Odczuwacie kryzys gospodarczy?

[Personal_Jesus]

[1=a79790139dd0658ebd8b23c e8e3846ca00e1de31_65bd820 1a8975;89574551]Karmę dla kotów kupuję regularnie na allegro i co zamówienie cena jest wyższa. 🤦

[/QUOTE]

o tak! Wcześniej za taką samą kwotę miałam 1,5 miesiąca karmy, co teraz za 3 tygodnie. A moja młodsza kotka jest alergikiem i ma problemy z brzuszkiem, po większości karmy ma wymioty, więc muszę się trzymać karmy weterynaryjnej. Mam wrażenie, że karma dla kociaków zdrożała niemal o 100 %. Nawet w marketach te karmy już sporo podrożały,marki własne, a składy dalej tragiczne 4 % niezidentyfikowanego mięsa

[brandie]

U mnie w otoczeniu też raczej każdy dąży do ślubu i dzieci.
Ja chyba będę gotowa w wieku 50 lat, bo dopiero jak się zbliżam do 30tki, to zaczęłam jakoś sensownie zarabiać i nie chcę tego na dzieci wydawać XD
Z jednej strony podobno kraj się laicyzuje, ale na fb widzę same kościelne śluby u millenialsów.

[SteveS]

O, to jestem zdziwiona, bo ja mam w otoczeniu więcej par bezdzietnych z wyboru niż dzietnych. Mówię o takich parach, które głośno potwierdzają, że to ich wybór. Nie licząc tych poniżej 30 roku życia, to od 30 do 60 znalazłabym więcej bezdzietnych wśród bliskich znajomych, a dalszych – wiadomo, więcej dzietnych, statystyka.

[Milagros_90]

Ja jestem rocznik 1990, bezdzietna nie z wyboru. Większość moich koleżanek rówieśniczek będących w związkach, ma dzieci. Znam chyba tylko jedną parę, która mówi otwarcie, że nie chce mieć dzieci

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pempek]

Ja jestem z lat 80-tych (pierwsza połowa) i znam jedną parę w najbliższym otoczeniu, która dzieci mieć nie chce. Innym ludziom się to w głowach nie mieści, ciągle mają pytania: ale jakto no tak to ja poradziłam przyjaciółce żeby jak ktoś jest taki natarczywy to żeby powiedziała, że nie mogą, powinno uciąć dalsze dyskusje....

Reszta dzieciata, ale raczej w dość marnych związkach, dzieci często robione na "uzdrowienie związku", oczywiście jest to raczej gwóźdź do trumny. Ja sama jestem samotną mamą, tzn mam partnera, ale nie chce żeby był "ojcem" dla mojej córki i nie chcę mieć z nim dzieci.

[PumpkinEyes]

Napisane przez brandie

Z jednej strony podobno kraj się laicyzuje, ale na fb widzę same kościelne śluby u millenialsów.

To u mnie różnie, ale mam wrażenie, że to wynika głównie z nacisku rodziny i różnych finansowych szantaży.

[Lasagna_ze_szpinakiem]

No ja rocznik 87 i jednak większość dzieciatych (sporo niezdecydowanych też już z dzieckiem bo jednak mamy 36 więc pewnie kwestia wieku). Koleżanki z pracy do 30stki też bezdzietne. Potem się już troszkę zmienia bo czasu jakby nie było mniej więc koło 33-37 już pada ostateczna decyzja czy tak czy nie. I z tej grupy oprócz mnie i męża tylko jedna para jest zadeklarowana jako bezdzietna.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 13:01 ---------- Poprzedni post napisano o 13:00 ----------

Napisane przez Rena

Ja napisalam maz lub rodzice. No chyba, ze Twoje kolezanki singielki z dziecmi mieszkaja na swoim.

Tak, na swoim. Ale ja mam 36 lat więc dużo koleżanek już dorobiło się mieszkania.

W sumie obserwuje aktualnie pierwszą fale rozwodów w swoim roczniku i u swoich znajomych (takie pary ze stażem 10+).

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez brandie

U
Z jednej strony podobno kraj się laicyzuje, ale na fb widzę same kościelne śluby u millenialsów.

U mnie cywilne to pojedyncze przypadki.

Sama brałam kościelny, bo jestem wierząca. Przy czym podczas nauk w kościele widziałam sporo par, które nawet nie znają przebiegu mszy świętej i nie wiedzą w którym momencie trzeba klęknąć itp. Nikt ich nie przepytywał, ale widać to podczas mszy. To przykre. Wierzysz, bierz kościelny. Nie wierzysz, weź cywilny.

