Jestem stara i przegrałam życie

[nie_powiem]

Napisane przez khloe

Ja mam 30 lat, corawda praca jest, ale nie w zawodzie. W sumie to nadal nie wiem, co chciałabym w życiu robić 🤷

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Najgorzej. Może mamy jeszcze czas? Jak widać po tym wątku, dużo osób chyba wygrało jednak życie w czasie jego trwania


A oprócz tego, jak zawsze

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Jestem
Ale wolę o sobie jeszcze nie myśleć, że jestem stara.
Widzę te zmarszczki na swoim czole, ale póki co staram się to wypierać ze świadomości.

[brandie]

Ja tak samo, nie mam żadnego pomysłu, czy iść w jakiś fach w ręku, czy następne studia, czy za granicę... W niczym nie jestem dobra, zero talentów jakichkolwiek

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

To ja jestem stara i przegrana. Niby pracę mam, ale kompletnie nierozwojową i z kiepskimi widokami na podwyżkę, a już jestem za stara, żeby zaczynać karierę gdzie indziej od zera. Nie mam męża ani dzieci (kto mi na starość poda szklankę wody? ) Wydaję coraz więcej kasy na botox i oszukuję samą siebie, że jeszcze jestem młoda i mogę wygrać życie.
W dodatku nic mi się nie chce, na święta nawet kurzu nie starłam.

[MiamiGlow]

Napisane przez brandie

Reaktywacja!

Jestem i ja. Łączmy się.
U mnie zdecydowanie leży życie uczuciowe, bo mam szczęście do przypadków beznadziejnych i chyba jestem trochę zrażona do facetów. Niespecjalnie chce mi się nawet poznawać nowych, bo od razu sobie wyobrażam, co za niespodzianki wypłyną z kolejnego egzemplarza. Talent jakiś mam i pomysł na pracę też, ale brakuje mi pewności siebie, by ruszyć z tym do przodu. Ogólnie czuję, że powinnam lepiej wykorzystać swój potencjał. Może to byłby dobry czas na plany na 2020 rok czy coś.

Napisane przez nie_powiem

Najgorzej. Może mamy jeszcze czas? Jak widać po tym wątku, dużo osób chyba wygrało jednak życie w czasie jego trwania


A oprócz tego, jak zawsze

Bo tak się utarło, że trzeba wszędzie świecić sukcesami i ludzie chyba czasem boją się przyznać, że coś im nie wychodzi. Ale w życiu tak jest, raz lepiej, raz gorzej. Idziemy po lepiej. :p[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;87454600]Jestem
Ale wolę o sobie jeszcze nie myśleć, że jestem stara.
Widzę te zmarszczki na swoim czole, ale póki co staram się to wypierać ze świadomości.[/QUOTE]Dla mnie czas jakby nie istniał... Do momentu, gdy inni zaczynają narzekać. Serio, nigdy się nie przejmowałam wiekiem sama z siebie, dopiero jak inni mieli urodziny i były teksty "ech, kolejny rok, stara jestem" to mi zaczęło być dziwnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ville]

I ja dołączam, chociaż może nieudacznikiem nie jestem, ale przeciętniakiem już na pewno.

30 na karku, praca w korpo, wynajmowane mieszkanie na spółkę z przyjaciółką i jakoś leci. Kurczę, teraz widzę, że jestem Chandlerem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Napisane przez MiamiGlow

