Jak postępować z osobą w depresji?

[zakonna]

Psychiatrę należy zmienić, to primo.
Do terapii lekami może warto rozważyć psychoterapię, to secundo.
Nie namawiać na wysiłek fizyczny i nie próbować pacjentowi układać życia, to tertio.
Depresja nieleczona lub źle leczona lub przy nagłym przerwaniu leczenia (wg niektórych idiotycznych porad) może być smiertelna czyli prowadzić do samobójstwa, to quatro.

[StarFighter]

Po piąte odizolować od innych przyjaciół lub znajomych wedle twego rozumowania

---------- Dopisano o 16:29 ---------- Poprzedni post napisano o 16:27 ----------

Nikt nie mówi że leczyć nie należy coć narazie to nie zdało egzaminu, do leczenia potrzebne są też osoby bliskie, lekarz nie jest z pacjentem 24/7

[zakonna]

Jaka izolacja? Masz problem z rozumowaniem i ogólnie czytaniem ze zrozumieniem.

[201607040940]

Autorko a może zapytaj co robić lekarza specjalisty?

[StarFighter]

A za co mnie atakujesz ? Podałem 10 razy przykład kumpeli, której pomogło to że byli przy niej ludzie, o to prosiła autorka, o przykłady

[kahoko hino]

Napisane przez StarFighter

Potrzebna jest druga osoba która ją wyciągnie z domu, rozrusza może zorganizuje jej życie towarzyskie lub je przywróci, najgorsza jest bierność takiej osoby i zasiedzenie. Jeśli chodzi o lekarza to on może zapewnić tylko wysłuchanie problemów takiej osoby i przepisanie prochów, najgorsze moze być u lekarza podejscie tendencyjne, a jak wiadomo takiej osobie potrzeba szczerego zainteresowania nią. Moim zdaniem sesje z lekarzem nie wiele pomogą

Napisane przez StarFighter

Pisze to o czym ty piszesz kahoko,a ty robisz bezsensu prywatne wybiegi lol

Napisane przez StarFighter

Po piąte odizolować od innych przyjaciół lub znajomych wedle twego rozumowania

---------- Dopisano o 16:29 ---------- Poprzedni post napisano o 16:27 ----------

Nikt nie mówi że leczyć nie należy coć narazie to nie zdało egzaminu, do leczenia potrzebne są też osoby bliskie, lekarz nie jest z pacjentem 24/7

StarFighter, gadasz bzdury, nie masz ewidentnie pojęcia, czym mówisz.

Depresja, jak każda inna choroba psychiczna, żeby nie powiedzieć każda inna choroba, to sprawa indywidualna. przechodzi się ją samemu. Sugerujesz, zwłaszcza w pierwszym poscie, narzucanie się i zachowania typu p-a. Chory nie potrzebuje nadzoru 24/7, a bliscy często (tak, jak Ty) chcą dobrze, ale nie wiedzą jak. więc się nie mądrz swoimi wymysłami i pomysłami, tylko daj się wypowiedzieć osobom, które na własnej skórze doswiadczyły, czym jest ta choroba i jak z nią walczyć.

[StarFighter]

Podałem przykład koleżanki rozumiesz? Kahoko

[zakonna]

Chciałam tylko dodać, że leczenie to długi, długi proces. Rok czasu to nie jest wcale długo na leczenie depresji i uzależnienia.

[kahoko hino]

piszesz, że Twoim zdaniem sesje z lekarzem nie pomogą. no na boga.

Ani u lekarza nie byłes, ani depresji nie miałes, ani całego przebiegu historii choroby koleżanki nie znasz. depresja to nie płakanie za facetem, a często wieloletnia choroba. przez takie osoby jak Ty takie osoby jak ja mają mocno pod górkę i muszą ciągle słuchać 'nie martw się, pójdziemy do kina/na zakupy i Ci przejdzie'

Napisane przez 3la

Tylko ile można czekać na poprawę? To nie jest pierwszy psychiatra.
Uważam, że trzeba jakoś ją wyciągnąć z domu, bo to trochę toksyczne środowisko i przebywając tam nigdy się z depresji nie wydostanie. Tam nawet zdrowy człowiek delikatnie ujmując zdziwaczałby, a co dopiero chora osoba..

teraz zauważyłam komentarz. ja choruję na depresję od ok. 10-11 lat. leczę od 4, w tym od 1,5 roku farmakologicznie. mój narzeczony ma bardzo podobne 'statystyki'.

[201607141620]

Napisane przez StarFighter

Podałem przykład koleżanki rozumiesz? Kahoko

Podajesz przykład KOLEŻANKI, dziewczyny podają WŁASNE. Widzisz różnicę?
Byłeś 24/7 z osobą w depresji? One były lub są. Więc kto zna się na tym lepiej? Wszystkie ci mówią, że źle radzisz.

Ja tylko się pod słowami dziewczyn podpiszę. Napisały już chyba wszystko, co można zrobić. No, może dodam tylko żeby nie rozmawiać z osobą w depresji jak z małym dzieckiem. To, że osoba jest chora, nie znaczy, że trzeba się nad nią roztkliwiać i zmiękczać wszystkie słowa. To strasznie irytuje, a wiele osób, niestety, tak się zwraca.

[StarFighter]

Pisałem że miała zdiagnozowaną depresję wcześniej, a lekarz bogiem nie jest, gadalem na tym forum z jedną osobą już która miała sesję z lekarzem i nawet nie chciało jej się na to chodzić.

[201607040940]

Napisane przez kahoko hino

piszesz, że Twoim zdaniem sesje z lekarzem nie pomogą. no na boga.

Ani u lekarza nie byłes, ani depresji nie miałes, ani całego przebiegu historii choroby koleżanki nie znasz. depresja to nie płakanie za facetem, a często wieloletnia choroba. przez takie osoby jak Ty takie osoby jak ja mają mocno pod górkę i muszą ciągle słuchać 'nie martw się, pójdziemy do kina/na zakupy i Ci przejdzie'

smutno mi, kto mnie weźmie na zakupy (i za mnie zapłaci), no ewentualnie może być kino.

[kahoko hino]

Napisane przez StarFighter

Pisałem że miała zdiagnozowaną depresję wcześniej, a lekarz bogiem nie jest, gadalem na tym forum z jedną osobą już która miała sesję z lekarzem i nawet nie chciało jej się na to chodzić.

bo na sesje się wcale nie chce chodzić. bo to cholernie ciężkie, zebrać się i młócić własny smutek, własną pustkę i bezradnosć. przyznawać się przed kims do bardzo intymnej częsci samego siebie. ale cóż, jakbys był chory na depresję, to bys wiedział i bym nie musiała tłumaczyć.


Autorko, ja jeszcze tak powiem - nie irytuj się. mnie to strasznie rani, gdy ktos się irytuje, że ja nie działam w 100%. bo idę za wolno, bo się nie usmiecham, bo mielismy się spotkać, a ja znów odwołałam.

[zakonna]

O tak, jeden wpis od osoby na forum i już zniechęcajmy innych chorych do sesji z lekarzem. WTF w ogóle.

[Lilka__]

Sprawdź, czy ta osoba na pewno bierze regularnie leki. Moim zdaniem pomocna okazałaby się psychoterapia.

Mnie najbardziej dołowały stwierdzenia typu: ,, No ja nie wiem, jak można się tak źle czuć" albo ,,Nie rozumiem tego, że nie możesz się wziąć w garść" lub ,,Ludzie mają gorsze problemy". Przez takie teksty czułam się całkowicie osamotniona i nierozumiana. Oni nie rozumieli, że ten smutek i beznadzieja były nie do wytrzymania.
Mów tej osobie, że zawsze z nią będziesz, że w każdej sytuacji może na Ciebie liczyć, nigdy nie okazuj zniecierpliwienia.

Nie zmuszaj tej osoby do niczego. Ja nie byłam nawet w stanie iść np. pod prysznic, nie mówiąc o np. sprzątaniu. W wielkie poczucie winy wpędzało mnie to, jak leżałam w łóżku, a nade mną stała rodzina i prosiła, żebym wstała (martwili się, ale kompletnie nie rozumieli mojego stanu). Czułam wtedy, że mają ze mną tylko same kłopoty, że jestem beznadziejna, bo leżę i nic nie robię.
Bądź wyrozumiały. Jeśli ta osoba mówi, że nie ma siły wstać to tak jest. Ona nie udaje. To tak jakbyś kazał osobie ze złamaną nogą biegać. Jak u mnie zaczęły działać leki, to zaczęłam się coraz więcej ruszać.

Możesz też np. pomóc w posprzątaniu domu, żeby chora osoba nie obwiniała się o to, że leży a dom jest zaniedbywany i brudny. Niech tego nie widzi.

A jeśli chodzi o myśli samobójcze, to jeśli widzisz, że osoba chora zaczyna kończyć swoje sprawy, żegnać się z bliskimi albo np. mówić często o śmierci to trzeba się szybko skontaktować z psychiatrą.

"Weź największy smutek swojego życia i pomnóż go przez tysiąc; otrzymasz namiastkę tej choroby". Wg mnie bardzo trafne zdanie na temat depresji.

[zakonna]

Wg. mnie nie ma zdania, które potrafi chociaż trochę pokazać piekło tej choroby ludziom, którzy nigdy nie cierpieli na to.

[Kasia Katarzynka]

najgorszemu wrogowi tego nie życzę nawet...

[kobietasukcesu]

wyraza wiecej niz post na 546 linijek


---
tak sie moga skonczyc dobre rady

[zakonna]

kobieta sukcesu

[kobietasukcesu]

Napisane przez zakonna

Ja pier.dole. jaki ty jesteś głupi po prostu

a na to niestety nie ma lekarstwa

---------- Dopisano o 19:16 ---------- Poprzedni post napisano o 19:15 ----------

Napisane przez zakonna

kobieta sukcesu

rzadko odwiedzam wykop, ale akurat na tag #januszepsychologii zwracam uwage

[Adam1988]

A wracając do tematu - może medytacja uważności? ***ciach link*** Może warto spróbować?

[201609102148]

Depresja to CHOROBA. Po raz n-ty na wizażu porownam ja do cukrzycy, choc może to nudne, ale prawda jest taka, ze to porównanie dość trafne.

Tak jak w cukrzycy chory cierpi z niedoboru insuliny, tak chory na depresję cierpi z niedoboru nauroprzekaznikow w mózgu. I tu i tu przeważnie niezbędne okazuje sie leczenie farmakologiczne.

Depresje da się wyleczyć, ale to proces dlugotrwaly, którego nie wolno przerwać- podczas leczenia za pomocą syntetycznych neurotransmiterow doprowadza sie do zwiększenia liczby odpowiednich receptorów w OUN. Czysta fizjologia. Ale trwa to długo i bardzo ważne jest, by terapia byla skrojona na miare danego pacjenta, bo zarówno przekaźników jak i receptorów jest wiele rodzajów i różne są ich proporcje- trzeba dobrze wiedzieć, jak leczyć. Bez pomocy lekarza nie ma szans na sukces.

Pomocna jest oczywiście takze terapia psychologiczna (można to tak nazwać?) pod okiem specjalisty - nie rodziny i przyjaciół, którzy może i chcą dobrze, ale potrafią niezle zaszkodzić. Znam taki przypadek z bliskiego otoczenia (siostra przyjaciolki). Leczyła się prawie dwa lata, dzis jest juz zdrowa i powoli ogarnia swiat wokół siebie. To happy end, który nie byłby możliwy, gdyby dalej sluchala życzliwych radzących"odstaw te leki, tylko cie zmulaja, i po prostu weź sie w garść"

[201605090949]

Myślę, że ''niezbędne'' to zbyt mocne słowo. Zależy od nasilenia depresji, objawów, przyczyn. Ale owszem, pomocne.

