wysoko wrażliwa kobieta związek pomocy

[szopenski14]

Cześć Drogie Panie,


chciałbym się Was doradzić w pewnej kwestii. Poznałem niecały rok temu dziewczynę z którą wiele nas połączyło- od pasji, przez poczucie humoru po wspólne cele.

Kiedy weszliśmy w związek, zaczęły się sytuacje, które były dla mnie całkowicie nienaturalne i sprzeczne z tym, co znałem wcześniej, zaniki kontaktu, ciągłe wątpliwości dotyczące naszej przyszłości, pesymizm w ogóle nie znany mi u zakochanych osób. Moja luba bardzo wszystko przeżywała, analizowała, wątpiła. A zarazem w wielu aspektach ewidentnie się starała Prosiła mnie o wyrozumiałość, twierdziła, że jest osobą wysoko wrażliwą i ma z tym problem i nie wie czy chce być w związku.

Starałem się być wyrozumiały, mimo że wszystkie randki kończyły się smutnym nastrojem. Czasami byłem wyczerpany, potrzebowała dużo samotności i twierdziła, że nie ma potrzeby tak regularnego kontaktu, mimo że myśli o mnie od rana do wieczora.

Byłem wyrozumiały mimo że sam to odczuwałem i mnie bolało, ale po mniej więcej roku zacząłem mówić, że mnie to boli, doszło do kilku kłótni, po których zapytałem czy chce wgl ze mną być, zarzuciłem jej też, że jest niezdecydowana i mnie boli to, że ktoś nie chce ze mną kontaktu. Stwierdziła, że ma świadomość ranienia mnie i zerwała ze mną.

Wiecie, byłem zrażony moimi dwoma poprzednimi związkami, przyciągałem bardzo toksyczne osoby, chyba z tego powodu, że sam urodziłem się w rodzinie rozbitej i dysfunkcyjnej, ale ze swoją świadomością i terapeutą wyszedłem na prostą. Pozostało mi jednak uczulenie na ludzi, którzy są dłuższy czas niezdecydowani, uciekający, wycofujący się. Teraz to wyczułem i zacząłem po dłuższym czasie bać się, mówiłem jej to, że się boję, komunikowałem też dlaczego.

Po dwóch dniach od zerwania zderzyliśmy się na zajęciach (bo razem studiujemy), kiedy wracałem szła powoli obok i się na mnie patrzyła, zaczęła pytać jak się czuję, była ewidentnie zestresowana, mówiła, że sama cierpi, nie je, nie śpi. Rozmawialiśmy godzinę, a przeze mnie przelewały się tony skrajnych uczuć smutku, wściekłości, tęsknoty- w końcu minęły 2 dni. Po pierwsze nie rozumiałem o co chodziło, dlaczego chce ze mną rozmawiać skoro mówi tylko tyle, że nie chce ze mną być i nie chce mi robić nadziei, bo nie widzi przyszłości między nami.

Powiedziałem jej wtedy gorzkie słowa: że rozczarowałem się nią, że wymagałbym jednak od dojrzałej osoby większego zdecydowania i że nie jest pępkiem świata, bo to ona ze mną zerwała i cierpię z tego powodu. Oczywiście nie krzyczałem, tylko raczej mówiłem to tonem osoby, która jest spokojna, ale skrzywdzona.

Cały czas się zgadzała z tym co mówię, twierdząc, że jest beznadziejna i wszystkich krzywdzi. W ten sposób skończyliśmy spotkanie

Wróciłem do mieszkania i się po prostu rozpłakałem. Minął ponad tydzień od tamtej sytuacji, nie mamy kontaktu, a ja straszliwie za nią tęsknię. Bądź, co bądź z nikim nigdy wcześniej się tak nie dogadywałem. Tak jak pisałem wcześniej, dzieliłem z nią pasje, wartości, poczucie humoru. Poza tym, że była dla mnie dziewczyną, traktowałem ją też trochę jak przyjaciółkę.

