W jakim wieku rozpoczeliście pierwszą, poważną pracę?

[Jelonek_]

Witam,
pomimo szukania, nie wiem czy był już taki wątek, jeśli był dajcie znać

Chciałam spytać się Was w jakim wieku zaczęłyście/ zaczęliście pierwszą prace zarobkową na jakiś dłuższy okres czasu,jaka to była praca i czy zdobyliście ją samodzielnie czy poprzez tzw. znajomości . Nie chodzi mi tu koniecznie o prace pasującą do wykształcenia, ale też nie np. o jednodniowe roznoszenie ulotek.

I jeszcze pytanie dotyczące pracy w okresie studiów. Jak sądzicie czy jeśli dana osoba ma możliwość otrzymywania wsparcia od rodziców na czas studiów, powinna pracować, czy jest to raczej czas na naukę, odkrywanie siebie, rozwijanie pasji?

Pozdrawiam

[201605300922]

Napisane przez Jelonek_

Witam,
pomimo szukania, nie wiem czy był już taki wątek, jeśli był dajcie znać

Chciałam spytać się Was w jakim wieku zaczęłyście/ zaczęliście pierwszą prace zarobkową na jakiś dłuższy okres czasu i jaka to była praca. Nie chodzi mi tu koniecznie o prace pasującą do wykształcenia, ale też nie np. o jednodniowe roznoszenie ulotek.

I jeszcze pytanie dotyczące pracy w okresie studiów. Jak sądzicie czy jeśli dana osoba ma możliwość otrzymywania wsparcia od rodziców na czas studiów, powinna pracować, czy jest to raczej czas na naukę, odkrywanie siebie, rozwijanie pasji?

Pozdrawiam

Zależy co studiuje. Są kierunki, na których praca - gdy nie jest konieczna - jest w gruncie rzeczy pozbawiona sensu, bo nic nie wnosi do późniejszej kariery zawodowej, a zabiera cenny czas potrzebny do intensywnej nauki. Mam tu na myśli choćby pielęgniarstwo. A są też takie, które moim osobistym zdaniem bez jednoczesnej pracy nie mają wielkiego sensu, jak choćby kierunki finansowe, informatyczne.

[aer]

Napisane przez Jelonek_

Witam,
pomimo szukania, nie wiem czy był już taki wątek, jeśli był dajcie znać

Chciałam spytać się Was w jakim wieku zaczęłyście/ zaczęliście pierwszą prace zarobkową na jakiś dłuższy okres czasu i jaka to była praca. Nie chodzi mi tu koniecznie o prace pasującą do wykształcenia, ale też nie np. o jednodniowe roznoszenie ulotek.

I jeszcze pytanie dotyczące pracy w okresie studiów. Jak sądzicie czy jeśli dana osoba ma możliwość otrzymywania wsparcia od rodziców na czas studiów, powinna pracować, czy jest to raczej czas na naukę, odkrywanie siebie, rozwijanie pasji?

Pozdrawiam

ad. 1 18 - infolinia przychodząca korporacji w której do dzisiaj pracuję, ale jestem już po awansach i na co dzień zajmuję się całkowicie innymi sprawami.

ad. 2 gdybym otrzymywała wsparcia fin. podczas studiów pewnie bym i tak pracowała - dla doświadczenia i lepszego CV.

[Tutli]

Napisane przez Jelonek_

Witam,
pomimo szukania, nie wiem czy był już taki wątek, jeśli był dajcie znać

Chciałam spytać się Was w jakim wieku zaczęłyście/ zaczęliście pierwszą prace zarobkową na jakiś dłuższy okres czasu,jaka to była praca i czy zdobyliście ją samodzielnie czy poprzez tzw. znajomości . Nie chodzi mi tu koniecznie o prace pasującą do wykształcenia, ale też nie np. o jednodniowe roznoszenie ulotek.

I jeszcze pytanie dotyczące pracy w okresie studiów. Jak sądzicie czy jeśli dana osoba ma możliwość otrzymywania wsparcia od rodziców na czas studiów, powinna pracować, czy jest to raczej czas na naukę, odkrywanie siebie, rozwijanie pasji?

Pozdrawiam

Mając 19 lat przez pół roku pracowałam w firmie mojego ojca, normalnie, na etacie. Miałam wtedy rok przerwy między liceum a studiami. W zawodzie zaczęłam pracować na IV roku studiów.

Jak już ktoś napisał - zależy, co się studiuje. Jak ktoś studiuje medycynę, to nie ma sensu, żeby np. pracował jako kelner tylko po to, by coś robić, jeśli nie ma potrzeby. Natomiast na wielu kierunkach nierozpoczęcie wczesnej kariery zawodowej to bycie na przegranej pozycji. Ja studiowałam kierunki ekonomiczne i biorąc pod uwagę liczbę zajęć, nie wyobrażałam sobie NIE zarabiania na siebie i chociaż mieszkałam z rodzicami, to w sumie od początku studiów żadnych kosztów mojego utrzymania nie ponosili.

[thirky]

Dokładnie, zależy co się studiuje oraz jakie się ma do tego wszystkiego podejście, oczekiwania, możliwości wsparcia finansowego od rodziny.
Dla mnie osobiście studia to czas na rozwijanie się, działanie w różnych organizacjach, poznawanie nowych ludzi, miejsc, na zabawę no i naukę, naukę, naukę. Nie wyobrażam sobie żebym od pierwszego roku miała oprócz nauki również pracę jako np. kelnerka, gdyż nic ciekawego nie wniosłoby mi to do CV, a zajęło cenny czas. Po prostu bym się nie wyrobiła ze wszystkim i zapewne albo zawaliła studia, albo chodziła przemęczona, bez chwili czasu dla siebie.
Za to na pewno na drugim czy trzecim roku będę już szukała czegoś w zawodzie, a że po moim kierunku na razie o jakąś tam pracę łatwo, to będę działać, na pewno jednak nie na cały etat a studia dalej będą priorytetem.

Tak nawiasem mówiąc... nigdy nie zrozumiem podejścia osób które na ludzi niepracujących podczas studiów patrzą z politowaniem, mówiąc że im wstyd byłoby ciągnąc kasę od rodziców. Naszym rodzicom też kiedyś pomagali ich rodzice, a my pomożemy swoim dzieciom, to chyba naturalne. A dopóki nie przepijamy pieniędzy i nie wyrzucamy ich w błoto to myślę, że jest to ok. Moim zdaniem nic na siłę, trzeba ustalić sobie priorytety i tak wszystko zorganizować, żeby nie wykończyć się już na starcie. W końcu studia to ostatni czas na beztroskie życie

[Jelonek_]

Napisane przez thirky

Dokładnie, zależy co się studiuje oraz jakie się ma do tego wszystkiego podejście, oczekiwania, możliwości wsparcia finansowego od rodziny.
Dla mnie osobiście studia to czas na rozwijanie się, działanie w różnych organizacjach, poznawanie nowych ludzi, miejsc, na zabawę no i naukę, naukę, naukę. Nie wyobrażam sobie żebym od pierwszego roku miała oprócz nauki również pracę jako np. kelnerka, gdyż nic ciekawego nie wniosłoby mi to do CV, a zajęło cenny czas. Po prostu bym się nie wyrobiła ze wszystkim i zapewne albo zawaliła studia, albo chodziła przemęczona, bez chwili czasu dla siebie.
Za to na pewno na drugim czy trzecim roku będę już szukała czegoś w zawodzie, a że po moim kierunku na razie o jakąś tam pracę łatwo, to będę działać, na pewno jednak nie na cały etat a studia dalej będą priorytetem.

Tak nawiasem mówiąc... nigdy nie zrozumiem podejścia osób które na ludzi niepracujących podczas studiów patrzą z politowaniem, mówiąc że im wstyd byłoby ciągnąc kasę od rodziców. Naszym rodzicom też kiedyś pomagali ich rodzice, a my pomożemy swoim dzieciom, to chyba naturalne. A dopóki nie przepijamy pieniędzy i nie wyrzucamy ich w błoto to myślę, że jest to ok. Moim zdaniem nic na siłę, trzeba ustalić sobie priorytety i tak wszystko zorganizować, żeby nie wykończyć się już na starcie. W końcu studia to ostatni czas na beztroskie życie

