Biały związek? Co ja mam robić?

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Zaprowadzić go do seksuologa/na jakąś terapię bo to brzmi jakby miał jakiś problem z bliskością emocjonalną i to normalne/zdrowe nie jest.

[Rilla82]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89574368]Zaprowadzić go do seksuologa/na jakąś terapię bo to brzmi jakby miał jakiś problem z bliskością emocjonalną i to normalne/zdrowe nie jest.[/QUOTE]

To nie jest ośmiolatek, żeby go „zaprowadzac” na leczenie. Sam musi chcieć i się zmoblizować, inaczej nic z tego.

[BlackOutDays]

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi, miałam parę dni na przemyślenia, dziś była wizyta. Z relacji jaką usłyszałam - trwała krótko, specjalista stwierdził, że się tego nie podejmie, bo to trudne, żmudne, często zdarzają się nawroty, a poza tym to nie jego specjalizacja. I polecił grupę wsparcia dla uzależnionych od porno i masturbacji.

Ma zamiar szukać innego lekarza. I bardzo mu w tym kibicuję. Naprawdę. Ale po tej wizycie, kiedy "diagnoza" uzależnienia od porno została wypowiedziana głośno - zachciało mi się rzygać. Plus to, że nawet terapeuta stwierdził, że sprawa jest ciężka i pewnie nie ma co liczyć na szybką poprawę... Ostatnie dni były dla mnie trudne, miałam ciągłą huśtawkę nastrojów, po przeczytaniu postów tutaj wpadłam w paranoję, jak siedzieliśmy w innych pokojach czy poszedł do łazienki to miałam tysiąc wizualizacji jak robi sobie dobrze do telefonu. I zdałam sobie sprawę, że pomimo jego i moich najszczerszych chęci, chyba nie jestem w stanie być dla niego wsparciem w terapii, jest we mnie wiele frustracji i gniewu nad którymi nie potrafię zapanować. Nie wyobrażam sobie życia w ten sposób przez kolejne miesiące i lata, czuję że to dla mnie za dużo i nawet jak będzie w terapii to moje odczucia względem sfery seksualnej naszego związku są już na zawsze zrujnowane Bardzo mnie to boli, bo poza tą sferą mogłabym go określić najlepszym facetem z którym kiedykolwiek byłam, ale im dłużej o tym myślę tym bardziej jestem przekonana, że prędzej czy później obniżenie poczucia własnej wartości i obsesyjne myślenie o tym wykończyłyby mnie psychicznie.

[Miss_Suze]

Napisane przez BlackOutDays

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi, miałam parę dni na przemyślenia, dziś była wizyta. Z relacji jaką usłyszałam - trwała krótko, specjalista stwierdził, że się tego nie podejmie, bo to trudne, żmudne, często zdarzają się nawroty, a poza tym to nie jego specjalizacja. I polecił grupę wsparcia dla uzależnionych od porno i masturbacji.

Ma zamiar szukać innego lekarza. I bardzo mu w tym kibicuję. Naprawdę. Ale po tej wizycie, kiedy "diagnoza" uzależnienia od porno została wypowiedziana głośno - zachciało mi się rzygać. Plus to, że nawet terapeuta stwierdził, że sprawa jest ciężka i pewnie nie ma co liczyć na szybką poprawę... Ostatnie dni były dla mnie trudne, miałam ciągłą huśtawkę nastrojów, po przeczytaniu postów tutaj wpadłam w paranoję, jak siedzieliśmy w innych pokojach czy poszedł do łazienki to miałam tysiąc wizualizacji jak robi sobie dobrze do telefonu. I zdałam sobie sprawę, że pomimo jego i moich najszczerszych chęci, chyba nie jestem w stanie być dla niego wsparciem w terapii, jest we mnie wiele frustracji i gniewu nad którymi nie potrafię zapanować. Nie wyobrażam sobie życia w ten sposób przez kolejne miesiące i lata, czuję że to dla mnie za dużo i nawet jak będzie w terapii to moje odczucia względem sfery seksualnej naszego związku są już na zawsze zrujnowane Bardzo mnie to boli, bo poza tą sferą mogłabym go określić najlepszym facetem z którym kiedykolwiek byłam, ale im dłużej o tym myślę tym bardziej jestem przekonana, że prędzej czy później obniżenie poczucia własnej wartości i obsesyjne myślenie o tym wykończyłyby mnie psychicznie.

Masakra, jakiś marny ten specjalista. To był seksuolog, tak? Bardzo dziwne podejście do sprawy. Uzależnienie od masturbacji przecież to ich działka, a ten nie podejmie się

Niech jak najszybciej poszuka innego specjalisty.

Widzę autorko, że zdecydowałaś się na rozstanie. Myślę, że to będzie najlepsza decyzja dla Ciebie. Nie wszystko da się udźwignąć i życzę Ci, żebyś trafiła na lepszego partnera w przyszłości.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez BlackOutDays

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi, miałam parę dni na przemyślenia, dziś była wizyta. Z relacji jaką usłyszałam - trwała krótko, specjalista stwierdził, że się tego nie podejmie, bo to trudne, żmudne, często zdarzają się nawroty, a poza tym to nie jego specjalizacja. I polecił grupę wsparcia dla uzależnionych od porno i masturbacji.

Ma zamiar szukać innego lekarza. I bardzo mu w tym kibicuję. Naprawdę. Ale po tej wizycie, kiedy "diagnoza" uzależnienia od porno została wypowiedziana głośno - zachciało mi się rzygać. Plus to, że nawet terapeuta stwierdził, że sprawa jest ciężka i pewnie nie ma co liczyć na szybką poprawę... Ostatnie dni były dla mnie trudne, miałam ciągłą huśtawkę nastrojów, po przeczytaniu postów tutaj wpadłam w paranoję, jak siedzieliśmy w innych pokojach czy poszedł do łazienki to miałam tysiąc wizualizacji jak robi sobie dobrze do telefonu. I zdałam sobie sprawę, że pomimo jego i moich najszczerszych chęci, chyba nie jestem w stanie być dla niego wsparciem w terapii, jest we mnie wiele frustracji i gniewu nad którymi nie potrafię zapanować. Nie wyobrażam sobie życia w ten sposób przez kolejne miesiące i lata, czuję że to dla mnie za dużo i nawet jak będzie w terapii to moje odczucia względem sfery seksualnej naszego związku są już na zawsze zrujnowane Bardzo mnie to boli, bo poza tą sferą mogłabym go określić najlepszym facetem z którym kiedykolwiek byłam, ale im dłużej o tym myślę tym bardziej jestem przekonana, że prędzej czy później obniżenie poczucia własnej wartości i obsesyjne myślenie o tym wykończyłyby mnie psychicznie.

w pewnym momencie zycia dosyc interesowalam sie tym problemem ,z uwagi na to ze posluguje sie na codzien jezykiem angielskim duzo czytalam na ten temat na angielskojezycznych forach ,wiele historii ,zrujnowanych zyc ,to jest tak ciezki nalog gorszy niz fizyczne uzaleznienia jak papierosy czy narkotyki

pornografia jest na wyciagniecie reki nie musisz nawet wychodzic z domu,pamietam ze tam na forach byly kobiety ktorych mezowie byli uzalenieni od seks telefonow(nie bylo wtedy jeszcze only fans) ludzie przewalali kase na sapanie w sluchawke,zycie lozkowe praktycznie nie istnialo w tych zwiazkach nie tylko z powodu marnej erekcji ale rowniez obrzydzenia ze strony partnerki,spadku ich poczucia wartosci ,rozmyslania czy on wyobraza sobie jakas pania z netu w trakcie stosunku,rozmyslania o zaluznej pochwie z uwagi na to ze facet przezwyczajony do uscisku wlasnej reki nie mogl dojsc w pochwie itp itd,nikt tam nie napisal ze warto bylo walczyc ,kazdy doradzal ewakuacje

juz teraz widzisz po sobie jak ta cala sytuacja wplywa na twoje samopoczucie,jak zwiazek sie wali ,jego dobre checi to za malo aby to wszystko zreperowac szczegolnie ze praktycznie zawsze dochodzi do nawrotow

nie daj sie wpuscic w poczucie winy,masz jedno zycie ,zadbaj o siebie

[Plantacja_]

Odejdź i nie popełniaj tego samego błędu osób tkwiących w nieszcześliwych związkach dla ,,a może kiedyś bedzię lepiej".
Ja też przeżyłam jeden taki biały związek. Facet mówił na początku, że to przez stres, że z poprzednimi też tak miał i musi się przyzwyczaić. Że będzie lepiej.
Faktycznie było lepiej jak już się ,,oswoił" (cokolwiek miał na myśli xD), ale nawet wtedy seks i tak był beznadziejny. Cały czas te same pozycje, zero spontanu. Zawsze zaczynało i kończyło się tak samo - na kanapie gdy zaczęliśmy się całować. Nie było mowy o 2 razach, musiał minąć odstęp czasu przynajmniej kilu dniowy. Ponadto nie zawsze kończył i udawał że kończy (chociaż ja wiedziałam ze udaje ) To była porażka. Facet był przed 30, a jak kończyliśmy związek to miał już 30 i nic z tym nie chciał zrobić. Miał już wcześniej dziewczynę (chociaż tylko jedną z którą sypiał).
Ja zawsze jak byłam u niego to sobie zaprzątałam głowę, czy by nie zacząć inicjować, czy on chcę, czy mu się podobam. Masakra to była. Nie wiem czy seks go nie jarał, czy miał niskie libido czy co tam nie grało.
Było też dużo innych problemów z seksem, mogłabym opisywać dłużej.
Nie wiem czy był uzależniony od porno, nigdy mi nie mówił ze coś ogląda.

Koniec końców związek się zakończył w dużej mierze właśnie przez ten jego problem.
Bardzo żałuje, że czekałam aż się ,,oswoi" bo nie było na co czekać.
Straciłam tylko czas i nerwy.
Tobie radzę to samo, to jeszcze młody związek więc nie tracisz dużo czasu.

[Limonka2738]

Napisane przez Miss_Suze

Masakra, jakiś marny ten specjalista. To był seksuolog, tak? Bardzo dziwne podejście do sprawy. Uzależnienie od masturbacji przecież to ich działka, a ten nie podejmie się

Wiesz, to akurat normalne podejście. Szukanie terapeuty działa w dwie strony.

Jeżeli ktoś się danym zagadnieniem nie zajmuje to szczerze o tym powie.

Zależy jak to zostąło zakomunikowane, ale z samego faktu "nie podejmę się terapii, ponieważ nie specjalizuję się w danej dziedzinie" nie jesteśmy w stanie ustalić, czy to marny specjalista.

[Plantacja_]

Napisane przez BlackOutDays

Bardzo mnie to boli, bo poza tą sferą mogłabym go określić najlepszym facetem z którym kiedykolwiek byłam, ale im dłużej o tym myślę tym bardziej jestem przekonana, że prędzej czy później obniżenie poczucia własnej wartości i obsesyjne myślenie o tym wykończyłyby mnie psychicznie.

Co ciekawe, gdyby nie problemy z seksem to ja też mogłabym określić swojego byłego jako ,,najlepszego faceta jakiego poznałam". Bardzo się starał, kwiaty, śniadania do łóżka, prezenty itp. Tak było na początku, myśląc o tym po czasie uważam, że tak robił bo wiedział jaki miał problem i starał się czymś innym nadrobić.
Po czasie już się przestał starać jak zaczęliśmy uprawiać bardziej regularnie niż na początku seks (który i tak był na maksa słaby i rzadko jak na nowy związek).
Myślę, że to też może być ich taktyka.

