Akcja 100 książek w 2021 roku :)

[_hiver_]

85. Helena Sekuła "Kieliszek Bordeaux " 5/10.

[paula1456]

Napisane przez nie_powiem

Kurczę, wiem, że wypalę jak Filip z konopi, ale od kilku miesięcy mam w życiu zapie_dol i rzadko kiedy bywam na wizażu i... chciałam podsumować II i III kwartał i teraz przysiąść do czytania, bo była masakra

II kwartał zakończyłam na wyniku: 22 książki.

20. A. Christie - Morderstwo to nic trudnego
21. A. Carr - Prosty sposób jak skutecznie rzucić palenie
22. A. Christie - Karaibska tajemnica.

III kwartał zakończyłam na wyniku: 23 książki.

23. J. Mokosa-Rykalska - Matka siedzi z tyłu.


Ale wstyd ten III kwartał, masakra.

Jak oceniasz książki o nr 21 i 23?

Ja dorzucam kolejny tytuł:

62. „Wołanie grobu” #4 – Simon Beckett, 9/10
Nie mogę uwierzyć, że to było już czwarte spotkanie z doktorem Hunterem i jego przygodami. Od razu pragnę nadmienić, że po poprzednim tomie miałam mieszane odczucia. Jeżeli pamiętacie moją recenzję, to pisałam wam, że przez połowę książki czułam się rozczarowana i nieco znudzona, bowiem to nie był taki Beckett do jakiego przywykłam! Ale pod koniec akcja znów nabrała takiego tempa, że musiałam mocno się trzymać fotela, bo inaczej spadłabym z niego z wielkim hukiem. A jak było w przypadku czwartego tomu przygód doktora Davida?
Początkowo akcja ukazana jest na podstawie tego, co wydarzyło się osiem lat wcześniej. Zostaje odnaleziony grób młodej i bestialsko zamordowanej kobiety. Doktor Hunter bada jej ciało. Jednocześnie do zabicia czterech kolejnych dziewczyn przyznaje się odrażający mężczyzna. Przyznaje do winy, obiecuje, że pokaże, gdzie je pochował, ale udaje mu się uciec. Dochodzenie zostaje ostatecznie przerwane, a inni wracają do normalnego życia. Ale, niestety, w życiu naszego bohatera wydarzy się coś, co zmieni jego życie i to diametralnie. Kolejne wydarzenia zostały ukazane już na bieżąco. Morderca znów przebywa na wolności. Doktor David zostaje wezwany do Dartmoor. To samo mroczne miejsce, te same wrzosowiska i torfowiska. Ta sama mgła, a co najważniejsze, ci sami ludzie, z którymi David Hunter pracował osiem lat wcześniej. Ta sama pani psycholog policyjna, która sprawia obecnie wrażenie, jakby się czegoś bardzo obawiała… I ten sam morderca, na wolności, który jest zdolny do wszystkiego. Gęstnieje przeszłość i stare sprawy. Znowu każdy może być ofiarą i każdy może być mordercą…
