Wracać do Polski?

[Taeyeonnie]

Mam pewien problem, może któraś z Was czuje się podobnie lub mogłaby mi coś doradzić. Mogę przyznać, że życie na emigracji jest fatalne, a mówi to osoba, która wyjechała za gówniarza. Kocham Polskę całym sercem i boli mnie za każdym razem, gdy wyjeżdżam. Nie czuję się dobrze tu gdzie jestem, czyli w Szkocji. Nieważne jak bardzo próbuję, nigdy nie potrafię zaakceptować, że tutaj mieszkam. Od tej tęsknoty nabawiłam się depresji zresztą która została potwierdzona, nie potrafię się cieszyć z niczego, czuję się bardzo samotna, nie potrafię znaleźć przyjaciół, chociaż jestem już po maturze. Nie mam żadnych hobby, nie lubię wychodzić z domu, praca mnie jeszcze bardziej dołuje, boję się nawet odezwać do ludzi. Gdy jestem w Polsce za to, potrafię normalnie z każdym rozmawiać, śmieję się, cieszę z niczego, po prostu żyję, nie egzystuje. Moi rodzice nie potrafią tego zrozumieć, nie chcą, bym wyjeżdżała i studiowała w moim ukochanym kraju. Powiedzieli, że mi nie pomogą. W Polsce nie ma kto mi pomóc, a kierunek który chcę studiować jest w dość drogim mieście, zresztą od dawna marzyłam, by się tam przenieść. Po cichu oszczędzam, mam już odłożone na start, aczkolwiek boję się tego ostatniego kroku. Założenia tych dorosłych butów, sprzeciwienia się rodzicom. Wiem, że to moje życie i sama muszę nauczyć się żyć samodzielnie, ale to jednak moi rodzice i nie chcę, by się przeze mnie kłócili czy wyrzekli się mnie. Nie chcę do końca życia po prostu pracować, chcę się uczyć dalej, wyjechać do ludzi, odkryć pasje, a ten kraj mi na to nie pozwala. Nawet jeśli wyjeżdżam do większego miasta, nie czuję się po prostu dobrze. Potrafię tylko kochać i cieszyć się Polską i nigdy nic tego nie zmieni, a czuję, że jeśli nie wyjadę to będę żałować. Jestem osobą bardzo delikatną, a moi rodzice stanowczy. Nigdy nie umiałam się im przeciwstawić i wiele było mi zabraniane a ja jedynie kiwałam głową. Przeraża mnie myśl, że sobie nie poradzę, że nie znajdę pracy lub znajdę ale i tak sobie nie poradzę. Wiem, że chcę studiować niestacjonarnie, a te studia nie są zbyt drogie, bardziej martwi mnie mieszkanie. Boję się, że skoro wszyscy się na mnie wypną to wyląduje pod mostem. Na stypendia nie mogę liczyć, bo rodzina zamożna. Rozumiem, że wiele z Was pomyśli, że zwariowałam, bo w naszym kraju niestety nie ma dużo patriotów i większość woli uciekać lub narzekać, aczkolwiek są to moje szczere uczucia i nigdy tak nikogo ani nic nie pokochałam jak nasz kraj.

[phideaux]

Życie jest za krótkie, żeby żyć w sposób, który nas unieszczęśliwia.
Rodzice nie mogą sterować Twoim życiem, tylko Ty wiesz, jak się czujesz. To dość okrutne z ich strony, że nie zważając na Twój stan, chcą żebyś została i odmawiają pomocy.

Radzisz sobie w obcym kraju, poradzisz i w Polsce. A jak długo ogólnie jesteś na emigracji?

[lovebird]

Napisane przez phideaux

Życie jest za krótkie, żeby żyć w sposób, który nas unieszczęśliwia.
Rodzice nie mogą sterować Twoim życiem, tylko Ty wiesz, jak się czujesz. To dość okrutne z ich strony, że nie zważając na Twój stan, chcą żebyś została i odmawiają pomocy.

Dokładnie.
Jeśli zdecydujesz się wrócić do Polski, to są dwie opcje - albo rodzice ostatecznie i tak Cię wesprą, w końcu jesteś ich dzieckiem, albo faktycznie pozostawią na pastwę losu i radź sobie sama. Trzeba liczyć się z tym najgorszym. Z jednej strony rozumiem to, że nie chcesz zawieść rodziców, że dużo dla Ciebie znaczą oni i ich zdanie, ale pomyśl, czy warto przez to marnować sobie życie? Życie masz tylko jedno, czujesz się nieszczęśliwa za granicą, więc zrób wszystko, żebyś była szczęśliwa i żeby Twoje życie podobało się Tobie, a nie innym.

[Djuno]

Robisz coś z tą depresją?

[yuy90]

Po pierwsze - lecz depresje, jeśli jeszcze tego nie robisz. Leki i terapia. Nie możesz chora wracać do kraju.

Po drugie - zastanów się, czy czasem nie idealizujesz Polski. Osobiście uważam (a mam porównanie), ze o rozwój pasji łatwiej na wyspach niż w Polsce. Z różnych względów - formy studiow, czy kwestii ekonomicznej na przykład.

