyba wziąć zimny prysznic, bo inaczej nie wiem, co będzie. Szczerze? Właśnie mąż mnie drażni, jego brat za to działa na mnie zupełnie inaczej. Lepiej się przy nim czuje, chociaż wiem, ze to jest bardzo nie Ok wobec męża. Jak się widzimy, to mnie po prostu coś trafia. Wiem, ze to może mieć zwiazek z tym, ze teraz między mna a mężem nie jest dobrze (nie jest tragicznie, teoretycznie jest Ok, ale nie oszukujmy się: daleko do stwierdzenia, ze jest bardzo dobrze). Naprawdę nikomu nie zycze takich dylematów, bo widze, ze zaczynam tracić glowe. I z jednej strony z bratem męża mogłabym teraz spędzać całe dnie, a. z drugiej mam jakieś wyrzuty sumienia, ze robie coś, co mogłoby rozwalić na kawałki wszystko. Mąż, rzecz jasna, nie ma bladego pojęcia o tym, jakie uczucia mna targają.

[Mija62]

No tak, ale skoro coraz częściej się kłócicie,to mąż pewnie jest tego świadomy. Czy nie widzi problemu?

Wogule to nie wiem, może takie zauroczenia są możliwe, ale wydaje mi się, że nawet jak ograniczysz kontakty z tym drugim, to magiczne mąż wróci na 1 miejsce..?
Bo mi się wydaje, że coś umarło.

[Minna]

A bliźniak wie, że Ci siedzi w głowie? Jego reakcja na taki stan rzeczy może Cię skutecznie wyleczyć ze wszystkiego, jesteś żoną jego brata.

[Nimve]

Nie zaciskaj zębów, tylko posadź męża na krześle i spytaj co z jego zmianą zachowania dalej robicie. Rozumiesz, że ma ciężki okres, ale to nie usprawiedliwia tego, że stałaś się jego workiem do wyżywania się.

A co do brata, to nie jest może tak, że gdyby mąż wrócił do normalnego stanu, to już brat by Ci tak nie chodził po głowie?

[justyna992]

Mój mąż teraz widzi problem w wielu rzeczach. Wszystko tkwi w tym, ze ja/my nie potrafimy teraz rozmawiac ze sobą. Jak coś proponuje, to on zaraz jest na ,,nie”.

Jeszcze do niedawna chciał wyjechać, teraz już nie ma mowy. Nawet w takich głupotach jak zakup czegos, np chce coś kupić do domu,’pytam się go, co jemu bardziej odpowiada, proszę o rade, cokolwiek, to zaraz słyszę: a tak w ogóle to po co nam to?

Momentami mam wrazenie, ze siedzę ze starym człowiekiem, któremu już wszystko jedno, a nie z młodym facetem, który jeszcze rok temu był zupełnie inny. Jak zaczęłam raz rozmowę z nim, na spokojnie, bez żalów czy zbytnich pretensji, to wysłuchał trochę, a potem do mnie z tekstem, czego się go czepiam i żebym lepiej nie marudziła, bo jak odpuści w pracy, to możemy zapomnieć o większej kasie (tu zarabia sporo, to fakt, ale tez są minusy tego wszystkiego). I dlatego jego brat jest dla mnie pewna odskocznia od problemow, nieporozumień z mężem. Dlatego chetnie mu pomogłam, dlatego czasem spędzam z nim czas. I fakt, mysle, co by było, gdybym to z nim stworzyła zwiazek, a nie z jego bratem... Oczywiście on nie na zielonego pojęcia o moich uczuciach i rozterkach.

Nie wiem, jak rozmawiac z mężem. Co mówić, żeby od razu nie reagował tak, jak reaguje. Bo jak tak dalej pójdzie, to posypie się wszystko.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Sytuacja jest kiepska
Nawet jeśli twoje małżeństwo się posypie to masz bardzo małe szanse na udany związek z drugim bliźniakiem
To jest praktycznie nie możliwe
To co byście zrobili twojemu mężowi polozyloby się cieniem na waszej relacji.mysle że ten brat męża zostałby wyklęty z rodziny za taki numer
Jakby wasze życie wyglądało wtedy?
Moim zdaniem pogadaj z mężem jak nie chce się zmienić to czas pomyśleć o rozstaniu Ale nie licz na udany związek z tym drugim
Zresztą nie wiadomo czy jakbyś tego drugiego miała na co dzień czy on by ci nie obrzydl za jakiś czas

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Ale wyszłaś za męża, a nie za jego brata bliźniaka... Czyli jednak z jakiegoś powodu go wybrałaś. A teraz nagle jakieś problemy wyszły, to piszesz posty w stylu "tak naprawdę zawsze wolałam bliźniaka" - a jakimś cudem przez pomyłkę wyszłaś za męża? ;-)

