czy naprawdę tak ważne jest co ludzie powiedzą?

[kot123x]

mam 27 lat, od roku spotykam się z pierwszym chłopakiem, ja tez jestem jego pierwszą dziewczyną. Po rozmowach doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać i planujemy to za pół roku niecałe. I od tego czasu moi rodzice robią mi "jazdy", że jakie mieszkanie przed ślubem itd, ojciec powiedział ze jeżeli zamierzam z nim zamieszkać przed ślubem to mam na niego juz nie liczyc i do wesela nam grosza nie dołoży bo wtedy wesele juz nie będzie miało sensu. Potem zaczeli sie rzucać, ze uprawiamy seks przed ślubem, że sie nie powinno i bla bla bla. Teraz mi mama zaczeła kazania, że co zrobię jak zajdę w ciążę i on mnie zostawi i zostanę sama z dzieckiem. Że czemu my sie tak często widujemy, czy nie moglibyśmy raz w tygodniu bo ona z ojcem przed ślubem widywali sie tylko raz w tygodniu, że dziewczynie nie wypada tak długo siedzieć u chłopaka, że oni są katolikami (nie wiem co ma jedno do drugiego) i oczywiście najważniejsze CO LUDZIE POWIEDZĄ. Jak jej powiedziałam, że mnie g**no obchodzi co ludzie powiedzą to mi wyjechała z przykładem mojej kuzynki która jest ode mnie młodsza 7 czy 8 lat i że ona tak długo nie siedzi u chłopaka, a juz na pewno nie nocują u siebie. Już jej miałam wtedy powiedzieć: " tak bo ty wtedy siedzisz pod łóżkiem i jest przy tym fotograf", jak jej powiedziałam że mnie nie interesuje co robi dziewczyna prawie 10 lat młodsza ode mnie to mi wyjechała czy pamiętam ze mój brat sie spotykał z dziewczyną prawie rok i tez było na poważnie i sie jednak rozstali. i sie wtedy zaczełam zastanawiać, czy jak razem zamieszkamy i byśmy sie tak pokłócili ze pokazałby mi drzwi (w co nie wierzę ze to moze nastąpić) to nie wiem ja nie mam wtedy juz gdzie wracac, nie mam powrotu do domu?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Twoim problemem nie jest "co ludzie ludzie powiedzą", tylko patologiczna relacja z rodzicami, z której prawdopodobnie powinnaś się wyleczyć u specjalisty jak już się wyprowadzisz.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez kot123x

mam 27 lat, od roku spotykam się z pierwszym chłopakiem, ja tez jestem jego pierwszą dziewczyną. Po rozmowach doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać i planujemy to za pół roku niecałe. I od tego czasu moi rodzice robią mi "jazdy", że jakie mieszkanie przed ślubem itd, ojciec powiedział ze jeżeli zamierzam z nim zamieszkać przed ślubem to mam na niego juz nie liczyc i do wesela nam grosza nie dołoży bo wtedy wesele juz nie będzie miało sensu. Potem zaczeli sie rzucać, ze uprawiamy seks przed ślubem, że sie nie powinno i bla bla bla. Teraz mi mama zaczeła kazania, że co zrobię jak zajdę w ciążę i on mnie zostawi i zostanę sama z dzieckiem. Że czemu my sie tak często widujemy, czy nie moglibyśmy raz w tygodniu bo ona z ojcem przed ślubem widywali sie tylko raz w tygodniu, że dziewczynie nie wypada tak długo siedzieć u chłopaka, że oni są katolikami (nie wiem co ma jedno do drugiego) i oczywiście najważniejsze CO LUDZIE POWIEDZĄ. Jak jej powiedziałam, że mnie g**no obchodzi co ludzie powiedzą to mi wyjechała z przykładem mojej kuzynki która jest ode mnie młodsza 7 czy 8 lat i że ona tak długo nie siedzi u chłopaka, a juz na pewno nie nocują u siebie. Już jej miałam wtedy powiedzieć: " tak bo ty wtedy siedzisz pod łóżkiem i jest przy tym fotograf", jak jej powiedziałam że mnie nie interesuje co robi dziewczyna prawie 10 lat młodsza ode mnie to mi wyjechała czy pamiętam ze mój brat sie spotykał z dziewczyną prawie rok i tez było na poważnie i sie jednak rozstali. i sie wtedy zaczełam zastanawiać, czy jak razem zamieszkamy i byśmy sie tak pokłócili ze pokazałby mi drzwi (w co nie wierzę ze to moze nastąpić) to nie wiem ja nie mam wtedy juz gdzie wracac, nie mam powrotu do domu?

A po co chcesz wracac do tego domu
Masz 27lat
Jak ci pokaze drzwi,zwiazek nie wypali(co jest wielce mozliwe) to poprostu pojdz na swoje, w tym wieku ludzie juz mieszkaja samodzielnie
Nie uzalezniaj sie od chlopaka ,chcesz przeskoczyć z jednej zaleznosci w druga,zacznij byc dorosla to beda cie traktowac jak dorosla
Pracujesz?odkladaj na czarna godzine w takim razie jak niewypali z chlopakiem to sobie cis wynajmiesz albo kupisz mieszkanie na kredyt s jak sie ulozy to sama swoj slub za swoje zrobisz tak jak chcesz bez ich szantazow

[07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce]

Autorko! Masz 27 lat (słownie: dwadzieścia siedem). Wypowiedz na głos te liczbę. Jesteś dorosła kobieta i to wcale już nie jakimś podlotkiem. Ogarnij się. Miałam 27 lat jak syna urodziłam i miałam od dawna całe dorosłe życie na głowie - nie wyobrażam sobie, że dorosła kobieta pozwala sobie na takie zachowanie ze strony rodziców. To jest patologia czystej wody. Rob co uważasz za stosowne, a im powiedz, ze na rozegranie swojego życia oo swojemu już mieli szanse. I ze nie nie dołożą do wesela? I co z tego? Zrób skromniejsze, zapracujcie sobie na to, odłóżcie. Nie musicie robić biby za 50k. No chyba, ze wolisz dać sobą pomiatać w wieku blisko 30 lat, to powodzenia.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[IronWidow]

A czemu chcesz w ogóle wracać do domu, jakby nie wypaliło? masz 27 lat, ludzie w tym wieku często od dawna mieszkają już sami (nie z partnerami, ale ogólnie "idą na swoje"). Czym tak naprawdę sie przejmujesz? Że Ci ojciec do wesela nie dołoży? No to sami sobie na to wesele zarobicie. Całe życie masz zamiar siedzieć na garnuszku rodziców i być od nich zależną?

[Ellen_Ripley]

Autorko, musiałabyś wrócić do rodzinnego domu ze względu na pieniądze - w sensie nie dałabyś rady samodzielnie czegoś wynajmować? Czy to taka obawa z sufitu i bo ojciec tak powiedział?

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Kobieta przed 30- tką zastanawia się czy usłuchać rodziców w kwestii zamieszkania z chłopakiem gdyż za ich czasów tak się nie robiło 🤣
Poczekaj jak rodzice umrą i wtedy dopiero podemuj samodzielne decyzje. Innej rady nie ma

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wlosomaniaczkaaa]

Oczywiście, że najważniejsze jest to, co myśli o Twoim życiu pani Krysia spod szóstki i ciocia Jadzia. Nieważne co myślisz i czego pragniesz Ty.


Widzisz jak to brzmi?

[Mija62]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;88555651]Kobieta przed 30- tką zastanawia się czy usłuchać rodziców w kwestii zamieszkania z chłopakiem gdyż za ich czasów tak się nie robiło 🤣


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

No, cyrk na kółkach 🤣🤣🤣


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Overcooked]

Odkładaj na czarną godzinę, nie wypłukuj się nagle z wszystkich pieniędzy na jedzenie na dowóz czy drogie wyjazdy więc jak będziesz musiała się na szybko wyprowadzić to pójdziesz do koleżanki/hotelu a potem wynajmiesz pokój/weźmiesz kredyt na coś swojego. Bo jest pewne że wracając do rodziców wpędzą cię w niesłuszne poczucie winy że coś zaprzepaściłaś a dlatego się rozstałaś bo się ich nie posłuchałaś i uprawiałaś seks przed ślubem, wieczne "a nie mówiliśmy". Ugłaskanie ich teraz nie przyniesie nic dobrego dla twojej psychiki ani teraz ani gdy ewentualnie zostaniesz "na lodzie".

[trzyplusy]

Twoi rodzice przespali ostatnie 10 lat i nie widza ze masz 27 lat a nie dziesięć mniej. Niestety ty chyba tez skoro masz takie przemyślenia. Masz pierwszy związek, nie ważne czy wam wyjdzie czy nie, ciesz się życiem.

[dfa92456d73d4ef7a78ce2327709265e19ebf5a3_60cd257269584]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;88555651]Kobieta przed 30- tką zastanawia się czy usłuchać rodziców w kwestii zamieszkania z chłopakiem gdyż za ich czasów tak się nie robiło 🤣
Poczekaj jak rodzice umrą i wtedy dopiero podemuj samodzielne decyzje. Innej rady nie ma

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Jak wyżej, autorko, samo zakładanie tego tematu jest po prostu niesmaczne i pokazuje jak bardzo nie szanujesz zdania swoich szanownych rodziców, a masz dopiero 27 lat

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez trzyplusy

Twoi rodzice przespali ostatnie 10 lat

Ci ludzie przespali z 200 lat, bo mentalność mają jak z XIX wieku.

[kennedy]

Napisane przez kot123x

mam 27 lat, od roku spotykam się z pierwszym chłopakiem, ja tez jestem jego pierwszą dziewczyną. Po rozmowach doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać i planujemy to za pół roku niecałe. I od tego czasu moi rodzice robią mi "jazdy", że jakie mieszkanie przed ślubem itd, ojciec powiedział ze jeżeli zamierzam z nim zamieszkać przed ślubem to mam na niego juz nie liczyc i do wesela nam grosza nie dołoży bo wtedy wesele juz nie będzie miało sensu. Potem zaczeli sie rzucać, ze uprawiamy seks przed ślubem, że sie nie powinno i bla bla bla. Teraz mi mama zaczeła kazania, że co zrobię jak zajdę w ciążę i on mnie zostawi i zostanę sama z dzieckiem. Że czemu my sie tak często widujemy, czy nie moglibyśmy raz w tygodniu bo ona z ojcem przed ślubem widywali sie tylko raz w tygodniu, że dziewczynie nie wypada tak długo siedzieć u chłopaka, że oni są katolikami (nie wiem co ma jedno do drugiego) i oczywiście najważniejsze CO LUDZIE POWIEDZĄ. Jak jej powiedziałam, że mnie g**no obchodzi co ludzie powiedzą to mi wyjechała z przykładem mojej kuzynki która jest ode mnie młodsza 7 czy 8 lat i że ona tak długo nie siedzi u chłopaka, a juz na pewno nie nocują u siebie. Już jej miałam wtedy powiedzieć: " tak bo ty wtedy siedzisz pod łóżkiem i jest przy tym fotograf", jak jej powiedziałam że mnie nie interesuje co robi dziewczyna prawie 10 lat młodsza ode mnie to mi wyjechała czy pamiętam ze mój brat sie spotykał z dziewczyną prawie rok i tez było na poważnie i sie jednak rozstali. i sie wtedy zaczełam zastanawiać, czy jak razem zamieszkamy i byśmy sie tak pokłócili ze pokazałby mi drzwi (w co nie wierzę ze to moze nastąpić) to nie wiem ja nie mam wtedy juz gdzie wracac, nie mam powrotu do domu?

jak wynajmiecie razem mieszkanie to nikt nikomu nie moze pokazac drzwi.

[kviatkova]

Trochę jak w Korei Południowej o.O

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

To ze w wieku 27 lat jeszcze mieszkasz z rodzicami to idzie jakos zrozumiec, ale to, ze chcesz do nich wrocic jak ci zwiazek ci nie wyjdzie, tego juz nie rozumiem, masz prawie 30 lat, nie jestes podlotkiem, ktory dopiero zaczyna dorosle zycie.

[Frozen_Rose]

Cytując klasyka: "Takiej patologii nie da się zrobić nawet w simsach”.

A tak na poważnie. Masz autorko pracę? Jak tak, to odkładaj pieniądze, żeby się usamodzielnić. Wyprowadzisz się od toksycznych rodziców, za własne pieniądze wyprawicie sobie ślub i wesele (swoją drogą zastanowiłabym się czy zaprosić twoich rodziców), a jeśli związek nie wyjdzie, to będziesz miała za co wynająć pokój.

[niemanicka]

[1=a240a5cdc9601fd61cd3ffc 006c0fc885123340f_657b970 2b0d25;88556498]Ci ludzie przespali z 200 lat, bo mentalność mają jak z XIX wieku.[/QUOTE]


No nie za bardzo - to są poglądy katolików (obecne) Moi byli tacy sami, tragedia, ile to sie człowiek niepotrzebnych stresów naje... powodzenia, dziewczyny dobrze radzą, idz na swoje


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[kot123x]

Napisane przez kennedy

jak wynajmiecie razem mieszkanie to nikt nikomu nie moze pokazac drzwi.

nie szukamy wspólnie, tylko przeprowadzę się do niego, to jest jego mieszkkanie

---------- Dopisano o 17:11 ---------- Poprzedni post napisano o 17:09 ----------

Napisane przez Frozen_Rose

Cytując klasyka: "Takiej patologii nie da się zrobić nawet w simsach”.

A tak na poważnie. Masz autorko pracę? Jak tak, to odkładaj pieniądze, żeby się usamodzielnić. Wyprowadzisz się od toksycznych rodziców, za własne pieniądze wyprawicie sobie ślub i wesele (swoją drogą zastanowiłabym się czy zaprosić twoich rodziców), a jeśli związek nie wyjdzie, to będziesz miała za co wynająć pokój.

mam pracę, tylko jest to praca za minimalną, i boję sie że wtedy mogę sama nie udźwignąć wszsytkiego, jeszcze jakbym została z dzieckiem sama. Chociaż jestem jego pewna, i wierzę że nigdy mnie nie zostawi, co też często mi powtarza

[Ellen_Ripley]

Autorko, nikt nie da gwarancji, że związek wypali, ale cóż Ci innego pozostaje, jak zaryzykować i wprowadzić się do faceta. I nie przejmuj się komentarzami, że nadal mieszkasz z rodzicami. Jak wiele osób z Twojego pokolenia. Niby pracy jest dużo... w większości za psie pieniądze. Najważniejsze żebyś miała jakiś plan w razie "w". Ale nie ma co się negatywnie nastawiać, bo i na związek wpłynie to w końcu negatywnie.

[Medins]

Zaryzykuj. Inaczej jak tak dalej pójdzie, to zostaniesz starą panną z kotem (nic nie mam do kotów) mieszkającą na dodatek z rodzicami. A za kilka lat rodzice powiedzą, że to była Twoja decyzja, bo przecież jakbyś chciała, to byś poszła, w końcu dorosła byłaś już. Nie wiem czy to będzie związek na zawsze, ale lepsza krótka miłość niż żadna i tak już Cię dużo ominęło skoro to pierwszy związek, więc nadrabiaj !

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez kot123x

nie szukamy wspólnie, tylko przeprowadzę się do niego, to jest jego mieszkkanie

---------- Dopisano o 17:11 ---------- Poprzedni post napisano o 17:09 ----------



mam pracę, tylko jest to praca za minimalną, i boję sie że wtedy mogę sama nie udźwignąć wszsytkiego, jeszcze jakbym została z dzieckiem sama. Chociaż jestem jego pewna, i wierzę że nigdy mnie nie zostawi, co też często mi powtarza

Z jakim dzieckiem?
Moze wez z nim pomieszkaj pare lat zanim sie zaczniesz rozmnazac i mysl o oszczedzaniu kasy na wszelki wypadek gdyby nie wyszlo
Moim zdaniem twoje podejście do tej caej sytuacji jest bardzo dziwne ,myslisz o zakładaniu rodziny i rozwazasz wrazie gdyby sie w tym zwiazku nie ulozylo powrot do rodziców (z dzieckiem jesli by sie pojawilo?)
W zyciu nic nie jest pewne ,powinnas inwestowac w siebie w swoj rozwoj(edukację?)zebys mogla wykonywac lepsza prace ktora zapewni ci lepszy dochod i samodzielnosc
Nie mozesz w ten sposob przezyc zycia ze bedzesz zależna od kogos caly czas teraz od rodziców a w przyszlosci od swojego faceta
Zwiazki sie rozpadaja to co sama osiagniesz,to co zainwestujesz w siebie nikt ci nie zabieze ,zawsze zabierzesz ze soba i zawsze bedziesz mogla zaczac od nowa na wlasna reke
Przemysl to

[Mijanou]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88557975]Z jakim dzieckiem?
Moze wez z nim pomieszkaj pare lat zanim sie zaczniesz rozmnazac i mysl o oszczedzaniu kasy na wszelki wypadek gdyby nie wyszlo
Moim zdaniem twoje podejście do tej caej sytuacji jest bardzo dziwne ,myslisz o zakładaniu rodziny i rozwazasz wrazie gdyby sie w tym zwiazku nie ulozylo powrot do rodziców (z dzieckiem jesli by sie pojawilo?)
W zyciu nic nie jest pewne ,powinnas inwestowac w siebie w swoj rozwoj(edukację?)zebys mogla wykonywac lepsza prace ktora zapewni ci lepszy dochod i samodzielnosc
Nie mozesz w ten sposob przezyc zycia ze bedzesz zależna od kogos caly czas teraz od rodziców a w przyszlosci od swojego faceta
Zwiazki sie rozpadaja to co sama osiagniesz,to co zainwestujesz w siebie nikt ci nie zabieze ,zawsze zabierzesz ze soba i zawsze bedziesz mogla zaczac od nowa na wlasna reke
Przemysl to[/QUOTE]



Idealnie w punkt. Nic życiu nie jest pewne. Widzisz, ja też miałam odcinać kupony od mężowskich dochodów a przyszedł covid i (autocenzura) w bombki strzelił. Nie ma realnych dochodów, bo niewielu ludzi teraz będzie inwestować w dzieła sztuki.

Zawsze trzeba w siebie inwestować. Nie wiem, co by teraz było, gdybym tego nie zrobiła ZANIM zdecydowałam się na związek i emigrację. I to dzięki temu ja mogłam wybierać pracodawcę i negocjować warunki. Związek trwa, ale "w razie gdyby"to bez problemu sobie poradzę.

[trzyplusy]

Rodzice niezle wyprali ci mozg. Mam wrazenie ze boisz sie wlasnego cienia. Na dziecko masz jeszcze czas skoro to pierwszy zwiazek i nawet nie mieszkacie razem. Lepiej zejdz na ziemie, rozejrzyj sie po znajomych jak sobie radza i nasladuj. Sprawiasz wrazenie o wiele mlodszej osoby. A jestes w fajnym wieku i marnujesz czas trzymajac sie maminej spodnicy.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez niemanicka

No nie za bardzo - to są poglądy katolików (obecne)

A nie wnikam z czego wynika to oszołomstwo. Możliwe, że w średniowieczu się mentalnie zatrzymali, a nie w XIX wieku

[Frozen_Rose]

Napisane przez kot123x

mam pracę, tylko jest to praca za minimalną, i boję sie że wtedy mogę sama nie udźwignąć wszsytkiego, jeszcze jakbym została z dzieckiem sama. Chociaż jestem jego pewna, i wierzę że nigdy mnie nie zostawi, co też często mi powtarza

A jak powtórzę wiele razy, że jestem Królową Anglii to też mi uwierzysz? Mówić to on sobie może, nikt nie wie co się może wydarzyć za kilka miesięcy czy lat. Jesteś 30-latką o mentalności nastolatki. Chcesz przejść z "opieki" rodziców na "opiekę" przyszłego męża (Ludzie! Mamy XXI wiek!) i jeszcze wyskakujesz z planami robienia dziecka. Kiedy ty chcesz się usamodzielnić? Jeśli związek się zakończy, to jak sobie poradzisz w takiej sytuacji?

Mnóstwo ludzi żyje za minimalną krajową i jakoś muszą dawać sobie radę. Odkładaj pieniądze, żebyś miała jakieś oszczędności. I tak jak wyżej napisano, weź pomyśl o sobie i zainwestuj w siebie. I wybierz się na terapię, możesz sobie tak pomóc, bo po tym co ci zaserwowali rodzice, pewnie będzie ci ciężko samodzielnie stanąć na nogi.

[kot123x]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88557975]Z jakim dzieckiem?
Moze wez z nim pomieszkaj pare lat zanim sie zaczniesz rozmnazac i mysl o oszczedzaniu kasy na wszelki wypadek gdyby nie wyszlo
Moim zdaniem twoje podejście do tej caej sytuacji jest bardzo dziwne ,myslisz o zakładaniu rodziny i rozwazasz wrazie gdyby sie w tym zwiazku nie ulozylo powrot do rodziców (z dzieckiem jesli by sie pojawilo?)
W zyciu nic nie jest pewne ,powinnas inwestowac w siebie w swoj rozwoj(edukację?)zebys mogla wykonywac lepsza prace ktora zapewni ci lepszy dochod i samodzielnosc
Nie mozesz w ten sposob przezyc zycia ze bedzesz zależna od kogos caly czas teraz od rodziców a w przyszlosci od swojego faceta
Zwiazki sie rozpadaja to co sama osiagniesz,to co zainwestujesz w siebie nikt ci nie zabieze ,zawsze zabierzesz ze soba i zawsze bedziesz mogla zaczac od nowa na wlasna reke
Przemysl to[/QUOTE]

jestem, właściwie oboje jestesmy juz w takim wieku że myślimy o dziecku. ja nie raz juz po nocach płaczę gdy widze kobiety w ciąży i aż mnie krew zalewa. Nikt o tym nie wie, ale od ponad dwóch miesięcy się nie zabezpieczamy, i zastanawiamy się gdzie jest problem. Skąd się biorą wpadki skoro nam się nie udaje.

[linaya]

Napisane przez kot123x

jestem, właściwie oboje jestesmy juz w takim wieku że myślimy o dziecku. ja nie raz juz po nocach płaczę gdy widze kobiety w ciąży i aż mnie krew zalewa. Nikt o tym nie wie, ale od ponad dwóch miesięcy się nie zabezpieczamy, i zastanawiamy się gdzie jest problem. Skąd się biorą wpadki skoro nam się nie udaje.

Po pierwsze - wyluzuj, to dopiero 2 miesiące, a ludzie nieraz doczekują się potomstwa po 10 latach


Po drugie - najpierw się usamodzielnij, postaw się rodzicom, zamieszkajcie razem, okrzepnijcie finansowo, a potem starajcie się o dziecko. W takiej kolejności.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez kot123x

jestem, właściwie oboje jestesmy juz w takim wieku że myślimy o dziecku. ja nie raz juz po nocach płaczę gdy widze kobiety w ciąży i aż mnie krew zalewa. Nikt o tym nie wie, ale od ponad dwóch miesięcy się nie zabezpieczamy, i zastanawiamy się gdzie jest problem. Skąd się biorą wpadki skoro nam się nie udaje.

Jestes poprostu niepowazna
Wez pomieszkaj z tym facetem,zaoszczędz troche pieniedzy a pozniej mysl o ciazy
Ty praktycznie nie znasz swojego partnera ,nigdy z nim nie mieszkalas to wiele zmienia w zwiazku ,nie laduj sie w ciaze nie majac zadnego zaplecza finansowego ,slabo znajac faceta ,robisz powazny błąd