Po trzecie - jeśli jesteś pewna, jedz. Warto spróbować

[vouge13]

Mieszkam w uk i powoli planuję powrót. Nie żyje mi się tam źle, jednak ostatnio zaczęłam marzyć o życiu u siebie, we własnym kraju, porozumiewaniu sie ojczystym językiem. Jedno jest pewne - na pewno nie zostanę w uk, mam dość fałszywej życzliwości, powierzchownych relacji i poprawności politycznej. Może wyemigruje do innego kraju, ale po cichu planuję powrót do ojczyzny. Moim zdaniem powinnaś robić to co ci serce dyktuje, ale zaplanuj powrót dokładnie, także pod względem zatrudnienia, bo możesz zderzyć się z bezrobociem i będziesz żałować pochopnej decyzji.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[suesueheck]

Przyjedź. W dużym mieście nie powinnaś mieć problemu z pracą. Jeżeli w Szkocji jesteś nieszczęśliwa, brakuje ci ojczystego języka, towarzystwa Polaków, to zostawanie tam to czysty masochizm. Rodzice nie mogą przeżyć za ciebie twojego życia, nie oglądaj się na nich

[_Offca_]

Niektóre uczelnie oferują pomoc przy szukaniu mieszkania. Poza tym , nie musisz od razu wymajmować mieszkania , możesz poszukać pokoju na początek. Nie wiem w jakim mieście chcesz studiować , ale oferty pracy możesz już przeglądać w necie. Szukaj czegoś ze znajomością angielskiego , lub szkockich firm w okolicy - może jest jakaś - i możliwe , że będzie jakiś wakat. Skoro od małego mieszkasz w Szkocji to angielski masz perfekt , możesz dorabiać na korkach w razie czego. Jeśli to dobrze rozplanujesz , to nie sądzę , żebyś wylądowała na bruku. Poza tym możesz ubiegać się o stypendia , skoro mieszkałabyś i pracowała na siebie sama - jesteś dorosła. Dochody rodziny w Szkocji raczej się w to nie wliczają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Taeyeonnie]

Dziękuję, nie sądziłam, że spotkam tyle przyjemnych odpowiedzi. Wiem, że w Szkocji miałabym lepiej z pracą i pieniędzmi, ale mi nigdy na tym nie zależało, dla mnie zawsze wspomnienia oraz szczęście były ważniejsze od pieniędzy. Jeśli chodzi o to jak długo jestem na emigracji to powiem jedynie tyle - wyjechałam kiedy miałam sześć lat. Depresji nie leczę, dlatego, że moi dziadkowie na to chorowali i naoglądałam się jak brali tych tabletek, przez co mam niechęć, ale może macie racje, że powinnam spróbować, choć to na pewno nie pomoże mi w przekonaniu się do Szkocji, w końcu to tylko sztuczne szczęście. Właśnie chcę po prostu wynająć pokój, bo wiem, że w tym mieście nie mam co liczyć na mieszkanie, moje oszczędności by chyba poszły w miesiąc! Może faktycznie mój angielski mi wiele pomoże .

[yuy90]

Napisane przez Taeyeonnie

Dziękuję, nie sądziłam, że spotkam tyle przyjemnych odpowiedzi. Wiem, że w Szkocji miałabym lepiej z pracą i pieniędzmi, ale mi nigdy na tym nie zależało, dla mnie zawsze wspomnienia oraz szczęście były ważniejsze od pieniędzy. Jeśli chodzi o to jak długo jestem na emigracji to powiem jedynie tyle - wyjechałam kiedy miałam sześć lat. Depresji nie leczę, dlatego, że moi dziadkowie na to chorowali i naoglądałam się jak brali tych tabletek, przez co mam niechęć, ale może macie racje, że powinnam spróbować, choć to na pewno nie pomoże mi w przekonaniu się do Szkocji, w końcu to tylko sztuczne szczęście. Właśnie chcę po prostu wynająć pokój, bo wiem, że w tym mieście nie mam co liczyć na mieszkanie, moje oszczędności by chyba poszły w miesiąc! Może faktycznie mój angielski mi wiele pomoże .

Nie możesz wracać do kraju chora. To duży stres, Twój stan może się pogorszyć. A musisz być silna, pracowac, studiować, cieszyć się tym powrotem do kraju.
Super, ze masz wartości nie związane z materializmem. Popieram. Ale rodzice powiedzieli, ze nie będą Cię utrzymywać, a zyc za coś trzeba.

Co chciałabyś studiować w Polsce?

[vouge13]

Co do depresji, napiszę coś za co pewnie będę zjechana. Ale w Polsce, zanim wyjechałam do uk tez cierpiałam na depresje (stwierdzone przez psychiatrę). Nie mogłam z tego wyjść, nawet z lekami. Stanęłam dopiero na nogi gdy wyjechałam i MUSIAŁAM poradzić sobie sama. Nie miałam wyjścia. Dopiero gdy zaczęłam pracować, a teraz studia, cały ten marazm mnie opuścił.
Nie radzę ci olać depresje i rzucać sie na głęboka wodę z przekonaniem, że "jakoś to bedzie". Ale pamietaj, sporym czynnikiem pewnie jest to jak czujesz sie w Szkocji i tęsknota za krajem.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Donatella_Rosa]

A masz jakąś rodzine w Polsce u której mogłabyś się na dłuższą chwilę zatrzymać? Może spróbuj najpierw przyjechać na próbę, na wakacje, 2-3 miesiące i zobacz czy to faktycznie Cię uszczęśliwia i jeśli tak, to zostań w Polsce u spełniaj marzenia Ja jednak bym nie paliła wszystkich mostów za sobą.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk