Czy dorosłe dzieci powinny pomagać finansowo rodzicom?

[archimonde]

Czy dorosłe, samodzielne finansowo dziecko "powinno" wspierać finansowo rodziców, z którymi już nie mieszka? Szczególnie, jeśli wiedzie mu się lepiej, niż im?

Nie mam na myśli skrajnych sytuacji, gdy np. rodzic ciężko zachoruje i potrzebuje pieniędzy na leczenie. Myślę, że wtedy większość dzieci w miarę możliwości udzieliłaby pomocy (z wyłączeniem rodzin mocno patologicznych).

Ale weźmy inny przykład:
Rodzina 2+2, dorosłe dzieci. Rodzice w młodości olali kwestię zdobycia wykształcenia i/lub znalezienia porządnej pracy. Założyli rodzinę w kiepskich warunkach bytowych i bez zabezpieczenia finansowego. Mało zarabiają, nie mają żadnych oszczędności. Nigdy nie podejmowali żadnych wysiłków, żeby polepszyć swoją sytuację.

Dzieciom udało się zdobyć świetną pracę (+opcjonalnie skończyć dobre studia). Żyją na dużo wyższej stopie życia, niż wcześniej w domu rodzinnym - czy powinny dzielić się tym, co zarabiają z rodzicami?

Ja zauważyłam 2 szkoły (celowo przerysowane):

I

• "rodzina jest najważniejsza/dziecko powinno odpłacić się rodzicom za to, że je wychowali i utrzymywali"

• "rodzice ciężko harowali, żeby bachor miał co jeść i trzeba im za to dziękować do końca życia"

II

• "dziecko nie prosiło się o przyjście na świat, narodziny były świadomą decyzją rodziców i dziecko nie jest im nic winne"

• "to rodzice podjęli decyzję o założeniu rodziny, dziecko nie jest odpowiedzialne za to, że im teraz ciężko"

Co myślicie Jestem ciekawa Waszych opinii z perspektywy dzieci i/lub rodziców.

[Swietusia]

Uważam, że to zależy tylko od widzimisię dzieci, nie jest żadną powinnością.

[amillia]

Nie użyłabym słowa "powinni", ale nie wyobrażam sobie też w dobrze funkcjonującej rodzinie obserwowania, jak rodzice biedują kiedy ja żyję jak pączek w maśle. O ile druga strona nie wymusza tej pomocy i rodzina pozostaje w dobrych relacjach to taką pomoc uważam za raczej oczywistą.

[j_fly]

Napisane przez amillia

Nie użyłabym słowa "powinni", ale nie wyobrażam sobie też w dobrze funkcjonującej rodzinie obserwowania, jak rodzice biedują kiedy ja żyję jak pączek w maśle. O ile druga strona nie wymusza tej pomocy i rodzina pozostaje w dobrych relacjach to taką pomoc uważam za raczej oczywistą.

Też tak myślę.
Kilka lat temu moja mama musiała pilnie zrobić pewne badanie. Termin na NFZ, to pół roku, prywatnie - tydzień, tylko w cenie 600 zł. Bez mrugnięcia okiem dałam mamie kasę (tak, dałam, a nie pożyczyłam) i nawet przez chwilę nie pomyślałam, żeby żądać zwrotu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[3d8bff70f80d7c90d7fb1886fcde1de8ca56be25_65a543ff917fd]

Treść usunięta

[marza_mr]

Napisane przez amillia

Nie użyłabym słowa "powinni", ale nie wyobrażam sobie też w dobrze funkcjonującej rodzinie obserwowania, jak rodzice biedują kiedy ja żyję jak pączek w maśle. O ile druga strona nie wymusza tej pomocy i rodzina pozostaje w dobrych relacjach to taką pomoc uważam za raczej oczywistą.

Mam takie samo zdanie, w normalnej rodzinie jest naturalne, że pomaga się tym, którzy tej pomocy potrzebują.

[Ruwi]

Raczej bliżej mi do drugiej opcji, ale to też zależy od sytuacji. Co innego pomóc komuś, kto miał pecha w życiu, a co innego przejmowanie odpowiedzialności za czyjeś głupie błędy.

[Rysia16]

Pomagałbym tylko i wyłącznie wtedy, gdyby mieli żyć w biedzie, ale nie pomogłabym wcale, gdybym np. otrzymywała od nich takie uwagi, jak w sytuacji I przez Ciebie przytoczonej
Mój punkt widzenia jest bardzo zależny od relacji z rodzicami. Nie ma, że coś się 'powinno'

[Rena]

Wiekszosc osob chce pomagac swoim rodzicom, niestety seniorzy czesto to wykorzystuja i dorzucaja jeszcze rodzenstwo do sponsorowania.

