Czy czujesz się piękna? Zalety kontra wady – co wymienisz szybciej?

[chwast]

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

[201605090958]

Ja mam 2 wady-mój charakter pisma odczytuję tylko ja i palę. Reszta to same zalety

[Vegusia]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

Coś w tym jest. Wydaje mi się, że jak kogoś mamy, to właśnie czujemy się pewniej, bo jesteśmy doceniane i trochę bardziej wierzymy w siebie, bo mamy świadomość, że NA PEWNO się komuś podobamy.

A tak w ogóle, to witajcie

Ech, ja mogę prędzej wymienić moje wady, choć mam wspaniałego Partnera.
Pomijając listę wad, to wydaje mi się, że nie jestem taka brzydka. Oceniam siebie jako przeciętną, a jak mam dobry dzień i po prostu lepiej wyglądam, to oceniam siebie jako wyższą klasę przeciętności

Kiedyś znajomy z mojej ulicy powiedział mi, że jestem piękna jak noc (byłam chyba w 6 klasie podstawówki). A ja mu odpowiedziałam:"no to dzięki, noc zazwyczaj jest piękna". Tak mu powiedziałam, choć wiedziałam, że nie to miał na myśli. Jego uwaga mnie zabolała, tym bardziej, że zawsze miałam mały problem z moim tłuszczykiem, choć BMI niby zawsze w normie, to wyglądam na bardziej przy kości. I jak tu człowiek ma w siebie uwierzyć....
Teraz idzie mi 26 rok życia i czuję się piękniejsza

[chwast]

Napisane przez Vegusia

Coś w tym jest. Wydaje mi się, że jak kogoś mamy, to właśnie czujemy się pewniej, bo jesteśmy doceniane i trochę bardziej wierzymy w siebie, bo mamy świadomość, że NA PEWNO się komuś podobamy.

A tak w ogóle, to witajcie

Ech, ja mogę prędzej wymienić moje wady, choć mam wspaniałego Partnera.
Pomijając listę wad, to wydaje mi się, że nie jestem taka brzydka. Oceniam siebie jako przeciętną, a jak mam dobry dzień i po prostu lepiej wyglądam, to oceniam siebie jako wyższą klasę przeciętności

Kiedyś znajomy z mojej ulicy powiedział mi, że jestem piękna jak noc (byłam chyba w 6 klasie podstawówki). A ja mu odpowiedziałam:"no to dzięki, noc zazwyczaj jest piękna". Tak mu powiedziałam, choć wiedziałam, że nie to miał na myśli. Jego uwaga mnie zabolała, tym bardziej, że zawsze miałam mały problem z moim tłuszczykiem, choć BMI niby zawsze w normie, to wyglądam na bardziej przy kości. I jak tu człowiek ma w siebie uwierzyć....
Teraz idzie mi 26 rok życia i czuję się piękniejsza

o jezu mi koleś w podstawówce powiedział, że wyglądam jak chłopak no fakt 12 letnie dziecko, fryzura nijaka, zero makijażu, zero kształtów to mogło mu się pomylić... choć wiem, że była to uwaga to teraz by się chłopak zdziwił!
ten twój na pewno też

[izzzunia]

Hmmmm ... jak tak czytam wasze opinie to jestem załamana ... dlaczego widzicie tyle wad ? A jeśli ktoś zapyta o zalety to .... są to bardzo skromniutkie odpowiedzi ... typu mam ładne brwi


To wiadome że jesteście piękne Dlaczego tak nisko się oceniać ? Ja też nie jestem szczupła , ale mam to gdzieś !!! Nie można mieć w końcu wszystkiego ... Może i jestem miśkiem ale mam ładną cerę .. może i mam małe usta , ale nie są suche są równe i mają ładny kolor ... może i mam małe oczy ale są w fajnym chłodnym odcieniu brązu - i wszystkie cienie pasują do nich
A po za tym jestem zdrowa mam super męża i mały cellulit haha

[emisia8]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

Coś w tym jest Bliscy ludzie sprawiają, że czujemy się piękniejsi

[brattby]

Napisane przez izzzunia

Hmmmm ... jak tak czytam wasze opinie to jestem załamana ... dlaczego widzicie tyle wad ? A jeśli ktoś zapyta o zalety to .... są to bardzo skromniutkie odpowiedzi ... typu mam ładne brwi
To wiadome że jesteście piękne Dlaczego tak nisko się oceniać ? Ja też nie jestem szczupła , ale mam to gdzieś !!! Nie można mieć w końcu wszystkiego ... Może i jestem miśkiem ale mam ładną cerę .. może i mam małe usta , ale nie są suche są równe i mają ładny kolor ... może i mam małe oczy ale są w fajnym chłodnym odcieniu brązu - i wszystkie cienie pasują do nich
A po za tym jestem zdrowa mam super męża i mały cellulit haha

Dokładnie to samo mnie uderzyło i mogłabym się w 100% podpisać pod Twoją wypowiedzią.
Po co tracić czas na rozpamiętywanie swoich wad? Ja podkreślam zalety i wady giną Kiedyś miałam kompleks dużego nosa, teraz wiem jak to ukryć makijażem i jestem pewna, że nikt by się do niego nie doczepił mam kilka kilogramów za dużo, ale ubieram się odpowiednio i naprawdę się tym nie przejmuję, zwłaszcza że kilka lat temu byłam 20 kilo szczuplejsza i wcale nie byłam przez to szczęśliwsza. Jeśli schudnę to dla zdrowia i bez spiny, bo pod względem estetycznym czuję się dobrze we własnym ciele natomiast irytujący jest odbiór w społeczeństwie tak nastawionych do siebie osób, które uważane są za zarozumiałe i ukrywające na siłę swoje kompleksy, no bo jak można być z siebie zadowolonym nosząc rozmiar 42...

[glamorous90]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

Tak, też to zauważyłam Z resztą mój Tż ma wogóle inne podejście do wyglądu, niż ex. Dla exa było obojętne czy jestem w worku na ziemniaki czy seksownej kiecce, nie ogarniał kwestii makijażowych, bo " po co wydawać tyle hajsu na jakiś głupi puder brązujący, weź chodź zamówimy za to lepiej pizzę ". Pamiętam wzrok mojego Tż kiedy pierwszy raz zobaczył mini ( która notabene nie chyba nie była odróżniana od spodni przez exa ), jego spojrzenie jeszcze bardziej mnie zmotywowało do dbania o siebie, bo widziałam, ze jest dumny z tego, że ma atrakcyjną dziewczynę. Uwielbiam jego komplementy, bo są "rzeczowe" - zamiast "ślicznie wyglądasz", naprawdę dostrzega jakieś drobiazgi robione przeze mnie typu inny kolor paznokci, nowa biżuteria itp. W ogóle ten związek motywuje mnie do pozytywnych zmian i podniósł mi samoocenę o duużo.

[Kolor Bzu]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;40376014]
Wiadomo, ze pewnych rzeczy sie nie przeskoczy. Uwazam jednak, ze powinno sie wycisnac ile sie da z tego, co sie ma a nie mowic "jestem piekna bo tak" i straszyc ludzi.[/QUOTE]

Widzisz ja jestem zdania, że piękno jest czymś względnym. Ja nie muszę i nie chcę podobać się wszystkim (zresztą to niemożliwe bo każdy ma inny gust). Chcę się podobać przede wszystkim sobie.
Ja np. nie lubię dużych piersi. No nie podobają mi się, ale wiem, że są osoby, które je lubią. I jak tu każdemu dogodzić

Mam gdzieś to czy ktoś uważa, że straszę. Ważne, że dobrze czuję się sama ze sobą i że podobam się tym osobom, którym podobać się powinnam.

[AgaZ]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

Tak, ja też ta sądzę. Kochający facet, jego komplementy potrafią zdziałać cuda. To tak jakby człowiek zaczynał patrzeć na siebie czyimiś oczami. Ja dopiero dzięki mężowi zaakceptowałam, a nawet pokochałam w sobie kilka "wad", które chciałam koniecznie ukryć.

[karolinatojza]

a ja uważam że PRAWDZIWE PIĘKNO kryje się w naszym charakterze, jednak ważne jest to żeby o siebie dbać
1. po pierwsze dla siebie samej
2. po drugie dla swoich najbliższych

wiadomo nie od dziś że jeśli dbamy o siebie regularnie- nie mówię o botoksach, ciągłych wizytach u kosmetyczek i "nocowaniu" w siłowni..- jeśli dbamy o siebie to lepiej czujemy się sami ze sobą- zarówno kobiety jak i mężczyźni- miło jest mieć chwilę dla siebie i poświęcić ją dla swojej poprawy nastroju- trochę zdrowego egoizmu nikomu jeszcze nie zaszkodziło

poza tym ja osobiście lubię dbać o siebie dla swojego męża, miło mi jest kiedy widzę w jego oczach dumę że ładnie się ubrałam albo pomalowałam, świadomość że jest się atrakcyjnym dla swoich najbliższych wzmacnia poczucie naszej wartości,

dzięki temu nie mam problemu wyjść w dresach na zakupy, czy cały urlop przebimbać bez grama makijażu i ziemią za paznokciami bo relaksuje się na działce pieląc w ogródku

przesadne dbanie o siebie jak i całkowite zaniedbanie uważam za coś nienormalnego, każda skrajność jest naganna i wpędza człowieka w kompleksy:

ci co przesadnie o siebie dbają i tak siebie nie akceptują takimi jakimi są i popadają w skrajność sztucznego piękna, z kolei ci co w ogóle nigdy nie kiwnęli nawet palcem żeby coś ze sobą zrobić wpadają w stagnację i niską samoocenę bo są "beznadziejni" a nie robią nic żeby to zmienić

[glamorous90]

Napisane przez AgaZ

Tak, ja też ta sądzę. Kochający facet, jego komplementy potrafią zdziałać cuda. To tak jakby człowiek zaczynał patrzeć na siebie czyimiś oczami. Ja dopiero dzięki mężowi zaakceptowałam, a nawet pokochałam w sobie kilka "wad", które chciałam koniecznie ukryć.

podpisuję się jedną i drugą ręką

[cypressangel]

Nie mam problemu z tym, by wymienić to co podoba mi się w moim ciele a co nie - przy czym tych 'brzydkich' cech jest trochę więcej niż tych pięknych Jako nastolatka miałam dużo kompleksów, nie potrafiłam przyjmować komplementów. Akceptacja samej siebie przyszła z czasem. Duża też w tym zasługa mojego męża. Aga świetnie to ujęła:

Napisane przez AgaZ

Kochający facet, jego komplementy potrafią zdziałać cuda. To tak jakby człowiek zaczynał patrzeć na siebie czyimiś oczami. Ja dopiero dzięki mężowi zaakceptowałam, a nawet pokochałam w sobie kilka "wad", które chciałam koniecznie ukryć.

[fallenart91]

Napisane przez AgaZ

Tak, ja też ta sądzę. Kochający facet, jego komplementy potrafią zdziałać cuda. To tak jakby człowiek zaczynał patrzeć na siebie czyimiś oczami. Ja dopiero dzięki mężowi zaakceptowałam, a nawet pokochałam w sobie kilka "wad", które chciałam koniecznie ukryć.

Komplementy od mężczyzny mogą dużo zdziałać i dają motywację. Dzięki nim chcę mi się jeszcze bardziej o siebie dbać. Swoją drogą - fajnie usłyszeć, że ma się dobrą figurę, gdy uważa się coś odmiennego Mnie to zawsze podbudowuje

[Annify]

W naszym społeczeństwie przywykło się do wytykania wad, aniżeli mówienia komplementów. Ile razy w ciągu dnia krytykujemy kogoś bliskiego? A ile razy mówimy pochlebną rzecz? Łatwiej jest komuś wytknąć niż powiedzieć miłą rzecz, a szkoda. Zbyt często podcinamy sobie skrzydła... i po cholerę?

[_Matilde_]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

W jakims stopniu na pewno, jesli samoocena nie urosla to sie umocnila. Troche to motywuje a troche rozleniwia np. myslalam czy nie zaczac cwiczyc miesni brzucha ale uslyszawszy jaki mam jedrny brzuch chyba na razie sobie odpuszcze

[sublime]

Moje podejście do ciała zmieniło się z czasem.
Kiedyś ważyłam 55 kg, przy wzroście 170.
Byłam szczuplutka, piękniutka i zgorzkniała,
bo mimo tego, że teraz z czasem uważam, że byłam ładna,
nigdy nie umiałam pogodzić się ze swoim ciałem.
Zawsze uważałam, że moge coś zmienić, poprawić.
Za duża pupa, za mały biust.

Teraz ważę półtora tego, co wcześniej.
Nie, nie należę do szczupłych osób.
Jak chcę kupić stanik w markowym sklepie,
najczęściej słyszę, że nie ma takich rozmiarów.
Mam rozstępy na brzuchu, wnętrzu ud.

Ale uważam, że na swój sposób jestem piękna.
Przestałam gonić za ideałami.
Zaczęłam się cieszyć życiem.
Blizny na moim ciele są świadectwem tego co przeszłam.
Zagrożonej ciąży i radości, gdy wszystko potoczyło się dobrze.

Zaczęłam zauważać, że mam ładne oczy,
w końcu moja córka ma moje ślepia,
a skoro jej codziennie mówię, jaka jest cudowna,
to może i ja jestem?

[201704240919]

Napisane przez chwast

A nie macie tak, że np przez waszych facetów urosła wam samoocena? bo ja dopiero jak zaczęłam być z tż zaczęłam zauważać, że naprawdę sporo facetów się na mnie gapi, prawie każdy kolega się we mnie podkochiwał (co kiedyś uznawałam za wymysł albo czyjś albo mojej głowy)... po prostu wiem, że jakieś tam moje niedoskonałości podobają się komuś najbardziej na świecie co sprawia, że po prostu kwitnę i już mam gdzieś czy mam takie kolana czy siakie np
i nie mówię, że jestem pięknością - moja uroda jest dziwna - albo sie nie podoba albo bardzo się podoba - prawie nigdy nic pomiędzy. Mój tż zawsze mówi, że wyglądam jak piękność z innych czasów

Mam to samo Dzięki mojemu kochanemu chłopakowi zauważyłam, że mam ładne włosy, oczy, brwi, figurę.. A wcześniej widziałam tylko swoje wypryski na brodzie i lekko odstające uszy. Może czasem nieświadomie nas podbudowują. Nie lubię być zasypywana komplementami, bo większość jest tylko z "grzeczności", natomiast te szczere, typu "ładnie dziś wyglądasz" poprawiają mi humor i jestem optymistycznie nastawiona na cały dzień.
Mówiąc o pięknie mam na myśli całokształt. Być może dla kogoś będę po prostu brzydka, nieciekawa.. i co z tego, w moim odczuciu jestem piękna - bo jestem szczęśliwa,bo mam wspaniałego chłopaka i rodzinę, bo nie odchudzam się, bo mimo tego, że mam niedoskonałości twarzy mam świadomość, że dbam o siebie i to co się dzieje nie jest tylko moją winą. Piękno wewnętrzne jest odzwierciedleniem naszego zewnętrznego, grunt to utrzymać równowagę. Zastanawia mnie tylko to, czemu reklamy promują "piękno", które sobie same wykreowały. Wolę patrzeć na reklamę Activii z Dorotą Wellaman, która nie jest szczupła, przeczy tym "ideałom" i temu "pięknu". A jednak lubię na nią patrzeć, bo jest to na pewno kobietą spełnioną, zadbana, ma fajną fryzurę, ubrania są dopasowane, jest uśmiechnięa i udziela się charytatywnie. A dajmy taką Annę Guzik (oczywiście nic do niej nie mam) , która wiecznie się odchudza i moim zdaniem wygląda coraz gorzej. Najważniejsze to nie zgubić się w tym świecie, bo nie chodzi tu tylko o nasz wygląd, ale i o zdrowie i psychikę. Bo przecież każda kobieta musi mieć 60-90-60, idealną cerę i super gęste włosy...

[yellowmellow]

Ja mam i wady i zalety, ale z racji, że jestem osobą raczej odważną to mówię o samych zaletach

Ja sobie kiedyś stałam przed lustrem i powtarzałam: "jesteś piękna, jesteś piękna" i zadziałało mimo, że jestem dość wysoka i do najszczuplejszych nie należę to panowie często mnie podrywają i się za mną oglądają

[myszka2020]

Temat jak dla mnie

Kiedyś nie potrafiłam wymienić ani jednej zalety w swoim wyglądzie, nienawidziłam na siebie patrzeć, chociaż byłam szczupła, miałam ładną twarz. Ale moje kompleksy (do tej pory nie wiem sama, jakie) sprawiały, że nie dałam się nikomu do siebie zbliżyć. Teraz wszystko się zmieniło.

