Jak powiedzieć dziewczynie, że przytyła?

[wiekanka]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Z racji, że sama mam problem z wagą i rozumiem ją, że nie wszystko lubi. Spróbuj od drugiej strony - pokaż jej, że zdrowa dieta może jej smakować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak moze jej tez smakowac ale nic nie pomoze gdy te porcje nie beda " rozsadne."

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez wiekanka

Tak moze jej tez smakowac ale nic nie pomoze gdy te porcje nie beda " rozsadne."

Oczywiście, że pomoże, bo będzie dużo niższa kaloryczność nawet przy dużym objętościowo posiłku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wiekanka]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Z racji, że sama mam problem z wagą i rozumiem ją, że nie wszystko lubi. Spróbuj od drugiej strony - pokaż jej, że zdrowa dieta może jej smakować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez skazana_na_bluesa

Oczywiście, że pomoże, bo będzie dużo niższa kaloryczność nawet przy dużym objętościowo posiłku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

to dlaczego piszesz, ze masz problemy z waga pomimo zdrowej diety ?Stosujesz ja od niedawna, czy sa moze jakies inne przyczyny.

[Ellen_Ripley]

Różnicie się w podejściu do swojego ciała, trybu życia - Twój jest zdrowy i pełen aktywności, jej nie. Nawet jeżeli w wielkich bólach schudnie, to problem nie zniknie. Przeprowadź z nią szczerą do bólu rozmowę raz jeszcze, daj potem czas na przemyślenie i przetrawienie tego, a jeżeli sama nie zechce zmian, to niestety, ale zostaje rozstanie. Nie z powodu tego, że przytyła, bo to jest tak naprawdę jedynie efekt jej nie do końca zdrowych i dobrych wyborów. Bardziej z powodu tego, że różnice zaczęły być nie do zniesienia.

[Maciek4321]

Napisane przez Ellen_Ripley

Różnicie się w podejściu do swojego ciała, trybu życia - Twój jest zdrowy i pełen aktywności, jej nie. Nawet jeżeli w wielkich bólach schudnie, to problem nie zniknie. Przeprowadź z nią szczerą do bólu rozmowę raz jeszcze, daj potem czas na przemyślenie i przetrawienie tego, a jeżeli sama nie zechce zmian, to niestety, ale zostaje rozstanie. Nie z powodu tego, że przytyła, bo to jest tak naprawdę jedynie efekt jej nie do końca zdrowych i dobrych wyborów. Bardziej z powodu tego, że różnice zaczęły być nie do zniesienia.

chyba niestety masz rację. Czułem się odpowiedzialny, bo przytyła w czasie, gdy ze sobą jesteśmy i że nie mogę jej po prostu zostawić, bo to tak jakbym patrzył tylko na wygląd, natomiast muszę też myśleć o tym, jak bym chciał aby jadły moje dzieci. I niestety - nie chcę być otyłą kobietą, a do tego to zmierza.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez Maciek4321

chyba niestety masz rację. Czułem się odpowiedzialny, bo przytyła w czasie, gdy ze sobą jesteśmy i że nie mogę jej po prostu zostawić, bo to tak jakbym patrzył tylko na wygląd, natomiast muszę też myśleć o tym, jak bym chciał aby jadły moje dzieci. I niestety - nie chcę być otyłą kobietą, a do tego to zmierza.

wiesz, dla mnie jej przybranie na wadze i spadek atrakcyjnosci dla Ciebie to tylko symptom glebszego problemu - Wasz styl zycia bardzo znaczaco sie rozni. Mozliwe, ze pasujecie do siebie emocjonalnie, ale jesli planujecie w przyszlosci zamieszkac razem i miec rodzine pojawia sie nowe problemy z tym zwiazane - decyzje o wspolnych zakupach, posilkach, zywieniu dzieci, a takze wspolnego sposobu spedzania czasu - jesli jedno z Was zawsze bedzie chcialo wyjsc na rower, a drugie zawsze zostac na kanapie z czasem bedzie to w zwiazku rodzic frustracje. 2 lata to zwykle ten czas, kiedy emocje opadaja i przychodzi czas na refleksje nad tym, czy dwom osobom naprawde ze soba po drodze.

Na Twoim miejscu przemyslalabym swoje potrzeby i priorytety w zwiazku/zyciu i zastnanowila sie, co dalej - probowac zmienic podejscie partnera czy ... zmienic partnera.

[phony]

[1=b7c523c48d685fff13c5db5 a9d3e58ccf0b35a9f_65555d0 8413b4;87210276]

Napisane przez phony

wychowalam sie w domu mieszkajac z rodzicami i babcia.

z naszej czworki tylko mama byla (i jest) otyla. Mimo, ze jedlismy razem ona brala dodatkowe porcje, dodatkowa smietane, dodatkowy tluszcz z patelni + te wspomniane "przekaski" ciasta, drozdzowki, sery, a do tego bardzo slodka kawa i herbata, pepsi. To wszystko razem praktycznie podwajalo ilosc spozywanych przez nia kalorii w porownaniu do reszty rodziny.

Jestem okolo 30stki i waze 50% tyle, co moja mama

no i tylko sie cieszyc, ze nie podlapalas tych samych nawyków cala masa osob nie miala tyle szczescia i teraz za to płaca

[Mija62]

Napisane przez Maciek4321

chyba niestety masz rację. Czułem się odpowiedzialny, bo przytyła w czasie, gdy ze sobą jesteśmy i że nie mogę jej po prostu zostawić, bo to tak jakbym patrzył tylko na wygląd, natomiast muszę też myśleć o tym, jak bym chciał aby jadły moje dzieci. I niestety - nie chcę być otyłą kobietą, a do tego to zmierza.

Dziękuję ci autorze za te słowa, zacznę teraz bardziej doceniać mojego tż-a.

Natomiast Ty słuchaj siebie i swoich potrzeb. Jeśli jej nie akceptujesz, to nie ma sensu się męczyć. Ja też bym nie chciała być z kimś, kto np nie lubi spędzać aktywnie czasu. Np facet ktory by wieczory spedzał oglądając mecze, lub grał na konsoli nałogowo też by mi nie odpowiadał.
Tym bardziej, że jeśli ona ma tendencję do tycia, to po ciąży może być masakra. Nie musi, ale..

[Jogurtowe_love]

Autorze nie myśl w ten sposób, że musisz ją akceptować taką jaka jest za wszelką cenę, nie obwiniaj się. Owszem są sytuacje, gdzie ktoś przybiera na wadze bo np. musi się leczyć sterydami. Ale w Waszym przypadku to jest wina jej stylu życia, który by mogła zmienić a nie chce. Trudno wymagać od kogoś żeby nas klepał po pleckach i przymykał oko, kiedy sami sobie szkodzimy złym jedzeniem i siedzeniem na 4 literach. Moim zdaniem to że chcesz ją zachęcić do schudniecia świadczy o tym, że o nią dbasz. Dobry przyjaciel lub partner to nie ta osoba, która mówi nam same miłe rzeczy, tyko taka która czasem powie coś co zaboli ale pomoże nam iść w dobrym kierunku.

[Hultaj]

Dziękuję ci autorze za te słowa, zacznę teraz bardziej doceniać mojego tż-a.

A te wytyki to po co?
Z każdym takim postem udowadniasz że tego typu sprawy są twoją achillesową piętą i masz poczucie winy. I albo masz je słusznie albo powinnaś je przepracować jako wpojone niesłusznie.

[Mija62]

Napisane przez Hultaj

A te wytyki to po co?
Z każdym takim postem udowadniasz że tego typu sprawy są twoją achillesową piętą i masz poczucie winy. I albo masz je słusznie albo powinnaś je przepracować jako wpojone niesłusznie.

Ale komu udowadniam, tobie? Przypominam Ci, że to nie jest forum specjalistyczne i każdy może sobie pisać co chce, więc się tak nie podniecaj.
A to, że jest to przykre dla mnie, pewnie że jest i mam prawo to wyrazić, Ty zresztą też.

[Maciek4321]

Napisane przez Mija62

Dziękuję ci autorze za te słowa, zacznę teraz bardziej doceniać mojego tż-a.

Natomiast Ty słuchaj siebie i swoich potrzeb. Jeśli jej nie akceptujesz, to nie ma sensu się męczyć. Ja też bym nie chciała być z kimś, kto np nie lubi spędzać aktywnie czasu. Np facet ktory by wieczory spedzał oglądając mecze, lub grał na konsoli nałogowo też by mi nie odpowiadał.
Tym bardziej, że jeśli ona ma tendencję do tycia, to po ciąży może być masakra. Nie musi, ale..

Nie wiem, czy ma "tendencję do tycia". W tym przypadku to byłby trochę eufemizm, bo wg mnie pracuje na to, żeby tyć. Myślę, że mało kto tak (i tyle) jedząc byłby szczupły, a "tendencja" to raczej tłumaczenie.

---------- Dopisano o 18:01 ---------- Poprzedni post napisano o 17:58 ----------

Napisane przez Mija62

Ale komu udowadniam, tobie? Przypominam Ci, że to nie jest forum specjalistyczne i każdy może sobie pisać co chce, więc się tak nie podniecaj.
A to, że jest to przykre dla mnie, pewnie że jest i mam prawo to wyrazić, Ty zresztą też.

