Co mam robić? Przeprowadzka a zwiazek

[Ninka199]

Cześć, zacznę może od tego, ze ja mam 24 lata a mój tz 31. Jesteśmy parą od dwóch lat. Ja dopiero skonczylam licencjat z dosc rzadkiej filologii, mieszkamy w Poznaniu. Problem polega na tym, ze w naszym mieście nie ma zbyt dużo ofert pracy w moim zawodzie(żeby nie rzec, ze wcale nie ma), toteż zdecydowałam się na magisterkę w Warszawie i pozostanie tam w celach pracy. Mój tz gdy się o tym dowiedział wpadł w szał i powiedział, ze to będzie koniec. Kazał mi wybierać, on albo praca i studia. Bardzo go kocham, ale nie wyobrażam sobie nie pracować w zawodzie-poszłam na studia z pasji, wiedziałam, ze prawdopodobnie będę musiała wyjechać. Jezyk, który studiowałam był niszowy, wiec czekają mnie całkiem dobre zarobki. On pracuje w dużej firmie, ma niezle stanowisko i nie chce się stad ruszać+tu mieszkaja jego rodzice, tu ma znajomych. Jestem rozdarta. Kocham go, planowałam z nim przyszłość, ale nie będę tu szczęśliwa bo nie będę się tu realizowała. Moi rodzice mowia ze jestem egoistka, ze powinnam liczyć się z jego zdaniem, ze zostanę sama na starość... Placze przez to po nocach bo zawsze byłam ambitna a tu moje marzenia i plany legły w gruzach. Wybaczcie, ze tak chaotycznie pisze, ale naprawdę jestem w kropce. Każdy w ogóle odradza mi magistra, ze będę już „stara” gdy będę go kończyła, bo będę miała 26 lat. Ale jeśli mam być szczera, to dowiadywałam się co do pracy i znalazłabym prace która mogłabym pogodzic ze studiami, także nie jest zle. Teraz mam dylemat: poświecić zeiazek dla spełnienia się i robienia tego, co lubię, czy zostać tutaj i absolutnie nie pracować w swoim zawodzie? Ps. Owszem, to nie jest duża odleglosc, ale jeśli on nie będzie chciał się przeprowadzić, to nie będziemy do siebie wiecznie jeździć....

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Ninka199

Cześć, zacznę może od tego, ze ja mam 24 lata a mój tz 31. Jesteśmy parą od dwóch lat. Ja dopiero skonczylam licencjat z dosc rzadkiej filologii, mieszkamy w Poznaniu. Problem polega na tym, ze w naszym mieście nie ma zbyt dużo ofert pracy w moim zawodzie(żeby nie rzec, ze wcale nie ma), toteż zdecydowałam się na magisterkę w Warszawie i pozostanie tam w celach pracy. Mój tz gdy się o tym dowiedział wpadł w szał i powiedział, ze to będzie koniec. Kazał mi wybierać, on albo praca i studia. Bardzo go kocham, ale nie wyobrażam sobie nie pracować w zawodzie-poszłam na studia z pasji, wiedziałam, ze prawdopodobnie będę musiała wyjechać. Jezyk, który studiowałam był niszowy, wiec czekają mnie całkiem dobre zarobki. On pracuje w dużej firmie, ma niezle stanowisko i nie chce się stad ruszać+tu mieszkaja jego rodzice, tu ma znajomych. Jestem rozdarta. Kocham go, planowałam z nim przyszłość, ale nie będę tu szczęśliwa bo nie będę się tu realizowała. Moi rodzice mowia ze jestem egoistka, ze powinnam liczyć się z jego zdaniem, ze zostanę sama na starość... Placze przez to po nocach bo zawsze byłam ambitna a tu moje marzenia i plany legły w gruzach. Wybaczcie, ze tak chaotycznie pisze, ale naprawdę jestem w kropce. Każdy w ogóle odradza mi magistra, ze będę już „stara” gdy będę go kończyła, bo będę miała 26 lat. Ale jeśli mam być szczera, to dowiadywałam się co do pracy i znalazłabym prace która mogłabym pogodzic ze studiami, także nie jest zle. Teraz mam dylemat: poświecić zeiazek dla spełnienia się i robienia tego, co lubię, czy zostać tutaj i absolutnie nie pracować w swoim zawodzie? Ps. Owszem, to nie jest duża odleglosc, ale jeśli on nie będzie chciał się przeprowadzić, to nie będziemy do siebie wiecznie jeździć....