Zaszłam w ciążę, urodziłam cudownego synka, mimo że ważę gdzieś 15kg więcej niż powinnam, podkreślam to, co we mnie ładne.

Odkryłam, że mam falowane włosy, zaczęłam o nie dbać, teraz są moją dumą. Kilka kg więcej maskuję odpowiednim strojem, a podkreślam np. szczupłe łydki czy ładny biust (ale nie przesadnie ).

Prowadzę urodowego bloga, wymieniam się doświadczeniami z dziewczynami, dbam o siebie, ale znajduję też czas na małą zadumę i radość z tego, co mam. Może nie mam zbyt wiele, ale cieszę się, że mam cudownego męża, syna i lubię siebie taką, jaką jestem.

[izzzunia]

A ja to mam gdzieś wszytko - noszę rozmiar 44 , i wcale nie uważam się za grubasa - mam duże piersi - i to mnie cieszy A reszta wad ... kto tam na nie patrzy a po za tym jak się nie podoba ..... to ......

---------- Dopisano o 12:48 ---------- Poprzedni post napisano o 12:46 ----------

a zresztą ... nie mam wad ... każda z nas jest idealna na swój sposób .... !!!!
Bo ile razy jest tak że widząc wyimaginowane modelki przerobione w photoshopie - mówisz .... kurcze ale brzydka ... a skoro jest modelką ... to pewnie ktoś myślał inaczej niż ja !!!!

---------- Dopisano o 12:52 ---------- Poprzedni post napisano o 12:48 ----------

Napisane przez myszka2020

Temat jak dla mnie

Może nie mam zbyt wiele, ale cieszę się, że mam cudownego męża, syna i lubię siebie taką, jaką jestem.

Ja mam narazie tylko cudownego męża , super kota , swoje autko , i swój kącik ( moze i na raty ale zawsze ) . Jak napisałam wcześniej ... dobrze dążyć to tego żeby mieć więcej - ale nie można poświęcić na to całego życia ! Dobrze jest widzieć swoje wady - ale z umiarem .....
Bo irytujące jest kiedy dziewczyny robią z siebie lalki, mimo że wcale nimi nie są ! Opowiadają jakie są cudowne, mądre, i ładne .... słychać tylko mąż, futro basen ( w przenośni ) ..... moje zdanie wszytko z umiarem ! Miej o sobie dobre zdanie , nie patrz na swoje wady , ale nie rób ze siebie kogoś kim nie jesteś, a przy tym nie urażaj swoją osobą innych ..... myślę że mam rację ????

[201704240919]

Napisane przez izzzunia

A ja to mam gdzieś wszytko - noszę rozmiar 44 , i wcale nie uważam się za grubasa - mam duże piersi - i to mnie cieszy A reszta wad ... kto tam na nie patrzy a po za tym jak się nie podoba ..... to ......

---------- Dopisano o 12:48 ---------- Poprzedni post napisano o 12:46 ----------

a zresztą ... nie mam wad ... każda z nas jest idealna na swój sposób .... !!!!
Bo ile razy jest tak że widząc wyimaginowane modelki przerobione w photoshopie - mówisz .... kurcze ale brzydka ... a skoro jest modelką ... to pewnie ktoś myślał inaczej niż ja !!!!

---------- Dopisano o 12:52 ---------- Poprzedni post napisano o 12:48 ----------



Ja mam narazie tylko cudownego męża , super kota , swoje autko , i swój kącik ( moze i na raty ale zawsze ) . Jak napisałam wcześniej ... dobrze dążyć to tego żeby mieć więcej - ale nie można poświęcić na to całego życia ! Dobrze jest widzieć swoje wady - ale z umiarem .....
Bo irytujące jest kiedy dziewczyny robią z siebie lalki, mimo że wcale nimi nie są ! Opowiadają jakie są cudowne, mądre, i ładne .... słychać tylko mąż, futro basen ( w przenośni ) ..... moje zdanie wszytko z umiarem ! Miej o sobie dobre zdanie , nie patrz na swoje wady , ale nie rób ze siebie kogoś kim nie jesteś, a przy tym nie urażaj swoją osobą innych ..... myślę że mam rację ????

Zgadzam się całkowicie. Grunt to znaleźć złoty środek.