Jestem i ja. Łączmy się.
U mnie zdecydowanie leży życie uczuciowe, bo mam szczęście do przypadków beznadziejnych i chyba jestem trochę zrażona do facetów. Niespecjalnie chce mi się nawet poznawać nowych, bo od razu sobie wyobrażam, co za niespodzianki wypłyną z kolejnego egzemplarza. Talent jakiś mam i pomysł na pracę też, ale brakuje mi pewności siebie, by ruszyć z tym do przodu. Ogólnie czuję, że powinnam lepiej wykorzystać swój potencjał. Może to byłby dobry czas na plany na 2020 rok czy coś. Bo tak się utarło, że trzeba wszędzie świecić sukcesami i ludzie chyba czasem boją się przyznać, że coś im nie wychodzi. Ale w życiu tak jest, raz lepiej, raz gorzej. Idziemy po lepiej. :pDla mnie czas jakby nie istniał... Do momentu, gdy inni zaczynają narzekać. Serio, nigdy się nie przejmowałam wiekiem sama z siebie, dopiero jak inni mieli urodziny i były teksty "ech, kolejny rok, stara jestem" to mi zaczęło być dziwnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

U mnie też lezy życie uczuciowe, bo jestem jakaś społecznie upośledzona. Nawet nie wiem, jak się poznaje nowych ludzi.


Jeśli masz wpisany prawdziwy wiek, to jesteś ode mnie młodsza. Mnie zaczyna gonić wizja zmiany kodu na 3 z przodu. I jak będę sobie robić podsumowanie pierwszych trzydziestu lat mojego życia, to jakaś straszna lipa wyjdzie

[nie_powiem]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;87454664]U mnie też lezy życie uczuciowe, bo jestem jakaś społecznie upośledzona. Nawet nie wiem, jak się poznaje nowych ludzi.

Jeśli masz wpisany prawdziwy wiek, to jesteś ode mnie młodsza. Mnie zaczyna gonić wizja zmiany kodu na 3 z przodu. I jak będę sobie robić podsumowanie pierwszych trzydziestu lat mojego życia, to jakaś straszna lipa wyjdzie [/QUOTE]


Ja w ogóle nie lubię ludzi. Nie przeszkadzałoby mi zostać na bezludnej wyspie razem z moim facetem tylko. On taki sam samotnik jak ja.

Ja mam 25, to nie wiem czy jestem stara czy nie Jak na moje jestem młoda. Dla mnie ten rok był koszmarem i naprawdę, z całego serca liczę, że przyszły nie będzie tak wujowy.

[MiamiGlow]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;87454664]U mnie też lezy życie uczuciowe, bo jestem jakaś społecznie upośledzona. Nawet nie wiem, jak się poznaje nowych ludzi.


Jeśli masz wpisany prawdziwy wiek, to jesteś ode mnie młodsza. Mnie zaczyna gonić wizja zmiany kodu na 3 z przodu. I jak będę sobie robić podsumowanie pierwszych trzydziestu lat mojego życia, to jakaś straszna lipa wyjdzie [/QUOTE]Mieszkam w okolicy, gdzie pełno emerytów, hajtniętych już ludzi (mam 25 lat, a ludzie młodsi ode są już zaobrączkowani) albo ewentualnie rozedraganych facetów, co stoją po bramach albo są owszem, dobrzy z natury, ale jakby niezbyt rozgarnięci. Nie mogę się teraz przenieść do metropolii. Więc w sumie nie wiem gdzie ja mam kogoś poznać. Próbowałam przez Internet, ale ten przesiew jest dość dobijający. Dużo łatwiej jest mi znaleźć penfrienda z Ameryki do pogadania, niż kogoś normalnego z tej samej strefy czasowo życiowej.
Ale pocieszam się tym, że chociaż nie jestem w kiepskim związku, bo znam sporo ludzi, którzy są z kimś bardziej dla wygody albo przyzwyczajenia niż z uczucia, nie mówiąc o toksykach. No i umiem sobie organizować czas i tak na codzień raczej jestem optymistką. Trójka z przodu wcale nie jest taka zła. Jestem pewna, że jeszcze trafi Ci się w życiu dużo super rzeczy. Oczywiście w tym wątku wszyscy starzy i przegrali życie, ale tak na serio jest jeszcze o co grać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Jestem stara (jasne farby nie pokrywają mi już siwków), święta spędziłam z psem oglądając Watahę. Nastrój robiły mi randomowo rozrzucone lampki na zakurzonych parapetach, a moje życie uczuciowe umarło jeszcze przed 30stką. I oczywiście według standardów europejskich (kiedyś była taka lista) należę do osób ubogich. Nie spełniam się zawodowo, po 30stce poszłam na kolejne studia, ale coraz mniej się widzę również w przyszłym zawodzie.