Skoro już założyłaś ten wątek to oznacza, że chcesz kontynuować naukę i wyjechać za pracą. Patrząc z perspektywy "tu i teraz" to dobry pomysł, skoro widoki na pracę masz marne. Patrząc z perspektywy uczuciowej niezbyt dobry, bo może się skończyć rozstaniem. Patrząc z perspektywy życiowej: to się okaże. Dobre pomysły za 5 lat mogą się wydawać najgorszymi z możliwych, albo najlepszymi.

Pogrubione: on o tym wiedział w sensie, że odbyła się na ten temat więcej, niż jedna rozmowa (nie, że 4 lata temu mimochodem wspomniałaś "pewne będę musiała wyjechać za pracą kiedyś", tylko serio rozmowy na temat planów).

Wyjedź, a jemu daj prawo wyboru - będziecie razem lub nie. Nie każdy nadaje się do związku na odległość. A czasami ten, który się od takiego związku najbardziej odżegnuje, o dziwo się w nim sprawdzi. Nie wyjedziesz, to się nie przekonasz.

[Backinblack93]

Autorko pomysl logocznie.. . Stara, kończąc magistra w wieku 26 lat? Na moich studiach (kierunek paramedyczny) średnia wieku to grubo ponad 30 lat, a najstarsza kończąca go osoba ma 40kilka lat. Nikt nie myśli w takich kategoriach. Zrób magistra póki masz ku temu warunki.

Ja bym osobiście na Twoim miejscu wyjechała.

[Ninka199]

Była więcej niż jedna rozmowa, często o tym wspominałam i on się krzywił. Ale jak ostatnio gadaliśmy to mówił, ze nic nie mówił bo myślał, ze da się mnie przekonać żebym została.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Ninka199

Była więcej niż jedna rozmowa, często o tym wspominałam i on się krzywił. Ale jak ostatnio gadaliśmy to mówił, ze nic nie mówił bo myślał, ze da się mnie przekonać żebym została.

Szkoda, że ignorowałaś to "krzywienie się", a on lekceważył Twoi słowa i uważał, że nie mówisz poważnie. Wzajemnie zlekceważyliście problem, który się za moment pojawi (i w końcu się pojawił).

[Ninka199]

Nie ignorowałam, ale on nigdy nie chciał ze mną porozmawiać, zawsze było „pomyślimy”.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Ninka199

Nie ignorowałam, ale on nigdy nie chciał ze mną porozmawiać, zawsze było „pomyślimy”.

Czyli ignorowałaś, bo widziałaś przecież reakcję. W pewnym momencie trzeba było konkretnie pogadać, a nie dawać się zbywać jakimś "pomyślimy". Nad czym macie myśleć niby? Ma dla Ciebie pracę?

[Ninka199]

Ja mu to zawsze mówiłam, on mówił, ze pracować mogę nawet nie w zawodzie. Jak mówiłam, ze ja tak nie chce to on zarzucał mi przesadne ambicje i że ważne żeby była praca, a nie ważne jaka, byleby dobrze płatna.

[kyrxs]

Oprocz tego zebys zostala w Poznaniu ma dla Ciebie jeszcze jakies propozycje? Masz pracowac na kasie, rozdawac ulotki, czy zostac barmanka? Zarabia tyle, zeby zapewnic Ci takie zycie jakie mialabys pracujac w zawodzie? Zostaniesz z nim, a co bedziesz z tego miala? Wyobraz sobie ze za 10 lat sie rozstajecie- co wtedy zrobisz? Dla nikogo nie warto sie tak poswiecac. Mowilas mu jakie sa realia, wolal to przemilczec i walic glupa, to niech sie teraz wscieka. To Ty masz prawo byc wkurzona I rozczarowana.

[yuy90]

Byłam w podobnej sytuacji. Rozstaliśmy się, nie żałuje. Z perspektywy czasu - najlepsza decyzja. Teraz mam dużo lepszy związek i robię w życiu to, co lubię.

[Nimve]

Napisane przez Ninka199

Ja mu to zawsze mówiłam, on mówił, ze pracować mogę nawet nie w zawodzie. Jak mówiłam, ze ja tak nie chce to on zarzucał mi przesadne ambicje i że ważne żeby była praca, a nie ważne jaka, byleby dobrze płatna.

Bardzo niefajne ma podejście. Nie on jest od decydowania o Twoim życiu. Wiedział z czym się wiąże Twój kierunek, tylko myślał chyba, że robisz go dla fanaberii, a kiedy chcesz się w tym dalej spełniać to jakieś pretensje. No sorry, ale nie. Poszłaś na studia, chciałaś pracować w zawodzie, a jakiś faciu będzie Ci mówił, że nie możesz, bo on sobie nie życzy żebyś wyjeżdżała. Aha. I oczywiście żadnego innego rozwiązania dobrego dla Was obojga nie wymyśli, ma być tak jak on chce, a Ty się dostosuj. Przez samą jego postawę wyjechałabym i się nawet nie oglądała.

Nie dostaniesz u siebie pracy w zawodzie to nie dostaniesz, chcesz jechać tam, gdzie dostaniesz. On skoro może mieć byle jaką byle płatną, to co za problem pojechać razem z Tobą, choćby i po jakimś czasie, kiedy np ustrzeli jakiś fajny etat u Ciebie w mieście? Aha, taki, że rodzina i znajomi będą daleko. Super motywacja, żeby pozbawiać dziewczynę realizacji marzenia, na które pracowała.

[Ninka199]

Napisane przez Nimve

Bardzo niefajne ma podejście. Nie on jest od decydowania o Twoim życiu. Wiedział z czym się wiąże Twój kierunek, tylko myślał chyba, że robisz go dla fanaberii, a kiedy chcesz się w tym dalej spełniać to jakieś pretensje. No sorry, ale nie. Poszłaś na studia, chciałaś pracować w zawodzie, a jakiś faciu będzie Ci mówił, że nie możesz, bo on sobie nie życzy żebyś wyjeżdżała. Aha. I oczywiście żadnego innego rozwiązania dobrego dla Was obojga nie wymyśli, ma być tak jak on chce, a Ty się dostosuj. Przez samą jego postawę wyjechałabym i się nawet nie oglądała.

Nie dostaniesz u siebie pracy w zawodzie to nie dostaniesz, chcesz jechać tam, gdzie dostaniesz. On skoro może mieć byle jaką byle płatną, to co za problem pojechać razem z Tobą, choćby i po jakimś czasie, kiedy np ustrzeli jakiś fajny etat u Ciebie w mieście? Aha, taki, że rodzina i znajomi będą daleko. Super motywacja, żeby pozbawiać dziewczynę realizacji marzenia, na które pracowała.

.

I to pracowalam naprawdę ciężko, stąd to żeby dalej się kształcić. Na UW ten kierunek ma dużo lepszy poziom, no i w Warszawie mogę się wstrzelić w rynek tłumaczeniowy/coś innego niż korpo. Możliwości jest dużo...

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Ninka199

Mój tz gdy się o tym dowiedział wpadł w szał i powiedział, ze to będzie koniec. Kazał mi wybierać, on albo praca i studia.

Twojemu facetowi ma prawo nie podobać się idea związku na odległość, ale nie ma prawa zachowywać się jak furiat i szantażować cię.

Bardzo go kocham, ale nie wyobrażam sobie nie pracować w zawodzie-poszłam na studia z pasji, wiedziałam, ze prawdopodobnie będę musiała wyjechać. Jezyk, który studiowałam był niszowy, wiec czekają mnie całkiem dobre zarobki. On pracuje w dużej firmie, ma niezle stanowisko i nie chce się stad ruszać+tu mieszkaja jego rodzice, tu ma znajomych.

Gdyby on cię kochał to myślałby też o tobie i twoich potrzebach. Starałby się przynajmniej znaleźć rozwiązanie, a nie uważał, że powinniście układać sobie życie pod niego i nie ma żadnego ale, a jak ci się nie podoba to spadaj na drzewo.

Jestem rozdarta. Kocham go, planowałam z nim przyszłość, ale nie będę tu szczęśliwa bo nie będę się tu realizowała.

Prawdopodobnie masz rację.

Moi rodzice mowia ze jestem egoistka, ze powinnam liczyć się z jego zdaniem, ze zostanę sama na starość...

Przepraszam bardzo, ale twoi rodzice chyba na głowę upadli. Chłop dziś jest, a jutro może go nie być. Nie powinnaś podporządkowywać całego życia pod niego i uzależniać się od niego finansowo. Jak będziesz się czuć, kiedy porzucisz swój rozwój i pracę marzeń na rzecz związku, a on cię za parę lat zostawi dla innej? Wtedy to dopiero będziesz miała powód wyć w poduszkę.

Placze przez to po nocach bo zawsze byłam ambitna a tu moje marzenia i plany legły w gruzach.

Nie legły. Wciąż masz wybór.

Każdy w ogóle odradza mi magistra, ze będę już „stara” gdy będę go kończyła, bo będę miała 26 lat.

Pierwsze słyszę, że 26 lat ma cokolwiek wspólnego ze starością.

Teraz mam dylemat: poświecić zeiazek dla spełnienia się i robienia tego, co lubię, czy zostać tutaj i absolutnie nie pracować w swoim zawodzie?

Nikt nie podejmie decyzji za ciebie. To ty będziesz ponosić jej konsekwencje, więc musisz zdecydować sama.

Owszem, to nie jest duża odleglosc, ale jeśli on nie będzie chciał się przeprowadzić, to nie będziemy do siebie wiecznie jeździć....

Po tym jak zachował się twój ukochany to ja bym spisała już ten związek na straty. Tzn jak on zmieni postawę to możecie spróbować. Natomiast jeśli będzie obstawał twardo przy swoim bez żadnych kompromisów to nie będzie to mieć najmniejszego sensu. Szkoda waszego czasu.

[holgath]

Ty chyba chcesz sama rozwalić ten związek. Twój facet ma niezłą pracę i zarobki w Poznaniu, a ty chcesz go przeprowadzać do Warszawy, bo tam chcesz robić magisterke, chociaż licencjat zrobiłaś w Poznaniu.
Nie wiem w jakim zawodzie chcesz pracować z tą filologią, ale idę o zakład, że jeżeli nie chodzi o jakąś warszawską ambasadę, to powinnaś też znaleźć pracę w Poznaniu.

[Ninka199]

Napisane przez holgath

Ty chyba chcesz sama rozwalić ten związek. Twój facet ma niezłą pracę i zarobki w Poznaniu, a ty chcesz go przeprowadzać do Warszawy, bo tam chcesz robić magisterke, chociaż licencjat zrobiłaś w Poznaniu.
Nie wiem w jakim zawodzie chcesz pracować z tą filologią, ale idę o zakład, że jeżeli nie chodzi o jakąś warszawską ambasadę, to powinnaś też znaleźć pracę w Poznaniu.

Czytaj ze zrozumieniem, że w Poznaniu pracy z tym jezykiem praktycznie nie ma. Tłumaczeń rowniez wykonywać tu nie będę, także daruj sobie.

[Nimve]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;86927688]Twojemu facetowi ma prawo nie podobać się idea związku na odległość, ale nie ma prawa zachowywać się jak furiat i szantażować cię.



Gdyby on cię kochał to myślałby też o tobie i twoich potrzebach. Starałby się przynajmniej znaleźć rozwiązanie, a nie uważał, że powinniście układać sobie życie pod niego i nie ma żadnego ale, a jak ci się nie podoba to spadaj na drzewo.



Prawdopodobnie masz rację.



Przepraszam bardzo, ale twoi rodzice chyba na głowę upadli. Chłop dziś jest, a jutro może go nie być. Nie powinnaś podporządkowywać całego życia pod niego i uzależniać się od niego finansowo. Jak będziesz się czuć, kiedy porzucisz swój rozwój i pracę marzeń na rzecz związku, a on cię za parę lat zostawi dla innej? Wtedy to dopiero będziesz miała powód wyć w poduszkę.



Nie legły. Wciąż masz wybór.



Pierwsze słyszę, że 26 lat ma cokolwiek wspólnego ze starością.



Nikt nie podejmie decyzji za ciebie. To ty będziesz ponosić jej konsekwencje, więc musisz zdecydować sama.



Po tym jak zachował się twój ukochany to ja bym spisała już ten związek na straty. Tzn jak on zmieni postawę to możecie spróbować. Natomiast jeśli będzie obstawał twardo przy swoim bez żadnych kompromisów to nie będzie to mieć najmniejszego sensu. Szkoda waszego czasu.[/QUOTE]

Zgadzam się ze wszystkim. Jedyna opcja żebym zrezygnowała z takiego wyjazdu, to facet musiałby być na miliard procent wspaniały, a okoliczności, dla których nie mogę wyjechać niezależne od nas i nie do przeskoczenia. Nie masz żadnej z tych rzeczy. Koleś myśli tylko o sobie i własnej wygodzie, Ciebie ma za chyba popychadło bez wolnej woli, bo tak się sprawy nie stawia- ja ci zakazuje wykrzyczane w szale. W dupie ma to czego potrzebujesz, myśli, że może Tobą rządzić i taka jest ogólnie jego postawa względem Ciebie. Dla takiego kogoś chcesz poświęcać swoje życie?

Ty poświęcaj całą swoją przyszłość i wyrzuć do kosza swój wieloletni wysiłek, bo panicz nie może się przeprowadzić, bez dyskusji. Rodzina i znajomi najważniejsi. Do końca życia będzie siedział dla nich na dupie w jednym mieście, powodzenia w planowaniu przyszłości z takim betonem, co jak Ci się coś nie podoba to Ci każe spadać i koniec związku.

[Ninka199]

Jeśli chodzi o pracę w Wawie, to dostałam ofertę z tłumaczeniem ofert pracy na polski i przedstawianiu ich oraz prowadzeniu rekrutacji w dwóch językach. Także jest to dla mnie ciekawsze niż call center, serio.

[holgath]

Napisane przez Ninka199

Czytaj ze zrozumieniem, że w Poznaniu pracy z tym jezykiem praktycznie nie ma. Tłumaczeń rowniez wykonywać tu nie będę, także daruj sobie.

A ty myślisz, że facet po 30-ce, ze stanowiskiem i niezłymi zarobkami, ma to dla ciebie wszystko rzucić i rzucić się za tobą, na twoje utrzymanie i potencjalnie twoje niezłe zarobki ????

[Ninka199]

Napisane przez holgath

A ty myślisz, że facet po 30-ce, ze stanowiskiem i niezłymi zarobkami, ma to dla ciebie wszystko rzucić i rzucić się za tobą, na twoje utrzymanie i potencjalnie twoje niezłe zarobki ????

A przepraszam bardzo, gdzie tak napisałam ? Zacytuj prosze gdzie napisałam ze MA RZUCIĆ. Jeśli nie chce, to go nie zmuszę. Tylko boje się, ze skoro zaczyna mi dyktować warunki jeśli o prace chodzi, to potem będzie tak w innych dziedzinach zycia. Gdybym go posłuchała to bym nawet licencjatu nie dokonczyla, bo po co. A on w Wawie znalazłby prace bez problemu, to właśnie ja musiałabym rzucić marzenia. On sam powiedział ze nie chce mu się szukać nowej pracy i przeprowadzać, bo tu jest przyzwyczajony. Wiec odpowiedz mi gdzie miejsce na to co ja czuje?

[holgath]

Napisane przez Ninka199

A przepraszam bardzo, gdzie tak napisałam ? Zacytuj proszę gdzie napisałam ze MA RZUCIĆ.

A nie ma się za tobą przeprowadzić ???

[Ninka199]

Jeśli miałby być z tym nieszczęśliwy, to lepiej zakończyć ten zwiazek i niech się nie przeprowadza.Bo to nie będzie dobra relacja, gdy któraś ze stron będzie miała do kogos żal. I nie używaj tylu znaków zapytania, dociera do mnie jeden.

[Nimve]

Napisane przez holgath

A ty myślisz, że facet po 30-ce, ze stanowiskiem i niezłymi zarobkami, ma to dla ciebie wszystko rzucić i rzucić się za tobą, na twoje utrzymanie i potencjalnie twoje niezłe zarobki ????

Po pierwsze, ma prawo nie chcieć się przeprowadzać, ale to się rozmawia z szacunkiem do potrzeb drugiego człowieka, a tym bardziej partnera, a nie wścieka i każe wybierać bez żadnej dyskusji, ani nawet próby znalezienia kompromisu.

Nikt mu nie każe niczego rzucać, a tym bardziej iść na utrzymanie autorki. Mogą trochę pobyć ze sobą na odległość, mógłby przez ten czas powysyłać cv i sprawdzić jaki jest odzew i czy ma szansę na podobne zarobki w Warszawie. I wtedy dalej dyskutować i planować, w którą stronę iść. A nie takie coś, że on jej zabrania, a jak nie to won.

[Ninka199]

Ma szanse, jest informatykiem.

[Nimve]

Napisane przez Ninka199

A przepraszam bardzo, gdzie tak napisałam ? Zacytuj prosze gdzie napisałam ze MA RZUCIĆ. Jeśli nie chce, to go nie zmuszę. Tylko boje się, ze skoro zaczyna mi dyktować warunki jeśli o prace chodzi, to potem będzie tak w innych dziedzinach zycia. Gdybym go posłuchała to bym nawet licencjatu nie dokonczyla, bo po co. A on w Wawie znalazłby prace bez problemu, to właśnie ja musiałabym rzucić marzenia. On sam powiedział ze nie chce mu się szukać nowej pracy i przeprowadzać, bo tu jest przyzwyczajony. Wiec odpowiedz mi gdzie miejsce na to co ja czuje?

I Ty się jeszcze zastanawiasz?

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Ninka199

Tylko boje się, ze skoro zaczyna mi dyktować warunki jeśli o prace chodzi, to potem będzie tak w innych dziedzinach zycia. Gdybym go posłuchała to bym nawet licencjatu nie dokonczyla, bo po co.

On ma jakieś konserwatywne poglądy? Uważa, że szczytem marzeń kobiety jest bogaty mąż i uśmiech bombelków?

[linkinpaark]

Niestety, ale to są ciężkie decyzje i nie ma tu gotowej recepty.
Ogólnie rozumiem oburzenie faceta, bo pewnie nie zaprzątał sobie tym głowy, że możesz wyjechać i ta informacja go uderzyła, wcześniej nieświadomie to wypierał. A przecież cię kocha i patrzy na to, że nie chce cię stracić. Może to egoistyczne, ale każdy z nas chce swojego szczęścia. Pewnie też nie widzi mu się rzucanie wszystkiego dla twojej potencjalnej pracy w przyszłości. Ale w związku z tym, że jesteśmy egoistami ty też powinnaś pomyśleć co jest dla ciebie ważniejsze.
Ogólnie tu powinien nastąpić kompromis albo ty się poświęcasz, szukasz pracy tutaj i zostajecie, albo on wyjeżdża za tobą. A jeśli nie, to niestety odpowiedź jest jedna - rozstanie.
Jakby nie patrzeć wymagasz od dorosłego faceta, żeby rzucił całe swoje życie i nagle wyjechał. Sama bym się czuła w tej sytuacji beznadziejnie - tym bardziej, że to nie jest tak, że w Warszawie nagle jest mnóstwo pracy dla każdego. Tam jest ogromna konkurencja z całej Polski, a nawet świata.
Ty też trochę bagatelizujesz sprawę...Tak jakby to nie był problem zostawić rodzinę, przyjaciół, pracę i sobie ruszyć w nieznane. Bo ty tak teraz chcesz.
Ty masz prawo chcieć wyjechać, a on ma prawo chcieć zostać i to nie będzie niczyja wina.

[thirky]

Firmom w Poznaniu wystarczy rzucić kamieniem i trafią w filologa rzadkiego języka więc tu faktycznie jest problem z taką pracą,ja bym się wyprowadzała i nie oglądała za siebie, rodzice to też nieźle Ci pierdzielą,powinni Cię wspierać a nie stawiać obcego faceta jako priorytet. Miałam takiego eksa który też mi zabraniał i szantażował gdy chciałam robić coś o czym marzyłam i mama wtedy się wściekła że jakiś typ nie "pozwala" jej córce spełniać planów i marzeń i naprawdę miała rację, dla nikogo nie warto rezygnować z samej siebie.

[Ninka199]

Napisane przez linkinpaark

Niestety, ale to są ciężkie decyzje i nie ma tu gotowej recepty.
Ogólnie rozumiem oburzenie faceta, bo pewnie nie zaprzątał sobie tym głowy, że możesz wyjechać i ta informacja go uderzyła, wcześniej nieświadomie to wypierał. A przecież cię kocha i patrzy na to, że nie chce cię stracić. Może to egoistyczne, ale każdy z nas chce swojego szczęścia. Pewnie też nie widzi mu się rzucanie wszystkiego dla twojej potencjalnej pracy w przyszłości. Ale w związku z tym, że jesteśmy egoistami ty też powinnaś pomyśleć co jest dla ciebie ważniejsze.
Ogólnie tu powinien nastąpić kompromis albo ty się poświęcasz, szukasz pracy tutaj i zostajecie, albo on wyjeżdża za tobą. A jeśli nie, to niestety odpowiedź jest jedna - rozstanie.
Jakby nie patrzeć wymagasz od dorosłego faceta, żeby rzucił całe swoje życie i nagle wyjechał. Sama bym się czuła w tej sytuacji beznadziejnie - tym bardziej, że to nie jest tak, że w Warszawie nagle jest mnóstwo pracy dla każdego. Tam jest ogromna konkurencja z całej Polski, a nawet świata.
Ty też trochę bagatelizujesz sprawę...Tak jakby to nie był problem zostawić rodzinę, przyjaciół, pracę i sobie ruszyć w nieznane. Bo ty tak teraz chcesz.
Ty masz prawo chcieć wyjechać, a on zostać i to nie będzie niczyja wina.

Nie wymagam. Napisałam wyżej, ze jeśli miałby być nieszczęśliwy to wyjadę sama. Tylko tak szczerze to jego moje marzenia zawsze g... obchodziły.

[NocnaWiedma]

Autorko, spełniaj marzenia i się nie oglądaj. Jesteś młodą dziewczyną, całe życie przed Tobą i lepiej je spędzić spełnioną i szczęśliwą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[yuy90]

Napisane przez Ninka199

Ma szanse, jest informatykiem.

W takim razie w ogóle nie ma co rozmyślać. On nie chce. Może, ale nie chce. Nie jesteś dla niego dość ważna, żeby zmieniać wygodne życie.

Byłam w tej samej sytuacji - nie warto tracić czasu na taki związek.