problemy z rodzicami

[Neoa]

Witajcie wizazanki.Chcialam obiektywnie zapytac jaka jest granica w rodzicielskim wsparciu i dobrych relacjach.Otoz rzucilam studia,z tego powodu wrocilam do rodzinnego miasteczka,od grudnia zas rozpoczynam prace.Problem w tym,ze jestem traktowana jako osoba,ktora przyniosla hanbe rodzine.Ojczym wmawia mi,ze nic nie osiagne,jestem zwyklym darmozjadem,matka bezwolnie mu sie podporzadkowuje.Dodatkowo zostalam odcieta od pieniedzy,bo takiemu zeru nic sie nie nalezy,telewizora,radia,d omowych obiadow.Jestem przyzwyczajona,ze w domu nie mam wlasnego miejsca,to z reszta dom mojego ojczyma,nie moj..jednak boli mnie fakt,ze jezeli mieszkam tu od 3 lat nie moge swobodnie sie poruszac,obdarzana jestem inwektywami i wzrokiem,ktory zabija.Nigdy nie zylam w dobrym relacjach z domownikami,jednak zastanawiam czy rzucenie studiow jest naprawde hanba i powodem do bezkarnych obelg?Czy was rodzice zareagowaliby podobnie?

[guess17]

Nie uważam, żeby to była hańba. Być może, chcieli lepszej przyszłości dla Ciebie. Jednak mimo wszystko, nie wróciłaś do domu i żerujesz na rodzicach. Znalazłaś pracę, dla mnie to znak że próbujesz cos zrobić ze swoim życiem.

[RubyFaelivrin]

Napisane przez Neoa

Witajcie wizazanki.Chcialam obiektywnie zapytac jaka jest granica w rodzicielskim wsparciu i dobrych relacjach.Otoz rzucilam studia,z tego powodu wrocilam do rodzinnego miasteczka,od grudnia zas rozpoczynam prace.Problem w tym,ze jestem traktowana jako osoba,ktora przyniosla hanbe rodzine.Ojczym wmawia mi,ze nic nie osiagne,jestem zwyklym darmozjadem,matka bezwolnie mu sie podporzadkowuje.Dodatkowo zostalam odcieta od pieniedzy,bo takiemu zeru nic sie nie nalezy,telewizora,radia,d omowych obiadow.Jestem przyzwyczajona,ze w domu nie mam wlasnego miejsca,to z reszta dom mojego ojczyma,nie moj..jednak boli mnie fakt,ze jezeli mieszkam tu od 3 lat nie moge swobodnie sie poruszac,obdarzana jestem inwektywami i wzrokiem,ktory zabija.Nigdy nie zylam w dobrym relacjach z domownikami,jednak zastanawiam czy rzucenie studiow jest naprawde hanba i powodem do bezkarnych obelg?Czy was rodzice zareagowaliby podobnie?

Nie zrobiłaś nic złego. Podjęłaś decyzję. Czas pokaże, czy słuszną. To Twoje życie, za które tylko Ty odpowiadasz. Skoro to nie było to, zmieniłaś to na coś innego, lepszego. Ja też nie skończyłam kierunku studiów, na który poszłam. Wybrałam inny i dotrwałam do końca. Ojciec coś tam się pultał, ale postawiłam na swoim. Nie usłyszałam, że jestem darmozjadem ani że przynoszę wstyd. Nic z tych rzeczy.
Bez pracy może dziś zostać każdy, Twój ojczym też (chyba że jest na emeryturze itp.). Nie zasłużyłaś sobie na takie obelgi ani na to, by w domu czuć się jak intruz. Mam nadzieję, że wszystko się ułoży i będziesz mogła coś sobie wynająć.