[kudlik_kk]

Odpowiadając na pierwszy post z całą pewnością mogę powiedzieć, że dla mnie najładniejsza część ciała to oczy. Jestem z nich nawet dumna Co prawda chciałabym mieć rzęsy do nieba, ale i tak nie jest najgorzej. Niestety wiekszość jest tych brzydkich...

Widziałam, że przewinął się temat dowartościowania przez mężczyzn. U mnie osobiście tak było. Swego czasu miałam takiego faceta, przy którym czułam się piękna w każdym calu. Umiał to powiedzieć tak, że w to uwierzyłam. Żeby było śmieszniej wyglądałam wtedy inaczej bo ważyłam 10 kilo więcej. Także uważam, że wpływy otoczenia też mają wiele do życzenia w kwoestii postrzegania samego siebie.

[Kolor Bzu]

Co do dowartościowania przez mężczyzn to mam mieszane uczucia

Jako nastolatka byłam zakompleksiona i nieśmiała. Pojawił się w moim życiu chłopak, z którym nigdy nie byłam, ale który powiedział mi parę miłych słów i uwierzyłam, że mogę być ładna.

Potem poszło z górki. Nauczyłam się podobać się sobie i za tym poszło zainteresowanie płci przeciwnej. Mój mąż poznał mnie już jako osobę bez większych kompleksów (za wyjątkiem, jak to jedna wizażanka uroczo nazwała dni paszteta)

[nursii]

Ja od dziecka byłam bardzo zakompleksionia, przeszkadzało mi praktycznie wszystko w moim wyglądzie. Kiedy weszłam w okres dojrzewania było najgorzej...miałam się za okropne brzydactwo. Bądź co bądź, mam specyficzną urodę, specyficzne rysy twarzy, nie jestem jakąś klasyczną pięknością... kiedy byłam nastolatką doszły okropne problemy z cerą, byłam strasznie chuda, no i moje włosy...gęste, jest ich mnóstwo, są falowane i puszące się. Od dziecka ich nienawidziłam, zazdrościłam innym dziewczynom gładkich prostych włosów...
Teraz mam 21 lat i niewiele się w moim wyglądzie zmieniło(może cera się trochę poprawiła). Czasami myślę, że mój wygląd "zatrzymał się"na etapie 16- latki, bo tyle przeważnie dają mi lat nowo poznane osoby... i to jest obecnie moim kompleksem, bo wyglądam"zbyt młodo" i wiele osób przez to nie traktuje mnie poważnie( a to jest ważne m.in. w mojej pracy). Poza tym jednak wielu kompleksów się pozbyłam, nad niektórymi jeszcze pracuję...np. staram się zadbać o włosy i w końcu zaakceptować je. Zaczęłam trochę bardziej akceptować swoją"oryginalną" urodę";p Mój chłopak często mówi mi, że ładnie wyglądam, że mam piękne to czy tamto, choć nie zawsze jestem w stanie mu w to uwierzyć;p Zależy od dnia, humoru( u mnie"dni paszteta" zdarzają się często;p)...ale ciągle nas sobą pracuję...

[Vegusia]

Napisane przez karolinatojza

a ja uważam że PRAWDZIWE PIĘKNO kryje się w naszym charakterze, jednak ważne jest to żeby o siebie dbać
1. po pierwsze dla siebie samej
2. po drugie dla swoich najbliższych

wiadomo nie od dziś że jeśli dbamy o siebie regularnie- nie mówię o botoksach, ciągłych wizytach u kosmetyczek i "nocowaniu" w siłowni..- jeśli dbamy o siebie to lepiej czujemy się sami ze sobą- zarówno kobiety jak i mężczyźni- miło jest mieć chwilę dla siebie i poświęcić ją dla swojej poprawy nastroju- trochę zdrowego egoizmu nikomu jeszcze nie zaszkodziło

poza tym ja osobiście lubię dbać o siebie dla swojego męża, miło mi jest kiedy widzę w jego oczach dumę że ładnie się ubrałam albo pomalowałam, świadomość że jest się atrakcyjnym dla swoich najbliższych wzmacnia poczucie naszej wartości,

dzięki temu nie mam problemu wyjść w dresach na zakupy, czy cały urlop przebimbać bez grama makijażu i ziemią za paznokciami bo relaksuje się na działce pieląc w ogródku

przesadne dbanie o siebie jak i całkowite zaniedbanie uważam za coś nienormalnego, każda skrajność jest naganna i wpędza człowieka w kompleksy:

ci co przesadnie o siebie dbają i tak siebie nie akceptują takimi jakimi są i popadają w skrajność sztucznego piękna, z kolei ci co w ogóle nigdy nie kiwnęli nawet palcem żeby coś ze sobą zrobić wpadają w stagnację i niską samoocenę bo są "beznadziejni" a nie robią nic żeby to zmienić

Zgadzam się Ja też lubię czasem dbać o siebie bardziej, a czasem mniej. Wszystko zależy od okoliczności i potrzeb skóry, włosów, itd.

