Czy wyjechać by dać sobie szansę na rozwój?

[apogenia]

Stoję przed takim dylematem - w tym roku skończyłam 31 lat, jestem z Górnego Śląska. Mam chłopaka, wynajmujemy osobno mieszkania (z racji tego, że jemu by się zupełnie nie kalkulował wynajem ze mną z pewnych przyczyn, a w jego mieszkaniu nie mogę zamieszkać, ale nie chcę wchodzić w szczegóły). Mam już za sobą kilka lat doświadczenia zawodowego, skończone studia już kilka lat temu. I niestety, ale czuję, że w moim miejscu zamieszkania, mimo że to spore miasto, dochodzę do tzw. szklanego sufitu, nie mam się zbytnio jak rozwijać. Już jakiś czas temu mój facet rzucił pomysłem, żebyśmy się przeprowadzili do stolicy. On i tak prowadzi własny biznes i bez różnicy, gdzie będzie mieszkał, ale w stolicy ma więcej kumpli no i więcej rozrywek. Dla mnie wyprowadzka tam oznaczałaby możliwość rozwoju zawodowego (więcej firm z mojej branży, więcej kierowniczych stanowisk, ciekawa oferta studiów podyplomowych czy nawet doktoranckich). Zostając tutaj wiem, że stanę w miejscu i istnieją bardzo małe szanse na to, żebym objęła managerskie stanowisko mimo wysokich kwalifikacji. W Warszawie, co tu dużo mówić, mam najlepsze możliwości rozwoju w całym kraju. I wiem, że to ostatni moment na to, żeby podjąć tę decyzję - nie jestem coraz młodsza, a chciałabym wreszcie gdzieś "osiąść", kupić mieszkanie. Z drugiej strony BOJĘ SIĘ. Bywamy często w stolicy u naszych znajomych i nie jestem przekonana, czy to miasto dla mnie. Poza tym o ile dla mojego faceta przeprowadzka będzie tylko formalnością, to dla mnie będzie to cały proces logistyczny łącznie z szukaniem nowej pracy. Nie bardzo sobie to wyobrażam jak zorganizować np.wyjazdy na rozmowy, szczególnie że w 1 firmie często są 2 czy 3 etapy. Boję się, że wyjadę a potem będę tego żałować. Mój facet jest raczej zdecydowany na wyjazd. Plusem na pewno jest to że wreszcie zamieszkalibyśmy razem.
Czy możecie dać mi jakieś rady? Może już jestem "za stara" na takie zmiany i stąd te obawy? A może powinnam iść na żywioł, pomieszkać i popracować tam rok i dopiero potem myśleć o zagnieżdżaniu się na dobre?

[Amarai]

lepsza praca, mieszkanie z chlopakiem, miasto ktore juz troche znasz, jakie minusy wlasciwie widzisz?

skoro czesto tam jezdzicie, to i do rodziny/znajomych z obecnego miasta moglabys wracac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Wyjechać

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[apogenia]

Napisane przez Amarai

lepsza praca, mieszkanie z chlopakiem, miasto ktore juz troche znasz, jakie minusy wlasciwie widzisz?

skoro czesto tam jezdzicie, to i do rodziny/znajomych z obecnego miasta moglabys wracac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mogłabym się rozwijać, mieć lepszą pracę, ale są też minusy - np. koszty mieszkań. W Warszawie za 300 tys. zł mam malutkie mieszkanko w byle jakim bloku, w mieście gdzie aktualnie mieszkam mam za to mieszkanie na prywatnym osiedlu w stanie deweloperskim. Martwią mnie wysokie koszta ale też ta cała logistyka - przewóz wszystkich rzeczy (musiałabym zawieźć ze sobą połowę życia), szukanie pracy gdy nie jest się na miejscu. Już wielokrotnie zmieniałam pracę, ale kiedy jest się na miejscu, i szuka się w tym samym mieście, łatwiej to zorganizować. Czasem mam też wrażenie, że szukam sobie wymówek bo ludzie wyjeżdżają w bardziej odległe rejony niż do miasta położonego 250 km dalej...

