Anoreksja bulimiczna i Miłosierdzie Boże

[Caudofemoralis]

Napisane przez Lidoczka

Czyli ja mam Ci udowadniać istnienie, żebyś Ty powiedziała mi, że Twoja wiara w nieistnienie jest prawdziwa, choć nie ma na nią dowodów. Sama napisałaś, że wierzysz w nieistnienie bez jakiejkolwiek przyczyny.

Ja nie wierzę w nieistnienie. Tylko nie wierzę w istnienie. Czy ty wierzysz w różowe jednorożce? Nie, bo nie masz powodów, żeby wierzyć. To nie znaczy, że wierzysz "bez powodu" w nieistnienie różowych jednorożców. Brak wiary w coś, na co nie ma dowodów, jest racjonalna, sama się nią kierujesz na co dzień.

Napisane przez Lidoczka

Dlaczego Twoje poglądy mają być lepsze od moich? Bo ateizm jest bardziej modny i więcej osób powie Ci, że masz rację?
Dla mnie to nie jest porzucenie logiki, tylko radość.

A gdzie ja mówię, że moje poglądy są lepsze? Zadałam pytanie filozoficzne, na które po raz kolejny nie odpowiedziałaś.

A porzucenie logiki wcale nie kłóci się z radością. Można być bardzo radosnym, gdy się założy - bez dowodów - że będziemy żyć wiecznie. Albo że nic w życiu złego się nam nie przydarzy. Albo że przyjedzie do nas w pewnym momencie książę na białym koniu. Ale coś takiego nazywa się dziecięcą naiwnością i jest to cecha, której ludzie raczej starają się pozbyć, niż zyskać.

Napisane przez Lidoczka

Chcę dzielić się radością i dać nadzieję. Boże przebaczenie nie ma granic. Moim celem nie jest nachalne nawracanie ateistów, nie jest nim też pouczanie kogokolwiek. Nie mam prawa pouczać, piszę tylko o Miłosierdziu Bożym, które jest dostępne dla każdego.

Nazywaj to jak chcesz. Przyszłaś tu, bo chcesz, żebyśmy się nawrócili.

[Ahsoka]

Napisane przez Lidoczka

Chcę dzielić się radością i dać nadzieję. Boże przebaczenie nie ma granic. Moim celem nie jest nachalne nawracanie ateistów, nie jest nim też pouczanie kogokolwiek. Nie mam prawa pouczać, piszę tylko o Miłosierdziu Bożym, które jest dostępne dla każdego.

Skoro chcesz sie dzielić radoscią i pokazać "dostepność" to warto byłoby dać jakiś dowód na przytaczana przez ciebie przyczyne tej radości.

Bo mam wrażenie, że nie rozumiesz - super, że w życiu ci sie ułożyło, ale nawet osoba wierząca może miec raczej problemy z bezkrytycznym przyjęciem twoich tez. Zwłaszcza, że pominęłaś nawet taki detal jak jakiś widoczny ciag przyczynowo-skutkowy w swojej historii. Zamiast jakiejś powiazanej sieci wydarzen mamy w niej sytuacje pt. 20-latka miała swoje problemy, problemy zniknęły, wplećmy w to opowieśc o św. Faustynie i voila, Bóg jest wspaniały.

[Dobranka]

Lidoczko, dlatego założyłaś wątek o radości z wiary na forum o modzie i urodzie? Przecież wiara jest w tym sezonie niemodna, bo Sekielski zrobił film o upadku autorytetu Kościoła. Powinnaś mieć większe wyczucie trendów.

[Limonka2738]

Napisane przez Lidoczka

[B]Dlaczego Twoje poglądy mają być lepsze od moich? Bo ateizm jest bardziej modny i więcej osób powie Ci, że masz rację?

Mieszkasz w Australii?

Bo w Polsce ateizm jest bardzo niepopularny.

