Co Was w życiu najbardziej rozwinęło/miało największy wpływ na Wasz rozwój?

[4e7542dda0fd66e47a4eea60a6dfa89c97e945d1_61c50d8334adc]

Tak jak w tytule - co w największym stopniu Was w życiu rozwinęło? Nie pytam o tak ogólne rzeczy jak system edukacji od szkoły podstawowej do liceum, ale jeden, konkretny (lub kilka konkretnych) punkt czy też okres w Waszym życiu, ktory okazały się milowymi krokami dla Waszego rozwoju do tego stopnia, ze poczuliscie, ze dzięki temu jesteście wrecz innymi ludzmi niż przedtem, a nawet niech to zabrzmi gornolotnie - weszliscie jalby na inny poziom (świadomości chyba, bo nie wiem jak to inaczej nazwać).Te wydarzenia w zyciu to mogło być : wyjazd z domu rodzinnego/zmiana miejsca zamieszkania/wybranie określonego kierunku studiów/taki a nie inny związek/wyjazd za granicę/nawet kurs językowy/zmiana ścieżki w karierze zawodowej/zainteresowania, które przekształciły się w pasję.Jakie macie zdanie na ten temat? Chodzi mi o takie doświadczenia, po których w zasadzie nie jestescie już tacy jak przedtem. Oczywiście nie biorę tutaj pod uwagę doświadczeń "granicznych" typu choroba lub śmierć.Chodzi mi raczej o te pozytywne,chyba że ktoś uważa, ze po jakimś związku stał się innym człowiekiem, ale z niekorzyscia dla siebie.To też możecie wymienić.Mam na myśli doświadczenia, które okazały sie dla Was przełomowe.Stawiam, ze większość zupełnie naturalnie wymieni tutaj związki albo wyjazd zagranicę, może też opuszczenie rodzinnego domu? 😊Na pewno wielu osobom życie zmieniło się pod wplywem zawodowej kariery. Ale zobaczymy, jestem ciekawa co napiszecie.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Nigdy mi się nie zdarzyło, żebym przeskoczyła z jednej "mnie" do drugiej "mnie".
W ogóle nie mogę powiedzieć, żebym kiedyś była innym człowiekiem, bo to cały czas jestem ja. Pewnie się zmieniam mniej lub bardziej, ale na zasadzie ewolucji, a nie rewolucji.
Poza tym, powiedzmy sobie szczerze - mam 28 lat, zdecydowaną większość mojego życia stanowiło dzieciństwo, szkoła i studia, trudno jest ich nie wymienić lub nie wymienić rzeczy z nimi związanych. Chodzi mi o to, że rozwijam się z czasem, pod wpływem dorastania czy doroślenia, a to trudno nazwać momentami przełomowymi.
Duży wpływ miały na mnie dwie nauczycielki w szkole, ale miało nie być o szkole.

No zmiana ścieżki zawodowej spowodowała, że się rozwijam, ale to się cały czas dzieje, a mam wrażenie, że chyba nie o to chodzi W każdym razie ta praca też trochę zmieniła moja perspektywę.

Zainteresowania i pasja to chyba jedno i to samo.

Po poprzedniej pracy byłam tak wykończona psychicznie, że walnęłam wszystko i pojechałam w Bieszczady. Sama. Wcześniej prawie nigdzie nie jeździłam, jeśli pominąć jakieś wyjazdy ze studiów i jeden festiwal z koleżanką. Od Bieszczad co chwilę gdzieś jeżdżę.

Jakiś konkretny punkt to chyba jeden miałam. Miałam 12 lat, siedziałam przez tv i coś mi strzeliły do głowy 3 pomysły: że nauczę się hiszpańskiego, zrobię sobie tatuaż i skoczę na bungee. Kilka lat później, na początku drugiej klasy gimnazjum podłączyli mi internet. Siedziałam taka szczęśliwa, w sumie nie wiedziałam, co robić i wpisałam w google nazwę mojego miasta. Jeden z pierwszych wyników to była strona jednego z liceów. Weszłam sobie, obczaiłam, zobaczyłam, że jest klasa z rozszerzonym hiszpańskim i w sekundę się zdecydowałam, że pójdę tam po gimnazjum. I poszłam. Jak już byłam w liceum, to stwierdziłam, że pójdę sobie jeszcze na kurs hiszpańskiego. I poszłam. Ogólnie to była moja wielka pasja przez ileś lat. Ale jak widać nawet to trudno chyba nazwać momentem przełomowym, to to też raczej trochę trwało.


Szczerze mówiąc chyba nie mogę powiedzieć, żeby związki jakoś wybitnie wpłynęły na mój rozwój. W każdym razie ja tak tego nie widzę.

[cava]

- obcowanie/praca z końmi.
- sport
- macierzyństwo

I tu w porzeciwieństwie do Noane, mogę powiedzieć ze miałam tam momenty kluczowe, w których dosłownie przeskoczyłam od jednej do drugiej mnie. Oprocz procesów, były wiec też właśnie strzały świadomości, których nie zapomnę do końca życia.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Chyba największy wpływ na mnie miała nauka j. angielskiego i ogromna pasja i przyjemność z tym związana, i późniejsza/teraźniejsza jego bardzo dobra znajomość. Niesamowicie mi to zmieniło życie, w pozytywny sposób, - zarówno prywatne jak i zawodowe.

[zaburzony]

Nic, ew. kilka zdarzeń, przemyśleń, po trochu każde.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;86838541]Chyba największy wpływ na mnie miała nauka j. angielskiego i ogromna pasja i przyjemność z tym związana, i późniejsza/teraźniejsza jego bardzo dobra znajomość. Niesamowicie mi to zmieniło życie, w pozytywny sposób, - zarówno prywatne jak i zawodowe.[/QUOTE]To samo, u mnie bardziej była to nauka francuskiego i potem wyjazd na Erasmusa. To po tym wpadłam na pomysł emigracji.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[c091e8898908a1b264e2bb88ceb2cf7cf162daf4_5d967d9baaf5e]

Napisane przez cava

I tu w porzeciwieństwie do Noane, mogę powiedzieć ze miałam tam momenty kluczowe, w których dosłownie przeskoczyłam od jednej do drugiej mnie. Oprocz procesów, były wiec też właśnie strzały świadomości, których nie zapomnę do końca życia.

Ja też. Wyraźnie pamiętam moment, w którym stałam się dorosłym człowiekiem.
Rozwinęły mnie:
książki, całe dzieciństwo książek
traumy losowe
osobiste sukcesy
wszyscy partnerzy i miłości

[natash88]

wybór kierunku studiów i późniejsza edukacja i praca z tym związana rozwinęła mnie personalnie bardzo (i chyba najbardziej ze wszystkiego, bo wymagała pracy nad sobą samym)

rezygnacja z ciepłego etatu na rzecz ciężkiego i niepewnego startu w zupełnie innym kierunku

obecny związek

spotkanie mądrych ludzi o podobnych poglądach politycznych i społecznych otworzyło mi oczy na jeszcze szerszy kontekst różnych zjawisk

moje zainteresowanie się w pewnym momencie polityką krajową i globalną (mam poczucie ogromnego rozwoju w zakresie świadomości problemów społecznych i globalnych)

[cava]

[1=c091e8898908a1b264e2bb8 8ceb2cf7cf162daf4_5d967d9 baaf5e;86838675]Ja też. Wyraźnie pamiętam moment, w którym stałam się dorosłym człowiekiem.
Rozwinęły mnie:
książki, całe dzieciństwo książek
traumy losowe
osobiste sukcesy
wszyscy partnerzy i miłości[/QUOTE]

Kurczę, no książki.
Taka oczywistość ze nawet nie skojarzyłam, ale jak już się w końcu czytać nauczyłam, a szło mi... opornie, to poszło jak burza i nosa z książki już nie wyjęłam.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez cava

Kurczę, no książki.
Taka oczywistość ze nawet nie skojarzyłam

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[6294979b07e94e60c86b4a71a35022ccf5d1d257_656d16825a5b5]

