Aborcja?

[GdyKochamy]

Napisane przez hoacynka

Tyle że Ty z tego co pamiętam masz męża, który dobrze zarabia.
A Autorka ma chłopaka który nie chce dziecka, sytuacja finansowa słaba i oparcia w kimkolwiek brak .

Ale decyzja w sprawie urodzenia dziecka nie jest taka prosta, aby ją podjąć na zasadzie - nie stać mnie - usuwam. Może być taka dla kogoś kto ogólnie popiera aborcję.

Jak widać, autorka się jednak waha, więc powinna podjąć decyzję w oparciu o to co czuje w środku. Tak żeby nie żałować.

[Random84]

Ty wiesz jaka jest ściągalność alimentów?

Ty wiesz o funduszu alimentacyjnym?

[hoacynka]

Napisane przez GdyKochamy

Jak widać, autorka się jednak waha, więc powinna podjąć decyzję w oparciu o to co czuje w środku. Tak żeby nie żałować.

Ależ oczywiście że sama musi podjąć decyzję.
Tylko nie wiem jak można porównywać 'ja dałam radę, to Ty też dasz' kiedy jedna osoba ma np męża, pieniądze i może pracować dla zabawy, a nie z przymusu, a druga osoba nie ma pracy, nie dostanie jej raczej po powrocie do Polski w dość zaawansowanej ciąży, zostanie pewnie sama z tym wszystkim i nie wiem za co miałaby wychować to dziecko. A co jeśli ciąża będzie zagrożona? Co jeśli dziecko urodzi się chore? Ja nie wiem skąd weźmie pieniądze na utrzymanie, a co dopiero na leki? Co wtedy zrobi?
Ja wiem.. żyjmy 'jakoś to będzie, dziecko wszystko wynagrodzi, żywić się będziemy miłością, a mieszkanie wynajmijmy na ładne oczy'...

A co do pana od alimentów. Tak, siostra mojej mamy została z dzieckiem, bo mąż się ulotnił. Uwierz mi że nie jest wesoło.

[dorris23]

Napisane przez hoacynka

Tyle że Ty z tego co pamiętam masz męża, który dobrze zarabia.
A Autorka ma chłopaka który nie chce dziecka, sytuacja finansowa słaba i oparcia w kimkolwiek brak .

Owszem mam męża , ale nijak się to tyczy do tego . Również będąc samotna matka podjęłabym tę samą decyzję i urodziła dziecko . Nie ma nawet nad czym rozmyślac w tym temacie jesli chodzi o mnie.

Aczkolwiek autorka zrobi jak chce , ja wyrazilam swoje zdanie w tej kwestii . Odniosłam się do sytuacji gdybym była na jej miejscu .

---------- Dopisano o 16:21 ---------- Poprzedni post napisano o 16:19 ----------

Napisane przez Random84

Chłopak sobie może chcieć albo i nie, od tego są alimenty. Ja jestem przeciwnikiem aborcji w przypadku gdy ciąża nie jest spowodowana przez gwałt lub zagraża życiu matki. I wolałbym kobietę z dzieckiem niż taką która je zabiła.

I tu się zgadzam.

---------- Dopisano o 16:25 ---------- Poprzedni post napisano o 16:21 ----------

Napisane przez hoacynka

Ależ oczywiście że sama musi podjąć decyzję.
Tylko nie wiem jak można porównywać 'ja dałam radę, to Ty też dasz' kiedy jedna osoba ma np męża, pieniądze i może pracować dla zabawy, a nie z przymusu, a druga osoba nie ma pracy, nie dostanie jej raczej po powrocie do Polski w dość zaawansowanej ciąży, zostanie pewnie sama z tym wszystkim i nie wiem za co miałaby wychować to dziecko. A co jeśli ciąża będzie zagrożona? Co jeśli dziecko urodzi się chore? Ja nie wiem skąd weźmie pieniądze na utrzymanie, a co dopiero na leki? Co wtedy zrobi?
Ja wiem.. żyjmy 'jakoś to będzie, dziecko wszystko wynagrodzi, żywić się będziemy miłością, a mieszkanie wynajmijmy na ładne oczy'...

A co do pana od alimentów. Tak, siostra mojej mamy została z dzieckiem, bo mąż się ulotnił. Uwierz mi że nie jest wesoło.