Thirky myślę podobnie Zadałam to pytanie na forum bo też często spotykam się z lekceważącym podejściem do osób które nie pracują na studiach. Rozumiem sytuacje gdzie ktoś ma ciężkie warunki finansowe lub wykonuje prace zgodną z kierunkiem jego studiów lub inną rozwijającą go. Zgadzam się też z tym, że jeśli pieniedzy rodziców nie marnujemy a poprostu żyjemy z ich pomocą nie ma w tym nic złego gdyż tak funkcjonuje rodzina. Osobiście skałaniam się do stwierdzenia że czas studiów lepiej przeznaczyć na naukę i rozwijanie się w interesujących dziedzinach, które może w przyszłośći uczynimy pracą. Praca w sklepach i tym podobne często niestety nie wnosi nic oprócz pewnej sumy pieniedzy i zmęczenia.

W dalszym ciągu ciekawa jednak jestem Waszych opinii i doświadczeń

[spaghettii]

Ja pierwsza prace mialam w wieku 16 lat. Pozniej, chodzac do liceum tez pracowalam, jakies call center itp, mialam na swoje wydatki. Nie studiowalam, ale odkad sie wyprowadzilam z domu (majac 20 lat) nie wyobrazam sobie brac pieniadze od rodzicow (ale tez nie potepiam nikogo).


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[0d75851a92bcdb93dfbf170261c847a0f1cef222]

20 lat
Wybrałam się na studia zaoczne i jednocześnie pracowałam. Żadna z moich prac nie była dorywcza, wszystkie na dłużej.
Dzięki takiemu trybowi studiów mogłam szukać poważniejszych prac.

[Santom09]

20 lat, praca na produkcji na trzy zmiany. Pracę dostałam bez znajomości i miała byc tymczasowa a pracuję w tej firmie już 3 lata.. studiowałam zaocznie i pracowałam. Choc nie musiałam bo rodzice proponowali żebym była w domu.

[ddas]

28 lat, praca po znajomości, w zawodzie (do tej pory tam pracuję -ponad 7 lat) - wcześniej studiowałam dziennie (podczas studiów nie pracowałam - jeśli nie liczyć prac dorywczych typu sprzedawanie piwa na festynie, mała gastronomia) i rok byłam na stażu z UP.

[ogolnie]

21.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Pracowalam w zawodzie w wieku 22 lat jeszcze ucząc się w szkole policealnej. Obroniłam dyplom technika i dalej pracuję. Zmieniło się miasto i pracodawca ale nadal zgodnie z wykształceniem.

[_Aneta]

Zaraz po maturze (18 lat) pracowałam na infolinii przychodzącej jednego z operatorów. Potem na stacji benzynowej i w markecie na kasie - tu już miałam umowy o pracę. Studiowałam dziennie, mieszkałam z rodzicami. Do pracy poszłam, bo miałam sporo wolnego czasu, a zawsze kasa wpadła.

Akurat miałam to wsparcie od rodziców, nie chcieli ode mnie absolutnie żadnych pieniędzy dopóki studiuję dziennie i mówili, że do pracy iść nie muszę, ale jeśli chcę - mój wybór. Teraz się cieszę, że pracowałam. Mogłam odłożyć pieniądze na super wakacje no i nie mam pustego cv. Wprawdzie prace nie były jakieś super ambitne, ale teraz gdy szukam pracy zgodnej z wykształceniem zawsze mogę podkreślić doświadczenie w obsłudze klienta i umiejętność radzenia sobie z "trudnymi" ludźmi.

[Colderia]

Miałam 22 lata. Pracę dostałam po znajomości. W tym czasie robiłam studia zaoczne, które skończyłam 3 lata temu. Pracuję tam bez przerwy od 5 lat. Nie jest to stanowisko zgodne z moim kierunkiem studiów.

[mushroomhunter]

19, zaraz po maturze, w Inglocie, nie po znajomości. Pracowałam tam trzy lata i do tej pory czasem tęsknię .

[201608251020]

24 po obronie na studiach dziennych, w kancelarii finansowej, nie po znajomości - z ogłoszenia,z rekrutacji. I to było jedno z fajniejszych miejsc, w których miałam okazję pracować. Chyba dopiero obecne jest równie fajne.