Od kiedy mąż ma te problemy z pracą i zdenerwowaniem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kruczoczarna11]

Myślę, że pewnie na początku znajomości miałaś takie samo wrażenie o swoim mężu nim był twoim mężem mam rację? Z tego bliźniaka pewnie wyszłoby to samo po czasie, co obecnie wychodzi z twojego męża. Ale to tylko przypuszczenia

[justyna992]

Zdaje sobie sprawę, ze to może być w tej chwili zbytnie idealizowanie szwagra. Jest dla mnie miły, właśnie taki bardziej ludzki, mogę z nim pogadac - zupełnie odwrotnie do męża. To nie jest tak, ze nie kocham męża, ale coś się lekko wypaliło. Prace zmienił pare miesięcy temu i wtedy zaczęły się zmiany w jego zachowaniu. Właśnie on ma prace odpowiedzialna, bywa dużo stresujących sytuacji w tej pracy, a to ewidentnie się na nim odbija. Tak jakby nie radził sobie z tym stresem, w pewnym sensie przenosi to na domowy grunt. Rok temu sam był chętny na zmiany, teraz nic. I niby są pieniadze, ale w sumie co z tego, jak mężowi włączył się tryb ,,po co nam to, z tego możemy zrezygnowac, wychodzic mi się nie chce, muszę odpocząć”. Żeby nie było: rozumiem odpoczynek, ale nie można przesiedzieć całego życia w czterech ścianach. Mąż - o czym już wspominałam - wkurzony był nawet o to, ze właśnie jego bratu pomagam.

Nie wiem, może to ja robie coś nie tak? Może ja powinnam coś zmienić u siebie? Już brakuje mi pomysłów

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87217220]Sytuacja jest kiepska
Nawet jeśli twoje małżeństwo się posypie to masz bardzo małe szanse na udany związek z drugim bliźniakiem
To jest praktycznie nie możliwe
To co byście zrobili twojemu mężowi polozyloby się cieniem na waszej relacji.mysle że ten brat męża zostałby wyklęty z rodziny za taki numer
Jakby wasze życie wyglądało wtedy?
Moim zdaniem pogadaj z mężem jak nie chce się zmienić to czas pomyśleć o rozstaniu Ale nie licz na udany związek z tym drugim
Zresztą nie wiadomo czy jakbyś tego drugiego miała na co dzień czy on by ci nie obrzydl za jakiś czas[/QUOTE]

O to, to.
Nikt cię tu nie będzie namawiał do zostania z mężem skoro jesteś w tym małżeństwie nieszczęśliwa, ale jego brat to słaba alternatywa.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez justyna992

Zdaje sobie sprawę, ze to może być w tej chwili zbytnie idealizowanie szwagra. Jest dla mnie miły, właśnie taki bardziej ludzki, mogę z nim pogadac - zupełnie odwrotnie do męża. To nie jest tak, ze nie kocham męża, ale coś się lekko wypaliło. Prace zmienił pare miesięcy temu i wtedy zaczęły się zmiany w jego zachowaniu. Właśnie on ma prace odpowiedzialna, bywa dużo stresujących sytuacji w tej pracy, a to ewidentnie się na nim odbija. Tak jakby nie radził sobie z tym stresem, w pewnym sensie przenosi to na domowy grunt. Rok temu sam był chętny na zmiany, teraz nic. I niby są pieniadze, ale w sumie co z tego, jak mężowi włączył się tryb ,,po co nam to, z tego możemy zrezygnowac, wychodzic mi się nie chce, muszę odpocząć”. Żeby nie było: rozumiem odpoczynek, ale nie można przesiedzieć całego życia w czterech ścianach. Mąż - o czym już wspominałam - wkurzony był nawet o to, ze właśnie jego bratu pomagam.

Nie wiem, może to ja robie coś nie tak? Może ja powinnam coś zmienić u siebie? Już brakuje mi pomysłów

a co ty musisz z mezem cos robic?
jak chce siedziec w 4 scianach to niech siedzi ty nie jestes do niego przywiazana mozesz robic co chcesz
twoj maz juz teraz wyczuwa ze cos sie kreci miedzy toba a jego bratem dlatego nie byl zachwycony twoim pomaganiem
zajmij sie moze bardziej mezem,jego problemami i pomaganiem jemu a nie jego bratu

[Mahdab]

Jeśli mąż jest taki burkliwy jak ona opisuje, to wcale bym mu nie chciała pomagać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[justyna992]

Owszem, nie jestem do niego przywiązana i faktycznie moge robic, co chce. I czesto robie. Ale tak już ma wyglądać moje zycie? W sensie razem pod jednym dachem, ale jednak osobno? Razem nic nigdzie? To nie jest 80-letni dziadek, tylko 30-letni facet, który zachowuje się, jakby miał andropauze.

Obydwoje nie mamy lekkiej pracy (i on i ja mamy zawody medyczne), ale jednak ja nie zamierzam zachowywać się tak, jakby nic poza praca nie istniało. Chyba, ze u męża to już depresja, bo jeszcze w tamtym roku był chętny na zmiany i miał jakieś plany...

Jego brat jest mi bliższy, ale w dużej mierze jest to ,,zasługa” mojego męża (nie, nie chodzi o to, ze męża nie kocham czy o to, ze wybrałam nie tego, którego powinnam; on sam zachowuje się tak, jakby chciał, żebym się od niego odczepiła)

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez justyna992

Owszem, nie jestem do niego przywiązana i faktycznie moge robic, co chce. I czesto robie. Ale tak już ma wyglądać moje zycie? W sensie razem pod jednym dachem, ale jednak osobno? Razem nic nigdzie? To nie jest 80-letni dziadek, tylko 30-letni facet, który zachowuje się, jakby miał andropauze.

Obydwoje nie mamy lekkiej pracy (i on i ja mamy zawody medyczne), ale jednak ja nie zamierzam zachowywać się tak, jakby nic poza praca nie istniało. Chyba, ze u męża to już depresja, bo jeszcze w tamtym roku był chętny na zmiany i miał jakieś plany...

Jego brat jest mi bliższy, ale w dużej mierze jest to ,,zasługa” mojego męża (nie, nie chodzi o to, ze męża nie kocham czy o to, ze wybrałam nie tego, którego powinnam; on sam zachowuje się tak, jakby chciał, żebym się od niego odczepiła)

Skoro ci tak z nim zle to sie rozwiedz
Ale nie licz na happy ending z jego bratem bo się przeliczysz
Dla mnie osobiście taki numer w rodzinie byłby nie do przejścia dno dna

[Minna]

Napisane przez justyna992

Owszem, nie jestem do niego przywiązana i faktycznie moge robic, co chce. I czesto robie. Ale tak już ma wyglądać moje zycie? W sensie razem pod jednym dachem, ale jednak osobno? Razem nic nigdzie? To nie jest 80-letni dziadek, tylko 30-letni facet, który zachowuje się, jakby miał andropauze.

Obydwoje nie mamy lekkiej pracy (i on i ja mamy zawody medyczne), ale jednak ja nie zamierzam zachowywać się tak, jakby nic poza praca nie istniało. Chyba, ze u męża to już depresja, bo jeszcze w tamtym roku był chętny na zmiany i miał jakieś plany...

Jego brat jest mi bliższy, ale w dużej mierze jest to ,,zasługa” mojego męża (nie, nie chodzi o to, ze męża nie kocham czy o to, ze wybrałam nie tego, którego powinnam; on sam zachowuje się tak, jakby chciał, żebym się od niego odczepiła)

A nie przyszło Ci na myśl, że on może wie, wyczuwa co się kroi i do problemów w pracy dokładasz mu jeszcze to? Może nie wie na 100%, że chodzi o jego brata, ale pewnie widzi, że coś się zmieniło w Twoim zachowaniu względem niego.
Jeżeli mówi, że nie chce, żebyś pomagała jego bratu, to może jednak nie jest taki ślepy jak Tobie się wydaje?

Podobnie uważam, że pomysł na wiązanie się z bratem męża jest słaby, zniszczysz ich relację i rodzinę. Poza tym skąd wiesz jaki będzie bliźniak jak motyle opadną?

Rozmawiałaś z mężem, że może powinien zmienić pracę na mniej stresującą? Że kasa to nie wszystko?

Jak nic nie pomoże, powinnaś odejść, ale zapomnij o bliźniaku, bo narobisz wielkiej krzywdy, a konsekwencji nie jesteś w stanie przewidzieć.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Minna

Jak nic nie pomoże, powinnaś odejść, ale zapomnij o bliźniaku, bo narobisz wielkiej krzywdy, a konsekwencji nie jesteś w stanie przewidzieć.

[justyna992]

Ale również coś się zmieniło w jego zachowaniu wobec mnie i w ogóle życia. Zrobił się taki obojętny. Opowiadał mi pare razy o trudnych przypadkach w pracy - mam takie wrazenie, ze pewne sytuacje są ponad jego siły. Prace sam chciał zmienić, rozważaliśmy wszystkie za i przeciw - wyszło nam więcej plusów, a teraz czas pokazuje, ze różowo nie jest.