[K1987]

Znam osobiście kobietę, która jeszcze w pełni sił i stosunkowo młodym wieku (43 lata) zrezygnowała z pracy i stwierdziła, że teraz to ją dzieci mają utrzymywać, skoro ona ich wychowała itp to niech się teraz odwdzięczą.
Takiej mamusi nie dałabym nawet złotówki, choćbym zarabiała 10tyś a ona miałaby po caritasach itp chodzić.

Natomiast swojej mamie dałabym kasę bez wahania, bo wiem, że nie rozpieprza pieniędzy na bzdety. Poza tym zapewniła mi wykształcenie które pozwala mi teraz dobrze zarabiać, więc nie widzę powodu żeby jej komfortu życia nie podnieść w razie potrzeby.

[beatiska]

Moim zdaniem zalezy to od relacji i danej sytuacji. Na pewno, gdyby moi rodzice tego potrzebowali, to bym bez zastanowienia i bez ich proszenia wsparła ich finansowo.

[kennedy]

kazda sytuacja jest inna wiec nie ma co uoglniac.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez archimonde

Czy dorosłe, samodzielne finansowo dziecko "powinno" wspierać finansowo rodziców, z którymi już nie mieszka? Szczególnie, jeśli wiedzie mu się lepiej, niż im?

Nie mam na myśli skrajnych sytuacji, gdy np. rodzic ciężko zachoruje i potrzebuje pieniędzy na leczenie. Myślę, że wtedy większość dzieci w miarę możliwości udzieliłaby pomocy (z wyłączeniem rodzin mocno patologicznych).

Ale weźmy inny przykład:
Rodzina 2+2, dorosłe dzieci. Rodzice w młodości olali kwestię zdobycia wykształcenia i/lub znalezienia porządnej pracy. Założyli rodzinę w kiepskich warunkach bytowych i bez zabezpieczenia finansowego. Mało zarabiają, nie mają żadnych oszczędności. Nigdy nie podejmowali żadnych wysiłków, żeby polepszyć swoją sytuację.

Dzieciom udało się zdobyć świetną pracę (+opcjonalnie skończyć dobre studia). Żyją na dużo wyższej stopie życia, niż wcześniej w domu rodzinnym - czy powinny dzielić się tym, co zarabiają z rodzicami?

Ja zauważyłam 2 szkoły (celowo przerysowane):

I

• "rodzina jest najważniejsza/dziecko powinno odpłacić się rodzicom za to, że je wychowali i utrzymywali"

• "rodzice ciężko harowali, żeby bachor miał co jeść i trzeba im za to dziękować do końca życia"

II

• "dziecko nie prosiło się o przyjście na świat, narodziny były świadomą decyzją rodziców i dziecko nie jest im nic winne"

• "to rodzice podjęli decyzję o założeniu rodziny, dziecko nie jest odpowiedzialne za to, że im teraz ciężko"

Co myślicie Jestem ciekawa Waszych opinii z perspektywy dzieci i/lub rodziców.

tak, jeżeli rodzic jest stary, schorowany i nie radzi sobie finansowo.

Należy pamiętać że rodzice mogą wnieść o alimenty dla siebie a jeżeli opiekę nad nim sprawuje MOPS - sprawa na 100% trafi do sądu.

[Swietusia]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87915810]Należy pamiętać że rodzice mogą wnieść o alimenty dla siebie a jeżeli opiekę nad nim sprawuje MOPS - sprawa na 100% trafi do sądu.[/QUOTE]

Aż mi się przypomniało. xD

Załącznik 7718834

[Glodomorek]

Wszystko zależy od relacji w danej rodzinie. Nie uważam, żeby dzieci coś musiały robić. Bliżej mi do opcji nr 2. Nie muszę, ale mogę.
Co po poruszonego przykładu alimentów, bardzo mocno protestowałabym i użyła każdy możliwy argument, by nie płacić alimentów rodzicowi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Frozen_Rose]

Uważam, że wszystko zależy od tego jacy to byli rodzice. Jeśli wychowywali dziecko, okazywali chociaż minimum zainteresowania i uczuć, to myślę, że zasługują na wsparcie finansowe. Jeśli natomiast rodzice traktowali dziecko, że się wyrażę, jak gówno, to niech nie liczą nawet na złamanego grosza.
Moja wypowiedź jest trochę powierzchowna. Mam na myśli to, że wszystko zależy od relacji rodzinnych. Czy się dobrze działo czy źle pomiędzy rodzicami, a dzieckiem.
Jestem, więc bardziej za 2 opcją.

[Shady_Lady]

Jak wyzej - wszystko to kwestia samych rodzicow. Jezeli wspierali oni swoje dziecko i inwestowali w jego rozwoj czy zycie ponad wymaganym minimum i są z nim w dobrych relacjach to powinni byc wspomagani na starosc. Jezeli zas są dla dziecka kompletnie obcymi lub wręcz nieproszonymi osobami - dziecko powinno miec prawo sie od nich odciac calkowicie.

[sunshinebutterfly]

Wszystko zależy od sytuacji finansowej dzieci.
Jeżeli jest bardzo dobra to jak najbardziej tak, uważam, że powinni pomagać rodzicom.
Jeżeli jest natomiast średnia a dzieci same mają na głowie swoje własne dzieci, hipotekę etc no to sorry, ale z pustego nawet Salomon nie naleje.

[britnay]

Jeżeli rodzice znaleźliby się w trudnej sytuacji finansowej (czyli nie starczałoby im do pierwszego) to uważam, ze dzieci powinny pomagać, zwłaszcza jeśli ich na to stać. Jeżeli stać ich na spokojne, ale skromne życie, to nie ma obowiązku, zależy od dzieci.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Zależy jak żyli. Nygusom, lewusom żyjącym z zasiłków albo całe życie cwaniakującym w robocie na czarno (bo podatki i składki płacą frajerzy), raczej bym nie pomogła. Każdy jest kowalem swojego losu, sorry.

[KingPrincess]

Ciężki temat, z rodzinami to różnie bywa. U mnie zawsze było tak: "ja ci daję teraz stówę, ale masz się mną zająć na stare lata" Więc szybko się nauczyłam, by tych stówek nie brać, bo w opiekunkę-męczennika bawić się nie zamierzam.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez KingPrincess

"ja ci daję teraz stówę, ale masz się mną zająć na stare lata"

Nieźle Przynajmniej nie było owijania w bawełnę.

[Azhaar]

Co znaczy ,,pomagać"?

Pieniedzy nigdy nie jest za dużo i rodzicom może zawsze na coś brakować, takie życie. Mogą żyć normalnie i na średnim poziomie, ale mogą nie mieć dodatkowej kasy na wakacje czy nowego iPhone'a czy spełnienie innych marzeń lub zachcianek.

Czy jeżeli po roku odkładania stać mnie na wakacje za 15 tys, to rodzicom też mam zasponsorować to samo, bo mi się wiedzie lepiej niż im?

Jakoś średnio mi się uśmiecha pracować tylko po to by wyrównywać standard życia moich rodziców z moim.

Ogólnie u siebie w rodzinie raczej nie mam tego problemu. Co prawda nie mam super relacji w rodzinie, ale moi rodzice akurat są super odpowiedzialni finansowo. Kiedy mieli więcej wydatków w trakcie leczenia lub mniejsze dochody (w zasadzie zerowe) w trakcie koronawirusa, to oferowałam wsparcie, bo wiedziałam, że to trudna sytuacja.

Ale nie zgodziłabym się na przelewanie kasy ,,bo tak, dla zasady". No nie. To nie moja wina, ze wybrali posiadanie dzieci zamiast np. zagranicznych wycieczek i nie zamierzam im z tego powodu niczego rekompensować. To był ich wybór.

[07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce]

Jakbym miała hajsu jak lodu to jasne, że bym pomagała. W sensie jakbym była takim np. Robertem Lewandowskim wybudowalabym im dom jaki chcą, kupiła samochód, wysłała na wakacje. Dzieliłabym się tym co mam, bo po prostu w głowie mi się nie mieści, że ja mam pływać w kasie, a oni wiedliby przeciętne życie w bloku. Oni zrobiliby tak samo, to znaczy gdyby na przykład wygrali kilkanaście milionów na loterii, to wiem że większa część trafiłaby do mnie ALE wracając na ziemię i do aktualnej sytuacji, to gdyby potrzebowali to oczywiście pomagalabym na tyle ile obecnie możemy, nie zostawilabym ich na lodzie, nie wyobrażam sobie tego.

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka