Rozstanie z facetem XXXIII

[201703061208]

Napisane przez TheUnlike

Aisha: skad ja cie kojarze? Nie nazwalabym tego sentymentem, raczej tym, ze na pewnym etapie czlowiek swiadomie wybiera partnerow i nie lapie sie pierwszego wzglednie dobrego kandydata, bo wie czego potrzebuje.

Pewnie z jakiegoś wątku "singlowego", bo kiedyś tam pisałam

[honey pie]

nie_powiem: to chyba nie do końca moja zasługa, że jestem spokojna czy silna.
Mówi się że w ciąży kobietom szaleją hormony i są nieznośne. Ja czuję że jestem w stanie błogosławionym
Z resztą jak zauważyłaś, po rozstaniu odkrywa się rzeczy, które się wcześniej zaniedbywało. Głównie siebie. Więc można teraz w spokoju wszystko nadrobić

[tesknota25]

Napisane przez sovianka

Było tak jak mówiłam, chciał się spotkać i udawać, że wszystko okej...
Powiedziałam, że musimy przecież porozmawiać, że nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć, porozmawialiśmy, mamy pewne rzeczy przemyśleć i za kilka dni znowu się spotkać i dokończyć rozmowę

to dowiedzialas sie cos? tak faceci najlepiej udawac ze nic sie nei stalo..

[_kari]

Witajcie dziewczyny, można dołączyć?

[mymiu]

Nawet trzeba.
Ok, widocznie czas mojego świergotania minął (mam nadzieję że to stan zawieszenia) i bardzo źle znoszę te święta (w poprzednie mnie zostawił), z wszystkimi o wszystko się kłócę, mam płaczliwe momenty a nie mogę płakać bo jestem u rodziny.. nigdy nie przepadałam za świętami (nie z reguly bo hejt na święta taki modny, wierzcie mam swoje powody), ale te są wyjątkowo trudne, nawet zima wróciła by mnie dobić
jestem dobita a teraz idź juz sobie i Ty też z moich myśli bo chcę znów odżyć
jestem w kropce. W dupie. Bezsilna.. help

[honey pie]

mymiu: też miałam gorsze dni. Tak to już jest. Przychodzą z czarnymi myślami wspomnieniami i jeszcze przeważnie inne problemy się akurat nakładają. A wszystko na tle idealnie dobranej deprsesyjnej pogody.
Jest kilka sposobów na poradzenie sobie z takimi stanami. Może nie wszystkie tak bardzo da się zrealizować centralnie w święta. I nie bede tu jakas odkrywcza ale pomyśl bo ogólnie warto
-Obejrzenie filmu. Nie musi być taki na którym utozsamisz się z bohaterką. Może być ucieczką w zupełnie inne klimaty. Jednym z takich pasujących dla singli czy osób po rozstaniu jest "jedz módl się kochaj" chociaż książka o wiele lepsza
-Przeczytanie książki. I tu jak wyżej. Ostatnio polubiłam audiobooki (jestem tuż po przesłuchaniu 'w dżungli podświadomości". Polecam)
-Twórczość. Może być kulinarna, możesz spisywać swoje myśli i uczucia, rysować, pomyśleć nad delikatną zmianą swojego otoczenia np. pokoju. Inspiracji w dobie internetu nie brakuje
-Zadbaj o siebie, swój wygląd. Zrób sobie domowe spa. Pomaluj się ładnie

No i trzymaj się

[mymiu]

Honey, dziękuję za miłe słowa, wszystko co mówisz wdrazalam w życie przez ostatnie miesiące ale czasem przychodzą momenty że ech. Nie oglądałam jeszcze tego filmu ale skoro i Ty mi go polecasz to koniecznie zobaczę, ale najpierw przeczytam. Też się trzymaj, widzę że silna i mądra babeczka z Ciebie!

---------- Dopisano o 22:14 ---------- Poprzedni post napisano o 22:12 ----------

Na szczęście te święta są krótkie a już od wtorku robota i stały dostęp do internetu żeby myśli odciągnąć i czas zabic. Juhu juhu

[_kari]

Dobrze że przypomniałyście o tej książce, czytałam dawno i z chęcią sobie odświeżę. W moim "byłym" 7 letnim związku mimo, że to ja byłam osobą porzucającą i mięło od tego czasu 5 miesięcy to nadal dziwnie się czuję, mimo iż decyzji nie żałuję. Może dlatego że to był pierwszy poważny związek i dużo wspólnych planów na przyszłość. Pewnie nie jestem odosobniona w tym odczuciu że nigdy sobie nikogo nie znajdę i nigdy już się nie zakocham.

[jasperin]

Napisane przez mymiu

Nawet trzeba.
Ok, widocznie czas mojego świergotania minął (mam nadzieję że to stan zawieszenia) i bardzo źle znoszę te święta (w poprzednie mnie zostawił), z wszystkimi o wszystko się kłócę, mam płaczliwe momenty a nie mogę płakać bo jestem u rodziny.. nigdy nie przepadałam za świętami (nie z reguly bo hejt na święta taki modny, wierzcie mam swoje powody), ale te są wyjątkowo trudne, nawet zima wróciła by mnie dobić
jestem dobita a teraz idź juz sobie i Ty też z moich myśli bo chcę znów odżyć
jestem w kropce. W dupie. Bezsilna.. help

ehh jak ja Cię rozumiem :/ od mojego "dramatu" też już minęło kilka miesięcy, bo wszystko działo się w okolicy gwiazdki i już mi się wydawało, że mi przeszło, że wyszłam na prostą, że jest dobrze! ale ostatnio nie jest dobrze, znów wszystko do mnie wraca, znów czuję się fatalnie, chce mi się płakać co chwilę, a też siedzę u rodziny i tylko myślę kiedy się ewakuować... wczoraj nakrzyczałam na dobrego kumpla, bo zamiast napisać do mnie jak się czuję, poszedł na imprezę i się mną nie zainteresował jestem żałosna do granic możliwości, głupio mi strasznie że się tak zachowuję i odstraszam ostatnich życzliwych ludzi wokół, ale to silniejsze ode mnie...

[honey pie]

Dokładnie!
Właśnie życie pokazuje że im się jest bardziej smutnym i zdolowanym, tym bardziej zniechęcamy do siebie ludzi. I jest jeszcze gorzej
Może poudawać? Sama nie wiem

[ineedyouu]

hej dziewczyny !
nie wiem czy mnie pamiętacie bo nie było mnie tutaj wieki . Przez ten czas dużo się pozmieniało , od rozstania minęło poł roku i mogę powiedzieć , że jest na prawdę bardzo dobrze myśli o byłym czasem mnie napadają ale rzadko, raczej nie wspominam już tych dobrych chwil . Czasem myslę tylko co bym zrobiła gdyby teraz do mnie napisał albo gdybyśmy się spotkali. I w sumie nie wiem co bym zrobiła, na pewno nie rzuciłabym się mu w ramiona ale też nie pozostałabym obojętna...niestety. Mam na oku fajnego faceta z którym dzisiaj idę na imprezę ale chyba mimo tych 6 miesięcy nadal nie jestem gotowa na coś nowego. Facet musi mnie zwalić z nóg , musi sprawić że serce bije szybciej , w tym przypadku niestety tak się nie dzieje, a szkoda bo to na prawdę miły chłopak;/
Nie poddawajcie się dziewczyny bo słynne stwierdzenie ''czas leczy rany'' jest w 100% prawdziwe

[sovianka]

Napisane przez tesknota25

to dowiedzialas sie cos? tak faceci najlepiej udawac ze nic sie nei stalo..

Ogólnie, to zapewniał mnie o tym, że będzie pracował nad sobą, że oboje będziemy się starali itd...hm wydaje mi się, że taka typowa gadka.
Jutro jesteśmy umówieni na kolejną rozmowę, ale postanowiliśmy, że i tak spędzimy święta razem.
No i tu pojawia się mój problem, może głupi, może wymyślam, może przesadzam, proszę, powiedźcie mi co o tym myślicie.
W sobotę miał spotkać się z kolegą, bo dawno się nie widzieli. Wczoraj gdy szliśmy do mnie na obiad, tak niby przypadkiem wspomniał, że jak był z kolegą to spotkali też "niby przypadkiem" koleżankę i jego byłą dziewczynę (był z nią jakieś 6 lat temu, więc jeszcze oboje byli gówniarzami). Doszedł jeszcze jeden kolega i tak ze zwykłego, szybkiego spotkania zrobiła się impreza. TŻ powiedział, że był zmęczony i nie był tam długo. Cieszę się, że w ogóle mi o tym powiedział. Póżniej poszliśmy do jego rodziny, jak zostaliśmy sami, zaczeliśmy rozmawiać o wspólnym znajomym i chcieliśmy go znaleźć na facebooku i tu kiedy chciał go wyszukać, przypadkiem zobaczyłam, że w ostatnio wyszukiwanych była ta jego była dziewczyna, z którą spotkał się dzień wcześniej. Udałam, że tego nie widzę, troche poczułam się zdezorientowana, ale nie pytałam o nią. Dziewczyny co mam o tym myśleć? To, że sie przejmuje takimi rzeczami to przesada? Bo ja już sama nie wiem

I co do jutrzejszej rozmowy to też nie wiem co robić, kocham go, ale nie wiem czy dać jeszcze nam sansę, nie chcę znowu się sparzyć...

[elvegirl]

Że się tak wtrącę:

Napisane przez sovianka

Dziewczyny co mam o tym myśleć?

Ja to mam taki odruch, jeśli spotkam kogoś dawno nie widzianego, to potem sprawdzam co i jak na fb Takie już to nasze pokolenie jest

Ale generalnie z Twoich wpisów wynika jedno - w tym związku od dłuższego czasu było coś nie tak, przy czym Twój luby miał z czymś problem i nie raczył Cię o tym poinformować, tylko dusił w sobie i się oddalał, aż w końcu pękło. Oczywiście konkrety nie padły, pan się namyślił, zatęsknił, znowu chce żeby wszystko było pięknie i cacy. A Ty zostałaś zraniona i po prostu mu nie ufasz.
Dać szansę? Jasne, czemu nie. Ale to Ty masz się czuć komfortowo, to Ty masz wiedzieć że podejmujesz decyzję zgodną z własnym sercem i mózgiem, to Ty masz być spokojna z tym "powrotem". A nie jesteś. Może po prostu daj sobie jeszcze trochę czasu?

[harvvey]

Napisane przez elvegirl

Że się tak wtrącę:

Ja to mam taki odruch, jeśli spotkam kogoś dawno nie widzianego, to potem sprawdzam co i jak na fb Takie już to nasze pokolenie jest

Ale generalnie z Twoich wpisów wynika jedno - w tym związku od dłuższego czasu było coś nie tak, przy czym Twój luby miał z czymś problem i nie raczył Cię o tym poinformować, tylko dusił w sobie i się oddalał, aż w końcu pękło. Oczywiście konkrety nie padły, pan się namyślił, zatęsknił, znowu chce żeby wszystko było pięknie i cacy. A Ty zostałaś zraniona i po prostu mu nie ufasz.
Dać szansę? Jasne, czemu nie. Ale to Ty masz się czuć komfortowo, to Ty masz wiedzieć że podejmujesz decyzję zgodną z własnym sercem i mózgiem, to Ty masz być spokojna z tym "powrotem". A nie jesteś. Może po prostu daj sobie jeszcze trochę czasu?

Mam podobnie z tym fb, to po prostu zwykła ludzka ciekawość, więc niekoniecznie musi to coś znaczyć.

I zgadzam się całkowicie z elve - Ty jesteś teraz najważniejsza. Niech to toczy się swoim tempem, a w międzyczasie obserwuj, bo myślę, że możesz dostać różne sygnały od niego, czy faktycznie mu zależy.
Ja z własnego doświadczenia powiem tyle, że facetom nad wyraz ciężko jest podjąć konkretną decyzję. Jestem pewna, że mój ex wyjeżdżając w maju wiedział, że to nie ma sensu, ale nadal mnie zwodził. Okłamywał mnie, że wszystko będzie dobrze, że się ułoży. Wydaje mi się, że bał się zmian, nie był pewny, wolał przeczekać, bo "może się naprawi" (samo się nigdy nie "naprawi"). 3 miesiące później związek się rozpadł.