I siedzę po nocy na Wizażu

[MissScully]

Świetny wątek
Nie opowiem Wam mojego życia, bo jak je opowiadam to zazwyczaj widzę łzy wzruszenia i ludziom się wyrywa "urzekła mnie Twoja historia" ale ja tu zostaję
Tak kilka rzeczy, żeby Wam było raźniej
-po 40 zaczelam uprawiac sport na tyle powaznie ze moge isc jako relikt muzealny w niezle zawodowstwo na jakies 4-6 lat zanim sie rozsypie do reszty
- w drugiej połowie 40 nareszcie rozpoczęłam karierę zawodową i to od razu z totalnym rozmachem, a to dlatego, że życie uczuciowe zaczęło mi się tuż przed 30 a tuż po 30 zakończyło, więc po kilkuletniej rozpaczy
polazłam na studia które skończyłam tuż po 40 (oczywiscie probowalam studiowac w normalnym trybie po maturze ale nie rokowalam wiec ... na drugich zmadrzalam i przestalam sie uczyc i co bylam jedna z najlepszych na roku na tyle ze otarlam się o karierę naukową nawet międzynarodową, więc
Dziewczynki - jeśli macie coś do spitolenia, to uwierzcie, ze ja to na pewno zdążyłam spitolic i UWAGA wpewnym momencie osiągacie maxymalny poziom spitolenia, zostajecie ekspertami od spitolenia i zaczynaja cenic Wasze doswiadczenie-niestety

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

Napisane przez MissScully

- w drugiej połowie 40 nareszcie rozpoczęłam karierę zawodową i to od razu z totalnym rozmachem, a to dlatego, że życie uczuciowe zaczęło mi się tuż przed 30 a tuż po 30 zakończyło, więc po kilkuletniej rozpaczy
polazłam na studia które skończyłam tuż po 40 (oczywiscie probowalam studiowac w normalnym trybie po maturze ale nie rokowalam wiec ... na drugich zmadrzalam i przestalam sie uczyc i co bylam jedna z najlepszych na roku na tyle ze otarlam się o karierę naukową nawet międzynarodową, więc

Twój wpis rozpalił we mnie iskierkę nadziei. Może pójdę na 3 kierunek i po 40-tce znajdę wreszcie porządną pracę.

[kasztanka3]

Dolaczam i ja. Co prawda za stara sie nie uwazam (wczoraj powiedzialam mezowi, ze nie planuje byc stara przez kolejne 50 lat ), ale znalazlam pare dni temu pierwszy siwy (a wlasciwie bialy) wlos.
I na poczatku listopada odeszlam z pracy, od 2-3 tygodni szukam kolejnej, poki co bezskutecznie. Planuje tez isc na jakis kurs w przyszlym roku, wiec zaczynam ukladanie kariery od zera w wieku 32 lat.

[brandie]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;87454664]U mnie też lezy życie uczuciowe, bo jestem jakaś społecznie upośledzona. Nawet nie wiem, jak się poznaje nowych ludzi.