[tiuteraz]

Również uważam, że powinnaś wyjechać. Paraliżuje Cię lęk przed nieznanym. Tutaj masz już pewne i znane "ciepełko" a tam zaczynasz w innej firmie, musisz się zaadoptować do nowego środowiska. Masz jednak szanse na rozwój, w końcu zamieszkasz z facetem. Wynajmijcie mieszkanie, jak już będziecie pewni decyzji o zamieszkaniu, kupicie mieszkanie. Jak się tam nie odnajdziesz zawsze możesz wrócisz do siebie. Jak nie podejmiesz ryzyka to nigdy nie dowiesz się co to może zmienić w Twoim życiu.

---------- Dopisano o 16:21 ---------- Poprzedni post napisano o 16:18 ----------

Napisane przez apogenia

Mogłabym się rozwijać, mieć lepszą pracę, ale są też minusy - np. koszty mieszkań. W Warszawie za 300 tys. zł mam malutkie mieszkanko w byle jakim bloku, w mieście gdzie aktualnie mieszkam mam za to mieszkanie na prywatnym osiedlu w stanie deweloperskim. Martwią mnie wysokie koszta ale też ta cała logistyka - przewóz wszystkich rzeczy (musiałabym zawieźć ze sobą połowę życia), szukanie pracy gdy nie jest się na miejscu. Już wielokrotnie zmieniałam pracę, ale kiedy jest się na miejscu, i szuka się w tym samym mieście, łatwiej to zorganizować. Czasem mam też wrażenie, że szukam sobie wymówek bo ludzie wyjeżdżają w bardziej odległe rejony niż do miasta położonego 250 km dalej...

No tak, ale są też wyższe zarobki. Jak awansujesz i dalej będziesz się rozwijać to będą one wzrastać. Jak sama napisałaś u siebie zatrzymałaś się.

[a9e9b14f0920806ea67464fa4f1a029ea354de7e_6212d6030631b]

Pewnie, że wyjechać. Zawsze możesz wrócić, jeśli to nie jest Twój świat

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Ja nie wiem nad czym się zastanawiasz. Przecież w ostateczności zawsze możesz wrócić albo wyjechać jeszcze gdzieś indziej. Nie musisz też kupować od razu mieszkania. No chyba, że coś nie tak jest z twoim związkiem i dlatego boisz się podejmować zobowiązania albo skonfrontować z mieszkaniem razem. Poza tym ty celujesz w kierownicze stanowiska, a boisz się 2 etapowej rekrutacji do pracy?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[amillia]

Sama wiesz, że jedyne rozsądne wyjście to wyjechać.

Akurat jestem w podobnej sytuacji, przeprowadzam się na drugi koniec kraju w przyszłym miesiącu, ale dla mnie to nie był dramat, widać mamy inne charaktery. Na rozmowy dojeżdżałam, umawiałam rozmowę na 14, wsiadałam w pociąg o 8, po rozmowie powrotny o 16 i wieczorem jestem w domu Ewentualnie zostawałam na noc w hotelu jeśli rozmowa była wcześnie rano. Kilka firm mi poszło na rękę i przeprowadziło rozmowę przez Skype'a.

Cały dobytek też musimy przewieźć, ale to po prostu zamierzamy opłacić firmę transportową i tyle.

Mieszkania w Warszawie są droższe, ale również zarobki. Sprawdzałaś na ile byś mogła liczyć na swoim stanowisku?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez apogenia

Stoję przed takim dylematem - w tym roku skończyłam 31 lat, jestem z Górnego Śląska. Mam chłopaka, wynajmujemy osobno mieszkania (z racji tego, że jemu by się zupełnie nie kalkulował wynajem ze mną z pewnych przyczyn, a w jego mieszkaniu nie mogę zamieszkać, ale nie chcę wchodzić w szczegóły).
(...)