Jeżeli faktycznie macie coś naprawiać, Ty powinnaś to czuć w 100%.

[FacetBezTwarzy]

Ja wolę jak dziewczyna mnie rzuca, bo jakbym ja miał to zrobić to miałbym straszne wyrzuty sumienia.

[sovianka]

Macie rację, poproszę go o więcej czasu.

[berries_delight]

Tak się dziewczyny zastanawiam, miałyście po rozstaniu taki moment kiedy 'wracałyście do dawnej siebie'? Mam w głowie taki... spokój. Ale odczuwam też coś na zasadzie porzucania wszelakich naleciałości, które gdzieś na mnie wpływały, zmieniały sposób bycia w trakcie związku. Zastanawiam się, czy to tylko ja mam takie odczucie. Jest mi dobrze, zupełnie już chyba zaakceptowałam to wszytko, to rozstanie, w sobie. Mam świadomość tego co było dobre, co złe, co sprawiło, że postanowiłam zostawić ten związek za sobą. Doszedł tylko ten spokój, ten mój normalny sposób bycia, pojmowania(odbierania?) świata, myślenia, zachowania. Ten, który gdzieś po drodze poniekąd zgubiłam.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez berries_delight

Tak się dziewczyny zastanawiam, miałyście po rozstaniu taki moment kiedy 'wracałyście do dawnej siebie'? Mam w głowie taki... spokój. Ale odczuwam też coś na zasadzie porzucania wszelakich naleciałości, które gdzieś na mnie wpływały, zmieniały sposób bycia w trakcie związku. Zastanawiam się, czy to tylko ja mam takie odczucie. Jest mi dobrze, zupełnie już chyba zaakceptowałam to wszytko, to rozstanie, w sobie. Mam świadomość tego co było dobre, co złe, co sprawiło, że postanowiłam zostawić ten związek za sobą. Doszedł tylko ten spokój, ten mój normalny sposób bycia, pojmowania(odbierania?) świata, myślenia, zachowania. Ten, który gdzieś po drodze poniekąd zgubiłam.

Takie rzeczy przychodzą chyba z czasem. U mnie jest na razie etap godzenia się z sytuacją i odnajdywania się w nowej roli, także poczucie spokoju i powrotu do siebie tacy jak ja muszą wypracować

[Malla]

Napisane przez ineedyouu

Nie poddawajcie się dziewczyny bo słynne stwierdzenie ''czas leczy rany'' jest w 100% prawdziwe

Miło to od Ciebie słyszeć

Napisane przez honey pie

nie_powiem: to chyba nie do końca moja zasługa, że jestem spokojna czy silna.
Mówi się że w ciąży kobietom szaleją hormony i są nieznośne. Ja czuję że jestem w stanie błogosławionym
Z resztą jak zauważyłaś, po rozstaniu odkrywa się rzeczy, które się wcześniej zaniedbywało. Głównie siebie. Więc można teraz w spokoju wszystko nadrobić

Jesteś silną kobietą, lubię Cię czytać. Może to dziwnie zabrzmi, ale osoby z takim charakterem powinny mieć dzieci, przynajmniej wyrosną na Ludzi

Napisane przez _kari

Dobrze że przypomniałyście o tej książce, czytałam dawno i z chęcią sobie odświeżę. W moim "byłym" 7 letnim związku mimo, że to ja byłam osobą porzucającą i mięło od tego czasu 5 miesięcy to nadal dziwnie się czuję, mimo iż decyzji nie żałuję. Może dlatego że to był pierwszy poważny związek i dużo wspólnych planów na przyszłość. Pewnie nie jestem odosobniona w tym odczuciu że nigdy sobie nikogo nie znajdę i nigdy już się nie zakocham.

Pierwsze związki bardzo dużo uczą, ale u mnie było tak, że po każdym kolejnym cierpiałam podobnie, dlatego wolę uczyć się na błędach swoich bądź innych i unikać podobnych sytuacji w przyszłości. Odejście od kogoś to trudna sprawa, znacznie trudniejsza moim zdaniem niż zostanie porzuconą.
Czy macie jakiś kontakt? Co on teraz robi? Co było przyczyną rozstania?

Ale tyle wymądrzania z mojej strony, gdyż od paru tygodni jestem w związku z osobą trudną, DDA, schizofreniczną, w dodatku z artystą, czyli kompletnym przeciwieństwem moich technicznie wykształconych i ułożonych eksów. Ogarnęło mnie coś tak nieopanowanego, że jak się nie widzieliśmy przez 4 dni, to jak durnie się popłakaliśmy na przywitanie. A bliżej nam do czterdziestki niż dwudziestki...

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez Malla

Ogarnęło mnie coś tak nieopanowanego, że jak się nie widzieliśmy przez 4 dni, to jak durnie się popłakaliśmy na przywitanie. A bliżej nam do czterdziestki niż dwudziestki...

Ooooo, słodkie! Trzymam kciuki za Was!

[tekla45]

Tuż po rozstaniu, z żonatym który na początku adorował i mówił, że kocha melduje się POMOCY!!! Nie umiem się pozbierać a płaczę tak, że głowę mi rozsadza.

[Malla]

Napisane przez tekla45

Tuż po rozstaniu, z żonatym który na początku adorował i mówił, że kocha melduje się POMOCY!!! Nie umiem się pozbierać a płaczę tak, że głowę mi rozsadza.

Kociara, krakowianka, to się dogadamy

Dlaczego weszłaś w tę relację? Nie dzwoniło Ci w głowie, że to zwykle kończy się tak samo? Jak doszło do tego, że Wasze drogi się rozeszły?

Masz wsparcie w rodzinie, przyjaciołach? Wypłacz się, ile możesz, a jak łzy się skończą, spluń przez lewe ramię i idź do przodu.

[tekla45]

Weszłam, bo... się zakochałam! Po prostu. Jeszcze niedawno zapewniał mnie o uczuciu. Teraz jest zimny jak lód a ja nadal chcę walczyć. Czy ja nie zasługuję na miłość? A może powinnam wzorem mojej babci wydać się za mąż z rozsądku, urodzić dziecko mężczyźnie, którego nie kocham i trwać z nim po grób?

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez tekla45

Weszłam, bo... się zakochałam! Po prostu. Jeszcze niedawno zapewniał mnie o uczuciu. Teraz jest zimny jak lód a ja nadal chcę walczyć. Czy ja nie zasługuję na miłość? A może powinnam wzorem mojej babci wydać się za mąż z rozsądku, urodzić dziecko mężczyźnie, którego nie kocham i trwać z nim po grób?

Zasługujesz, tyle że następnym razem, gdy spodoba Ci się zajęty facet, zerwij z nim kontakt, bo znów narobisz sobie kłopotów.

[Malla]

Napisane przez tekla45

Weszłam, bo... się zakochałam! Po prostu. Jeszcze niedawno zapewniał mnie o uczuciu. Teraz jest zimny jak lód

Czy coś się zdarzyło, że nastąpiła taka zmiana w jego zachowaniu?

Napisane przez tekla45

a ja nadal chcę walczyć.

Zdajesz sobie sprawę z tego, że to beznadziejna walka? Jeśli druga strona nie chce, to nie ma mowy o walce. To nie będzie walka, tylko atak, a ten w miłości zawsze kończy się przegraną.

Napisane przez tekla45

Czy ja nie zasługuję na miłość?

Zasługujesz na prawdziwe uczucie z kimś, kto chce tylko Ciebie i nie oszukuje swojej własnej rodziny. Niestety, swoją naiwnością napytałaś sobie biedy Musisz się od niego odciąć, przecież on da Ci tylko pasmo nieszczęść i złudzeń...

Napisane przez tekla45

A może powinnam wzorem mojej babci wydać się za mąż z rozsądku, urodzić dziecko mężczyźnie, którego nie kocham i trwać z nim po grób?

Nie brzmi to jak udany pomysł ani dla Ciebie, ani dla dziecka

[26e36cd43f9cac15ad5746d34296336ad12aa2b1_614faa18a26c7]

Napisane przez tekla45

Weszłam, bo... się zakochałam! Po prostu. Jeszcze niedawno zapewniał mnie o uczuciu. Teraz jest zimny jak lód a ja nadal chcę walczyć. Czy ja nie zasługuję na miłość? A może powinnam wzorem mojej babci wydać się za mąż z rozsądku, urodzić dziecko mężczyźnie, którego nie kocham i trwać z nim po grób?

Walka o związek... to nic nie da. Jeśli on nie chce to możesz stanąć na głowie a i tak nic z tego nie wyjdzie. Wiem bo sama przez to przechodziłam. Lepiej odpuść sobie od razu, nie będziesz tyle cierpieć. Ja walczyłam 3 miesiące, najadłam się tylko stresu, każdego dnia budziłam się przerażona, koszmary senne itd., a na koniec i tak zostałam zlana, byłam mu już tak bardzo obojętna, że gdy ja ryczałam w poduszkę on sobie oglądał obok mnie filmy na komputerze... także nie ma co walczyć z wiatrakami, nie rób z siebie ofiary, przyjmij radę koleżanki z Wizażu. Jeśli jemu by w jakikolwiek chociaż sposób zależało na Tobie, na Waszej relacji to nie musiałabyś walczyć. Nie zapomnij, że związek tworzy zaangażowanie ze strony obu partnerów a nie tylko jednego, sama tego wózka nie uciągniesz - niestety. A chyba nie chcesz czuć się zbędna będąc przy nim? Niestety obojętność jest okrutna i wyrządza wielką krzywdę... Nie daj się krzywdzić, skoro on nie wykazuje inicjatywy w budowaniu związku to znaczy, że już jesteś sama. Zerwanie to tak naprawdę tylko formalność.

[K_ropka]

Cześć Dziewczyny!
To mój debiut tutaj. Okazja niestety nie najweselsza... Rozstałam się z chłopakiem... wczoraj. Po co prawda "tylko" 5 miesiącach, ale to kolejne dramatyczne rozstanie w ciągu ostatnich kilku lat. Przerobiłam już chyba wszystkich: uzależnionych, mających problemy z agresją, rozwód,... Od dwóch lat zmagam się z depresją w związku z moim nieukładającym się życiem. I nagle pojawił się On - nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, ani wielkie zakochanie, raczej taka... dojrzała miłość. Był tak niesamowicie czuły, troskliwy, kochający. Przyjeżdżał za każdym razem, kiedy choroba nie dawała mi żyć. Zajmował się mną, otaczał opieką... Jakież było moje zdziwienie, kiedy wczoraj przeczytałam jego korespondencję z kilkoma kobietami na fejsbuku! Propozycje dotrzymania towarzystwa w "leżakowaniu", propozycje spotkania, żal, że nie mógł spędzić z nią weekendu, żalenie się na nieudany związek,... Rozpacz, histeria, niesamowity ból, płacz bez końca, czarna dziura,... Przelewają się przeze mnie od wczoraj. Nie ogarniam tego. Nie wiem, co się wydarzyło, co zrobiłam nie tak, dlaczego mu nie wystarczałam... Czy to przez moją chorobę?
Jestem w strasznym stanie. Zasypiam jedynie po lekach, a i tak budzę się co 2-3 godziny i wyję, dosłownie wyję z rozpaczy. Rano jest chyba najgorzej, kiedy po przebudzeniu dociera do mnie, co się wydarzyło. Zresztą wieczory też są wprost nieznośne. Pełno go tu. Jest w każdym kącie mojego mieszkania. W każdym kącie mojego serca.
Mimo, że przeżyłam to już tyle razy, boję się, że się tym razem już nie podniosę Brakuje mi już sił...
Pomożecie mi się pozbierać? Może razem będzie raźniej dojść do siebie?

[jasperin]

Napisane przez K_ropka

Cześć Dziewczyny!
To mój debiut tutaj. Okazja niestety nie najweselsza... Rozstałam się z chłopakiem... wczoraj. Po co prawda "tylko" 5 miesiącach, ale to kolejne dramatyczne rozstanie w ciągu ostatnich kilku lat. Przerobiłam już chyba wszystkich: uzależnionych, mających problemy z agresją, rozwód,... Od dwóch lat zmagam się z depresją w związku z moim nieukładającym się życiem. I nagle pojawił się On - nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, ani wielkie zakochanie, raczej taka... dojrzała miłość. Był tak niesamowicie czuły, troskliwy, kochający. Przyjeżdżał za każdym razem, kiedy choroba nie dawała mi żyć. Zajmował się mną, otaczał opieką... Jakież było moje zdziwienie, kiedy wczoraj przeczytałam jego korespondencję z kilkoma kobietami na fejsbuku! Propozycje dotrzymania towarzystwa w "leżakowaniu", propozycje spotkania, żal, że nie mógł spędzić z nią weekendu, żalenie się na nieudany związek,... Rozpacz, histeria, niesamowity ból, płacz bez końca, czarna dziura,... Przelewają się przeze mnie od wczoraj. Nie ogarniam tego. Nie wiem, co się wydarzyło, co zrobiłam nie tak, dlaczego mu nie wystarczałam... Czy to przez moją chorobę?
Jestem w strasznym stanie. Zasypiam jedynie po lekach, a i tak budzę się co 2-3 godziny i wyję, dosłownie wyję z rozpaczy. Rano jest chyba najgorzej, kiedy po przebudzeniu dociera do mnie, co się wydarzyło. Zresztą wieczory też są wprost nieznośne. Pełno go tu. Jest w każdym kącie mojego mieszkania. W każdym kącie mojego serca.
Mimo, że przeżyłam to już tyle razy, boję się, że się tym razem już nie podniosę Brakuje mi już sił...
Pomożecie mi się pozbierać? Może razem będzie raźniej dojść do siebie?

Kropeczko, większość z nas doskonale Cię rozumie Nie ma słów, które mogłyby Cię teraz pocieszyć, ulżyć w cierpieniu. Jedynie czas pomoże, chociaż teraz wydaje Ci się to niemożliwe. Płacz ile musisz, pisz tu z nami, a w pewnym momencie wstaniesz, otrzesz łzy i pójdziesz dalej Mówię Ci to ja, przypadek beznadziejny, nieszczęśliwie zakochana po uszy, totalnie bez wzajemności, mająca kontakt z obiektem swoich westchnień każdego dnia

[CorkaCzarownic]

Napisane przez sovianka

Kochana trzymaj się, będzie dobrze koniecznie musisz udać sie do tej poradni psychologicznej, jak najszybciej, dla dobra swojego i Twojej córci. Będzie ciężko, ale dasz radę

Napisane przez Malla

CorkaCzarownic - proponuję wizytę u psychologa. Nabierzesz siły, aby odciąć się od toksycznej znajomości i wychować córkę w szczęściu i miłości.

Dzięki dziewczyny za dużo ciepłych słów. Wiecie co jest najgorsze, że on ciągle robił mi nadzieje, robił ze mnie debilkę. Kocham go, a on ciągle mi pisał, że nie wie czy mnie kocha. A okazało się wczoraj, że cały czas z nią jest. Czy nie mógł tego załatwić z godnością...A teraz ja cierpię, bo on się bawił

---------- Dopisano o 16:53 ---------- Poprzedni post napisano o 16:51 ----------

Wiem, że nie jest mnie wart, ze mam cudowną córkę. Ale bardzo ciężko mi się z tym pogodzić...

---------- Dopisano o 17:27 ---------- Poprzedni post napisano o 16:53 ----------

Napisał mi, że od grudnia to było jednostronne zauroczenie, że ona nic nie chciała od niego, ale od dwóch tygodni to przerodziło się w coś więcej... po co mnie mamił... Ja nie potrafię sobie z tym poradzić, mam ochotę umrzeć... Staram się dla dziecka, naprawdę, ale nie mogę sobie z tym poradzić...Pewnie nawet nie byłabym z nim szczęśliwa jeśliby wrócił, bo tak po prostu jest. Ale nie mogę, rozum mi mówi-to palant, a serce - kochasz go...

[Loisto]

Hej dziewczyny pewnie niektóre z Was mnie pamiętają. U mnie od rozstania minęło 8 czy 9 miesięcy... Nawet nie chce mi się liczyć ;P
Nie raz płakałam, że już nigdy nikogo nie poznam, że się nie zakocham. Że zostanę starą panną z kotami.
I bum, zakochałam się Ze wzajemnością
Was też to czeka