[/QUOTE]
Mam ten sam problem. Zakończyłam wieloletnią przyjaźń, byłyśmy takie papużki nierozłączki i jest lipa, bo prawie nie mam znajomych. 10 lat temu było łatwiej, bo było mnóstwo różnych for, jako nołlajf dużo się udzielałam na różnych i sporo osób poznałam, ale rozpadło się przez lata. Ostała się jedna koleżanka, z którą się widzimy raz na jakiś czas, bo duża odległość, ale często piszemy. Czasem gdzieś wyciągnę mojego współlokatora nerda, czasem kogoś z pracy, mam też takiego przyjaciela z benefitami, który mieszka za granicą i jak przyjeżdża, to się widujemy. I koniec
Na początku tego roku byłam pełna energii, bo miałam dużo planów, dostałam podwyżkę, przygotowywałam się do wyprowadzki z domu, ale w trakcie się posypało, rozpadła się przyjaźń, wypadek samochodowy, przytyłam sporo, w pracy się atmosfera pogorszyła i straciłam chęć do czegokolwiek i wiarę, że może być lepiej i fajnie, a nowy rok się dużo lepiej nie zapowiada



[1=61a08125505a341f1365cc6 27294330b05bf0ff7_5eb5e47 234ae2;87454636]To ja jestem stara i przegrana. Niby pracę mam, ale kompletnie nierozwojową i z kiepskimi widokami na podwyżkę, a już jestem za stara, żeby zaczynać karierę gdzie indziej od zera. Nie mam męża ani dzieci (kto mi na starość poda szklankę wody? ) Wydaję coraz więcej kasy na botox i oszukuję samą siebie, że jeszcze jestem młoda i mogę wygrać życie.
W dodatku nic mi się nie chce, na święta nawet kurzu nie starłam.[/QUOTE]
Ja też się boję, że utknę w mojej obecnej robocie na wieki, bo boję się, że w innym miejscu sobie nie poradzę i mnie wywalą albo w ogóle nie znajdę pracy, bo nikt mnie nie będzie chciał.

Ja też mam syf w domu, uprałam prześcieradło na gumkę i nie chce mi się go zakładać, więc śpię na gołym materacu Do tego mam wredną króliczkę, która sika na ściany. O, właśnie nawala czymś w kojcu, muszę iść dać śniadanie.

[syyyyyylwia]

Dołączam.
Praca jest, ale zarabiam słabo. Za bardzo cenie sobie wolność którą mi daje żeby myślec o zmianie. Nigdy nie dobije do tych mitycznych 10k
Nie dość że singielka, to na randce nie byłam z rok nie chce mi się nawet, nikogo ciekawego i tak nie poznaje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MiamiGlow]

Napisane przez brandie

Mam ten sam problem. Zakończyłam wieloletnią przyjaźń, byłyśmy takie papużki nierozłączki i jest lipa, bo prawie nie mam znajomych. 10 lat temu było łatwiej, bo było mnóstwo różnych for, jako nołlajf dużo się udzielałam na różnych i sporo osób poznałam, ale rozpadło się przez lata. Ostała się jedna koleżanka, z którą się widzimy raz na jakiś czas, bo duża odległość, ale często piszemy. Czasem gdzieś wyciągnę mojego współlokatora nerda, czasem kogoś z pracy, mam też takiego przyjaciela z benefitami, który mieszka za granicą i jak przyjeżdża, to się widujemy. I koniec
Na początku tego roku byłam pełna energii, bo miałam dużo planów, dostałam podwyżkę, przygotowywałam się do wyprowadzki z domu, ale w trakcie się posypało, rozpadła się przyjaźń, wypadek samochodowy, przytyłam sporo, w pracy się atmosfera pogorszyła i straciłam chęć do czegokolwiek i wiarę, że może być lepiej i fajnie, a nowy rok się dużo lepiej nie zapowiada




Ja też się boję, że utknę w mojej obecnej robocie na wieki, bo boję się, że w innym miejscu sobie nie poradzę i mnie wywalą albo w ogóle nie znajdę pracy, bo nikt mnie nie będzie chciał.

Ja też mam syf w domu, uprałam prześcieradło na gumkę i nie chce mi się go zakładać, więc śpię na gołym materacu Do tego mam wredną króliczkę, która sika na ściany. O, właśnie nawala czymś w kojcu, muszę iść dać śniadanie.