Ciekawość mnie zżera czemu to dwojgu rzekomo kochających się, całkiem już dorosłych ludzi "nie kalkuluje się" mieszkanie razem. Szczerze to nie brzmi to dobrze, szczególnie w kontekście rzucania się na głęboką wodę, jaką jest zmiana miejsca zamieszkania i pracy. Ha.

I tak w ogóle zabrzmiało jakby Górny Śląsk to był jakiś trzeci świat, a Warszawa bajka. Tam na pewno awans w 5 minut.

[awia]

A ja się własnie przeprowadzam do Katowic bo w moim mieście nie ma perspektyw

Aplikowałam do duzych firm więc rekrutacja była telefoniczna na pierwszym etapie, na drugim często skype (firmy same proponują jesli nie jestes miejscowa), w firmie w ktorej przyjelam oferte pracy akurat przejechalam sie na rozmowe pociagiem.

Także wbrew pozorom szukanie pracy nie bylo takie cieżkie. Troche ciezej z mieszkaniem, bo mam kota a wynajmujacy robią potworny problem ludziom ze zwierzetami, wiec pojechalam obejrzec tylko mieszkania gdzie na kota sie zgodzili, po uprzednim obejrzeniu okolicy i dzielnicy na google maps

Także jestem w 2/3 procesu. I rozumiem ze jestes przerazona bo to jest owszem, duza zmiana, głęboka woda - moja głebsza bo jestem sama, ale wiem że innej drogi sie obrać nie dało i tyle. Staram się cieszyc przygodą

Chociaz tez musze przewiezc caly moj dobytek życia - poza meblami, bo moje mieszkanie zamierzam wynając z meblami.
Moze uda się wreszcie wyrzucic te wszystkie rzeczy ktorych zawsze bylo szkoda - moze sama tez myslisz o tych wszystkich rzeczach i one Cie obciazaja? moze warto je sprzedac, zamiast ciągnac za sobą?

[apogenia]

Napisane przez Ellen_Ripley

Ciekawość mnie zżera czemu to dwojgu rzekomo kochających się, całkiem już dorosłych ludzi "nie kalkuluje się" mieszkanie razem. Szczerze to nie brzmi to dobrze, szczególnie w kontekście rzucania się na głęboką wodę, jaką jest zmiana miejsca zamieszkania i pracy. Ha.

I tak w ogóle zabrzmiało jakby Górny Śląsk to był jakiś trzeci świat, a Warszawa bajka. Tam na pewno awans w 5 minut.

Chodzi o to, że facet ma malutkie mieszkanko na poddaszu u swoich rodziców razem z łazienką, za które płaci grosze. Nie obawiam się wspólnego zamieszkania z nim. Często on nocuje u mnie, ja u niego. Są plany by wspólnie zamieszkać po tym jak kupimy mieszkanie. Mógłby wynajmować coś ze mną, ale ja przystałam na takie rozwiązanie. Nie przeszkadza mi to.
Co do możliwości - sama wiem, jakie są możliwości w moim zawodzie tutaj i w Warszawie. Śląsk jest rozwinięty, dużo tu firm, jednak dużo większe możliwości mam w stolicy. Do tego, Śląsk się wyludnia w zastraszającym tempie a będzie coraz gorzej. Mieszkałam tu przez całe życie. Potrzebuję zmiany, ale boję się jednocześnie, że Warszawa okaże się fajna na kilka miesięcy, potem wróci stagnacja, albo że nie nadążę tempu życia tam i że okaże się, że nie jest to miejsce dla mnie.

[megamag]

Twoje obawy nie są zbyt racjonalne. Warszawa to miasto jak każde inne, a szuka się tu pracy jak wszędzie indziej. Już jej przecież w życiu szukałaś, to wiesz, jak to wygląda. Tu nie będzie inaczej. W ogóle te opowieści o tempie życia i o tym, jakie tu życie jest inne niż gdzie indziej, to bujdy rodem z "Miłości na bogato". Jest więcej firm i więcej ofert, i tylko to jest fakt. Do tego zrobisz krok naprzód w związku, w zasadzie masz same plusy.

