Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[tinkerver2]

Napisane przez sideritis

Mnie się bardzo dobrze śpi po Trittico, sen przypomina ten naturalny plus rano nie jestem skołowana.
Tinker, jak tam sytuacja z mężem?

Pogodziliśmy się on zrobił głupotę, ja miałam bardzo stresowa sytuację w pracy, on mnie do końca rozwścieczył, byłam zmęczona i głodna - i wybuchłam. Ale przeprosiliśmy się, tak z perspektywy czasu zupełnie niepotrzebna kłótnia.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Wróciłam do swojego pokoju hotelowego. Wszystko było ok, wzięłam się za przepisywanie notatek, które mogą mi się przydać w nowej pracy i bach. Ni z tego, ni z owego ścisk w żołądku, gula w gardle i to okropne uczucie w głowie, które psychicznie miażdży od stóp do głów. Założyłam słuchawki na uszy i łaziłam w kółko po tym pokoju 4x4 ze łzami cieknącymi po policzkach. Wychodziłam tak 1,5h. Czuję się jak śmieć. Nie chce mi się wstawać z łóżka, żyć. Nic nie chcę. Nie wiem, co mam robić.

[czekoladka2020]

A co tu taka cisza ? Co u was. ? Mi się płakać chcę i się cała trzęsę. Ta pogoda też dobija. Niedziela taka zimna i brzydka.

[florris]

Napisane przez czekoladka2020

A co tu taka cisza ? Co u was. ? Mi się płakać chcę i się cała trzęsę. Ta pogoda też dobija. Niedziela taka zimna i brzydka.

Współczuję.Ja też mam dość.Jestem w trakcie zmiany pracy i łapię doły.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[czekoladka2020]

Napisane przez florris

Współczuję.Ja też mam dość.Jestem w trakcie zmiany pracy i łapię doły.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratuluje zmiany pracy. Może w nowej pracy ci się poszczęści . Nasze stany depresyjne tez wynikają z tego z jakimi ludźmi mamy do czynienia codziennie. Może w nowej pracy poznasz fajnych ludzi.

[Lianhua]

Napisane przez czekoladka2020

A co tu taka cisza ? Co u was. ? Mi się płakać chcę i się cała trzęsę. Ta pogoda też dobija. Niedziela taka zimna i brzydka.

Niby dobrze ALE beznadziejnie.
W dodatku musiałam odstawić sama leki, bo aktualnie mnie nie stać nawet na nie i czuję się po tym jeszcze gorzej.
A od mojej "bff" na moje "muszę tu znaleźć szybko jakiegoś psychiatrę na nfz, bo mi strasznie ciężko bez leków..." usłyszałam z oburzeniem sporo tekstów typu "nie bierz żadnych leków, będziesz po tym przyćpana non stop chodzić" i że w pracy przez to nie będzie mi szło i wiele innych tego typu pierdół. Moje argumenty, że brałam i czułam się lepiej i wcale nie chodziłam przyćpana odbiły się tylko echem. Poczułam się jak małe skarcone dziecko. Mogłam co najwyżej spuścić głowę.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Napisane przez Lianhua

Niby dobrze ALE beznadziejnie.
W dodatku musiałam odstawić sama leki, bo aktualnie mnie nie stać nawet na nie i czuję się po tym jeszcze gorzej.
A od mojej "bff" na moje "muszę tu znaleźć szybko jakiegoś psychiatrę na nfz, bo mi strasznie ciężko bez leków..." usłyszałam z oburzeniem sporo tekstów typu "nie bierz żadnych leków, będziesz po tym przyćpana non stop chodzić" i że w pracy przez to nie będzie mi szło i wiele innych tego typu pierdół. Moje argumenty, że brałam i czułam się lepiej i wcale nie chodziłam przyćpana odbiły się tylko echem. Poczułam się jak małe skarcone dziecko. Mogłam co najwyżej spuścić głowę.

A kim ona jest, żeby się wypowiadać na temat leczenia? Sorry, ale dla jaj do psychiatry nie poszłaś. Zobacz, zamiast skupiać się na sobie i własnym zdrowieniu zajmujesz się tym, co jakaś osoba, nawet najbliższa, ci doradza, nie mając pewnie żadnego pojęcia w temacie. To oczywiste, że nie są to obojętne leki dla organizmu, ale gdybyś miała np. ultra wysokie ciśnienie to też miałabyś nie brać, bo otumaniają czy coś? Bezsensowna logika

Ja uważam, że samemu trzeba sterować swoim leczeniem i poza mega zaufaną osobą, którą się zna XX lat najlepiej, nie ma się co zwierzać z tego nikomu. Nigdy nie wiadomo, czy ktoś tego nie wykorzysta przeciwko Tobie.
Może poproś bliskich o wsparcie na leki. Nie powinnaś sobie ot tak odstawiać leków.

Jeśli jeszcze studiujesz i/lub jesteś poniżej 26 r.ż. to powinnaś się w miarę sprawnie dostać na terapię albo na rozmowy z psychologiem. W gabinecie nikt Ci nie będzie mącił w głowie, a też będzie możliwość wygadania się.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Lianhua

Niby dobrze ALE beznadziejnie.
W dodatku musiałam odstawić sama leki, bo aktualnie mnie nie stać nawet na nie i czuję się po tym jeszcze gorzej.
A od mojej "bff" na moje "muszę tu znaleźć szybko jakiegoś psychiatrę na nfz, bo mi strasznie ciężko bez leków..." usłyszałam z oburzeniem sporo tekstów typu "nie bierz żadnych leków, będziesz po tym przyćpana non stop chodzić" i że w pracy przez to nie będzie mi szło i wiele innych tego typu pierdół. Moje argumenty, że brałam i czułam się lepiej i wcale nie chodziłam przyćpana odbiły się tylko echem. Poczułam się jak małe skarcone dziecko. Mogłam co najwyżej spuścić głowę.

super przyjaciółka

Znalazłaś już jakiegos lekarza? Na kiedy termin?

Ja u siebie zauważyłam od roku dziwne zmiany w zachowaniu i samopoczuciu i mam wrażenie, że tylko psychiatra może pomóc. Czasem bywało lepiej, ale teraz na przykre sytuacje reaguję bardzo mocno, intensywnie. Nie jem, nie śpię, nie mogę się skupić. Ale termin mam dopiero na koniec lipca, a właśnie zaczełam nowa prace (po prawie roku bycia mobbingowaną gdzie indziej....) i przechodzę przez trudne rozstanie.

nie mam doświadczenia z psychiatra i terapia na nfz. czy to w ogóle ma prawo się udac?

[tinkerver2]

Napisane przez Lianhua

Niby dobrze ALE beznadziejnie.

W dodatku musiałam odstawić sama leki, bo aktualnie mnie nie stać nawet na nie i czuję się po tym jeszcze gorzej.

A od mojej "bff" na moje "muszę tu znaleźć szybko jakiegoś psychiatrę na nfz, bo mi strasznie ciężko bez leków..." usłyszałam z oburzeniem sporo tekstów typu "nie bierz żadnych leków, będziesz po tym przyćpana non stop chodzić" i że w pracy przez to nie będzie mi szło i wiele innych tego typu pierdół. Moje argumenty, że brałam i czułam się lepiej i wcale nie chodziłam przyćpana odbiły się tylko echem. Poczułam się jak małe skarcone dziecko. Mogłam co najwyżej spuścić głowę.

Też to czasem słyszę. Po co mi leki, jak wystarczy pobiegac/medytowac itd. Na teksty, że przecież po lekach czuję się lepiej, nie mam prawie myśli samobójczych, sto razy lepiej spie, widzę drwiący uśmiech.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez tinkerver2

Też to czasem słyszę. Po co mi leki, jak wystarczy pobiegac/medytowac itd. Na teksty, że przecież po lekach czuję się lepiej, nie mam prawie myśli samobójczych, sto razy lepiej spie, widzę drwiący uśmiech.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

przykre

[Lianhua]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;88735853]A kim ona jest, żeby się wypowiadać na temat leczenia? Sorry, ale dla jaj do psychiatry nie poszłaś. Zobacz, zamiast skupiać się na sobie i własnym zdrowieniu zajmujesz się tym, co jakaś osoba, nawet najbliższa, ci doradza, nie mając pewnie żadnego pojęcia w temacie. To oczywiste, że nie są to obojętne leki dla organizmu, ale gdybyś miała np. ultra wysokie ciśnienie to też miałabyś nie brać, bo otumaniają czy coś? Bezsensowna logika

Ja uważam, że samemu trzeba sterować swoim leczeniem i poza mega zaufaną osobą, którą się zna XX lat najlepiej, nie ma się co zwierzać z tego nikomu. Nigdy nie wiadomo, czy ktoś tego nie wykorzysta przeciwko Tobie.
Może poproś bliskich o wsparcie na leki. Nie powinnaś sobie ot tak odstawiać leków.