[8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0]

Napisane przez Neoa

Witajcie wizazanki.Chcialam obiektywnie zapytac jaka jest granica w rodzicielskim wsparciu i dobrych relacjach.Otoz rzucilam studia,z tego powodu wrocilam do rodzinnego miasteczka,od grudnia zas rozpoczynam prace.Problem w tym,ze jestem traktowana jako osoba,ktora przyniosla hanbe rodzine.Ojczym wmawia mi,ze nic nie osiagne,jestem zwyklym darmozjadem,matka bezwolnie mu sie podporzadkowuje.Dodatkowo zostalam odcieta od pieniedzy,bo takiemu zeru nic sie nie nalezy,telewizora,radia,d omowych obiadow.Jestem przyzwyczajona,ze w domu nie mam wlasnego miejsca,to z reszta dom mojego ojczyma,nie moj..jednak boli mnie fakt,ze jezeli mieszkam tu od 3 lat nie moge swobodnie sie poruszac,obdarzana jestem inwektywami i wzrokiem,ktory zabija.Nigdy nie zylam w dobrym relacjach z domownikami,jednak zastanawiam czy rzucenie studiow jest naprawde hanba i powodem do bezkarnych obelg?Czy was rodzice zareagowaliby podobnie?

To przesada i powinnaś być utrzymywana dopoki się uczysz, a możesz się przenieść na inny kierunek, albo też innej szkoły. Bo wiele osób o tej opcji nie wie, a to jest możliwe wystarczy tylko dobrze drążyć temat. Ja bym spróbowała właśnie to zrobić i wyprowadzić się z domu, bo taki ojczym to totalna porażka. A jeśli nie to masz prawo do godności i bycia traktowaną właśnie w taki sposób. Niestety to mieszkanie ojczyma i teoretycznie może cię nawet z niego wyrzucić, ale o wszystkim da się rozmawiać. I rzucenie studiów to nie powód to hańby.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Neoa

Witajcie wizazanki.Chcialam obiektywnie zapytac jaka jest granica w rodzicielskim wsparciu i dobrych relacjach.Otoz rzucilam studia,z tego powodu wrocilam do rodzinnego miasteczka,od grudnia zas rozpoczynam prace.Problem w tym,ze jestem traktowana jako osoba,ktora przyniosla hanbe rodzine.Ojczym wmawia mi,ze nic nie osiagne,jestem zwyklym darmozjadem,matka bezwolnie mu sie podporzadkowuje.Dodatkowo zostalam odcieta od pieniedzy,bo takiemu zeru nic sie nie nalezy,telewizora,radia,d omowych obiadow.Jestem przyzwyczajona,ze w domu nie mam wlasnego miejsca,to z reszta dom mojego ojczyma,nie moj..jednak boli mnie fakt,ze jezeli mieszkam tu od 3 lat nie moge swobodnie sie poruszac,obdarzana jestem inwektywami i wzrokiem,ktory zabija.Nigdy nie zylam w dobrym relacjach z domownikami,jednak zastanawiam czy rzucenie studiow jest naprawde hanba i powodem do bezkarnych obelg?Czy was rodzice zareagowaliby podobnie?

nie, nie jest hańbą.
zastanów się, czy nie lepiej by ci było w mieście studenckim, na własnym utrzymaniu. z daleka od takiej chorej atmosfery... współczuję.

[chwast]

Nie jest to hańba. Ludzie z takimi poglądami to dla mnie smutni ludzie i należy im się współczucie. Moja matka ma to samo, ale to jej problem :-D jak rozpoczniesz pracę to sama kupuj obiady sobie albo sie usamodzielnij

Wysyłane z mojego SK17i za pomocą Tapatalk 2

[Dotka90]

Nie, nie powinni Cię tak traktować, rzucenie studiów nie jest hańbą.
Też rzuciłam studia (mgr, ale jednak) i nikt mnie tak nie traktuje..
Mama kazała się zastanowić, przemyśleć wszysto i powiedziała, że skoro uważam, że to dobra decyzja, to ok.