[Amarai]

nie musisz od razu przenosic wszystkich swoich rzeczy, nie musisz od razu kupowac mieszkania

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez apogenia

Chodzi o to, że facet ma malutkie mieszkanko na poddaszu u swoich rodziców razem z łazienką, za które płaci grosze. Nie obawiam się wspólnego zamieszkania z nim. Często on nocuje u mnie, ja u niego. Są plany by wspólnie zamieszkać po tym jak kupimy mieszkanie. Mógłby wynajmować coś ze mną, ale ja przystałam na takie rozwiązanie. Nie przeszkadza mi to.
Co do możliwości - sama wiem, jakie są możliwości w moim zawodzie tutaj i w Warszawie. Śląsk jest rozwinięty, dużo tu firm, jednak dużo większe możliwości mam w stolicy. Do tego, Śląsk się wyludnia w zastraszającym tempie a będzie coraz gorzej. Mieszkałam tu przez całe życie. Potrzebuję zmiany, ale boję się jednocześnie, że Warszawa okaże się fajna na kilka miesięcy, potem wróci stagnacja, albo że nie nadążę tempu życia tam i że okaże się, że nie jest to miejsce dla mnie.

To było po ludzku napisać, że nie ma warunków ku temu na razie, a nie że coś się komuś "nie kalkuluje", bo to brzmi negatywne.

Wydaje Ci się, że masz większe możliwości w stolicy. Wszystko i tak zweryfikuje życie. Jak dla mnie Warszawa to po prostu większe Katowice plus więcej zabytków. Rozwój i możliwości - na to hasło to widzę Wrocław, Rzeszów i kilka innych miast. Nie Warszawę, która jest duża, coraz droższa i znam kilka osób, które w ostatnim czasie stamtąd wróciły lub zamierzają przenieść się z niej w inne miejsce.

Albo zaryzykujesz, albo nie - wiadomo, że to Twój wybór, ale nie nastawiaj się na "sen o Warszawie", bo możesz potem być mocno rozczarowana.

[tiuteraz]

Jak się nie powiedzie to wrócisz do siebie. Jak nie zaryzykujesz to się nie dowiesz. A tak później znów będziesz się zastanawiała - a co byłoby jakbym spróbowała, może dostałabym lepszą pracę, więcej możliwości itd.

[apogenia]

Napisane przez Ellen_Ripley

To było po ludzku napisać, że nie ma warunków ku temu na razie, a nie że coś się komuś "nie kalkuluje", bo to brzmi negatywne.

Wydaje Ci się, że masz większe możliwości w stolicy. Wszystko i tak zweryfikuje życie. Jak dla mnie Warszawa to po prostu większe Katowice plus więcej zabytków. Rozwój i możliwości - na to hasło to widzę Wrocław, Rzeszów i kilka innych miast. Nie Warszawę, która jest duża, coraz droższa i znam kilka osób, które w ostatnim czasie stamtąd wróciły lub zamierzają przenieść się z niej w inne miejsce.

Albo zaryzykujesz, albo nie - wiadomo, że to Twój wybór, ale nie nastawiaj się na "sen o Warszawie", bo możesz potem być mocno rozczarowana.

Rzeszów? Wrocław owszem, ale nie podoba nam się to miasto i nie znamy tam nikogo.

[tiuteraz]

Moim marzeniem zawsze było przeprowadzić się do Oświęcimia. Chciałabym mieszkać w pobliżu obozów.