Nie przesadzasz? Ja nie napisałam "dalam radę Ty tez dasz"a wyraziłam swoje zdanie , stawiając się w jej sytuacji .
Dodatkowo nigdy nie zamierzałam pracować dla zabawy . Opanuj się więc.

[hoacynka]

Napisane przez dorris23

Owszem mam męża , ale nijak się to tyczy do tego .

Nie przesadzasz? Ja nie napisałam "dalam radę Ty tez dasz"a wyraziłam swoje zdanie , stawiając się w jej sytuacji .
Dodatkowo nigdy nie zamierzałam pracować dla zabawy . Opanuj się więc.

taaa, nic nie znaczy że macie stały dochód i pewnie oparcie w mężu a autorka nie ma nic z tych rzeczy
Ja nie piszę tylko do Ciebie, na wizażu wszechobecna jest tendencja do 'jakoś to będzie', a że przy okazji poruszyłam Twój temat, to trudno a co do mnie, to jestem opanowana, bawi mnie Twoja reakcja .
No dobrze, nie dla zabawy, tylko dla rozrywki innej niż dziecko. Tak czy siak nie z powodów finansowych

[dorris23]

Napisane przez hoacynka

taaa, nic nie znaczy że macie stały dochód i pewnie oparcie w mężu a autorka nie ma nic z tych rzeczy
Ja nie piszę tylko do Ciebie, na wizażu wszechobecna jest tendencja do 'jakoś to będzie', a że przy okazji poruszyłam Twój temat, to trudno a co do mnie, to jestem opanowana, bawi mnie Twoja reakcja .
No dobrze, nie dla zabawy, tylko dla rozrywki innej niż dziecko. Tak czy siak nie z powodów finansowych

Jak Ty wszystko wiesz najlepiej , Gratuluje i kończę konwersację z Tobą klask i:

[hoacynka]

Napisane przez dorris23

Jak Ty wszystko wiesz najlepiej , Gratuluje i kończę konwersację z Tobą klask i:

Ojezu, to że podziwiasz mój geniusz to pisz na priv, a nie zaśmiecaj wątku Autorce .
Ale dziękuję .
Dalej nie wiem co Cię uraziło .
Autorko przepraszam że się offtop zrobił, nie moja wina!

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[dorris23]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

Mam swoje zdanie w tym temacie i tak jak mówiłam ja bym urodziła.
Natomiast nikomu nie nakazuje aby urodził . Ot każdego indywidualna sprawa.

[201803111829]

Napisane przez dorris23

Mam swoje zdanie w tym temacie i tak jak mówiłam ja bym urodziła.

Nie wiem, czy umiesz postawić się w takiej sytuacji. Tak to jest, że jak nam jest lepiej, to umiemy doradzać drugiej osobie. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

[zdradzo]

Ciężka sprawa i nie zazdroszczę. Z jednej strony rozsądek mówi: usunąć, a z drugiej nie wiadomo, czy Ci się w głowie nie pomiesza od tej decyzji. Wydaje mi się po Twoich postach, że możesz to ciężko znieść psychicznie. Zresztą niekiedy nawet kobiety, które miały do tego lekkie podejście, po wszystkim żałują/rozmyślają/mają wyrzuty sumienia/chciałyby cofnąć czas. Przekalkuj całą sytuację, porozmawiaj jeszcze raz z chłopakiem jak on widzi tę jego pomoc (on pracuje, czy jest na utrzymaniu rodziców? Jeśli nie usuniesz, to ostatecznie zamierza z Tobą być, czy co? ) i podejmij decyzję zgodną z tym, co czujesz. Niemożliwe jest wychowywać dziecko mając szansę jedynie na gówniany zasiłek, ale życie z poczuciem tego, że się usunęło płód, który w efekcie byłby dzieckiem może być bardzo ciężkie (zależy od psychiki). Porozmawiaj z ojcem, przekalkuj, a potem podejmij decyzję, którą uważasz za najbardziej słuszną.
Powodzenia.

