Czy postąpiłybyście tak samo?

[Wiindy]

cześć!
zastanawiam się, czy dobrze zrobiłam..
Kilka tygodni temu, zerwałam z moim chłopakiem po ponad trzech latach bycia razem. Ogólnie było mi z nim bardzo dobrze.. był opiekuńczy, czuły, troskliwy, bardzo mnie kochał, był wyrozumiały, zabawny.. Tęsknię za nim bardzo, każdego dnia bardziej.. Pierwsze dni po rozstaniu nie były aż tak tragiczne, bo chyba jeszcze to do mnie nie docierało, że to naprawdę koniec. Teraz kiedy nie ma go wcale, jest tylko w moich wspomnieniach codziennie, jest mi coraz ciężej.. Bardzo mi go brakuje.
Najgorsze jest to, że to ja z nim zerwałam.. więc to całe cierpienie czuję podwójnie, bo spowodowałam to samo w nim. Nie chciałam z nim dłużej być bo dzień po dniu zaczynał drażnić mnie w każdych drobnych rzeczach które robił.. to głupie, ale denerwowała mnie jego mimika twarzy, to w jaki sposób jadł czy rozmawiał ze mną. Przez kilka miesięcy kiedy miałam takie dziwne odczucia przestaliśmy ze sobą normalnie rozmawiać, wszystko mnie w tych rozmowach drażniło.. Doszłam do wniosku, że to dlatego, że on tak naprawdę nie lubił rozmawiać o tym co ja.. ja chciałam wiedzieć dużo, pytałam o wiele a on.. wystarczyło mu to co wie, nie umiał mi odpowiedzieć na moje pytania, nie czuł potrzeby rozwijania się. Był konserwatystą, ja raczej szukałam każdego dnia inspiracji i miałam głowę pełną pomysłów. On nigdy nie zaproponował spędzenia popołudnia w jakiś ciekawy sposób.. Kiedyś, po około dwóch latach zerwałam z nim pierwszy raz, wtedy przez to, że kłóciliśmy się zbyt często.. nie dawałam rady tego wytrzymać.. ale wtedy nie odpuścił, starał się bym wróciła do niego. Teraz.. brakuje mi go tak bardzo.. Teraz kiedy myślę o tym wszystkim, wydaje mi się, że przesadziłam.. że może uda mi się zmienić to co czuję jak przy mnie jest. Przez ostatnie miesiące najbardziej lubiłam gdy mnie przytulał i całował ale nie miałam potrzeby z nim rozmawiać, bo drażniła mnie rozmowa z nim. Był wszystkiego tak bardzo pewny, chociaż często miałam 100% pewne dowody, że się myli. Miał strasznie wysoką samoocenę.. zbyt przyziemnie podchodził do życia, że tylko dom, praca, dom, praca. Nie miał jakiegoś hobby.. poza słuchaniem muzyki i oglądaniem filmów nie robił PRawie nic innego. Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał. Czemu więc aż tak za nim tęsknię? czemu najchętniej teraz pobiegłabym do niego i przytuliła się? czemu tak często żałuję, że to skończyłam?

[Annie1441]

po prostu do siebie nie pasujecie zdarza się

[mikolajkowa]

mialam bardzo podobnie z moim bylym... poczytaj sobie moj watek, bardzo sie bilam sama ze soba, teraz wiemze to byla najlepsza decyzja mojego zycia pisz na prv jak chcesz pogadac!

[ARAKSJEL]

Napisane przez Wiindy

cześć!
zastanawiam się, czy dobrze zrobiłam..
Kilka tygodni temu, zerwałam z moim chłopakiem po ponad trzech latach bycia razem. Ogólnie było mi z nim bardzo dobrze.. był opiekuńczy, czuły, troskliwy, bardzo mnie kochał, był wyrozumiały, zabawny.. Tęsknię za nim bardzo, każdego dnia bardziej.. Pierwsze dni po rozstaniu nie były aż tak tragiczne, bo chyba jeszcze to do mnie nie docierało, że to naprawdę koniec. Teraz kiedy nie ma go wcale, jest tylko w moich wspomnieniach codziennie, jest mi coraz ciężej.. Bardzo mi go brakuje.
Najgorsze jest to, że to ja z nim zerwałam.. więc to całe cierpienie czuję podwójnie, bo spowodowałam to samo w nim. Nie chciałam z nim dłużej być bo dzień po dniu zaczynał drażnić mnie w każdych drobnych rzeczach które robił.. to głupie, ale denerwowała mnie jego mimika twarzy, to w jaki sposób jadł czy rozmawiał ze mną. Przez kilka miesięcy kiedy miałam takie dziwne odczucia przestaliśmy ze sobą normalnie rozmawiać, wszystko mnie w tych rozmowach drażniło.. Doszłam do wniosku, że to dlatego, że on tak naprawdę nie lubił rozmawiać o tym co ja.. ja chciałam wiedzieć dużo, pytałam o wiele a on.. wystarczyło mu to co wie, nie umiał mi odpowiedzieć na moje pytania, nie czuł potrzeby rozwijania się. Był konserwatystą, ja raczej szukałam każdego dnia inspiracji i miałam głowę pełną pomysłów. On nigdy nie zaproponował spędzenia popołudnia w jakiś ciekawy sposób.. Kiedyś, po około dwóch latach zerwałam z nim pierwszy raz, wtedy przez to, że kłóciliśmy się zbyt często.. nie dawałam rady tego wytrzymać.. ale wtedy nie odpuścił, starał się bym wróciła do niego. Teraz.. brakuje mi go tak bardzo.. Teraz kiedy myślę o tym wszystkim, wydaje mi się, że przesadziłam.. że może uda mi się zmienić to co czuję jak przy mnie jest. Przez ostatnie miesiące najbardziej lubiłam gdy mnie przytulał i całował ale nie miałam potrzeby z nim rozmawiać, bo drażniła mnie rozmowa z nim. Był wszystkiego tak bardzo pewny, chociaż często miałam 100% pewne dowody, że się myli. Miał strasznie wysoką samoocenę.. zbyt przyziemnie podchodził do życia, że tylko dom, praca, dom, praca. Nie miał jakiegoś hobby.. poza słuchaniem muzyki i oglądaniem filmów nie robił PRawie nic innego. Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał. Czemu więc aż tak za nim tęsknię? czemu najchętniej teraz pobiegłabym do niego i przytuliła się? czemu tak często żałuję, że to skończyłam?

Wydaje mi się że tak ,dobrze zrobiłaś z pewnością wyjdzie mu to na zdrowie ,znajdzie sobie stateczną i odpowiedzialną dziewczynę ....taką jak On.

[Wiindy]

Napisane przez mikolajkowa

mialam bardzo podobnie z moim bylym... poczytaj sobie moj watek, bardzo sie bilam sama ze soba, teraz wiemze to byla najlepsza decyzja mojego zycia pisz na prv jak chcesz pogadac!

czekam na ten moment, żeby wiedzieć coś na pewno, tak jak Ty po pewnym czasie, że to była Twoja najlepsza decyzja.. z chęcią przeczytam Twój wątek, ale nie mogę go znaleźć, a szukam i szukam...
edit:
znalazłam! nasze historie są podobne do siebie w 99% z tym, że my nie planowaliśmy ślubu.. przeczytam Twój wątek do końca, może tam znajdę odpowiedź na to co mnie gnębi

[normalnyFacet]

jak można przez 3 lata znosić (a nawet kochać) mimikę twarzy by po 3 latach i 1 dniu już nienawidzić?

Autorko może jakaś szczera rozmowa? może jakieś katharsis z obu stron jeżeli wam zależy?

Ewentualnie zaakceptowanie go takim jakim jest, bądź olanie go całkowicie.

[Ilena]

Są takie okresy w życiu, że w partnerze nas denerwuje absolutnie wszystko. Często bierze się to z nagromadzonej frustracji. Zamiast powiedzieć partnerowi o co chodzi dusimy to w sobie. Rozmowa często potrafi oczyścić atmosferę.

Ciebie widać denerwuje, że twój chłopak jest zwykłym nudnym facetem. Potrzebujesz zaskoczenia, emocji i nowych wrażeń. Albo w waszym związku zawiało nudą albo ty się nudzisz bo to nie jest facet dla ciebie. Rozumiem, że chciała byś aby on przejmował inicjatywę ale najwidoczniej zakochałaś się w ułożonym i spokojnym facecie. Czemu ty nie możesz proponować nowych rzeczy skoro jesteś taka rozrywkowa? Twój były widać nie odczuwał takiej potrzeby ( świetnie go rozumiem bo jestem typem osoby która najlepiej jest jak siedzi w domu i po prostu się w nim relaksuje), a ty oczekujesz od niego nie wiadomo jakich niespodzianek. Faceta trzeba zaakceptować takim jakim jest a nie zmieniać. Jeżeli uważasz, że nie jesteście się wstanie dopasować to dobrze zrobiłaś zrywając. Ale pomyśl skoro to taki dobry wierny kochający opiekuńczy i spokojny facet to czy na prawdę nie chciała byś mieć takiego męża?

Zerwałaś bo jak widać dusiłaś w sobie emocje zamiast z nim porozmawiać. Jeszcze nie jest za późno na szczerą rozmowę. Nie musicie do siebie wracać ale wystarczy, że porozmawiasz o tym co ci tam leży na sercu. Usłyszysz co on myśli i zdecydujesz czy jest szansa.

[malamyszka20]

Skoro tak czułaś to tak postapilas. Teraz za nim tęsknisz,ale nie podejmuj decyzji o powrocie do niego zbyt pochopnie, daj sobie na wstrzymacie. Wszystko jest zwierzę, przychodzą różne myśli i będą przychodziły dalej w miarę upływu czasu. Rozumiem cię bo miałam podobnie z byłym... No właśnie z bylym teraz wszystko o czym napisałaś odnajduje w swoim obecnym chlopaku, często rozmawiamy o innych sprawach niż tylko przyziemne,wiele się od niego nauczyłam,czuje ze się przy nim rozwijam;-) daj sobie szanse na to by poznać kogos takiego, z kim będziesz spełniona, jeśli wrócisz do byłego zawsze będziesz sobie zadawać pytanie co by było gdyby... Skoro teraz jest taki zasiedzialy to co dopiero jak bedzie starszy... znam taki typ facetów...pozniej to juz tylko praca dom browar przed tv i tyle... Pomysł, pzd;-)

[kalincia]

Napisane przez ARAKSJEL

Wydaje mi się że tak ,dobrze zrobiłaś z pewnością wyjdzie mu to na zdrowie ,znajdzie sobie stateczną i odpowiedzialną dziewczynę ....taką jak On.

A ty sobie znajdziesz inspirującego, ciekawego swiata chłopaka - takiego, jak ty, co z pewnością ci też wyjdzie na zdrowie.

[_ema_]

Napisane przez ARAKSJEL

Wydaje mi się że tak ,dobrze zrobiłaś z pewnością wyjdzie mu to na zdrowie ,znajdzie sobie stateczną i odpowiedzialną dziewczynę ....taką jak On.

Nie rozumiem czemu nudny, nie pragnący się rozwijać, płytki facet nazywany jest statecznym i odpowiedzialnym - dla mnie te słowa znaczą zupełnie coś innego niż 'hobby - telewizja, zainteresowania - nic, ambicje i plany - brak', ale co kto lubi. Stateczny nie znaczy nudny i o ograniczonych horyzontach, szkoda, że tak wielu facetów właśnie tak sobie tłumaczy swoją beznadziejność

Autorko, nie pasowaliście do siebie i bardzo dobrze zrobiłaś. Nie masz powodów do wyrzutów sumienia, że spowodowałaś u niego smutek, jesli w związku coś nie gra to należy go kończyć a nie męczyć się na siłę, żeby nikomu przykrości nie sprawiać. Tak właśnie postąpiłaś i gratuluję Ci tej decyzji Długo byliście razem, więc ciężko zapomnieć od tak z dnia na dzień, ale z czasem będzie coraz lepiej - nie łam się, głowa do góry

[kiiicik]

Tęsknisz, bo to przywiązanie, przyzwyczajenie, na co dzień miałaś się do kogo przytulić itd. Jednak jeśli brakuje w związku rozmowy, to nic dobrego nie wróży. Ja też byłam w takim związku blisko 3 lata. Na koniec wkurzało mnie dosłownie wszystko- nawet mimika, to chore.
Potrzebujesz czasu, żeby się pozbierać. Podjęłaś dobrą decyzję i nie myśl o powrocie, znajdź sobie jakieś dodatkowe zajęcia wypełniające pustkę. I nie analizuj każdego dnia czy aby dobrze zrobiłaś Z czasem poznasz odpowiedniego faceta, zobaczysz

[ulicznica]

Autorko, pierwsze zdania z Twojego posta pisało serce, a całą resztę - rozum. Trzymaj się rozumu, bo gdyby było Ci z nim dobrze, jak pisze serce, to nie byłoby całej reszty posta - bez powodu jednak nie zerwałaś.
Nie pasowaliście do siebie, i tęsknisz może nie konkretnie za nim, tylko za kimś, kto byłby taki, jakim go sobie wyobraziłaś?

[eos50]

Napisane przez ARAKSJEL

Wydaje mi się że tak ,dobrze zrobiłaś z pewnością wyjdzie mu to na zdrowie ,znajdzie sobie stateczną i odpowiedzialną dziewczynę ....taką jak On.

Amen.

---------- Dopisano o 11:39 ---------- Poprzedni post napisano o 11:29 ----------

Napisane przez kalincia

A ty sobie znajdziesz inspirującego, ciekawego swiata chłopaka - takiego, jak ty, co z pewnością ci też wyjdzie na zdrowie.

Wtedy zacznie jej przeszkadzać coś innego.

[_malayka]

Napisane przez Wiindy

Czemu więc aż tak za nim tęsknię? czemu najchętniej teraz pobiegłabym do niego i przytuliła się? czemu tak często żałuję, że to skończyłam?

Bo przywiązanie bywa silniejsze od miłości.

Stałe schematy zapewniają poczucie bezpieczeństwa. Ale niekoniecznie szczęście.

Rozumiem, że facet Cię nie inspirował, był przewidywalny, pozbawiony pasji i zwyczajnie nudny. Oczywiście dla Ciebie, bo jest spore prawdopodobieństwo, że dla innej dziewczyny byłby odpowiedni i ciekawy

Myślę, że nie powinnaś żałować swojej decyzji. Zawsze też możesz porozmawiać z byłym partnerem, gdy już emocje trochę opadną.

[piotrek-1983]

Napisane przez Wiindy

Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał

Relacja typu: wół ma ciągnąć wóz
Wół nie był słaby, tylko wóz za ciężki i jedno koło jakieś kwadratowe.

[kroliczek90]

Świeża sprawa potrzeba Ci czasu aby zrozumiec pewne kwestie
Jeżeli Ty chcesz sie rozwijac nie stac w miejscu To napewno sama doskonale wiesz ze Przy Nim tak było i tak bedzie... Jeżeli sie nie zmienił.
Wiec nie wiem dlaczego chcesz wracac do tego czego nie mogłas zniesc?

Wiadomo człowiek sie zmienia ale czy on sie zmienił w ciagu tych paru tygodni jak piszesz widocznie to nie to

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Wiindy

Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał.

Straszne z Ciebie dziecko. Serio, mam wrazenie, ze wynurzenia rodem ze Zmierzchu czytam.

Nie jestes bezwolna kukla, ale czlowiek myslacym. Inspiruj sie czyms sama. W piwnicy przez te 3 lata zamknieta siedzialas, ze inspiracji poza nim nie mialas?


Tekst o nauce zycia brzmi naprawde przykro i zalosnie. Nie jest Gandalfem, aby Cie zycia uczyc. Sama sie ucz. Zreszta co to w ogole znaczy "uczyc zycia"?
Jeszcze ten tekst, ze "nie umial". No, zenada do kwadratu.


Dobrze zrobilas, ze z nim zerwalas. Dzieki temu chlop bedzie mogl znalezc sobie kogos, kto pokocha go za to, jaki jest a nie bedzie oczekiwal, zeby stal sie Wrozka-Zebuszka.

[Clemence]

Powiem Ci tak- j3est szansa jak facet trochę się zmieni.. Niestety inaczej to bezsensu. Jestreście dosyć różni,ja się czuję jakbym nawet czytała po części o sobie..
Ale nie lubisz gościa za to w jaki sposób nawet mówi.. Kurcze,nie wiem czy jakbyście wrócili to by się coś zmieniło ?za pa+rę miesięcy byłoby to samo..
Nie dogadaliście się jakoś.
Może hormony opadły i jakoś trwaliście razem.. tak po prostu.Zamiast jakoś próbować się dotrzeć razem..

---------- Dopisano o 17:09 ---------- Poprzedni post napisano o 17:07 ----------

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;37039217]Straszne z Ciebie dziecko. Serio, mam wrazenie, ze wynurzenia rodem ze Zmierzchu czytam.

Nie jestes bezwolna kukla, ale czlowiek myslacym. Inspiruj sie czyms sama. W piwnicy przez te 3 lata zamknieta siedzialas, ze inspiracji poza nim nie mialas?


Tekst o nauce zycia brzmi naprawde przykro i zalosnie. Nie jest Gandalfem, aby Cie zycia uczyc. Sama sie ucz. Zreszta co to w ogole znaczy "uczyc zycia"?
Jeszcze ten tekst, ze "nie umial". No, zenada do kwadratu.


Dobrze zrobilas, ze z nim zerwalas. Dzieki temu chlop bedzie mogl znalezc sobie kogos, kto pokocha go za to, jaki jest a nie bedzie oczekiwal, zeby stal sie Wrozka-Zebuszka.[/QUOTE]
Ja nie wiem czemu tak dziewczynę oceniłaś. .. nie rozumiem o co Tobie chodzi.

Po prostu chciała,żeby facet miał pasję w oczach,zainteresowania itd.A jeżeli facet odpowiada w stylu nie wiem,tak nie i np siedzi dniami na komputerze to się nie dziwię ,że oczekiwania są nieco wyższe,skoro ona ma taki temperament.

[_ema_]

Napisane przez Clemence

Ja nie wiem czemu tak dziewczynę oceniłaś. .. nie rozumiem o co Tobie chodzi.

Po prostu chciała,żeby facet miał pasję w oczach,zainteresowania itd.A jeżeli facet odpowiada w stylu nie wiem,tak nie i np siedzi dniami na komputerze to się nie dziwię ,że oczekiwania są nieco wyższe,skoro ona ma taki temperament.

Dokładnie.
Ja byłam sobie długi czas z panem nie-mam-ambicji-bo-po-co. Nic go nie interesowało oprócz spania i oglądania głupot w tv, nie miał pasji, głównym jego zajęciem było jedzenie i spanie oraz narzekanie jak mu ciężko (dodam, że nie pracował, nie miał żadnych obowiązków domowych), magistra nie chciało się robić bo po co, książek czytać to nie bo to głupota. Plany na przyszłość? No coś tam będę robił, może jakąś tam pracę znajdę. Takie jestem homo sapiens ale na bardzo początkowym etapie ewolucji i wystarczy mi zjeść, zrobić siusiu i się wyspać. Da się na dłuższą metę zgłupieć przy takim człowieku, więc rozumiem, że i autorka mogła mieć dość a teraz mam człowieka z pasją, i jak się zapala żeby mi opowiadać co robił, co planuje albo co nowego wyczytał to aż miło popatrzeć na takie błysk w oku i tu nie chodzi o to, że on miał być koniem co będzie ją-wóz przez życie ciągnąć, tylko żeby po prostu nie było odwrotnej sytuacji - holowanie jego przez nią do końca życia.

[ARAKSJEL]

Napisane przez _ema_

Nie rozumiem czemu nudny, nie pragnący się rozwijać, płytki facet nazywany jest statecznym i odpowiedzialnym - dla mnie te słowa znaczą zupełnie coś innego niż 'hobby - telewizja, zainteresowania - nic, ambicje i plany - brak', ale co kto lubi. Stateczny nie znaczy nudny i o ograniczonych horyzontach, szkoda, że tak wielu facetów właśnie tak sobie tłumaczy swoją beznadziejność

Widzę że jak zwykle szybko oceniasz ludzi i widzisz to co chcesz widzieć Cyt.. ,,Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał."przecież ona Ojca potrzebuje ,a nie kochanka .Tutaj wychodzi między nami różnica doświadczeń ,ty widzisz j/w ,ja spokojnego, odpowiedzialnego ukierunkowanego faceta który jest oparciem w związku i pewien jestem że większość kobiet z pewnym bagażem ,brała by chłopa w ciemno.

[_ema_]

Napisane przez ARAKSJEL

Widzę że jak zwykle szybko oceniasz ludzi i widzisz to co chcesz widzieć Cyt.. ,,Chciałam, żeby był dla mnie inspiracją, motywacją i kimś kto będzie mnie uczył życia (jest ode mnie trzy lata starszy) ale .. nie umiał."przecież ona Ojca potrzebuje ,a nie kochanka .Tutaj wychodzi między nami różnica doświadczeń ,ty widzisz j/w ,ja spokojnego, odpowiedzialnego ukierunkowanego faceta który jest oparciem w związku i pewien jestem że większość kobiet z pewnym bagażem ,brała by chłopa w ciemno.

Nie chciałam z nim dłużej być bo dzień po dniu zaczynał drażnić mnie w każdych drobnych rzeczach które robił.. to głupie, ale denerwowała mnie jego mimika twarzy, to w jaki sposób jadł czy rozmawiał ze mną. Przez kilka miesięcy kiedy miałam takie dziwne odczucia przestaliśmy ze sobą normalnie rozmawiać, wszystko mnie w tych rozmowach drażniło.. Doszłam do wniosku, że to dlatego, że on tak naprawdę nie lubił rozmawiać o tym co ja.. ja chciałam wiedzieć dużo, pytałam o wiele a on.. wystarczyło mu to co wie, nie umiał mi odpowiedzieć na moje pytania, nie czuł potrzeby rozwijania się. Był konserwatystą, ja raczej szukałam każdego dnia inspiracji i miałam głowę pełną pomysłów. On nigdy nie zaproponował spędzenia popołudnia w jakiś ciekawy sposób.. Kiedyś, po około dwóch latach zerwałam z nim pierwszy raz, wtedy przez to, że kłóciliśmy się zbyt często..

Czytanie całości tekstu, zamiast wybranych fragmentów bardzo ułatwia rozumienie, polecam
Ale ja nie zamierzam dyskutować, dalej uważaj go za dojrzałego statecznego mężczyznę, ja zdania nie zmienię - mam zupełnie inną definicję stateczności.

[ARAKSJEL]

Napisane przez _ema_

Czytanie całości tekstu, zamiast wybranych fragmentów bardzo ułatwia rozumienie, polecam
Ale ja nie zamierzam dyskutować, dalej uważaj go za dojrzałego statecznego mężczyznę, ja zdania nie zmienię - mam zupełnie inną definicję stateczności.

Napisane przez Wiindy

cześć!
zastanawiam się, czy dobrze zrobiłam..
Kilka tygodni temu, zerwałam z moim chłopakiem po ponad trzech latach bycia razem. Ogólnie było mi z nim bardzo dobrze.. był opiekuńczy, czuły, troskliwy, bardzo mnie kochał, był wyrozumiały, zabawny.. Tęsknię za nim bardzo, każdego dnia bardziej.. Pierwsze dni po rozstaniu nie były aż tak tragiczne, bo chyba jeszcze to do mnie nie docierało, że to naprawdę koniec. Teraz kiedy nie ma go wcale, jest tylko w moich wspomnieniach codziennie, jest mi coraz ciężej.. Bardzo mi go brakuje.
Teraz kiedy myślę o tym wszystkim, wydaje mi się, że przesadziłam.. że może uda mi się zmienić to co czuję jak przy mnie jest. Przez ostatnie miesiące najbardziej lubiłam gdy mnie przytulał i całował ale nie miałam potrzeby z nim rozmawiać, bo drażniła mnie rozmowa z nim. Był wszystkiego tak bardzo pewny, chociaż często miałam 100% pewne dowody, że się myli. Miał strasznie wysoką samoocenę.. zbyt przyziemnie podchodził do życia, że tylko dom, praca, dom, praca. Czemu więc aż tak za nim tęsknię? czemu najchętniej teraz pobiegłabym do niego i przytuliła się? czemu tak często żałuję, że to skończyłam?

Masz racje ułatwia

[Clemence]

Napisane przez _ema_

Dokładnie.
Ja byłam sobie długi czas z panem nie-mam-ambicji-bo-po-co. Nic go nie interesowało oprócz spania i oglądania głupot w tv, nie miał pasji, głównym jego zajęciem było jedzenie i spanie oraz narzekanie jak mu ciężko (dodam, że nie pracował, nie miał żadnych obowiązków domowych), magistra nie chciało się robić bo po co, książek czytać to nie bo to głupota. Plany na przyszłość? No coś tam będę robił, może jakąś tam pracę znajdę. Takie jestem homo sapiens ale na bardzo początkowym etapie ewolucji i wystarczy mi zjeść, zrobić siusiu i się wyspać. Da się na dłuższą metę zgłupieć przy takim człowieku, więc rozumiem, że i autorka mogła mieć dość a teraz mam człowieka z pasją, i jak się zapala żeby mi opowiadać co robił, co planuje albo co nowego wyczytał to aż miło popatrzeć na takie błysk w oku i tu nie chodzi o to, że on miał być koniem co będzie ją-wóz przez życie ciągnąć, tylko żeby po prostu nie było odwrotnej sytuacji - holowanie jego przez nią do końca życia.

Dokładnie;p
niestety dzisiaj trochę taka moda nastała na nic-nie-robienie

[ulicznica]

Napisane przez _ema_

Dokładnie.
Ja byłam sobie długi czas z panem nie-mam-ambicji-bo-po-co. Nic go nie interesowało oprócz spania i oglądania głupot w tv, nie miał pasji, głównym jego zajęciem było jedzenie i spanie oraz narzekanie jak mu ciężko (dodam, że nie pracował, nie miał żadnych obowiązków domowych), magistra nie chciało się robić bo po co, książek czytać to nie bo to głupota. Plany na przyszłość? No coś tam będę robił, może jakąś tam pracę znajdę. Takie jestem homo sapiens ale na bardzo początkowym etapie ewolucji i wystarczy mi zjeść, zrobić siusiu i się wyspać. Da się na dłuższą metę zgłupieć przy takim człowieku, więc rozumiem, że i autorka mogła mieć dość a teraz mam człowieka z pasją, i jak się zapala żeby mi opowiadać co robił, co planuje albo co nowego wyczytał to aż miło popatrzeć na takie błysk w oku i tu nie chodzi o to, że on miał być koniem co będzie ją-wóz przez życie ciągnąć, tylko żeby po prostu nie było odwrotnej sytuacji - holowanie jego przez nią do końca życia.

Lubię Cię

[Wiindy]

eh.. dziękuję za każdy post (nawet kilka tych dosyć dosadnych..). Wielu z was mnie rozumie, ale niektórzy niestety nie. To nie tak, że szukam ojca czy "gandalfa" który usiądzie na przeciwko mnie i zacznie mi mówić: "tak w życiu rób", "tak nie rób". No trochę wyobraźni! Ktoś z was pięknie to ujął, że oczekuję od niego, że będzie mi przekazywał to co już wie, albo opowiadał o swojej pasji z zapałem, z tym błyskiem w oku, żeby było widać, że się spełnia w tym życiu i że nawet ja mogłabym być dla niego motywacją. I uwierzcie mi, nie chodzi mi tu nawet o nudę, bo jeżeli ja coś zaproponowałam to było ok i nie przeszkadzało mi żeby inicjować różne spędzanie czasu razem.. Oczekiwałam raczej kogoś, kto jest bardziej ciekawy świata, chętny do korzystania z życia, żeby czuł potrzebę poznania czegokolwiek, a nie zamykania się na wszystko dookoła. Myśląc o przyszłości z nim, bałam się że będzie tak że wrócę po pracy do domu a on będzie siedział całe dnie przed telewizorem z piwem i pilotem w ręku.. Że jedynym tematem dla nas po kilkunastu latach razem będzie co jutro na obiad i ile trzeba zapłacić za prąd. I może ze mnie dziecko, jak to ktoś wyżej napisał, ale żyję raz i wolę być z kimś kto będzie miał o wiele ciekawszą osobowość i wyższe ambicje.. fakt ważne jest poczucie bezpieczeństwa, miłość, bliskość, zrozumienie, ale wydaje mi się, że pociąg emocjonalny jest równie ważny jak fizyczny.
Dziękuję za wasze wiadomości.. jestem coraz bardziej pewna, że zrobiłam dobrze.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Clemence

Ja nie wiem czemu tak dziewczynę oceniłaś. .. nie rozumiem o co Tobie chodzi.

A ja nie rozumiem czego tu nie rozumiec .

Napisane przez _ema_

Dokładnie.
Ja byłam sobie długi czas z panem nie-mam-ambicji-bo-po-co. Nic go nie interesowało oprócz spania i oglądania głupot w tv, nie miał pasji, głównym jego zajęciem było jedzenie i spanie oraz narzekanie jak mu ciężko (dodam, że nie pracował, nie miał żadnych obowiązków domowych), magistra nie chciało się robić bo po co, książek czytać to nie bo to głupota. Plany na przyszłość? No coś tam będę robił, może jakąś tam pracę znajdę. Takie jestem homo sapiens ale na bardzo początkowym etapie ewolucji i wystarczy mi zjeść, zrobić siusiu i się wyspać.

No, ale chyba nie bylas tam bezmyslna i bezwolna, ze nie wiedzialas co ze soba zrobic jesli Ci Pan i Wladca celu w zyciu nie wyznaczal. W tym przypadku tak wlasnie jest. Autorka nie ma ambicji i zadnej mysli na siebie a oczekuje od chlopa, aby ta mysl dla niej stworzyl. Parafrazujac pana od papryki z reklamowek PiSu: "chlopie, jak zyc?".

Napisane przez _ema_

Da się na dłuższą metę zgłupieć przy takim człowieku, więc rozumiem, że i autorka mogła mieć dość a teraz mam człowieka z pasją, i jak się zapala żeby mi opowiadać co robił, co planuje albo co nowego wyczytał to aż miło popatrzeć na takie błysk w oku i tu nie chodzi o to, że on miał być koniem co będzie ją-wóz przez życie ciągnąć, tylko żeby po prostu nie było odwrotnej sytuacji - holowanie jego przez nią do końca życia.

Tylko w tym przypadku to autorka jest wozem bo oczekuje nauk o zyciu .

[Wiindy]

jamestown.. chyba się jednak nie rozumiemy

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Wiindy

jamestown.. chyba się jednak nie rozumiemy

Zapewne. Na pewno rozumieja Cie te, ktore Ci przyklasna .


Kurcze, moze mi chlop celu w zyciu nie wyznaczyl i mnie nie inspiruje, inaczej bym Cie zrozumiala.

[Wiindy]

może ma po prostu na tyle ciekawą osobowość, że nie zauważyłaś tego co ja. Miałaś po prostu szczęście i trafiłaś na faceta z ciekawszym charakterem i usposobieniem. I uprzedzam pytanie, jeżeli był taki jak go opisuję, to czemu nie zauważyłam tego na początku? To był mój pierwszy, poważny związek. Poznałam go mając 16 lat więc to było dla mnie nowe doświadczenie. Przez te pare lat zmieniłam się, albo raczej.. powoli przekonywałam się, czego potrzebuję w związku. To trwało przez te kilka długich lat, aż w końcu wiem, że nie będę z nim szczęśliwa. Jest trudno bez tej osoby obok i często się waham czy dobrze zrobiłam, ale to chyba z jednej strony obawa przed samotnością, a z drugiej utrata osoby którą tak dobrze się znało i akceptowało..

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Wiindy

może ma po prostu na tyle ciekawą osobowość, że nie zauważyłaś tego co ja. Miałaś po prostu szczęście i trafiłaś na faceta z ciekawszym charakterem i usposobieniem. I uprzedzam pytanie, jeżeli był taki jak go opisuję, to czemu nie zauważyłam tego na początku? To był mój pierwszy, poważny związek. Poznałam go mając 16 lat więc to było dla mnie nowe doświadczenie. Przez te pare lat zmieniłam się, albo raczej.. powoli przekonywałam się, czego potrzebuję w związku. To trwało przez te kilka długich lat, aż w końcu wiem, że nie będę z nim szczęśliwa. Jest trudno bez tej osoby obok i często się waham czy dobrze zrobiłam, ale to chyba z jednej strony obawa przed samotnością, a z drugiej utrata osoby którą tak dobrze się znało i akceptowało..

Nie rozumiesz paru rzeczy.
1. Partner nie jest od nauki zycia. Tego uczy sie samemu.
2. Inspirowac Cie powinno wszystko, glownie Ty sama. Ty natomiast najwieksze nadzieje w chlopie pokladalas. Nie wiem, co bez chlopa wiec zrobisz. Pewnie nic.


Poza tym mnie fascynuje co Ty od siebie mu dalas. Sadzac po liscie skarg i zazalen duze NIC.

Zachowujesz sie jak dziecko. Tekst o nauce zycia naprawde zabrzmial zalosnie. Moze jak dojrzejesz to sama to zrozumiesz. Ty powinnas byc celem samym w sobie a nie chlop.