[MsN]

Napisane przez apogenia

Stoję przed takim dylematem - w tym roku skończyłam 31 lat, jestem z Górnego Śląska. Mam chłopaka, wynajmujemy osobno mieszkania (z racji tego, że jemu by się zupełnie nie kalkulował wynajem ze mną z pewnych przyczyn, a w jego mieszkaniu nie mogę zamieszkać, ale nie chcę wchodzić w szczegóły). Mam już za sobą kilka lat doświadczenia zawodowego, skończone studia już kilka lat temu. I niestety, ale czuję, że w moim miejscu zamieszkania, mimo że to spore miasto, dochodzę do tzw. szklanego sufitu, nie mam się zbytnio jak rozwijać. Już jakiś czas temu mój facet rzucił pomysłem, żebyśmy się przeprowadzili do stolicy. On i tak prowadzi własny biznes i bez różnicy, gdzie będzie mieszkał, ale w stolicy ma więcej kumpli no i więcej rozrywek. Dla mnie wyprowadzka tam oznaczałaby możliwość rozwoju zawodowego (więcej firm z mojej branży, więcej kierowniczych stanowisk, ciekawa oferta studiów podyplomowych czy nawet doktoranckich). Zostając tutaj wiem, że stanę w miejscu i istnieją bardzo małe szanse na to, żebym objęła managerskie stanowisko mimo wysokich kwalifikacji. W Warszawie, co tu dużo mówić, mam najlepsze możliwości rozwoju w całym kraju. I wiem, że to ostatni moment na to, żeby podjąć tę decyzję - nie jestem coraz młodsza, a chciałabym wreszcie gdzieś "osiąść", kupić mieszkanie. Z drugiej strony BOJĘ SIĘ. Bywamy często w stolicy u naszych znajomych i nie jestem przekonana, czy to miasto dla mnie. Poza tym o ile dla mojego faceta przeprowadzka będzie tylko formalnością, to dla mnie będzie to cały proces logistyczny łącznie z szukaniem nowej pracy. Nie bardzo sobie to wyobrażam jak zorganizować np.wyjazdy na rozmowy, szczególnie że w 1 firmie często są 2 czy 3 etapy. Boję się, że wyjadę a potem będę tego żałować. Mój facet jest raczej zdecydowany na wyjazd. Plusem na pewno jest to że wreszcie zamieszkalibyśmy razem.
Czy możecie dać mi jakieś rady? Może już jestem "za stara" na takie zmiany i stąd te obawy? A może powinnam iść na żywioł, pomieszkać i popracować tam rok i dopiero potem myśleć o zagnieżdżaniu się na dobre?

Jeżeli z nim wiążesz przyszłość i spędzenie reszty życia - wyobrażasz sobie mieszkać na dwa mieszkania? Co jeśli kiedyś zaplanujcie dziecko? Jak ma się wychowywać, raz mieszkać z matką, raz z ojcem?

W stolicy są większe perspektywy i na pewno będą z roku na rok coraz większe. Myślę, że ludzi chcących mieszkać w Warszawie będzie coraz więcej, chociaż trzeba również brać pod uwagę fakt ilu ludzi nadal wyjeżdża po za granice kraju. Plus życia w stolicy raczej kosztuje więcej, o wiele więcej niż w innych częściach kraju.

Na Twoim miejscu bym wyjechała. Sama jestem przyjezdna bo na południu Polski mieszkam 4 lata i w przyszłości chciałabym pracować za granicą, a studia robić w stolicy Małopolski. Zawsze marzyła mi się Warszawa i chciałabym kiedyś w niej zamieszkać gdyby się udało, ale wiem, że są tam też wysokie koszty życia.

Także proponuje wyjazd. Jak nie wyjdzie, albo jak sobie nie poradzisz - zawsze możesz wrócić. Przecież będziesz raczej miała dokąd? Co z rodzicami? Mieszkają gdzieś obok Ciebie? Strach i poczucie lęku przed nieznanym są normalne, naturalne. Może w Twoim przypadku klimatyzacja potrwa dłużej (zależy czy szybko klimatyzujesz się w nowym miejscu zamieszkania czy przychodzi Ci to z trudem - ją łatwo się klimatyzuje, mieszkałam w kilku miejscach w kraju i przeprowadzałam się jak do tej pory 2 razy, a pewnie będzie tego więcej w przyszłości, ale z czasem się przyzwyczaisz.