Jeśli jeszcze studiujesz i/lub jesteś poniżej 26 r.ż. to powinnaś się w miarę sprawnie dostać na terapię albo na rozmowy z psychologiem. W gabinecie nikt Ci nie będzie mącił w głowie, a też będzie możliwość wygadania się.[/QUOTE]

Szczerze mówiąc czuję się strasznie przytłoczona tym, jak teraz wygląda moje życie. Jest żałośnie. Dlatego chyba straciłam cały swój upór, który wcześniej w sobie miałam i który w dużej części zaprowadził mnie (co prawda zajęło mi to kilka lat) do psychiatry. Bo tej wizyty bałam się wcześniej bardziej niż ognia. Fakt - okazała się stresująca, ale też mega pomocna. I nie taki diabeł straszny jak go malują... Ale leczenie przerwałam przez siebie, nie przez nią. Po prostu po takim "wsparciu" teraz znowu pojawiają się u mnie wątpliwości.
Niestety zostało mi mniej niż więcej do 30 już teraz, więc pewnie będę czekać kolejne 40 lat na dostanie się gdziekolwiek. Poza tym boję się to pogodzić z nową pracą i tego, że będę musiała się tłumaczyć i prosić o wolne np przy terapii.

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;88735856]super przyjaciółka

Znalazłaś już jakiegos lekarza? Na kiedy termin?

Ja u siebie zauważyłam od roku dziwne zmiany w zachowaniu i samopoczuciu i mam wrażenie, że tylko psychiatra może pomóc. Czasem bywało lepiej, ale teraz na przykre sytuacje reaguję bardzo mocno, intensywnie. Nie jem, nie śpię, nie mogę się skupić. Ale termin mam dopiero na koniec lipca, a właśnie zaczełam nowa prace (po prawie roku bycia mobbingowaną gdzie indziej....) i przechodzę przez trudne rozstanie.

nie mam doświadczenia z psychiatra i terapia na nfz. czy to w ogóle ma prawo się udac? [/QUOTE]

Jeszcze nie. Nigdzie nie znalazłam. Coś tam szukałam, ale wciąż mam z tyłu głowy myśl, że to może nie jest dobry czas i powinnam trochę odpuścić.
Niestety mobbing znam z doświadczenia. W mojej poprzedniej pracy mobbing aż się wylewał.
Z psychiatrą i terapią na nfz też nie mam doświadczenia, ale chyba nie różni się jakoś mocno od tych prywatnych wizyt...
Ps: to jedyna osoba, która jako tako mnie wspiera, więc się jej trzymam...

Napisane przez tinkerver2

Też to czasem słyszę. Po co mi leki, jak wystarczy pobiegac/medytowac itd. Na teksty, że przecież po lekach czuję się lepiej, nie mam prawie myśli samobójczych, sto razy lepiej spie, widzę drwiący uśmiech.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

Taaak "przejdzie ci, musisz tylko zmienić podejście" itp. Albo teksty w stylu "masz przecież mnie", gdzie przy najbliższej okazji osoba mówiąca to oleje cię ciepłym moczem, jak będziesz naprawdę kogoś potrzebować, żeby się wyżalić.

[Agnek]

Mam straszny problem. Cierpię na nerwicę lękową. Miałam spokój od dłuższego czasu, aż do wczoraj. W przyszłym tygodniu mam zaplanowany wyjazd nad morze. Sama. Pierwszy raz w życiu. Jednak nie byłabym tam całkiem sama, bo w mieście do którego bym jechała mieszka moja siostra. Nocowałabym sama w kawalerce. Nocleg opłacony, bilety na pociąg kupione. A ja co? Mam ochote to wszystko olać i zostać w domu. Ze strachu. Budzę się w nocy z lękiem, nie mogę zasnąć. To jest chyba ponad moje siły. Porwałam się na coś na co nie jestem gotowa.. proszę o pocieszenie


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[4ac7eae5f92dfa622d89f024e559f952d8de277a_657b9774600aa]

Napisane przez Agnek

Mam straszny problem. Cierpię na nerwicę lękową. Miałam spokój od dłuższego czasu, aż do wczoraj. W przyszłym tygodniu mam zaplanowany wyjazd nad morze. Sama. Pierwszy raz w życiu. Jednak nie byłabym tam całkiem sama, bo w mieście do którego bym jechała mieszka moja siostra. Nocowałabym sama w kawalerce. Nocleg opłacony, bilety na pociąg kupione. A ja co? Mam ochote to wszystko olać i zostać w domu. Ze strachu. Budzę się w nocy z lękiem, nie mogę zasnąć. To jest chyba ponad moje siły. Porwałam się na coś na co nie jestem gotowa.. proszę o pocieszenie


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Bardzo dobrze Cię rozumiem
Też chciałabym z odwagą gdzieś sama się wybrać, a jak przychodzi co do czego, to chowam się w domu i nie wyściubiam nosa.
Moją metodą (czasem działa, czasem nie) jest wyobrażanie sobie tego uczucia dumy, jeśli nie stchórzę i mi się uda
Trzymam kciuki!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lianhua]

Z doświadczenia powiem Ci tylko, ze najgorzej po prostu wyjść z domu. Później już z górki. Sama ostatnio porwałam się na wyprowadzkę z daleka od kogokolwiek z rodziny i mimo, ze nie miałam w nich wsparcia mieszkając obok, tak ogromna różnice zrobiło mi to, ze tutaj jestem zupełnie sama. To przekroczenie granicy, jest najgorsze.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Paprotka_]

Napisane przez Agnek

Mam straszny problem. Cierpię na nerwicę lękową. Miałam spokój od dłuższego czasu, aż do wczoraj. W przyszłym tygodniu mam zaplanowany wyjazd nad morze. Sama. Pierwszy raz w życiu. Jednak nie byłabym tam całkiem sama, bo w mieście do którego bym jechała mieszka moja siostra. Nocowałabym sama w kawalerce. Nocleg opłacony, bilety na pociąg kupione. A ja co? Mam ochote to wszystko olać i zostać w domu. Ze strachu. Budzę się w nocy z lękiem, nie mogę zasnąć. To jest chyba ponad moje siły. Porwałam się na coś na co nie jestem gotowa.. proszę o pocieszenie


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

W podobnej sytuacji dzielę sobie zadanie na etapy (w głowie oczywiście). Np. mam jechac w nieznaną część miasta załatwić nieprzyjemną sprawę. Więc najpierw myślę o etapie 1: wyszykować się i zabrać wszystko co potrzeba, wyjść potem przechodzę do etapu 2: idę na parking i droga do celu, potem 3: znalezienie miejsca parkingowego, 4:znalezienie własciwego wejścia/okienka i załatwienie sprawy, etap5: powrót. Za każdym razem skupiam się tylko na tym etapie który właśnie zaczynam. Jak skończę jakiś etap, to odhaczam go w głowie gratulując sobie. Wiem, jak to brzmi tak rozpisane, ale niestety mam takie dni kiedy w ten sposób funkcjonuję. To bardzo mi pomaga. Może podziel sobie podróż na etapy? Skoro na miejscu będzie siostra to pewnie wtedy będzie już mniej stresująco? Dobrze sobie wszystko zapisać co trzeba zabrać, o czym pamiętać przed wyjściem, tak żeby jak najmniej obciążyć głowę. Nie twierdzę, że na pewno to pomoże każdemu, ale może warto spróbować?

[naparzherbaty]

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;88742741]Bardzo dobrze Cię rozumiem
Też chciałabym z odwagą gdzieś sama się wybrać, a jak przychodzi co do czego, to chowam się w domu i nie wyściubiam nosa.
Moją metodą (czasem działa, czasem nie) jest wyobrażanie sobie tego uczucia dumy, jeśli nie stchórzę i mi się uda
Trzymam kciuki!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Ja też mam ten problem. Potrafię nie spać całą noc przed wyjazdem. Wiele wydarzeń mnie omija ze względu na nerwicę, którą mam od dziecka.

U mnie działa jedynie metoda kija i marchewki. Po tym jak się odważę, kupuję sobie coś ładnego (jakiś kubek czy kolczyki) i zapisuje w kalendarzu co dało mi to, że się odważyłam.
Nie jest to metoda, która eliminuje stres ale chociaż pozwala mi na wyjście z domu

Dołączam do wątku, nerwica u mnie na wysokich obrotach. Nowa praca, nowe miejsce i mam ochotę uciec gdziekolwiek byle najdalej i nic nie robić. Jak tak dalej pójdzie to zostanę bezrobotna do końca życia i nigdzie nie wyjdę. Nerwica zabiera mi to co istotne w życiu. Jestem zmęczona.
Terapię mam dopiero za tydzień.
Boli mnie żołądek, ryczę jak bóbr i jest mi strasznie gorąco.

[Agnek]

Najgorzej będzie wsiąść do pociągu.. W ciągu dnia czuję się dobrze, cieszę się na wyjazd, planuję co będę robić. Przychodzi wieczór i mnóstwo myśli a za myślami idzie lęk, później chęć „ucieczki”. Po roku na terapii wiem jak to działa. Staram się uspokajać różnymi technikami, ale nie przynoszą trwałej ulgi
Dziewczyny, szacunek dla nas, że mimo lęku działamy! mam nadzieję, że lęk mnie nie powstrzyma, a jak będzie bardzo źle to zawsze mogę wrócić do domu. (Teraz jest tak kolorowo, a za chwilę pewnie napisze coś podobnego do wczorajszego posta..)


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[sideritis]

Trzymam mocno kciuki aby twój samotny wyjazd był udany
ja szczerze mówiąc co roku mam problem z urlopem, sama nie chcę jeździć bo to dla mnie żadna frajda (i tak większość czasu siedzę sama). TŻ nie mam (nawet gdy był to nie mogłam go nigdzie wyciągnąć, pracoholik ), więc ostatecznie ląduję u rodziców na wsi.

[mc266]

Napisane przez czekoladka2020

A co tu taka cisza ? Co u was. ? Mi się płakać chcę i się cała trzęsę. Ta pogoda też dobija. Niedziela taka zimna i brzydka.

Mi się ostatnio pogorszyło samopoczucie przez przeciążenie w pracy.

Napisane przez Lianhua

Niby dobrze ALE beznadziejnie.
W dodatku musiałam odstawić sama leki, bo aktualnie mnie nie stać nawet na nie i czuję się po tym jeszcze gorzej.
A od mojej "bff" na moje "muszę tu znaleźć szybko jakiegoś psychiatrę na nfz, bo mi strasznie ciężko bez leków..." usłyszałam z oburzeniem sporo tekstów typu "nie bierz żadnych leków, będziesz po tym przyćpana non stop chodzić" i że w pracy przez to nie będzie mi szło i wiele innych tego typu pierdół. Moje argumenty, że brałam i czułam się lepiej i wcale nie chodziłam przyćpana odbiły się tylko echem. Poczułam się jak małe skarcone dziecko. Mogłam co najwyżej spuścić głowę.

Nie ma co sobie brać jej słów do serca, bo ona nie wie, o czym mówi. Typowe nie znam się, ale się wypowiem i jeszcze będę traktować to jako prawdę objawioną, którą trzeba komuś wcisnąć. Chociaż wiem, że to przykre, kiedy słyszy się coś takiego od bliskiej osoby i ciężko nie przejmować się tym. Też to przerabiałam.

[tinkerver2]

Mam nadzieję, że czujecie się już nieco lepiej i ta odrobina słońca daje wam powera, bo mi tak! Dzisiaj byłam na działce, rozwiesiłam sobie hamak między dwoma drzewami, mąż wbił mi parasol w ziemię i czytałam książki, aż zasnęłam
Ogólnie moje samopoczucie jest naprawdę dobre (chociaż dobija mnie trądzik ), po raz pierwszy od tyłu lat śpię normalnie w nocy ostatnio w wolne spałam do 11 rano, a normalnie wstaje ok 5-6! Czuję się na pewno wypoczęta, ale niestety, moje libido jest nadal równe 0. Psychiatra (także seksuolog) powiedział, że najpierw musi mnie wyciągnąć z depresji, a do libido dojdziemy później. Podobnie mówi moja terapeutka (też seksuolog), że dopóki będę brała tak silne leki (90 mg Dulofor dziennie i Trittico + ketrel na noc), to moje libido będzie zerowe. A ja bym chciała normalnie uprawiac seks! A nie raz na 3 miesiące

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[Agnek]

