Czy Wy też tak zmieniacie się z wiekiem?

[rukolka]

U mnie wszystko zmieniło się w ciągu ostatnich 5 lat. Kiedyś potrafiłam dzień przed ważnym egzaminem balować w klubie, potem uczyć się resztę nocy i pójść na egzamin. Był taki okres, że w klubie byłam co tydzień. A teraz… wołami nikt by mnie zaciągnął do klubu. Na wyjścia integracyjne z pracy chodzę, ale nie zostaję już do końca jak kiedyś. Jak robi się późno to zaczyna mi się chcieć spać i nudzą mnie rozmowy i po prostu wracam. Czasem brakuje mi tej dawnej mnie, życie chyba było weselsze. Ale to już pewnie nie wróci.

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Napisane przez rukolka

U mnie wszystko zmieniło się w ciągu ostatnich 5 lat. Kiedyś potrafiłam dzień przed ważnym egzaminem balować w klubie, potem uczyć się resztę nocy i pójść na egzamin. Był taki okres, że w klubie byłam co tydzień. A teraz… wołami nikt by mnie zaciągnął do klubu. Na wyjścia integracyjne z pracy chodzę, ale nie zostaję już do końca jak kiedyś. Jak robi się późno to zaczyna mi się chcieć spać i nudzą mnie rozmowy i po prostu wracam. Czasem brakuje mi tej dawnej mnie, życie chyba było weselsze. Ale to już pewnie nie wróci.

Jeśli masz tyle lat co podane w profilu to trochę się dziwię.

[VivelaPologne]

Napisane przez chacaos

Nie zmieniłam się raczej diametralnie. Zawsze wolałam się ,,nastawić'' na wyjście z domu i nie lubiłam spontanicznych akcji typu telefon o 22 ,,siedzimy na mieście, wpadaj''. I zawsze nie cierpiałam wielkich, głośnych imprez (łącznie z koncertami) i klubów, a jakieś historie o całonocnych balangach po całym dniu pracy, po których śpi się godzinę i idzie na zajęcia to dla mnie zupełne science-fiction, nawet w wieku 19 lat nie miałam tyle energii. Na domówce czy wyjściu do pubu w weekend dalej mogę usiedzieć i do 4 jak się dobrze bawię, jak ktoś zaproponuje wyjście gdzieś, to z reguły jestem chętna, więc raczej jeszcze nie zdziadziałam.
Za to od kiedy zaczęłam pracę w stałych godzinach, w miarę przyjemnych dla mojego organizmu, doceniłam bardzo trzymanie się rutyny i niezarywanie nocek bez większego powodu. Na pewno bardziej priorytetyzuję wygodę np w podróży, za to mniej się boję niż kiedyś np. samotnych wycieczek i próbowania nowych rzeczy.

Mam tak samo. Często na Wizażu (i nie tylko) ktoś pisał, że w liceum czy na studiach potrafił imprezować do 3 w nocy i wstać o 6, a w późniejszym wieku to już nie. Zawsze się czułam dziwnie, bo ja nawet jako ta 19-latka tak nie umiałam musiałam być wyspana, brak snu działał i działa dalej na mnie koszmarnie. Nie cierpię też klubów i festiwali, nie dla mnie jakieś nocowanie w namiocie i mycie się po kątach ogólnie zawsze byłam spokojna i mało imprezowa, introwertyczka ze mnie pełną gębą. Nigdy nie miałam potrzeby "wyszalania się" - przynajmniej nie w taki typowy sposób. Może kiedyś mi się to zmieni, ale wątpię.

[Sylia166]

Ja ogólnie za klubami nigdy nie przepadałam, trzeba było się drzeć żeby mnie usłyszeli i dużo pijanych facecików, którzy próbowali złapać za biodra, a nawet za cycki, do dziś pamiętam jak z kumpelą uciekałyśmy do toalety przed nachalnymi debilami, no co kto lubi, ja najlepiej wspominam jak już to klub gejowski Tak to zdecydowanie bardziej wolę fajny pub np. jazzowy, można usiąść z piwem/drinkiem przy stoliku i swobodnie rozmawiać.

[rukolka]

[1=8c9538aac29bb5fbc2d31b2 aac28a8f9b62d5c74_6584d26 7571b8;89617868]Jeśli masz tyle lat co podane w profilu to trochę się dziwię.[/QUOTE]


A ile mam w profilu podane? Zakładałam wieki temu i nie pamiętam, a na apce nie widzę.

[3bab1895ed7a4a0113eb29e79654b8b86ef03e4e_657f8b8281285]

Napisane przez rukolka

a ile mam w profilu podane? zakładałam wieki temu i nie pamiętam, a na apce nie widzę.

24

[rukolka]

[1=3bab1895ed7a4a0113eb29e 79654b8b86ef03e4e_657f8b8 281285;89618189]24[/QUOTE]


A nie, to mam sporo więcej.

[PumpkinEyes]

Zawsze szybko się męczyłam na koncertach, robiłam senna na imprezach w okolicy północy itd. Po prostu kiedyś czułam większą presję środowiskową, żeby mimo wszystko w tym uczestniczyć. A teraz już nie czuję żadnej presji towarzyskiej.

[Stysia21]

U mnie to jest zależne od sytuacji. Na wszelkich dyskotekach, studniówkach, weselach itd. to potrafię do 4 rano siedzieć. Ba, w domu, jak pracuję nad jakimś projektem, czy film oglądam albo książkę czytam to do 4 mi czasami schodzi, potem się budzę rano i żyję. Ale okropnie mnie męczą czasami takie spotkania towarzyskie, wychodzę zazwyczaj pierwsza i się czuję jak dziwak. I to nie to, że jestem introwertykiem, po prostu ja muszę robić coś ciekawego, bo inaczej mi się nudzi. Byłam ostatnio na szkoleniu, wszyscy ludzie w moim wieku (+/- 24 lata).Szkolenie 9-15, potem jakieś wspólne siedzenie i wieczorem jeszcze wszyscy się schodzili do wspólnej salki i do 24 albo i 1 oglądali telewizor. Mnie jako jedynej się nie chciało, wolałam sobie już iść wziąc prysznic, porobić coś na laptopie, no niemiłosiernie mi się nudziło przed tym telewizorem, jeszcze się czułam zmęczona, bo jednak praca była od rana. Jak nie przychodziłam - wołali, prosili, wiem, że myśleli, że ja jakiś odludek. No wiec byłam zmuszona siedzieć z nimi xd. Koleżanka też mnie jakiś czas temu zaprosiła na "urodziny". Byliśmy wcześniej w kinie, potem poszliśmy do niej, zrobiła herbatę, wypiliśmy, no i wszyscy siedzą i siedzą, i gadają i tyle... No nie wiem, jakoś nie czuję takiego klimatu, też po jakimś czasie podziękowałam i powiedziałam, że muszę już iść.
Jak mnie ktoś wyciągnie na imprezę, wycieczkę, jakąś zabawę, to jestem do końca, natomiast takie posiadówki są totalnie nie dla mnie i jestem osobą, która zmywa się z nich pierwsza.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez PumpkinEyes

Zawsze szybko się męczyłam na koncertach, robiłam senna na imprezach w okolicy północy itd. Po prostu kiedyś czułam większą presję środowiskową, żeby mimo wszystko w tym uczestniczyć. A teraz już nie czuję żadnej presji towarzyskiej.

Mam tak samo

Sent from my FP4 using Tapatalk

[Rena]

Napisane przez Indecence

to normalne - kiedyś popylałam tylko w szpilkach - serio, nie miałam nawet żadnych płaskich butów w domu, teraz chodzę tylko w płaskich, szpilki raz na rok i z ulgą ściągam, bo bolą mnie nogi i już nie umiem chodzić na obcasach

Ja tez zrezygnowalam z obcasow i calonocnych imprez. Kiedys to nie byl problem.

[Monia284]

Szpilek i obcasow nigdy nie lubiłam. Tylko na chwilę bym była w stanie założyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[woven_by_wind]

Napisane przez Monia284

Szpilek i obcasow nigdy nie lubiłam. Tylko na chwilę bym była w stanie założyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja też. Jestem w stanie policzyć na palcach jednej ręki, ile razy w życiu miałam szpilki na stopach.