Poszukaj dłużej pracy, ale tak jest w przypadku gdy zmieniasz miejsce zamieszkania, pracę na nową/branże etc. Nie bój się, ważne aby śmiała wsparcie faceta. Początki wspólnie przejdziecie i będzie ok.

Sama mówisz, że on w stolicy ma więcej znajomych. Więc widzisz. A jak jest z Tobą? Po za tym tam się oboje rozwinięcie, będziecie mieszkać razem.

W Warszawie są większe możliwości, a tu gdzie jesteście nic się nie zmieni, bo wciąż będzie tak samo.

---------- Dopisano o 19:08 ---------- Poprzedni post napisano o 19:06 ----------

Napisane przez tiuteraz

Moim marzeniem zawsze było przeprowadzić się do Oświęcimia. Chciałabym mieszkać w pobliżu obozów.

Lovki Ja akurat mam naturę socjopatyczną chociaż nie wiem czy ona ma jakiś związek z obozami w Auschwitz.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez apogenia

Rzeszów? Wrocław owszem, ale nie podoba nam się to miasto i nie znamy tam nikogo.

Napisałam o miastach mocno się rozwijających w wielu dziedzinach. Tak, Rzeszów do nich należy. To były przykłady, więc nie wiem co Cię tak bawi.

[apogenia]

Nie planujemy dziecka. Oczywiście, że mieszkanie osobno to stan przejściowy. Akurat tak się złożyło, że on miał możliwość taniego mieszkania, więc czemu miał z tego nie skorzystać. Ja wynajmuję kawalerkę i cenię to, że mam swoją przestrzeń. Gdybyśmy we dwoje mieli mieszkać w wynajmowanej kawalerce byłoby nam ciężko. Z kolei wynajmowane mieszkanie to duży wydatek, a po co mamy przepłacać i napychać kieszeń komuś. Niestety wcześniej nie mogliśmy kupić swojego bo ja dopiero od 2 lat dobrze zarabiam. I tak czeka nas hipoteka, niestety nie każdy ma możliwość kupna mieszkania we wcześniejszym czasie nawet na kredyt. A w związku z tym, że nie mamy dzieci, nie czułam parcia na to, żebyśmy mieszkali razem.

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------

Napisane przez tiuteraz

Jak się nie powiedzie to wrócisz do siebie. Jak nie zaryzykujesz to się nie dowiesz. A tak później znów będziesz się zastanawiała - a co byłoby jakbym spróbowała, może dostałabym lepszą pracę, więcej możliwości itd.

Masz rację chyba po prostu potrzebowałam takiego "kopa" od kogoś. Moja mama twierdzi, że nie powinnam jechać bo koszty życia mnie przerosną i nawet mając wyższe stanowisko, pensję i lepsze możliwości nie będzie mi się to opłacać. Ja w głębi wiem, że chcę tego ale mam też wiele obaw. Pewnie to naturalne. Jeśli coś nie wyjdzie, mogę wrócić.

[Fortuna1]

Radzę by najpierw zamieszkać razem a dopiero po jakimś czasie decydować się na ewentualny kredyt.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Fortuna1

Radzę by najpierw zamieszkać razem a dopiero po jakimś czasie decydować się na ewentualny kredyt.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dokładnie. W ogóle na jakiekolwiek zobowiązania wspólne. Serio, są ważniejsze rzeczy od pieniędzy. Choćby komfort życia i psychiczny. A jak to mówią, chytry dwa razy traci

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[amillia]