Napisane przez nursii

Ja od dziecka byłam bardzo zakompleksionia, przeszkadzało mi praktycznie wszystko w moim wyglądzie. Kiedy weszłam w okres dojrzewania było najgorzej...miałam się za okropne brzydactwo. Bądź co bądź, mam specyficzną urodę, specyficzne rysy twarzy, nie jestem jakąś klasyczną pięknością... kiedy byłam nastolatką doszły okropne problemy z cerą, byłam strasznie chuda, no i moje włosy...gęste, jest ich mnóstwo, są falowane i puszące się. Od dziecka ich nienawidziłam, zazdrościłam innym dziewczynom gładkich prostych włosów...
Teraz mam 21 lat i niewiele się w moim wyglądzie zmieniło(może cera się trochę poprawiła). Czasami myślę, że mój wygląd "zatrzymał się"na etapie 16- latki, bo tyle przeważnie dają mi lat nowo poznane osoby... i to jest obecnie moim kompleksem, bo wyglądam"zbyt młodo" i wiele osób przez to nie traktuje mnie poważnie( a to jest ważne m.in. w mojej pracy). Poza tym jednak wielu kompleksów się pozbyłam, nad niektórymi jeszcze pracuję...np. staram się zadbać o włosy i w końcu zaakceptować je. Zaczęłam trochę bardziej akceptować swoją"oryginalną" urodę";p Mój chłopak często mówi mi, że ładnie wyglądam, że mam piękne to czy tamto, choć nie zawsze jestem w stanie mu w to uwierzyć;p Zależy od dnia, humoru( u mnie"dni paszteta" zdarzają się często;p)...ale ciągle nas sobą pracuję...

Echhhhhhhh....zazdroszczę Ci tych falowanych włosów! A na puszenie, to zawsze jakis silikonek, czy coś Nad wszystkim można zapanować.

Ja też tak mam, że odejmują mi lat. I bardzo Cię proszę, abyś się z tego cieszyła. Myślę, że dopiero za kilka lat to naprawdę docenisz. Z drugiej strony rozumiem Cię, że to czasem bardzo przeszkadza w kontaktach zawodowych i powoduje ogólnie zbyt wielkie spoufalanie się ludzi, które nie zawsze jest na miejscu moim zdaniem. Chodzi mi o takie sytuacje, kiedy ktoś automatycznie mówi Ci "na Ty" i traktuje jak dziecko, chociaż Cię nie zna, itp. Wiem, że to jest czasem dokuczliwe, ale naprawdę fajnie jest młodo wyglądać

[misianka]

Napisane przez AgaZ

Tak, ja też ta sądzę. Kochający facet, jego komplementy potrafią zdziałać cuda. To tak jakby człowiek zaczynał patrzeć na siebie czyimiś oczami. Ja dopiero dzięki mężowi zaakceptowałam, a nawet pokochałam w sobie kilka "wad", które chciałam koniecznie ukryć.

Napewno tak
ale ja jakoś wolę kiedy sama coś zaakceptuję lub wręcz mi się u mnie podoba, jakieś to bardzie stałe

[ania2701]

