Bulimia

[Ludowa]

Napisane przez Pancza

Myślisz, że my Ci pomożemy ? Wybacz, nie jesteśmy wykształcone w tym kierunku. Jedyne co możesz zrobić, to udać się do specjalisty. Wiem, że to trudne. Wymaga ogromnej chęci wyzdrowienia, nie tylko pisania tego na forum. Musisz porozmawiać też z osobą do której masz zaufanie. Dążyć do wyzdrowienia. Na tym forum możemy jedynie takich porad Ci udzielić. Nie ma jakiegoś magicznego rytuału na pozbycie się bulimi. Nie wiesz jak sobie z tym poradzić, ponieważ to jest za głęboko w Tobie. Jedyne wyjście to terapia. Pozdrawiam

Dokładnie tak.

--

Dziewczyny, proszę Was... Na tym forum możecie się wygadać, 'poznać' osoby o podobnych problemach, dzielić się sukcesami i porażkami - zapraszam. Ale nie oczekujcie od nas pomocy z prawdziwego zdarzenia, bo taką może dać Wam tylko terapeuta i Wy same.

[201705250937]

Napisane przez blueangel11

od ok 3 lat choruje na bulimie.... zaczelo sie oczywisie od paru razy przejedzenia a pozniej wymiotowania potem przestalam na jakis czas i bardzo przytylam a teraz staram sie cwicy i zdrowo jesc lecz od jakiegos czasu coraz czesciej wymiotuje .....moja cera wyglada okropnie i nie wiem jek sobie z tym poradzic napiszcie mi cos dziewczyny bo juz nie dam rady ....sama nie moge..naprawde chce przestac

A ja proponuję,żebys najpierw udała się do specjalisty, tak jak radzą dziewczyny. Ale potem do nas zajrzała i wtedy pytała, ale nie o to co mam robic, bo wymiotuję- ale jak radzic sobie w stresujących sytuacjach, co przygotowac na rodzinny obiad itp. Naprawdę może się udać zwyciężyc te okropną chorobę

[katarzyna015]

Popieram dziewczyny. My nie pomozemy ci wyjsc z bulimi, jedynie co to mozemy cie wspierac zeby ci sie to udalo* Proponuje isc do lekarza, pogadac z rodzicami, i zdrowo sie odzywiac* Ja mialam poczatki bulimi, moja mama wczesnie zareagowala i jest wszystko ok. Chodzilam na terapie jakies pol roku . Bylam tez u dietetyka , ulozyl mi lekka diete , abym nie wymiotowala. Mam nadzieje ze ci sie uda. TRZYMAM KCIUKI! MAM NADZIEJE ZE NIE TYLKO JA

[Brunhilda]

A ja wyszlam z bulimi sama.. Owszem bylam na spotkaniu z specjalistka, ale zrezygnowalam po 2 spotkaniach, z reszta sama pani psycholog stwierdzila, ze jestem wyjatkowym przypadkiem z, ktorym nie umie pracowac. Jaak chcesz to napisz do mnie, moze znajdziemy wspolnie wyjscie. Nie jestem specjalistka, ale wiem co znaczy ta choroba, wiem jak szybko uzaleznia ( chorowalam na nia 3 lata), wiem jakie metody sie stosuje by nie wymiotowac, a jak szybko konczy sie kolejny to dzien w ubikacji.

[Ludowa]

Napisane przez Brunhilda

A ja wyszlam z bulimi sama.. Owszem bylam na spotkaniu z specjalistka, ale zrezygnowalam po 2 spotkaniach, z reszta sama pani psycholog stwierdzila, ze jestem wyjatkowym przypadkiem z, ktorym nie umie pracowac. Jaak chcesz to napisz do mnie, moze znajdziemy wspolnie wyjscie. Nie jestem specjalistka, ale wiem co znaczy ta choroba, wiem jak szybko uzaleznia ( chorowalam na nia 3 lata), wiem jakie metody sie stosuje by nie wymiotowac, a jak szybko konczy sie kolejny to dzien w ubikacji.