No bez przesady, nie masz 10 lat, żeby rodzice mogli Ci kazać chodzić do szkoły

[Neoa]

Za rok zaczynam nowy kierunek,od grudnia tez wynajmuje pokoj w sasiadujacym miescie.Moj ojczym jest typem despoty,wszedzie widzi swoje racje,mimo,ze sam jest po zawodowce i pracuje na budowie.Nie jest typem czlowieka posiadajaca jakakolwiek wiedze w danej dziedzinie,jedynie sadzi,ze krzykiem osiagnie wszystko,bo on wiele w zyciu przezyl,ma 50lat i wie wiecej.Smiesza mnie porownania-bo ja w Twoim wieku w wojsku musialem wytrzymac a paniusia sobie cyrki urzadza..matka mnie nie poprze,bo gdy mu sie sprzeciwi pojdzie pod most..ach..uwazam,ze nie mam prawdziwej rodziny,musze dotrwac do konca miesiaca a potem nawet na swieta nie wroce,

[Syl993]

Napisane przez Neoa

Witajcie wizazanki.Chcialam obiektywnie zapytac jaka jest granica w rodzicielskim wsparciu i dobrych relacjach.Otoz rzucilam studia,z tego powodu wrocilam do rodzinnego miasteczka,od grudnia zas rozpoczynam prace.Problem w tym,ze jestem traktowana jako osoba,ktora przyniosla hanbe rodzine.Ojczym wmawia mi,ze nic nie osiagne,jestem zwyklym darmozjadem,matka bezwolnie mu sie podporzadkowuje.Dodatkowo zostalam odcieta od pieniedzy,bo takiemu zeru nic sie nie nalezy,telewizora,radia,d omowych obiadow.Jestem przyzwyczajona,ze w domu nie mam wlasnego miejsca,to z reszta dom mojego ojczyma,nie moj..jednak boli mnie fakt,ze jezeli mieszkam tu od 3 lat nie moge swobodnie sie poruszac,obdarzana jestem inwektywami i wzrokiem,ktory zabija.Nigdy nie zylam w dobrym relacjach z domownikami,jednak zastanawiam czy rzucenie studiow jest naprawde hanba i powodem do bezkarnych obelg?Czy was rodzice zareagowaliby podobnie?

Nie przynioslas nikomu hanby, to jest Twoje zycie i nikt za Ciebie go nie przezyje. Moj maz tez mial podobna sytuacje, tylko jego siostra i mama go tak gnebily, na dzien dzisiejszy nawet nie mamy z nimi kontaktu. One mimo, ze od tamtej sytuacji minelo kilka lat i tak sie z tym nie pogodzily, mimo, ze mezowi po prostu nie przypodobal sie kierunek studiow.

[Fleur_D]

Napisane przez Neoa

Za rok zaczynam nowy kierunek,od grudnia tez wynajmuje pokoj w sasiadujacym miescie.Moj ojczym jest typem despoty,wszedzie widzi swoje racje,mimo,ze sam jest po zawodowce i pracuje na budowie.Nie jest typem czlowieka posiadajaca jakakolwiek wiedze w danej dziedzinie,jedynie sadzi,ze krzykiem osiagnie wszystko,bo on wiele w zyciu przezyl,ma 50lat i wie wiecej.Smiesza mnie porownania-bo ja w Twoim wieku w wojsku musialem wytrzymac a paniusia sobie cyrki urzadza..matka mnie nie poprze,bo gdy mu sie sprzeciwi pojdzie pod most..ach..uwazam,ze nie mam prawdziwej rodziny,musze dotrwac do konca miesiaca a potem nawet na swieta nie wroce,

Bardzo dobra decyzja, w tej sytuacji najlepsza z możliwych. Zamęczyłabyś się tam.

Denerwują mnie ludzie, którzy próbują podpierać swój autorytet wiekiem. Tak jakby przeżycie 50-lat było samo w sobie niebywałym sukcesem.