Czy to początek choroby ?

[LovelyBlacky]

Witam. Zwracam się tutaj z prośbą o radę.
Kilka miesięcy temu zaczęłam się odchudzać. We wrześniu przy wzroście 168 cm ważyłam 69 kilogramów. Udało mi się zrzucić 17 kilogramów, moja aktualna waga to 52 kilogramy. Oznacza to już lekką niedowagę. Udało mi się schudnąć dzięki diecie. Wyeliminowałam całkowicie słodycze, fast foody i inne śmieciowe jedzenie, które uwielbiałam. Zaczęłam zmniejszać kaloryczność posiłków, z czasem jednak zamieniło się to w obsesje. W aktualnym momencie spożywam ok. 800 kcal dziennie. Wiem, że to niezdrowe. Jem głównie warzywa- marchew, kapustę kiszoną, chude wędliny drobiowe, jogurty naturalne, ale tylko 0℅ tłuszczu. Był czas, że całkowicie wyeliminowałam z diety pieczywo, ponieważ naczytałam się, że spożywanie go powoduje tycie. Teraz jem je, ale w małych ilościach i wybór chleba zajmuje mi mnóstwo czasu, porównuje jego sklad, ilość węglowodanów, tłuszczy, błonnika, białka.. Zdarza mi się stać pół godziny przy półce z pieczywem zanim się na coś zdecyduje, często też po tym czasie odchodzę z pustymi rękami, bo wszystko wydaje mi się zbyt kaloryczne. W sklepie spędzam mnóstwo czasu na oglądaniu tabelek wartości odżywczych, często też oglądam półki ze słodyczami czy chipsami. Jedzenie stało się moją obsesją, potrafię oglądać potrawy na instagramie czy programy kulinarne w telewizji tylko po to, by popatrzeć na dobre jedzenie. Nie chce już chudnąć, chce tylko utrzymać wagę, boję się jednak, że zjedzenie czegokolwiek bez zaplanowania i przeliczenia kalorii sprawi, że przytyje. Wiem, że to chore. Mam 17 lat, a już zanikł mi okres, mam też bardzo niskie ciśnienie, często jest mi zimno i jestem apatyczna. Kiedy patrze na siebie w lustrze źle się czuje. Widzę jak przez skórę przebijają się żebra, ale brzuch cały czas wydaje się być wzdęty, nogi grube. Zdarza mi się stosować środki przeczyszczające, po nich czuję się lepiej.
Wszyscy byli pod wrażeniem mojej przemiany, każdy mnie podziwiał, że tyle schudłam, potem jednak wszyscy radzili mi wrócić już do normalnego odżywiania i skończyć z dietą, ja jednak wciąż boję się przytyć. Rodzice wciąż się zamartwiają, znajomi mówią, że jestem za chuda, powinnam przytyć. Sama zdaję sobie z tego sprawę, ale jakoś nie potrafię przełamać się i coś zjeść. Czy to początki choroby ?

[Doroya]

Tak samo ja zaczynałam swoje początki a anoreksją. Dokładnie tak samo. Do tego jeszcze dodałabym mnóstwo przepisów, które chciałam wykorzystać ale zostały tylko zapisane (oczywiście mogłam to przygotować, ale nie jeść).

To JUŻ JEST choroba. Powinnaś jak najszybciej skonsultować się z psychologiem/psychiatrą i dietetykiem. Na 800 długo nie pociągniesz, a zapewne z czasem będziesz jeść jeszcze mniej.

Warto zawalczyć o siebie.

[LovelyBlacky]

Na telefonie mam mnóstwo screenów z przepisami, wiem jednak, że ich nie wykorzystam bo są zbyt kaloryczne.
Zdarzają mi się lepsze dni, w których jestem nawet zadowolona ze swojego wyglądu, ale zazwyczaj dzieje się tak wtedy, kiedy okazuje się, że trochę schudłam. Dzisiaj okazało się, że od ostatniego ważenia schudłam pół kilograma, dzień stał się piękniejszy. Myślę sobie 'Super. Ważę mniej, więc nawet jak trochę przytyję, to nie będzie tragedii. Taka rezerwa.'
Nie chcę wyglądać jak kościotrup, ale jednocześnie panicznie boję się przytyć..

[Doroya]

Też tak miałam, każde kg mniej to czysta euforia, każdy rozmiar mniej to czysta radość. Ale na początku pomyśl o swoim zdrowiu, jak je właśnie niszczysz. O wypadających włosach, łamliwych paznokciach, suchej skórze. Dlatego zgłoś się jak najszybciej do psychologa. Tam zobaczysz, że coraz mniejsza waga to dla Ciebie coraz większy problem. Do tego zapewne dochodzi nieobiektywny sposób widzenia siebie. Dlatego warto, abyś porozmawiała ze specjalistą

[LovelyBlacky]