Napisane przez apogenia

Nie planujemy dziecka. Oczywiście, że mieszkanie osobno to stan przejściowy. Akurat tak się złożyło, że on miał możliwość taniego mieszkania, więc czemu miał z tego nie skorzystać. Ja wynajmuję kawalerkę i cenię to, że mam swoją przestrzeń. Gdybyśmy we dwoje mieli mieszkać w wynajmowanej kawalerce byłoby nam ciężko. Z kolei wynajmowane mieszkanie to duży wydatek, a po co mamy przepłacać i napychać kieszeń komuś. Niestety wcześniej nie mogliśmy kupić swojego bo ja dopiero od 2 lat dobrze zarabiam. I tak czeka nas hipoteka, niestety nie każdy ma możliwość kupna mieszkania we wcześniejszym czasie nawet na kredyt. A w związku z tym, że nie mamy dzieci, nie czułam parcia na to, żebyśmy mieszkali razem.

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------


Masz rację chyba po prostu potrzebowałam takiego "kopa" od kogoś. Moja mama twierdzi, że nie powinnam jechać bo koszty życia mnie przerosną i nawet mając wyższe stanowisko, pensję i lepsze możliwości nie będzie mi się to opłacać. Ja w głębi wiem, że chcę tego ale mam też wiele obaw. Pewnie to naturalne. Jeśli coś nie wyjdzie, mogę wrócić.

Dwupokojowe mieszkanie w Warszawie to w zależności od lokalizacji ~2500 zł. Reszta cen tak naprawdę nie różni się jakoś bardzo od innych większych miast. Za drinka w centrum pewnie dasz więcej, ale nie trzeba pić drinków w centrum, można w swojej dzielnicy w knajpie, która nie jest nastawiona na trzepanie turystów Supermarkety chyba w całej Polsce mają podobne ceny, komunikacja jest stosunkowo tania, są rowery miejskie, dużo ścieżek rowerowych, kina mają tanie środy czy tam poniedziałki, ja jakoś nie czuję wielkiej różnicy w kosztach między Warszawą a innymi dużymi miastami.

[megamag]

Napisane przez Ellen_Ripley

więc nie wiem co Cię tak bawi.

ano to, że podkarpackie ma ujowy rynek pracy i wszyscy o tym wiedzą.


Co do kosztów, to tak jak napisała amillia, droższe to są nieruchomości. ale branie kredytu na hura to też nie jest dobry pomysł. Lepiej pomieszkajcie, zaaklimatyzujcie się, rozejrzyjcie, gdzie Wam się podoba, jakie tam są ceny itp.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez megamag

ano to, że podkarpackie ma ujowy rynek pracy i wszyscy o tym wiedzą.
(...)

Najwidoczniej dane o tym nie wiedzą. I nazywanie Rzeszowa jednym z polskich "miast przyszłości".

[tiuteraz]

Tez tak uwazam. Zamieszkaj z nim, upewnij sie, ze to jest wlasciwa osoba. Bedziesz miala do tego okazje w Warszawie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez tiuteraz

Tez tak uwazam. Zamieszkaj z nim, upewnij sie, ze to jest wlasciwa osoba. Bedziesz miala do tego okazje w Warszawie.

Ja bym sobie tą okazję stworzyła wcześniej, niż dopiero po przeprowadzce.

[tiuteraz]

Mieszkam niedaleko Rzeszowa i musze przyznac, ze miasto w ostatnich latach rozwinęło się. Nie wiem jak z tam rynkiem pracy, ale myślę, ze to atrakcyjne miasto do zamieszkania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Ellen_Ripley

Ja bym sobie tą okazję stworzyła wcześniej, niż dopiero po przeprowadzce.

Też racja

[megamag]

Napisane przez Ellen_Ripley

Najwidoczniej dane o tym nie wiedzą. I nazywanie Rzeszowa jednym z polskich "miast przyszłości".

Niby które dane, bo te z GUS-u mówią, że to drugie województwo pod względem bezrobocia w Polsce, zaraz po warmińsko-mazurskim. To miasto przyszłości to chyba tylko z materiałów promocyjnych tegoż miasta. Ja nie mówię, że Podkarpacie nie jest ładne, no ale bez jaj.