[VivelaPologne]

Napisane przez Stysia21

U mnie to jest zależne od sytuacji. Na wszelkich dyskotekach, studniówkach, weselach itd. to potrafię do 4 rano siedzieć. Ba, w domu, jak pracuję nad jakimś projektem, czy film oglądam albo książkę czytam to do 4 mi czasami schodzi, potem się budzę rano i żyję. Ale okropnie mnie męczą czasami takie spotkania towarzyskie, wychodzę zazwyczaj pierwsza i się czuję jak dziwak. I to nie to, że jestem introwertykiem, po prostu ja muszę robić coś ciekawego, bo inaczej mi się nudzi. Byłam ostatnio na szkoleniu, wszyscy ludzie w moim wieku (+/- 24 lata).Szkolenie 9-15, potem jakieś wspólne siedzenie i wieczorem jeszcze wszyscy się schodzili do wspólnej salki i do 24 albo i 1 oglądali telewizor. Mnie jako jedynej się nie chciało, wolałam sobie już iść wziąc prysznic, porobić coś na laptopie, no niemiłosiernie mi się nudziło przed tym telewizorem, jeszcze się czułam zmęczona, bo jednak praca była od rana. Jak nie przychodziłam - wołali, prosili, wiem, że myśleli, że ja jakiś odludek. No wiec byłam zmuszona siedzieć z nimi xd. Koleżanka też mnie jakiś czas temu zaprosiła na "urodziny". Byliśmy wcześniej w kinie, potem poszliśmy do niej, zrobiła herbatę, wypiliśmy, no i wszyscy siedzą i siedzą, i gadają i tyle... No nie wiem, jakoś nie czuję takiego klimatu, też po jakimś czasie podziękowałam i powiedziałam, że muszę już iść.
Jak mnie ktoś wyciągnie na imprezę, wycieczkę, jakąś zabawę, to jestem do końca, natomiast takie posiadówki są totalnie nie dla mnie i jestem osobą, która zmywa się z nich pierwsza.

A to ja bardzo lubię takie zwykłe posiadówki w niewielkim gronie bliskich znajomych. Do rana mogłabym siedzieć na nich. Za to właśnie z wesel, jakichś urodzin wyprawianych w lokalach to zawsze najchętniej zmywałabym się pierwsza źle znoszę głośne, tłumne imprezy. Kameralne domówki i spotkania w kawiarni w gronie max 6 osób to moje ulubione formy interakcji z ludźmi

[skara]

Napisane przez VivelaPologne

A to ja bardzo lubię takie zwykłe posiadówki w niewielkim gronie bliskich znajomych. Do rana mogłabym siedzieć na nich. Za to właśnie z wesel, jakichś urodzin wyprawianych w lokalach to zawsze najchętniej zmywałabym się pierwsza źle znoszę głośne, tłumne imprezy. Kameralne domówki i spotkania w kawiarni w gronie max 6 osób to moje ulubione formy interakcji z ludźmi

Ja lubię obie formy, ale musi mi się chcieć, musi mi podpasować towarzystwo, temat i muzyka. Bez tego mogę się w obu wersjach słabo bawić i szybko pójść do domu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[woven_by_wind]

Napisane przez VivelaPologne

A to ja bardzo lubię takie zwykłe posiadówki w niewielkim gronie bliskich znajomych. Do rana mogłabym siedzieć na nich. Kameralne domówki i spotkania w kawiarni w gronie max 6 osób to moje ulubione formy interakcji z ludźmi

Ja też lubię rozmowy z ludźmi, szczególnie takimi, których historie i opinie mnie interesują. Rozwijam się przy nich Ale u mnie to max 4 osoby, bo im więcej, tym bardziej czuję się wyobcowana i szybciej robię się zmęczona.

[VivelaPologne]

Napisane przez woven_by_wind

Ja też lubię rozmowy z ludźmi, szczególnie takimi, których historie i opinie mnie interesują. Rozwijam się przy nich Ale u mnie to max 4 osoby, bo im więcej, tym bardziej czuję się wyobcowana i szybciej robię się zmęczona.

No 4 (nie licząc mnie) to dla mnie tak idealnie, ale jak towarzystwo jest okej to może być i te 6 osób. Niektóre zabawy też lubię, jakieś kalambury, domowe karaoke czy wycieczki rowerowe są bardzo fajne i stanowią urozmaicenie.
Ja w gimnazjum i przez część liceum dość mocno czułam tę presję środowiska, by być imprezową, ekstrawertyczną i lubiącą alkohol dziewczyną. Zwłaszcza w gimnazjum na siłę momentami próbowałam się wpasować w ten schemat, no ale widać było, że to sztuczne z mojej strony.
Z drugiej strony, nigdy nie byłam też takim totalnym samotnikiem, w każdej szkole miałam małą grupkę osób, z którymi się trzymałam.
Aha, i nigdy nie miałam bliższych znajomych spoza szkoły zawsze wszystkie znajomości zawierałam tam, bo najłatwiej mi się było otworzyć. Czasem szkolne koleżanki przedstawiały swoje kumpele z innych szkół, ale nie przeradzało się w to relację wykraczającą poza "cześć cześć" na ulicy.

[woven_by_wind]

Napisane przez VivelaPologne

Ja w gimnazjum i przez część liceum dość mocno czułam tę presję środowiska, by być imprezową, ekstrawertyczną i lubiącą alkohol dziewczyną. Zwłaszcza w gimnazjum na siłę momentami próbowałam się wpasować w ten schemat, no ale widać było, że to sztuczne z mojej strony.
.

Myślę, że to bardzo częste w takim wieku. Człowiek jeszcze tak naprawdę nie wie kim jest i stara się wpasować w swoje środowisko, żeby nie uchodzić za "dziwaka" Też to przerabiałam.

[karawanna]

Napisane przez VivelaPologne

No 4 (nie licząc mnie) to dla mnie tak idealnie, ale jak towarzystwo jest okej to może być i te 6 osób. Niektóre zabawy też lubię, jakieś kalambury, domowe karaoke czy wycieczki rowerowe są bardzo fajne i stanowią urozmaicenie.

Ja w gimnazjum i przez część liceum dość mocno czułam tę presję środowiska, by być imprezową, ekstrawertyczną i lubiącą alkohol dziewczyną. Zwłaszcza w gimnazjum na siłę momentami próbowałam się wpasować w ten schemat, no ale widać było, że to sztuczne z mojej strony.

Z drugiej strony, nigdy nie byłam też takim totalnym samotnikiem, w każdej szkole miałam małą grupkę osób, z którymi się trzymałam.

Aha, i nigdy nie miałam bliższych znajomych spoza szkoły zawsze wszystkie znajomości zawierałam tam, bo najłatwiej mi się było otworzyć. Czasem szkolne koleżanki przedstawiały swoje kumpele z innych szkół, ale nie przeradzało się w to relację wykraczającą poza "cześć cześć" na ulicy.

Jakbym czytała o sobie Mój introwertyzm dość długo mnie uwierał, myślę że mniej więcej jakoś do 24 roku życia. Chciałam być bardziej wygadana, przebojowa, żeby nie ginąć w dużym tłumie i mieć tak duże grono znajomych, jak moje ekstrawertyczne koleżanki. Obecnie na szczęście już się pogodziłam z tym jaka jestem, a ludzie, którzy są głośni i robią wokół siebie dużo szumu bardzo szybko mnie męczą

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Azarzelka]

To, co opisujesz to raczej normalne zmiany, które wynikają po prostu ze zmiany stylu życia z wiekiem czy nawet po prostu faktu, że organizm zaczyna znosić o wiele mniej.

W liceum i nawet na studiach też jeździłam na Woodstock czy wszelkie możliwe festiwale, najchętniej spedząłabym całe wakacje ze znajomymi na mieście itd. Dzisiaj wypad na spokojną domówke raz na kilka miesięcy to dla mnie zupełnie wystarczająca aktywnośc a koncerty zaczęły mnie po prostu męczyć.