[klempaa]

Autorko, to ja Ci powiem z perspektywy osoby, która na depresje chorowała 5 lat (5 lat farmakoterapii i 7 lat psychoterapii).
Przede wszystkim: może warto pomyśleć nad zmiana leków albo lekarza. Jeśli jeden lek (albo jedna grupa leków) nie pomaga, to sie je zastępuje/dołącza inny lek/zmienia dawkę. Jeśli ta osoba jest w złym stanie, to farmakoterapia będzie niezbędna do tego, by była w stanie uczestniczyć w psychoterapii - co jest kolejnym punktem do zrealizowania. Trzeba znaleźć dobrego terapeute- na forum jest wątek "Psychiatra" , tam dziewczyny będą pewnie mogły kogos podpowiedziec.
Trzecia rzecz- jeśli jest bardzo źle, trzeba rozważyć leczenie szpitalne.

Z mobilizowaniem poczekaj, aż leki zaczną dzialac, teraz to bez sensu.
I proponuje podowiadywac sie o tym na czym polega depresja.

StarFighter- okropne bzdury opowiadasz... A boli mnie to tym bardziej, ze spotkałam na swojej drodze takie osoby jak Ty, myslace i działające w taki sposób. Wiesz co im sie udało zrobić? Wpedzic mnie w okropne poczucie winy, ze nie dam rady i nie potrafię być taka, jak oczekują, ze nie zachowuje sie tak jak powinnam, ze leże w łóżku, ze nie jem, ze sie nie myje. Tego typu pomysły jak Twoje tylko mnie utwierdzaly w przekonaniu ze jestem beznadziejna i najlepiej by było bym sie faktycznie zabiła.
Bo jak sie jest w takim stanie w jakim ja byłam, to najpierw trzeba biochemie mózgu uregulować, a potem cokolwiek innego robić.

Mimo wszystko proszę o kulture dyskusji.

[StarFighter]

Co to ma do kultury? Nikomu nie każe biczowac kogoś za depresję tylko BYC z tą osobą i jej wysłuchac jak tego potrzebuje

[klempaa]

Napisane przez 3la

Tylko ile można czekać na poprawę? To nie jest pierwszy psychiatra.
Uważam, że trzeba jakoś ją wyciągnąć z domu, bo to trochę toksyczne środowisko i przebywając tam nigdy się z depresji nie wydostanie. Tam nawet zdrowy człowiek delikatnie ujmując zdziwaczałby, a co dopiero chora osoba..

No ja czekalam 4 lata. Pomógł mi psychiatra nr 6 i terapeuta numer 4.
Z tego co mówisz tej osobie potrzebna jest psychoterapia. Tylko kolejnośc jest wazna: skuteczna farmakoterapia -> psychoterapia -> np. wyprowadzka z domu. Na sile nic nie zrobisz.

---------- Dopisano o 21:17 ---------- Poprzedni post napisano o 21:13 ----------

Napisane przez StarFighter

Co to ma do kultury? Nikomu nie każe biczowac kogoś za depresję tylko BYC z tą osobą i jej wysłuchac jak tego potrzebuje

Napisalam ogólnie do WSZYSTKICH wypowiadajacych sie w watku- kultura wypowiedzi w stosunku do siebie nawzajem.

Ty kazesz ta osobę wyciągać z domu i jej życie towarzyskie organizować, bo koleżance po stracie chłopaka pomogło. A to, o czym mówisz to kompletna i niebezpieczna bzdura.
Czy Ty rozumiesz ze osoba w ciężkiej depresji często nie potrzebuje wysłuchania... Bo nie ma siły mówić.? Na nic nie ma siły, a co dopiero na pogaduszki i zwierzenia. Obok takiej osoby trzeba być by jej np. Pomoc sie umyć czy wmusic choć kromke chleba, a nie na pogaduchy!