Ja też tęsknię za forami internetowymi. Kiedyś to było takie super, ludzie rozmawiali ze sobą, panowała świetna atmosfera i poczucie wspólnoty. Potem wszystko przeniosło się gdzieś na social media, a tam jest zupełnie coś innego... Tak bardziej każdy sam sobie i wszystko masowe. Nawet nie da się tego porównać. Aplikacje randkowe to już w ogóle dla mnie dramat, nie lubię tej idei sklepu z ludźmi i oglądania profilowego za profilowym.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[invisible_01]

Dziewczyny, można dołączyć? Mam wprawdzie pracę, nawet nie najgorzej płatną i niby w zawodzie (choć to dość duże uproszczenie), ale nie to chciałabym robić. Wydaje mi się, że nie mam żadnego talentu i że nie ma niczego, w czym byłabym dobra. Oglądając programy typu Masterchef zazdroszczę ludziom, że mają w życiu pasję, że coś im doskonale wychodzi, ja żadnej nie mam. Jestem do bólu przeciętna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ville]

Pasji również ludziom zazdroszczę. Też mam jakieś zainteresowania, hobby, ale za mało umiejętności, żeby przełożyć to na grunt zawodowy.
Nie chcę przez całe życie siedzieć w korpo, ale w sumie nie wiem, co innego mogłabym robić - dlatego na razie nie zmieniam pracy (w sumie to nawet ją trochę lubię), bo nie chcę stawić czoła myśli, która chodzi mi po głowie - jak nie korpo, to co innego?

Moje życie uczuciowe nie istnieje, więc się nie wypowiadam, ale w sumie to jest rzecz, która mi akurat najmniej przeszkadza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kasztanka3]

Napisane przez ville

Pasji również ludziom zazdroszczę. Też mam jakieś zainteresowania, hobby, ale za mało umiejętności, żeby przełożyć to na grunt zawodowy.
Nie chcę przez całe życie siedzieć w korpo, ale w sumie nie wiem, co innego mogłabym robić - dlatego na razie nie zmieniam pracy (w sumie to nawet ją trochę lubię), bo nie chcę stawić czoła myśli, która chodzi mi po głowie - jak nie korpo, to co innego?

Moje życie uczuciowe nie istnieje, więc się nie wypowiadam, ale w sumie to jest rzecz, która mi akurat najmniej przeszkadza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja tak samo. Chcialabym znalezc cos takiego do robienia w wolnych chwilach.

[brandie]

Napisane przez MiamiGlow

Ja też tęsknię za forami internetowymi. Kiedyś to było takie super, ludzie rozmawiali ze sobą, panowała świetna atmosfera i poczucie wspólnoty. Potem wszystko przeniosło się gdzieś na social media, a tam jest zupełnie coś innego... Tak bardziej każdy sam sobie i wszystko masowe. Nawet nie da się tego porównać. Aplikacje randkowe to już w ogóle dla mnie dramat, nie lubię tej idei sklepu z ludźmi i oglądania profilowego za profilowym.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Oj tak. Czytam czasem, że ludzie się poznają na grupach fejsbukowych, nie ogarniam tego, nie umiem. Może ciut za stara jestem i nie wiem jak to się robi teraz. Na forach siedziałam w czasach szkolnych, na muzycznym i jednym serialowym - wiadomo, wszyscy lubiliśmy to samo i szybko jakaś nić porozumienia powstawała, potem się przechodziło na PW, gadu... To jakieś takie naturalne było, może w tym wieku człowiek jest nastawiony na nowe znajomości i dlatego łatwo to przychodzi, teraz bym się wstydziła chyba napisać do kogoś prywatnie, że się narzucam

Napisane przez invisible_01

Dziewczyny, można dołączyć? Mam wprawdzie pracę, nawet nie najgorzej płatną i niby w zawodzie (choć to dość duże uproszczenie), ale nie to chciałabym robić. Wydaje mi się, że nie mam żadnego talentu i że nie ma niczego, w czym byłabym dobra. Oglądając programy typu Masterchef zazdroszczę ludziom, że mają w życiu pasję, że coś im doskonale wychodzi, ja żadnej nie mam. Jestem do bólu przeciętna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ej, chyba nie jest tak źle, z tego co kojarzę to chyba znasz biegle kilka języków?

[invisible_01]

Napisane przez brandie

Oj tak. Czytam czasem, że ludzie się poznają na grupach fejsbukowych, nie ogarniam tego, nie umiem. Może ciut za stara jestem i nie wiem jak to się robi teraz. Na forach siedziałam w czasach szkolnych, na muzycznym i jednym serialowym - wiadomo, wszyscy lubiliśmy to samo i szybko jakaś nić porozumienia powstawała, potem się przechodziło na PW, gadu... To jakieś takie naturalne było, może w tym wieku człowiek jest nastawiony na nowe znajomości i dlatego łatwo to przychodzi, teraz bym się wstydziła chyba napisać do kogoś prywatnie, że się narzucam Ej, chyba nie jest tak źle, z tego co kojarzę to chyba znasz biegle kilka języków?

Znam, ale wykorzystuję je w pracy i w podróży i tyle. Poza tym języki to nie jest moja pasja. To trochę jak powiedzieć, że ktoś jest dobrym księgowym. No fajnie, zarobi tym na życie, ale po pracy raczej nie siedzi i dla rozrywki nie przegląda sprawozdań finansowych i nie księguje operacji na kontach. Mnie się marzy pasja w stylu szycie ubrań, projektowanie wnętrz, malowanie, granie na instrumentach, ale wielu próbowałam i mam absolutne zero zdolności manualnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Napisane przez invisible_01

Znam, ale wykorzystuję je w pracy i w podróży i tyle. Poza tym języki to nie jest moja pasja. To trochę jak powiedzieć, że ktoś jest dobrym księgowym. No fajnie, zarobi tym na życie, ale po pracy raczej nie siedzi i dla rozrywki nie przegląda sprawozdań finansowych i nie księguje operacji na kontach. Mnie się marzy pasja w stylu szycie ubrań, projektowanie wnętrz, malowanie, granie na instrumentach, ale wielu próbowałam i mam absolutne zero zdolności manualnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Rozumiem. Projektowanie wnętrz i ubrań Tylko od takich zajęć też odstrasza, że żeby zdobyć klientów trzeba umieć się przebić i sprzedać. Również nie mam zdolności manualnych, z plastyki miałam oceny jak chłopaki Sport to w ogóle porażka, tak samo śpiew czy taniec. Widziałabym się chyba w pracy ze zwierzętami, jakieś schroniska, fundacje. Do zwierząt mam dużo cierpliwości i wyrozumiałości, lubię pogłębiać wiedzę na ich temat.

[mikia20]

Bory szumiące i liściaste, kto to odkopał?


Prawie z krzesła spadłam jak mi się to w feedzie pojawiło

[Mamba00]

Dołączam jako kolejna bez talentu Z niesatysfakcjonującą pracą i słabymi zarobkami, z sypiącym się zdrowiem, bez mieszkania i wielkiej pasji, ze znikomą ilością znajomych Część z tych rzeczy uwiera, część nie, ale fakty są jakie są, więc niczego nie ukrywam Ale... za niedługo nowy rok, może wtedy spłynie na mnie jakiś talent

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Napisane przez mikia20

Bory szumiące i liściaste, kto to odkopał?


Prawie z krzesła spadłam jak mi się to w feedzie pojawiło

Ja z jeszcze jedną Wizażanką narzekałyśmy sobie w innym wątku na swoje żywoty i się okazało, że jest taki wątek

---------- Dopisano o 12:28 ---------- Poprzedni post napisano o 12:26 ----------

Napisane przez Mamba00

Dołączam jako kolejna bez talentu Z niesatysfakcjonującą pracą i słabymi zarobkami, z sypiącym się zdrowiem, bez mieszkania i wielkiej pasji, ze znikomą ilością znajomych Część z tych rzeczy uwiera, część nie, ale fakty są jakie są, więc niczego nie ukrywam Ale... za niedługo nowy rok, może wtedy spłynie na mnie jakiś talent

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Heeej
Was też wkurza gadanie, że każdy ma jakiś talent i tak dalej?

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

Napisane przez kasztanka3

Dolaczam i ja. Co prawda za stara sie nie uwazam (wczoraj powiedzialam mezowi, ze nie planuje byc stara przez kolejne 50 lat ), ale znalazlam pare dni temu pierwszy siwy (a wlasciwie bialy) wlos.
I na poczatku listopada odeszlam z pracy, od 2-3 tygodni szukam kolejnej, poki co bezskutecznie. Planuje tez isc na jakis kurs w przyszlym roku, wiec zaczynam ukladanie kariery od zera w wieku 32 lat.

Sorry, ale Ty tu nie pasujesz Grzejesz zadek w ciepłych krajach u boku kochającego męża. Stać Cię na drogie kosmetyki i tonę ciuchów. No i potrafiłaś odejść z pracy, żeby szukać czegoś lepszego. Miej litość, kobieto

[Mamba00]

Napisane przez brandie

Heeej
Was też wkurza gadanie, że każdy ma jakiś talent i tak dalej?

Taaaaak!!! Jakby nie można było być taka zwyczajną zakałą, która nie potrafi malować, rysować, szyć, gotować, grać w gry, nie podróżuje w coraz to nowsze miejsca, nie pisze książki, nie biega, nie tańczy, nie pływa, nie uczy się języków, nie czyta 100 książek w roku. I tak dalej.

[invisible_01]

[1=61a08125505a341f1365cc6 27294330b05bf0ff7_5eb5e47 234ae2;87455439]Sorry, ale Ty tu nie pasujesz Grzejesz zadek w ciepłych krajach u boku kochającego męża. Stać Cię na drogie kosmetyki i tonę ciuchów. No i potrafiłaś odejść z pracy, żeby szukać czegoś lepszego. Miej litość, kobieto [/QUOTE]Australia to są ciepłe kraje?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Ja mam pewien talent i kiedyś się w nim spełniałam - wnętrza właśnie (i elewacje też robiłam, ale takie retro), a później jakoś tak mi wiara w siebie podupadła, że musiałam zarzucić temat. No i kiedyś byłam dobra w kwestiach modowych, a dziś wiem, że ubieram się całkowicie przypadkowo i nie umiem tego zwalczyć. Myślałam już o pomocy stylistki. Znam całą teorię, przeglądałam blogi, instagrama, czytałam książki, a i tak zakładam to, co pod ręką. Fakt, że przytyłam nie pomaga. I nie jestem travel girl, nie mam co pokazać na Instagramie

Mam wrażenie, że dekada 30-40lat mija na spłacaniu kredytów, rozwoju osobistym/zawodowym (naprawianiu błędów młodości) i ewentualnie użeraniu się z dziećmi.

MissScully pięknie się czyta to, co napisałaś. Właśnie na takie 40+ u siebie liczę. Nowe studia skończę w wieku 39lat, ale jeżeli chciałabym naprawdę dobrze zarabiać jak na polskie warunki, to czeka mnie edukacja do 43 r.ż. ale oficjalnie mogę działać już od 40-41 będąc w trakcie nauki.

A jak na luzera przystało - wczoraj pierwszy raz było na minusie, dokładnie -1*C i obudziłam się dziś chora.

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

Napisane przez invisible_01

Australia to są ciepłe kraje?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Przecież jest tam ciepło