Tę część czytało mi się znacznie lepiej niż poprzednią. Od samego początku czułam niepokój i zarazem ciekawość, powodowaną tym, co też się wydarzy za chwilę, dosłownie na kolejnej stronie. Ciekawym zabiegiem było najpierw pokazanie wydarzeń z przeszłości, ukazanie emocji Davida, skupienie się na tym, co miało wtedy na niego aż tak silny wpływ, że stał się potem tym kim się stał. Z początku czułam się lekko zagubiona z tego powodu, myślałam nawet, że może pomyliłam tomy i czytam, coś, po co powinnam sięgnąć na samym początku. Jednak z każdą stroną coraz więcej rzeczy stawało się jasnych i zrozumiałych. W tej części miałam wrażenie, że autor bardziej się skupił na tym, żeby przekazać jak najlepiej emocje, które rządziły zarówno głównym bohaterem, ale też postaciami, które spotykał on na swej drodze. Dzięki temu powstał świetny thriller psychologiczny. Czy spodziewałam się zakończenia? Oczywiście, że nie! I chociaż byłam w wielkim szoku, jak autor postanowił to rozwiązać, to po zapoznaniu się z ostatnimi zdaniami, mogę śmiało stwierdzić, że było to w stu procentach logiczne. Nie mam pojęcia, jak Beckett to robi, ale udaje mu się stworzyć w taki sposób bohaterów, że każdego z nich lubię. Nawet, jeżeli ktoś jest mega negatywny, to nie potrafię do niego żywić złych uczuć. Całość wypada bardzo dobrze, zwłaszcza na tle trzeciego tomu. Czy pojawiły się jakieś krwawe opisy? Nie. Mogę te książki czytać osoby bardziej wrażliwe. Chociaż po raz kolejny Simon Beckett udowadnia, że doskonale wie, o czym pisze. Ukazał znów, ile można wyczytać z samych kości, ich wyglądu czy ułożenia, co jest bardzo ciekawe, zwłaszcza dla osób, które interesują się bardziej około medycznymi kwestiami.
Podsumowując, “Wołanie grobu” to udana kontynuacja przygód doktora Huntera. W tym tomie czytelnicy poznają przeszłość głównego bohatera, będą mogli mu towarzyszyć podczas wydarzeń, które ukształtowały go jako starszego mężczyznę. Książkę tę czyta się niezwykle szybko i lekko, chociaż tematyka nie jest wcale łatwa. To z pewnością dobry prezent dla osób, które interesują się kwestiami medycznymi. Bardzo dziękuję @gruszka.czyta za zorganizowanie BT z tym tytułem

[agugus90]

42 i 43 Magiczny ekspres - Anca Sturm (dwie części)
Dla miłośników Pottera będzie ciekawą lekturą, przypominająca początek serii

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[linaya]

148/200 - Byłam Eileen - Ottessa Moshfegh
149/200 - Dzień matki - Nele Neuhaus

[Ojoanna29]

94. Dobry omen - Pratchett, Gaiman

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[_hiver_]

86. Krzysztof Bochus "Wachmistrz. Dogrywka. " 8/10

[lulka19]

72. " Gdzie jesteś synku " Nicole Trope

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[paula1456]

63. „Noc na blokowisku” #9 – Marta Matyszczak, 10/10

Po raz drugi miałam okazję przeczytać książkę o przygodach Gucia. Nie ma to jak zaczynać serię od praktycznie końca. Dzięki @kryminalnatalerzu znów zostałam porwana przez wartką akcję oraz barwnych bohaterów.
“Noc na blokowisku” dzieje się tuż po ślubie Róży Kwiatkowskiej i Szymona Solańskiego. Mężczyzna znika bez śladu, zaś jego świeża żona zastanawia się, co też się wydarzyło i co skłoniło dorosłego chłopa do ucieczki. Pomaga jej w tym nieoceniony i trójnogi psiak, Gucio. W międzyczasie pod balkonem aspiranta Barańskiego, czyli przyjaciela Solańskiego zostają odnalezione zwłoki. Kim była ofiara? Kto ją zamordował i jaki miał motyw? Szybko okazuje się, że ta sprawa ma ścisły związek z przeszłością, kiedy to w tym samym bloku również doszło do tragicznego wypadku… Pytanie, jakie należy sobie postawić brzmi: czy to faktycznie był tylko przypadek i zrządzenie losu?
Książkę tę odebrałam niezwykle ciepło. Ciekawym zabiegiem były wtrącenia w gwarze śląskiej, dzięki której poznałam kilka ciekawych zwrotów. Spokojnie, autorka na bieżąco wszystko tłumaczy, tak, aby czytelnik na żadnym kroku nie poczuł chociaż małego zagubienia. To już dziewiąty tom serii i można by uznać, że autorka wyczerpała wszelkie pomysły na zbrodnie, morderców czy przygody głównej pary, ale nic bardziej mylnego. Nie odczułam w żaden sposób, że coś tutaj zostało wymyślone i napisane na siłę. Wszystko miało swój sens, a razem poszczególne elementy powieści tworzyły spójną całość. Czytelnik jest prowadzony powoli, niczym za rękę dziecko, przez poszczególne wydarzenia i to zarówno te przeszłe jak i teraźniejsze. Nie ma tu miejsca na nudę. Bywa makabrycznie, ale częściej jest po prostu zabawnie. Ponownie bardzo mi się podobało to, w jaki sposób autorce udało się oddać postać psiaka, to jak on odbiera wszystko, co mu się przytrafia, ludzi go otaczających oraz to co mówią. Przy fragmentach z perspektywy Gucia czułam się dosłownie tak, jakbym siedziała mu w głowie. Odrobinę minusem dla mnie okazała się sprawa z przeszłości. Nie wydawała mi się jakoś mocno prawdopodobna, bardziej sztuczna, a tym samym nieprawdopodobna. Zdziwiłam się, że z powodu komputera, samej chęci posiadania go można zrobić COŚ takiego. No nie przemówiło to do mnie totalnie. Chociaż może się po prostu nie znam i czepiam za bardzo. Resztę oceniam mega pozytywnie.
Podsumowując, “Noc na blokowisku” to kolejny tom przygód Róży, Szymona, Gucia i innych osób. Jest to umiejętnie skonstruowana komedia kryminalna, w której nie zabraknie zarówno śmiechu jak i trafnych spostrzeżeń odnośnie naszego zwyczajnego życia. Autorka po raz kolejny udowodniła, że miała świetny pomysł na fabułę oraz wykreowanie poszczególnych bohaterów. Bo musicie wiedzieć, że nikt tu nie jest taki sam, wszyscy są oryginalni. I trzeba przyznać, że nikogo nie da się nie lubić. Każda postać ma coś w sobie, co sprawia, że odczuwa się do niej cieplejsze uczucia. Myślę, że ten tytuł to idealny upominek dla osoby, która lubi komedie kryminalne albo takiej, która właśnie teraz potrzebuje lekkiej lektury albo wreszcie osoby, która chciałaby rozpocząć przygodę z czytaniem, ale sama nie wie, od czego mogłaby zacząć Drobna uwaga: jak dla mnie nie trzeba czytać tych części po kolei, aby wyłapać sens danej historii.

[lulka19]

73 " Dałeś mi siłę " Karolina Wilczyńska

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[_hiver_]

87. Charlotte Bronte "Shirley " 7/10.

[lulka19]

74 " Adriana Rąk " Zagubieni

Z reguły nie czytam takich książek, tej jednak dałam szansę, i nie żałuję. Była całkiem w porządku

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ojoanna29]