Pojechałam nad to morze. Każda noc przed wyjazdem była ciężka. Przebudzałam się w nocy z lękiem, myślałam, żeby wszystko odwołać i nie jechać. Teraz spędzam tutaj pierwszą noc.. Jest również kiepsko. Spałam może godzinę i się obudziłam. Trudno mi zasnąć. Jestem sama w kawalerce, jest to moja pierwsza noc spędzona samotnie. Pewnie to też potęguje uczucie lęku. Nie jest mi tu dobrze Zamiast cieszyć się z wyjazdu ja odliczam dni (a raczej noce) do końca. Jutro dzwonie do lekarza po hydroksyzyne, może chociaż trochę pomoże.. Miałam nadzieję, że mi przejdzie jak tutaj przyjadę, a nie jest wcale lepiej niż w domu


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Agnek

Pojechałam nad to morze. Każda noc przed wyjazdem była ciężka. Przebudzałam się w nocy z lękiem, myślałam, żeby wszystko odwołać i nie jechać. Teraz spędzam tutaj pierwszą noc.. Jest również kiepsko. Spałam może godzinę i się obudziłam. Trudno mi zasnąć. Jestem sama w kawalerce, jest to moja pierwsza noc spędzona samotnie. Pewnie to też potęguje uczucie lęku. Nie jest mi tu dobrze Zamiast cieszyć się z wyjazdu ja odliczam dni (a raczej noce) do końca. Jutro dzwonie do lekarza po hydroksyzyne, może chociaż trochę pomoże.. Miałam nadzieję, że mi przejdzie jak tutaj przyjadę, a nie jest wcale lepiej niż w domu


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

pewnie, zadzwoń do lekarza i spróbuj, może widok morza, obiad w fajnej knajpie i jakoś się rozluźnisz. Na ile dni to wyjazd?
Zawsze możesz się zawinąć i wrócić do domu. Ważne, aby było ci dobrze

Ja z kolei ostatnio mam odwrotnie. Źle się czuję w domu, źle się czuję pomiędzy ludźmi. Moim marzeniem byłby samotny wyjazd gdzieś, gdzie nikt mnie nie zna. Wtedy czuję się jak ryba w wodzie.

[Mamrot28]

Ja dopiero co wróciłam z nad morza. I powiem szczerze, że ostatni dzień to była dla mnie męka. Im bliżej wyjazdu tym wszystkie czarne myśli zaczęły wracać. Nad morzem miałam totalny luz - praca w nosie, nieudany związek i sprzeczne sygnały eksa w nosie, lęki o stan zdrowia w nosie.
Wróciłam do domu i od razu wszytsko zaczęło wracać. Ale staram się trzymać i nie myśleć negatywnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 11:31 ---------- Poprzedni post napisano o 11:30 ----------

Agnek może morze Cię ukoi? Mi to strasznie pomogło wyciszyć głowę. Ten szum, fale...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agnek]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;88748109]pewnie, zadzwoń do lekarza i spróbuj, może widok morza, obiad w fajnej knajpie i jakoś się rozluźnisz. Na ile dni to wyjazd?
Zawsze możesz się zawinąć i wrócić do domu. Ważne, aby było ci dobrze

Ja z kolei ostatnio mam odwrotnie. Źle się czuję w domu, źle się czuję pomiędzy ludźmi. Moim marzeniem byłby samotny wyjazd gdzieś, gdzie nikt mnie nie zna. Wtedy czuję się jak ryba w wodzie.[/QUOTE]


Jak jestem poza pokojem to jest w miarę okej, na plaży jak byłam to czułam się bardzo dobrze. Teraz sobie spaceruję i też jest dobrze, ale wspominam wyjazd w to samo miejsce z rodzicami i jest mi przykro, że ich tutaj nie ma i jestem sama w sobotę po południu wracam, więc jeszcze 4 noce i będę w swoim łóżku..
To może wyjedź gdzieś sama? Chociażby na weekend?


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

---------- Dopisano o 13:31 ---------- Poprzedni post napisano o 13:28 ----------

Napisane przez Mamrot28

[/COLOR]Agnek może morze Cię ukoi? Mi to strasznie pomogło wyciszyć głowę. Ten szum, fale...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Morze na pewno mnie uspokaja, tylko cały czas nad morzem nie mogę siedzieć. Na pewno nie w nocy..


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Lianhua]

Jestem taka śpiąca. Wczoraj poszłam spać ok 1 w nocy, budziłam się, bo było duszno jakieś 2x. Wstałam o 8. Pojechałam oglądać mieszkania, po południu wróciłam. Przespałam się może godzinkę, nawet nie cała. I z powrotem do pracy na 19. Teraz do 7 rano muszę jakoś wytrzymać i po 7 mam autobus i jestem umówiona na kolejne oglądanie mieszkań. Nie wiem jak dam radę. Jestem wykończona już teraz. A położyć się spać będę dopiero mogła jakoś późnym południem jutro. I na rano w niedziele znowu do pracy . Czasem chciałabym wrócić do czasu, kiedy nie musiałam wychodzić z pokoju i po prostu tam wegetowałam. Im bardziej zmęczona jestem, tym bardziej chce powrotu do stanu wegetacji.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Lianhua

Jestem taka śpiąca. Wczoraj poszłam spać ok 1 w nocy, budziłam się, bo było duszno jakieś 2x. Wstałam o 8. Pojechałam oglądać mieszkania, po południu wróciłam. Przespałam się może godzinkę, nawet nie cała. I z powrotem do pracy na 19. Teraz do 7 rano muszę jakoś wytrzymać i po 7 mam autobus i jestem umówiona na kolejne oglądanie mieszkań. Nie wiem jak dam radę. Jestem wykończona już teraz. A położyć się spać będę dopiero mogła jakoś późnym południem jutro. I na rano w niedziele znowu do pracy . Czasem chciałabym wrócić do czasu, kiedy nie musiałam wychodzić z pokoju i po prostu tam wegetowałam. Im bardziej zmęczona jestem, tym bardziej chce powrotu do stanu wegetacji.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

praga na takie zmiany by mnie wykończyła psychicznie i fizycznie. mega cię podziwiam. poza mianami - jest okej?

trzymam kciuki za mieszkanie
________
tak, myslalam o samotnym wyjezdzie. pewnie w ktorys weekend ruszę, jest jedna sprawa, ktora mnie blokuje poki co.

[Lianhua]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;88754637]praga na takie zmiany by mnie wykończyła psychicznie i fizycznie. mega cię podziwiam. poza mianami - jest okej?

trzymam kciuki za mieszkanie
________
tak, myslalam o samotnym wyjezdzie. pewnie w ktorys weekend ruszę, jest jedna sprawa, ktora mnie blokuje poki co. [/QUOTE]


Szczerze mówiąc, to im lepiej mi się zaczyna układać, tym gorzej psychicznie się czuje. Nie czuje w ogóle z tego powodu radości. Jestem strasznie obojętna, albo nawet zaniepokojona tym, ze coś jest ok. Nie wiem. Tak jakbym zmuszała sama siebie, ze teraz powinnam być szczęśliwa, a wcale tego nie chciała.

Samotne wyjazdy są fajne, chociaż bardzo stresujące.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[karawanna]

Napisane przez Lianhua

Szczerze mówiąc, to im lepiej mi się zaczyna układać, tym gorzej psychicznie się czuje. Nie czuje w ogóle z tego powodu radości. Jestem strasznie obojętna, albo nawet zaniepokojona tym, ze coś jest ok. Nie wiem. Tak jakbym zmuszała sama siebie, ze teraz powinnam być szczęśliwa, a wcale tego nie chciała.

Samotne wyjazdy są fajne, chociaż bardzo stresujące.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Jak dla mnie to typowe przy nerwicy - mózg przyzwyczaił się do ciągłego odczuwania stresu i niepokoju i to jest dla niego "naturalny" stan. Jak wszystko jest w porządku, to na siłę będzie szukał sytuacji stresowych.

[czekoladka2020]

Z jakich regionów Polski jesteście ? Pytam z ciekawości może ktoś jest z tego regionu co i ja i poleciłby mi dobrego psychologa nawet takiego online . Kupiłam tabletki nervo calm działają na mnie jak cukierki . Nic mi nie pomagają. I jeszcze koszmarne sny mam . Przeczytałam sennik i nie wróży to dobrze a i tak problemów mam już za dużo na głowie. Cała się trzęsę i płakać mi się chce . Moim jedynym dniem kiedy czuje się trcohę lepiej jest sobota

[naparzherbaty]

Napisane przez karawanna

Jak dla mnie to typowe przy nerwicy - mózg przyzwyczaił się do ciągłego odczuwania stresu i niepokoju i to jest dla niego "naturalny" stan. Jak wszystko jest w porządku, to na siłę będzie szukał sytuacji stresowych.

Dziękuję, że o tym napisałaś.