Powiedz to tutaj cz. 66.

[khloe]

CV wysłane.
Kit z tym, raz kozie śmierć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Astra_86]

Napisane przez panna_felicjanna

Jakoś smutno zrobiło się na wątku. Tyle złych wieści, tyle nieszczęść.

Niestety smutno się zrobiło.
Może dziś zdarzy się coś dobrego - wątku działaj

[Misia452]

Znów mi się śniłeś.
Czy głupi błąd młodości sprzed prawie 10 lat będzie się tak za mną ciągnął do końca życia?
Czuje obrzydzenie jak pomyślę,że mogło coś być między nami teraz, więc dlaczego mi się śnisz?

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[Sz05]

Ten tydzień jest do kitu. Oby następny był lepszy...

Wysłane z mojego moto g(30) przy użyciu Tapatalka

[pixelova]

Poradnia Chorób Piersi - 30 sierpnia i bez skierowania. Chociaż tyle.

[thalia666]

Pozytywna decyzja na odwołanie.

A już chciałam dać sobie spokój.

Dziękuję, dziękuję, dziękuję!

Wysłane z mojego SM-M515F przy użyciu Tapatalka

[linaya]

Sniło mi się, że pracowałaś w biurze zieleni miejskiej.
Będę za Tobą tęsknić, waryjatko pozytywna.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[woven_by_wind]

Jestem zmęczona sobą.

[SanaPL]

Mój brzuch dzisiaj wariuje.

[kasia0912]

5 minut i zaczynam 2 tygodniowy urlop

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[aninudy]

Ale mnie to wkuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuur zaaa. Ja pikole. Po co to robić? ☠☠☠☠a!!!!!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Milkyhoney]

Jestem zbyt szczera i zbyt naiwna.

Wysłane z mojego SM-A336B przy użyciu Tapatalka

[werka89]

Treść usunięta

[Tepsa]

Jesu co za dzień, mocno średnio to widzę, więcej obowiązków -niekoniecznie chcę sobie jeszcze to dołożyć 🥴

[drazetkaa]

Tyle mnie tu nie było... tyle się u mnie zmieniło przez ten czas...

[Misia452]

Druga para okularów kupiona.
Chyba przywykłam od zakupów stacjonarnych,bo nogi mnie bolą .

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Czytam wpisy tutaj sprzed dwóch lat. Ależ tamta Pandora była pełna życia, entuzjazmu i gotowości do zmian.
To dwa lata temu zapadła ta decyzja o wyprowadzce do Włoch na rok. Z jednej strony spontaniczna, a z drugiej kiełkująca we mnie od dłuższego czasu.

Dwa lata później zaczynam dzień otwierając ciężkie, drewniane, ciemnozielone okiennice. Wychodzę na taras, pieją koguty, wiatr kołysze słoneczniki, słońce nadaje blasku górom. Jem najlepszy krem pistacjowy; kawa tylko podkręca jego smak. A później to już różnie - szukamy ochłody w wodospadzie, z renesansowej loggii patrzę na winnicę, jestem 2 tysiące metrów nad poziomem morza i spotykam pasterza ze jego stadem kóz i pozwala nam iść dalej, opowiada o życiu tu i gdzie można spotkać wilki. Uczę się pływać, unoszę się na błękicie Adriatyku, lekkość w ciele i głowie. Nikt nie mówi już do mnie po angielsku, wszystko po włosku i zamiast karcić się za nieznajomość gramatyki, staram się cieszyć włoskim gwarem i tym, że też w nim uczestniczę. Widzę tyle pięknych miejsc, czuję tyle, że nie ma sensu wyliczać dalej, bo w tych kilkunastu dniach zmieściło się tak wiele - moja przeszłość (i uczucie jakbym nigdy stąd nie wyjechała), teraźniejszość (bo ciągle się czuło, że się żyje i to życie jest dobre), a na końcu przyszłość. Już nasza, bo nie wyobrażam sobie inaczej. Uświadomiło mi to, jaki raj zostawiłeś dla mnie - swoją rodzinę, przyjaciół, firmę, góry i morze, które kochasz - aby zamieszkać ze mną w betonowym świecie pośpiechu i chaosu. Kochasz mnie chyba, co?

Kocham sierpień, ale w tym roku mam jakieś dziwne uczucie, że nie uda mi się wycisnąć z niego, tego co zawsze. Czyli tych pięknych zachodów słońca, rześkich poranków, roweru codziennie, długich spacerów, leniwych śniadań. Nie ma jak po prostu. Ale czekam na jesień - zaszyć się z tobą, oglądać filmy, przeprowadzić się do nowego mieszkania (które już załatwione!), uczyć się gotować, mówić po włosku, tańczyć. Nie oczekiwać fajerwerków, niech będzie spokojnie. Tym, co wydarzyło się w tym roku, mogłabym obdarzyć ze 3 osoby, ale to już minęło, teraz idę po swoje: odzyskuje swój głos, będzie miał moc sprawczą. Najważniejsze - po Wielkanocy pakujemy się i wracamy do Włoch. Tam czuję, że jestem we właściwym miejscu.

[Astra_86]

Pandora, pamiętam Twoje wpisy ( wtedy pisałam z mojego starego nick ). Pamiętam, że bardzo Ci kibicowałam i zazdrościłam ( pozytywnie ) odwagi. Dziś czytam Twój wpis i jest dla mnie ważny na tą chwilę/etap w życiu w który powoli ( z strachem ) wchodzę.

Wszystkiego dobrego Pandora.

[Mija62]

Pandora, jakże pięknie się Ciebie czyta, przez chwilę przeniosłam się do Ciebie. Dziękuję

[Norluka]

Tęsknię za czasami, gdy brałam urlop, żeby odpocząć. Teraz biorę, żeby tyrać.
Wesele, poprawiny, Imagine Dragons, powrót w nocy. Odbiór psa, przetworzenie owoców, a następny weekend znowu impreza, mniejsza, tym razem u mnie.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

[Astra_86]

Smutek. Cisza. Żal. Tęsknota. Nostalgia. Moja naiwność. Moja samotność. Moje zakochanie.



Weekendy są najgorsze.

[kasia0912]

Jeden dzień...czy to tak dużo?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pixelova]

Każdy ma swój problem, swoje piekiełko. Problemy odbijają się na mnie. Na tym co jem, jak śpię, o czym myślę gdy milczę, na strachu przed odebraniem telefonu, na stresie gdy nie mogę dodzwonić się do poradni. Gdy zastanawiam się co będzie dalej, czy śpią, czy nie zrezygnują z leczenia, czy to okej, że pranie wisi tydzień na suszarce a ja nie mam sił by je zebrać i poskładać. Czy to okej, że nie jestem w stanie zrobić nic więcej.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[saskiab]

Nie rozumiem dlaczego tyłu ludzi zachowuje się wobec mnie źle. Cały czas się mój ojciec doczepiał o jakieś pierdoły od momentu jak przyszedł. Napisałam ale skasowałam bo wstyd taka patologie pokazywać ludziom. Ja nie rozumiem dlaczego ludzie źle się do mnie odnoszą. I nie wiem co z tym zrobić. Nie potrafię się obronić ani zachować.

[Norluka]

Skoro i tak nigdzie nie pojadę, to może bym sobie porobiła jakieś słoiki z pomidorami.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

[zuzka0]

Felcia, dziękuję i pamiętaj, że to działa w obie strony, gdybyś potrzebowała pogadać to wiesz gdzie mnie znaleźć życzę Ci dużo siły w tym trudnym czasie.

Chciałabym cofnąć czas o jakieś 25 lat. Nie musieć decydować o swoim życiu i zdrowiu, ani ponosić konsekwencji tych decyzji.
Niech ktoś zrobi to za mnie.

Siedzę sama i milion myśli przelatuje mi przez głowę. Jedziesz jutro na koncert. Pytasz czy za tydzień pojadę z Tobą na kolejny, dwudniowy. Serio, totalnie mi to teraz nie w głowie. Ale Ty o tym nie wiesz, bo postanowiłam się zdystansować i nie rozmawiać z Tobą na temat swojego stanu zdrowia.
Niech powodem rozstania będzie to, że nie stać mnie teraz na związek.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[aninudy]

Oberwałam mocno w głowę dwie godziny temu.
Chyba jednak muszę powiedzieć isc z tym do lekarza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nuova]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89645569]Czytam wpisy tutaj sprzed dwóch lat. Ależ tamta Pandora była pełna życia, entuzjazmu i gotowości do zmian.
To dwa lata temu zapadła ta decyzja o wyprowadzce do Włoch na rok. Z jednej strony spontaniczna, a z drugiej kiełkująca we mnie od dłuższego czasu.

Dwa lata później zaczynam dzień otwierając ciężkie, drewniane, ciemnozielone okiennice. Wychodzę na taras, pieją koguty, wiatr kołysze słoneczniki, słońce nadaje blasku górom. Jem najlepszy krem pistacjowy; kawa tylko podkręca jego smak. A później to już różnie - szukamy ochłody w wodospadzie, z renesansowej loggii patrzę na winnicę, jestem 2 tysiące metrów nad poziomem morza i spotykam pasterza ze jego stadem kóz i pozwala nam iść dalej, opowiada o życiu tu i gdzie można spotkać wilki. Uczę się pływać, unoszę się na błękicie Adriatyku, lekkość w ciele i głowie. Nikt nie mówi już do mnie po angielsku, wszystko po włosku i zamiast karcić się za nieznajomość gramatyki, staram się cieszyć włoskim gwarem i tym, że też w nim uczestniczę. Widzę tyle pięknych miejsc, czuję tyle, że nie ma sensu wyliczać dalej, bo w tych kilkunastu dniach zmieściło się tak wiele - moja przeszłość (i uczucie jakbym nigdy stąd nie wyjechała), teraźniejszość (bo ciągle się czuło, że się żyje i to życie jest dobre), a na końcu przyszłość. Już nasza, bo nie wyobrażam sobie inaczej. Uświadomiło mi to, jaki raj zostawiłeś dla mnie - swoją rodzinę, przyjaciół, firmę, góry i morze, które kochasz - aby zamieszkać ze mną w betonowym świecie pośpiechu i chaosu. Kochasz mnie chyba, co?

Kocham sierpień, ale w tym roku mam jakieś dziwne uczucie, że nie uda mi się wycisnąć z niego, tego co zawsze. Czyli tych pięknych zachodów słońca, rześkich poranków, roweru codziennie, długich spacerów, leniwych śniadań. Nie ma jak po prostu. Ale czekam na jesień - zaszyć się z tobą, oglądać filmy, przeprowadzić się do nowego mieszkania (które już załatwione!), uczyć się gotować, mówić po włosku, tańczyć. Nie oczekiwać fajerwerków, niech będzie spokojnie. Tym, co wydarzyło się w tym roku, mogłabym obdarzyć ze 3 osoby, ale to już minęło, teraz idę po swoje: odzyskuje swój głos, będzie miał moc sprawczą. Najważniejsze - po Wielkanocy pakujemy się i wracamy do Włoch. Tam czuję, że jestem we właściwym miejscu.[/QUOTE]

[Marina3]

Napisane przez zuzka0

Felcia, dziękuję i pamiętaj, że to działa w obie strony, gdybyś potrzebowała pogadać to wiesz gdzie mnie znaleźć życzę Ci dużo siły w tym trudnym czasie.

Chciałabym cofnąć czas o jakieś 25 lat. Nie musieć decydować o swoim życiu i zdrowiu, ani ponosić konsekwencji tych decyzji.
Niech ktoś zrobi to za mnie.

Siedzę sama i milion myśli przelatuje mi przez głowę. Jedziesz jutro na koncert. Pytasz czy za tydzień pojadę z Tobą na kolejny, dwudniowy. Serio, totalnie mi to teraz nie w głowie. Ale Ty o tym nie wiesz, bo postanowiłam się zdystansować i nie rozmawiać z Tobą na temat swojego stanu zdrowia.
Niech powodem rozstania będzie to, że nie stać mnie teraz na związek.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Życzę Ci ogromnie dużo dobrego, zdrowia, siły i spokoju.[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89645569]Czytam wpisy tutaj sprzed dwóch lat. Ależ tamta Pandora była pełna życia, entuzjazmu i gotowości do zmian.
To dwa lata temu zapadła ta decyzja o wyprowadzce do Włoch na rok. Z jednej strony spontaniczna, a z drugiej kiełkująca we mnie od dłuższego czasu.

Dwa lata później zaczynam dzień otwierając ciężkie, drewniane, ciemnozielone okiennice. Wychodzę na taras, pieją koguty, wiatr kołysze słoneczniki, słońce nadaje blasku górom. Jem najlepszy krem pistacjowy; kawa tylko podkręca jego smak. A później to już różnie - szukamy ochłody w wodospadzie, z renesansowej loggii patrzę na winnicę, jestem 2 tysiące metrów nad poziomem morza i spotykam pasterza ze jego stadem kóz i pozwala nam iść dalej, opowiada o życiu tu i gdzie można spotkać wilki. Uczę się pływać, unoszę się na błękicie Adriatyku, lekkość w ciele i głowie. Nikt nie mówi już do mnie po angielsku, wszystko po włosku i zamiast karcić się za nieznajomość gramatyki, staram się cieszyć włoskim gwarem i tym, że też w nim uczestniczę. Widzę tyle pięknych miejsc, czuję tyle, że nie ma sensu wyliczać dalej, bo w tych kilkunastu dniach zmieściło się tak wiele - moja przeszłość (i uczucie jakbym nigdy stąd nie wyjechała), teraźniejszość (bo ciągle się czuło, że się żyje i to życie jest dobre), a na końcu przyszłość. Już nasza, bo nie wyobrażam sobie inaczej. Uświadomiło mi to, jaki raj zostawiłeś dla mnie - swoją rodzinę, przyjaciół, firmę, góry i morze, które kochasz - aby zamieszkać ze mną w betonowym świecie pośpiechu i chaosu. Kochasz mnie chyba, co?

Kocham sierpień, ale w tym roku mam jakieś dziwne uczucie, że nie uda mi się wycisnąć z niego, tego co zawsze. Czyli tych pięknych zachodów słońca, rześkich poranków, roweru codziennie, długich spacerów, leniwych śniadań. Nie ma jak po prostu. Ale czekam na jesień - zaszyć się z tobą, oglądać filmy, przeprowadzić się do nowego mieszkania (które już załatwione!), uczyć się gotować, mówić po włosku, tańczyć. Nie oczekiwać fajerwerków, niech będzie spokojnie. Tym, co wydarzyło się w tym roku, mogłabym obdarzyć ze 3 osoby, ale to już minęło, teraz idę po swoje: odzyskuje swój głos, będzie miał moc sprawczą. Najważniejsze - po Wielkanocy pakujemy się i wracamy do Włoch. Tam czuję, że jestem we właściwym miejscu.[/QUOTE]Piękne

Wysłane z mojego ANE-LX1 przy użyciu Tapatalka

[angeegna]

Dziwić się, że moje myśli są jakie są. One nie biorą się ze środka, tylko z zewnątrz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz