Prawdziwa miłość po 30?

[karamelli]

Napisane przez Ellen_Ripley

Ja bym nie myliła posiadania wymagań (bo je należy mieć, szczególnie w kluczowych kwestiach, w sprawach zasad, życiowych priorytetów) z brakiem elastyczności. Można mieć wymagania, zasady, a jednocześnie być człowiekiem wyrozumiałym i skłonnym do ustępstw w kwestiach mniej ważnych. Myślę, że wiele osób gubi właśnie fakt, że nie potrafią sobie tego poukładać i każda pierdoła wydaje się ważna, nie do przeskoczenia i z byle czego robi się "nie, następny(a)". Nie jestem za licznymi kompromisami, bo ich nadmiar zaczyna nadawać związkowi gorzki posmak, ale w jednak z pewnymi rzeczami warto zluzować gumkę. A wiele osób ma postawę pt. jestem taka (taki) zaje..., wręcz doskonała (doskonały), mam to, tamto, owamto, tylko facet (kobieta) z wyższej półki. Natomiast potem jest wielkie zaskoczenie i poczucie krzywdy, że faceci (kobiety) "z wyższej półki" mierzą jeszcze wyżej.

dokładnie tak

[Czarnaroe]

przyznam, że wróciłam w rodzinne strony i nagle spadł mi z nieba facet na białym koniu znaliśmy się tylko z widzenia jako nastolatkowie a tu proszę jednak można się zakochać po 30stce :P

[Mikkki]

Napisane przez Czarnaroe

przyznam, że wróciłam w rodzinne strony i nagle spadł mi z nieba facet na białym koniu znaliśmy się tylko z widzenia jako nastolatkowie a tu proszę jednak można się zakochać po 30stce :P

Opowiedz dokładnie jak to się stało? I jak się to rozwija

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Czarnaroe

przyznam, że wróciłam w rodzinne strony i nagle spadł mi z nieba facet na białym koniu znaliśmy się tylko z widzenia jako nastolatkowie a tu proszę jednak można się zakochać po 30stce :P

Super. Dlatego ja uważam, że stwierdzenia, iż nie warto wracać w rodzinne strony, bo na pewno się nikogo nie spotka, można włożyć między bajki.

[karamelli]

Napisane przez Ellen_Ripley

Super. Dlatego ja uważam, że stwierdzenia, iż nie warto wracać w rodzinne strony, bo na pewno się nikogo nie spotka, można włożyć między bajki.

to zalezy kto gdzie mieszka
nie wiem czy wracanie w rodzinne strony np na mala wies to dobry pomysl. inna sytuacja wrocic do miasta, z ktorego sie pochodzi

[Ellen_Ripley]

Napisane przez karamelli

to zalezy kto gdzie mieszka
nie wiem czy wracanie w rodzinne strony np na mala wies to dobry pomysl. inna sytuacja wrocic do miasta, z ktorego sie pochodzi

Chodziło mi o to, że niektórzy uznają, że tylko duże miasto sprzyja poznaniu kogoś, a to nieprawda. Samotność w dużym mieście to przecież rzeczywistość wielu osób. Nieraz warto zaryzykować, zmienić coś, nawet w sensie otoczenia. Nawet jeżeli nie pochodzi się z dużego miasta. I nie stygmatyzowałabym tak wsi. Oczywiście nie chodzi mi o jakieś wioski, gdzie się 4 domy na krzyż uchowały i wszyscy młodzi wyjechali.

[Czarnaroe]

Napisane przez Mikkki

Opowiedz dokładnie jak to się stało? I jak się to rozwija

koleżanka w pracy powiedziała, ze swojego faceta poznała na fb randka, byłam sceptycznie nastawiona ale spróbowałam i tak jakoś wyszło, spotkaliśmy się, nawet bardziej myślałam o znajomosci, aby nie być sama w rodzinnych stronach, a tu po paru spotkaniach zaskoczyło i to naprawdę trafił mi się facet jak z bajki, charakter, zwariowany, wesoły. Owszem, są tez i minusy, ma córki i to dosyć małe, są raz na jakiś czas ale od początku ze mną o tym rozmawiał i staramy się rozpracować to i owo układa się super, mieszkamy razem i planujemy wspólną przyszłość jesteśmy razem od kwietnia

Napisane przez Ellen_Ripley

Super. Dlatego ja uważam, że stwierdzenia, iż nie warto wracać w rodzinne strony, bo na pewno się nikogo nie spotka, można włożyć między bajki.

masz racje, sama tym się kierowałam

[MadziaLena0803]

Swojego obecnego partnera poznałam mając 31 lat, ale czy można nazwać to miłością? Co raz mniej w moim odczuciu, gdyż jego podejście do mnie bywa obojętne... a nawet i chamskie spoglądając np. Na dzisiejsza sytuację gdzie ja wychodzę z pogotowia, źle się czuję, pomimo to chce coś razem zrobić, ugotować, a później usiąść. Aż tu nagle burczenie pod nosem, aż w końcu smutek z jego strony wylany, że mój ton był jakbym miała focha, nigdy niepotrafisz się przyznać, nie powiedziałaś przepraszam/sorki jak otwieralas lodówkę... wtf 🤯 lista oczywiscie jaka jestem zła i niedobra, spoko znam ją na pamięć, ale czy nie można byłoby na luzie, z uczuciem, uśmiechem. Wiec pytanie czy taki zwiazek ma sens? Chcialabym rodzine, aktywne, radosne zycie, wiadomo z garstką problemów do rozwikłania, ale nie srednio co 2 tygodnie loty, dramaty i wysłuchiwanie jaka to be jestem 😓

[Ellen_Ripley]

Napisane przez MadziaLena0803

Swojego obecnego partnera poznałam mając 31 lat, ale czy można nazwać to miłością? Co raz mniej w moim odczuciu, gdyż jego podejście do mnie bywa obojętne... a nawet i chamskie spoglądając np. Na dzisiejsza sytuację gdzie ja wychodzę z pogotowia, źle się czuję, pomimo to chce coś razem zrobić, ugotować, a później usiąść. Aż tu nagle burczenie pod nosem, aż w końcu smutek z jego strony wylany, że mój ton był jakbym miała focha, nigdy niepotrafisz się przyznać, nie powiedziałaś przepraszam/sorki jak otwieralas lodówkę... wtf 🤯 lista oczywiscie jaka jestem zła i niedobra, spoko znam ją na pamięć, ale czy nie można byłoby na luzie, z uczuciem, uśmiechem. Wiec pytanie czy taki zwiazek ma sens? Chcialabym rodzine, aktywne, radosne zycie, wiadomo z garstką problemów do rozwikłania, ale nie srednio co 2 tygodnie loty, dramaty i wysłuchiwanie jaka to be jestem 😓

Nikt Cię w tym związku pod bronią nie trzyma. Tracisz czas z burakiem na własne życzenie.

[Czarnaroe]

ja bym sobie takiego odpuściła