Fakt, ma świadomość, ze czesto rozmawiam ze szwagrem. Na początki było Ok, teraz mu zgrzyta. Pare razy zreszta z bratem tez się pokłócił (ale nie wiem, o co dpkladnie poszło). Tez wolałbym mniej kasy, a bardziej normalne zycie i normalnie żyjącego, funkcjonującego męża.

A między mna a jego bratem w życiu do niczego więcej nie doszło

---------- Dopisano o 15:09 ---------- Poprzedni post napisano o 15:04 ----------

Spróbuje jeszcze raz porozmawiać z mężem, bo jednak wcześniej nasze małżeństwo było udane

[Minna]

Mądra decyzja jeśli chodzi o rozmowę, tylko nie daj się zbyć, powiedz, że chodzi o Wasz związek i jego sens, że się męczysz sytuacją i jego chłodem.

Porozmawiajcie, rozważcie ponowną zmianę pracy. To Twój mąż, a Ty po 2 latach wolisz patrzeć tęsknym wzrokiem na bliźniaka, bo tam łatwiej i przyjemniej. Macie kryzys, może Twój mąż ma depresję, czegoś Ci nie mówi?

Nikt nie każe Ci trwać w czymś na siłę, ale warto chociaż spróbować. Jeżeli mąż nie wykaże chęci ani zrozumienia i nic się nie zmieni, będziesz miała przynajmniej czyste sumienie.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Czy jest opcja, żeby twój mąż zmienił pracę? Stres potrafi naprawdę wyniszczyć.

[justyna992]

Nie, nie ma mowy o zmianie pracy. Mąż nie chce. Praca działa na niego tak, jak działa, ale nawet nie chce słyszeć o zmianie. Uparł się przy wyższych zarobkach, jak powiedział wczoraj ,,nie po to zapierd..... na studiach, żeby teraz zarabiać jak byle kto, a poza tym sama tego chciałam'. Jak ktos nie chce, to się go siłą nie zmusi.

Ja wiem jedno - nie chce tak zrytego życia, w którym każde żyje w swoim swiecie, gdzie nie ma normalnych rozmów, niczego. Nie rajcuje mnie i nie jest szczytem moich marzeń życie z kims, kto teraz już zachowuje się tak, jakby już wszystko widział i przeżył. Nawet jak to depresja , to nie jest to powodem, żeby na próbę normalnej rozmowy reagować tekstami w stylu zamknij się już i odwal się.



Dziękuję za wszystkie odpowiedzi w tym wątku.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Czy odejście od męża w ogóle wchodzi w grę? Czy tylko chciałaś sobie ponarzekać. Ewentualnie uzyskać przyzwolenie na romansowanie na boku z jego bratem.

[justyna992]

Po wczorajszej (nie pierwszej, a to też istotne) próbie rozmowy, a raczej ,,rozmowy'', nie mam najmniejszych skrupułów. O ile wczesniej gryzłam się, nie chciałam być pospolitą swinią, która przy pierwszym kryzysie kopie męża w dupę, o tyle teraz wiem, że dla niego nasze małżeństwo najwyraźniej nic nie znaczy


Chyba, ze dla kogos normą są gadki w stylu zamknij się, odwal się - wtedy niech próbuje dalej.

[Dwight_Schrute]

Napisane przez justyna992

Nie, nie ma mowy o zmianie pracy. Mąż nie chce. Praca działa na niego tak, jak działa, ale nawet nie chce słyszeć o zmianie. Uparł się przy wyższych zarobkach, jak powiedział wczoraj ,,nie po to zapierd..... na studiach, żeby teraz zarabiać jak byle kto, a poza tym sama tego chciałam'. Jak ktos nie chce, to się go siłą nie zmusi.

Ja wiem jedno - nie chce tak zrytego życia, w którym każde żyje w swoim swiecie, gdzie nie ma normalnych rozmów, niczego. Nie rajcuje mnie i nie jest szczytem moich marzeń życie z kims, kto teraz już zachowuje się tak, jakby już wszystko widział i przeżył. Nawet jak to depresja , to nie jest to powodem, żeby na próbę normalnej rozmowy reagować tekstami w stylu zamknij się już i odwal się.



Dziękuję za wszystkie odpowiedzi w tym wątku.

Kasę byś chciała, ale konsekwencji większej kasy już nie. Coś za coś. W ogóle mi takich ludzi nie żal. Widać z resztą jakie spojrzenie macie na tych "byle kto". Wskocz do łóżka jego brata. W końcu i tak wszystko zostanie w rodzinie.
Niektóre kobiety powinny mieć dwóch facetów: jednego żeby na nią robił, a drugiego żeby ją zabawiał. Niestety nie zawsze im się to udaje.