Problem w związku

[szakal165]

Witam,
mam dość poważny problem i zupełnie nie wiem, co robić. Jestem w dość krótkim związku z kimś, z kim mi jest dobrze. Jest jednak coś, co mnie boli i zastanawiam się nad przyszłością tego związku.
Otóż dzieli nas odległość, która w sumie nie jest duża- jakieś 35 km), jednak nie widujemy się w każde weekendy. Teraz już mam troszkę problem, bo ostatni raz spotkaliśmy się w andrzejki. Zawsze facet przyjeżdżał do mnie, bo zwierzył mi się, iż ma problem z ojcem alkoholikiem. Nie przeszkadza mi to w postrzeganiu faceta, nie zmieniłam zdania o nim, bo sama mam problem rodzinny. Ale co mnie martwi- on ostatnio nie przyjechał do mnie, bo pilnował ojca, obawiał się, by ten nie zrobił nic jego mamie. Kiedy jednak ja mu powiedziałam o swoich rodzinnych problemach, zaryzykowałam (bo mam problem z chorobą psychiczną w rodzinie i też nie jest mi lekko kogoś zapraszać) a on nie chce, bym go odwiedziła. Tłumaczy to tym, że wstydzi się, że nie chce, bym sobie o nim coś pomyślała i musiała oglądać jego ojca w stanie nietrzeźwym. Poczułam się, jakby mi nie potrafił zaufać, ja też nie wiem jak się u mnie zachowa członek mojej rodziny z pwoodu choroby ale mimo to postanowiłam zaprosić kogoś mi bliskiego do domu. Teraz nawet święta stoją pod znakiem zapytania, koleżanka mi doradza, bym zakończyła ten związek, bo nie wiem, czy w tym miesiącu się zobaczymy. Ale ja wiem, że będzie mnie to bolało i czuję się jak w pułapce- w którą stronę pójść, każdy wybór będzie zły.

[201803290936]

Napisane przez szakal165

Witam,
mam dość poważny problem i zupełnie nie wiem, co robić. Jestem w dość krótkim związku z kimś, z kim mi jest dobrze. Jest jednak coś, co mnie boli i zastanawiam się nad przyszłością tego związku.
Otóż dzieli nas odległość, która w sumie nie jest duża- jakieś 35 km), jednak nie widujemy się w każde weekendy. Teraz już mam troszkę problem, bo ostatni raz spotkaliśmy się w andrzejki. Zawsze facet przyjeżdżał do mnie, bo zwierzył mi się, iż ma problem z ojcem alkoholikiem. Nie przeszkadza mi to w postrzeganiu faceta, nie zmieniłam zdania o nim, bo sama mam problem rodzinny. Ale co mnie martwi- on ostatnio nie przyjechał do mnie, bo pilnował ojca, obawiał się, by ten nie zrobił nic jego mamie. Kiedy jednak ja mu powiedziałam o swoich rodzinnych problemach, zaryzykowałam (bo mam problem z chorobą psychiczną w rodzinie i też nie jest mi lekko kogoś zapraszać) a on nie chce, bym go odwiedziła. Tłumaczy to tym, że wstydzi się, że nie chce, bym sobie o nim coś pomyślała i musiała oglądać jego ojca w stanie nietrzeźwym. Poczułam się, jakby mi nie potrafił zaufać, ja też nie wiem jak się u mnie zachowa członek mojej rodziny z pwoodu choroby ale mimo to postanowiłam zaprosić kogoś mi bliskiego do domu. Teraz nawet święta stoją pod znakiem zapytania, koleżanka mi doradza, bym zakończyła ten związek, bo nie wiem, czy w tym miesiącu się zobaczymy. Ale ja wiem, że będzie mnie to bolało i czuję się jak w pułapce- w którą stronę pójść, każdy wybór będzie zły.

Koleżanka ma rację. Może i oboje macie dobre chęci (z drugiej strony ręki za to, że ojciec alkoholik to tylko wymówka, nie dałabym sobie uciąć), ale cóż: wiesz co jest wybrukowane dobrymi chęciami. Nie jest Wam w obecnej sytuacji po drodze, związek przestał się rozwijać, nie widujecie się, więc jaki jest sens to ciągnąć? Uczucia w końcu zanikną, może u niego już zanikły. Tracicie czas.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Alkoholicy są z reguły agresywni, pewnie o to chodzi, że ojciec mógłby cię w jakichś sposób zaatakować. Skoro mógł zrobić krzywdę mamie chłopaka, to znaczy, że rękoczyny nie są mu obce.

[Damayanti]

Doris ma rację, zdecydowanie Wam nie po drodze, związek stoi w miejscu, więc po co dalej się męczyć? 35 km to bardzo mało, można nawet się umówić do kina, na kawę, wyjechać gdzieś razem. chcieć to móc.

ale abstrahując od tego, rozumiem wstyd chłopaka. ja z moim tż jestem 4 lata, a pewnie unikałabym jak ognia konfrontacji z pijanym członkiem rodziny.

[szakal165]

Najbardziej bolą mnie obietnice, tydzień temu jedna, w tym kolejna- już ustawiłam sobie transport a teraz muszę dzwonić do kierowcy i odwołać (nie mam prawka). Ostatnio trochę się to rozwinęło, mam na myśli że fizycznie poczułam pożądanie. Ale obawiam się, że uczucie się wypali, pół biedy jeśli wizja świąt byłaby do spędzenia razem ale teraz już niczego nie jestem pewna...

[Chatul]

Szakal165, prawdę powiedziawszy, to ja zupełnie nie rozumiem dlaczego tak bardzo chcesz jechać do niego do domu, skoro mieszka tam jego ojciec, który jest agresywnym alkoholikiem. Nie sądzisz, że to jednak ryzykowne i zupełnie zbyteczne?

Poza tym, ile lat ma Twój partner? Mieszka na stałe z ojcem-alkoholikiem? Planuje się wyprowadzić?

[szakal165]

Masz rację, to nie jest dobry pomysł. Jednak z opowieści chłopaka dowiedziałam się, że nie zawsze jest pijany, chłopak sam mi zaproponował, bym go odwiedziła na weekend ale okazało się, że ojciec był w stanie nietrzeźwym. Partner ma 29 lat, planuje wyprowadzić się, gdyż też będzie wkrótce ciasno u niego w domu ze względu na siostrę- jest w ciąży. Natomiast na chwilę obecną ma jakiś kredyt jeszcze kilka miesięcy i mówił że chciałby coś wynająć w mieście, w którym pracujemy. On pytał mnie, czy chciałabym kiedyś mieszkać sama (czyt. bez rodziców) gdy będę miała stabilniejszą (przedłużoną) umowę w pracy.

[Chatul]

Napisane przez szakal165

Masz rację, to nie jest dobry pomysł. Jednak z opowieści chłopaka dowiedziałam się, że nie zawsze jest pijany, chłopak sam mi zaproponował, bym go odwiedziła na weekend ale okazało się, że ojciec był w stanie nietrzeźwym.

Nie zawsze jest pijany, ale jednak czasem jest. I zawsze może trafić na moment, w którym Ty jesteś u niego w domu. A nawet, jak będzie trzeźwy, to niekoniecznie dobrze zniesie Twoją obecność. Jak po alkoholu bywa agresywny, to na trzeźwo pewnie też potrafi.

Partner ma 29 lat.

Dlaczego nadal mieszka z rodzicami? Zwłaszcza, że jego ojciec jest alkoholikiem?

[Colderia]

Napisane przez Chatul

Nie zawsze jest pijany, ale jednak czasem jest. I zawsze może trafić na moment, w którym Ty jesteś u niego w domu. A nawet, jak będzie trzeźwy, to niekoniecznie dobrze zniesie Twoją obecność. Jak po alkoholu bywa agresywny, to na trzeźwo pewnie też potrafi.



Dlaczego nadal mieszka z rodzicami? Zwłaszcza, że jego ojciec jest alkoholikiem?

