to już nie ten chłopak, którego poznałam...

naataliee93 · 2016-12-02, 11:31

cześć i czołem!

nie wiem, czy przesadzam (zdaniem mojego chłopaka tak i to konkretnie), więc bardzo proszę o obiektywną opinię. może nie ma problemu. może problemem było upalne lato, paskudny i szarobury listopad, a teraz nieuchronnie zbliżająca się sroga zima (czyt. jestem wstrętną jędzą, której nic nie pasuje i tylko się czepia, no bo tak).

jestem z moim chłopakiem już trzy lata. na początku znajomości urzekł mnie tym, że był spokojnym, miłym i dobrym facetem. nie spotkałam jeszcze skromniejszej i takiej... normalnej osoby. uwielbiałam spędzać z nim czas i nigdy nie doszło między nami do żadnej kłótni. w sumie nawet sprzeczek nie było, bo jestem ugodowa i naprawdę (no naprawdę!

) trudno wyprowadzić mnie z równowagi. stwierdziwszy, że jesteśmy bratnimi duszami (z perspektywy czasu jestem zdania, że naiwnie), po 1,5 roku znajomości postanowiliśmy razem zamieszkać i zapieczętować nasz związek, przygarniając kota.

wszystko było naprawdę ok, żadnego docierania się czy innych takich - mył kubeczki, nie rozrzucał skarpet (tak, tak

), zawsze liczył się z moim zdaniem etc. idealny partner, współlokator, kochanek i przyjaciel.

problem zaczął się stosunkowo niedawno. wzięłam sobie drugi kierunek studiów i nie ukrywam, że miałam dużo więcej obowiązków uczelnianych. doszły również obowiązki domowe, bo chłopak mi się zbuntował - przestał myć kubeczki i chować skarpetki, zaczął po prostu odgarniać przeszkadzające mu w danej chwili przedmioty (np. szklankę, w której powoli zaczynało coś ożywać). nie jestem jakąś perfekcjonistką, ale też nie lubię syfu. prosiłam go, żeby trochę mi pomógł, ewentualnie wydłużył dobę, bo czułam się coraz bardziej zmęczona. bezskutecznie. chciałam przejąć jego taktykę i również odgarniać, ale wiadomo - goście (w tym mamusia chłopaka) nie spojrzą znacząco na faceta, tylko na panią domu oczywiście.

zajęcia od rana do wieczora, sprzątanie i nauka sprawiły, że nie miałam już tyle czasu na przytulanie i inne takie.

bajzel nie był jednak najgorszy, jeszcze się nóż w kieszeni nie otwierał... zaczął się bardzo niepokojący etap w życiu mojego chłopaka. tu już zdecydowanie nóż się otwiera, chodzę zła jak osa i nie mogę go słuchać. otóż mój chłopak jest najlepszy. jeździ najlepszym samochodem (prezent od rodziców), wszyscy na ulicy poruszają się samymi gó*nami i są beznadziejnymi kierowcami. denerwuje mnie to, że śmieje się i szydzi z innych. podczas krótkiej wyprawy do sklepu potrafi wskazać mi z pięć takich gó*ien. próbowałam mu wyjaśnić, że może ktoś ciężko zapracował sobie na takie gó*no i bardzo się z niego cieszy. wyśmiał i mnie.

dla niego kompletnym zerem jest facet bez prawka i samochodu (kobieta pewnie też, ale zgrabnie unika tego stwierdzenia, bo ja sama prawka jeszcze nie zrobiłam) - w tym wielu moich kolegów. nie rozumie, że niektórzy nie czują się w samochodzie jak ryba w wodzie (ojoj

), a na kolejne podejścia muszą zarobić sobie sami, stąd to bujanie się ze zdaniem. jest na tyle nietaktowny, że o gó*wnach rozmawia nawet ze swoim kolegą, który ma chyba (biorąc pod uwagę kryteria mojego chłopaka) właśnie gó*no.

nieobojętne dla mojego chłopaka jest również to, jakiego telefonu ktoś używa. wspólnie z rodzicami śmieszkuje sobie z posiadaczy smartfonów na S. i udowadniają sobie wyższość użytkowników A. nad użytkownikami S. inne marki nie są w dyskusji brane pod uwagę, bo to w ogóle dno i wodorosty. dnem jest również moje etui na telefon, bo za dyche to gó*no.

nie wiem, co się stało z tym fajnym i skromnym chłopakiem, którego poznałam. przez to wszystko nie mam nawet ochoty z nim gadać ani go słuchać. w związku z tym obecnie więcej rozmawia ze swoim kumplem niż ze mną. zbrzydł mi i cieszę się, jak nie ma go w domu... nie kochamy się, nigdzie razem nie wychodzimy, w zasadzie nie rozmawiamy. ja wycofuję się, bo mnie irytuje; on stał się chłodny, bo przesadzam i ciągle się czepiam.

czy tak faktycznie jest? czy jestem przewrażliwiona?
z góry dziękuję za odpowiedzi.

**topdong** · 2016-12-02, 11:51

Cytat:

Napisane przez naataliee93

jeździ najlepszym samochodem (prezent od rodziców)

Próba zaszpanowania: niezaliczona

Z ciekawości: co to za auto? (jestem fanem :P )

Jak chce zyskać uznanie i szacunek niech kupi coś za swoje własne pieniądze. Szczytem hipokryzji jest nabijanie się z czyichś niby gorszych rzeczy, podczas gdy samemu tą niby lepszą rzecz się dostało w prezencie (pomijając już sam fakt, że takie zachowanie w aż takiej skali nie przystoi).

Ellsa · 2016-12-02, 11:54