[MalaMi2222]

Napisane przez zdradzo

Przekalkuj całą sytuację, porozmawiaj jeszcze raz z chłopakiem jak on widzi tę jego pomoc (on pracuje, czy jest na utrzymaniu rodziców? Jeśli nie usuniesz, to ostatecznie zamierza z Tobą być, czy co? )

On studiuje, troche dorabia, ale glownie zyje ze stypendium i pomocy rodzicow. Powiedzial, ze mnie nie zostawi, ale wolalby nie nazywac w zaden sposob naszej relacji, to byl poczatek zwiazku (?), ani ja ani on nie wiemy jakby sie rozwinal nawet bez tej sytuacji. Po rozmowach z nim widze, ze udaloby nam sie dogadac, ale wydaje mi sie, ze moze sie skonczyc na zasadzie relacji przyjacielskich, ze mamy razem dziecko, jestesmy za nie odpowiedzialni, ale nie jestesmy razem. Mowi, ze przez pierwszy okres bysmy zamieszkali razem, a pozniej sie zobaczy, wiec to tez wydaje sie bardzo niepewne. I fakt, nie mam gwarancji, ze nie powie mi, ze go to przeroslo i nie chce brac w tym udzialu, a bedac sama tego nie widze. I tak jak juz wczesniej napisalam, on dziecka nie chce i mowi, ze nie jest gotowy by zostac ojcem, wiec jesli zostanie to tylko z poczucia obowiazku.

[drazetkaa]

A co na to Twoi rodzice? Może oni mogą Ci pomóc wychować i utrzymać dziecko?

[milionmalychkawalkow]

Napisane przez MalaMi2222

Witam,
to moj pierwszy post na tym forum. Z gory przepraszam za brak polskich znakow, ale nie mam mozliwosci ich uzyc. Przeczytalam tutaj wiele watkow, jednak chcialabym sie z Wami podzielic moja sytuacja i prosic o opinie.

Mam 25 lat, studia skonczylam, ale nie mam pracy. Obecnie jestem na stypendium w Niemczech, dwa miesiace temu zaczelam spotykac sie z chlopakiem, tabletek antykoncepcyjnych ze wzgledu na moje problemy zdrowotne nie moge brac, wiec zabezpieczalismy sie prezerwatywami.
Pech chcial, ze w srodku moich plodnych dni, prezerwatywa nam sie zsunela :/, stalo sie to kolo poludnia, po godzinie 18 (czyli mniej niz 10h) wzielam tabletke po (niemiecki odpowiednik Escapelle, w aptece chlopak wyraznie powiedzial, ze jestem w trakcie moich dni plodnych). Mimo wszystko tabletka nie zadzialala i jestem w ciazy (nie wierzlam w to, dopiero pozniej zaczelam szukac na forach i znlazlam informacje, ze dziala glownie przed owulacja, jesli sie wezmie po owulacji bardzo czesto dochodzi do zaplodnienia, tej informacji nie znalazl na ulotce ani ja na ulotce odpowiednika polskiego).
Caly czas placze, nigdy nie bylam przeciwnikiem aborcji, jesli kobieta potrafi zniesc to psychicznie, ale sama nigdy nie wierzylam, ze moze mnie to spotkac. Nie radze sobie teraz psychicznie, zwlaszcza, ze hormony bardzo mi szaleja.. raz dziecko chce raz nie moge sobie tego wyobrazic.
Pracy nie mam, w marcu konczy mi sie stypendium i ubezpieczenie, musialabym wrocic do Polski, nikt kobiety w 5 miesiacu nie zatrudni, nie obowiazuje mnie zaden zasilek, tutaj w Niemczech rowniez nie, bo dostaje stypendium, wiec nie odprowadzam podatkow, wiec nic mi sie nie nalezy, tylko po porodzie dostalabym Kindergeld, ale to jest ok 180€, co jest niemozliwe, zeby sie z tego utrzymac...nawet w Polsce. Na wsparcie rodziny nie mam co liczyc, mama ma problemy zdrowotne i nie wyobrazam sobie obciazenia moich rodzicow mna z dzieckiem.
Chlopak z ktorym mam dziecko podchodzi do sprawy inaczej, uwaza, ze skoro stosowalismy antykoncepcje, to znaczy, ze jestesmy swiadomi, ze nie chcemy dziecka, wiec to nie jest latwe, ale powinnam miec zabieg (w Niemczech jest to legalne).
Z drugiej strony powiedzial, ze jakbym chciala dziecko zatrzymac, wtedy mi pomoze, bo nie wyobraza sobie, ze zostane z tym sama i nie bedzie przy wychowywaniu dziecka, ale ostatnio jak mu powiedzialam, ze wole zatrzymac zaczal zalamywac sie, mowi, ze boi sie zostac ojcem, ze nie bedzie czul wiezi z dzieckiem, ze nie czuje sie gotowy, ze nie planowal byc ojcem przez nastepne 10 lat (jest 4 lata ode mnie mlodszy, nie pracuje, studiuje) i po prostu sie boi, nie chce tego, ale mi pomoze.
I teraz to co czuje, z jednej strony bardzo nie chce usuwac, ale nie chce zyc z kims kto jest ojcem i moze traktowac dziecko jako cos co zniszczylo jego marzenia. Ze mna jest podobnie, mialam inne plany, dzieci planowalam za ok 3 lata, przygotowujac sie do tego wczesniej i majac je z kims kogo jestem pewna.
Jego nie poznalam az tak dobrze, wiadomo jak to jest na poczatku, wszystko pieknie kolorowo, rozmawiamy teraz duzo, jestesmy ze soba szczerzy, on nie ukrywa emocji ani ja. Ja tez nie czuje sie gotowa na dziecko, moze z jednej strony mam juz swoje lata i skonczone studia, ale nie mam pracy, nie mam stabilnego zwiazku, nie jestem pewna jak to ma wygladac, wiem, ze jak zacisne zeby to dam rade, ale nie wiem czy chce takiego zycia dla mojego dziecka, zwlaszcza jesli sie okaze, ze bede samotna matka, bo tak tez moze byc.
Z drugiej strony nie czuje, ze to ja powinnam podejmowac decyzje o przerwaniu ciazy, bo plod zaczal sie rozwijac (obecnie okolo 5mm), ale zatrzymanie jej wydaje mi sie z drugiej strony egoistyczne i nieodpowiedzialne w mojej sytuacji.

Bardzo prosze o szczere opinie, mam wrazenie, ze ja nie jestem wstanie patrzec na to ani troche obiektywnie, cokolwiek nie wybiore.. nie wiem czy dam rade

To jest trudna decyzja i bardzo ci współczuję, że musisz sie nad tym zastanawiać. Byłam w twojej sytuacji i decyzji, którą podjęłam, nie żałuję.
Musisz rozważyć wszystko - za i przeciw, wziąć pod uwagę kwestie finansowe, ewentualne wsparcie ze strony potencjalnego ojca (widzę, że je deklaruje, ale nie musi to oznaczać,☠że będziecie razem), możliwość zwrócenia się do kogoś o pomoc. Najlepiej zastosuj metodę z wypisaniem tego wszystkiego na kartce, w ten sposób będzie ci łatwiej trzeźwo ocenić sytuację.

Jeśli będziesz chciała pogadać, napisz do mnie na priv.

---------- Dopisano o 12:06 ---------- Poprzedni post napisano o 11:56 ----------

Ach, i najważniejsze. Musisz mieć pewność, że będziesz w stanie być matką tego dziecka, nie będąc jednocześnie w związku z jego ojcem.

[_ema_]

Nie powinnaś się kierować opiniami obcych ludzi, tylko tym co sama czujesz.
Ja mogę Ci napisać, co bym poradziła osobie w Twojej sytuacji - nie usuwaj.
Dlaczego?
Bo jeśli ktoś faktycznie podchodzi do ciąży czysto rozumowo, wie, że nie potępia aborcji, uważa to za właściwe rozwiązanie i realnie je rozpatruje - to nie waha się tak okropnie w sytuacji kryzysowej, tylko robi co mu podpowiada rozum. Jak ktoś waha się, szuka opinii, szuka porady, kombinuje - nie sądzę, żeby ostatecznie był w stanie udźwignąć na sumieniu taki czyn, bo gdzieś w środku uważa go za zły.

Siedzi gdzieś w Tobie, że to złe, i będziesz do końca życia czuła wyrzuty sumienia, to jedna sprawa.
Chcesz mieć dziecko, tylko nie w takich okolicznościach, więc generalnie bycie matką nie jest dla Ciebie dramatem, a o wahaniu decydują głównie kwestie finansowe, to druga sprawa.

Ja bym się skupiła na zabezpieczeniu finansowym - dogadać sprawę z chłopakiem, poszukać porady na temat samotnego macierzyństwa, zasiłków i dodatków.

Ale to moje kalkulacje na zimno.
To nie ja będę matką i to nie ja będę martwić się o pieniądze, więc Ty powinnaś rozważyć to po swojemu.

[favianna]

Napisane przez MalaMi2222

On studiuje, troche dorabia, ale glownie zyje ze stypendium i pomocy rodzicow. Powiedzial, ze mnie nie zostawi, ale wolalby nie nazywac w zaden sposob naszej relacji, to byl poczatek zwiazku (?), ani ja ani on nie wiemy jakby sie rozwinal nawet bez tej sytuacji. Po rozmowach z nim widze, ze udaloby nam sie dogadac, ale wydaje mi sie, ze moze sie skonczyc na zasadzie relacji przyjacielskich, ze mamy razem dziecko, jestesmy za nie odpowiedzialni, ale nie jestesmy razem. Mowi, ze przez pierwszy okres bysmy zamieszkali razem, a pozniej sie zobaczy, wiec to tez wydaje sie bardzo niepewne. I fakt, nie mam gwarancji, ze nie powie mi, ze go to przeroslo i nie chce brac w tym udzialu, a bedac sama tego nie widze. I tak jak juz wczesniej napisalam, on dziecka nie chce i mowi, ze nie jest gotowy by zostac ojcem, wiec jesli zostanie to tylko z poczucia obowiazku.

Trochę się dziwię twoim rozterkom. Mam wrażenie ze stracilas w jakimś sensie instynkt samozachowawczy.
Piszesz ze:
1. Rodzice nie pomogą
2. Państwo nie pomoże (polskie, a niemieckie niewystarczająco by przeżyć z tego)
3. Studiujesz i nie masz innego zabezpieczenia finansowego niż stypendium.
3. Nie jesteś w związku.
4. Chłopak niby mówi ze pomoże ale to tylko gadanie bo nie ma środków
5. Dzieci nie planowałas (bo chyba po to zabezpieczałas się 2 razy?)
6. Masz możliwa legalna aborcje.

Ja rozumiem ze chcesz mieć dzieci, planujesz w przyszłości. I pewnie będziesz miała. I rozumiem ze możesz czuć żal i smutek, rozdarcie, ze może teraz już je powinnaś mieć bo się stało.

Nie powinnaś ani ze względu na siebie (swoje emocje), ani ze względu na dziecko. Nie jesteś w stanie nic teraz wam obu zaoferować. Może za kilka lat będziesz w miejscu gdzie decyzja o dziecku będzie łatwa i ono będzie oczekiwane z całego serca.

Ja na twoim miejscu nie zdecydowalabym się na tą ciążę. A nawet byłabym nią przerażona w tych warunkach.

[kahoko hino]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;5374262 4]Moim zdaniem tracisz tutaj czas. Takie wątki lubią się przeradzać w kłótnie tych co za, z tymi co przeciw, ale to dla Ciebie nie będzie miało żadnego znaczenia, bo to Twoje życie i decyzja musi być/będzie tylko Twoja.

Z tego, że jakaś tam pani w internecie napisze, że jej się świetnie ułożyło życie po tym jak urodziła, albo kiedy napisze, że jej nie zabiły wyrzuty sumienia po tym jak usunęła niechcianą ciążę - dla Ciebie nie wyniknie absolutnie nic.[/QUOTE]

też tak uważam. nie ważne, co my tu napiszemy, to będzie Twoja decyzja.

Napisane przez favianna

Trochę się dziwię twoim rozterkom. Mam wrażenie ze stracilas w jakimś sensie instynkt samozachowawczy.
Piszesz ze:
1. Rodzice nie pomogą
2. Państwo nie pomoże (polskie, a niemieckie niewystarczająco by przeżyć z tego)
3. Studiujesz i nie masz innego zabezpieczenia finansowego niż stypendium.
3. Nie jesteś w związku.
4. Chłopak niby mówi ze pomoże ale to tylko gadanie bo nie ma środków
5. Dzieci nie planowałas (bo chyba po to zabezpieczałas się 2 razy?)
6. Masz możliwa legalna aborcje.

Ja rozumiem ze chcesz mieć dzieci, planujesz w przyszłości. I pewnie będziesz miała. I rozumiem ze możesz czuć żal i smutek, rozdarcie, ze może teraz już je powinnaś mieć bo się stało.

Nie powinnaś ani ze względu na siebie (swoje emocje), ani ze względu na dziecko. Nie jesteś w stanie nic teraz wam obu zaoferować. Może za kilka lat będziesz w miejscu gdzie decyzja o dziecku będzie łatwa i ono będzie oczekiwane z całego serca.

Ja na twoim miejscu nie zdecydowalabym się na tą ciążę. A nawet byłabym nią przerażona w tych warunkach.

osobiście jestem tego samego zdania - to nie jest ten moment, ja bym usunęła.

[dorris23]

Napisane przez _Tinkerbell

Nie wiem, czy umiesz postawić się w takiej sytuacji. Tak to jest, że jak nam jest lepiej, to umiemy doradzać drugiej osobie. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

Nie w tej kwestii.

[Limonka2738]

Podpisuję się pod dziewczynami wyżej - to twoja decyzja. Łatwo jest mając stabilną sytuację finansowo-rodzinną powiedzieć "Urodzisz, będzie mega!", łatwo też, np. mnie powiedzieć ci - według klasyfikacji biologicznej to ten zlepek komórek w twoim brzuchu to pasożyt, w końcu potrzebuje żywiciela. Czy wahałabym się przed usunięciem tasiemca? Ani chwili. A tasiemiec będzie wymagał opieki, mnóstwa pieniędzy i ja bym go znienawidziła po urodzeniu.

Tylko że twoje życie to nie jest ankieta na wizażu... Jeśli nie potrafisz o tym myśleć jako o zlepku komórek to rzeczywiście psychicznie może być ciężko. Natomiast jeśli masz tak złą sytuację, że znienawidzisz dziecko, bo będzie dla ciebie tylko problemem to też aborcja jest dobrym rozwiązaniem.

A na koniec coś, co może zabrzmieć okrutnie, ale według mnie jest dość realistycznym podejściem. Utrzymanie dziecka bez skończonych studiów, samej i z marnymi alimentami jest droższe i bardziej uciążliwe niż opłacenie terapii po ewentualnych wyrzutach sumienia z powodu aborcji...

[Lexie]

Napisane przez favianna

Trochę się dziwię twoim rozterkom. Mam wrażenie ze stracilas w jakimś sensie instynkt samozachowawczy.
Piszesz ze:
1. Rodzice nie pomogą
2. Państwo nie pomoże (polskie, a niemieckie niewystarczająco by przeżyć z tego)
3. Studiujesz i nie masz innego zabezpieczenia finansowego niż stypendium.
3. Nie jesteś w związku.
4. Chłopak niby mówi ze pomoże ale to tylko gadanie bo nie ma środków
5. Dzieci nie planowałas (bo chyba po to zabezpieczałas się 2 razy?)
6. Masz możliwa legalna aborcje.

Ja rozumiem ze chcesz mieć dzieci, planujesz w przyszłości. I pewnie będziesz miała. I rozumiem ze możesz czuć żal i smutek, rozdarcie, ze może teraz już je powinnaś mieć bo się stało.

Nie powinnaś ani ze względu na siebie (swoje emocje), ani ze względu na dziecko. Nie jesteś w stanie nic teraz wam obu zaoferować. Może za kilka lat będziesz w miejscu gdzie decyzja o dziecku będzie łatwa i ono będzie oczekiwane z całego serca.

Ja na twoim miejscu nie zdecydowalabym się na tą ciążę. A nawet byłabym nią przerażona w tych warunkach.

Zgadzam się.
Autorko, to co piszesz rozumiem tak - ogólnie chcesz mieć dzieci, planujesz je mieć na kilka lat, jak okoliczności będą bardziej sprzyjające.
I teraz, jak zaszłaś w tą ciążę, myślisz sobie, że możesz mieć coś, czego chcesz w przyszłości - już teraz. I jesteś rozdarta, bo z jednej strony chcesz dzieci, ale z drugiej strony wszystkie okoliczności są niesprzyjające.

Jeśli chcesz rady - moim zdaniem w opisanej sytuacji usunięcie jest sensowniejszą opcją. Nie masz wsparcia w nikim, to gadanie ojca dziecka niewiele znaczy, bo on wprost mówi, że dziecka nie chce. Od związku z Tobą już się powoli odcina. Nie masz pracy ani wykształcenia , musiałabyś zawieszać/rzucać studia.
Nie wierzę w "jakoś się ułoży", bo "jakoś" to może być bardzo nieciekawa opcja.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[201803111829]

Napisane przez dorris23

Nie w tej kwestii.

Rozumiem że w sytuacji autorki urodziłabys, zamieszkała pod mostem i karmiła miłością? Bo autorka ma chwilę obecną nie ma zapewnionego mieszkania, pieniędzy, partnera na 100%. A w ciąży jest na 100%.

[dorris23]

Napisane przez _Tinkerbell

Rozumiem że w sytuacji autorki urodziłabys, zamieszkała pod mostem i karmiła miłością? Bo autorka ma chwilę obecną nie ma zapewnionego mieszkania, pieniędzy, partnera na 100%. A w ciąży jest na 100%.

Nie ma tu zadnej mowy o mieszkaniu pod mostem , ani o byciu bezdomną .
Tak urodziłabym , ojciec jest tak samo współodpowiedzialny i nie wahałabym się z alimentami .
Tak urodziłabym ponieważ nigdy nie byłabym w stanie zabic dziecka i żyć z tą swiadomościa.
Dla mnie to dziecko od samego poczęcia.
I takie mam podejscie do tej sprawy.
Ale to jest moje zdanie,moje uczucia i nikomu nic nie nakazuje ani nie zachęcam więc nie rozumiem po co tak atakujesz?
Wyluzuj.

---------- Dopisano o 21:23 ---------- Poprzedni post napisano o 21:21 ----------

Napisane przez Limonka2738

Podpisuję się pod dziewczynami wyżej - to twoja decyzja. Łatwo jest mając stabilną sytuację finansowo-rodzinną powiedzieć "Urodzisz, będzie mega!", łatwo też, np. mnie powiedzieć ci - według klasyfikacji biologicznej to ten zlepek komórek w twoim brzuchu to pasożyt, w końcu potrzebuje żywiciela. Czy wahałabym się przed usunięciem tasiemca? Ani chwili. A tasiemiec będzie wymagał opieki, mnóstwa pieniędzy i ja bym go znienawidziła po urodzeniu.

Tylko że twoje życie to nie jest ankieta na wizażu... Jeśli nie potrafisz o tym myśleć jako o zlepku komórek to rzeczywiście psychicznie może być ciężko. Natomiast jeśli masz tak złą sytuację, że znienawidzisz dziecko, bo będzie dla ciebie tylko problemem to też aborcja jest dobrym rozwiązaniem.

A na koniec coś, co może zabrzmieć okrutnie, ale według mnie jest dość realistycznym podejściem. Utrzymanie dziecka bez skończonych studiów, samej i z marnymi alimentami jest droższe i bardziej uciążliwe niż opłacenie terapii po ewentualnych wyrzutach sumienia z powodu aborcji...

A więc również jesteś/byłas "TASIEMCEM" , czy Twoja matka znienawidziła Cię po urodzeniu?

Przykre jest to o czym piszesz , że tak wyrażasz się o człowieku - tasiemiec. Bardzo przykre.

Nie wyobrażam sobie nie kochać własnego dziecka.

[liselotta]

jezu, zaraz się zacznie klasyczne "SZKODA ŻE CIEBIE NIE WYSKROBALI".
autorko - jak widzisz, wizaż tutaj nic nie pomoże. odetnij się od neta i przemyśl sprawę na spokojnie, bez nacisków.

[dorris23]

Szkoda , szkoda .
Autorko zastanów się na spokojnie , przemyśl za i przeciw , porozmawiaj konkretnie z facetem i podejmij decyzję.

[201607040950]

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=832158
Dziewczyny, nie produkujcie się.
To już było.

[liselotta]

Napisane przez dorris23

Szkoda , szkoda .
Autorko zastanów się na spokojnie , przemyśl za i przeciw , porozmawiaj konkretnie z facetem i podejmij decyzję.