Może napiszesz tutaj coś więcej o Twoich metodach, przemyśleniach, drodze do normalności?

[kizia86]

[Era]

Dziewczyny postanowiłam założyć ten wątek bo wim, że wiele osób chce z tego wyjść, ale nie ma możliwości kontaktu z psychologiem, ja np. mieszkam w domku na wsi, w którego okolicy nawet nie ma zwykłego szpitala. Bardzo chciałabym aby osoby, które się leczą lub też poprostu pragną nareszcie zacząć żyć normalnie pisały w tym wątku o swoich problemach, dewagacjach, postanowieniach, walce z ed itp. Razem nam będzie łatwiej, a poza tym wszystkie mamy jeden problem, o którym tak trudno rozmawia się z osobami, które tego nie przeżyły.

[konopalka]

No to..ja jestem.. a nie napisałaś dokładnie,ale też masz problem z tym tak?.. Bo innego powodu nie widze zakładania tego wątku;>..

[Era]

Tak, tak ja mam z tym problem. Już było wszystko dobrze przez tydz. a dziś znowu Mam doła, nie znoszę tych dni, ale wierze że kiedyś się uda

[Perelkowaa]

post.

[xxDianaxx]

sluchajcie...mam pytanko...mam 12 lat...158 wzrostu i waze 54kg...jak mam schudnać?probowalam roznymi sposobami ale nic...

[Ludowa]

Napisane przez xxDianaxx

sluchajcie...mam pytanko...mam 12 lat...158 wzrostu i waze 54kg...jak mam schudnać?probowalam roznymi sposobami ale nic...

Przede wszystkim masz się nie odchudzać! Aż boję się pytać, jakich to 'różnych sposobów' próbowałaś... Pewnie nie raz słyszałaś, że jesteś na to za młoda, ale to prawda, z własnym zdrowiem nie ma co igrać. Rozwijasz się w tym wieku najintensywniej, wagę masz w normie, musisz jeść, a nie bawić się w jakieś niepotrzebne odchudzanie w tym wieku. Ogranicz mocno słodycze, napoje gazowane, ruch - jak najbardziej , ale przy normalnym, zdrowym jedzeniu do syta. Po jakimś czasie ciałko samo ładnie się wyrzeźbi.

Btw, dziwi mnie, że umieściłaś ten post w wątku o bulimii, pewnie wynika to z braku doświadczenia na forum. Przeniosę za jakiś czas.

[xxDianaxx]

dzieki....

[Ludowa]

Napisane przez xxDianaxx

dzieki....

Za co? Mam tylko nadzieję, że nie będziesz się odchudzać.
Obiecujesz?

[xxDianaxx]

niop

[Ludowa]

Napisane przez xxDianaxx

niop

No to spoczko, luzik, czy jak to się teraz mówi

[marta0055]

Napisane przez Ludowa

Za co? Mam tylko nadzieję, że nie będziesz się odchudzać.
Obiecujesz?

To było chyba ironiczne dzięki

[Ludowa]

Napisane przez marta0055

To było chyba ironiczne dzięki

Kto to wie

[xxDianaxx]

hehe

[Mary_Q]

a ja z tego wszytskiego zrobila sie juz gruba jak beczka ;/ i teraz nie chce sie odchudzac ale musze ;/

[DarkLilly]

Ja cierpię na bulimię już od niemal 4 lat,obecnie ma ich 17,czyli cierpię na nią przez cały mój okres dojrzewania.Mam już dość,nie daję sobie kompletnie rady.Nienawidzę siebie za to,a mimo nadal to robię.Ta choroba jest jedną z najgorszych rzeczy,jakie się mogą człowiekowi przydarzyć.Ja już nie potrafię normalnie jeść,albo jem strasznie dużo i wymiotuję,albo nie jem nic.Jestem przez to już strasznie wyczerpana,niekiedy nie potrafię oddychać,tak mi jest duszno,niekiedy miewam niemalże napady paniki,bo prawie nie czuję bicia mojego serca.Mój żołądek pewnie jest wrakiem,tak jak i cała ja.
Jedyną osobą,która wie o bulimii jest mój chłopak.Bardzo się o mnie martwi,raz nawet płakał ze strachu o mnie,mówił,że to mnie wykończy.Ja się boję,że go stracę przez mój brak równowagi emocjonalnej.W jednym momencie się cieszę i jestem szczęśliwa,by za chwilę zamknąć się w sobie.Boję się miłości,boję się,że mu na mnie nie zależy,chociaż nie mam ku temu powodów.Nieraz już chciałam z nim zerwać,by znów być jedyną osobą,która tyle o mnie wie.Nieraz chcę go stracić,by już tylko mieć znów spokój.Chociaż wiem,że bez niego już całkowicie się poddam.
Powiedział,że w czwartek idzie ze mną do lekarza i nie chce słyszeć protestów.Ja również w jakimś sensie tego chcę.Ale się boję i nie wiem co robić.

[Ludowa]

Napisane przez DarkLilly

Ja cierpię na bulimię już od niemal 4 lat,obecnie ma ich 17,czyli cierpię na nią przez cały mój okres dojrzewania.Mam już dość,nie daję sobie kompletnie rady.Nienawidzę siebie za to,a mimo nadal to robię.Ta choroba jest jedną z najgorszych rzeczy,jakie się mogą człowiekowi przydarzyć.Ja już nie potrafię normalnie jeść,albo jem strasznie dużo i wymiotuję,albo nie jem nic.Jestem przez to już strasznie wyczerpana,niekiedy nie potrafię oddychać,tak mi jest duszno,niekiedy miewam niemalże napady paniki,bo prawie nie czuję bicia mojego serca.Mój żołądek pewnie jest wrakiem,tak jak i cała ja.
Jedyną osobą,która wie o bulimii jest mój chłopak.Bardzo się o mnie martwi,raz nawet płakał ze strachu o mnie,mówił,że to mnie wykończy.Ja się boję,że go stracę przez mój brak równowagi emocjonalnej.W jednym momencie się cieszę i jestem szczęśliwa,by za chwilę zamknąć się w sobie.Boję się miłości,boję się,że mu na mnie nie zależy,chociaż nie mam ku temu powodów.Nieraz już chciałam z nim zerwać,by znów być jedyną osobą,która tyle o mnie wie.Nieraz chcę go stracić,by już tylko mieć znów spokój.Chociaż wiem,że bez niego już całkowicie się poddam.
Powiedział,że w czwartek idzie ze mną do lekarza i nie chce słyszeć protestów.Ja również w jakimś sensie tego chcę.Ale się boję i nie wiem co robić.

...Czy ja dobrze rozumiem? Jesteś chora od 4 lat i jeszcze nie podjęłaś leczenia?

Nie szkoda Ci życia, młodości?

Masz mądrego chłopaka, chociaż już dawno powinien wziąć Cię do lekarza. To jest KONIECZNE.

Do jakiego specjalisty się wybieracie?

[DarkLilly]

Oczywiście,że szkoda mi czasu oraz młodości.I wiem,że potrzebuję pomocy.A te 4 lata...Nawet nie wiadomo kiedy minęły,chociaż spowodowały takie szkody,nie mówię już nawet o fizycznych,ale raczej o psychicznych.Ale nadal nie jestem do końca pewna,czy lekarz to dobry pomysł,boję się po prostu.
CO do lekarza,to nie wiemy jeszcze gdzie się udać,chcemy najpierw udać się do zwyczajnego,żeby nam podał jakieś adresy.
A na razie robie wszystko,by się mojego chłopaka pozbyć,chociaż go kocham...

[-Finezja-]

Niby jest się zdrowym a jednak cos jest nie tak i samą chorobę kryje się jak jakąś tajemnicę.. Masz wspaniałego chłopaka którego warto posłuchać. Przyczyna choroby tez musi jakaś być. Pamiętaj że tu choruje i ciało i psychika. Zgłoś się do lekarza. Chłopak napewno będzie z Tobą. Rodzice nie muszą o niczym wiedzieć. Ratuj siebie.

[matryca3]

drogie dziewczynki...

Dopiero po pewnym czasem zdałam sobie sprawe ze mam bulimie...tak bulimie...nic na to nie wskazywało myslałąm ze mam kontrole nad tym co robie i ze napady obzarstwa sa niewiinne bo przeciez nie robie tego kilka razy na dzien.....ale okazało sie ze jest inacej.w kazdym badz razie przesledziłam to co robiłam"eksperymentowałam z środkami pzeczyszcajaymi ,próbowałam wymiotować(niuedolnie)..w iec moja bulimia przerodziła sie w blulimie typu nieprzeczyszczajaca sie.......mam problem z psychiką..bo to na tym głownie polaga nie porfaie zapanowac nad jedzeniem, to jedzenie zadzi moim zyciem....
JAK Sobie Z tym poadzic bez lekarza?

[judyta96]

jest odpowiednie forum na takie tematy na dietetyce - W krzywym zwierciadle odchudzania.

[matryca3]

dziekuje nie zauwazyłam tego

[Superchic(k)]

Napisane przez matryca3

drogie dziewczynki...

Dopiero po pewnym czasem zdałam sobie sprawe ze mam bulimie...tak bulimie...nic na to nie wskazywało myslałąm ze mam kontrole nad tym co robie i ze napady obzarstwa sa niewiinne bo przeciez nie robie tego kilka razy na dzien.....ale okazało sie ze jest inacej.w kazdym badz razie przesledziłam to co robiłam"eksperymentowałam z środkami pzeczyszcajaymi ,próbowałam wymiotować(niuedolnie)..w iec moja bulimia przerodziła sie w blulimie typu nieprzeczyszczajaca sie.......mam problem z psychiką..bo to na tym głownie polaga nie porfaie zapanowac nad jedzeniem, to jedzenie zadzi moim zyciem....
JAK Sobie Z tym poadzic bez lekarza?

Nie da się.

To raczej nie jest bulimia, a kompulsywne napady obżarstwa (skoro nie wymiotujesz lub nie przeczyszczasz się). Nie mniej jednak bardzo niebezpieczne. Zobacz na Krzywe zwierciadło, tam chyba znajdziesz osobny wątek poświęcony temu problemowi. A od siebie dodam, że nie poradzisz sobie z tym sama, choćbyś nie wiem jak się starała. Wiem, bo sama mam z tym problem (tzn. u mnie to bulimia i inne zaburzenia), leczę się ponad rok (z przerwami, rezygnacjami, powrotami) i idzie mi to bardzo opornie. Nawet nie chcę myśleć, jakby to wszystko wyglądało, gdybym w ogóle nie chodziła do psychologa...

Pozdrawiam

[matryca3]

ja próbowałąm wymiotowac ale na szczescie nie umiałam i srodki prezczyszczajace tez zazywałam.....ale dałam sobie ztym spokoj....zaczełam sie obzerac i cwiczyc wiecej badz dołowac..;/

[201705250937]

Napisane przez matryca3

ja próbowałąm wymiotowac ale na szczescie nie umiałam i srodki prezczyszczajace tez zazywałam.....ale dałam sobie ztym spokoj....zaczełam sie obzerac i cwiczyc wiecej badz dołowac..;/

Wa takim razie całkiem możliwe, że masz bulimie. Natmomiast tak jak juz wspomnial S(k), musisz zgłosić sie po pomoc do psychologa. Nie ma mozliwości samodzielnego leczenia.