[Ava_]

Wsrod bliskich znajomych nie mam ani jednej dzieciatej pary, jestem z drugiej polowy lat '80. Zauwazylam, ze ludzie zaczynaja szukac partnera na powaznie dopiero w wieku 30-35, zanim sie przetestuje zwiazek w roznych sytuacjach mija kolejne kilka lat, wiec decyzja o dzieciach zapada blisko 40stki/troche po. Kilka znajomych zadeklarowanych bezdzietnych szuka na partnera faceta z dziecmi z poprzedniego zwiazku, zeby miec pewnosc, ze nie bedzie ich nekal o potomstwo za pare lat. Niestety bywalo i tak, ze faceci oczywiscie z gory zakladali, ze kobieta jest genetycznie zaprogramowana do checi posiadania dzieci i nawet jesli zaprzecza to sie jej jeszcze odmieni. I potem 5 lat w zwiazku i zonk, ze dziewczyna jednak nie chce. Zmarnowany czas dla wszystkich.

[PumpkinEyes]

Ja siebie nie podejrzewam, żeby mi się chciało na dziecko decydować po 40, jeżeli nie zdecydowałabym się wcześniej. Raz, że to trzeba mieć siły. Dwa, trochę nie w porządku to wobec dziecka, bo dużo większe ryzyko chorób oraz że zostanie osierocone w młodym wieku albo jakaś opieka nad rodzice spadnie na niego. Moja mama na emeryturze ma czas jeździć do zniedołężniałej babci, jak pracowała i opiekowała się własnymi dziećmi to by było ciężej.

[kaledonia]

Napisane przez pempek

Ja jestem z lat 80-tych (pierwsza połowa) i znam jedną parę w najbliższym otoczeniu, która dzieci mieć nie chce. Innym ludziom się to w głowach nie mieści, ciągle mają pytania: ale jakto no tak to ja poradziłam przyjaciółce żeby jak ktoś jest taki natarczywy to żeby powiedziała, że nie mogą, powinno uciąć dalsze dyskusje....

Reszta dzieciata, ale raczej w dość marnych związkach, dzieci często robione na "uzdrowienie związku", oczywiście jest to raczej gwóźdź do trumny. Ja sama jestem samotną mamą, tzn mam partnera, ale nie chce żeby był "ojcem" dla mojej córki i nie chcę mieć z nim dzieci.

To nie pomaga, wierz mi... ludzie drążą temat i bardzo czesto chcą po swojemu pomóc, podsyłając namiary na jakiś hokus pokus znachorów i dając rady, o które nikt nie prosił.

Napisane przez PumpkinEyes

Ja siebie nie podejrzewam, żeby mi się chciało na dziecko decydować po 40, jeżeli nie zdecydowałabym się wcześniej. Raz, że to trzeba mieć siły. Dwa, trochę nie w porządku to wobec dziecka, bo dużo większe ryzyko chorób oraz że zostanie osierocone w młodym wieku albo jakaś opieka nad rodzice spadnie na niego. Moja mama na emeryturze ma czas jeździć do zniedołężniałej babci, jak pracowała i opiekowała się własnymi dziećmi to by było ciężej.

Jestem po 40tce i mi się już nie chce myśleć o dziecku, choć wcześniej chciałam bardzo. Chciałam 10 lat temu, jak wychodziłam za mąż , ale przyznam, że wtedy nie wiedziałam o nich za dużo, a o leczeniu bezpłodności nic, tak jak ewentualnym porodzie.
Teraz więcej się o tym pisze i mówi.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Ja jestem po 30, mam warunki na dziecko, ale od zawsze wiedziałam, że go mieć nie chce, także dla mnie ten temat już nie istnieje, bo decyzję podjęłam dawno temu.

Co do znajomych, to wiekszosc jest bez dzieci, czesc chce, inni mooooze. Generalnie myślę, że jedni się zdecydują, a kilka par zostanie już bez dzieci. No ale czas pokaże.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[evonla]

Napisane przez meliandra

Ale wciąż dużo ludzi ma dzieci i dziwi się jak można nie mieć i też nie zawsze zastanawiają się za co je utrzymają. Albo potem teksty na grupach wnętrzarskich jak zaaranżować pokój 8 m2 dla trójki dzieci

No tak, chcą i o ile jest to w pełni świadoma decyzja to szanuję ten wybór, ale decyzja o potomstwie wywołana presją otoczenia, głównie rodziny, nie będąc do końca pewnym, może przynieść więcej szkód niż pożytku. Czasem mam właśnie takie wrażenie, że dla niektórych sprowadzanie nowego człowieka na świat w momencie, gdy nie ma się własnego lokum, dobrej, stabilnej pracy, to zupełnie normalna sprawa, a główna dewiza to ''jakoś to będzie''.