[Limonka2738]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89575307]
pornografia jest na wyciagniecie reki nie musisz nawet wychodzic z domu,pamietam ze tam na forach byly kobiety ktorych mezowie byli uzalenieni od seks telefonow(nie bylo wtedy jeszcze only fans) ludzie przewalali kase na sapanie w sluchawke,zycie lozkowe praktycznie nie istnialo w tych zwiazkach nie tylko z powodu marnej erekcji ale rowniez obrzydzenia ze strony partnerki,spadku ich poczucia wartosci ,rozmyslania czy on wyobraza sobie jakas pania z netu w trakcie stosunku,rozmyslania o zaluznej pochwie z uwagi na to ze facet przezwyczajony do uscisku wlasnej reki nie mogl dojsc w pochwie itp itd,nikt tam nie napisal ze warto bylo walczyc ,kazdy doradzal ewakuacje
[/QUOTE]

Niezmiernie mnie fascynuje, że na pierwszy rzut oka odrzuca się palaczy czy ludzi z nadwagą (ok, ja tu nie piszę w sprawie, że wszyscy się mają na siłę umawiać, róbta co chceta) i jest argument krótszego życia, smrodu etc. Ale na narkomana, hazardzistę albo seksoholika to się zawsze znajdzie chętna do ratowania.

Nie pojmuję.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

w sumie tez prawda ale przeciez instynkt samozachowawczy powinien wziac gore ,szczegolnie jak zwiazek ledwo co sie zaczal a takie rzeczy wychodza dosc szybko zwykle kilka miesiecy i juz wiesz z kim masz do czynienia

[Limonka2738]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Co innego jak to wychodzi po latach związku, a co innego tak szybko.

A zwykle, przynajmniej z wątków na tym forum widać, że to kwestia paru miesięcy maksymalnie i wszystko wychodzi na jaw.

Ja kobiecie, która ma z facetem dziecko, kiedy są razem 10 lat, a potem on wpada w hazard/seksoholizm bardzo współczuję.

Ale to często jest tak, że one doskonale wiedzą, na co się piszą, a i tak radośnie idą ratować.

[cava]

Napisane przez Miss_Suze

Masakra, jakiś marny ten specjalista. To był seksuolog, tak? Bardzo dziwne podejście do sprawy. Uzależnienie od masturbacji przecież to ich działka, a ten nie podejmie się

Nie, to nie jest działka seksuologa. Problemem jest uzależnienie, nie seks.
Są całe ośrodki i systemy zbudowane dla ludzi zmagających sie z nałogami. Tam on powinien szukać pomocy i tam uczęszczać na terapię.

[BlackOutDays]

Nie wiem czy te ostatnie posty (poza wypowiedzią cavy) były jakimś przytykiem w moją stronę, ale ja się dowiedziałam o tym porno dopiero kilka dni temu! Nie mam i nie miałam nigdy żadnego kompleksu Matki Teresy ani chęci ratowania uzależnionych misiaczków Wiem, że dla większości osób tutaj rok znajomości to jest nic i trzy sekundy po usłyszeniu tej nowiny odwróciłyby się na pięcie i wyszły, ale mi jednak uczucie tak szybko nie przeszło, nawet teraz dalej zależy mi na tym człowieku, czuję się koszmarnie i mam złamane serce. Gdyby sprawa dotyczyła problemów w łóżku z jakiegokolwiek innego powodu (stres, inne czynniki psychiczne, jakaś choroba etc) to myślę, że bym z nim została. Jakby w pierwszych tygodniach znajomości powiedział mi szczerze o powodach swoich problemów z erekcją (a nie zasłaniał się stresem, problemami z pewnością siebie itd, chociaż nie mówię że to nie jest jakaś część problemu) to ani ten związek ani ten wątek by nie zaistniał. Póki co czuję się tak jakby przez cały ten czas mnie zdradzał i obrzydzenie do niego i do siebie

[Rilla82]

Napisane przez BlackOutDays

Nie wiem czy te ostatnie posty (poza wypowiedzią cavy) były jakimś przytykiem w moją stronę, ale ja się dowiedziałam o tym porno dopiero kilka dni temu! Nie mam i nie miałam nigdy żadnego kompleksu Matki Teresy ani chęci ratowania uzależnionych misiaczków Wiem, że dla większości osób tutaj rok znajomości to jest nic i trzy sekundy po usłyszeniu tej nowiny odwróciłyby się na pięcie i wyszły, ale mi jednak uczucie tak szybko nie przeszło, nawet teraz dalej zależy mi na tym człowieku, czuję się koszmarnie i mam złamane serce. Gdyby sprawa dotyczyła problemów w łóżku z jakiegokolwiek innego powodu (stres, inne czynniki psychiczne, jakaś choroba etc) to myślę, że bym z nim została. Jakby w pierwszych tygodniach znajomości powiedział mi szczerze o powodach swoich problemów z erekcją (a nie zasłaniał się stresem, problemami z pewnością siebie itd, chociaż nie mówię że to nie jest jakaś część problemu) to ani ten związek ani ten wątek by nie zaistniał. Póki co czuję się tak jakby przez cały ten czas mnie zdradzał i obrzydzenie do niego i do siebie

Jest to absolutnie zrozumiałe. Masz pełne prawo tak się czuć.

[kokolins]

Napisane przez BlackOutDays

Nie wiem czy te ostatnie posty (poza wypowiedzią cavy) były jakimś przytykiem w moją stronę, ale ja się dowiedziałam o tym porno dopiero kilka dni temu! Nie mam i nie miałam nigdy żadnego kompleksu Matki Teresy ani chęci ratowania uzależnionych misiaczków Wiem, że dla większości osób tutaj rok znajomości to jest nic i trzy sekundy po usłyszeniu tej nowiny odwróciłyby się na pięcie i wyszły, ale mi jednak uczucie tak szybko nie przeszło, nawet teraz dalej zależy mi na tym człowieku, czuję się koszmarnie i mam złamane serce. Gdyby sprawa dotyczyła problemów w łóżku z jakiegokolwiek innego powodu (stres, inne czynniki psychiczne, jakaś choroba etc) to myślę, że bym z nim została. Jakby w pierwszych tygodniach znajomości powiedział mi szczerze o powodach swoich problemów z erekcją (a nie zasłaniał się stresem, problemami z pewnością siebie itd, chociaż nie mówię że to nie jest jakaś część problemu) to ani ten związek ani ten wątek by nie zaistniał. Póki co czuję się tak jakby przez cały ten czas mnie zdradzał i obrzydzenie do niego i do siebie

Mam ochotę Cię przytulić.

Co do wypowiedzi, to może ostre i brutalnie szczere, ale większość raczej w dobrej wierze. Łatwo jest radzić nie będąc zaangażowanym emocjonalnie, z drugiej strony tematy zdrady, pornografi, seksu, uzależnień zawsze wywołują emocje.

Co do seksuologa, dobrze Cava pisze - seksoholizm, uzależnienie od porno czy masturbacji to inny kaliber niż na przykład problemy z orgazmem czy nieśmiałość w łóżku, i to się normalnie leczy w ośrodkach uzależnień jak alkoholizm czy pracoholizm.

Decyzji o rozstaniu aktualna? Rozstaliście się już oficjalnie? Trzymaj się.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[pixelova]

Napisane przez BlackOutDays

Nie wiem czy te ostatnie posty (poza wypowiedzią cavy) były jakimś przytykiem w moją stronę, ale ja się dowiedziałam o tym porno dopiero kilka dni temu! Nie mam i nie miałam nigdy żadnego kompleksu Matki Teresy ani chęci ratowania uzależnionych misiaczków Wiem, że dla większości osób tutaj rok znajomości to jest nic i trzy sekundy po usłyszeniu tej nowiny odwróciłyby się na pięcie i wyszły, ale mi jednak uczucie tak szybko nie przeszło, nawet teraz dalej zależy mi na tym człowieku, czuję się koszmarnie i mam złamane serce. Gdyby sprawa dotyczyła problemów w łóżku z jakiegokolwiek innego powodu (stres, inne czynniki psychiczne, jakaś choroba etc) to myślę, że bym z nim została. Jakby w pierwszych tygodniach znajomości powiedział mi szczerze o powodach swoich problemów z erekcją (a nie zasłaniał się stresem, problemami z pewnością siebie itd, chociaż nie mówię że to nie jest jakaś część problemu) to ani ten związek ani ten wątek by nie zaistniał. Póki co czuję się tak jakby przez cały ten czas mnie zdradzał i obrzydzenie do niego i do siebie

Pamiętaj, że cokolwiek czujesz to tak ma być i nie bądź silna na siłę. Masz ochotę płakać? Płacz, masz ochotę milczeć? Milcz. Musisz zadbać o siebie, Twoja głowa i psychika są ważne. Wiem co czujesz, ja dowiedziałam się przypadkiem po pół roku, byłam z nim jeszcze rok. Najgorszy rok w związku jaki miałam. Skończyło się na tym, że ważyłam 45 kg. Wiadomo, że są uczucia, będą jeszcze jakiś czas. Nikt nie każe Ci go nienawidzić a sprawa jest jeszcze świeża. Czasem jednak warto nauczyć się umiejętności oddzielania uczuć od faktów i chociaż serce pęka teraz, za pół roku będziesz sobie wdzięczna.

[Organa]

Znam to uczucie, kiedy są uczucia, ale pojawia się problem, którego nie da się zwyczajnie przepracować i trzeba ruszyć dalej. Ja się do tego zbieram. Ja i druga połowa to wie, ale nadal nie potrafię tego zakończyć.

[Sally1642]

Napisane przez Limonka2738

Wiesz, to akurat normalne podejście. Szukanie terapeuty działa w dwie strony.

Jeżeli ktoś się danym zagadnieniem nie zajmuje to szczerze o tym powie.

Zależy jak to zostąło zakomunikowane, ale z samego faktu "nie podejmę się terapii, ponieważ nie specjalizuję się w danej dziedzinie" nie jesteśmy w stanie ustalić, czy to marny specjalista.

A moim zdaniem specjalista do d*py - co innego powiedzieć "przepraszam, to nie moja dziedzina, mogę polecić innego terapeutę/grupę wsparcia", a co innego powiedzieć osobie która zgłasza się z problemem, że "sorry, nie podejmę się leczenia bo to trudne, żmudne i są nawroty". Osobie w depresji czy z myślami samobójczymi (zakładając że to nie jego działka) też tak powie?

Jakiś odlot totalny

[pixelova]

Napisane przez Sally1642

A moim zdaniem specjalista do d*py - co innego powiedzieć "przepraszam, to nie moja dziedzina, mogę polecić innego terapeutę/grupę wsparcia", a co innego powiedzieć osobie która zgłasza się z problemem, że "sorry, nie podejmę się leczenia bo to trudne, żmudne i są nawroty". Osobie w depresji czy z myślami samobójczymi (zakładając że to nie jego działka) też tak powie?

Jakiś odlot totalny

... albo chłopak sam to sobie dopowiedział, bo obecna sytuacja nie jest dla niego żadnym problemem.

[Sally1642]

Napisane przez pixelova

... albo chłopak sam to sobie dopowiedział, bo obecna sytuacja nie jest dla niego żadnym problemem.

Niewykluczone, dla niego to idealne wyjście z sytuacji

Jednak tak czy siak - gdybym to ja poszła z problemem do seksuologa i usłyszała takie słowa od lekarza, bardzo by mnie to podłamało. Nie wiem nawet czy w ogóle po czymś takim szukałabym pomocy w innym miejscu (grupa wsparcia itp.), skoro sam lekarz postawił na mnie krzyżyk.

[natalcia250]

Napisane przez Rilla82

Jest to absolutnie zrozumiałe. Masz pełne prawo tak się czuć.

Napisane przez kokolins

Mam ochotę Cię przytulić.

Co do wypowiedzi, to może ostre i brutalnie szczere, ale większość raczej w dobrej wierze. Łatwo jest radzić nie będąc zaangażowanym emocjonalnie, z drugiej strony tematy zdrady, pornografi, seksu, uzależnień zawsze wywołują emocje.

Co do seksuologa, dobrze Cava pisze - seksoholizm, uzależnienie od porno czy masturbacji to inny kaliber niż na przykład problemy z orgazmem czy nieśmiałość w łóżku, i to się normalnie leczy w ośrodkach uzależnień jak alkoholizm czy pracoholizm.

Decyzji o rozstaniu aktualna? Rozstaliście się już oficjalnie? Trzymaj się.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

Napisane przez pixelova

Pamiętaj, że cokolwiek czujesz to tak ma być i nie bądź silna na siłę. Masz ochotę płakać? Płacz, masz ochotę milczeć? Milcz. Musisz zadbać o siebie, Twoja głowa i psychika są ważne. Wiem co czujesz, ja dowiedziałam się przypadkiem po pół roku, byłam z nim jeszcze rok. Najgorszy rok w związku jaki miałam. Skończyło się na tym, że ważyłam 45 kg. Wiadomo, że są uczucia, będą jeszcze jakiś czas. Nikt nie każe Ci go nienawidzić a sprawa jest jeszcze świeża. Czasem jednak warto nauczyć się umiejętności oddzielania uczuć od faktów i chociaż serce pęka teraz, za pół roku będziesz sobie wdzięczna.

Dzięki za słowa wsparcia, tak, decyzja o rozstaniu aktualna. Zakomunikowałam mu już, że w niego wierzę i mam nadzieję, że mu się uda przezwyciężyć swoje problemy, ale nie jestem w stanie być dla niego wsparciem jako jego partnerka seksualna. Odpowiedział, że rozumie.

Oczywiście cały czas mam w głowie wiele myśli i huśtawkę nastrojów, od żalu i obrzydzenia do niego, po wątpliwości, że może powinnam być silniejsza psychicznie, próbować, zostać... Ale myślę, że ostatecznie byśmy się w końcu znienawidzili

pixelowa, a mogę spytać czemu po tym pół roku gdy się dowiedziałaś, postanowiłaś dalej z nim być?

Napisane przez Organa

Znam to uczucie, kiedy są uczucia, ale pojawia się problem, którego nie da się zwyczajnie przepracować i trzeba ruszyć dalej. Ja się do tego zbieram. Ja i druga połowa to wie, ale nadal nie potrafię tego zakończyć.

To jest straszne, czasem pomimo uczuć z obu stron to po prostu nie ma szansy wyjść

edit: ups, to moje real konto, dzień dobry

[cava]

Napisane przez Sally1642

Niewykluczone, dla niego to idealne wyjście z sytuacji

Jednak tak czy siak - gdybym to ja poszła z problemem do seksuologa i usłyszała takie słowa od lekarza, bardzo by mnie to podłamało. Nie wiem nawet czy w ogóle po czymś takim szukałabym pomocy w innym miejscu (grupa wsparcia itp.), skoro sam lekarz postawił na mnie krzyżyk.

Nie postawił żadnego krzyżyka, tylko powiedział że nie jest specjalistą od danego problemu. I jak najbardziej wskazał _dorosłemu_(!!!) pacjentowi gdzie ma się docelowo udać po pomoc: "I polecił grupę wsparcia dla uzależnionych od porno i masturbacji."

[natalcia250]

Konkretnie wyglądało to tak, że on sam zapytał czy w takim razie jest w stanie polecić mu jakiegoś innego terapeutę, a lekarz odpowiedział, że powinien iść na grupę wsparcia zamiast na terapię. Poza tym wizyta trwała dosłownie 10 minut i ponoć nie zdążył powiedzieć mu wszystkiego co chciał, no generalnie zadowolony nie był.

[Monia284]

Nie masz powodu by mieć wyrzuty sumienia. To bardzo obciążające i jego terapia i zaburzenia wpływają też na Ciebie. Nie wiadomo tez kiedy będzie poprawa.

Zwłaszcza że w Twoim przypadku jak widzę facet powiedzial tylko ze to nie chodzi o Ciebie podobasz mu się. To bez sensu żebyś przez to męczyła się kolejne lata. No a nawet jak będzie poprawa po leczeniu to i tak trzeba poczekać. Przez rok że nic z tym nie robił i pewnie wcześniej w swoim życiu to i tak długo. Przy Tobie nie oglądał porno ale jak Ciebie nie było to jak piszesz oglądał i masturbował się naprawdę dużo i jak widać chyba się od tego uzależnił i też kwestia psychiki. On musiałby naprawdę skoncentrować się teraz tylko na kontakcie z kobietą a nie porno. Tak żeby to uzależnienie zwalczyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sally1642]

Napisane przez cava

Nie postawił żadnego krzyżyka, tylko powiedział że nie jest specjalistą od danego problemu. I jak najbardziej wskazał _dorosłemu_(!!!) pacjentowi gdzie ma się docelowo udać po pomoc: "I polecił grupę wsparcia dla uzależnionych od porno i masturbacji."

No nie cava, przeinaczasz wypowiedź... Pomijasz dość istotną (dla mnie) część. Czytajmy ze zrozumieniem. Tutaj cytat autorki:

się tego nie podejmie, bo to trudne, żmudne, często zdarzają się nawroty, a poza tym to nie jego specjalizacja.

Czytaj, GŁÓWNYM powodem niepodjęcia się leczenia przez tego lekarza jest fakt, że "leczenie jest trudne, żmudne, często zdarzają się nawroty". To, że to nie jego działka było po prostu dorzucone na koniec ("A POZA TYM, to nie jego specjalizacja").

Napisane przez natalcia250

Konkretnie wyglądało to tak, że on sam zapytał czy w takim razie jest w stanie polecić mu jakiegoś innego terapeutę, a lekarz odpowiedział, że powinien iść na grupę wsparcia zamiast na terapię. Poza tym wizyta trwała dosłownie 10 minut i ponoć nie zdążył powiedzieć mu wszystkiego co chciał, no generalnie zadowolony nie był.

No zarąbisty specjalista, nie ma co. Zakładając, że faktycznie tak było (i partner autorki nie zmyśla), to ten lekarz to nie lekarz, a po prostu konował.

[Monia284]

To co lekarz powiedział według mnie jest mało motywujące. Według mnie wystarczyłoby jakby powiedzial ze to nie jego dziedzina i podałby kontakt do kogoś innego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalcia250]

No jest, przekaz od lekarza był chyba ostatnim gwoździem do trumny tej relacji.

[pixelova]

Napisane przez natalcia250

pixelowa, a mogę spytać czemu po tym pół roku gdy się dowiedziałaś, postanowiłaś dalej z nim być?

Bo kochałam i wierzyłam, że się zmieni
Faktycznie byłam zrujnowana psychicznie, deptałam po własnej samoocenie i wyszłam z tego związku ważąc 45 kg.

[Organa]

Napisane przez pixelova

Bo kochałam i wierzyłam, że się zmieni
Faktycznie byłam zrujnowana psychicznie, deptałam po własnej samoocenie i wyszłam z tego związku ważąc 45 kg.

Zawsze się wierzy, że coś się zmieni, ale dobrze, ze się ogarnęłaś i postawiłaś na siebie. Odbuduj swoją wartość.