chłopak z depresją

[arbuzik9194]

Byliśmy razem prawie 5 lat, było nam dobrze razem i nagle powiedział, że ma dość i że już mnie nie kocha. Teraz minął miesiąc od zerwania, zaczęłam czytać różne fora, sięgnęłam po rady znajomych i zastanawiam się czy to nie depresja „mówiła”. Cierpiał i dalej cierpi na depresje. Miewał takie dni, kiedy leżał tylko w łóżku i nie chciało mu się wyjść z pokoju. Jak umawiał się ze znajomymi, to później odwołał... Był u psychiatry, dostał leki, ale przestał brać po 2 miesiącach. Chwile po tym przeprowadziliśmy się do nowego mieszkania, nowa praca, miesiąc/dwa pandemia. Pracował zdalnie, więc też nigdzie nie wychodził. Mieliśmy wypady na wsi i jak się go zapytałam o te momenty, to powiedział, że kompletnie nie pamięta. Czy to zaćmienie umysłu? Chcę mu pomóc, bo naprawdę się kochaliśmy i uważam, że dalej się kochamy.

[Cytokina]

On musi chcieć pomóc sam sobie. Nie jesteś ani psychiatrą, ani psychologiem ani psychoterapeutą, a to właśnie są osoby, które mogłyby mu realnie pomóc w walce z depresją.

[arbuzik9194]

Rozmawiałam z nim o terapii, ale uważa, że jest ok i nie potrzebuje pomocy... Wydaje mi się, że potrzebuje czasu.
Czytałam, że człowiek z depresją często czuje "wypalenie emocjonalne". Może to jest to... Nie wiem. Wszystko było ok, nic takiego się nie wydarzyło między nami, żebyśmy mieli zerwać.

[arbuzik9194]

Cześć, czy zdarzyło wam się wrócić do byłej/byłego albo czy daliście drugą szansę? Jak wam się układa po tym?

Mówi się "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", ale czy nie każdy zasługuje na drugą szansę? Może ktoś zbyt pochopnie podjął decyzję o zakończeniu relacji czy też stwierdził, że jednak kocha drugą osobę. Nie chodzi mi o zdradę, bo wiadomo jak to wygląda...

Co o tym myślicie?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez arbuzik9194

Cześć, czy zdarzyło wam się wrócić do byłej/byłego albo czy daliście drugą szansę? Jak wam się układa po tym?

Mówi się "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", ale czy nie każdy zasługuje na drugą szansę? Może ktoś zbyt pochopnie podjął decyzję o zakończeniu relacji czy też stwierdził, że jednak kocha drugą osobę. Nie chodzi mi o zdradę, bo wiadomo jak to wygląda...

Co o tym myślicie?

On cie przeprosil za swoja decyzje i chce wrocic?

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez arbuzik9194

Cześć, czy zdarzyło wam się wrócić do byłej/byłego albo czy daliście drugą szansę? Jak wam się układa po tym?

Mówi się "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", ale czy nie każdy zasługuje na drugą szansę? Może ktoś zbyt pochopnie podjął decyzję o zakończeniu relacji czy też stwierdził, że jednak kocha drugą osobę. Nie chodzi mi o zdradę, bo wiadomo jak to wygląda...

Co o tym myślicie?

Uważam, że sama miłość czasem nie jest wystarczająca, żeby utrzymać związek. Jeśli ktoś nie chce leczyć swojej choroby psychicznej to skazuje siebie i partnera na to, że w perspektywie długoterminowej będzie tylko gorzej. Także nie wróciłabym do osoby, która ma gdzieś swoją i moją jakość życia.

[marekweb]

Trzeba pamiętać, że mężczyźni zupełnie inaczej raczej radzą sobie z emocją, a raczej nie radzą i wiele rzeczy kumulują w sobie. Może warto pójść na terapię dla par, aby uświadomił sobie, że jego stan rani nie tylko jego, ale i drugą osobę...

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88696831]Uważam, że sama miłość czasem nie jest wystarczająca, żeby utrzymać związek. Jeśli ktoś nie chce leczyć swojej choroby psychicznej to skazuje siebie i partnera na to, że w perspektywie długoterminowej będzie tylko gorzej. Także nie wróciłabym do osoby, która ma gdzieś swoją i moją jakość życia.[/QUOTE]Dokładnie!
Ja tylko dodam autorce, bo pisze, że choroba trwała dłużej - warto się zastanowić, jakie realne twoje potrzeby były zapewniane w tej relacji. Czym dla ciebie jest ta miłość.
Warto się zastanowić, czy nie zamiatasz swoich potrzeb pod dywan, czy nie odkładasz realizacji siebie na dalszy plan, bo może pragniesz realizować jakaś wyidealizowaną wizję miłością. Życie jest bardzo krótkie i warto sobie takie decyzje jak powroty bardzo, bardzo długo samodzielnie przemyśleć i porozmawiać o nich z bliskimi, którzy nas w danej relacji widzieli itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Ja sie zastanawiam tez na ile ta depresja byla spowodowana tez tym nie udanym związkiem
Czesto ludzie czują sie przybici nie maja energi bo od miesięcy bija sie z mysla o rozstaniu ale boją sie zrobic ten krok
Autorka rozwaza powrot a czy on wogole chce tego powrotu ?

[karola11]

Napisane przez arbuzik9194

Cześć, czy zdarzyło wam się wrócić do byłej/byłego albo czy daliście drugą szansę? Jak wam się układa po tym?

Mówi się "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", ale czy nie każdy zasługuje na drugą szansę? Może ktoś zbyt pochopnie podjął decyzję o zakończeniu relacji czy też stwierdził, że jednak kocha drugą osobę. Nie chodzi mi o zdradę, bo wiadomo jak to wygląda...

Co o tym myślicie?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie czy po powrocie się ułoży i czy nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Napewno nie każdy zasługuje na drugą szansę. Depresja to paskudna choroba. Pytanie co jest podłożem tej choroby u Twojego partnera. Wiesz, nie możesz być dla niego psychoterapeutą i próbować go wyleczyć. To jest rola specjalisty. To co możesz zrobić to być dla niego wsparciem. Tylko, że to też nie zawsze działa. On musi chcieć dać sobie pomóc, musi wiedzieć, że ma problem i świadomie z pomocy skorzystać. Na siłę niczego nie zrobisz. To tak jak z alkoholizmem, jeżeli alkoholik twierdzi, że alkoholikiem nie jest to chociażby na siłę go zamknąć w zakładzie odwykowym to i tak nic po tym. Bo on nie chce.
Napewno nie powinnaś robić niczego kosztem siebie. Jeśli wasz związek naprawdę był szczęśliwy i była w nim miłość, ale zakończył się przez chorobę partnera a on zdał sobie z tego sprawę i chce do Ciebie wrócić to możesz dać mu szansę, ale wtedy, gdy on pójdzie na terapię. Możesz iść razem z nim np. na terapię na par. Jeżeli on nie wykona kroku w stronę leczenia to wasz związek skończy się szybciej niż nastąpił powrót.
Potrafię zrozumieć Twojego partnera, że się pogubił bo z depresją naprawdę nie jest lekko. Może zrozumiał, że ma problem i zdał sobie z niego sprawę? Zacznij od szczerej rozmowy, zobacz jakie kroki podejmie facet i na tej podstawie dopiero podejmij decyzję. Osobiście nie wróciłabym do niego, gdyby nie miało być żadnych zmian. Terapia. To by było dla mnie podstawą do tego aby w ogóle rozważyć możliwość powrotu.

[pegzi]

Tak zdarzyło się " dawanie kolejnych szans" I żałuję bo byla to tylko strata czasu

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[arbuzik9194]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88696826]On cie przeprosil za swoja decyzje i chce wrocic?[/QUOTE]


Nie. Zastanawiam, co by było gdyby...

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez arbuzik9194

Nie. Zastanawiam, co by było gdyby...

Ale po co? Nie żal ci czasu marnować na takie bezcelowe rozkminy?

[arbuzik9194]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88696907]Ja sie zastanawiam tez na ile ta depresja byla spowodowana tez tym nie udanym związkiem
Czesto ludzie czują sie przybici nie maja energi bo od miesięcy bija sie z mysla o rozstaniu ale boją sie zrobic ten krok
Autorka rozwaza powrot a czy on wogole chce tego powrotu ?[/QUOTE]

Depresja u niego się pojawiła w trakcie związku (kilka lat temu). Niedawno zmarła też bardzo bliska mu osoba i go totalnie załamało. Przez wspólnego znajomego się dowiedziałam, że kilka dni po stracie zaczął myśleć o rozstaniu. Wszystko dobrze się układało między nami. Rozmawiał wcześniej z rodzicami o zaręczynach, ale było ciężko z finansami w tamtym roku, więc chciał zaczekać aż wróci normalnie do pracy. Kilka miesięcy temu jeszcze chciał, żebyśmy wzięli razem ślub cywilny...
Dlatego jego nagła decyzja o rozstaniu kompletnie mnie zszokowała.

---------- Dopisano o 14:52 ---------- Poprzedni post napisano o 14:31 ----------

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;88696900]Dokładnie!
Ja tylko dodam autorce, bo pisze, że choroba trwała dłużej - warto się zastanowić, jakie realne twoje potrzeby były zapewniane w tej relacji. Czym dla ciebie jest ta miłość.
Warto się zastanowić, czy nie zamiatasz swoich potrzeb pod dywan, czy nie odkładasz realizacji siebie na dalszy plan, bo może pragniesz realizować jakaś wyidealizowaną wizję miłością. Życie jest bardzo krótkie i warto sobie takie decyzje jak powroty bardzo, bardzo długo samodzielnie przemyśleć i porozmawiać o nich z bliskimi, którzy nas w danej relacji widzieli itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Wiem, że to brzmi jakbym świata poza nim nie widziała. Lecz dbałam o siebie, w tym praca, dom, etc. Starałam się o niego zadbać, a on mnie nonstop. Wspieraliśmy się. Jego choroba nie ciągnęła mnie w dół.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez arbuzik9194

Nie. Zastanawiam, co by było gdyby...

tak wlasnie myslalam dlatego zapytalam
on cie nie kocha ,tak ci powiedzial,nie prosi cie zebys wrocila,nie zaluje decyzji,prawdopodobnie jego depresja nie ma nic wspolnego z tym ze z toba zerwal,byc moze tak jak napisalam wczesniej wasz zwiazek byl przyczyna jego depresji
zapomnij o nim,nie probuj ratowac kogos na sile i rozmyslac o powrotach do kogos komu ciebie nie brakuje
zyj swoim zyciem

[arbuzik9194]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88698079]tak wlasnie myslalam dlatego zapytalam
on cie nie kocha ,tak ci powiedzial,nie prosi cie zebys wrocila,nie zaluje decyzji,prawdopodobnie jego depresja nie ma nic wspolnego z tym ze z toba zerwal,byc moze tak jak napisalam wczesniej wasz zwiazek byl przyczyna jego depresji
zapomnij o nim,nie probuj ratowac kogos na sile i rozmyslac o powrotach do kogos komu ciebie nie brakuje
zyj swoim zyciem[/QUOTE]

Wiem o tym... Staram się tak myśleć, ale część mnie chciałaby, żeby wrócił.
Miałam takie myśli, że może to przeze mnie zachorował. Rozmawiałam z jego przyjacielem, z którym pracuję i powiedział, żebym wybiła to sobie z głowy. Już wcześniej miał swoje stany depresyjne, dołował się etc. i pogorszyło się przy zmianie stanowiska.
Dziękuję jednak za szczerość. Troszkę mi to pomogło.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Ale jeżeli nie chce wrócić, to naprawdę robisz sobie krzywdę myśleniem co będzie, jeśli on zechce wrócić.

Nie myślałabym też, że ktoś się ze mną nie rozstał, tylko zrobiła to za niego depresja. To tylko wmawianie sobie czegoś. Znam mnóstwo osób po kryzysach, które wręcz lgnęły do innych w najgorszych chwilach. Jeżeli ktoś odchodzi, to dlatego, że przewartościował sobie pewne sprawy i doszedł do wniosku, że to nie to...

Życzę Ci mnóstwo siły. Rozstania nie są łatwe, zwłaszcza jeśli jesteśmy jeszcze w fazie wyparcia i nie wierzymy w to, co się stało, wmawiamy sobie, że to była prawdziwa miłość i czekamy na powrót... uwierz, nie warto. Żyj swoim życiem, a tego chłopaka "zostaw" w swojej głowie tak, jak on zrobił z Tobą.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez arbuzik9194

Wiem o tym... Staram się tak myśleć, ale część mnie chciałaby, żeby wrócił.
Miałam takie myśli, że może to przeze mnie zachorował. Rozmawiałam z jego przyjacielem, z którym pracuję i powiedział, żebym wybiła to sobie z głowy. Już wcześniej miał swoje stany depresyjne, dołował się etc. i pogorszyło się przy zmianie stanowiska.
Dziękuję jednak za szczerość. Troszkę mi to pomogło.

Ja nie mowie ze zachorowal przez ciebie
Tylko ze moze byl taki nieżyciowy i przybity bo nie byl szczesliwy w tym zwiazku i dlatego go zakończył

[arbuzik9194]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88698508]Ja nie mowie ze zachorowal przez ciebie
Tylko ze moze byl taki nieżyciowy i przybity bo nie byl szczesliwy w tym zwiazku i dlatego go zakończył[/QUOTE]

Rozmawialiśmy na ten temat... Zapytałam się dlaczego tak się czuł, dlaczego mi nic nie mówił. Odpowiedział, że nie wie. Nie był w stanie dać mi konkretnej odpowiedzi.
Miesiąc później poprosiłam go o rozmowę. Może przemyślał sprawę, ale niektóre rzeczy były niezgodne z prawdą, a reszta - same błahostki. Jakby na siłę szukał złych rzeczy.
Czytałam różne fora o depresji i psycholodzy pisali, że depresja może być powodem wycofania z relacji. Czują obojętność emocjonalną.
Wiem, że do tego trzeba podejść 50/50, bo nie wiem co siedzi w jego głowie. On sam pewnie też nie.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez arbuzik9194

Rozmawialiśmy na ten temat... Zapytałam się dlaczego tak się czuł, dlaczego mi nic nie mówił. Odpowiedział, że nie wie. Nie był w stanie dać mi konkretnej odpowiedzi.
Miesiąc później poprosiłam go o rozmowę. Może przemyślał sprawę, ale niektóre rzeczy były niezgodne z prawdą, a reszta - same błahostki. Jakby na siłę szukał złych rzeczy.
Czytałam różne fora o depresji i psycholodzy pisali, że depresja może być powodem wycofania z relacji. Czują obojętność emocjonalną.
Wiem, że do tego trzeba podejść 50/50, bo nie wiem co siedzi w jego głowie. On sam pewnie też nie.

widzisz czesto nie jest latwo okreslic dlaczego przestajemy kochac dana osobe,uczucie sie wypala,przestaje nas krecic,fascynowac,wkrada sie rutyna,czasami sa to wlasnie blahostki ktore zaczynaja draznic i ma sie dosyc
rozumiem ze ciezko ci sie pogodzic z jego odejsciem,szukasz wytlumaczenia jego odkochania w chorobie bo nie chcesz dopuscic do siebie mysli ze poprostu przestal cie kochac a to jest prawdopodonie prawdziwa i jedyna odpowiedz ,nie depresja czy jakas inna choroba,poprostu nastapilo wypalenie i koniec

odpusc sobie ,jak ktos ci mowi ze cie nie kocha to tak wlasnie jest ,szczegolnie ze jakis czas juz minal i on nie usechl z tesknoty ,czas pogodzic sie z tym ze to juz nie wroci

[Alekto123]

Napisane przez arbuzik9194

Rozmawialiśmy na ten temat... Zapytałam się dlaczego tak się czuł, dlaczego mi nic nie mówił. Odpowiedział, że nie wie. Nie był w stanie dać mi konkretnej odpowiedzi.
Miesiąc później poprosiłam go o rozmowę. Może przemyślał sprawę, ale niektóre rzeczy były niezgodne z prawdą, a reszta - same błahostki. Jakby na siłę szukał złych rzeczy.
Czytałam różne fora o depresji i psycholodzy pisali, że depresja może być powodem wycofania z relacji. Czują obojętność emocjonalną.
Wiem, że do tego trzeba podejść 50/50, bo nie wiem co siedzi w jego głowie. On sam pewnie też nie.

Nie zadręczaj siebie. Możliwe, że depresja wpłyneła na jego decyzję, nie radzi się osobom w depresji wprowadzać radyklanych zmian w życiu, ale możliwe też, że nie.

Nie dziw, że się też, że nie potrafił Ci mówić o emocjach. Czytałam i rozmawiałam z psychologiem o depresji, ponieważ miał ją mój były i podobno dotyka on częściej osoby, które tłumią emocje. Cześciej też na nią chorują osoby, które miały z tego czy innego powodu nieszczęśliwe dzieciństwo, ich rodzice nie wykształcili z nimi bezpiecznej więzi, itd.

Piszesz, że on się nie leczy. Był u psychiatry, brał leki 2 miesiące i przestał, nie wygląda to dobrze. Jak on sam sobie nie chce pomóc, to Ty mu nie pomożesz.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Napisane przez arbuzik9194

Depresja u niego się pojawiła w trakcie związku (kilka lat temu). Niedawno zmarła też bardzo bliska mu osoba i go totalnie załamało. Przez wspólnego znajomego się dowiedziałam, że kilka dni po stracie zaczął myśleć o rozstaniu. Wszystko dobrze się układało między nami. Rozmawiał wcześniej z rodzicami o zaręczynach, ale było ciężko z finansami w tamtym roku, więc chciał zaczekać aż wróci normalnie do pracy. Kilka miesięcy temu jeszcze chciał, żebyśmy wzięli razem ślub cywilny...
Dlatego jego nagła decyzja o rozstaniu kompletnie mnie zszokowała.

---------- Dopisano o 14:52 ---------- Poprzedni post napisano o 14:31 ----------



Wiem, że to brzmi jakbym świata poza nim nie widziała. Lecz dbałam o siebie, w tym praca, dom, etc. Starałam się o niego zadbać, a on mnie nonstop. Wspieraliśmy się. Jego choroba nie ciągnęła mnie w dół.

Wybacz, że napiszę wprost, ale jak dbać o siebie i kogoś może non stop osoba, która choruje i się nie leczy plus ma dni zajęte, w ktorych ciągle leży w łóżku? Naprawdę uważasz, że osoba w depresji ma możliwości bycia w 100% jak zdrowy partner (od razu zaznaczę, że to pytanie ma zasadność w tej sytuacji, kiedy mówimy o partnerze nie leczącym się)? Czy gdyby twój partner zachorował np. na cukrzycę i przez kilka lat byłaby konieczność amputowania mu palców u stóp, bo choroba postępowała, to też byś uznawała, że wszystko jest ok?
Akurat ja sama przeszłam załamanie nerwowe, trwające nie 2 miesiące, ale w ostrej fazie rok. I wiem, z czym to się je. Chociaż nie byłam pozbawiona relacji z innymi, wręcz przeciwnie, pomogły mi bardzo, to musiałabym być bardzo naiwna, żeby uznawać, że inni na tym nie ucierpieli i byłam dla nich partnerką w tych naszych relacjach. Tego się nie widzi, kiedy się w tym trwa i nie potrafi się spojrzeć z boku.
Wydaje mi się, że jeszcze nie jesteś na tym etapie rozstania, żeby to zauwazyć. To zupełnie normalne. Tylko daj sobie szansę przetrwać to rozstanie. Rozmawiaj o tym z innymi, może warto pojść do psychologa. Trzeba sobie to życie ułożyć na nowo, dać sobie czas na przejście rozstania, na różne etapy. Po takim czasie nie będzie to łatwe, szczególnie że padały już "znaczące deklaracje", ale niestety takie wyzwanie masz przed sobą. Musisz teraz zadbać jak najbardziej o siebie.