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:49 ----------

Napisane przez pempek

Ja jestem z lat 80-tych (pierwsza połowa) i znam jedną parę w najbliższym otoczeniu, która dzieci mieć nie chce. Innym ludziom się to w głowach nie mieści, ciągle mają pytania: ale jakto no tak to ja poradziłam przyjaciółce żeby jak ktoś jest taki natarczywy to żeby powiedziała, że nie mogą, powinno uciąć dalsze dyskusje....

Reszta dzieciata, ale raczej w dość marnych związkach, dzieci często robione na "uzdrowienie związku", oczywiście jest to raczej gwóźdź do trumny. Ja sama jestem samotną mamą, tzn mam partnera, ale nie chce żeby był "ojcem" dla mojej córki i nie chcę mieć z nim dzieci.

To zaraz się zaczną porady i wskazówki co robią źle/czego nie robią/co powinni zrobić by te dzieci jednak mieć. Ja sama do końca w dalszym ciągu nie wiem co mam odpowiadać na pytania typu kiedy dzieci, żeby zamknąć komuś buzię, podczas rodzinnych spędów takich jak chrzty, śluby, itp

[chimay]

Napisane przez evonla

To zaraz się zaczną porady i wskazówki co robią źle/czego nie robią/co powinni zrobić by te dzieci jednak mieć. Ja sama do końca w dalszym ciągu nie wiem co mam odpowiadać na pytania typu kiedy dzieci, żeby zamknąć komuś buzię, podczas rodzinnych spędów takich jak chrzty, śluby, itp

Też uważam tę odpowiedź za kiepską, zaraz zacznie się jak nie dawanie porad, to "żałujące" gadki mniej lub bardziej za plecami tej, co by rzekomo chciała a biedulka nie może. Dziękuję za takie coś, zamiast pociskać takie smętne ściemy wolę zwyczajnie odpowiedzieć, że dzieci nigdy nie chciałam i nie chcę.

Tekst o byciu za starym też nie działa, ze dwa razy mi się nieopatrznie to wymsknęło i zaraz było przekonywanie mnie, że czterdziestka to wcale nie za późno na pierwsze dziecko.

Właściwie to na niektóre osoby żaden tekst nie działa, więc nie ma co się wysilać na jakieś wymyślne odpowiedzi, lepiej mówić, że nigdy i ucinać temat.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez chimay

Też uważam tę odpowiedź za kiepską, zaraz zacznie się jak nie dawanie porad, to "żałujące" gadki mniej lub bardziej za plecami tej, co by rzekomo chciała a biedulka nie może. Dziękuję za takie coś, zamiast pociskać takie smętne ściemy wolę zwyczajnie odpowiedzieć, że dzieci nigdy nie chciałam i nie chcę.

Tekst o byciu za starym też nie działa, ze dwa razy mi się nieopatrznie to wymsknęło i zaraz było przekonywanie mnie, że czterdziestka to wcale nie za późno na pierwsze dziecko.

Właściwie to na niektóre osoby żaden tekst nie działa, więc nie ma co się wysilać na jakieś wymyślne odpowiedzi, lepiej mówić, że nigdy i ucinać temat.

U mnie działa szczerość i zadowolenie. Jak ktoś mi docina, to potem jak np. odpowiada o tym jak to się nie wyspał, ja mówię, że wyspałam się jak nigdy i polecam. Jak mówi, że dawno nie byl na wakacjach, to mówię: ja to w tym roku byłam na trzech. Jak pytają jak minął weekend, bo ich bombelki zmęczyły, to mówię że super, byłam w świetnej restauracji, potem na drinkach, polecam wyrwać się z domu, dobrze Ci to zrobi.
Mało kto chce słuchać o moim wiecznym zadowoleniu z życia, więc później już nie ma tematu dzieci ze mną.


Na rodzinę nie mam metody, bo na szczęście nie muszę, nikt nigdy o tym ze mną nie rozmawia.


Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[beatiska]

To my byliśmy zadeklarowani, że dzieci nie chcemy, no nie wyobrażałam sobie tego, nie czulam, byłam przekonana, że nigdy nie będę mieć dzieci. Kilka lat po 30 się nam zaczęło powoli zmieniać, potem się okazało, że nie jest łatwo, więc przez te parę lat starań dalej wszystkim deklarowaliśmy, że dzieci nie chcemy, tak było łatwiej... Okazało się potem, że takich par, które mówią, że nie chcą dzieci, a w rzeczywistości nie mogły mieć znamy co najmniej dwie. Jestem ciekawa, ile jest jeszcze takich par, które nie mogą, ale mówią, że nie chcą.

Sent from my SM-G970F using Tapatalk

[Ava_]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89575359]U mnie działa szczerość i zadowolenie. Jak ktoś mi docina, to potem jak np. odpowiada o tym jak to się nie wyspał, ja mówię, że wyspałam się jak nigdy i polecam. Jak mówi, że dawno nie byl na wakacjach, to mówię: ja to w tym roku byłam na trzech. Jak pytają jak minął weekend, bo ich bombelki zmęczyły, to mówię że super, byłam w świetnej restauracji, potem na drinkach, polecam wyrwać się z domu, dobrze Ci to zrobi.
Mało kto chce słuchać o moim wiecznym zadowoleniu z życia, więc później już nie ma tematu dzieci ze mną.


Na rodzinę nie mam metody, bo na szczęście nie muszę, nikt nigdy o tym ze mną nie rozmawia.


Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]


Mam podobne spostrzeżenia. Na pytanie o dzieci mowie po prostu, ze nie chce poświęcać swojego stylu życia. Dużo wychodzimy, podróżujemy, dziecko nie pasuje. Zwykle spotykam się ze zrozumieniem, przynajmniej nikt nie udaje, ze dzieci nie przestawiają życia do góry nogami.

Rodzina na szczęście na tyle mnie zna, żeby nie drążyć tematu. Nie bo nie i tyle.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Ja mam koleżankę z podstawówki, która koniecznie chce mieć drugie a niestety im nie wychodzi.. I jest tak zafiksowana na tej kolejnej ciąży, że momentami zapomina o swoim pierworodnym. Na to się aż przykro patrzy i nie wiem z czego to wynika. Może z jakiejś presji społecznej na "parkę"? Ja tego naprawdę nie pojmuję, a generalnie rozumiem że ludzie mają potrzebę dziecka. Tylko, że tu widzę, że idzie to w stronę krzywdzenia pierwszego bo jest maks nieszczęście, że tylko to jedno. No nie ogarniam, chociaż się staram.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[squirrelqa]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89575359]U mnie działa szczerość i zadowolenie. Jak ktoś mi docina, to potem jak np. odpowiada o tym jak to się nie wyspał, ja mówię, że wyspałam się jak nigdy i polecam. Jak mówi, że dawno nie byl na wakacjach, to mówię: ja to w tym roku byłam na trzech. Jak pytają jak minął weekend, bo ich bombelki zmęczyły, to mówię że super, byłam w świetnej restauracji, potem na drinkach, polecam wyrwać się z domu, dobrze Ci to zrobi.
Mało kto chce słuchać o moim wiecznym zadowoleniu z życia, więc później już nie ma tematu dzieci ze mną.


Na rodzinę nie mam metody, bo na szczęście nie muszę, nikt nigdy o tym ze mną nie rozmawia.


Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Napisane przez Ava_

Mam podobne spostrzeżenia. Na pytanie o dzieci mowie po prostu, ze nie chce poświęcać swojego stylu życia. Dużo wychodzimy, podróżujemy, dziecko nie pasuje. Zwykle spotykam się ze zrozumieniem, przynajmniej nikt nie udaje, ze dzieci nie przestawiają życia do góry nogami.

Rodzina na szczęście na tyle mnie zna, żeby nie drążyć tematu. Nie bo nie i tyle.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja podobnie, tez mi się to bardzo dobrze sprawdza i nikt na siłę nie przekonuje. "A po co mi taki kłopot?", "Uwielbiam swoje życie takie, jakie jest i nic mi nie brakuje", "Pies to dla mnie czasem za duże zobowiązanie, a gdzie tam do tego dziecko!"

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[milka_70]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Ja mam koleżankę z podstawówki, która koniecznie chce mieć drugie a niestety im nie wychodzi.. I jest tak zafiksowana na tej kolejnej ciąży, że momentami zapomina o swoim pierworodnym. Na to się aż przykro patrzy i nie wiem z czego to wynika. Może z jakiejś presji społecznej na "parkę"? Ja tego naprawdę nie pojmuję, a generalnie rozumiem że ludzie mają potrzebę dziecka. Tylko, że tu widzę, że idzie to w stronę krzywdzenia pierwszego bo jest maks nieszczęście, że tylko to jedno. No nie ogarniam, chociaż się staram.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Ja w ogóle nie ogarniam wielkiego parcia na drugie/trzecie/kolejne dziecko. Czego brakuje temu pierwszemu? Skąd takie parcie na kolejne??

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89575359]U mnie działa szczerość i zadowolenie. Jak ktoś mi docina, to potem jak np. odpowiada o tym jak to się nie wyspał, ja mówię, że wyspałam się jak nigdy i polecam. Jak mówi, że dawno nie byl na wakacjach, to mówię: ja to w tym roku byłam na trzech. Jak pytają jak minął weekend, bo ich bombelki zmęczyły, to mówię że super, byłam w świetnej restauracji, potem na drinkach, polecam wyrwać się z domu, dobrze Ci to zrobi.
Mało kto chce słuchać o moim wiecznym zadowoleniu z życia, więc później już nie ma tematu dzieci ze mną.


Na rodzinę nie mam metody, bo na szczęście nie muszę, nikt nigdy o tym ze mną nie rozmawia.


Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]
kocham ten mood

[Silje_]

Napisane przez milka_70

Ja w ogóle nie ogarniam wielkiego parcia na drugie/trzecie/kolejne dziecko. Czego brakuje temu pierwszemu? Skąd takie parcie na kolejne??

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

Haha, dobre pytanie. A najbardziej dziwi mnie sytuacja jak ktoś mówi, że z jednym dzieckiem ledwo daje rade, a potem bach robi kolejne.

[pempek]

Moja koleżanka zrobiła sobie drugie w dogorywającym związku bo nie mogą dopuścić żeby jej syn był jedynakiem i robiła to rzekomo dla niego.
Teraz jest samotna matka 2 dzieci z czego jeden w pieluchach


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PaulinciaKWC]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Ja mam koleżankę z podstawówki, która koniecznie chce mieć drugie a niestety im nie wychodzi.. I jest tak zafiksowana na tej kolejnej ciąży, że momentami zapomina o swoim pierworodnym. Na to się aż przykro patrzy i nie wiem z czego to wynika. Może z jakiejś presji społecznej na "parkę"? Ja tego naprawdę nie pojmuję, a generalnie rozumiem że ludzie mają potrzebę dziecka. Tylko, że tu widzę, że idzie to w stronę krzywdzenia pierwszego bo jest maks nieszczęście, że tylko to jedno. No nie ogarniam, chociaż się staram.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Ostatnio stalam w piekarni, przede mną 2 osoby, pani ok 60 lat i facet ok 35. Zagadnela jak syn ma na imie, byl dosc rezolutny, wiec myslalam, ze chce skomentowac w stylu "ale fajny chlopak" a ona do tego pana czy ma rodzenstwo. On ze nie. Ona "błąd"

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez pempek

Moja koleżanka zrobiła sobie drugie w dogorywającym związku bo nie mogą dopuścić żeby jej syn był jedynakiem i robiła to rzekomo dla niego.
Teraz jest samotna matka 2 dzieci z czego jeden w pieluchach


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

U mnie koleżanka już praktycznie się rozwodziła, ale zrobili sobie dziecko i " jakoś będzie". U nich akurat się udało i jakoś jest, chociaż kobieta choruje, gdy facet jest zbyt długo w domu i cieszy się, gdy jedzie w delegację i "tyle spokoju".

---------- Dopisano o 07:32 ---------- Poprzedni post napisano o 07:30 ----------

Po za tym ludzie zawsze wpierniczają się w dzietność innych. Nie masz dziecka? Zrób sobie. Tylko jedno? Zrób drugie. Dwóch chłopców? Pora na dziewczynkę. Hitem są dla mnie osoby, które same wcale tłumu dzieci nie mają, ale niech inni robią.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Jest jakiś wątek o dzieciach lub ich braku ?

