Problem ze znalezieniem pracy.

[luca1995]

Hej. Mam problem, do teraz nie wiedziałam, że jest aż tak źle. Mam 21 lat. W poniedziałek zaczełam prace w dużym sklepie spożywczym. Niestety zagościłam tam tylko dwa dni ponieważ nie spodobałam się kierowniczce. Jestem osobą nieśmiałą, podporządkowującą się, nie jestem spontaniczna. Nie umiem szybko pracować, czasem sie zawieszam, myśle o migdałach, nie jestem obrotna i odważna. mama doświadczenie tylko w sklepie. nie wiem czy sie poddać i np. iść na dzienne studia czy szukać dalej pracy no bo jak tak to ma wyglądać to wszedzie bede po dwa dni i tyle. Mówią że jestem wolna i niesamodzielna. nie mam własnej inicjatywy. musi mną ktoś kierować, mówić co mam robić, dać dane zadanie i pytać sprawdzać. Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam. Nie umiem rozmawiać z ludźmi na początku. Wiem, że to wina charakteru ale nie umiem tego zmienić. Co ja mam robić, przecież sie nie zamkne w domu bo ciągnie mnie do ludzi, lubie rozmawiac z ciekawymi osobami ale nie umiem sama zaczynać rozmowy. patrze sie na dół i nie uśmiecham ludzie sie na mnie patrzyli jak na dziwoląga wtej pracy. Babki mówiły do mnie dziecko skarbie, zdrabniały moje imie. jedna powiedziała żebym wyłożyła coś innego, ona wyjdzie na schodki( bo ja jeszcze spadne czy coś). No traktowały mnie jak sierote bo taka sie im pokazałam ale nie jestem taka tylko nie wiem co zrobić żeby ludzie o tym wiedzieli. Może coś doradzicie?

[201607111028]

Napisane przez luca1995

Hej. Mam problem, do teraz nie wiedziałam, że jest aż tak źle. Mam 21 lat. W poniedziałek zaczełam prace w dużym sklepie spożywczym. Niestety zagościłam tam tylko dwa dni ponieważ nie spodobałam się kierowniczce. Jestem osobą nieśmiałą, podporządkowującą się, nie jestem spontaniczna. Nie umiem szybko pracować, czasem sie zawieszam, myśle o migdałach, nie jestem obrotna i odważna. mama doświadczenie tylko w sklepie. nie wiem czy sie poddać i np. iść na dzienne studia czy szukać dalej pracy no bo jak tak to ma wyglądać to wszedzie bede po dwa dni i tyle. Mówią że jestem wolna i niesamodzielna. nie mam własnej inicjatywy. musi mną ktoś kierować, mówić co mam robić, dać dane zadanie i pytać sprawdzać. Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam. Nie umiem rozmawiać z ludźmi na początku. Wiem, że to wina charakteru ale nie umiem tego zmienić. Co ja mam robić, przecież sie nie zamkne w domu bo ciągnie mnie do ludzi, lubie rozmawiac z ciekawymi osobami ale nie umiem sama zaczynać rozmowy. patrze sie na dół i nie uśmiecham ludzie sie na mnie patrzyli jak na dziwoląga wtej pracy. Babki mówiły do mnie dziecko skarbie, zdrabniały moje imie. jedna powiedziała żebym wyłożyła coś innego, ona wyjdzie na schodki( bo ja jeszcze spadne czy coś). No traktowały mnie jak sierote bo taka sie im pokazałam ale nie jestem taka tylko nie wiem co zrobić żeby ludzie o tym wiedzieli. Może coś doradzicie?

Co można doradzić osobie, która nie chce się za siebie wziąć?

[Zorzoli]

Takie jest dorosle zycie.

Trzeba walczyc i ciezko pracowac by cos w zyciu osiagnac.

Z Twojego opisu wydaje sie, ze ty sie nawet nie starasz (myslenie o migdalach) tez bym nie chciala takiego pracownika.

"nie wiem czy sie poddac i isc na studia" - myslisz, ze studia pomoga ci w czyms? jak ktos jest leniwy to papier w niczym ci nie pomoze

[201803290936]

Autorko, jeżeli naprawdę się czymś interesujesz i potrafisz na tej rzeczy skupić, to studia nie muszą być złym pomysłem. W wielu aspektach są pomocne, ale tylko pod warunkiem, że będą dla Ciebie okazją do lepszego zorganizowania się, wzięcia w garść, zrobienia ze sobą czegoś sensownego. Bo inaczej nadal będziesz sierotką, tylko sierotką-studentką. A na studiach czasami trzeba umieć o siebie zawalczyć - wyprosić dodatkowy termin, złapać wykładowcę między zajęciami, aby o coś dopytać itd. Jak staniesz z boku, ze spuszczoną głową, a na zajęciach, ćwiczeniach (wykłady wykładami, wielu studentów bez tego przeżyło) będziesz myślała o niebieskich migdałach, to przygoda ze studiami może się dla Ciebie szybko i niemiło zakończyć.

Także studia same w sobie ratunkiem i rozwiązaniem nie są.

Jesteś wolna w jaki sposób? Nie rozumiesz poleceń? Boisz się zapytać o co chodzi? Rozumiesz polecenie, ale nie potrafisz sprawnie ułożyć planu działania? Potrafisz ułożyć mniej więcej plan działania, ale gdy zaczynasz wykonywać polecenie / zadanie, gubisz się w szczegółach, skupiasz na nieistotnych kwestiach (przypadek mojej szefowej ), zamiast szybko ogarniać całość?

Czy tylko w tej nieszczęsnej dwudniowej pracy zwrócono Ci uwagę na to, że jesteś wolna? Czy rodzina / znajomi / w szkole słyszałaś takie uwagi? Zawsze taka byłaś?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Po dwóch dniach w pracy, to każdy jest sierotą, nie wie co i jak

Sama napisałaś co powinnaś zrobić: pytać jeśli czegoś nie wiesz, pytać co masz robić, jeśli nikt Ci nie dał nic do roboty albo skończyłaś, pytać czy możesz zrobić to czy tamto (= wykazywanie inicjatywy). Coś w tym skomplikowanego? Chyba nie.

[201803290936]

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;57447436]Po dwóch dniach w pracy, to każdy jest sierotą, nie wie co i jak
(...)[/QUOTE]

Tylko Autorka chyba tak ogólnie ma, martwi ją to i to nie pierwsza tego typu przygoda. Może stąd wątek.

[lubiekielbase]

Napisane przez luca1995

Hej. Mam problem, do teraz nie wiedziałam, że jest aż tak źle. Mam 21 lat. W poniedziałek zaczełam prace w dużym sklepie spożywczym. Niestety zagościłam tam tylko dwa dni ponieważ nie spodobałam się kierowniczce. Jestem osobą nieśmiałą, podporządkowującą się, nie jestem spontaniczna. Nie umiem szybko pracować, czasem sie zawieszam, myśle o migdałach, nie jestem obrotna i odważna. mama doświadczenie tylko w sklepie. nie wiem czy sie poddać i np. iść na dzienne studia czy szukać dalej pracy no bo jak tak to ma wyglądać to wszedzie bede po dwa dni i tyle. Mówią że jestem wolna i niesamodzielna. nie mam własnej inicjatywy. musi mną ktoś kierować, mówić co mam robić, dać dane zadanie i pytać sprawdzać. Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam. Nie umiem rozmawiać z ludźmi na początku. Wiem, że to wina charakteru ale nie umiem tego zmienić. Co ja mam robić, przecież sie nie zamkne w domu bo ciągnie mnie do ludzi, lubie rozmawiac z ciekawymi osobami ale nie umiem sama zaczynać rozmowy. patrze sie na dół i nie uśmiecham ludzie sie na mnie patrzyli jak na dziwoląga wtej pracy. Babki mówiły do mnie dziecko skarbie, zdrabniały moje imie. jedna powiedziała żebym wyłożyła coś innego, ona wyjdzie na schodki( bo ja jeszcze spadne czy coś). No traktowały mnie jak sierote bo taka sie im pokazałam ale nie jestem taka tylko nie wiem co zrobić żeby ludzie o tym wiedzieli. Może coś doradzicie?

Chcesz iść na studia, bo przerosło Cię dorosłe życie? Nic, tylko pogratulować.

[eyo]

ekhem a jak z takim podejściem zamierzasz skończyć studia? tam niestety też czasem trzeba samodzielności, trzeba iść na praktyki (i to nie na dwa dni), w zależności od kierunku może się okazać, trzeba robić projekty w grupach albo iść do jakiejś firmy zdobyć dane do projektu... jakoś sobie nie wyobrażam jak bez zmiany podejścia miałabyś skończyć studia
druga sprawa nawet jakby juz ogrnąć te studia to jaką karierę sobie później wyobrażasz? bo niestety ale jeżeli pójdzie do pracy w jakimś konkretnym zawodzie którego się wyuczysz to raczej nie będzie pod wzgędem stresu lżej niż w sklepiej...
idź na produkcję, posadzą Cię na jednym stanowisku i będziesz miała przez 8 godzin to samo do robienia i będziesz mogła sobie myśleć o migdałach ile chcesz

wszystko się niestety sprowadza do tego, że jedyne wyjście to wziąć się w garść

[luca1995]

Napisane przez Doris1981

Potrafisz ułożyć mniej więcej plan działania, ale gdy zaczynasz wykonywać polecenie / zadanie, gubisz się w szczegółach, skupiasz na nieistotnych kwestiach (przypadek mojej szefowej ), zamiast szybko ogarniać całość?

Czy tylko w tej nieszczęsnej dwudniowej pracy zwrócono Ci uwagę na to, że jesteś wolna? Czy rodzina / znajomi / w szkole słyszałaś takie uwagi? Zawsze taka byłaś?

właśnie tak, wcześniej też byłam w spożywczym chyba trzy dni i tęż mi powiedzieli że jestem wolna

[201607111028]

Napisane przez luca1995

właśnie tak, wcześniej też byłam w spożywczym chyba trzy dni i tęż mi powiedzieli że jestem wolna

Ale flegmatycy też podejmują pracę zarobkową.

[luca1995]

Napisane przez eyo

ekhem a jak z takim podejściem zamierzasz skończyć studia? tam niestety też czasem trzeba samodzielności, trzeba iść na praktyki (i to nie na dwa dni), w zależności od kierunku może się okazać, trzeba robić projekty w grupach albo iść do jakiejś firmy zdobyć dane do projektu... jakoś sobie nie wyobrażam jak bez zmiany podejścia miałabyś skończyć studia
druga sprawa nawet jakby juz ogrnąć te studia to jaką karierę sobie później wyobrażasz? bo niestety ale jeżeli pójdzie do pracy w jakimś konkretnym zawodzie którego się wyuczysz to raczej nie będzie pod wzgędem stresu lżej niż w sklepiej...
idź na produkcję, posadzą Cię na jednym stanowisku i będziesz miała przez 8 godzin to samo do robienia i będziesz mogła sobie myśleć o migdałach ile chcesz

wszystko się niestety sprowadza do tego, że jedyne wyjście to wziąć się w garść

no ale bede próbować dalej i jak mi znowu powiedzą że jestem wolna to chyba zwariuje

[teQiba]

Napisane przez luca1995

właśnie tak, wcześniej też byłam w spożywczym chyba trzy dni i tęż mi powiedzieli że jestem wolna

A czy pracowałaś gdzieś dłużej niż kilka dni?

[stewardesa]

Napisane przez carolina662

Co można doradzić osobie, która nie chce się za siebie wziąć?

Napisała, że nie umie, nie, że nie chce.

Napisane przez Zorzoli

"nie wiem czy sie poddac i isc na studia" - myslisz, ze studia pomoga ci w czyms? jak ktos jest leniwy to papier w niczym ci nie pomoze

A z czego wynika, że jest leniwa?

Napisane przez lubiekielbase

Chcesz iść na studia, bo przerosło Cię dorosłe życie?

Bo nie chce pracować w spożywczaku.

Autorko, jeśli z większym entuzjazmem myślisz o przeniesieniu się na dzienne niż pracy, to zrób to.

[findsomething]

Napisane przez luca1995

Jestem osobą nieśmiałą, podporządkowującą się, nie jestem spontaniczna. Nie umiem szybko pracować, czasem sie zawieszam, myśle o migdałach, nie jestem obrotna i odważna.

Proponuję Tobie po pierwsze: jeśli masz taką możliwość zapisz się do organizacji młodzieżowej lub do domu kultury/wolontariatu. Po pracy mogłabyś ćwiczyć umiejętności miękkie.

Napisane przez luca1995

nie wiem czy sie poddać i np. iść na dzienne studia czy szukać dalej pracy no bo jak tak to ma wyglądać to wszedzie bede po dwa dni i tyle.

Na studiach musisz wykazać się sprytem i dużą dozą zaradności. Prezentacje ustne przed grupą/rokiem, projekty grupowe i samodzielne, duża inicjatywa własna w zbieraniu notatek i zaliczaniu całego materiału pod koniec semestru... Do tego praktyki, które i tak i tak musisz odbyć bo takie są wymogi dla każdego kierunku studiów... Jeśli przerasta Cię praca w sklepie...to na razie wstrzymaj się ze studiami... serio mówię. Tylko stracisz czas.

Napisane przez luca1995

Mówią że jestem wolna i niesamodzielna. nie mam własnej inicjatywy. musi mną ktoś kierować, mówić co mam robić, dać dane zadanie i pytać sprawdzać. Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam. Nie umiem rozmawiać z ludźmi na początku. Wiem, że to wina charakteru ale nie umiem tego zmienić. Co ja mam robić, przecież sie nie zamkne w domu bo ciągnie mnie do ludzi, lubie rozmawiac z ciekawymi osobami ale nie umiem sama zaczynać rozmowy. patrze sie na dół i nie uśmiecham ludzie sie na mnie patrzyli jak na dziwoląga w tej pracy.

Próbuj do skutku, szukaj prac, chodź do nich i po prostu nabieraj ogłady. Nie poddawaj się.

Napisane przez luca1995

Babki mówiły do mnie dziecko skarbie, zdrabniały moje imie. Jedna powiedziała żebym wyłożyła coś innego, ona wyjdzie na schodki( bo ja jeszcze spadne czy coś).

Hmm... Możliwe, że widać po Tobie i Twoim zachowaniu "dziecinność" ale równie możliwe, że po prostu współpracownikami w tym sklepie były dużo starsze od Ciebie kobiety. To jest powszechne, że dojrzałe babeczki próbują tak się zwracać do młodych dziewczyn. Raczej nie pozwalaj im na to, bo stawiasz się w pozycji tej słabszej osoby. Potem w razie konfliktu czy innych obowiązków będą na Ciebie zwalać robotę lub delegować do najgorszych zadań, zakładając że zawsze się posłuchasz "starszych".

Napisane przez luca1995

No traktowały mnie jak sierote bo taka sie im pokazałam ale nie jestem taka tylko nie wiem co zrobić żeby ludzie o tym wiedzieli. Może coś doradzicie?

Masło maślane. POKAŻ im jaka jesteś na prawdę, skoro twierdzisz, że nie jesteś taka jak Cię ludzie odbierają...

Na Twoim miejscu, teraz, tu, w tej chwili, zaczęłabym od lekkiej zmiany wizerunku, która powoli zacznie wpływać na Twoją psychikę. Przede wszystkim, ubierz się "kobieco", dojrzalej. Postaw na lekką dozę elegancji, bez względu na to, że pracujesz w sklepie, magazynie czy przy chłodnych temperaturach. Po prostu łącz praktyczny ubiór z elementami bardzo kobiecymi - spódniczka/tunika/elegancka bluzka (nawet schowana pod firmowym polarem). Makijaż, szminka (!), ułożone włosy. To niby nic, ale zobaczysz, że poczujesz się dojrzalsza, kobieca.
Obserwuj obowiązki w pracy, rejestruj je w swojej głowie i po prostu wyrób mechanizm abyś mogła je powtarzać sama i nieco uwolnić się od pokazywania palcem co masz robić.
Będzie tylko lepiej, po prostu podejmuj prace i nabieraj umiejętności, z czasem przyspieszysz i dostosujesz się do trybu.

Powodzenia.

[201607111028]

Napisane przez stewardesa

Napisała, że nie umie, nie, że nie chce.

Chciałabym w to wierzyć, ale na wizażu zazwyczaj nie umiem = nie chcę

[syklamen]

Idź na studia, wcale nie dziwię Ci się, że nie odnajdujesz się w pracy w spożywczaku. Niestety, ale pracując w takim miejscu nie można być nieśmiałym, powolnym i niezbyt komunikatywnym, bo 'kolezanki' i klienci Cię zjedzą. Jednak w prawie każdej pracy jest tak, że musisz umieć rozmawiać z ludźmi, nie możesz stać jak kołek. Ale uwierz, że to da się zmienić chociaż w minimalnym stopniu. Wiem, co mówię, bo sama jestem raczej zamknięta w sobie, nieśmiała, a w pracy dawalam sobie radę. Nie przejmuj się też, że na początku mało umieszczono, bo każdy tak ma w nowej pracy. Nie wstydz się zadawać pytań, pracownicy mają za zadanie Cię przeszkolic, jeśli tak zdecyduje szefostwo i nie robią tym Ci żadnej łaski.

[_ema_]

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;57447436]Po dwóch dniach w pracy, to każdy jest sierotą, nie wie co i jak [/QUOTE]

Wiele osób już na rozmowie kwalifikacyjnej sierotą nie jest i dlatego się wybijają. Miałam przyjemność trochę w życiu rekrutować i szczerze - jak ktoś jest ogarnięty, to jest cały czas. Wiadomo - nie zna nowej pracy, nie zna ludzi, jest skrępowany, ale szuka, pyta, zapoznaje się, wykazuje inicjatywę. A są czasami właśnie takie 'sieroty', którym trzeba palcem pokazać, a jak skończą swoje to zamiast podejśc do Ciebie i spytać co dalej albo pomóc w robieniu Twojej roboty - stoją i patrzą.

Autorko, z takim podejściem nigdzie miejsca nie zagrzejesz, i tak dobrze, że przeszłaś rozmowę kwalifikacyjną. Weź się w garść i zacznij starać.
Można czegoś nie wiedzieć, można być powolnym i to ciężko zmienić. Ale wykazywanie inicjatywy, pytanie, szukanie zajęcia to nie są cechy nabyte i da się je zmienić z dnia na dzień. Po prostu postanawiasz, że nie będziesz stała bezczynnie i nie stoisz, amen.

Podpowiadam co możesz robić, jak nie wiesz co:
- zapytaj przełożonego co masz teraz zrobić
- zapytaj koleżanek
- podejdź do koleżanki i zacznij pomagać jej w wykonywaniu jej pracy
- sama pomyśl i spróbuj dostrzec jakieś niezrobione rzeczy - w sklepie zawsze da się ułożyć jakiś towar ładniej, uzupełnić, posprzątać. Najwyżej będziesz robić rzecz mniej istotną i ktoś Ci powie 'to potem zrobisz, chodź teraz tu i tu'
- jak już kompletnie nic nie wypali i wszystko jest zrobione - zapoznaj się z towarami, z ułożeniem [co gdzie jest], popatrz w papierki [jak zrobić zwrot? Jak wystawić fakturę?], jeśli jest jakiś specyficzny asortyment - poczytaj instrukcje, poucz się o nim

Szukaj, nie czekaj.


---------- Dopisano o 16:42 ---------- Poprzedni post napisano o 16:39 ----------

Napisane przez findsomething

Hmm... Możliwe, że widać po Tobie i Twoim zachowaniu "dziecinność" ale równie możliwe, że po prostu współpracownikami w tym sklepie były dużo starsze od Ciebie kobiety. To jest powszechne, że dojrzałe babeczki próbują tak się zwracać do młodych dziewczyn. Raczej nie pozwalaj im na to, bo stawiasz się w pozycji tej słabszej osoby. Potem w razie konfliktu czy innych obowiązków będą na Ciebie zwalać robotę lub delegować do najgorszych zadań, zakładając że zawsze się posłuchasz "starszych".

Poradźmy młpodej niepewnej dziewczynie, żeby pierwszego dnia zrobiła sobie próbę sił i walkę o pozycję ze starymi pracownikami
Ludzie, starsze kobiety tak okazują sympatię.

[findsomething]

[/COLOR]
Poradźmy młpodej niepewnej dziewczynie, żeby pierwszego dnia zrobiła sobie próbę sił i walkę o pozycję ze starymi pracownikami
Ludzie, starsze kobiety tak okazują sympatię.[/QUOTE]
Kto powiedział o próbie sił? Raczej o nie pieszczeniu się, i nie pozwalaniu by pracownicy traktowali ją jak dziecko, ponieważ ma to i dobre i złe strony

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

A czy Ty Autorko robisz coś ze swoją nieśmiałością, walczysz z nią jakoś?
Czy poza pracą np. w domowych obowiązkach też jesteś taka powolna i też nie umiesz sama z siebie nic zrobić/zapytać?

Praca w sklepie to często praca, w której przeszkolenie jest szybkie i konkretne, nie ma czasu na pierdoły i niańczenie. Może powinnaś poszukać innego rodzaju pracy po prostu.

[bambarylla]

Myślę, że będąc na Twoim miejscu i pracując w sklepie, zachowywałabym się tak samo - po prostu nie każdy nadaje się do tej pracy. Dlatego zastanów się nad tym, co byś chciała robić w życiu, jakie zajęcie by Ci odpowiadało, jakie masz umiejętności, zalety, wady, itp. I zacznij coś robić w kierunku tej wymarzonej pracy, idź na studia, do szkoły policealnej czy zapisz się na jakiś kurs. Albo zwyczajnie poszukaj innej pracy, ale jeśli jesteś osobą nieśmiałą, powolną, itp. to tylko takiej, w której te cechy nie będą przeszkadzały.

[201803290936]

Nie każdy ma refleks i jest na tyle zręczny, aby pracować np. w sklepie.

Autorko, czy życie zmusza Cię do tego, żeby już podjęła pracę, czy też rodzice chętnie wyłożoną na Twoje studia (plus możesz sobie spróbować dorabiać)? Bo szczerze mówiąc, jeżeli na razie nie zmusza Cię do tego sytuacja, to dałabym sobie siana ze znajdowanie jakiejkolwiek pracy, a poważne zastanowiła nad dalszą edukacją (studia / jakaś fajna szkoła dla dorosłych / kurs). Może jesteś po prostu osobą, która wolno się rozkręca. Tak bywa.

Jeżeli masz problem ze złożonymi zadaniami, to rób sobie ćwiczenia w stylu "mam za zadanie..." (wysłać 10 listów i 2 godziny czasu, co muszę zrobić po kolei) - takie które składają się z kilku elementów. Stawiaj przed sobą wyzwania. Drobne, potem większe.

[ddas]

Napisane przez luca1995

Hej. Mam problem, do teraz nie wiedziałam, że jest aż tak źle. Mam 21 lat. W poniedziałek zaczełam prace w dużym sklepie spożywczym. Niestety zagościłam tam tylko dwa dni ponieważ nie spodobałam się kierowniczce. Jestem osobą nieśmiałą, podporządkowującą się, nie jestem spontaniczna. Nie umiem szybko pracować, czasem sie zawieszam, myśle o migdałach, nie jestem obrotna i odważna. mama doświadczenie tylko w sklepie. nie wiem czy sie poddać i np. iść na dzienne studia czy szukać dalej pracy no bo jak tak to ma wyglądać to wszedzie bede po dwa dni i tyle. Mówią że jestem wolna i niesamodzielna. nie mam własnej inicjatywy. musi mną ktoś kierować, mówić co mam robić, dać dane zadanie i pytać sprawdzać. Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam. Nie umiem rozmawiać z ludźmi na początku. Wiem, że to wina charakteru ale nie umiem tego zmienić. Co ja mam robić, przecież sie nie zamkne w domu bo ciągnie mnie do ludzi, lubie rozmawiac z ciekawymi osobami ale nie umiem sama zaczynać rozmowy. patrze sie na dół i nie uśmiecham ludzie sie na mnie patrzyli jak na dziwoląga wtej pracy. Babki mówiły do mnie dziecko skarbie, zdrabniały moje imie. jedna powiedziała żebym wyłożyła coś innego, ona wyjdzie na schodki( bo ja jeszcze spadne czy coś). No traktowały mnie jak sierote bo taka sie im pokazałam ale nie jestem taka tylko nie wiem co zrobić żeby ludzie o tym wiedzieli. Może coś doradzicie?

Jeśli chcesz iść na studia, żeby w sklepie nie pracować to idź. Nie każdy się nadaje do sklepu. Ja studiowałam dziennie. W wakacje próbowałam dorobić w małej gastronomii - byłam beznadziejna-wolna, zapominałam zamówień - po dwóch tygodniach mi podziękowali - a to byli znajomi mojej mamy. To dopiero obciach. Skończyłam studia - dostałam się do budżetówki (zgodnie z wykształceniem) - siedzę tam od 9 lat i jakoś sobie radzę, a bywa, że nie ma kiedy do łazienki iść ( wbrew legendom o budżetówce, niestety nie te czasy). To tyle, jeśli chodzi o mnie - a byłam naprawdę nieogarnięta i w dodatku rozpieszczona. Oczywiście nie mówię, że musisz pracować w budżetówce, nie wiem, co Cię tak naprawdę interesuje, to był tylko przykład.

[December12]

Wiesz co robisz źle - to dobrze, wiesz do trzeba naprawić. W nowej pracy każdy jest nieco zagubiony i oczekiwanie, że wszystko będziesz wiedzieć jest bez sensu. Może trafiłaś na pracę w której każdego biorą ,,na próbę" a potem zwalniają i mają pracowników za darmo. Następnym razem spróbuj jednak trochę bardziej skupić się na swoich zadaniach i od samego początku staraj się pokazać z dobrej strony. Dopytuj, dociekaj, pytaj co zrobić dalej, staraj się podczas okresu próbnego utrzymywać tempo.

[luca1995]

Tak, 5 miesiecy w sklepie ale nie spozywczym. Bylam sama na zmianie' szef przychodzil na godzine radzilam sobie z klientami. Po prostu nie umiem pracowac w grupie jak ktos mi patrzy na rece.

---------- Dopisano o 20:01 ---------- Poprzedni post napisano o 19:59 ----------

Właśnie o to mi chodzilo ze studiami, ze powinnam zdobyc jakies wyksztalcenie bo do sklepu sie nie nadaje' nie mam takich predyspozycji.

[gereh]

Napisane przez luca1995

Tak, 5 miesiecy w sklepie ale nie spozywczym. Bylam sama na zmianie' szef przychodzil na godzine radzilam sobie z klientami. Po prostu nie umiem pracowac w grupie jak ktos mi patrzy na rece.

---------- Dopisano o 20:01 ---------- Poprzedni post napisano o 19:59 ----------

Właśnie o to mi chodzilo ze studiami, ze powinnam zdobyc jakies wyksztalcenie bo do sklepu sie nie nadaje' nie mam takich predyspozycji.

A co Cie interesuje? W sensie jakie studia? Zastanow się nad tym dobrze bo teraz praktycznie każdy ma studia a poziom ogarnięcia bez zmian wiem co mowie. Prowadze sama firmę i jest ogólnie ciężko. Jeżeli z miejsca uważa sz ze się nie nadaje sz bo nie umiesz czy nie chcesz to studia ...oby nie byly zmarnowany czasem. może sprobuj po robić cos co lubisz w formie wolontariatu czy praktyki. Przed takimi osobami stawia się mniejsze wymagania niż przed pracownikami. Oswoisz się z ludźmi i z praca. Nauczysz się trzeba w siebie trochę bardziej wierzyć ale nie idź na byle jakie studia tylko po to żeby przepekac 5 lat a po iść do sklepu ..

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez _ema_

Wiele osób już na rozmowie kwalifikacyjnej sierotą nie jest i dlatego się wybijają.

Pisząc o byciu sierotą, miałam na myśli ten fragment:

Napisane przez luca1995

Ja boje sie zadawać pytan, przyznawać że czegoś nie wiem nawet jak to jest normalne że czegoś nie wiem bo sie nie znam.

No każdy tak ma na początku, że się nie zna. Tylko problem autorki polega na tym, że się boi zapytać (z czym większość osób jednak problemów nie ma).

[gereh]

[1=c640cdfa886255292692728 c9c3f51a456c1754b_657ce90 228a24;57463011]Pisząc o byciu sierotą, miałam na myśli ten fragment:


No każdy tak ma na początku, że się nie zna. Tylko problem autorki polega na tym, że się boi zapytać (z czym większość osób jednak problemów nie ma).[/QUOTE]

Bo dla wielu praca to 8 h , bez poświęcenia i pomysłu i do domu. A po studiach aspiracje kierownicze i najlepiej nic nie robić i żeby kasa plynela... a do biedronki nie pójdzie bo po studiach i się nie zna bledne kolo. Jak jest się przebojowym to w każdej pracy nawet tej w sklepie można się realizować i być zadowolonym.

[syklamen]

Napisane przez gereh

Bo dla wielu praca to 8 h , bez poświęcenia i pomysłu i do domu. A po studiach aspiracje kierownicze i najlepiej nic nie robić i żeby kasa plynela... a do biedronki nie pójdzie bo po studiach i się nie zna bledne kolo. Jak jest się przebojowym to w każdej pracy nawet tej w sklepie można się realizować i być zadowolonym.

Nie każdy jest tak przebojowy w każdej dziedzinie życia, jak Ty

[201604250941]

Autorko daj sobie nieco czasu, poczekaj aż porządnie zgłodniejesz z braku kasy, to się nauczysz pytać kierowniczki, czy może jeszcze raz przelecieć podłogę mopem. Poczekaj, aż Ci odłączą telefon, bo, jak twierdzisz, nie umiesz otworzyć ust i wydobyć dźwięku. Wtedy może nabierzesz nieco szacunku dla pracy. Chociaż znam przypadki, gdzie nawet głód nie zmusił do ponownego poszukania zatrudnienia.

[stewardesa]

Napisane przez candycotton

Autorko daj sobie nieco czasu, poczekaj aż porządnie zgłodniejesz z braku kasy, to się nauczysz pytać kierowniczki, czy może jeszcze raz przelecieć podłogę mopem. Poczekaj, aż Ci odłączą telefon, bo, jak twierdzisz, nie umiesz otworzyć ust i wydobyć dźwięku. Wtedy może nabierzesz nieco szacunku dla pracy. Chociaż znam przypadki, gdzie nawet głód nie zmusił do ponownego poszukania zatrudnienia.

Ale ona może się nigdy nie znaleźć w tej sytuacji.