Ze zdrowiem coraz gorzej, postanowiłam wziąć się za siebie i poszłam do lekarza, czekam na wyniki. Waga spadła do 51 kilogramów.. Podejrzewam też u siebie niedoczynność tarczycy, objawy mam wręcz podręcznikowe. Nie mam w nikim wsparcia, wszyscy twierdzą, że sama doprowadziłam się do takiego stanu. Nikt nie rozumie, że nie tak łatwo przytyć. 'Po prostu zacznij dużo jeść, jedz słodycze, tłuszcze..' jakby to było takie proste. Nie wiem już co mam robić, czuję się otłuszczona jak wieloryb, jakbym miała się utopić w tym tłuszczu. Teraz siedzę i myślę, co zjeść na śniadanie, ale to zbyt kaloryczne, tamto zbyt kaloryczne.. Wszystko zależy od tego, ile zobaczę jutro rano na wadze, jeśli więcej niż dzisiaj to zapewne obetne sobie jutrzejsze posiłki, bo nie dam sobie rady z wyrzutami sumienia Poczekam na wyniki badań i zacznę szukać jakiegoś dobrego psychologa.

[idealkobiety]

Dobrze ze przynajmniej widzisz ze zle sie odzywiasz- ze kalorycznosc jest zbyt niska. Twoja waga jest bardzo niska- sama tyle waze, to znaczy do tylu udalo mi sie teraz przytyc, ale nadal wygladam bardzo szczuplo. Zdecydowanie powinnas udac sie do psychoterapeuty lub psychologa i pracowac nad soba

[LovelyBlacky]

Niby tak, ale boję się, że jak pójdę do psychologa, to będę musiała przytyć.. Cały czas mam lęk, że całe jedzenie pójdzie w brzuch i będę wyglądać jak monstrum. Nogi chude, ręce chude i wielki, rozdęty brzuch Sama nie wiem, co mam robić, przeklinam dzień, w którym postanowiłam się odchudzać. Może i byłam grubsza, ale przynajmniej zdrowa i w miarę szczęśliwa, a teraz wszystko się sypie, zdarzają się dni, kiedy nie mam nawet siły podnieść nogi, humor cały czas zły, a staram się być cały czas w ruchu, no bo przecież trzeba spalać kalorie, jak nie spalę, to się odłoży..

[Paula536]

Miałam to samo tyle ze w wieku 15 lat. i przy wzroście 167 schudłam z 71 kg do 46...to sie nazywa anoreksja. :/ minelo 3 lata- okresu nie mam do teraz, wszystko kreci sie na tabletkach, doszla choroba tarczyce i poczatki hipoglikemii reaktywnej, ogolne oslabienie organizmu przez co non stop jestem na cos chora typu grypa,angina, nawet w miedzy czasie wyrostek mi wycieli, a lekarz od razu ze to spowodowane niska odpornoscia.

Kochana, zanim spotka Cie to co mnie spotkalo, przemysl wszystko i poukladaj sobie w glowie system wartosci. Postaraj sie pokochac siebie, kup sobie ciuchy w ktorych pieknie wygladasz zeby dodac sobie pewnosci siebie i przede wszystkim zacznij stopniowo jesc wiecej az osiagniesz swoje zapotrzebowanie kaloryczne. Jesli bedziesz co tydzien zwiekszac kalorie o 100-200 NIE PRZYTYJESZ wiem to po sobie!

Dalej jedz sobie zdrowe dietetyczne rzeczy tylko zwiekszaj ich ilosc. Jak poczujesz sie silniejsza siegnij po orzechy, moze troche oliwy itp- tłuszcz jest potrzebny do równowagi hormonalnej.
Jesli zrobisz tak jak mówie zachowasz sylwetke a poczujesz sie duuuzo zdrowiej i silniej-wigor wróci. Tylko sie nie obzeraj bo to do niczego nie doprowadzi.

Mam nadzieje ze okres Ci wróci i znajdz dobrego lekarza i stosuj sie do jego poleceń (spoko nie każdy bedzie Ci kazał przytyć ).

Znam przypadki ze osoby w położeniu takim jak ty wyszly z tego i teraz sa szczesliwe i "normalne".

ZRÓB Z TYM PORZĄDEK PUKI NIE JEST ZA PÓŹNO!
Trzymam za Cb kciuki i ściskam Cie

[MarenaMar]

Niestety przechodziłam ten sam stan. Cały czas miałam problem z dostrzeganiem efektu, każdy mi mówił o moim świetnym wyglądzie, jednak ja sama nie mogłam tego zaakceptować. Dieta poniżej 1000 kcal do tego sporo ćwiczeń. Po pewnym czasie okazało się, że mam anemie, a sam organizm jest w drastycznym stanie. Ogólnie strasznie się czułam, każdy dzień to była męka. Dziś wróciłam do zdrowia i mam lekką nadwagę, powoli chude według zdrowszych zasad. Co tydzień pozwalam sobie na coś dobrego, a na co dzień jem normalne i zdrowe rzeczy. Waga spada powoli, ale jednak spada i to najważniejsze Wiem, że utrzymując taki stan rzeczy będzie dobrze. I tak samo Ci radze, nie wymagaj efektów od razu, sprawdz swój organizm i walcz powoli. Powodzenia i mam nadzieję, że uda Ci się.