Internet. Najpierw chodziłam do kafejki, później miałam internet w domu. Dzięki niemu miałam możliwość czytać i uczyć się o rzeczach, które mnie interesowały, a do których nie miałam dostępu mieszkając w małej miejscowości. Internet to jest wynalazek przecudowny i najwspanialszy. Dzięki niemu w wieku nastoletnim zaczęłam się uczyć języka obcego, do którego nie mogłam znaleźć ŻADNYCH materiałów w bibliotekach, czy księgarniach w moim mieście, mogłam rozwijać swoje pasje artystyczne, miałam dostęp do kultury, publicystyki, artykułów i książek. Od samego początku bardzo dużo czytałam, a dostęp do wiedzy i opinii ludzi z całego świata nauczył mnie, że nie ma łatwych odpowiedzi i prostych rozwiązań, które będą właściwe dla wszystkich bez wyjątku. Nauczyłam się patrzeć na to samo zjawisko pod różnymi kątami, nauczyłam się analizować i czerpać wiedzę z wielu różnych źródeł. Nauczyłam się otwartości na nowe pomysły i idee.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

O właśnie, teraz mnie olśnilo. Internet a w tym... Wizaż.
Trafiłam tu pod koniec liceum i to tu dzięki czytaniu niektórych dyskusji zrewidowalam pewne swoje poglądy, np. zniknęło we mnie podskórne wpajane od dziecka przekonanie ze seks to zło, a także to Wizaz był impulsem do tego ze zaczęłam czytać m.in o feminizmie. Tak naprawdę było to moje pierwsze zetknięcie ze środowiskiem dorosłych ludzi myślących inaczej niż dorośli wokół mnie - pochodzę z na tyle konserwatywnej części Polski, ze również wychowawcy w szkole czy w internacie gdzie mieszkałam to byli tak naprawdę w większości ludzie o bardzo podobnych poglądach. Chyba nie przesadze, jeśli powiem, że nauczyłam się tu dyskutować na nieco wyższym poziomie niż argumenty ad personam czy inne kiepskie oraz tego, ze druga strona tez może miec mocne argumenty, i że moje stanowisko może być błędne.

W ogóle jeśli mówimy o rewidowaniu poglądów to zdanie sobie sprawę z tego, że bycie katoliczką czy w ogóle osoba wierząca nie jest dla mnie i ze byłam nią tylko dlatego, że tak zostałam wychowana tez dużo zmieniło w moim życiu.

Inną mająca duży wpływ na życie sprawą były nawet nie związki, a przyjaźnie jakie nawiązałam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bernikula]

Zdecydowanie podróże, dzięki którym rozwijam się i uzę cały czas, odkrywam, przeżywam. Bez nich moje życie nie byłoby dla mnie tak wartościowe.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Studia, choć kierunek był strasznie marny i nieperspektywiczny, to jednak otwarły mi umysł - taka prawdziwa humanistyka.
Ale to w kwestii rozwoju, nie poczułam żadnego przeskoku z jedną mnie w inną.

[jola1000]

nic mnie nie rozwinęło i nie spowodowało większej zmiany w sobie samej..jestem nadal taka sama, wszystkie przeżycia biorę na klatę i nie dorabiam ideologii, jestem tez osobą dość chłodną i twardo stąpającą po ziemi

[magbeth]

Najbardziej mnie rozwinęły moje wszystkie przeprowadzki i to, że za każdym razem musiałam od nowa jechać z puzzlami życiowymi Dalej na liście są wybrani ludzie, którzy byli ze mną, dla mnie, przeciwko mnie w różnych życiowych momentach. Wreszcie niektóre książki i uporczywe stawianie pytań, głównie sobie. No i podróże faktycznie kształcą, szczególnie że podróżuję sama i w wersjach bez serwowanych drinków na plaży

Sent fra min EML-L29 via Tapatalk

[laisla]

Macierzyństwo poprzestawiało priorytety, śmierć najbliższych mi osób wyobcowała na długo z życia, następnie zaszczepiła dystans do tego, co mało ważne, a praca na obczyźnie, w trudnych warunkach sprawiła, że doceniłam to co miałam na miejscu

[syyyyyylwia]

Dwie pasje, które zmieniły mnie jako człowieka w ogromnym stopniu. Szczególnie ta, którą odkryłam jako nastolatka - byłabym kompletnie inną osobą bez tego.
Szalona decyzja i największe ryzyko mojego życia. I spowodowane nim cholernie ciężkie lata, było warto.
Niepowodzenia życiowe i zawodowe, w większym nawet stopniu niż sukcesy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mijanou]

Napisane przez syyyyyylwia

Niepowodzenia życiowe i zawodowe, w większym nawet stopniu niż sukcesy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No właśnie.
Chyba, paradosksalnie, to własnie własne błędy i porażki mnie rozwijają najszybciej, choć boleśnie. Jak kiedyś powiedział Einstein (który często pracował metodą prób i błędów): " Nie nazywaj tego porażką. Nazwij to nauką". I coś w tym chyba jest.

[kasztanka3]

Podroze, utrata rodziny, smierc najblizszej przyjaciolki, niezbyt dobre zwiazki, ktore musialam zakonczyc.

[mariamalaria]

1. Wyjazd z domu na studia i mieszkanie w akademiku. Tam zmieniłam się z zacukanej nastolatki w świadomą kobietę.
2. Pierwsze romense, dzięki którym poczułam, że jestem kobietą dla mężczyzn atrakcyjną, i że to baaardzo miłe uczucie.
3. Wyjazd po studiach do wybranego świadomie niewielkiego miasta i życie na własny rachunek.
4. Po ponad 20 latach od wcześniej wymienionych czynników, poznanie mojego obecnego męża. Wtedy wszystko się zmieniło. Odeszłam z poprzedniego zwiazku, on też, zmieniłam mieszkanie i życie.

[Neeila]

Wyjazd na studia i wiążące sie z tym wyprowadzenie z domu. Nie mając na karku jęczącej matki moglam wreszcie nauczyc sie zyc sama metoda prób i błędów i przy okazji mocno zmądrzeć życiowo.

No i poznanie swojego tż, dopiero przy nim nauczylam sie dlugotrwalego i dojrzalego zwiazku.

[shinypearl]

Chronologicznie:
1. pierwsze studia z nauk humanistycznych - nauczyłam się samodzielnie myśleć, dyskutować, mieć własne zdanie, być wierna swoim przekonaniom
2. drugie studia - angielski otworzył cały świat przede mną, dodał mi (też przez pracę) wiarę w siebie i sporo pewności siebie

3. terapia - punkt zwrotny mojego życia, dzielę życie na przed i po terapii


To wszystko w sosie setek książek, które pochłaniałam odkąd brat nauczył mnie czytać.

[Mlecznabulka]

1. Wyjazd rodziców za granice w liceum - bo przez rok de facto sama ogarnialam sobie zycie i caly dom. Nauczylam sie wtedy gotowac, sprzatac, czasami wyciagac wnioski z domówek :P

2. Zamieszkanie z tż - bo to musialo mnie z kolei nauczyc totalnie smaodzielnego zycia w nowym miescie, laczenia tego z pracą i studiami itd.

[megamag]

Rozwój człowieka to raczej proces, choć niewątpliwe są takie życiowe wydarzenia, które dają większego kopa niż inne. Dla mnie jak dla wielu innych osób na pewno ważnym momentem była wyprowadzka z domu na studia. To świetna okazja, żeby opuścić środowisko, w którym się kisło od dzieciństwa, poznać innych ludzi i inne idee i wreszcie się dowiedzieć, czego jeszcze nie wiem i powinnam się nauczyć (moja edukacja przed studiami była bardziej ukierunkowana w stronę samozachwytu).

[golgie]

Miałam kilka etapów, o których myślałam, że mnie zmieniły, były kamieniem milowym, ale zdecydowanie macierzyństwo jest największym kamieniem milowym

[tamagochistyle]

U mnie chyba staż i pierwsza praca jeśli chodzi o rozwój zawodowy, właściwie wtedy dopiero zweryfikowałam w czym jestem dobra i co mogłabym robić. Przez czas szkoły w ogóle nie miałam na siebie pomysłu, wydawało mi się, że nic mnie nie interesuje.

[mariamalaria]

Napisane przez tamagochistyle

U mnie chyba staż i pierwsza praca jeśli chodzi o rozwój zawodowy, właściwie wtedy dopiero zweryfikowałam w czym jestem dobra i co mogłabym robić. Przez czas szkoły w ogóle nie miałam na siebie pomysłu, wydawało mi się, że nic mnie nie interesuje.

Dla mnie praca i rozwój zawodowy jest tylko dodatkiem do prawdziwego życia.

[laery]

Gry komputerowe i Władca Pierścieni.

[tamagochistyle]

Napisane przez mariamalaria

Dla mnie praca i rozwój zawodowy jest tylko dodatkiem do prawdziwego życia.

Kwestia priorytetów. Dla mnie jest równorzędną częścią, biorąc pod uwagę ile czasu tam spędzam.