[Adorenka]

Napisane przez Dobranka

Lidoczko, dlatego założyłaś wątek o radości z wiary na forum o modzie i urodzie? Przecież wiara jest w tym sezonie niemodna

Z cyklu: słowa, które byłyby piękne gdyby były prawdziwe.

[stewardesa]

W sumie cieszę się, kiedy ludzie stwierdzają, że ateizm albo homoseksualizm jest "w modzie". Znaczy że uważają te zjawiska za duże, zauważalne. Jest reakcja, jest siła.

[Dobranka]

Napisane przez Adorenka

Z cyklu: słowa, które byłyby piękne gdyby były prawdziwe.

Z cyklu – odchodów nie ma, bo nieładnie pachną a Żydzi są gorsi, bo nie są Polakami

[Adorenka]

Napisane przez Dobranka

Z cyklu – odchodów nie ma, bo nieładnie pachną a Żydzi są gorsi, bo nie są Polakami

Chyba czegoś nie zrozumiałam w tej jakże barwnej analogii.

[stewardesa]

Napisane przez Adorenka

Chyba czegoś nie zrozumiałam w tej jakże barwnej analogii.

To nie jestem jedyna.

Dobranka, wytłumaczysz?

[Lidoczka]

Napisane przez Ahsoka

Skoro chcesz sie dzielić radoscią i pokazać "dostepność" to warto byłoby dać jakiś dowód na przytaczana przez ciebie przyczyne tej radości.

Bo mam wrażenie, że nie rozumiesz - super, że w życiu ci sie ułożyło, ale nawet osoba wierząca może miec raczej problemy z bezkrytycznym przyjęciem twoich tez. Zwłaszcza, że pominęłaś nawet taki detal jak jakiś widoczny ciag przyczynowo-skutkowy w swojej historii. Zamiast jakiejś powiazanej sieci wydarzen mamy w niej sytuacje pt. 20-latka miała swoje problemy, problemy zniknęły, wplećmy w to opowieśc o św. Faustynie i voila, Bóg jest wspaniały.

To nie jest tak, że wszystkie problemy zniknęły.
Opis mojej historii dodałam niedawno w drugim poście tego wątku. To jest mój dowód na dostępność Miłosierdzia.
Najbardziej pomogła mi spowiedź. Od pragnienia powrotu do Boga wszystko się zaczęło.
Tu nie chodzi o to, że wiara uzdrawia z anoreksji. Może czasem tak się dzieje. Ale ja mam chwile, gdy walczę ze sobą, bo chcę wejść na wagę i sprawdzić, czy może schudłam choć trochę... Zdarza się, że czyjś komentarz typu" wyszczuplałaś chyba" daje satysfakcję i chciałabym jeszcze. Napisałam, że nie wiem, czy da się całkowicie wyjść. Byłam hospitalizowana . To czego jestem pewna to, że szpital pomaga i osoby, które na skutek anoreksji bardzo schudły, powinny iść na program leczenia anoreksji do szpitala Zwykle jest to szpital psychiatryczny. Chyba, że mają w sobie gotowość by odzyskiwać wagę w domu z pomocą lekarza, rodziny. Trzeba się wtedy trzymać zaleceń i ustalonego z lekarzem, czy dietetykiem jadłospisu, wszystko pod kontrolą lekarza.
Temat nie ma nazwy "Anoreksja pokonana przez Miłosierdzie Boże", ale : "Anoreksja i Miłosierdzie Boże".
Obecnie wiele rzeczy mnie zajmuje i nie myślę o wadze, nie mam z tym problemów. Jem normalnie, nie przejmuję się. Ale może wrócić, czasem wraca. To choroba, która zawsze jakoś pozostaje.

[Bananalama]

To fajnie. Za mnie nikt nic nie załatwia, sama muszę wziąć d. w troki i rozwiązywać swoje problemy. Na zaburzenia polecam terapię i psychiatrę. Tzn. mi pomaga. Między innymi na zaburzenia odżywiania.

[Lidoczka]

Napisane przez Bananalama

To fajnie. Za mnie nikt nic nie załatwia, sama muszę wziąć d. w troki i rozwiązywać swoje problemy. Na zaburzenia polecam terapię i psychiatrę. Tzn. mi pomaga. Między innymi na zaburzenia odżywiania.

Oczywiście, że leczenie jest konieczne.
Nie założyłam tematu po to, żeby odradzać korzystanie z pomocy medycznej, to by było bez sensu.
Anoreksja i zaburzenia psychiczne to choroby i leczy się je u specjalistów jak każde inne.
Ale prawdziwe szczęście daje mi Pan Jezus, bo On jest najpełniejszą radością. Jego przebaczenie uzdrawia duszę. Wiem jednak, że nie chciałby, żebym rezygnowała z leczenia.

[Limonka2738]

Napisane przez Lidoczka

Oczywiście, że leczenie jest konieczne.
Nie założyłam tematu po to, żeby odradzać korzystanie z pomocy medycznej, to by było bez sensu.
Anoreksja i zaburzenia psychiczne to choroby i leczy się je u specjalistów jak każde inne.
Ale prawdziwe szczęście daje mi Pan Jezus, bo On jest najpełniejszą radością. Jego przebaczenie uzdrawia duszę. Wiem jednak, że nie chciałby, żebym rezygnowała z leczenia.

No to skoro i tak musisz się leczyć medycyna konwencjonalną to po co ci Jezus?

Jak się pomoflisz, weźmiesz Apap i głowa przestanie boleć, i krzyczysz "Alleluja", to po co ten Apap?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[puchaty71]

Napisane przez Limonka2738

No to skoro i tak musisz się leczyć medycyna konwencjonalną to po co ci Jezus?

Jak się pomoflisz, weźmiesz Apap i głowa przestanie boleć, i krzyczysz "Alleluja", to po co ten Apap?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Przecież napisała w poprzednim poście. "Prawdziwe szczęście daje mi Jezus". Czego nie rozumiesz?

Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Nie znam się na anoreksji. Historia Zuqa bardziej mnie przekonuje.
https://opoka.org.pl/biblioteka/P/PR...ilosierny.html

[msClaire]

Napisane przez puchaty71

Przecież napisała w poprzednim poście. "Prawdziwe szczęście daje mi Jezus". Czego nie rozumiesz?

Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka

Ja np. rozumiem wszystko. Tylko, że jeżeli ktoś sie tak czy inaczej musi sie leczyc to, jak juz ktos wyzej zauwazyl, Jezus brzmi tutaj jak jakieś placebo, ktoremu przypisuje sie wszystkie zaslugi. To troche jak z tymi reklamami cudownych tabletek na chudnięcie które dziwnym trafem dzialają tylko pod warunkiem jak uprawiasz sport i diete.

[motyla]

https://youtu.be/PZ5aILCKz8Y?t=39

[puchaty71]

Napisane przez msClaire

Ja np. rozumiem wszystko. Tylko, że jeżeli ktoś sie tak czy inaczej musi sie leczyc to, jak juz ktos wyzej zauwazyl, Jezus brzmi tutaj jak jakieś placebo, ktoremu przypisuje sie wszystkie zaslugi. To troche jak z tymi reklamami cudownych tabletek na chudnięcie które dziwnym trafem dzialają tylko pod warunkiem jak uprawiasz sport i diete.

Z wypowiedzi Autorki da się wyczytać, że ona przede wszystkim znalazła sens życia i poczucie szczęścia w tym lub dzięki temu "objawieniu". Co więcej, pisała też, że okoliczności życia (a w tym wypadku zdrowie) odsunęły się wobec tej "boskiej interwencji" na drugi plan.
Mam wrażenie, że umyka to większości dyskutantom, którzy skupiają się jedynie na tym, że Autorka lepiej radzi sobie ze swoją chorobą.



Autorka przypisuje zasługi Jezusowi. Ale w istocie zmieniła ona swoją relację do samej siebie i do tego, co ją spotyka. Pojawiło się zaufanie. Ja nie wiem, czy działała tutaj jakaś siła zewnętrzna w postaci Boga, czy może w każdym z nas ukryta jest ta możliwość spojrzenia na świat inaczej, niż przez pryzmat okoliczności. Nie da się jednak tego zrozumieć, jeśli okoliczności wciąż stawiane są na pierwszym miejscu. To trochę takie "ja o niebie, ty o chlebie".

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez puchaty71

Z wypowiedzi Autorki da się wyczytać, że ona przede wszystkim znalazła sens życia i poczucie szczęścia w tym lub dzięki temu "objawieniu". Co więcej, pisała też, że okoliczności życia (a w tym wypadku zdrowie) odsunęły się wobec tej "boskiej interwencji" na drugi plan.
Mam wrażenie, że umyka to większości dyskutantom, którzy skupiają się jedynie na tym, że Autorka lepiej radzi sobie ze swoją chorobą.

No przecież ja pisałam, że autorka zamieniła jedna obsesję na drugą.
Jak ktoś lubi siebie oklamywac, to spoko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lapis_Lazuli]

Napisane przez puchaty71

Autorka przypisuje zasługi Jezusowi. Ale w istocie zmieniła ona swoją relację do samej siebie i do tego, co ją spotyka. Pojawiło się zaufanie. Ja nie wiem, czy działała tutaj jakaś siła zewnętrzna w postaci Boga, czy może w każdym z nas ukryta jest ta możliwość spojrzenia na świat inaczej, niż przez pryzmat okoliczności.

Właśnie podałaś niemalże klasyczny przykład autosugestii. A jeżeli ktoś wie chociaż w minimalnym stopniu jakim zabiegiem psychologicznym jest autosugestia to raczej wie, że to nie ma wiele wspólnego z siłami nadprzyrodzonymi.

[puchaty71]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87037206]No przecież ja pisałam, że autorka zamieniła jedna obsesję na drugą.
Jak ktoś lubi siebie oklamywac, to spoko.[/QUOTE]

Napisane przez Lapis_Lazuli

Właśnie podałaś niemalże klasyczny przykład autosugestii.

Jeśli w wyniku obsesji (czy za pomocą autosugestii) pojawia się perspektywa, w której znalazło się cel w życiu, pozbyło lęków, czuje się szczęście i pełnię, to ja życzę wszystkim oraz całemu temu światu takich zaburzeń.

[Lapis_Lazuli]

Napisane przez puchaty71

Jeśli w wyniku obsesji (czy za pomocą autosugestii) pojawia się perspektywa, w której znalazło się cel w życiu, pozbyło lęków, czuje się szczęście i pełnię, to ja życzę wszystkim oraz całemu temu światowi takich zaburzeń.

Życz sobie czego chcesz, ale nie nazywajmy tego jakąś cudowną ingerencją istot wyższych

[Limonka2738]

Napisane przez puchaty71

Jeśli w wyniku obsesji (czy za pomocą autosugestii) pojawia się perspektywa, w której znalazło się cel w życiu, pozbyło lęków, czuje się szczęście i pełnię, to ja życzę wszystkim oraz całemu temu światu takich zaburzeń.

A ja uważam, że zaburzenia i urojenia się leczy, nieważne jak miło się po nich człowiek czuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez puchaty71

Jeśli w wyniku obsesji (czy za pomocą autosugestii) pojawia się perspektywa, w której znalazło się cel w życiu, pozbyło lęków, czuje się szczęście i pełnię, to ja życzę wszystkim oraz całemu temu światu takich zaburzeń.

A ja nie, bo moim zdaniem to znaczy, że autorka nie jest zbyt silna psychicznie i kto wie, czy za jakiś czas te zaburzenia nie zamienia się w coś innego, np. nawrot choroby albo w ogóle jakieś urojenia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[puchaty71]

Napisane przez Limonka2738

A ja uważam, że zaburzenia i urojenia się leczy, nieważne jak miło się po nich człowiek czuje.

To raczej nie jest dziwne. Normalnym w tym świecie jest raczej chroniczne odczuwanie braku, strachu i pustki. Ktoś, kto czuje radość, miłość i zaufanie bez wyraźnego powodu, nadaje się na terapię.



[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87037446]A ja nie, bo moim zdaniem to znaczy, że autorka nie jest zbyt silna psychicznie i kto wie, czy za jakiś czas te zaburzenia nie zamienia się w coś innego, np. nawrot choroby albo w ogóle jakieś urojenia.[/QUOTE]


No i na koniec umrze. Jak ja i Ty.

Napisane przez Lapis_Lazuli

Życz sobie czego chcesz, ale nie nazywajmy tego jakąś cudowną ingerencją istot wyższych

Akurat jeśli chodzi o mnie, to nigdzie nie piszę o istotach wyższych. Raczej podkreślam, że Autorka znalazła wszystko w sobie.

[Limonka2738]

Napisane przez puchaty71

To raczej nie jest dziwne. Normalnym w tym świecie jest raczej chroniczne odczuwanie braku, strachu i pustki. Ktoś, kto czuje radość, miłość i zaufanie bez wyraźnego powodu, nadaje się na terapię.

Otóż w obu przypadkach należy się leczyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[motyla]

Napisane przez puchaty71

Jeśli w wyniku obsesji (czy za pomocą autosugestii) pojawia się perspektywa, w której znalazło się cel w życiu, pozbyło lęków, czuje się szczęście i pełnię, to ja życzę wszystkim oraz całemu temu światu takich zaburzeń.

dopóki obsesja jest nieszkodliwa, to tak, zgadzam się, niech sobie je ludzie mają, jeśli ich uszczęśliwiają. gorzej jednak, gdy takie obsesje się rozwijają i komuś się nagle wydaje, że musi składać w ofierze wiewiórki i małe kotki, by dalej odczuwać tę niepohamowaną radość i błogostan.

[Lidoczka]

Napisane przez Limonka2738

Otóż w obu przypadkach należy się leczyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ależ się leczę. Myślisz, że taka Twoja uwaga wzbudzi we mnie zakłopotanie?
Mój lekarz cieszy się, że dzięki wierze jestem szczęśliwa, chociaż jest niewierzący. A moja pani psycholog jest głęboko religijna i rozmawiam z nią także o Bogu.

[Limonka2738]

Napisane przez Lidoczka

Ależ się leczę. Myślisz, że taka Twoja uwaga wzbudzi we mnie zakłopotanie?
Mój lekarz cieszy się, że dzięki wierze jestem szczęśliwa, chociaż jest niewierzący. A moja pani psycholog jest głęboko religijna i rozmawiam z nią także o Bogu.

No psychologowie też często mają problemy ze sobą, więc znajdowanie spokoju w urojeniach w tej grupie zawodowej mnie nie dziwi.

Ale dobrze dla ciebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lidoczka]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87037446]A ja nie, bo moim zdaniem to znaczy, że autorka nie jest zbyt silna psychicznie i kto wie, czy za jakiś czas te zaburzenia nie zamienia się w coś innego, np. nawrot choroby albo w ogóle jakieś urojenia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Nie wiem, co jest takiego ponętnego w byciu zawsze silnym psychicznie. Tak w ogóle to odkąd uczestniczę w sakramentach, czuję się dużo silniejsza, ale nie tak z konieczności, bo świat tego wymaga.

Celestine, przepraszam, że odchodzę od tematu, ale widzę, że znasz angielski na C2. Pamiętasz może ile (mniej więcej) czasu zajęło Ci przejście z A2 na B1?