A dlaczego krówki jedzą trawę? Ale pytania. Jego życie, może czuje się odpowiedzialny za mamę, rodzinę, której ojciec nie jest w stanie prowadzić. Teraz chce się wyprowadzić, bo ma dla kogo. Wcześniej nie musiał i pewnie nie chciał. To jest prawdopodobna odpowiedź na Twoje DLACZEGO

[Chatul]

Napisane przez Colderia

A dlaczego krówki jedzą trawę? Ale pytania. Jego życie, może czuje się odpowiedzialny za mamę, rodzinę, której ojciec nie jest w stanie prowadzić. Teraz chce się wyprowadzić, bo ma dla kogo. Wcześniej nie musiał i pewnie nie chciał. To jest prawdopodobna odpowiedź na Twoje DLACZEGO

Moim zdaniem to akurat ważne, dlaczego nie wyprowadził się wcześniej. Jeśli faktycznie dlatego, że czuje się w obowiązku dbać o rodzinę, to niestety, to bardzo zły znak, bo sugeruje współuzależnienie. W sytuacji, w której mieszka się z agresywnym alkoholikiem priorytetem powinno być zadbanie o własne bezpieczeństwo, czyli (zwykle) wyprowadzenie się. Tutaj tego nie ma. Siostra partnera autorki też, jak rozumiem z ojcem-alkoholikiem mieszka. W dodatku jest w ciąży i planuje wychowywać dziecko obok agresywnego-alkoholika. To naprawdę nie wygląda dobrze.

[Colderia]

Napisane przez Chatul

Moim zdaniem to akurat ważne, dlaczego nie wyprowadził się wcześniej. Jeśli faktycznie dlatego, że czuje się w obowiązku dbać o rodzinę, to niestety, to bardzo zły znak, bo sugeruje współuzależnienie. W sytuacji, w której mieszka się z agresywnym alkoholikiem priorytetem powinno być zadbanie o własne bezpieczeństwo, czyli (zwykle) wyprowadzenie się. Tutaj tego nie ma. Siostra partnera autorki też, jak rozumiem z ojcem-alkoholikiem mieszka. W dodatku jest w ciąży i planuje wychowywać dziecko obok agresywnego-alkoholika. To naprawdę nie wygląda dobrze.

Rozumiem, że jakbyś miała ojca alkoholika to też byś się czym prędzej wyprowadziła zostawiając mamę samą z problemem? Samolubne trochę. Może nie mieli możliwości wyprowadzić się od ojca, albo jego gdzieś wyprowadzić. Nie znamy sytuacji. Bardzo łatwo jest kogoś oczerniać i twierdzić, że sobie w życiu nie radzi. Nieładnie

[Chatul]

Napisane przez Colderia

Rozumiem, że jakbyś miała ojca alkoholika to też byś się czym prędzej wyprowadziła zostawiając mamę samą z problemem?

Dla mnie oczywiste jest, że w takiej sytuacji wszyscy zdrowi dorośli domownicy powinni zadbać przede wszystkim o bezpieczeństwo swoje i innych osób będących pod ich opieką (np. dzieci).

Może nie mieli możliwości wyprowadzić się od ojca, albo jego gdzieś wyprowadzić. Nie znamy sytuacji. Bardzo łatwo jest kogoś oczerniać i twierdzić, że sobie w życiu nie radzi. Nieładnie

Dlatego też zapytałam autorkę o to, dlaczego jej partner nie wyprowadził z domu

[lubiecukier]

Wiadomo czemu nie chce się wyprowadzić - bo boi się o matkę. To całkiem normalne zachowanie, nie wiem czemu się dziwicie.
Człowiek powtarza sobie "jakoś to będzie", "kiedyś będzie dobrze, trzeba to tylko przeczekać", a nic lepiej nie będzie.
Póki człowiek nie zacznie się leczyć, nic lepiej nie będzie. Jeśli syn chce walczyć o lepsze zycie dla matki, to musi doprowadzić do leczenia ojca, albo do tego, aby matka od niego odeszła.
Ale takie historie to.. strasznie śliska i ciężka sprawa...:/

Niestety Ty tu dużo nie zdziałasz. Dla Ciebie priorytetem jest posiadanie go dla siebie, a dla niego co innego - spokój rodziny.

Jeśli zależy Ci na nim, jeżeli chcesz walczyć o ten związek, musisz stać się bardziej wyrozumiała i cierpliwa.
Jeśli masz wątpliwości co do jego osoby, przemyśl odejście od niego.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Autorko mi się wydaje, że powinnaś z nim szczerze rozmawiać. Nie odchodzić skoro łączy Was coś więcej. Ile ze sobą jesteście?
Po części wiem jak czuje się Twój TŻ. Może on potrzebuje czasu? Ja na przykład pierwszego chłopaka przyprowadziłam do domu po roku związku - do tego czasu spotykaliśmy się u niego bądź gdzieś wychodziliśmy. Byliśmy ze sobą ponad 3 lata. Teraźniejszego chłopaka jeszcze do domu nie zaprosiłam mimo, że spotykamy się od 8 miesięcy. (Wcześniejszych chłopaków w ogóle do domu nie zapraszałam - muszę na prawdę wiedzieć, że to jest TEN i wiązać z nim wielkie plany aby go zaprosić do domu.)

[szakal165]

Ja nie chciałam go przyprowadzać do domu, bo mam chorą psychicznie mamę a jednak spróbowałam, bo on nie chciał, bym do niego przyjeżdżała. Więc też potrzebowałam czasu a mimo to zaryzykowałam, chciałam go zobaczyć na dłużej, a pogoda nie sprzyjała spędzaniu czasu na dworze (wiem, można było pójść do knajpy ale chciałam być z nim sam na sam, ugotowałam pierogi i zrobiłam herbatę). Też bałam się, czy mama czegoś nie zrobi, w przeszłości nie mogłam przewidzieć jej zachowań, teraz się leczy ale mimo wszystko... mamy problemy.
Jesteśmy ze sobą od listopada dopiero.
@lubiecukier, cierpliwość to ja miałam, czekałam az się zobaczymy około 1,5 miesiąca. Ale wiesz, im bardziej się człowiek zaangażuje, tym tęskni i cierpi z powodu obiecanek.
I tak, nie wiem czy będzie potrafił sie wyprowadzić tak jak twierdził, że będzie musiał pomyśleć nad tym, bo się trudno będzie pomieścić. Czy będzie w stanie zostawić matkę, to mi nie daje spokoju (mam obawy) bo wydaje mi się, że skoro teraz wszyscy mieszkają z osobą uzależnioną, to podejrzewam, że nie zamierzają się wynieść z domu. Starsza siostra założyła rodzinę, mieszka z mężem w innej części Polski.

[Lemmy is God]

Napisane przez Colderia

Rozumiem, że jakbyś miała ojca alkoholika to też byś się czym prędzej wyprowadziła zostawiając mamę samą z problemem? Samolubne trochę. Może nie mieli możliwości wyprowadzić się od ojca, albo jego gdzieś wyprowadzić. Nie znamy sytuacji. Bardzo łatwo jest kogoś oczerniać i twierdzić, że sobie w życiu nie radzi. Nieładnie

No pewnie że bym tak bym zrobiła, do tego bym miała ogromny żal do mamy że musiałam całe dzieciństwo spędzić z chlejącym alkoholikiem.

Koleś ma cechy DDA/współuzależnionego i nie rokuje jako partner niestety. I on nie powinien walczyć o to by ojciec NIE pił. Najwyżej zostawić go samego by się zachlał lub opamiętał. Innej możliwości nie ma.

[szakal165]

Twierdzi, że nikomu o tych problemach nie mówił, że często ma doła, myśli, że jego życie jest beznadziejne, jak o tym myśli to ma łzy w oczach, nie chce o tym rozmawiać, nienawidzi ojca, nie ma z nim kontaktu (rozmowy).

[201803290936]

Napisane przez Lemmy is God

No pewnie że bym tak bym zrobiła, do tego bym miała ogromny żal do mamy że musiałam całe dzieciństwo spędzić z chlejącym alkoholikiem.

Koleś ma cechy DDA/współuzależnionego i nie rokuje jako partner niestety. I on nie powinien walczyć o to by ojciec NIE pił. Najwyżej zostawić go samego by się zachlał lub opamiętał. Innej możliwości nie ma.

Jak wyżej. Przykre, smutne, ale niestety: nie ma co sobie psuć życia w imię "miłości". Facet nie rozwiązał sytuacji i nie rozwiąże, bo to nie od niego zależy. Nie warto czekać kolejnych kilka lat, aż coś się zmieni, albo ojciec-alkoholik (agresywny alkoholik) umrze, bo znając życie przeżyje ich wszystkich.

Matka tego faceta nie jest ubezwłasnowolnioną dziewczynką, tylko dorosłą kobietą. Gdyby chciała zostawić faceta, bo by się przez tyle lat opamiętała. A tak skazuje siebie i przede wszystkim syna na ch... życie. I tu nie ma co się nad takimi osobami litować i wielce im współczuć.

---------- Dopisano o 11:12 ---------- Poprzedni post napisano o 11:07 ----------

Napisane przez szakal165

Twierdzi, że nikomu o tych problemach nie mówił, że często ma doła, myśli, że jego życie jest beznadziejne, jak o tym myśli to ma łzy w oczach, nie chce o tym rozmawiać, nienawidzi ojca, nie ma z nim kontaktu (rozmowy).

Ale jednocześnie nie zamierza niczego zmienić trwale. Bo takie bronienie matki przed ojcem, to są wszystko działania doraźne, nie zmieniające sytuacji. Za pięć lat pewnie będzie tak samo. Wyobrażasz sobie związek z kimś, kto nawet jeżeli jakimś cudem się wyprowadzi, zamieszka z Tobą, na każde zawołanie będzie leciał na pomoc matce? I będzie co chwila łapał doły przez sytuację w domu? To nie ma sensu.

[Chatul]

Napisane przez szakal165

Twierdzi, że nikomu o tych problemach nie mówił, że często ma doła, myśli, że jego życie jest beznadziejne, jak o tym myśli to ma łzy w oczach, nie chce o tym rozmawiać, nienawidzi ojca, nie ma z nim kontaktu (rozmowy).

A co zamierza z tym zrobić? Iść na terapię dla DDA, wyprowadzić się i żyć po swojemu? Czy może wyprowadzić się „bo w domu ciasno”, a potem i tak zadręczać się sytuacją w domu i co jakiś czas przybiegać ratować domowników przed agresywnym alkoholikiem?

Moim zdaniem wyprowadzka i terapia dla DDA to absolutne minimum, które powinien ten facet wykonać, żeby w ogóle warto było brać pod uwagę dalsze bycie z nim.

[ulicznica]

Napisane przez szakal165

Witam,
mam dość poważny problem i zupełnie nie wiem, co robić. Jestem w dość krótkim związku z kimś, z kim mi jest dobrze. Jest jednak coś, co mnie boli i zastanawiam się nad przyszłością tego związku.
Otóż dzieli nas odległość, która w sumie nie jest duża- jakieś 35 km), jednak nie widujemy się w każde weekendy. Teraz już mam troszkę problem, bo ostatni raz spotkaliśmy się w andrzejki. Zawsze facet przyjeżdżał do mnie, bo zwierzył mi się, iż ma problem z ojcem alkoholikiem. Nie przeszkadza mi to w postrzeganiu faceta, nie zmieniłam zdania o nim, bo sama mam problem rodzinny. Ale co mnie martwi- on ostatnio nie przyjechał do mnie, bo pilnował ojca, obawiał się, by ten nie zrobił nic jego mamie. Kiedy jednak ja mu powiedziałam o swoich rodzinnych problemach, zaryzykowałam (bo mam problem z chorobą psychiczną w rodzinie i też nie jest mi lekko kogoś zapraszać) a on nie chce, bym go odwiedziła. Tłumaczy to tym, że wstydzi się, że nie chce, bym sobie o nim coś pomyślała i musiała oglądać jego ojca w stanie nietrzeźwym. Poczułam się, jakby mi nie potrafił zaufać, ja też nie wiem jak się u mnie zachowa członek mojej rodziny z pwoodu choroby ale mimo to postanowiłam zaprosić kogoś mi bliskiego do domu. Teraz nawet święta stoją pod znakiem zapytania, koleżanka mi doradza, bym zakończyła ten związek, bo nie wiem, czy w tym miesiącu się zobaczymy. Ale ja wiem, że będzie mnie to bolało i czuję się jak w pułapce- w którą stronę pójść, każdy wybór będzie zły.

Bardziej martwiłabym się o poziom waszego zaangażowania (35 km - niecała godzina jazdy - to prawdziwy powód tak rzadkiego widywania się?), a nie brak zaproszeń do domu w takiej sytuacji. Przebywanie z alkoholikiem (a więc przeważnie na kacu, pijanym lub chętnym się napić) w jednym domu to nic przyjemnego, wizyty w takim domu też nie, i nie rozumiem, dlaczego akurat Ty tego nie rozumiesz, i czemu, mimo to, aż tak bardzo chcesz go odwiedzać.

A chłopak (jeśli tylko pracuje) już dawno powinien dla własnego zdrowia psychicznego się stamtąd wynieść - na jego miejscu tak właśnie bym zrobiła, i żałuję, że sama nie miałam okazji tego zrobić (byłam nastolatką, kiedy w domu było najgorzej).
Jeśli to świeży związek na 35 km odległość, a zaangażowanie w kontakt niemal zerowe (andrzejki były 3 tygodnie temu!) ja przemyślałabym sobie sens tego wszystkiego i pogadała z facetem o częstotliwości waszych spotkań i o tym, że mi to nie odpowiada.

[Lemmy is God]

Dla mnie zachowanie tego pana dobitnie pokazuje jak bardzo alkohol niszczy życie całej rodziny i jak bardzo ją upośledza. Mamy bezwolną matkę która od co najmniej 40 lat jest terroryzowana przez agresywnego męża pijaka i nic z tym nie chce/nie umie zrobić. Mamy córkę która zerwała kontakt i się wyprowadziła na drugi koniec kraju. No i wreszcie jest dziecko-bohater zawsze gotów bronić mamy, na nim spoczywa odpowiedzialność za całą rodzinę. Smutne to wszystko.

[ulicznica]

Napisane przez Lemmy is God

Dla mnie zachowanie tego pana dobitnie pokazuje jak bardzo alkohol niszczy życie całej rodziny i jak bardzo ją upośledza. Mamy bezwolną matkę która od co najmniej 40 lat jest terroryzowana przez agresywnego męża pijaka i nic z tym nie chce/nie umie zrobić. Mamy córkę która zerwała kontakt i się wyprowadziła na drugi koniec kraju. No i wreszcie jest dziecko-bohater zawsze gotów bronić mamy, na nim spoczywa odpowiedzialność za całą rodzinę. Smutne to wszystko.

Klasyczne i normalne dla takich rodzin, dla tego chłopaka tak właśnie wygląda bezpieczna normalność, wyprowadzka = ryzyko samodzielnego życia, którego on nie może podjąć, bo musi ratować wszystkich dookoła, tylko nie siebie. Zawsze jest powielany określony schemat.

Związek z nieleczonym DDA, który patrzy na siebie głównie przez pryzmat tego, co może zrobić dla rodziny, i że bez niego rodzina się zawali, a ojciec pewnego pięknego dnia pobije matkę tak jak obiecywał, rzadko kiedy ma prawo być zdrowy.

[szakal165]

Napisane przez Lemmy is God

Dla mnie zachowanie tego pana dobitnie pokazuje jak bardzo alkohol niszczy życie całej rodziny i jak bardzo ją upośledza. Mamy bezwolną matkę która od co najmniej 40 lat jest terroryzowana przez agresywnego męża pijaka i nic z tym nie chce/nie umie zrobić. Mamy córkę która zerwała kontakt i się wyprowadziła na drugi koniec kraju. No i wreszcie jest dziecko-bohater zawsze gotów bronić mamy, na nim spoczywa odpowiedzialność za całą rodzinę. Smutne to wszystko.

nie muszę bywać w tym domu, jednakże chciałabym się widywać- od ostatniego spotkania mijają 3 tygodnie, dla mnie to zdecydowanie za rzadko. Wcześniej facet przyjeżdżał do mnie, ja akceptuję to, że u mnie się spotykamy tylko że odległość jest nieduża a spotkania zbyt rzadkie, zastanawiam się, czy ten związek ma sens (bo nie może przyjechać, pilnuje ojca itp.). Dokładnie, jest to świezy związek powiedzmy mniej niż pół roku i nie wiem, jak on wyobraża sobie to wszystko, dla mnie kontakt bez widywania się nie ma szans na rozwój.

@Doris1981, Chatul
Uważam, że muszę porozmawiać z nim, jak wyobraża sobie swoją przyszłość bo jak opisałam, problemem może stać się to, że będzie się całe życie bał o matkę, poza tym na pewno psychika człowieka jest poważnie zachwiana (huśtawki emocjonalne i poważniejsze sprawy).

[Lemmy is God]

Napisane przez ulicznica

Klasyczne i normalne dla takich rodzin, dla tego chłopaka tak właśnie wygląda bezpieczna normalność, wyprowadzka = ryzyko samodzielnego życia, którego on nie może podjąć, bo musi ratować wszystkich dookoła, tylko nie siebie. Zawsze jest powielany określony schemat.

Związek z nieleczonym DDA, który patrzy na siebie głównie przez pryzmat tego, co może zrobić dla rodziny, i że bez niego rodzina się zawali, a ojciec pewnego pięknego dnia pobije matkę tak jak obiecywał, rzadko kiedy ma prawo być zdrowy.

Ja wiem że to normalne w takich domach, jednak cały czas to przykre strasznie.

Facet MUSI się leczyć by zacząć normalnie funkcjonować, bez tego nie powinnaś planować z nim przyszłości. Tak się nie da żyć.

[Chatul]

Napisane przez szakal165

@Doris1981, Chatul
Uważam, że muszę porozmawiać z nim, jak wyobraża sobie swoją przyszłość bo jak opisałam, problemem może stać się to, że będzie się całe życie bał o matkę, poza tym na pewno psychika człowieka jest poważnie zachwiana (huśtawki emocjonalne i poważniejsze sprawy).

Słusznie. Od tej rozmowy powinnaś zacząć. To, jak on sobie wyobraża przyszłość jest sprawą kluczową. Jeśli wyprowadzi się i pójdzie na terapię, to ma szansę zacząć żyć normalnie. Dopóki tego nie zrobi, dopóty będzie żył w toksycznym domu i będzie współuzależniony.

[szakal165]

Cóż, spędziłam ten weekend ostatni u niego w domu. Muszę przyznać, że gdyby mi nie powiedział, nie wpadłabym na to, że jego ojciec popija, bo był tego weekendu trzeźwy. Wszystko w domu gotuje, przygotował obiad, domowy makaron, zrobił kanapek na kolację. Nałożyli mi tyle jedzenia, że nie zjadłam wszystkiego, haha. Bardzo gościnni ludzie.
Złapałam się na tym, że przyglądałam się temu ojcu i nie mogłam pojąć, jak to jest możliwe, że taki złoty człowiek a jednak ma problem z piciem. Porozmawiałam z nim o tym, stwierdził, że matka żyje z ojcem nadal, bo dzieci (on, młodsza siostra) jeszcze się nie wyprowadziły. Stwierdził, że matka raczej nie zostanie z ojcem wówczas. Usłyszałam też , że gdyby z matką coś się działo, to musiałby przyjechać. Teoretycznie ma plany na przyszłość, chciałby wynająć kawalerkę w mieście, gdzie pracuje, założyć własną rodzinę. Tyle że nie wiem, jak można napomknąć o terapii, nie urażając go czy też inaczej: by nie poczuł się, że uważam go za chorego?

[Lemmy is God]

Alkoholik to nie tylko menel z parku, ba bądźmy szczerzy takiego stanu mało który alkoholik dożywa. Problem z alkoholem mają ludzie wszystkich zawodów, warstw społecznych czy ras. To niestety jest bardzo demokratyczna chorobo, a to że jego ojciec był ok w trakcie wizyty nic nie znaczy niestety. Gros alkoholików w trakcie przerw w piciu są normalnymi ludźmi którzy chcą odbudować to wszystko co zniszczyli ostatnio swoim chlaniem

A mamusia wprost cudowna, żyje z ochlejusem bo dzieci się nie wyprowadziły Może by tak dla tych dzieci pogoniła pana małżonka?

[leniwca]

Napisane przez Colderia

Rozumiem, że jakbyś miała ojca alkoholika to też byś się czym prędzej wyprowadziła zostawiając mamę samą z problemem? Samolubne trochę. Może nie mieli możliwości wyprowadzić się od ojca, albo jego gdzieś wyprowadzić. Nie znamy sytuacji. Bardzo łatwo jest kogoś oczerniać i twierdzić, że sobie w życiu nie radzi. Nieładnie

No ale facet przecież tak czy siak, prędzej czy później wyprowadzi się z domu, i zostawi mamę samą. Może i w jakiś sposób to pomagało, że był obok i mógł ją obronić w razie czego, ale to nie długotrwałe rozwiązanie. W takich sytuacjach trzeba patrzeć w przyszłość.

Jak by wyprowadził się sam, to byłby egoistą, a jak do dziewczyny, to już bohater? Dziwna logika. Jakby chciał pomóc matce, to by pomógł jej się usamodzielnić, uniezależnić od ojca, namówił na terapię. Teraz tak czy siak zostawia ją samą z alkoholikiem.

Nie ma co tu tłumaczyć czy usprawiedliwiać, bo kierują nim i tak pokrętne, spaczone chorobą ojca wzorce. Niech zadba chłopak przede wszystkim o siebie, a nie zgrywa bohatera.

[Chatul]

Napisane przez szakal165

Porozmawiałam z nim o tym, stwierdził, że matka żyje z ojcem nadal, bo dzieci (on, młodsza siostra) jeszcze się nie wyprowadziły.

Ona mieszka z pijakiem, bo dorosłe (!) dzieci się jeszcze nie wyprowadziły, a syn mieszka z pijakiem, bo matkę czasem trzeba przed jego agresją bronić… Widzisz ten absurd, to błędne koło?

Stwierdził, że matka raczej nie zostanie z ojcem wówczas. Usłyszałam też , że gdyby z matką coś się działo, to musiałby przyjechać.

Tyle, że nie ma pewności, że ona się od męża-alkoholika wyprowadzi (albo wyprowadzi jego). Nie ma pewności, że się z nim rozstanie. Nie ma nawet pewności, że jeśli go zostawi, to po jakimś czasie nie wróci. A Twój facet cały czas będzie się czuł w obowiązku chronić dorosłą matkę przed efektami jej własnych decyzji. Masz tutaj przykład tego, jak działa współuzależniona rodzina alkoholika.

Tyle że nie wiem, jak można napomknąć o terapii, nie urażając go czy też inaczej: by nie poczuł się, że uważam go za chorego?

Wprost. Co więcej, terapia nie jest tutaj czymś o czym należy tylko napomknąć, ale powinna być wręcz warunkiem koniecznym, żeby można było tutaj myśleć o dalszym tworzeniu związku.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Colderia

Rozumiem, że jakbyś miała ojca alkoholika to też byś się czym prędzej wyprowadziła zostawiając mamę samą z problemem? Samolubne trochę. Może nie mieli możliwości wyprowadzić się od ojca, albo jego gdzieś wyprowadzić. Nie znamy sytuacji. Bardzo łatwo jest kogoś oczerniać i twierdzić, że sobie w życiu nie radzi. Nieładnie

ale jego matka jest dorosłą osobą. nikt jej nie przykuł do męża-alkoholika. gdyby chciała to by już dawno temu kopnęła go w dupsko.