,,Kocham cię ale nie wiem czego chcę"

[Lloyd]

Napisane przez InVain

Myślicie, że takie zachowania ,,podchodzą" pod DDA? Jego ojciec był alkoholikiem i po przemyśleniu tego wszystkiego i poczytaniu trochę o zachowaniu takich osób uważam że tak.

Dziewczyno, otrząśnij się! Już go próbujesz tłumaczyć i szukać wymówek? Biedny Misio. Jakoś przez pierwsze miesiące czy lata nie miało znaczenia jego domniemane DDA i potrafił być ludzki?

[LhunLai]

Napisane przez InVain

Myślicie, że takie zachowania ,,podchodzą" pod DDA? Jego ojciec był alkoholikiem i po przemyśleniu tego wszystkiego i poczytaniu trochę o zachowaniu takich osób uważam że tak.

Wybij to sobie z głowy. Bycie jego "terapeutą". Nie jesteś w stanie mu pomóc ani na jotę. Żeby ktoś się zmienił na lepsze musi 1. zdać sam sobie z tego sprawę 2. czuć wewnętrzną tego potrzebę, a nie presję z zewnątrz. "Uświadamianiem" go i namowami nic nie jesteś w stanie wskórać, to się po prostu mija z celem. Natomiast pokazuje to, że sama masz problem i jesteś jedną z tych poświęcających się, "ratujących misia z jego głębokich problemów" cierpiętniczą kobietą. Zamiast znaleźć sobie porządnego, fajnego faceta. W imię czego?

[Justysia2203]

Ehhh miałam bardzo podobna sytuację kilka lat temu, po 5 latach związku usłyszałam "kocham Cię ale chcę się zająć swoją karierą" więc powiedziałam mu "powodzenia i żegnaj". Owszem chwilę bolało, ale nie żałowałam swojej decyzji. Obecnie jestem szczęśliwą kobietą, partnerką, przyszła mamą

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Dokładnie.



Zresztą co to ma za znaczenie, czy facet jest DDA? Przecież to zwykły ...upek. Tłumaczy swoje porażki, doszukując się winy u innych, ale nigdy u siebie. Dogryza Ci, zero jakiejś takiej zwykłej, codziennie czułości, ciepła, troski. Zmarnowałabyś sobie z nim życie i za 20, 30 lat byłabyś taka jak moje sąsiadki z bloku. Cierpiętnicza, ofiarna, cierpliwie znosząca męża, który jest zwykłym bucem.



Spokojnie daj sobie trochę czasu na przevierpienie tego rozstania, a potem szukaj sobie fajnego chłopaka. Naprawdę jest takich wielu, tylko trzeba umieć docenić takoe zwykłe, codzienne dobro.

A jak będziesz się bujać z takim bucem, to jeszcze przywykniesz do roli ofiary i potem będzie Ci trudno spokojnie i dobrze żyć z kimś fajnym. Mówię Ci...

[Rozowa_mysz]

Napisane przez InVain

Myślicie, że takie zachowania ,,podchodzą" pod DDA? Jego ojciec był alkoholikiem i po przemyśleniu tego wszystkiego i poczytaniu trochę o zachowaniu takich osób uważam że tak.

Ja jestem DDA i w życiu bym komuś nie zrobiła takiego świństwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ROZ-ter-KA]

Nie daj się obarczyć winą za rozpad tego związku , facet nie był uczciwy, zapewniał o uczuciu, jednocześnie zniknął na noc, żądał większej swobody , mimo iż wiedział , że cię to zaboli. Jest niedojrzały.
Nie wart zaufania. Może pojawił się ktoś inny na horyzoncie.

Dobrze, że zapytałaś czy da się coś naprawić bo uzyskałaś konkretną odpowiedź .

Nie masz powodu czuć się beznadziejna. Nie wszystkie związki kończą się happy endem. Nie pielęgnuj uczucia bo facet nie jest tego wart.

Nie rzucaj się zbyt szybko w nowy związek, ochłoń. Pocieszacze są zazwyczaj na chwilę .

Postaraj się funkcjonować jak najdalej od niego. Zamknij rozdział. Życie trwa dalej i na pewno czeka Cię jeszcze wiele dobrego .

Na marginesie, w jednym facet miał rację : masz niską samoocenę.
Na wartość człowieka nie mają wpływu chudsze czy masywniejsze uda. Wierz mi.
Faceci najbardziej cenią w kobiecie pogodę ducha i uśmiech , nie lubią cierpiętnic .
Życzę wiec odzyskania wiary w siebie i pogody ducha.

[InVain]

Napisane przez ROZ-ter-KA

Na marginesie, w jednym facet miał rację : masz niską samoocenę.
Na wartość człowieka nie mają wpływu chudsze czy masywniejsze uda. Wierz mi.
Faceci najbardziej cenią w kobiecie pogodę ducha i uśmiech , nie lubią cierpiętnic .
Życzę wiec odzyskania wiary w siebie i pogody ducha.

Nigdy nie byłam cierpiętnicą. Nie żaliłam się codziennie na to że mam grubsze uda - taka rozmowa miała miejsce w momencie kiedy powiedziałam, że chce wrócić na siłownię a on odparł że nie powinnam, bo dalej ,,będę miała takie kopyta". Wcześniej może w żartach powiedziałam że mam takie udo jak on, ogólnie wiele rzeczy starałam się obrócić w żart - jeśli to forma cierpiętnictwa i okazywania że mam niską samoocenę to ok. On kilka razy łapiąc się za brzuch mówił że przytył - po co mi to mówił, to też cierpiętnictwo? Zawsze odpowiadałam że przesadza i jest ok - ja po takim stwierdzeniu zostałabym zaatakowana że mam niskie poczucie wartości. Zarzucił mi też że mam kompleks tego że jestem niska (nie wiem skąd to wziął), kiedy do swojego wzrostu przyzwyczaiłam się dawno i może kilka razy śmiałam się sięgając po coś do szafki że w kolejce stałam chyba po co innego niż wzrost. Nieważne to wszystko, ja pewnie też nie byłam bez winy. Może powinnam się bardziej starać, a może powinnam to zakończyć kiedy pierwszy raz złamał moje zaufanie. Mam wrażenie że jego zachowanie też wywołało u mnie toksyczność - był zazdrosny, starał się wzbudzić we mnie zazdrość, przeglądał mój telefon, potrafił być zły bez powodu i kiedy próbowałam wyjaśnić to zbywał. Ja też bywałam zazdrosna ale nie o koleżankę spotkaną w markecie tylko o byłą z którą pisał, o ,,przyjaciółkę" której kupił wino na naszym ostatnim wspólnym wyjeździe (wtedy było mi tak cholernie przykro, bo miesiąc wcześniej był na wyjeździe ze swoimi pracownikami i mi nie przywiózł nic, co mu zarzuciłam i wynikła z tego kłótnia - pewnie to było toksyczne z mojej strony).

[renata_b_1993]

Dobrze zrobiłaś. Teraz nowy etap w twoim życiu. Nie masz co się przejmować, mimo iż domyślam się że przez kilka dni/tygodni nie będzie łatwo. Postaraj sobie jak najwięcej czasu wolnego planować, żebyś nie miała zbyt dużo czasu na 'rozmyślanie' o tym bucu, bo na inne słowo chyba nie zasługuje. Daj sobie czas na mega-przyjemności na które wcześniej nie mogłaś sobie pozwolić Będzie dobrze


PS: Pamiętaj też nie kontaktuj już się z nim i nie daj mu żadnej szansy na to żeby on kontaktował się z tobą Bo pewnie takie chamy będą próbowały jeszcze nie raz ugryźć za jakiś czas. Nie daj mu na to nawet cienia szansy

[InVain]

Wiecie co, analizuje to wszystko (wiem że nie powinnam) i zdaję sobie sprawę że i ja nie byłam bez winy. Zdarzało mi się przejrzeć jego telefon (co było dawno ale wciąż mam o to duże wyrzuty sumienia), zdarzało mi się zapalić chociaż obiecywałam że nie będę. Także pewnie jesteśmy siebie warci, oboje toksyczni.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez InVain

Wiecie co, analizuje to wszystko (wiem że nie powinnam) i zdaję sobie sprawę że i ja nie byłam bez winy. Zdarzało mi się przejrzeć jego telefon (co było dawno ale wciąż mam o to duże wyrzuty sumienia), zdarzało mi się zapalić chociaż obiecywałam że nie będę. Także pewnie jesteśmy siebie warci, oboje toksyczni.

Bzdura. Przechodzisz teraz po prostu fazę zrzucania winy po rozstaniu na siebie.

[Andziullka666]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;88137951]Bzdura. Przechodzisz teraz po prostu fazę zrzucania winy po rozstaniu na siebie.[/QUOTE]

Albo szykuje sobie grunt gdyby on chciał wrócić. W głębi duszy wie że to był zły związek więc szuka dla samej siebie usprawiedliwienia pod tytułem ja też byłam taka siaka i owaka. Już to doszukiwanie się u niego zaburzeń psychicznych na to wskazuje, zawsze to lepiej brzmi niż to że facet jest po prostu palantem który nie kochał. Mam nadzieję że mu się dla dobra autorki nie odmieni póki ona się nie wyleczy z niego.

[InVain]

Napisane przez Andziullka666

Albo szykuje sobie grunt gdyby on chciał wrócić. W głębi duszy wie że to był zły związek więc szuka dla samej siebie usprawiedliwienia pod tytułem ja też byłam taka siaka i owaka. Już to doszukiwanie się u niego zaburzeń psychicznych na to wskazuje, zawsze to lepiej brzmi niż to że facet jest po prostu palantem który nie kochał. Mam nadzieję że mu się dla dobra autorki nie odmieni póki ona się nie wyleczy z niego.

Nie wrócę już do niego, nie po tym co mi zrobił. Po prostu może po czasie uświadamiam sobie pewne sprawy i myślę, że postąpiłabym inaczej i zakończyła to wcześniej. Nie ukrywam jednak, że miałabym satysfakcję gdyby chciał do mnie wrócić, bo poczułabym że ja jednak byłam w porządku. Ale powrotów nie będzie, a takie myśli pewnie towarzyszą każdej odrzuconej dziewczynie.

[kennedy]

Napisane przez InVain

Nie wrócę już do niego, nie po tym co mi zrobił. Po prostu może po czasie uświadamiam sobie pewne sprawy i myślę, że postąpiłabym inaczej i zakończyła to wcześniej. Nie ukrywam jednak, że miałabym satysfakcję gdyby chciał do mnie wrócić, bo poczułabym że ja jednak byłam w porządku. Ale powrotów nie będzie, a takie myśli pewnie towarzyszą każdej odrzuconej dziewczynie.

Baardzo mi przykro ze cie to spotkalo po 4 latach.
Ja rozumiem ze psulo sie od jakiegos czasu ale takie rzeczy sie komunikuje. Daje sie znac partnerowi. A nie, zostawia i mowi * psulo sie od dawna* bo wtedy to jest gowno warte.

[MiamiGlow]

Napisane przez InVain

Myślicie, że takie zachowania ,,podchodzą" pod DDA? Jego ojciec był alkoholikiem i po przemyśleniu tego wszystkiego i poczytaniu trochę o zachowaniu takich osób uważam że tak.

Nawet jeśli... Ta druga osoba musi chcieć coś zmienić i musi wykazać inicjatywę. Absolutnie nie baw się w pomoc psychologiczną, bo nie udźwigniesz. Miałam kiedyś w życiu taką sytuację i w końcu po wielu trudnych chwilach dałam ultimatum - idziesz na terapię albo zrywam z tobą kontakt. Poszedł na terapię. Ale nie utrzymaliśmy kontaktu, bo to było dla mnie zbyt toksyczne. Zbyt wiele chciałam dla niego poświęcić i kompletnie nie mogłam być pewna jakiejś wzajemności, bo ten człowiek sam nie wiedział czego chce. Terapia wszystkiego od razu nie naprawi, to długi proces, nawet niekoniecznie z gwarancją sukcesu (gdy ktoś nie ma tej motywacji). Nauczyłam się wtedy, że w relacjach chcę jasnych komunikatów. Nie ma miejsca na "yyy, no tak, ale też nie". Jest "tak" albo "nie". Jeśli ktoś chce i mu zależy to można wziąć na klatę różne problemy i iść w nie razem. Jeśli ktoś tak kluczy i nie wie czego chce - nie da się na tym nic budować. Poza tym trzeba też patrzeć na czyny, nie tylko słowa. I na fakty, a nie nasze przypuszczenia. Czyli na przykład "on zrobił to i to", a nie "on zrobił to i to, ale pewnie mnie kocha, tylko ma jakieś problemy". Gdy nagromadzi się takich przykrych faktów to sytuacja staje się jasna.

Sent from my SLA-L22 using Wizaz Forum mobile app

[InVain]

Napisane przez kennedy

Baardzo mi przykro ze cie to spotkalo po 4 latach.
Ja rozumiem ze psulo sie od jakiegos czasu ale takie rzeczy sie komunikuje. Daje sie znac partnerowi. A nie, zostawia i mowi * psulo sie od dawna* bo wtedy to jest gowno warte.

No tak, tylko to wszystko jest takie przykre, że nigdy nie próbował tego wyjaśnić

[Ellen_Ripley]

Oby dotarło do Ciebie, że ten związek od dawna był do d... Może nawet prawie od samego początku (wątek z 2017 roku). Z opisu to trudno nawet uznać, że on Cię w ogóle lubił. Po prostu zaczęliście być ze sobą i w pewnym momencie trudno mu było zerwać. Teraz zagrał już całkiem na ostro, abyś się obudziła i sama odeszła.

[InVain]

Świadomość tego że facet z którym spędziłaś ostatnie 4 lata nawet cie nie lubił jest okropnie przytłaczająca. Bo po co za mną latał? Na początku byłam fajna a potem nie spodobał się mój charakter i zbrzydło? Boję się że po takim czymś nigdy nikomu już nie zaufam.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez InVain

Świadomość tego że facet z którym spędziłaś ostatnie 4 lata nawet cie nie lubił jest okropnie przytłaczająca. Bo po co za mną latał? Na początku byłam fajna a potem nie spodobał się mój charakter i zbrzydło? Boję się że po takim czymś nigdy nikomu już nie zaufam.

Chwilowe zauroczenie i rzut pożądania zdarza się nawet ludziom, którzy kompletnie do siebie nie pasują. Przecież mieliście poważne problemy już kilka lat wstecz. Zamiatałaś je niestety pod dywan. To, że coś jest przykre i przytłaczające nie oznacza, że nie warto sobie tego przemyśleć. Może przydałaby Ci się wizyta u psychologa. Po prostu ten facet od dawna nie był "za Tobą", za Wami. Ratowałaś tą relację jak mogłaś, ale nie da się z g... zrobić róży. I nie chodzi o to, że każdy taki jest. Po prostu musisz na przyszłość dokonać lepszego wyboru i nie brać się za związek z kimś, kto ma Cię tak naprawdę wiadomo gdzie.

[InVain]

Napisane przez Ellen_Ripley

Chwilowe zauroczenie i rzut pożądania zdarza się nawet ludziom, którzy kompletnie do siebie nie pasują. Przecież mieliście poważne problemy już kilka lat wstecz. Zamiatałaś je niestety pod dywan. To, że coś jest przykre i przytłaczające nie oznacza, że nie warto sobie tego przemyśleć. Może przydałaby Ci się wizyta u psychologa. Po prostu ten facet od dawna nie był "za Tobą", za Wami. Ratowałaś tą relację jak mogłaś, ale nie da się z g... zrobić róży. I nie chodzi o to, że każdy taki jest. Po prostu musisz na przyszłość dokonać lepszego wyboru i nie brać się za związek z kimś, kto ma Cię tak naprawdę wiadomo gdzie.

Może to nie było zamiatanie pod dywan, sama nie wiedziałam jak mam postąpić w takiej sytuacji. Być zazdrosna? Przecież nie mogę mu zabronić spotykać się z innymi ludźmi. Rzucić go, bo nie powiedział mi o spotkaniu z byłą? Być może powinnam ale wtedy wydawało mi się że taka reakcja byłaby przesadzona - bo przecież porozmawiałam z nim i więcej tych kontaktów nie było. Gorzej że już potem nigdy mu w pełni nie zaufałam.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez InVain

Może to nie było zamiatanie pod dywan, sama nie wiedziałam jak mam postąpić w takiej sytuacji. Być zazdrosna? Przecież nie mogę mu zabronić spotykać się z innymi ludźmi. Rzucić go, bo nie powiedział mi o spotkaniu z byłą? Być może powinnam ale wtedy wydawało mi się że taka reakcja byłaby przesadzona - bo przecież porozmawiałam z nim i więcej tych kontaktów nie było. Gorzej że już potem nigdy mu w pełni nie zaufałam.

Kochana, popatrz, cały czas piszesz z pozycji osoby winnej. A może to on był osobą, która na zaufanie po prostu nie zasługiwała? Dopuść taką możliwość, proszę. Szkoda by było, gdyby fajna dziewczyna zaczęła sobie nagle wmawiać jakieś winy, błędy... Przecież wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, każdy trochę czasem błądzi w związku, zdarzy się gafa, błąd. Ale samobiczowanie się po rozstaniu z bubkiem, który bezczelnie skopał Twoją samoocenę, naprawdę nie jest potrzebne.

Sama spotykałam się z takim facetem. Tak samo jak Ty analizowałam po rozstaniu, co mogłam zrobić inaczej, lepiej... a mój eks układał sobie już życie z inną dziewczyną, o której istnieniu nie raczył mnie poinformować (zaczęli się spotykać, gdy byliśmy razem).
Dziś minęły lata i z perspektywy czasu stwierdzam, że to naprawdę żałosne, trzymać kogoś na zapas, wmawiając mu, że się nie wie - ale się kocha - ale się nie chce być razem - ale się nie odchodzi. Żenada.

Nie marnuj czasu, głowa do góry, idź do przodu i doceń swojego przyszłego chłopaka, który pokocha Cię taką, jaka jesteś i jak na to zasługujesz. Bo na pewno go spotkasz

[InVain]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;88142832]Kochana, popatrz, cały czas piszesz z pozycji osoby winnej. A może to on był osobą, która na zaufanie po prostu nie zasługiwała? Dopuść taką możliwość, proszę. Szkoda by było, gdyby fajna dziewczyna zaczęła sobie nagle wmawiać jakieś winy, błędy... Przecież wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, każdy trochę czasem błądzi w związku, zdarzy się gafa, błąd. Ale samobiczowanie się po rozstaniu z bubkiem, który bezczelnie skopał Twoją samoocenę, naprawdę nie jest potrzebne.

Sama spotykałam się z takim facetem. Tak samo jak Ty analizowałam po rozstaniu, co mogłam zrobić inaczej, lepiej... a mój eks układał sobie już życie z inną dziewczyną, o której istnieniu nie raczył mnie poinformować (zaczęli się spotykać, gdy byliśmy razem).
Dziś minęły lata i z perspektywy czasu stwierdzam, że to naprawdę żałosne, trzymać kogoś na zapas, wmawiając mu, że się nie wie - ale się kocha - ale się nie chce być razem - ale się nie odchodzi. Żenada.

Nie marnuj czasu, głowa do góry, idź do przodu i doceń swojego przyszłego chłopaka, który pokocha Cię taką, jaka jesteś i jak na to zasługujesz. Bo na pewno go spotkasz [/QUOTE]
Dziękuje Ci bardzo za te słowa Mam nadzieję że nie będę przez tą sytuację na tyle skrzywiona żeby nie docenić jakiegoś wartościowego faceta Uświadomiłam sobie że mam aż 27 lat i szanse na znalezienie jakiegoś normalnego faceta są raczej niewielkie, większość zajętych. Poza tym, gdzie ich szukać? Poprzedniego poznałam w pracy, teraz pracuję raczej z kobietami. Dołuje mnie myśl że skończę jako bezdzietna stara panna, przez to że zmarnowałam czas na tego idiotę.

[karola11]

Napisane przez InVain

Dziękuje Ci bardzo za te słowa Mam nadzieję że nie będę przez tą sytuację na tyle skrzywiona żeby nie docenić jakiegoś wartościowego faceta Uświadomiłam sobie że mam aż 27 lat i szanse na znalezienie jakiegoś normalnego faceta są raczej niewielkie, większość zajętych. Poza tym, gdzie ich szukać? Poprzedniego poznałam w pracy, teraz pracuję raczej z kobietami. Dołuje mnie myśl że skończę jako bezdzietna stara panna, przez to że zmarnowałam czas na tego idiotę.

Pomyśl, że masz 27 lat i własnie dostałaś w prezencie drugie życie. Bo pzbyłaś się bubka. Może i trudniej jest poznać kogoś im jest się starszym, ale nie jest to niemożliwe. Ja swojego TŻ poznałam po 30stce. Można? Można! Najpierw pobądź chwilę sama ze sobą, naciesz się czasem tylko i wyłącznie dla siebie. A kiedy poczujesz się gotowa ruszaj na randki. Może portal randkowy? Może jakieś kółko zainteresowań? I nie zrażaj się jeśli po pierwszej czy drugiej randce nic nie wyjdzie, czasem trzeba trochę poczekać aż trafi się na właściwą osobą. Teraz boisz się, że nie zaufasz i to jest zrozumiałe. Tylko jak trafisz na odpowiedniego mężczyznę, który Cię doceni to w ogóle nie będziesz myślała o tym czy ufać czy nie Po prostu zaufasz.

[awgusta]

Napisane przez InVain

Dziękuje Ci bardzo za te słowa Mam nadzieję że nie będę przez tą sytuację na tyle skrzywiona żeby nie docenić jakiegoś wartościowego faceta Uświadomiłam sobie że mam aż 27 lat i szanse na znalezienie jakiegoś normalnego faceta są raczej niewielkie, większość zajętych. Poza tym, gdzie ich szukać? Poprzedniego poznałam w pracy, teraz pracuję raczej z kobietami. Dołuje mnie myśl że skończę jako bezdzietna stara panna, przez to że zmarnowałam czas na tego idiotę.

Wcześniej napisałam całą strone,ale usunelam i napiszę krotko: zarejestruj sie na jakims portalu randkowym i daj się odnaleźć. Dużo jest fajnych facetów jeszce do wziecia,serio.
Ps.Ja poznałam męża na portalu randkowym w wieku 28 lat, nie uważam i nie uważałam ze jakas wiekowa byłam. Powodzenia!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[InVain]

Napisane przez awgusta

Wcześniej napisałam całą strone,ale usunelam i napiszę krotko: zarejestruj sie na jakims portalu randkowym i daj się odnaleźć. Dużo jest fajnych facetów jeszce do wziecia,serio.
Ps.Ja poznałam męża na portalu randkowym w wieku 28 lat, nie uważam i nie uważałam ze jakas wiekowa byłam. Powodzenia!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Za jakiś czas pewnie to zrobię, postaram się też jak najwięcej wychodzić do ludzi. Wciąż tylko w sercu jest jakaś taka zadra, bo można było to zakończyć inaczej ale jak widać nie byłam dla niego na tyle ważna aby zrobić to z szacunkiem.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez InVain

Odeszłam. Głupia byłam bo spytałam czy da się to jeszcze jakoś naprawić, powiedział że za późno - szkoda tylko że jak próbowałam z nim rozmawiać o związku wcześniej to mnie zbywał. Ja płakałam, on był niewzruszony, przez co ta sytuacja boli mnie sto razy bardziej. Co najlepsze, gdyby nie rozmowa z mojej inicjatywy on sam nie zacząłby mówić o rozstaniu.

Ciężko mi teraz bardzo, boję się że nikomu już nie zaufam, że nikogo właściwego nie spotkam. Nasłuchałam się też że to rozstanie jest z powodu braku rozwoju i perspektyw, więc czuję ze z moim charakterem każdy związek się takim beznadziejnym okaże. Że jestem za nudna. Nie mogę spać od 2 dni, nie mogę jeść, wyglądam jak straszydło i czuję się okropnie. Wspominam wszystko i bezsensownie analizuję. Straciłam 4 lata i jestem przerażona tym że zostałam sama. I że dużo czasu minie zanim z tej ,,miłości" się wyleczę, bo kochałam za bardzo.

Nie obwiniaj się, wypłacz się i zaczynaj od nowa, spotykaj się z ludźmi, zrób coś dla siebie, może jakaś nowa fryzura? Zamknij ten rozdział.

Kiedyś miałam podobną sytuację, podobny staż z chłopakiem i też zaczął się chłód, wyjścia beze mnie, też nie miał odwagi się rozstać. Jak w końcu przyznał przyciśnięty, że to koniec, okazało się, że już od roku myślał o rozstaniu, bo nie był pewien... Smutne to, ale nie jesteś sama. Ja też czułam się podobnie w tamtym momencie życia, myślałam, że nikomu już nie zaufam. Taki etap żałoby po związku chyba. Ale nigdy nie wiesz co życie przyniesie, ja np już 5 miesięcy później poznałam partnera, któremu zaufalam, szybko zapomniałam o tamtym. Głowa do góry i idz do przodu :-*

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lloyd]

W sumie jedną rzeczą jest się spotykać, a inną się wiązać. Dopóki nie przestanie byłego traktować jak ideał, to nie powinna robić nadziei żadnemu facetowi. Inaczej zepsuje nie tylko sobie, ale i komuś życie.
Nie jest jeszcze stara żeby się musiała przejmować, że nikogo nie znajdzie. Wystarczy, że będzie o siebie dbać i ma jeszcze wiele lat na znalezienie kogoś dla siebie.

[InVain]

Tyle przykrych słów od niego usłyszałam, np. że ,,ciągnę go w dół", że się nie rozwijam, jak znalazłam pracę to niby pogratulował ale jak zadowolona powiedziałam o tym znajomym i oni zapytali gdzie ta praca, to prychnął ,,jak to gdzie, w urzędzie" i zaczął się śmiać. Wtedy momentalnie z zadowolenia z siebie poczułam że jestem do niczego, że tylko na marny urząd mnie stać. Było mi wielokrotnie przykro, próbowałam dowiedzieć się dlaczego w ten sposób mnie traktuje ale było tylko ,,wymyślasz", ,,właśnie taka to z tobą rozmowa", ,,czego ty ode mnie chcesz". Aż całkiem zdurniałam, myślałam że faktycznie jest coś ze mną nie tak, że oczekuję od niego za wiele. Teraz już wiem że takie jego zachowanie normalne nie było. Ale ogarnąć siebie teraz - jest ciężko. Stąd moje obawy odnośnie zaufania komuś.

[kennedy]

odpychal cie, chciał żebyś ty go zostawili pierwsza.

[InVain]

Najgorsze jest to, że on mieszka kilka domów dalej. Chcąc, nie chcąc wychodząc z domu widzę co się u niego dzieje - dziś widziałam obcy samochód, prawdopodobnie już układa sobie życie z kimś innym. Nie sądziłam że to tak zaboli, jakbym drugi raz przeżywała to co się wydarzyło tydzień temu.

[I am Rock]

Napisane przez InVain

Najgorsze jest to, że on mieszka kilka domów dalej. Chcąc, nie chcąc wychodząc z domu widzę co się u niego dzieje - dziś widziałam obcy samochód, prawdopodobnie już układa sobie życie z kimś innym. Nie sądziłam że to tak zaboli, jakbym drugi raz przeżywała to co się wydarzyło tydzień temu.

Rany boskie, przecież to mógł być ktokolwiek, ktoś z rodziny na przykład.