[201803080934]

miałam 21 lat, zaczęłam pracę zaraz po maturze [jakbym zdawała w terminie, to pewnie bym miała 19 ]. żadna moja praca nie była załatwiana po znajomości [poza kelnerowaniem, gdzie i tak wytrzymałam 2 dni i uciekłam, bo to wybitnie nie dla mnie robota ].

czy warto pracować podczas studiów? nie wiem, bo nie studiowałam i pewnie nie będę, bo do niczego nie jest mi to potrzebne.

[bernikula]

10 lat temu w wieku 22 lat poszłam na staż do pewnej instytucji i tak zostałam tam do dzisiaj. Byłam wówczas na studiach magisterskich i wyprowadziłam się z domu. Także wszystko na raz

[velika]

24 - czy po znajomości, hmm częściowo tak. Zaczęłam w tym miejscu bezpłatne praktyki po znajomości, ale się zaczepiłam, dostałam etat i już minęły 4 lata
Na studiach nie pracowałam. Wszystkiego co chcę w życiu robić nauczyłam się w swojej obecnej pracy.

[201604181004]

Na pierwszym roku studiow. Trudno okreslic czy po znajomosci. Przez przypadek raczej :- )

[_ema_]

19 zaraz po maturze. Potem też na studiach. Praca nie była załatwiana, sama wystarałam. Mieszkałam cały czas z rodzicami, ale za utrzymanie płaciłam. Kolejna praca po skończeniu studiów i po ślubie, na raz z wyprowadzką.

Co do pracy na studiach - jeśli ma Cię kto utrzymywać i nie jest to dla opiekunów zbytnim obciążeniem, to sens ma tylko i wyłącznie praca w zawodzie/wolontariat/staże/praktyki. Praca kelnerki na medycynie wiele doświadczenia zawodowego Ci nie da.

[201605161006]

Napisane przez Jelonek_

Thirky myślę podobnie Zadałam to pytanie na forum bo też często spotykam się z lekceważącym podejściem do osób które nie pracują na studiach. Rozumiem sytuacje gdzie ktoś ma ciężkie warunki finansowe lub wykonuje prace zgodną z kierunkiem jego studiów lub inną rozwijającą go. Zgadzam się też z tym, że jeśli pieniedzy rodziców nie marnujemy a poprostu żyjemy z ich pomocą nie ma w tym nic złego gdyż tak funkcjonuje rodzina. Osobiście skałaniam się do stwierdzenia że czas studiów lepiej przeznaczyć na naukę i rozwijanie się w interesujących dziedzinach, które może w przyszłośći uczynimy pracą. Praca w sklepach i tym podobne często niestety nie wnosi nic oprócz pewnej sumy pieniedzy i zmęczenia.

W dalszym ciągu ciekawa jednak jestem Waszych opinii i doświadczeń

Z tym lekceważącym podejściem to zależy. Jest sporo studentów, którzy za kasę rodziców sobie hulają, a studia kończą głównie dzięki ściągom, na trójach itp. Moim zdaniem takie coś jest nie na miejscu, a znam sporo osób które mają właśnie taki sposób na studia. Poza tym są osoby co mają bardzo luźny plan, zwykle na 4 lub 5 roku, że poza weekendem mają po 2 a nawet 3 dni wolnego w tygodniu i w tym czasie nic nie robią, nie pracują, nie chodzą na żadne praktyki, wolontariaty itp., tylko sobie właśnie ''odpoczywają'' czy imprezują. Akurat takie dwa przypadki, które nie należą do rzadkości moim zdaniem są powodem do wstydu.

[GgochaA]

Napisane przez takasobie93

Z tym lekceważącym podejściem to zależy. Jest sporo studentów, którzy za kasę rodziców sobie hulają, a studia kończą głównie dzięki ściągom, na trójach itp. Moim zdaniem takie coś jest nie na miejscu, a znam sporo osób które mają właśnie taki sposób na studia. Poza tym są osoby co mają bardzo luźny plan, zwykle na 4 lub 5 roku, że poza weekendem mają po 2 a nawet 3 dni wolnego w tygodniu i w tym czasie nic nie robią, nie pracują, nie chodzą na żadne praktyki, wolontariaty itp., tylko sobie właśnie ''odpoczywają'' czy imprezują. Akurat takie dwa przypadki, które nie należą do rzadkości moim zdaniem są powodem do wstydu.

Pomijając kwestię ściągania - cała reszta wg mnie zależy od sytuacji danej osoby. Jeżeli jest na utrzymaniu rodziców, którym taki stan nie przeszkadza bo np. są bardzo majętni, a dziecko po skonczeniu studiów ma zapewnioną pracę w rodzinnej firmie - to wg mnie nic nikomu do tego - to sprawa między nim a rodzicami.

Dla odmiany - ja pracowałam w czasie studiów, bo nie miałam majętnych rodziców. Praca nie dała mi nic poza stresem, bo nie była w żaden sposób związana z moim kierunkiem. Z całą pewnością gdybym nie musiała - nie pracowałabym wtedy.

[201605161006]

Napisane przez GgochaA

Pomijając kwestię ściągania - cała reszta wg mnie zależy od sytuacji danej osoby. Jeżeli jest na utrzymaniu rodziców, którym taki stan nie przeszkadza bo np. są bardzo majętni, a dziecko po skonczeniu studiów ma zapewnioną pracę w rodzinnej firmie - to wg mnie nic nikomu do tego - to sprawa między nim a rodzicami.

Dla odmiany - ja pracowałam w czasie studiów, bo nie miałam majętnych rodziców. Praca nie dała mi nic poza stresem, bo nie była w żaden sposób związana z moim kierunkiem. Z całą pewnością gdybym nie musiała - nie pracowałabym wtedy.

Ja uważam, że niezależnie od tego czy rodzice są majętni czy nie, dziecko z szacunku do nich powinno coś robić, a nie obijać się za ich kasę. Choćby chodzić na jakieś praktyki w swoim zawodzie.

[Kle_oo]

18 lat, nawet pamiętam miesiąc maj wolne miałam tylko w te dni w które były egzaminy maturalne. Pracy szukać zaczęłam jakoś w kwietniu, bo stwierdziłam, że i tak to czego się nauczyłam musi do matury wystarczyć, a dzień czy dwa nad książkami różnicy już nie zrobią. Tak samo mówiła nasza polonistka: "jak ktoś do matury nie wie przez jakie "ż" pisze się "że" to już się nie dowie". Nie żałuję bo jakbym zaczęła pracy szukać później to pewnie straciłabym na to całe wakacje, bo od czerwca do garną się do niej już wszyscy czyli maturzyści, uczniowie,studenci itd. Patrząc po wynikach mojego egzaminu maturalnego (oczywiście zdałam) moja praca nie miała żadnego wpływu na osiągnięte wyniki. A tak przynajmniej się nie stresowałam bo nie miałam czasu.

---------- Dopisano o 12:02 ---------- Poprzedni post napisano o 11:58 ----------

Napisane przez Jelonek_

Thirky myślę podobnie Zadałam to pytanie na forum bo też często spotykam się z lekceważącym podejściem do osób które nie pracują na studiach. Rozumiem sytuacje gdzie ktoś ma ciężkie warunki finansowe lub wykonuje prace zgodną z kierunkiem jego studiów lub inną rozwijającą go. Zgadzam się też z tym, że jeśli pieniedzy rodziców nie marnujemy a poprostu żyjemy z ich pomocą nie ma w tym nic złego gdyż tak funkcjonuje rodzina. Osobiście skałaniam się do stwierdzenia że czas studiów lepiej przeznaczyć na naukę i rozwijanie się w interesujących dziedzinach, które może w przyszłośći uczynimy pracą. Praca w sklepach i tym podobne często niestety nie wnosi nic oprócz pewnej sumy pieniedzy i zmęczenia.

W dalszym ciągu ciekawa jednak jestem Waszych opinii i doświadczeń

Ja żadnej mojej pracy nie miałam załatwianej po znajomości. Ze studiów zrezygnowałam bo nie widziałam sensu ładowania kasy w coś coś nie przyniesie mi wymiernych zysków. I jak patrzę w tej chwili z perespektywy lat - to była dobra decyzja. Najśmieszniejsze jest to, że mam kontakt z ludźmi z mojego roku...sęk w tym że tylko ja jedna pracuje w zawodzie (choć tych studiów nie ukończyłam)..reszta albo jest bezrobotna, albo siedzi na śmieciówce/wiecznym stażu.

[GgochaA]

Napisane przez takasobie93

Ja uważam, że niezależnie od tego czy rodzice są majętni czy nie, dziecko z szacunku do nich powinno coś robić, a nie obijać się za ich kasę. Choćby chodzić na jakieś praktyki w swoim zawodzie.

No właśnie - Ty uważasz. Ale jeżeli rodzice tego dziecka tak nie uważają i nie mają problemu z finansowaniem go, to nie widzę problemu ani nie widzę powodu żeby kogoś takiego piętnować - robi to na co cała jego rodzina łącznie z nim samym wyraziła zgodę i z czym jest im dobrze - nikomu nic do tego. Naprawdę - praktyki i wolontariaty nie każdemu są w życiu potrzebne.

Dodam może że sama znam przypadek, kiedy rodzice NIE CHCIELI żeby dziecko pracowało. Uważali że są na tyle majętni że w żaden sposób nie odczują kosztów utrzymania dziecka w innym mieście i chcieli żeby ten okres wykorzystało na naukę i ZABAWĘ- takie mieli podejście i poglądy, twierdzili że później już nigdy nie będzie mogło wieść tak beztroskiego życia i powinno to wykorzystać. Czy należy to potępiać? Polemizowałabym. Nikomu taki stan nie przeszkadzał, dziecko studia skończyło, pracę miało od początku pewną w rodzinnej firmie - wszystko spoko.

[ViLLeMkA]

22 lata - w firmie doradczej, na pełen etat a właściwie ponad.
A taka niepoważna (kasjerka/hostessa itp.) - 16 lat.

W firmie doradczej nie dostałam pracy po znajomości, ale jednak przez kontakty - dostałam ofertę pracy na maila - przy rekrutacji to nie miało wpływu. Kolejną pracę otrzymałam dzięki programowi, w którym brałam udział.

[Sybil_]

24 lata, po studiach

[_zolza]

Moja pierwsza powazna w wieku 23 lat, po znajomosciach ktore sama sobie wychodzilam, w zawodzie. Podczas studiow skupilam sie na nauce, pracowalam tylko w wakacje, przez pierwszy rok za darmo, pozniej na umowe zlecenie. A po studiach sie o mnie upomnieli i od razu wskoczylam na etat. Pracowalam tam 5 lat, dopoki firma istniala.
Co do pracy na studiach...kazdy robi to co lubi. Nie oceniam ludzi pod tym katem i nic mi do tego. To kwestia umowy pomiedzy dzieckiem i rodzicami i podejscia do zycia delikwenta. Ale mnie ogolnie malo intesuje cudze zycie, nic nie poradze

[Narrhien]

Na 1 roku, nie wiem czy po znajomości (kolega dał cynk, że w znajomej firmie szukają i załatwił mi rozmowę, ale już cały proces rekrutacyjny przeszłam samodzielnie). Nie w zawodzie, ale bardzo dobra praca.

W zawodzie to już na studiach magisterskich.

Gdybym była z bogatego domu i mogłabym bez wyrzutów sumienia korzystać z pomocy finansowej na studiach, to pewnie skupiłabym się na nauce, aktywnej działalności w kołach naukowych czy innych organizacjach studenckich, szukała doświadczenia poprzez praktyki, wolontariaty, staże, ale też rozwijała swoje pasje. Oczywiście, gdyby przypadkiem trafiła się możliwość pracy w zawodzie, to bym się nie wahała, ale nie szukałabym jej na siłę (a na pewno nie na pierwszych latach), wykorzystywałabym ten czas przede wszystkim na intensywny rozwój własny.

Nie ma powodu do wstydu, jeśli ktoś nie pracuje podczas studiów i korzysta z pomocy rodziców - jeśli tylko rodzice mają taką możliwość i chcą dziecku pomóc, to tym lepiej dla dziecka. Trzeba tylko pamiętać, że studia kiedyś się skończą i warto w siebie zainwestować, żeby później mieć coś do zaoferowania potencjalnym pracodawcom. Ale nie musi to być przecież pełnoetatowa praca zaraz od pierwszego roku, to mogą być także różne kursy, szkolenia, wolontariaty itd.

Nie każdy ma taką szansę od rodziców, więc trzeba ją jak najlepiej wykorzystać