Trochę się zgubiłem - nie rozumiem, co w tym przykrego. Gdybym mówił jej niemiłe rzeczy albo co gorsza - dokarmiał, to rozumiem. Ale czy jest coś w tym dziwnego, że niepokoi nas tak szybka zmiana wagi partnera? Myślę, że niewielu facetów to "akceptuje", a na nawet jeżeli to i tak zastanawiają się, czy to pójdzie dalej. Tak samo odwrotnie, jeśli ja bym szybko przytył, źle jadł i nie uprawiał sportu, to chciałbym, aby kochająca mnie osoba powiedziała mi o tym.

[Mija62]

Napisane przez Maciek4321

Nie wiem, czy ma "tendencję do tycia". W tym przypadku to byłby trochę eufemizm, bo wg mnie pracuje na to, żeby tyć. Myślę, że mało kto tak (i tyle) jedząc byłby szczupły, a "tendencja" to raczej tłumaczenie.

A nie ma ona może objawów depresji? Takie podjadanie czipsów, to często rekompensowanie sobie smutków. I to jej odmawianie aktywności trochę też mnie dziwi.

---------- Dopisano o 19:08 ---------- Poprzedni post napisano o 19:05 ----------

Napisane przez Maciek4321

[/COLOR]
Trochę się zgubiłem - nie rozumiem, co w tym przykrego.

To tylko takie moje subiektywne odczucie. Ta wspomniana wcześniej pięta

[Hultaj]

Ale komu udowadniam, tobie? Przypominam Ci, że to nie jest forum specjalistyczne i każdy może sobie pisać co chce, więc się tak nie podniecaj.

nie podniecam się tylko El to podsumowała prawidłowo, nie pasują do siebie a Ty uderzasz w personalne wycieczki bo nie jesteś szczuplersem więc świat ma to rozumieć. Świat tego nie rozumie bo doskonale rozumie że główną przyczyną otyłości jest jedzenie ponad jakieś przedziały norm kalorii, a że większość potrzebuje jeść mniej niż więcej co zrobisz.

A to, że jest to przykre dla mnie, pewnie że jest i mam prawo to wyrazić, Ty zresztą też.

Za bardzo dałaś sobie wejść na głowę presji szczupłości i brakuje ci właśnie zdrowego dystansu. Zajadanie problemów wymaga wysłania do psychologa a nie chodzenia na paluszkach i udawania że nic się nie dzieje. To jest realna pomoc a nie zamiatanie pod dywan.

[Limonka2738]

Powiem tak.

Jakkolwiek tego nie powiesz, to będzie bolało. Jak byłam gruba, to bardzo dobrze o tym wiedziałam i nie ma nic bardziej wkurzającego niż osoby trzecie mówiące mi o tym, że jestem gruba (dzięki za troskę, nie mam lustra).

Natomiast pewne rzeczy trzeba wyłożyć jak kawę na ławę. Musisz z nią porozmawiać szczerze, zapytać, czy ona w ogóle chce się zmienić dla siebie i czy jej to przeszkadza.

Bo może jej nie przeszkadza, ale wtedy nie ma co się oszukiwać, że zmieni się magicznie.

Ona musi chcieć, dla siebie. Wtedy jest w ogóle sens ciągnąć ten związek. No i musisz wiedzieć, czy się stara, czy tylko mówi, że się stara, ale nie robi w tym celu nic.

Samej zajęło mi wiele lat starań, żeby dojść w końcu do czegoś.

Tak, jest coś takiego jak tendencja do tycia. I niektórzy mają łatwiej, inni trudniej. Tak, znaczenie też mają nawyki wyniesione z domu, bo niektórzy tak karmią dzieci, że to się powinno kwalifikować pod znęcanie. Osobom, które kiedyś były otyłe trudniej też utrzymać wagę. Ale dla 99,9% grubych ludzi nie ma tak, że się nie da. Da się. Tylko trzeba chcieć. Więc ona musi tego _naprawdę_ chcieć.

Z własnych doświadczeń wiem, że najgorsze jest to, że odchudzasz się ostro pół roku, zrzucisz ileś tam kilo. I spoko, ale wciąż nie wyglądasz super i siada ci cała motywacja. Raz odchudzałam się 8 miesięcy, poszłam do sklepu, nie zmieściłam się w spodnie, które mi się podobały i poszłam do McDonalda. W którym nie byłam od półtora roku chyba. Załamałam się zupełnie i przybrałam z powrotem to, co schudłam. Ale trzeba się pozbierać i iść dalej.

Więc twoja dziewczyna musi naprawdę chcieć. Bo to jest zmiana wszystkiego, całego swojego trybu życia. Już do śmierci praktycznie. Z drugiej strony szczupli ludzie żyją tak od narodzin do śmierci i żyją, więc to nie jest tak, że się nie da.

Dla człowieka, który nie wyniósł z domu złych nawyków to się wydaje takie proste. Ale nie jest. Jeśli przez 18 lat mama ci kupuję chipsy czy daje czekoladę, bo jesteś smutny, jak zdasz egzamin kupuje pizzę, a gdy jesteś chory to Cię pociesza żelkami, to ciężko wyzbyć się tej więzi, która powstaje w twoim mózgu między emocjami i jedzeniem. To sposób na stres, smutek, celebrowanie szczęśliwych chwil itd.

Wymaga to pracy i samozaparcia. Bo już do końca życia naprawdę chce Ci się głupich chipsów za każdym razem, kiedy coś się zdarzy.

To oczywiście kolektyw, każdy będzie miał inaczej, jeden słodkie, drugi słone, trzeci pieczone na głębokim oleju. Ale to takie nawyki, których ciężko się wyzbyć i one w silnych emocjach wracają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Ellen_Ripley

Różnicie się w podejściu do swojego ciała, trybu życia - Twój jest zdrowy i pełen aktywności, jej nie. Nawet jeżeli w wielkich bólach schudnie, to problem nie zniknie. Przeprowadź z nią szczerą do bólu rozmowę raz jeszcze, daj potem czas na przemyślenie i przetrawienie tego, a jeżeli sama nie zechce zmian, to niestety, ale zostaje rozstanie. Nie z powodu tego, że przytyła, bo to jest tak naprawdę jedynie efekt jej nie do końca zdrowych i dobrych wyborów. Bardziej z powodu tego, że różnice zaczęły być nie do zniesienia.

Całkowicie się zgadzam. Ona musi chcieć coś zmienić w swoich nawykach dla siebie.

Dla człowieka, który nie wyniósł z domu złych nawyków to się wydaje takie proste. Ale nie jest. Jeśli przez 18 lat mama ci kupuję chipsy czy daje czekoladę, bo jesteś smutny, jak zdasz egzamin kupuje pizzę, a gdy jesteś chory to Cię pociesza żelkami, to ciężko wyzbyć się tej więzi, która powstaje w twoim mózgu między emocjami i jedzeniem. To sposób na stres, smutek, celebrowanie szczęśliwych chwil itd.

Jeszcze dodam, że uzależnienie od cukru czy 'komfortowego jedzenia' typu ser to nałóg jak każdy inny- psychiczny i fizyczny. Najpierw trzeba zaakceptować, że ma się problem, a potem zacząć z nim walczyć, a nie wszyscy będą mieli na tyle samozaparcia. Plus, jak ktoś już raz się roztyje zwłaszcza za dziecka to jest naprawdę duży problem, bo dochodzi aspekt rozepchanego żołądka i dużych ilości komórek tłuszczowych (one w momencie chudnięcia nie znikają tylko zmniejszą objętość i tylko czekają na okazję, żeby się znów powiększyć). Może dziewczyna schudła, poznała faceta i w związku z tym popuściła ponownie wodze, bo 'musi ją akceptować' niezależnie od wagi. Czasem kobiety też tak tyją drastycznie w czasie ciąży, bo mają wymówkę.

Ja bym za tuczenie odbierała dzieci. Mam taki przypadek w rodzinie chłopaka i aż żal się patrzy na tę dziewczynkę. A otyłość uwarunkowana genetycznie to naprawdę rzadka sprawa. Zwykle wiąże się z niemożnością produkcji leptyny (hormonu sytości) lub oporności na nią, więc człowiek czy zwierzę (to popularna przypadłość wśród labradorów) nie jest w stanie zaspokoić głodu. Horror.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez wiekanka

to dlaczego piszesz, ze masz problemy z waga pomimo zdrowej diety ?Stosujesz ja od niedawna, czy sa moze jakies inne przyczyny.

Szczerze? Powinnam jeść zgodnie z niskim indeksem glikemicznym, ale nie zawsze mi to wychodzi. Mam insulinooporność i z tego powodu jeden grzeszek powoduje zatrzymanie spadku wagi. Ba, potrafię schudnąć 3 kg, póżniej 1-2 dni średniego jedzenia (ale kaloryczność nieprzesadzona) i pyk powrót tych 3 kg. Do tego niedoczynność tarczycy. Karmię piersią i nie chudnę. Tydzień po porodzie ważyłam mniej niż teraz. Aha - ostatnio wychodzą mi też nietolerancje pokarmowe, które mogą powodować zatrzymanie wagi.

Edit. Mam jeszcze hiperinsulinemię, więc powinnam jeść 3-4 posiłki dziennie. Przy niedoborze snu i strasznym ssaniu w żołądku się nie da. Szczególnie jak karmię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Limonka2738

Powiem tak.

Jakkolwiek tego nie powiesz, to będzie bolało. Jak byłam gruba, to bardzo dobrze o tym wiedziałam i nie ma nic bardziej wkurzającego niż osoby trzecie mówiące mi o tym, że jestem gruba (dzięki za troskę, nie mam lustra).

Natomiast pewne rzeczy trzeba wyłożyć jak kawę na ławę. Musisz z nią porozmawiać szczerze, zapytać, czy ona w ogóle chce się zmienić dla siebie i czy jej to przeszkadza.

Bo może jej nie przeszkadza, ale wtedy nie ma co się oszukiwać, że zmieni się magicznie.

Ona musi chcieć, dla siebie. Wtedy jest w ogóle sens ciągnąć ten związek. No i musisz wiedzieć, czy się stara, czy tylko mówi, że się stara, ale nie robi w tym celu nic.

Samej zajęło mi wiele lat starań, żeby dojść w końcu do czegoś.

Tak, jest coś takiego jak tendencja do tycia. I niektórzy mają łatwiej, inni trudniej. Tak, znaczenie też mają nawyki wyniesione z domu, bo niektórzy tak karmią dzieci, że to się powinno kwalifikować pod znęcanie. Osobom, które kiedyś były otyłe trudniej też utrzymać wagę. Ale dla 99,9% grubych ludzi nie ma tak, że się nie da. Da się. Tylko trzeba chcieć. Więc ona musi tego _naprawdę_ chcieć.

Z własnych doświadczeń wiem, że najgorsze jest to, że odchudzasz się ostro pół roku, zrzucisz ileś tam kilo. I spoko, ale wciąż nie wyglądasz super i siada ci cała motywacja. Raz odchudzałam się 8 miesięcy, poszłam do sklepu, nie zmieściłam się w spodnie, które mi się podobały i poszłam do McDonalda. W którym nie byłam od półtora roku chyba. Załamałam się zupełnie i przybrałam z powrotem to, co schudłam. Ale trzeba się pozbierać i iść dalej.

Więc twoja dziewczyna musi naprawdę chcieć. Bo to jest zmiana wszystkiego, całego swojego trybu życia. Już do śmierci praktycznie. Z drugiej strony szczupli ludzie żyją tak od narodzin do śmierci i żyją, więc to nie jest tak, że się nie da.

Dla człowieka, który nie wyniósł z domu złych nawyków to się wydaje takie proste. Ale nie jest. Jeśli przez 18 lat mama ci kupuję chipsy czy daje czekoladę, bo jesteś smutny, jak zdasz egzamin kupuje pizzę, a gdy jesteś chory to Cię pociesza żelkami, to ciężko wyzbyć się tej więzi, która powstaje w twoim mózgu między emocjami i jedzeniem. To sposób na stres, smutek, celebrowanie szczęśliwych chwil itd.

Wymaga to pracy i samozaparcia. Bo już do końca życia naprawdę chce Ci się głupich chipsów za każdym razem, kiedy coś się zdarzy.

To oczywiście kolektyw, każdy będzie miał inaczej, jeden słodkie, drugi słone, trzeci pieczone na głębokim oleju. Ale to takie nawyki, których ciężko się wyzbyć i one w silnych emocjach wracają.

Doskonale rozumiem o czym piszesz. Jeszcze poza tym: można schudnąć spektakularnie, a mieć grubasa w głowie i przez to wszystko zawalić - bo głowa nie przyjmuje zmiany. Tego też doświadczyłam.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Zgadzam sie ze wszystkim, co tu opisujecie, bo obserwowalam przez wiele lat jak moja wspomniana mama zmagala sie z otyloscia i rozumiem te mechanizmy.

Chce tylko dodac od siebie, ze jako osoba szczupla czesto spotykam sie z komentarzami od pulchniejszych osob np. "Ty to jestes szczupla, mozesz sobie zjesc takiego paczka czy hamburgera" albo "Ty to nie musisz cwiczyc, przy swojej wadze". Osoby te nie rozumialy, ze jestem szczupla PONIEWAZ nie zjem takiego paczka czy hamburgera i mam taka wage ZAWDZIECZAM regularnem cwiczeniom. Najlepszy dowod na to - przy malym dziekcu, gdy nie mialam sily i czasu cwiczyc ani zdrowo sie odzywiac przytylam ok. 15 kg. Po powrocie do dawnych nawykow, co kosztowalo (i nadal kosztuje) mnie wiele dyscypliny, wrocilam do wagi i figury. Taka dygresja

[Hultaj]

Może dziewczyna schudła, poznała faceta i w związku z tym popuściła ponownie wodze,

Pytanie tylko czy autor o tym wiedział bo związał się z dziewczyną w rozmiarze 38 i jeśli mu nie powiedziała to nie będzie świadomy że była i jest osobą z zaburzeniami odżywiania. A w pełni się zgadzam że bycie osobą szczupłą od zawsze (czy z lekką nadwagą) a bycie szczupłym po odchudzaniu to nie to samo.

Jeszcze poza tym: można schudnąć spektakularnie, a mieć grubasa w głowie i przez to wszystko zawalić - bo głowa nie przyjmuje zmiany

Generalnie odchudzanie wybitnie przyjemne nie jest (zmuszanie się do aktywności, zmęczenie temu towarzyszące, ograniczenie jedzenia związane z odczuwaniem głodu) + człowiek potrzebuje pozbyć się złego wyglądu, problemów związanych z nadmierną masą (np. trudności w poruszaniu) tym samym chciałby jak najszybciej osiągnąć cel. Mózg z kolei działa swoim tempem i naprawdę trzeba mieć charakter ze stali żeby samemu siebie nie zasabotować. Szukałam ostatnio danych ilu ludzi utrzymuje wagę po odchudzaniu, nie znalazłam jednoznacznych ani jakichś wow źródeł więc nie wiem czy to jest rząd wielkości 5 czy 15%. Ale na pewno nie więcej niż 15%.

co kosztowalo (i nadal kosztuje) mnie wiele dyscypliny,

mimo wszystko to jest kluczowe, o ile napady obżarstwa bywają cięzkie w skutkach o tyle unikanie sportu bo się nie chce i niedbanie o jadłospis to jest łatwizna i trudno krytykować autora że się o to czepia.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Hultaj

(...)
Generalnie odchudzanie wybitnie przyjemne nie jest (zmuszanie się do aktywności, zmęczenie temu towarzyszące, ograniczenie jedzenia związane z odczuwaniem głodu) + człowiek potrzebuje pozbyć się złego wyglądu, problemów związanych z nadmierną masą (np. trudności w poruszaniu) tym samym chciałby jak najszybciej osiągnąć cel. Mózg z kolei działa swoim tempem i naprawdę trzeba mieć charakter ze stali żeby samemu siebie nie zasabotować. Szukałam ostatnio danych ilu ludzi utrzymuje wagę po odchudzaniu, nie znalazłam jednoznacznych ani jakichś wow źródeł więc nie wiem czy to jest rząd wielkości 5 czy 15%. Ale na pewno nie więcej niż 15%.
(...)

Wow, rzeczywiście mało.

Sabotowanie samego siebie - dokładnie tak to wygląda.

[Hultaj]

Do tego dochodzą kwestie związane z metabolizmem tj. odczuwanie zimna czy np. to że organizm osoby odchudzonej potrzebuje mniejszego zapotrzebowania kalorycznego niż np. osoba szczupła o tej samej wadze. To bardziej weryfikuję, ale nie sądzę aby to było zmyślone.
Przykładowo:

Dziś waży ok 133kg, ale jego metabolizm zwolnił tak bardzo, że aby utrzymać masę ciała, musi jeść o 800 kcal mniej, niż typowy mężczyzna tej wagi. Do tego obowiązkowo dokładana aktywność fizyczną każdego dnia.

Po pierwsze, ze względu na niższą wagę (związaną z utratą kg) zaczynasz wykorzystywać mniej energii do funkcjonowania, czyli spalasz mniej kalorii.

https://jansloniewicz.pl/dieta/prawd...e-ci-dietetyk/

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez Hultaj

Do tego dochodzą kwestie związane z metabolizmem tj. odczuwanie zimna czy np. to że organizm osoby odchudzonej potrzebuje mniejszego zapotrzebowania kalorycznego niż np. osoba szczupła o tej samej wadze. To bardziej weryfikuję, ale nie sądzę aby to było zmyślone.
Przykładowo:


https://jansloniewicz.pl/dieta/prawd...e-ci-dietetyk/

wydaje mi sie, ze to ma to zwiazek z proporcja masy tluszczowej do miesniowej - deficyt kaloryczny powoduje rowniez utrate masy miesniowej i jest to nieuniknione. Miesnie sa odpowiedzialne za spalanie kalorii takze w czasie spoczynku, dlatego taka odchudzona osoba dopoki nie odbuduje miesni poprzez aktywnosc fizyczna bedzie miala mniejsze zapotrzebowanie kaloryczne i wolniejszy metabolizm. Nie da sie jednoczesnie chudnac i budowac miesni, dlatego osoby dbajace o sylwetke stosuja diety cykliczne - cykl budowania masy miesniowej i cykl zrzucania tluszczu

[Limonka2738]

Napisane przez Hultaj

Do tego dochodzą kwestie związane z metabolizmem tj. odczuwanie zimna czy np. to że organizm osoby odchudzonej potrzebuje mniejszego zapotrzebowania kalorycznego niż np. osoba szczupła o tej samej wadze. To bardziej weryfikuję, ale nie sądzę aby to było zmyślone.
Przykładowo:


https://jansloniewicz.pl/dieta/prawd...e-ci-dietetyk/

Tak, ale poza ekstremalnymi przypadkami to nie przesadzajmy.

Jak już kończysz redukcję to wystarczy po prostu jeść z głową i ćwiczyć.

Dobry dietetyk fajnie wyprowadzi i da wszystkie wskazówki, to nie jest koniec świata.

Problem jest głównie taki, że ludzie często chudną dużo, szybko, na maksymalnej redukcji, a potem nie umieją normalnie jeść. Bo znają tylko głodówkę i obżarstwo.

A zdrowego podejście trzeba się zwyczajnie nauczyć.

Dlatego utrzymanie wagi jest takie trudne - wielu ludzi myśli, że już schudło, to teraz może jeść normalnie. Tylko ich normalnie to nie jest zdrowe normalnie. Tylko to normalnie z czasów otyłości.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Fubizka]

Napisane przez Maciek4321

chyba niestety masz rację. Czułem się odpowiedzialny, bo przytyła w czasie, gdy ze sobą jesteśmy i że nie mogę jej po prostu zostawić, bo to tak jakbym patrzył tylko na wygląd, natomiast muszę też myśleć o tym, jak bym chciał aby jadły moje dzieci. I niestety - nie chcę być otyłą kobietą, a do tego to zmierza.

Słusznie myślisz.

Nie da się powiedzieć tego tak, żeby nie urazić. Zgadzam się też z tym, że ona zapewne wie, że przytyła ALE z tego co piszesz raczej mydli sobie oczy, że nie utraciła przez to atrakcyjności. Jednocześnie próbuje wmanipulować cię w przyznanie, że tak jest i że ją akceptujesz w nowym rozmiarze. Także jeśli chcesz coś z tego ratować, to jedynym sposobem jest uświadomienie jej, że NIE, nie akceptujesz tego i masz do tego prawo. Kobieta z dużą nadwagą (albo i niedużą) nie będzie atrakcyjna dla faceta, który wybrał i preferuje dziewczynę w rozmiarze 38.
Powinniście też porozmawiać o tym jak zapatrujecie się na styl życia - aktywność fizyczną i odżywianie oraz ogólne dbanie o zdrowie. Niech każdy sprecyzuje jak to widzi. Oczywiście warto to zrobić w sposób taktowny, nie agresywny. Jeśli się zaprze, obrazi, zerwie, to będziesz tylko wiedział, że i tak nic nie przyniosłoby skutku. Podobnie jeśli powie, że nadal będzie jeść ser i makaron i dzieciaki też będzie tym karmić a ty masz się na to zgodzić.

Wg mnie delikatne aluzje, podsuwanie sałatek i sugestie o wyjściu na rower są nieskuteczne, jeśli dana osoba wypiera problem. Jesteś piękna ale chodź na siłownię - to widocznie nie jest wystarczająco dobitny przekaz.
Też mam w otoczeniu osobę, która tyje w oczach, widocznie pogarsza się jej cera, włosy, energia życiowa, koncentracja i żadne rozmowy nie pomagają, bo zdrowe jedzenie "nie smakuje", aktywność fizyczna - bez opcji, wymyśla tysiące powodów. Na każdy argument jest milion wymówek. Tego się czasami nie da przeskoczyć.

[Hultaj]

Tak, ale poza ekstremalnymi przypadkami to nie przesadzajmy.

Co to są ekstremalne przypadki. 20 kilo nadwagi to zdecydowanie nie to samo co 200 ale problem jest ten sam. Jeśli zamiast ważyć 60 ważysz 80 to już o 1/4 więcej po nic, samego tłuszczu, którym obciążasz stawy i narządy.
Mnie rozbraja że ludzie nie potrafią zeszczupleć 5 kilo bo im się nie chce przypilnować ale mają najwięcej do powiedzenia jeśli ktoś waży za dużo o 50, jaki to nie jest zapuszczony, bo oni by w życiu... Yhy.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Oczywiście, że pomoże, bo będzie dużo niższa kaloryczność nawet przy dużym objętościowo posiłku.

Również próbowałam takich sztuczek, że skoro to jest mało kaloryczne, to mogę zeżreć dużo. Ale to nie działa na podstawowy problem wielu osób mających problem ze zbyt dużą wagą: na łakomstwo, tą ciągłą chęć "zeżreć więcej". Mnie coś takiego niestety tylko nakręcało. Rozciąganie żołądka to nie jest dobry pomysł. Teraz już wiem, że w odchudzaniu liczy się i jakość i ilość. Nie można patrzeć jedynie na kaloryczność. Jeść mniej odnosi się też do ilości jako takiej. Jeżeli ktoś nie przestawi się na mniejsze porcje, nie nauczy, że niekoniecznie trzeba zjeść misę wszystkiego, to w większości przypadków polegnie. Bo raz będziesz miała dostęp do mniej kalorycznej, a sporej objętościowo żywności, a przyjdzie moment, że akurat nic takiego nie będziesz miała pod ręką i zjesz dużo, a kalorycznie, bo mózg stwierdzi "ale zaraz zaraz, co to za mała porcyjka nagle? kaman, dawać michę".

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Dla mnie najlepsza zasada to mniej wpier, a więcej zapier. Sprawdza się u mnie.


Co do dziewczyny ja bym z nią porozmawiała, ale delikatnie.

[Karena 73]

Skoro delikatne rozmowy, zachęcanie do sportu i zdrowego odżywiania nie pomagają, to czas postawić sprawę jasno: Przeszkadza mi to, że z powodu objadania się przekąskami i siedzenia na kanapie tyjesz. Jeśli masz zamiar coś z tym zrobić to chętnie pomogę, jeśli nie to powiedz teraz, bo muszę wiedzieć jak dalej planować swoje życie.
Nie jest na nic chora, więc nie ma czego obarczyć winą za kilka rozmiarów więcej. A skoro tak to Ty nie musisz akceptować stanu rzeczy.
Ja całe życie jestem na przemian gruba i chudsza. Mnie przeszkadza bardzo kiedy jestem większa, ale mojemu mężowi to nie przeszkadza. A szkoda, byłaby większa motywacja. Odchudzam się dla siebie i aby nie złapać chorób związanych z otyłością.
Moja koleżanka z kolei usłyszała od męża, że on już nie da rady z nią sypiać. Bardzo przytyła i jest dla niego nieatrakcyjna. Zamiast się obrażać wzięła się za siebie, bo ma lustro.
Jeśli otyłość nie jest wynikiem chorób, a zwyczajnego zaniedbania, to nie ma się co szczypać tylko powiedzieć wprost.

[Hiyori]

Napisane przez Maciek4321

Witam. Mam 27 lat i od 2 lat jestem w związku z dziewczyną w moim wieku. Nigdy nie była bardzo szczupła, ale kiedy się poznaliśmy wyglądała dobrze. Niestety rok temu zauważyłem, że stale przybiera na wadze i chyba działo się to od początku naszego związku, wcześniej po prostu nie było to tak zauważalne. Jest mi ciężko, bo bardzo ją kocham, ale robi się coraz grubsza i trudno mi to zaakceptować, bo sam bardzo o siebie dbam, jestem wysportowany i zdrowo się odżywiam. Moja dziewczyna od początku zaskakiwała mnie wielkością porcji, które jadła. W dodatku jej głównym pożywieniem jest makaron i ser (nie je mięsa). Oprócz tego lubi ziemniaki (frytki, kluski), potrawy mączne. Często kupuje też chipsy. Nie mogę nakłonić jej do zmiany nawyków żywieniowych, bo mówi, że nic innego jej nie smakuje. Próbowałem wspólnie uprawiać z nią różne aktywności (rower, basen itd.). Niestety ona mówi, że nie lubi sportu i że na pewno uważam, że jest gruba. Zależy mi na niej i nie chcę jej zostawiać w tej sytuacji. Ma otyłość brzuszną i boję się, że niedługo zupełnie przestanie mi się podobać (tym bardziej, że jest młoda, więc co się stanie gdy urodzi dzieci i będzie starsza?). Robiła badania krwi i hormonalne, żadne choroby nie wchodzą w grę, jedynie jej niezdrowy styl życia. Forumowiczki, proszę o pomoc. Chciałbym jej to jakoś powiedzieć, niestety nie wiem w jakich słowach, aby jej nie zranić. Pomyślałem, że jako kobiety podpowiecie mi, w jaki sposób mogę to zrobić, aby postarała się schudnąć, bo nie wyobrażam sobie, aby miało to postępować.

Normalnie, powiedz że...przytyła no i uu tyle, po co cała ta szopka