Napisane przez karolinatojza

a ja uważam że PRAWDZIWE PIĘKNO kryje się w naszym charakterze, jednak ważne jest to żeby o siebie dbać
1. po pierwsze dla siebie samej
2. po drugie dla swoich najbliższych

wiadomo nie od dziś że jeśli dbamy o siebie regularnie- nie mówię o botoksach, ciągłych wizytach u kosmetyczek i "nocowaniu" w siłowni..- jeśli dbamy o siebie to lepiej czujemy się sami ze sobą- zarówno kobiety jak i mężczyźni- miło jest mieć chwilę dla siebie i poświęcić ją dla swojej poprawy nastroju- trochę zdrowego egoizmu nikomu jeszcze nie zaszkodziło

poza tym ja osobiście lubię dbać o siebie dla swojego męża, miło mi jest kiedy widzę w jego oczach dumę że ładnie się ubrałam albo pomalowałam, świadomość że jest się atrakcyjnym dla swoich najbliższych wzmacnia poczucie naszej wartości,

dzięki temu nie mam problemu wyjść w dresach na zakupy, czy cały urlop przebimbać bez grama makijażu i ziemią za paznokciami bo relaksuje się na działce pieląc w ogródku

przesadne dbanie o siebie jak i całkowite zaniedbanie uważam za coś nienormalnego, każda skrajność jest naganna i wpędza człowieka w kompleksy:

ci co przesadnie o siebie dbają i tak siebie nie akceptują takimi jakimi są i popadają w skrajność sztucznego piękna, z kolei ci co w ogóle nigdy nie kiwnęli nawet palcem żeby coś ze sobą zrobić wpadają w stagnację i niską samoocenę bo są "beznadziejni" a nie robią nic żeby to zmienić

Dokładnie! Trzeba znaleźć złoty środek

Tak mnie teraz naszła myśl, że czymś co na pewno pomaga w odkrywaniu tego naszego piękna jest też pewność siebie i wydaje mi się, że wiele z nas myśli, że jeśli się z tym nie urodziło, to już kapa, nie zdobędzie tej umiejętności. Choć moim zdaniem po prostu trzeba przełamać tą swoją nieśmiałość, czasem wręcz chorobliwą (bo może nawet sprawiać, że mamy trudności w kontaktach międzyludzkich). Oczywiście trzeba włożyć w to trochę pracy, ale wydaje mi się, że nie jest to niemożliwe trochę tak chaotycznie to napisałam, ale mam wrażenie, że zrozumiecie o co mi chodziło

Pozdrawiam!

[misianka]

Napisane przez karolinatojza

...
przesadne dbanie o siebie jak i całkowite zaniedbanie uważam za coś nienormalnego, każda skrajność jest naganna i wpędza człowieka w kompleksy:

ci co przesadnie o siebie dbają i tak siebie nie akceptują takimi jakimi są i popadają w skrajność sztucznego piękna, z kolei ci co w ogóle nigdy nie kiwnęli nawet palcem żeby coś ze sobą zrobić wpadają w stagnację i niską samoocenę bo są "beznadziejni" a nie robią nic żeby to zmienić

no właśnie, też sądzę, że tzw. 'złoty środek' jest najlepszy

---------- Dopisano o 14:59 ---------- Poprzedni post napisano o 14:56 ----------

Napisane przez Annify

W naszym społeczeństwie przywykło się do wytykania wad, aniżeli mówienia komplementów. ...

po to, żeby samemu czuć sie lepiej, lub choć nie gorzej
motywacja jet mniej więcej taka sama, jak w upajaniu się przykrymi zdarzeniami i ośmieszeniami w życiu "pięknych, sławnych i bogatych" w plotkarskich tabloidach

[dotka95]

Napisane przez ania2701

Dokładnie! Trzeba znaleźć złoty środek

Tak mnie teraz naszła myśl, że czymś co na pewno pomaga w odkrywaniu tego naszego piękna jest też pewność siebie i wydaje mi się, że wiele z nas myśli, że jeśli się z tym nie urodziło, to już kapa, nie zdobędzie tej umiejętności. Choć moim zdaniem po prostu trzeba przełamać tą swoją nieśmiałość, czasem wręcz chorobliwą (bo może nawet sprawiać, że mamy trudności w kontaktach międzyludzkich). Oczywiście trzeba włożyć w to trochę pracy, ale wydaje mi się, że nie jest to niemożliwe trochę tak chaotycznie to napisałam, ale mam wrażenie, że zrozumiecie o co mi chodziło

Pozdrawiam!

Zgadzam się w zupełności Ja sobie zrobiłam takie postanowienie noworoczne - więcej się uśmiechać, być bardziej otwarta i towarzyska. Na początku wychodziło lepiej, teraz już tak średnio Ale walczę.

Dziewczyny, a widziałyście to? https://wizaz.pl/forum/showpost.php?...94&postcount=1