[ateris]

Ja mam 35 lat i dopiero jestem w pierwszej ciąży. Pewnie dla wielu w Polsce to już za późno. Ale nie warto przejmować się ludzkim gadaniem a kiedy dziecko, a kiedy rodzeństwo itd. Co byś w życiu nie zrobiła i tak ktoś to skomentuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez ateris

Ja mam 35 lat i dopiero jestem w pierwszej ciąży. Pewnie dla wielu w Polsce to już za późno. Ale nie warto przejmować się ludzkim gadaniem a kiedy dziecko, a kiedy rodzeństwo itd. Co byś w życiu nie zrobiła i tak ktoś to skomentuje.

Proste.

[meliandra]

Ja jestem rocznik 89 i u mnie praktycznie każdy w związku ma dzieci, a jak nie ma to chce mieć. Ogólnie patrząc po otoczeniu albo gdzieś na fb, to większość ludzi ma. Tutaj na wizażu chyba pierwszy raz spotykam się z taką grupą, że nie chce mieć. Ogólnie myślę, że wciąż panuje taka społeczna narracja, że dzieci i związek to konieczność, a jak ktoś jest singlem albo jak para nie ma dzieci, to co jest nie tak. Wiele osób wciąż myśli stereotypowo i uważa, że mąż/żona i dziecko/dzieci to jedyna słuszna droga. Czasem mam wrażenie, że ludzie nie do końca zastanawiają się czy chcą mieć dzieci, czy ich na to stać itd. tylko ulegają takiej społecznej presji, że tak trzeba i już, a jak nie chcesz, to znaczy, że coś z Tobą nie tak. Patrząc tak po moich znajomych, to dużo związków jest takich sobie w myśl założenia, że lepiej być z kimś niż samemu czego ja nie rozumiem. No i w tym wszystkim dzieci. Oczywiście dwójka, najlepiej jedno po drugim. Tej presji posiadania większej ilości niż jedno też nie kumam. Przecież to jest straszna orka. Przykładowo mam znajomych mają dwójkę 2 i 3 letnie i to jest hardcore straszny. Ciągle któreś chore, praktycznie zero wyjść, wyjazdów, ciągle zalatani, nie mają nikogo do pomocy, bo ich rodzice mieszkają gdzie indziej, na nianię nie stać. Związek już prawie na wymarciu, bo nie mają czasu dla siebie, do tego ciągle nerwowa atmosfera, przerzucanie się obowiązkami. U mnie nikt właściwie nie pyta niedzieciatych czy by nie chcieli, ale czasem jak są takie luźne rozmowy, to padają teksty, a nie chciałabyś być mieć, kiedyś możesz żałować, znajdź sobie kogoś itp. Najbardziej mnie śmieszy, że takie teksty padają od osób takich jak właśnie Ci moi znajomi do osób, które mają spoko życie, podróżują, często gdzieś wychodzą, maja hobby itp. i ogólnie są szczęśliwi. Na odpowiedź, ale mi jest dobrze tak jest, pada nieśmiertelne, ale kiedyś może Ci się zmienić i zostaniesz sam/sama. Ogólnie ja lubię dzieci, możliwe, że kiedyś będę miała, ale nie wiem po co wmawiać innym, że to takie super i cudowne skoro fakty pokazują, że często bywa inaczej. I posiadanie dziecka nie zawsze oznacza, że z tym dzieckiem będzie się miało fajną relację i się nie zostanie samemu.

[4d032753774d1a68efa6ccfc57dfedd4115cfe72_6584d22253d76]

Ja urodzilam sie na poczatku lat 90 i u mnie wsrod znajomych ze szkoly malo kto ma dzieci.

---------- Dopisano o 09:31 ---------- Poprzedni post napisano o 09:28 ----------

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89575511]U mnie koleżanka już praktycznie się rozwodziła, ale zrobili sobie dziecko i " jakoś będzie". U nich akurat się udało i jakoś jest, chociaż kobieta choruje, gdy facet jest zbyt długo w domu i cieszy się, gdy jedzie w delegację i "tyle spokoju"[/QUOTE]


Znam ludzi, ktorzy tak wlasnie zrobili i dla mnie to jest chore.

Potem to ''jakos to bedzie'' to nieznoszenie sie nawzajem i codzienne klotnie czy drobne sprzeczki. Ale wiekszych awantur nie ma i jak rodzina przychodzi to potrafia sie ''spiac'', wiec ''jakos to jest''.

Nie wiem po co byc z kims, kogo sie nawet nie ze nie kocha ale po prostu nie lubi, nie znosi. Nie rozumiem tego. Dom, rodzina, to powinien byc azyl, a nie ze jedno drugiemu robi bez przerwy na zlosc.