[zakonna]

Ja wiem Klempaa, że Ty mówisz do mnie i o mnie. Ale sorry, ileż można tych głupot czytać. Możesz mi walnąć kolejne punkty, ale taka prawda, że albo pisze jakieś farmazony albo się podlizuje na siłę i rozwala wątki. A farmazoni na tematy wszelkie i o zdrowiu i o polityce i o psach i o edukacji.

[kahoko hino]

Napisane przez StarFighter

Co to ma do kultury? Nikomu nie każe biczowac kogoś za depresję tylko BYC z tą osobą i jej wysłuchac jak tego potrzebuje

Napisane przez StarFighter

Potrzebna jest druga osoba która ją wyciągnie z domu, rozrusza może zorganizuje jej życie towarzyskie lub je przywróci, najgorsza jest bierność takiej osoby i zasiedzenie. Jeśli chodzi o lekarza to on może zapewnić tylko wysłuchanie problemów takiej osoby i przepisanie prochów, najgorsze moze być u lekarza podejscie tendencyjne, a jak wiadomo takiej osobie potrzeba szczerego zainteresowania nią. Moim zdaniem sesje z lekarzem nie wiele pomogą

no błagam.

autorko, bycie z tą osobą wcale nie musi załatwić sprawy. bo jesli rodzina 'pomaga', to może czuć się osaczona/osaczony i potrzebować przestrzeni. nie znajdziesz idealnej recepty, a my też nie znając tej osoby i jej historii choroby nie podamy idealnego rozwiązania. zapytaj tę osobę, czy czegoś potrzebuje, ale nie 'czego Ci trzeba' bo na to pewnie odpowie 'niczego', ale np. 'a jakbyś się czuł/czuła, gdybym ...?'

[StarFighter]

Zgoda ale Wy tu piszecie jakby była jedna jedyna wersja depresji, a chyba tak nie jest, są różne natężenia tej choroby i jedna osoba będzie potrzebowac czego innego niż osoba z głębszą depresją, to oczywiste, koleżanka miała zdiagnozowaną depresję i nałożyły się na nią różne czynniki, mogła mieć słabsze stadium tej choroby.

[Kasia Katarzynka]

Napisane przez klempaa

Autorko, to ja Ci powiem z perspektywy osoby, która na depresje chorowała 5 lat (5 lat farmakoterapii i 7 lat psychoterapii).
Przede wszystkim: może warto pomyśleć nad zmiana leków albo lekarza. Jeśli jeden lek (albo jedna grupa leków) nie pomaga, to sie je zastępuje/dołącza inny lek/zmienia dawkę. Jeśli ta osoba jest w złym stanie, to farmakoterapia będzie niezbędna do tego, by była w stanie uczestniczyć w psychoterapii - co jest kolejnym punktem do zrealizowania. Trzeba znaleźć dobrego terapeute- na forum jest wątek "Psychiatra" , tam dziewczyny będą pewnie mogły kogos podpowiedziec.
Trzecia rzecz- jeśli jest bardzo źle, trzeba rozważyć leczenie szpitalne.

Z mobilizowaniem poczekaj, aż leki zaczną dzialac, teraz to bez sensu.
I proponuje podowiadywac sie o tym na czym polega depresja.

StarFighter- okropne bzdury opowiadasz... A boli mnie to tym bardziej, ze spotkałam na swojej drodze takie osoby jak Ty, myslace i działające w taki sposób. Wiesz co im sie udało zrobić? Wpedzic mnie w okropne poczucie winy, ze nie dam rady i nie potrafię być taka, jak oczekują, ze nie zachowuje sie tak jak powinnam, ze leże w łóżku, ze nie jem, ze sie nie myje. Tego typu pomysły jak Twoje tylko mnie utwierdzaly w przekonaniu ze jestem beznadziejna i najlepiej by było bym sie faktycznie zabiła.
Bo jak sie jest w takim stanie w jakim ja byłam, to najpierw trzeba biochemie mózgu uregulować, a potem cokolwiek innego robić.

Mimo wszystko proszę o kulture dyskusji.

dlatego tylko dwie bliskie osoby wiedzą o mojej depresji, właśnie przez takie myślenie większości ludzi...