95. Trzech panów w łódce (nie licząc psa)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[paula1456]

64. „Jego druga żona” #2 – Beata Majewska, 10/10

Niedawno miałam okazję przeczytać “Jego wysokość” autorstwa Beaty Majewskiej, czyli pierwszy tom serii o przygodach sympatycznej i mocno stąpającej po ziemi Izabeli. Jak pewnie pamiętacie pisałam wam, że lektura ta była wspaniała, odświeżająca, egzotyczna. Jednym słowem okazała się ona zupełnie inna od tego, co zazwyczaj czytam na codzień. A jak na tym tle wypadł drugi tom?
“Jego druga żona” rozpoczyna się od tego, że Izabela pragnie wrócić do Polski. Niedługo po ślubie, kiedy szczęśliwa przebywa w pałacu Omara, dowiaduje się, że nie jest jedyną wybranką serca swego ukochanego. Jest zrozpaczona i czuje się rozdarta… Z jednej strony chciałaby jak najszybciej wyjechać do swego rodzimego kraju, a z drugiej jej serce pragnie wciąż Omara. Co zrobi? Czy zdoła zaprzyjaźnić się z pierwszą żoną Omara? Jakie przygody tym razem czekają na obie dziewczyny?
Przyznam szczerze, że lektura ta okazała się ponownie bardzo ciekawa i wciągająca. Czytałam ją dosłownie z wypiekami na twarzy. Beata Majewska tworzy swoje historie w sposób nietuzinkowy, niebanalny i na pewno oryginalny. Jej postacie są wyraziste i często wiedzą czego chcą. Ale… W tym tomie nie polubiłam Izabeli, czyli głównej bohaterki. Z początku podobała mi się jej hardość, to że nie pozwalała Omarowi robić wszystkiego z nią, czego tylko chciał. Lecz, jak to się mówi - im dalej w las tym ciemniej i gorzej. Izabela ze strony na stronę stawała się coraz bardziej bezwolna. Miałam wrażenie, że przeistacza się w laleczkę, którą ktoś zwyczajnie steruje. Polubiłam bardzo Aiszę, może dlatego, że nieco przypomina mnie samą. Okazała się pełną ciepła dziewczyną. Niekiedy sprawiała wrażenie, że jest małą dziewczynką, ale robiła to w tak słodki sposób, że nie raziło to w najmniejszym stopniu. I trzeba to przyznać, ona naprawdę była młoda, dzieliło ją od Izabeli około dziesięć lat, a więc spora różnica w wieku. Omara znielubiłam totalnie, w sumie nawet nie dawał zbytnio do tego powodów, ale miał coś w sobie, co powodowało u mnie złość na niego. Gdzieś tam w skrytości ducha kibicowałam całej tej trójce, aby ich losy w końcu się poukładały pomyślnie, chociaż jakoś mocno kciuków za to nie trzymałam. W tej części autorka się totalnie rozkręciła i pojawia się więcej scen seksu. I chociaż są one wciąż napisane z niezwykłym smakiem, to jednak czasem wywoływały we mnie ogromne zdziwienie, że dziewczyny w ogóle się na to zgadzały. Po raz kolejny nastąpiło zderzenie tej specyficznej kultury z naszą, polską. Wiele rzeczy, które dla muzułmanów są normalne i często spotykane, u nas budzą zdumienie, złość i sprzeciw. Podobnie miało to miejsce u naszej Izabeli, ale co z tego, skoro i tak łatwo było przewidzieć, jak to się skończy. Dobijając do brzegu, chciałam jeszcze tylko nadmienić, że za takie zakończenie, jakie zaserwowano czytelnikom w “Jego drugiej żonie” autorka powinna zostać srogo ukarana (może tym pejczykiem Omara? :P)! Tak się po prostu nie robi!
Podsumowując, “Jego druga żona” to udana kontynuacja przygód Izabeli, Omara i Aiszy. Problemy piętrzą się na ich wspólnej ścieżce, a oni starają się je zwalczać, jak tylko umieją najlepiej. Powieść ta wciąż jest egzotyczna, oryginalna, inna. Autorka serwuje ponownie ciekawostki na temat Arabii Saudyjskiej, a czytelnicy mogą się tylko łapać za głowę na ich widok. Wiele rzeczy nie rozumiemy i chyba nigdy nie zrozumiemy. Podobnie jak muzułmanie naszej kultury nie pojmują, wiele naszych zwyczajów pewnie również zdaje się dziwna. Książka ta była poruszająca, wzruszająca, niekiedy zabawna, ale również szokująca. Mi się osobiście bardzo podobała i czekam na trzeci tom (bo ten koniecznie musi się pojawić!)

[_hiver_]

88. Barbara Gordon " Nieuchwytny " 5/10.

[_hiver_]

89. Suzanne Allain "Lista pana Malcolma ". 6/10
Rok 1818, urażona obojętnością ogólnie pożądanego dżentelmena, autora listy cech przyszłej małżonki, pewna panna planuje zemstę przy pomocy innej, co powoduje wiele komplikacji.
Wzorowana trochę na J.Austen, zauważyłam kilka nawiązań, kilka błędów (np. brak hierarchii, konwenansów, za dużo współczesnego luzu), ale ogólnie niezła, momentami zabawna książka.

[linaya]

150/200 - Milczące dziecko - Sarah A. Denzil

[liv87]

41. Co powiesz na spotkanie? Rachel Winters - zabawna komedia romantyczna, niektóre rzeczy bym wycięła, ale i tak dobrze się bawiłam przy tej ksiażce. Fajna przemiana bohaterki.

[lulka19]

75. " Idealna para " Marcel Moss

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ojoanna29]

96. Wszystko o pannie Bridgerton - nope nope nope. Nie wiem jaki jest związek z serią o Bridgertonach oprócz nazwisk zabrakło mi humoru i takiej lekkości. Ale kupiłam od razu pakiet 3, więc pewnie kiedyś przeczytam kolejne tomy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[paula1456]

65. „Wina wina” - Małgorzata Starosta, 10/10

Lubicie się zarówno bać, jak i nieźle uśmiać podczas lektury? To myślę, że komedie kryminalne są stworzone dla was! Po książki Małgorzaty Starosty już mogę sięgać w ciemno. Serio, akurat przy tej autorce mam pewność, że kolejny tytuł spod jej pióra mi się spodoba. Przyzwyczaiłam się, że w jej książkach jest zabawnie, sympatycznie, tak domowo, że czytelnik sam chciałby znaleźć się w jakiejś chatynce, chwycić kubek z ciepłą herbatą i zatopić w jakiejś fajnej historii, ale niekiedy autorka lubi zrzucać nam na głowy istne bomby, które zazwyczaj okazują się tymi straszniejszymi wydarzeniami. Czy tak było również w przypadku “Winy wina”?
Zanim odpowiem na to pytanie, opowiem króciutko o czym ta powieść w ogóle jest. Agata Śródka ma plan. Nie jakiś maluczki, czy taki, który może poczekać nie wiadomo ile. Ów plan to marzenie, które natychmiast trzeba spełnić. Kobieta postanawia założyć winnicę w gościenieckim pałacyku. Co z tego, że trzeba sporo tam remontować? Ma zaufanych ludzi do tego. Jeszcze nie wie, że przez te plany niechcący wplącze się w makabryczną intrygę. Najpierw zbrodnia na torcie, a później już może być tylko gorzej… Zwłaszcza, jak Agata podczas wycieczki po miejscowej winnicy spotka byłego męża, jego nową żonę i starą znajomą…
Ta książka to istne cudo i miód na oczy czytelnika. To z niej powinno się wytwarzać maseczki relaksujące. Zaręczam wam, że podczas lektury zapomnicie o całym świecie - nie będzie się liczyć gotowanie, odebranie dzieci ze szkoły, pozmywanie naczyń, no zupełnie nic! Bohaterów pokochacie z całego serca, bo zostali stworzeni w taki sposób, że każdy z nas łatwo może odnieść wrażenie, że te osoby można by spotkać gdzieś po drodze do pracy czy na spacerze. Pokochałam Agatę Śródkę, która nie boi się robić tego, co tylko przyjdzie jej akurat do głowy. Ale i tak uważam, że całą powieść robi tutaj Michel Blanc! O matko i córko, ale się nagimnastykowałam, żeby przeczytać jego kwestie i chętnie bym zobaczyła jak na przykład w serialu lub filmie musi to zrobić aktor. To właśnie on sprawiał, że powieść ta była nieziemsko ciepła i taka po prostu do przytulenia do serduszka. Oczywiście, nie zabrakło tutaj także makabrycznych scen, w których moje serce stawało na chwilę, a później rozpoczynało na nowo szaleńczy bieg. Pomiędzy wszystkimi scenami przeplatały się gustowne degustacje królewskiego trunku. A dlaczego to wszystko była wina wina? Przekonacie się, jak sami przeczytacie tę pozycję A na końcu czekać na was będzie fajny dodatek - kilka smacznych przepisów.
Podsumowując, “Wina wina” to świetna komedia kryminalna, w której nie brakuje tempa i dobrze wykreowanych postaci. Podczas lektury czytelnik śmieje się przez łzy i to dosłownie! Fani tego typu książek nie będą rozczarowani