Czytałem też sporo artykułów o osobach wysoko wrażliwych i mam potworne wyrzuty sumienia, że czegoś nie zrobiłem, że nie byłem wystarczająco wyrozumiały, bo faktycznie sporo zachowań jakie tam opisano- samotnictwo, ciągłe wątpliwości i pesymizm było jej tożsamych. Myślę, że gdybym to wiedział, inaczej bym się zachowywał. Sądziłem, że skoro ona nie wie czego chce, weszła w związek za szybko, jak sama stwierdziła, to to jest jakiś wytrych.

Chciałbym ją bardzo odzyskać, ale kompletnie nie wiem jak to zrobić i czy to jest możliwe. Pisanie do kogoś, proszenie i błaganie nie wchodzi w grę , bo nie wiem co miałbym tym osiągnąć.

Drogie Panie, może wśród Was znajdują się właśnie takie wysoko wrażliwe, a może jest tak, że się mylę i faktycznie ktoś po prostu nie chciał ze mną być i trochę sobie dopisuję głębszą filozofię

Właściwie to od kilku dni nie mogę się przez to podnieść i chyba potrzebuję porady.

[Ellen_Ripley]

Daj sobie z nią spokój. Po co Ci to? Jakieś zapędy na domorosłego psychoga? Ona sobie może robić smutne miny ile tylko wlezie, ale wszystko sprowadza się do jednego: nie chce z Tobą być. A Ty z nią nie byłeś wcale szczęśliwy.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[bloom26]

Na początku związku to się powinno chodzić po chmurach ze szczęścia w różowych okularach a nie napotykać takie problemy.
Nie bez powodu się jednak rozstaliście.
Daj sobie spokój.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Ten związek now byłby dla Ciebie dobry, nie wracaj do niej

Sent from my BV9800Pro using Tapatalk

[wiekanka]

Wysoka wrażliwość absolutnie nie ma nic wspólnego z chęcią, czy nie chęcią bycia w związku.
Jak ktoś chce być w związku to chce.

[szopenski14]

Napisane przez wiekanka

Wysoka wrażliwość absolutnie nie ma nic wspólnego z chęcią, czy nie chęcią bycia w związku.
Jak ktoś chce być w związku to chce.

wiesz właściwie sporo się naczytałem jak wolno trzeba postępować z takimi osobami, bo one wolno kogoś wpuszczają i boją się szybkiego przywiązywania się. Chyba stąd mój mętlik i wrażenie, że zacząłem wymagać zbyt dużo, zbyt szybko. Ale słusznie ktoś podkreślił wyżej, nie chcę być domorosłym psychologiem. Dobrze, że odpowiada mi tu ktoś, kto jest w stanie trzeźwiej to ocenić

[Ellen_Ripley]

Napisane przez szopenski14

wiesz właściwie sporo się naczytałem jak wolno trzeba postępować z takimi osobami, bo one wolno kogoś wpuszczają i boją się szybkiego przywiązywania się. Chyba stąd mój mętlik i wrażenie, że zacząłem wymagać zbyt dużo, zbyt szybko. Ale słusznie ktoś podkreślił wyżej, nie chcę być domorosłym psychologiem. Dobrze, że odpowiada mi tu ktoś, kto jest w stanie trzeźwiej to ocenić

Ale ona NIE CHCE. Tylko jej głupio Cię brutalnie kopnąć w d... bo razem studiujecie. Jak dla mnie to, co opisujesz to odgrywanie teatrzyku.

[minttee]

Napisane przez szopenski14

Wiecie, byłem zrażony moimi dwoma poprzednimi związkami, przyciągałem bardzo toksyczne osoby, chyba z tego powodu, że sam urodziłem się w rodzinie rozbitej i dysfunkcyjnej, ale ze swoją świadomością i terapeutą wyszedłem na prostą.

Nie wyszedłeś skoro nadal plątasz się w takie relacje. Wróć na terapię, a z dziewczyną daj sobie spokój. Z tej mąki chleba nie będzie.

[chwast]

Jeśli czytałeś artykuły na temat osób wysoko wrażliwych, to musiałeś natrafić na info, że w 90% przypadkach ludzie sobie to wciskają jako wyjaśnienie ich humorków, a tak serio to mało kto to ma.

Zachowania tej dziewczyny to jakaś masakra, nie wiem jakie braki trzeba mieć by znosić coś takiego. To jest tak toksyczne, że aż niesmaczne.

Po co Ci coś takiego?

Wspomniałeś też, że jesteś „uczulony” na takie osoby - no chyba nie bardzo.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[ManillaLatte]

Daj sobie spokój, jakby chciała być z Tobą w związku, to by była, nie ma znaczenia, czy jest wysoko wrażliwa, czy nie. Przestań doszukiwać się w jej zachowaniu czegoś więcej i zastanawiać co mogłeś zrobić inaczej. Skup się na tym, co ona Ci wprost komunikuje - NIE CHCE Z TOBĄ BYĆ.
Ona sobie odpuściła, bo wydocznie AŻ tak jej nie zależy. Więc Ty też sobie odpuść dla własnego zdrowia psychicznego.
Myślałeś o powrocie na terapię? Bo wyraźnie wciąż ciągnie Cię do toksycznych relacji.

Sent from my SM-G780G using Tapatalk

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez chwast

Jeśli czytałeś artykuły na temat osób wysoko wrażliwych, to musiałeś natrafić na info, że w 90% przypadkach ludzie sobie to wciskają jako wyjaśnienie ich humorków, a tak serio to mało kto to ma.

Dokładnie. Wysoka wrażliwość to bzdura, która nie ma umocowania w nauce i którą wiele osób tłumaczy swoje braki i problemy natury psychicznej, zamiast wziąć odpowiedzialność za siebie i swoje kontakty z otoczeniem, po prostu zacząć się leczyć psychiatrycznie bądź uczęszczać na psychoterapię.

Daj sobie spokój, bo po prostu trafiłeś na kolejną toksynkę.

[karawanna]

Jesteś pewien, że Twoja terapia zakończyła się sukcesem? Rozumiem zakochanie, ale skąd to Twoje dążenie do związku z osobą, z którą non stop byś miał takie huśtawki i żył w wiecznej niepewności? Ludzie zazwyczaj się ulatniają z takich relacji.
Świeża sprawa, więc pewnie Cię to jeszcze trochę poboli, ale daj sobie spokój z namawianiem jej do powrotu. Tak będzie lepiej dla Ciebie samego.

[szopenski14]

Napisane przez karawanna

Jesteś pewien, że Twoja terapia zakończyła się sukcesem? Rozumiem zakochanie, ale skąd to Twoje dążenie do związku z osobą, z którą non stop byś miał takie huśtawki i żył w wiecznej niepewności? Ludzie zazwyczaj się ulatniają z takich relacji.
Świeża sprawa, więc pewnie Cię to jeszcze trochę poboli, ale daj sobie spokój z namawianiem jej do powrotu. Tak będzie lepiej dla Ciebie samego.

Nie jestem, wydawało mi się, że wszystko działa, bo już w ostatnim czasie odrzuciłem dziewczyny, które miały podobny toksyczny schemat działania i byłem pewien, że idzie ku dobremu. Jakimś cudem ta wydała się całkowicie inna, może bardziej oczytana i inteligentna, zakochałem się w niej. Ale macie rację, coś znowu nie zadziałało

[I am Rock]

Napisane przez szopenski14

Nie jestem, wydawało mi się, że wszystko działa, bo już w ostatnim czasie odrzuciłem dziewczyny, które miały podobny toksyczny schemat działania i byłem pewien, że idzie ku dobremu. Jakimś cudem ta wydała się całkowicie inna, może bardziej oczytana i inteligentna, zakochałem się w niej. Ale macie rację, coś znowu nie zadziałało

1. Wszedłeś w związek, bo coś ci się wydawało
2. Ty się zakochałeś, ale ona nie.
Nad czym tu debatować?

[Pedro94]

Napisane przez szopenski14

Cześć Drogie Panie,


chciałbym się Was doradzić w pewnej kwestii. Poznałem niecały rok temu dziewczynę z którą wiele nas połączyło- od pasji, przez poczucie humoru po wspólne cele.

Kiedy weszliśmy w związek, zaczęły się sytuacje, które były dla mnie całkowicie nienaturalne i sprzeczne z tym, co znałem wcześniej, zaniki kontaktu, ciągłe wątpliwości dotyczące naszej przyszłości, pesymizm w ogóle nie znany mi u zakochanych osób. Moja luba bardzo wszystko przeżywała, analizowała, wątpiła. A zarazem w wielu aspektach ewidentnie się starała Prosiła mnie o wyrozumiałość, twierdziła, że jest osobą wysoko wrażliwą i ma z tym problem i nie wie czy chce być w związku.

Starałem się być wyrozumiały, mimo że wszystkie randki kończyły się smutnym nastrojem. Czasami byłem wyczerpany, potrzebowała dużo samotności i twierdziła, że nie ma potrzeby tak regularnego kontaktu, mimo że myśli o mnie od rana do wieczora.

Byłem wyrozumiały mimo że sam to odczuwałem i mnie bolało, ale po mniej więcej roku zacząłem mówić, że mnie to boli, doszło do kilku kłótni, po których zapytałem czy chce wgl ze mną być, zarzuciłem jej też, że jest niezdecydowana i mnie boli to, że ktoś nie chce ze mną kontaktu. Stwierdziła, że ma świadomość ranienia mnie i zerwała ze mną.

Wiecie, byłem zrażony moimi dwoma poprzednimi związkami, przyciągałem bardzo toksyczne osoby, chyba z tego powodu, że sam urodziłem się w rodzinie rozbitej i dysfunkcyjnej, ale ze swoją świadomością i terapeutą wyszedłem na prostą. Pozostało mi jednak uczulenie na ludzi, którzy są dłuższy czas niezdecydowani, uciekający, wycofujący się. Teraz to wyczułem i zacząłem po dłuższym czasie bać się, mówiłem jej to, że się boję, komunikowałem też dlaczego.

Po dwóch dniach od zerwania zderzyliśmy się na zajęciach (bo razem studiujemy), kiedy wracałem szła powoli obok i się na mnie patrzyła, zaczęła pytać jak się czuję, była ewidentnie zestresowana, mówiła, że sama cierpi, nie je, nie śpi. Rozmawialiśmy godzinę, a przeze mnie przelewały się tony skrajnych uczuć smutku, wściekłości, tęsknoty- w końcu minęły 2 dni. Po pierwsze nie rozumiałem o co chodziło, dlaczego chce ze mną rozmawiać skoro mówi tylko tyle, że nie chce ze mną być i nie chce mi robić nadziei, bo nie widzi przyszłości między nami.

Powiedziałem jej wtedy gorzkie słowa: że rozczarowałem się nią, że wymagałbym jednak od dojrzałej osoby większego zdecydowania i że nie jest pępkiem świata, bo to ona ze mną zerwała i cierpię z tego powodu. Oczywiście nie krzyczałem, tylko raczej mówiłem to tonem osoby, która jest spokojna, ale skrzywdzona.

Cały czas się zgadzała z tym co mówię, twierdząc, że jest beznadziejna i wszystkich krzywdzi. W ten sposób skończyliśmy spotkanie

Wróciłem do mieszkania i się po prostu rozpłakałem. Minął ponad tydzień od tamtej sytuacji, nie mamy kontaktu, a ja straszliwie za nią tęsknię. Bądź, co bądź z nikim nigdy wcześniej się tak nie dogadywałem. Tak jak pisałem wcześniej, dzieliłem z nią pasje, wartości, poczucie humoru. Poza tym, że była dla mnie dziewczyną, traktowałem ją też trochę jak przyjaciółkę.

