Czy kosmetyki łączą pokolenia kobiet? Narkotyczna moc kosmetyków!

[elaar1]

„Jakie kosmetyki są dla Ciebie niezbędne w Twojej kosmetyczce?”
Jest to chyba jedno z tych pytań na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Gdyby to pytanie zadano mi dwadzieścia lat wstecz moja odpowiedź była by zupełnie inna niż ta której mogę udzielić dzisiaj. To co dla mnie teraz jest niezbędne, przedtem było zbędne. A jakie kosmetyki będą dla mnie niezbędne za parę lat - kto to wie?
I tak naprawdę chyba tu nie chodzi oto jakich firm używam, tylko oto jakie kosmetyki są niezbędne dla każdej z nas w wieku 20, 30, 40 lat lub więcej. Przecież z upływem czasu moja skóra potrzebuje czegoś innego. Moja wiedza o różnych produktach jest większa, mój makijaż ma coraz więcej do ukrycia a metody testów wyłoniły kosmetyki które lubię i bez których nie mogę się obejść.
Z reguły nie zdajemy sobie sprawy ilu kosmetyków używamy i ilu potrzebujemy. Wszystko, co potrzebne i niepotrzebne, umieszczamy w łazienkowych szafkach, szufladach i na pólkach. Kupujemy kolejne mleczka, szampony i żele. Do niektórych wracamy częściej, do niektórych rzadziej, ale wszystkie są pod ręką.
Dzięki temu, że makijaż nieustannie towarzyszy nam w życiu codziennym, staje się częstym przykładem swoistego pomostu łączącego pokolenia kobiet. Przecież od zawsze kobiety chciały być piękne, zmysłowe, uwodzicielskie, chciały by je zauważano, podziwiano. Kosmetyki szczególnie dla młodych dziewczyn mają bardzo ogromny wpływ na życie. Nieraz działają na nie jak narkotyk bez których czują się nagie i nie potrafią już bez nich funkcjonować. Każda z nas ma swój jakiś ulubiony produkt, jedną ulubioną markę na którą wyda ostatnie pieniądze, bez której nie może się obejść.
Współczesna kobieta ma do swojej dyspozycji szereg nowoczesnych preparatów pielęgnacyjnych. Sklepowe półki uginają się od różnorodnych kosmetyków, spełniających określone zadania. W jednej chwili możemy zmienić kolor włosów, wygładzić skórę, pozbyć się zbędnego owłosienia i stworzyć perfekcyjny makijaż.
Z takich udogodnień nie mogły korzystać nasze praprababcie, prababcie, babcie, a w niektórych przypadkach nawet nasze mamy. Jak w takim razie kobiety radziły sobie z problemami z cerą czy niesfornymi kosmykami i co było najważniejsze w ich kosmetyczce? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo zaskakująca.
W dawnych czasach dbające o siebie kobiety sięgały z reguły do źródeł natury. Używały środków roślinnych, ziołowych preparatów. Nasze praprababcie jeszcze tak niedawno aplikowały sobie na noc maseczki z miąższu chleba i mleka, malowały powieki czarnym węglem, usta pomadkami z wosku, a rumieńce robiły surowym burakiem. Aby zapewnić sobie piękny wygląd, decydowały się czasem na bardziej drastyczne metody. W jakimś czasopiśmie czytałam, że w poradnikach kobiecych z przełomu XIX i XX wieku olbrzymią popularnością cieszyła się substancja o nazwie boraks. Specjaliści od urody zapewniali wszystkie panie, że jest to preparat, którego nie powinno zabraknąć w żadnej damskiej kosmetyczce. Polecano używać go do mycia włosów . Boraks miał również skutecznie pozbywać się piegów. Specjalną miksturę złożoną z cukru, cytryny i właśnie boraksu należało regularnie wcierać w twarz. Ta domowa metoda usuwania przebarwień nie byłaby tak kontrowersyjna, gdyby nie fakt, że boraks stosowany jest także jako środek czyszczący.
Co do naszych prababć – chcę jednak zauważyć, że kanony urody się zmieniają. Dziś "na topie" są anorektyczne modelki, kiedyś pożądane były pełniejsze kształty. Kanonem urody była bardzo blada twarz, a nie ciemna opalenizna. Hirudoterapia, czyli leczenie pijawkami to metoda, która znana była już w starożytności. Również we współczesnej medycynie wykorzystuje się niezwykłe właściwości tych malutkich krwiopijców. Średniowieczne kobiety używały je na przykład do wybielania cery. Panie kierowały się prostą zależnością. Dobrze wiedziały, że utrata krwi spowoduje bladość skóry.. Zapewne wiele z nas oddycha teraz z ulgą na myśl, że żyje we współczesnych czasach.
Mężczyźni często podzielają pogląd głoszony przez nasze babcie i prababcie - że ładne dziewczyny nie muszą się malować. Tamte kobiety nie miały jednak dostępu do wielu kosmetyków, które dziś są powszechnie stosowane. Ich możliwości dbania o siebie były inne, to też mężczyźni mieli wobec nich inne oczekiwania.
Jednak w dobie telewizji, radia i internetu zmieniła się mentalność ludzka i obyczaje. Bezwzględny reżim usuwania włosków to wymysł naszych czasów. Dawniej kobiety nie miały na tym punkcie żadnych kompleksów. Nikomu nie przeszkadzało trochę owłosienia tu i ówdzie. Włoski pod pachami były czymś zupełnie normalnym. Owłosienie na nogach również nikogo nie raziło. Jednak kobiety starały się aby było ono mało widoczne, sięgały wtedy po pumeks i zaciskając zęby tarły nim swoją delikatną skórę.
Jak byłam mała wydawało mi się, że moja mama jest zawsze ładnie umalowana, że gdy będę dorosła chcę być taka jak ona. W późniejszym czasie, gdy sama zaczęłam poznawać tajniki makijażu, doszłam do wniosku, że może nie jest to styl, który mi najbardziej odpowiada. Z perspektywy kobiety po czterdziestce nakładanie makijażu, jak się ma naście lat, wydaje się pozbawione sensu. Po co coś poprawiać? Młodość jest taka piękna! Ale nastolatka prawie nigdy nie uważa siebie za piękną. Dlatego pokrywa twarz fluidem, maluje grubo rzęsy, których ma furę, i obrysowuje oczy, które nie widziały jeszcze zmarszczki. Potem trochę żałujemy, że niepotrzebnie straciłyśmy tyle godzin przed lustrem. Ale po czterdziestce większość z nas jest już przekonana, że zrezygnować z makijażu nie może, że wiek zobowiązuje, oko musi być zrobione, toteż malować się trzeba. Koniec złudzeń.
Poza tym po czterdziestce słońce zniszczyło nam cerę, której nie chroniłyśmy filtrem , więc mamy przebarwienia. Spoglądając pewnego dnia w lustro, nagle je zauważasz: linie mimiczne i zmarszczki. Ukształtowane przez śmiech linie wokół ust mogą się podobać, ale powiedzmy sobie szczerze: możemy się obejść bez cieni, linii mimicznych, zmarszczek, obrzęków i ciemnych plam w okolicy oczu
Ja osobiście uważam ze makijaż „ to nasza broń kobieca”, to rodzaj kreacji, stworzenia wizerunku, do którego także nasze otoczenie przywyka. Dobry makijaż wydobywa to, co najlepsze z twarzy, podkreśla urodę pełnych, ładnie wykrojonych warg, kolor i kształt oczu, wywiniętych rzęs. Korektorem możemy tak wymodelować owal, że zniknie duży nos, wyszczuplą się pełne policzki a trójkątna twarz nabierze łagodniejszego wyrazu.
I tu wkraczają kosmetyki które są niezbędne w mojej kosmetyczce. Aby zapobiec lub zminimalizować widoczność cieni, linii mimicznych i uszkodzeń, stosuję na skórę wokół oczu lekki nawilżający krem pod oczy. Skórę twarzy rozpieszczam kremem mocno nawilżającym i przeciwzmarszczkowymna dzień lub na noc.Korektor, lekki choć kryjący podkładstapiający się ze skórą, kredka do oczu aby zrobić modną kreskę, mascara dodająca objętości rzęsom i puder rozświetlający moją twarz - a tam już czekają oni. Mężczyźni.
I co mówią? Że wolą kobiety bez makijażu.
To oni nie znoszą, gdy kobieta nie zmywa makijażu na noc, bo nie ma nic gorszego niż zaglądanie rano w rozmazane oczy partnerki (płyn do demakijażu).
Za wpadkę uważają: szminkę na zębach, za dużo różuna policzkach, za grubą warstwę fluidu,
I tu samo nasuwa się pytanie. Makijaż czy piękno naturalne?- którego już niema.
Można śmiało powiedzieć, że nie ma dorosłych kobiet wyglądających lepiej bez makijażu niż z umalowaną twarzą. Koloryt skóry ma przecież duży wpływ na postrzeganie wieku danej osoby.
Tak sobie jednak myślę, że między bajki można włożyć twierdzenia naszych babć, że kosmetyki kolorowe niszczą cerę. Może kiedyś tak było, dziś jest inaczej. Podkłady i pudry zawierają składniki pielęgnacyjne, pomadki chronią wargi przed wysuszeniem, a cienie do powiek ze świetlikiem łagodzą podrażnienia. Twarz okryta kołderką z podkładu lub pudru w zimne dni chroni cerę przed wpływami atmosferycznymi. Większość kosmetyków, którymi się upiększamy zawiera też filtry UV.
Gdzie wobec tego owe konsekwencje?
Po ciężkim , aktywnym dniu odrobina relaksu wieczorem nam się należy, pozwala przygotować się na wyzwania, które przyniesie jutro. Na szczęście, kwestia przywrócenia skórze blasku i witalności wcale nie musi spędzać snu z powiek. Wręcz przeciwnie - wystarczy wygospodarować kwadrans dla siebie i nauczyć się kompleksowej pielęgnacji skóry. Towarzyszy nam wtedy przyjemne uczucie komfortu i odprężenia. Na nowo ładujemy baterie, aby następnego dnia rzucać znów nowe wyzwanie światu, z naszymi niezbędnymi przyjaciółmi z naszej kosmetyczki.

[winka99]

Bardzo ciekawy artykół. HeHe teo wlasnie szukałam

[Terrorystka77]

dobre

[elaar1]

Dzięki dziewczyny. Cieszę się że wam się podobało, ale niestety taka jest prawda i człowiek gdy ma naście lat nie zdaje sobie z tego sprawy.