żenujący komentarz, zwłaszcza w ustach tak zagorzałej "obrończyni życia"

[cleopadra]

W dawaniu rad,najgorsze jest to ze tak naprawde nikt nie pomaga,a niektore dobre rady wrecz szkodza,tylko ze te rady to tylko slowa.
Nie przeczytalam zadnej realnej rady,co jak i gdzie ma zalatwic autorka,kto pomoze jej finansowo,jak w Niemczech samotna matka moze sobie poradzic,czy lepiej zeby wrocila do Pl.Nikt nie podal zadnego adresu domu samotnej matki,no tak ,przeciez moze sobie sama znalesc te dane w internecie.
Znam przypadek pewnej matki ktora nie kochala wlasnego syna,traktowala go jak zlo konieczne,dopiero jak chlopak dorosl zrozumiala ile krzywdy mu wyrzadzila,ale tych krzywd nigdy nie naprawi i zadne slowa przeprosin nie naprawia lat ktore stracila

[pani-jesień]

Napisane przez Limonka2738

Podpisuję się pod dziewczynami wyżej - to twoja decyzja. Łatwo jest mając stabilną sytuację finansowo-rodzinną powiedzieć "Urodzisz, będzie mega!", łatwo też, np. mnie powiedzieć ci - według klasyfikacji biologicznej to ten zlepek komórek w twoim brzuchu to pasożyt,w końcu potrzebuje żywiciela. Czy wahałabym się przed usunięciem tasiemca? Ani chwili. A tasiemiec będzie wymagał opieki, mnóstwa pieniędzy i ja bym go znienawidziła po urodzeniu.

Tylko że twoje życie to nie jest ankieta na wizażu... Jeśli nie potrafisz o tym myśleć jako o zlepku komórek to rzeczywiście psychicznie może być ciężko. Natomiast jeśli masz tak złą sytuację, że znienawidzisz dziecko, bo będzie dla ciebie tylko problemem to też aborcja jest dobrym rozwiązaniem.

A na koniec coś, co może zabrzmieć okrutnie, ale według mnie jest dość realistycznym podejściem. Utrzymanie dziecka bez skończonych studiów, samej i z marnymi alimentami jest droższe i bardziej uciążliwe niż opłacenie terapii po ewentualnych wyrzutach sumienia z powodu aborcji...

Pogrubione - w moich podręcznikach do biologii zarodek/płód nie był zaliczany do pasożytów. Czyżby coś się zmieniło w tej kwestii od tamtego czasu?

[Limonka2738]

Napisane przez dorris23

Nie ma tu zadnej mowy o mieszkaniu pod mostem , ani o byciu bezdomną .
Tak urodziłabym , ojciec jest tak samo współodpowiedzialny i nie wahałabym się z alimentami .
Tak urodziłabym ponieważ nigdy nie byłabym w stanie zabic dziecka i żyć z tą swiadomościa.
Dla mnie to dziecko od samego poczęcia.
I takie mam podejscie do tej sprawy.
Ale to jest moje zdanie,moje uczucia i nikomu nic nie nakazuje ani nie zachęcam więc nie rozumiem po co tak atakujesz?
Wyluzuj.

---------- Dopisano o 21:23 ---------- Poprzedni post napisano o 21:21 ----------


A więc również jesteś/byłas "TASIEMCEM" , czy Twoja matka znienawidziła Cię po urodzeniu?

Przykre jest to o czym piszesz , że tak wyrażasz się o człowieku - tasiemiec. Bardzo przykre.

Nie wyobrażam sobie nie kochać własnego dziecka.

A jednak są ludzie, którzy się do tego nie nadają i bardzo krzywdzą swoje dzieci, będąc ich rodzicami.

Zapewne, gdyby mnie matka wyskrobała nie byłoby mi szkoda, bo bym nie żyła, więc to dla mnie zawsze słaby argument. Zresztą

Poza tym nie przedstawiłaś konkretnego kontrargumentu, co różni dziecko przed narodzeniem od pasożyta. Jasne, że jak już się urodzi to jest dzieckiem, ale wcześniej jest blastocystą (czy czymśtam, nie wiem w którym tygodniu autorka jest w ciąży).