[_hiver_]

90. Jessie Burton "Muza" 5/10. Dużo gładkich słów opowiadających o nieciekawych, antypatycznych ludziach (może poza jedną osobą- narratorką), ale żeby nie było zbyt nudno, trzeba dodać trochę brutalności i wulgarności oraz politycznej poprawności- mam wrażenie, że na taki schemat trafiam po raz kolejny.
Najgorsze dla mnie jest to, że autorka, aby zaskoczyć czytelnika i zrobić zwrot akcji, oszukuje go, pisząc o rozpoznaniu pewnej osoby, a potem okazuje się to nieprawdą, co jest kluczowe dla fabuły; w dodatku opisuje jakieś nieprawdopodobne sytuacje, że córkę Hiszpana i Cyganki (tak jest w tekście) można pomylić z wyglądu z rudowlosą Angielką, że cudzoziemka, niewyksztacona służąca ze wsi w latach 30- i 40-tych robi karierę w Londynie, pracuje dla ministerstwa i potem w prestiżowym miejscu, wymagającym kierunkowego wykształcenia (nie chcę pisać szczegółów), dużo nonsensów, rozczarowała mnie ta książka.

[Vivienne]

91/100 "Ekspozycja" Remigiusz Mróz

Męczyłam trzy tygodnie...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sz05]

45. Lois Lowry Posłaniec - ciut słabsza niż poprzednia, ale wyjaśnia wiele rzeczy z poprzednich tomów.
46. Becky Albertalli, Simon oraz inni homo sapiens - przyjemna lektura na jesienne wieczory.
47. Megan Rosenbloom, Mroczne archiwa. Śledztwo w poszukiwaniu książek oprawionych w ludzką skórę - jako bibliotekarka poczułam rozczarowanie. Oczekiwałam mniej anegdot z życia prywatnego, a więcej książek oraz zdjęć.
48. Maria Hesse, Marilyn. Biografia - ta książka przybliżyła mi postać Marilyn Monroe. Zdolna, ale smutna osoba.
49. Paweł Piotr Reszka, Białe płatki, złoty środek - bardzo mocne reportaże. Najbardziej przeraża to, że niektóre sytuacje bez problemu można odnaleźć w internecie. Razem ze zdjęciami...

[a ga ta]

Październik

23. Taylor Jenkins Reid „Dwa szczęścia do wyboru”
24. Paweł Kapusta „Pandemia. Raport z frontu”

[Michalina83]

Zauważyłam że jedną książkę umieściłam wcześniej przez przypadek 2 razy więc wykreśliłam jeden numer.



226. Wszystko zostaje w rodzinie - Aneta Jadowska -€“ audiobook
227. Duma i uprzedzenia -€“ Austen Jane
228. Egzorcyzmy Dory Wilk - Aneta Jadowska - audiobook
229. Olivia. Córka Mafii - Alexandra Możejko
230. Zezia, Giler I Oczak -€“ Agnieszka Chylińska
231. Miasto mafii 2 -€“ Kinga Litowiec

[gosia261282]

19. "Książka o czytaniu" Justyna Sobolewska 8/10

Wysłane z mojego ELS-NX9 przy użyciu Tapatalka

[_hiver_]

91. Ida Żmiejewska "Warszawianka" 7.5/10. Dałabym 8, ale trochę za dużo romansowych wątków i egzaltacji w zachowaniu bohaterek, a za mało kryminału, ale i tak bardzo mi się podobała, chcę więcej i czytam kolejny tom.

[Vivienne]

92/100 "50 twarzy Tindera" Joanna Jędrusik

[Ojoanna29]

97. Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa - bardzo dobrze się z nią bawiłam

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Vivienne]

93/100 "Płonące dziewczyny" C.J. Tudor

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz