Brak nastoletniej miłości

[Madmoiselle77]

Czy jeśli kogoś nie spotkała ta nastoletnia miłość, to coś stracił? Zdecydowana większość osób przeżywa swoją pierwszą miłość w tym okresie. Czy można doświadczyć czegoś podobnego w późniejszym wieku np. na studiach? Jestem w takiej sytuacji i czuję, że wiele tracę


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

ja przeżyłam nastoletnią miłość, nieodwzajemnioną całe liceum byłam nieszczęśliwie zakochana, wiązało się to głównie z ryczeniem po nocach i myślę, że ta relacje mocno i nie do końca pozytywnie wpłynęła na moje późniejsze znajomości z facetami. także z perspektywy czasu - mogłam te 3 lata spędzić lepiej
na studiach też można się zakochać. po studiach również. nawet na emeryturze można, nie ma na to limitu wieku

[KawaZmleczkiem]

Napisane przez Madmoiselle77

Czy jeśli kogoś nie spotkała ta nastoletnia miłość, to coś stracił? Zdecydowana większość osób przeżywa swoją pierwszą miłość w tym okresie. Czy można doświadczyć czegoś podobnego w późniejszym wieku np. na studiach? Jestem w takiej sytuacji i czuję, że wiele tracę


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Nigdy nie przeżyłam nastoletniej miłości, z perspektywy czasu myślę, że za bardzo skupiałam się na książkach i nauce , a swoją pierwszą miłość spotkałam na studiach i to dopiero gdzieś w połowie . Przez studia gdzieś tam się spotykałam z chłopakami, ale miłość dopadła mnie jakoś koło trzeciego roku, taka pierwsza, prawdziwa i mam nadzieję, że ostatnia, bo za rok bierzemy ślub . Nie wiem czy ta miłość różni się czymś od nastoletniej, bo takiej nie przeżyłam, ale wydaje mi się, że każda "pierwsza" miłość jest wyjątkowa, mimo że miałam 20-kilka lat to myślę, że te uczucia i motyle w brzuchu można porównać do nastoletniej miłości . Może jedynie byłam już bardziej dojrzała i wiedziałam czego chcę, ale nie czułam absolutnie, że coś mnie ominęło, nic na siłę, w jakimkolwiek wieku by nie była to zawsze będzie wyjątkowa

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Nie przeżyłam nastoletniej miłości, chyba że liczyć 19 rok życia i już pierwszy rok studiów. Nie uważam, żebym coś straciła.
Zresztą kiedy to było, dawno temu.
Te nastoletnie związki i tak w 99% się rozpadają albo są ciągnięte na siłę i obie strony się w tym męczą.

[LhunLai]

Napisane przez Madmoiselle77

Czy jeśli kogoś nie spotkała ta nastoletnia miłość, to coś stracił? Zdecydowana większość osób przeżywa swoją pierwszą miłość w tym okresie. Czy można doświadczyć czegoś podobnego w późniejszym wieku np. na studiach? Jestem w takiej sytuacji i czuję, że wiele tracę
Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Jprdl, niektórzy to mają "problemy"... dziecko, nie nudzi Ci się na tej kwarantannie za bardzo?

[linaya]

Większość moich nastoletnich miłości była nieodwzajemnionych. Ponadto kilkoro moich znajomych przeżyło pierwszą miłość po 20 roku życia, na studiach. Nie przejmuj się. Pierwsza miłość w wieku 14 lat nie musi być normą. Każdy ma swoje tempo.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

moim zdaniem to nie chodzi dokladnie o to ze ta milosc musi wydarzyc sie w nastoletnim wieku tylko o to ze to ta wlasnie pierwsza milosc do ktorej podchodzi sie tak naiwnie i wierzy ze jest na cale zycie ,mozna ja przezyc nawet pozniej ,moim zdaniem nic nie stracilas bedziesz miala ta swoja pierwsza milosc tak samo oglupiajaca jak w wieku nastoletnim tylko pozniej

[Limonka2738]

Ja swoją pierwszą miłość przeżyłam w wieku 21 lat, na studiach.

Nie czuję, żebym coś straciła.

(Ale w sumie jako fanka Dumy i uprzedzenia po cichu tak nawet planowałam. Chłopak niestety był w moim wieku, o 7 lat za młody.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Mam 26 lat i nie tak dawno byłam silnie zakochana. Z tego się chyba nie wyrasta (tzn. z "umiejętności" zakochiwania się w różnych osobach), a może zależy od osoby.
Moja pierwsza naprawdę duża, oczywiście nieodwzajemniona miłość miała miejsce w wieku 21 lat. W gimnazjum i liceum podkochiwałam się w kimś platonicznie, ale nie było to tak silne. Uważam, że ten czas najlepiej spędzić rozwijając przyjaźnie i zainteresowania. Chociaż wiadomo, gdybym miała wtedy chłopaka, to pewnie wspominałabym to miło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mad_Max]

Zgodnie ze współczesną wiedzą endokrynologii tzw nastoletnia miłość może trwać do ok 21 roku życia, więc masz jeszcze czas. Potem wyrzuty hormonów (fenyloetyloamina, dopamina etc) ulegają regulacji pod wpływem m.in. czynników środowiskowych (zwiększenia kortyzolu) itd.
Burza "nastoletnich" hormonów przekłada się tym samym na sposób odczuwania i intensywność przeżywanej miłości. Tego potem nie da się powtórzyć w żadnym wieku. Z perspektywy faceta 2 razy starszego od Autorki - później też jest fajnie, ale już nieco inaczej.

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

Zgodnie ze współczesną wiedzą endokrynologii tzw nastoletnia miłość może trwać do ok 21 roku życia, więc masz jeszcze czas. Potem wyrzuty hormonów (fenyloetyloamina, dopamina etc) ulegają regulacji pod wpływem m.in. czynników środowiskowych

Możesz podać źródło?

---------- Dopisano o 09:20 ---------- Poprzedni post napisano o 09:10 ----------

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87893076]Mam 26 lat i nie tak dawno byłam silnie zakochana. Z tego się chyba nie wyrasta (tzn. z "umiejętności" zakochiwania się w różnych osobach), a może zależy od osoby.
Moja pierwsza naprawdę duża, oczywiście nieodwzajemniona miłość miała miejsce w wieku 21 lat. W gimnazjum i liceum podkochiwałam się w kimś platonicznie, ale nie było to tak silne. Uważam, że ten czas najlepiej spędzić rozwijając przyjaźnie i zainteresowania. Chociaż wiadomo, gdybym miała wtedy chłopaka, to pewnie wspominałabym to miło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


Też uważam, że z tego się nie wyrasta. Pierwsze szalone zakochanie przeżywałam w wieku 14-15 lat, potem kilka razy, w tym już grubo po 30tce. Cieszę się, że wiem jak to smakuje (nawet jezeli to tylko koktajl hormonów), jeżeli wchodzić w związek to tylko z takimi cudownym uczuciem, żadne tam związki z rozsądku.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Monika828282

Też uważam, że z tego się nie wyrasta. Pierwsze szalone zakochanie przeżywałam w wieku 14-15 lat, potem kilka razy, w tym już grubo po 30tce. Cieszę się, że wiem jak to smakuje (nawet jezeli to tylko koktajl hormonów), jeżeli wchodzić w związek to tylko z takimi cudownym uczuciem, żadne tam związki z rozsądku.

To moje ostatnie zakochanie bylo bardzo silne, widzialam wszystko przez rozowe okulary, bylam zaslepiona na wady chlopaka itp. Niczym sie to nie roznilo od wczesniejszych zakochan. Natomiast z wiekiem staram sie byc ostrozniejsza, jednak bardziej dopuszczac rozum do glosu i jesli sa logiczne przeslanki, ze np. facet sie tylko mna bawi, to potrafie odpuscic, mimo ze boli.

[Mad_Max]

Napisane przez Monika828282

Możesz podać źródło?

Pewnie, toż to żadna wiedza tajemna. Jeśli nie masz nigdzie pod ręką obu tomów Endokrynologii Greenspana, to wklep choćby w wikipedię "pokwitanie".

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Mad_Max

Pewnie, toż to żadna wiedza tajemna. Jeśli nie masz nigdzie pod ręką obu tomów Endokrynologii Greenspana, to wklep choćby w wikipedię "pokwitanie".

I na pewno wpisujac "pokwitanie" znajdziemy rzetelne badania udowadniajace, ze milosc jest mniej intensywna po okresie dojrzewania, ehe. To po prostu jakas teza, ktora sobie zalozyles na podstawie badan nad hormonami czlowieka, jak widze kompletnie nieudowodniona. Slabo.
Jak na razie doswiadczenia moje i uzytkowniczki wyzej kloca sie z tym zalozeniem. Ale moze musimy poczekac, az bedziemy 2x starsze.

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

Pewnie, toż to żadna wiedza tajemna. Jeśli nie masz nigdzie pod ręką obu tomów Endokrynologii Greenspana, to wklep choćby w wikipedię "pokwitanie".

Z ciekawości weszłam na wikipedię o pokwitaniu i jak się można
było spodziewać nic takiego tam nie znalazłam. Jeżeli wziąłeś to rzeczywiście z Endokrynologii Greespana to może odnajdziesz cytat i nam tu wkleisz?
Chyba że sobie to po prostu wymyśliłeś.

[Mad_Max]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87893424]I na pewno wpisujac "pokwitanie" znajdziemy rzetelne badania udowadniajace, ze milosc jest mniej intensywna po okresie dojrzewania, ehe. To po prostu jakas teza, ktora sobie zalozyles na podstawie badan nad hormonami czlowieka, jak widze kompletnie nieudowodniona. Slabo.
Jak na razie doswiadczenia moje i uzytkowniczki wyzej kloca sie z tym zalozeniem. Ale moze musimy poczekac, az bedziemy 2x starsze.[/QUOTE]

Ech. Troszkę pomieszałaś pojęcia, albo ja wyraziłem się nieprecyzyjnie. Biologia nie zna pojęcia "miłości" czy nawet "nastoletniej miłości". Biologia określa pewien poziom hormonów, pod wpływem których człowiek (bardzo indywidualnie) określa swój stan jako zakochanie (tu już wchodzi psychologia).
Stan hormonów stabilizuje się po okresie dojrzewania, zwykle to circa 21 lat (to nawet na wiki piszą). W tym wieku człowiek też zaczyna jako tako dorosłe życie, rośnie poziom kortyzolu, atakują wolne rodniki zmniejszając poziom dopaminy itd itd itd.

Twoje i koleżanek doświadczenia to bardziej poziom dowodu anegdotycznego.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Mad_Max

Ech. Troszkę pomieszałaś pojęcia, albo ja wyraziłem się nieprecyzyjnie. Biologia nie zna pojęcia "miłości" czy nawet "nastoletniej miłości". Biologia określa pewien poziom hormonów, pod wpływem których człowiek (bardzo indywidualnie) określa swój stan jako zakochanie (tu już wchodzi psychologia).
Stan hormonów stabilizuje się po okresie dojrzewania, zwykle to circa 21 lat (to nawet na wiki piszą). W tym wieku człowiek też zaczyna jako tako dorosłe życie, rośnie poziom kortyzolu, atakują wolne rodniki zmniejszając poziom dopaminy itd itd itd.

Twoje i koleżanek doświadczenia to bardziej poziom dowodu anegdotycznego.

No i jak rozumiem, nie masz badan na ten temat. Takze na razie wole sie opierac na wlasnym doswiadczeniu w tym temacie.

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

Ech. Troszkę pomieszałaś pojęcia, albo ja wyraziłem się nieprecyzyjnie. Biologia nie zna pojęcia "miłości" czy nawet "nastoletniej miłości". Biologia określa pewien poziom hormonów, pod wpływem których człowiek (bardzo indywidualnie) określa swój stan jako zakochanie (tu już wchodzi psychologia).
Stan hormonów stabilizuje się po okresie dojrzewania, zwykle to circa 21 lat (to nawet na wiki piszą). W tym wieku człowiek też zaczyna jako tako dorosłe życie, rośnie poziom kortyzolu, atakują wolne rodniki zmniejszając poziom dopaminy itd itd itd.

Twoje i koleżanek doświadczenia to bardziej poziom dowodu anegdotycznego.

Napisałeś w pierwszym poście, że zgodnie z aktualną wiedzą endokrynologiii tzw. nastoletnia miłość może trwać tylko do około 21 rż.
Co jest nieprawdą (i co sam zresztą przyznałeś) bo biologia nie zna terminu "miłość" ani "nastoletnia miłość".

[Mad_Max]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87893477]No i jak rozumiem, nie masz badan na ten temat. Takze na razie wole sie opierac na wlasnym doswiadczeniu w tym temacie.[/QUOTE]

Badań na ten temat wykonano tysiące.
http://www.kopernik.org.pl/orientuj-...osc-to-chemia/

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

Badań na ten temat wykonano tysiące.
http://www.kopernik.org.pl/orientuj-...osc-to-chemia/

W tym co wkleiłeś jest mowa raczej o tym , ze intensywność zakochania maleje ze stażem znajomości ( a nie że z wiekiem tracimy zdolność do silnego odczuwania zakochania).

[Mad_Max]

Napisane przez Monika828282

W tym co wkleiłeś jest mowa raczej o tym , ze intensywność zakochania maleje ze stażem znajomości ( a nie że z wiekiem tracimy zdolność do silnego odczuwania zakochania).

W tamtym opracowaniu pokazane jest działanie hormonów i neuroprzekaźników (m.in. dopaminy). A z endokrynologii wiemy jak ich ilość zmienia się w trakcie procesu dojrzewania i jak stabilizuje po 21 roku życia (na około 20 lat - po 40-tce jest już niezły rollercoster, zwłaszcza w przypadku kobiet).
To naprawdę nie jest żadna tajemna wiedza, ani odkrywanie Ameryki na nowo.

[Aganiewypada]

Ja uważam, że przeżyłam nastoletnią miłość lecz nie wspominam jej najlepiej.
Miałam 16 lat, kończyłam gimnazjum. On był dwa lata starszy. Chodziłam do zespołu szkół (podstawówka + gimnazjum + liceum) on przyszedł do naszego liceum. Początek był cudowny.
Było trochę tak jak w amerykańskich liceach - należał do grupki sportowców, typowy samiec alfa, wszyscy go lubili a dziewczyny do niego wzdychały. Byłam podekscytowana że mam takiego "super chłopaka". Zakochałam się w nim na zabój.
Początki były wspaniałe lecz później zaczął się koszmar.
Zaczął mnie olewać, kumple i sport byli ważniejsi, dla mnie nie miał czasu. Zdradzał mnie ze swoją byłą, która miała z tego dziką satysfakcję i wypisywała do mnie (na Gronie i GG) opowiadając ich "upojne spotkania". Żyłam w koszmarze. On wszystkiego się wypierał mimo, że miałam czarno na białym wiadomości do niej.
Gdy w końcu się przyznawał - wybaczałam mu wierząc, że to się więcej nie powtórzy. Oczywiście się powtarzało. Zrywaliśmy ze sobą i wracaliśmy. Trwało to 6 lat. Oczywiście były też wspaniałe chwile, byłam w nim tak zakochana, że nie wyobrażałam sobie życia bez niego nawet mimo tych wszystkich złych rzeczy. Rozstaliśmy się i przeżywałam to co najmniej rok. Nie mogłam się z tym pogodzić ani o nim zapomnieć. Wiedziałam, że nikogo nigdy nie pokocham już tak jak jego.

Z perspektywy czasu myślę, że zmarnowałam kawał życia i najlepsze lata tkwiąc w takim bagnie. Koleżanki randkowały, szukały sobie facetów a ja cały czas trzymałam się jego wierząc, że kiedyś dorośnie i się zmieni.

Od naszego rozstania minęło już około 7 lat. Mamy ze sobą niewielki kontakt. Teraz nie czuję już zupełnie nic. Czasami w rozmowach wracamy do tamtych lat. Przyznaje otwarcie, że wie że sprawiał, że okropnie cierpiałam ale był tak skupiony na sobie, że wtedy nie było to dla niego istotne.
Czy się zmienił? Nie wiem.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Mad_Max

W tamtym opracowaniu pokazane jest działanie hormonów i neuroprzekaźników (m.in. dopaminy). A z endokrynologii wiemy jak ich ilość zmienia się w trakcie procesu dojrzewania i jak stabilizuje po 21 roku życia (na około 20 lat - po 40-tce jest już niezły rollercoster, zwłaszcza w przypadku kobiet).
To naprawdę nie jest żadna tajemna wiedza, ani odkrywanie Ameryki na nowo.

Fajnie. Dalej nie udowadnia to twojej tezy
To, ze ilosc dopaminy czy innych hormonow ogolnie maleje z wiekiem, nijak nie wyklucza, ze moze np. wystapic duzy skok tego hormonu przy spotkaniu atrakcyjnego osobnika plci przeciwnej, co doprowadzi do intensywnego zakochania.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Monika828282

W tym co wkleiłeś jest mowa raczej o tym , ze intensywność zakochania maleje ze stażem znajomości ( a nie że z wiekiem tracimy zdolność do silnego odczuwania zakochania).

Nie ma to jak wkleic badania nie na temat i udawac greka.

[bronchipret]

W wieku nastu lat w ogóle nie miałam chłopaka, pierwszego dopiero po 20-stce. Nie sądzę, że coś straciłam.

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

W tamtym opracowaniu pokazane jest działanie hormonów i neuroprzekaźników (m.in. dopaminy). A z endokrynologii wiemy jak ich ilość zmienia się w trakcie procesu dojrzewania i jak stabilizuje po 21 roku życia (na około 20 lat - po 40-tce jest już niezły rollercoster, zwłaszcza w przypadku kobiet).
To naprawdę nie jest żadna tajemna wiedza, ani odkrywanie Ameryki na nowo.

Z tym się nie kłócę. Twierdzę tylko to że w Twoim pierwszym poście są głównie Twoje dopowiedzenia i uproszczenia.

[Mad_Max]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87893528]Fajnie. Dalej nie udowadnia to twojej tezy
To, ze ilosc dopaminy czy innych hormonow ogolnie maleje z wiekiem, nijak nie wyklucza, ze moze np. wystapic duzy skok tego hormonu przy spotkaniu atrakcyjnego osobnika plci przeciwnej, co doprowadzi do intensywnego zakochania.[/QUOTE]

Badania dotyczyły tego co pogrubiłaś w cytowanym tekście.
Owszem, wyrzuty "hormonów szczęścia" następują w każdym wieku (u zdrowej osoby), ale zupełnie inaczej wpływają na nastolatka, a zupełnie inaczej na 40-stolatka. I występują w innych stężeniach.

Napisane przez Monika828282

Z tym się nie kłócę. Twierdzę tylko to że w Twoim pierwszym poście są głównie Twoje dopowiedzenia i uproszczenia.

Możesz też twierdzić, że Słońce krąży wokół Ziemi, a na sugestię, byś przeczytała "O obrotach sfer niebieskich" możesz uznać, że to wiedza przedpotopowa ;-)
Uproszczenia są, przyznaję. Tu mało kto pojmie różnicę między neuroprzekaźnikiem a hormonem.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Mad_Max

Badania dotyczyły tego co pogrubiłaś w cytowanym tekście.

Ok, ale nie bylo tam mowy o zmianach skorelowanych z wiekiem, a przeciez to to poddalysmy w watpliwosc i o tym dyskutujemy. Poza tym slowo "badania" jest tu mocno na wyrost, to raczej luzny esej, nawet nie ma zadnych przypisow.

Napisane przez Mad_Max

Owszem, wyrzuty "hormonów szczęścia" następują w każdym wieku (u zdrowej osoby), ale zupełnie inaczej wpływają na nastolatka, a zupełnie inaczej na 40-stolatka. I występują w innych stężeniach.

No i wlasnie na to chetnie bym zobaczyla jakies dowody, bo ze "milosc" generalnie trudno zmierzyc, to ok, zgoda.
Na razie wyglada to tak, ze poczytales cos tam na podobny temat i wyciagnales sobie jakies pochopne wnioski.

[Monika828282]

Napisane przez Mad_Max

Badania dotyczyły tego co pogrubiłaś w cytowanym tekście.
Owszem, wyrzuty "hormonów szczęścia" następują w każdym wieku (u zdrowej osoby), ale zupełnie inaczej wpływają na nastolatka, a zupełnie inaczej na 40-stolatka. I występują w innych stężeniach.



Możesz też twierdzić, że Słońce krąży wokół Ziemi, a na sugestię, byś przeczytała "O obrotach sfer niebieskich" możesz uznać, że to wiedza przedpotopowa ;-)
Uproszczenia są, przyznaję. Tu mało kto pojmie różnicę między neuroprzekaźnikiem a hormonem.

Pisząc o uproszczeniach miałam na myśli to, że nawet jeśli poziomy hormonów stabilizują się w jakimś tam wieku to w żaden sposób w prosty sposób nie wynika z tego że tylko do 21 rż. można przeżywać tzw. nastoletnią miłość (co podałeś conajmniej jak jakiś naukowy fakt).
Wyobraź sobie że znam różnicę miedzy przekaznikiem a hormonem - uczyłam się o tym (niestety tylko z marnej jednotomowej fizjologii Traczyka) na studiach.
Więc zamiast się tu wykłócać i chwalić 2 tomami endokrynologii i znajomością biologicznych terminów, mógłbyś po prostu przyznać sie do błędu, to nie żadna ujma na honorze. Przeciwnie - to odróżnia normalnego, fajnego czlowieka od tzw. bufona

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

A ja mysle ze z tego sie wyrasta
ja juz nie potrafie tak bezkrtycznie sie zakochac ,kiedy bylam nastolatka nie myslalam ani o tym kim moj chlopak bedzie w przyszlosci,ile zarabia jakie ma relacje z rodzicami ,nic nie mialo znaczenia z wiekiem zanim sie wogole rozkrece zaangazuje to juz przeanalizuje czy to wogole ma sens
ja wogole bylam dosc kochliwa w okresie nastoletnim ,mialam duzo chloapkow ;-) ale ten pierwszy to w wieku 15 lat,zostawil mnie dla innej ;-) chyba 2 miesi njkm a| ace chodzilismy a pozniej jak mialam lat 18cie to nasze losy sie znowu skrzyzowaly i w efekcie zostal moim pierwszym mezem