Czytałem też sporo artykułów o osobach wysoko wrażliwych i mam potworne wyrzuty sumienia, że czegoś nie zrobiłem, że nie byłem wystarczająco wyrozumiały, bo faktycznie sporo zachowań jakie tam opisano- samotnictwo, ciągłe wątpliwości i pesymizm było jej tożsamych. Myślę, że gdybym to wiedział, inaczej bym się zachowywał. Sądziłem, że skoro ona nie wie czego chce, weszła w związek za szybko, jak sama stwierdziła, to to jest jakiś wytrych.

Chciałbym ją bardzo odzyskać, ale kompletnie nie wiem jak to zrobić i czy to jest możliwe. Pisanie do kogoś, proszenie i błaganie nie wchodzi w grę , bo nie wiem co miałbym tym osiągnąć.

Drogie Panie, może wśród Was znajdują się właśnie takie wysoko wrażliwe, a może jest tak, że się mylę i faktycznie ktoś po prostu nie chciał ze mną być i trochę sobie dopisuję głębszą filozofię

Właściwie to od kilku dni nie mogę się przez to podnieść i chyba potrzebuję porady.

Ale ona nie jest wysoko wrażliwa. Opisujesz niedojrzałą emocjonalnie osobę, z zaburzonym przywiązaniem, a nie wysoko wrażliwą

[ManillaLatte]

Napisane przez Pedro94

Ale ona nie jest wysoko wrażliwa. Opisujesz niedojrzałą emocjonalnie osobę, z zaburzonym przywiązaniem, a nie wysoko wrażliwą

Albo w ogóle nie jest zaburzona, po prostu jest w letnim związku z braku laku i tyle. Jak pozna kogoś, kto ją naprawdę zakręci to wszelkie wątpliwości i nadwrażliwości znikną. Tak też może być.

Sent from my SM-G780G using Tapatalk

[minttee]

Napisane przez Pedro94

Ale ona nie jest wysoko wrażliwa. Opisujesz niedojrzałą emocjonalnie osobę, z zaburzonym przywiązaniem, a nie wysoko wrażliwą

Dokładnie.

[goslawka]

Napisane przez szopenski14

Cześć Drogie Panie,


chciałbym się Was doradzić w pewnej kwestii. Poznałem niecały rok temu dziewczynę z którą wiele nas połączyło- od pasji, przez poczucie humoru po wspólne cele.

Kiedy weszliśmy w związek, zaczęły się sytuacje, które były dla mnie całkowicie nienaturalne i sprzeczne z tym, co znałem wcześniej, zaniki kontaktu, ciągłe wątpliwości dotyczące naszej przyszłości, pesymizm w ogóle nie znany mi u zakochanych osób. Moja luba bardzo wszystko przeżywała, analizowała, wątpiła. A zarazem w wielu aspektach ewidentnie się starała Prosiła mnie o wyrozumiałość, twierdziła, że jest osobą wysoko wrażliwą i ma z tym problem i nie wie czy chce być w związku.

Starałem się być wyrozumiały, mimo że wszystkie randki kończyły się smutnym nastrojem. Czasami byłem wyczerpany, potrzebowała dużo samotności i twierdziła, że nie ma potrzeby tak regularnego kontaktu, mimo że myśli o mnie od rana do wieczora.

Byłem wyrozumiały mimo że sam to odczuwałem i mnie bolało, ale po mniej więcej roku zacząłem mówić, że mnie to boli, doszło do kilku kłótni, po których zapytałem czy chce wgl ze mną być, zarzuciłem jej też, że jest niezdecydowana i mnie boli to, że ktoś nie chce ze mną kontaktu. Stwierdziła, że ma świadomość ranienia mnie i zerwała ze mną.

Wiecie, byłem zrażony moimi dwoma poprzednimi związkami, przyciągałem bardzo toksyczne osoby, chyba z tego powodu, że sam urodziłem się w rodzinie rozbitej i dysfunkcyjnej, ale ze swoją świadomością i terapeutą wyszedłem na prostą. Pozostało mi jednak uczulenie na ludzi, którzy są dłuższy czas niezdecydowani, uciekający, wycofujący się. Teraz to wyczułem i zacząłem po dłuższym czasie bać się, mówiłem jej to, że się boję, komunikowałem też dlaczego.

Po dwóch dniach od zerwania zderzyliśmy się na zajęciach (bo razem studiujemy), kiedy wracałem szła powoli obok i się na mnie patrzyła, zaczęła pytać jak się czuję, była ewidentnie zestresowana, mówiła, że sama cierpi, nie je, nie śpi. Rozmawialiśmy godzinę, a przeze mnie przelewały się tony skrajnych uczuć smutku, wściekłości, tęsknoty- w końcu minęły 2 dni. Po pierwsze nie rozumiałem o co chodziło, dlaczego chce ze mną rozmawiać skoro mówi tylko tyle, że nie chce ze mną być i nie chce mi robić nadziei, bo nie widzi przyszłości między nami.

Powiedziałem jej wtedy gorzkie słowa: że rozczarowałem się nią, że wymagałbym jednak od dojrzałej osoby większego zdecydowania i że nie jest pępkiem świata, bo to ona ze mną zerwała i cierpię z tego powodu. Oczywiście nie krzyczałem, tylko raczej mówiłem to tonem osoby, która jest spokojna, ale skrzywdzona.

Cały czas się zgadzała z tym co mówię, twierdząc, że jest beznadziejna i wszystkich krzywdzi. W ten sposób skończyliśmy spotkanie

Wróciłem do mieszkania i się po prostu rozpłakałem. Minął ponad tydzień od tamtej sytuacji, nie mamy kontaktu, a ja straszliwie za nią tęsknię. Bądź, co bądź z nikim nigdy wcześniej się tak nie dogadywałem. Tak jak pisałem wcześniej, dzieliłem z nią pasje, wartości, poczucie humoru. Poza tym, że była dla mnie dziewczyną, traktowałem ją też trochę jak przyjaciółkę.

Czytałem też sporo artykułów o osobach wysoko wrażliwych i mam potworne wyrzuty sumienia, że czegoś nie zrobiłem, że nie byłem wystarczająco wyrozumiały, bo faktycznie sporo zachowań jakie tam opisano- samotnictwo, ciągłe wątpliwości i pesymizm było jej tożsamych. Myślę, że gdybym to wiedział, inaczej bym się zachowywał. Sądziłem, że skoro ona nie wie czego chce, weszła w związek za szybko, jak sama stwierdziła, to to jest jakiś wytrych.

Chciałbym ją bardzo odzyskać, ale kompletnie nie wiem jak to zrobić i czy to jest możliwe. Pisanie do kogoś, proszenie i błaganie nie wchodzi w grę , bo nie wiem co miałbym tym osiągnąć.

Drogie Panie, może wśród Was znajdują się właśnie takie wysoko wrażliwe, a może jest tak, że się mylę i faktycznie ktoś po prostu nie chciał ze mną być i trochę sobie dopisuję głębszą filozofię

Właściwie to od kilku dni nie mogę się przez to podnieść i chyba potrzebuję porady.

Ja jestem osobą wysoko wrażliwą. Zawsze wiedziałam, kiedy chcę być z kimś w związku. I byłam w związkach na 100%. Kiedy miałam wątpliwości to zrywałam relacje. Zerwala z Tobą, rozumiem, że cierpisz, ale z tej mąki chleba nie będzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

a czy ona nie jest tez z dysfunkcyjnej rodziny?
moim zdaniem twoja terapia nie jest jeszcze zakonczona,wybrales nastepna toksyczna partnerke ktora ciagnie cie w dol,do tego masz caly czas zapedy na ratownika ,poswiecania siebie i tlumaczenia w pokretny sposob toksycznych zachowan

odetnij sie od niej to nie byla zdrowa relacja i nic dobrego z pozostawania w niej bys nie dostal
to nie jest twoja rola wyciagac ja z jej emocjonalnych problemow zajmij sie soba najpierw